ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Βρυξέλλες, 1.10.2015 COM(2015) 481 final ANNEXES 1 to 2 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ της Έκθεσης της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειωθεί όσον αφορά τον καθορισμό προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών (σύμφωνα με το άρθρο 21 της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική) EL EL
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I 1 Ορολογία Η οδηγία-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική δεν ορίζει τις έννοιες «θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή» και «μέτρο για την προστασία του χώρου». Στόχος του παρόντος τμήματος είναι να παρουσιαστούν οι ορισμοί που χρησιμοποιήθηκαν για την προετοιμασία της παρούσας έκθεσης και οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμόζονται στο πλαίσιο της εφαρμογής της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική, καθώς και άλλων νομοθετικών διατάξεων. 1.1 Προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές Στο διεθνές δίκαιο, το άρθρο 8 της σύμβασης για τη βιολογική ποικιλομορφία (ΣΒΠ) προβλέπει τη θεμελιώδη υποχρέωση των συμβαλλομένων μερών να ορίζουν προστατευόμενες περιοχές 1. Ο ορισμός των προστατευόμενων περιοχών 2 στο άρθρο 2 της σύμβασης παρέχει τη βάση για τους ορισμούς των προστατευόμενων περιοχών και των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών που χρησιμοποιούνται από άλλους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN) 3 ή οι συμβάσεις για τις περιφερειακές θάλασσες (ΣΠΘ) 4. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση προστατευόμενες περιοχές καθορίζονται βάσει των οδηγιών για την προστασία της φύσης (βλ. ειδικές ζώνες διατήρησης βάσει της οδηγίας για τους οικοτόπους και ζώνες ειδικής προστασίας βάσει της οδηγίας για τα πτηνά). Ο ορισμός των ζωνών αυτών 5 είναι σύμφωνος με τον ορισμό των προστατευόμενων περιοχών της ΣΠΘ, δηλαδή είναι γεωγραφικά οριοθετημένες, έχουν σαφή στόχο διατήρησης και στο έδαφός τους εφαρμόζονται μέτρα διαχείρισης για την επίτευξη αυτού του στόχου. Με βάση τα κοινά στοιχεία αυτών των ορισμών, προτείνονται τα ακόλουθα κριτήρια για τον καθορισμό προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών στο πλαίσιο της ΟΠΘΣ και όλων των συναφών πολιτικών της ΕΕ 6 : - είναι γεωγραφικά οριοθετημένες θαλάσσιες περιοχές - των οποίων ο πρωταρχικός και σαφώς δεδηλωμένος στόχος είναι η διατήρηση της φύσης - και οι οποίες υπόκεινται σε ρύθμιση και διαχείριση διαμέσου νομικών ή άλλων αποτελεσματικών μέσων για την επίτευξη αυτού του στόχου. 1 Η υποχρέωση αυτή ισχύει για τις περιοχές υπό κρατική κυριαρχία και δικαιοδοσία. 2 Ως «Προστατευόμενη περιοχή», νοείται μια γεωγραφικά οριοθετημένη περιοχή της οποίας ο χαρακτηρισμός ή η κανονιστική ρύθμιση και η διαχείριση αποσκοπούν στην επίτευξη ειδικών στόχων προστασίας- Σύμβαση για τη βιολογική ποικιλομορφία (1992), άρθρο 2 3 Βλ. ορισμό IUCN (2008), 'Guidelines for Applying Protected Area Management Categories', (Κατευθυντήριες γραμμές για την εφαρμογή κατηγοριών διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών), σ. 8. 4 Για τους ορισμούς βλέπε OSPAR (2003), 'Recommendation on a Network of Marine Protected Areas 2003/3', (Σύσταση για ένα δίκτυο προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών 2003/3) άρθρο 1. HELCOM (2013), 'Overview of the status of the network of Baltic Sea marine protected areas', (Επισκόπηση της κατάστασης του δικτύου των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στη Βαλτική Θάλασσα), σ. 7. Τα άρθρα 4, 6 και 7 του πρωτοκόλλου της σύμβασης της Βαρκελώνης σχετικά με τις ειδικά προστατευόμενες περιοχές και τη βιολογική ποικιλομορφία στη Μεσόγειο (1999). 5 Οδηγία για τους οικοτόπους, άρθρο 1 παράγραφος 1 και οδηγία για τα πτηνά, άρθρο 4. 6 Βλέπε σημείο 2 του παραρτήματος 1
1.2 Μέτρα για την προστασία του χώρου Ο στόχος 11 του στρατηγικού σχεδίου για τη βιοποικιλότητα 2011-2020 7 ορίζει ότι «(...) το 10% των θαλάσσιων και παράκτιων ζωνών, συμπεριλαμβανομένων των ζωνών που είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τη βιοποικιλότητα και τις υπηρεσίες που προσφέρουν τα οικοσυστήματα διατηρούνται μέσω οικολογικά αντιπροσωπευτικών και ικανοποιητικά συνδεδεμένων συστημάτων προστατευόμενων περιοχών, τα οποία υπόκεινται σε αποτελεσματική και ισότιμη διαχείριση, και άλλων αποτελεσματικών μέτρων διατήρησης ανά ζώνη, (...)». Ωστόσο, δεν υπάρχει ένας διεθνώς αποδεκτός ορισμός της έννοιας των «άλλων αποτελεσματικών μέτρων διατήρησης ανά ζώνη». Η οδηγία-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική και οι οδηγίες για τα πτηνά και τους οικοτόπους περιλαμβάνουν, όλες ανεξαιρέτως, μέτρα διατήρησης εκτός των προστατευόμενων περιοχών, ώστε να εξασφαλίζεται επαρκής προστασία των ειδών και των οικοτόπων και να μεγιστοποιείται η ωφέλεια από τις προστατευόμενες περιοχές. Η οδηγίαπλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική αναφέρεται ρητά σε μέτρα για την προστασία του χώρου 8. Η οδηγία για τους οικοτόπους προβλέπει την καθιέρωση αυστηρού συστήματος προστασίας των ειδών και υποειδών που απαριθμούνται στο παράρτημα IV της οδηγίας και μέσα για την προστασία των ειδών και υποειδών που απαριθμούνται στο παράρτημα V 9. Ορισμένα από τα μέτρα θεσπίζονται ανά ζώνη (π.χ προσωρινή ή τοπική απαγόρευση λήψης δειγμάτων από το φυσικό περιβάλλον και εκμετάλλευσης ορισμένων πληθυσμών, δημιουργία συστήματος αδειών για τη λήψη δειγμάτων ή ποσοστώσεων 10 κλπ.). Η οδηγία για τα πτηνά προβλέπει παρόμοια δομή 11. Ως εκ τούτου, τα μέτρα για την προστασία του χώρου ορίζονται σύμφωνα με το σκεπτικό της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική και των οδηγιών για την προστασία της φύσης, ότι δηλαδή τα μέτρα για την προστασία του χώρου αποτελούν ευρύτερη κατηγορία των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών (ΠΘΠ), και διαδραματίζουν υποστηρικτικό ρόλο στη διατήρηση της φύσης. Ως εκ τούτου, ο όρος «μέτρα για την προστασία του χώρου» χρησιμοποιείται για 12 : - μέτρα διατήρησης με βάση την περιοχή - που δεν πληρούν τα κριτήρια των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών, είτε διότι η διατήρηση δεν αποτελεί τον πρωταρχικό τους στόχο, είτε επειδή ο επιδιωκόμενος στόχος εστιάζεται σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα ή τομέα με σκοπό να προστατεύει μέρος του οικοσυστήματος. Στο πλαίσιο αυτό, ορισμένα μέτρα διαχείρισης της αλιείας τα οποία έχουν πτυχές διατήρησης εμπίπτουν στον ορισμό των μέτρων προστασίας του χώρου. Τα εν λόγω μέτρα διαχείρισης της αλιείας μπορούν να περιλαμβάνουν ειδικές άδειες αλιείας ή απαγορεύσεις 7 Σύμβαση για τη βιολογική ποικιλομορφία (2010), COP 10, παράρτημα της απόφασης X/2. 8 Βλέπε άρθρο 13 παράγραφος 4 της ΟΠΘΣ. 9 Βλ. άρθρα 12 έως 16 της οδηγίας για τους οικοτόπους. 10 Οδηγία για τους οικοτόπους, άρθρο 14. 11 Βλ. οδηγία για τα πτηνά, άρθρο 5. 12 Βλ. έγγραφο «Προγράμματα μέτρων βάσει της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική συστάσεις για την εφαρμογή και την υποβολή εκθέσεων», 25 Νοεμβρίου 2014. https://circabc.europa.eu/w/browse/0ee797dd-d92c-4d7c-a9f9-5dffb36d2065 2
συγκεκριμένων αλιευτικών εργαλείων 13 για συγκεκριμένες περιοχές, για να προστατευτούν παραδείγματος χάριν τα ευάλωτα θαλάσσια οικοσυστήματα ή λειμώνες θαλάσσιας βλάστησης ή ορισμένα μέτρα διατήρησης που θεσπίστηκαν δυνάμει του άρθρου 7 της κοινής αλιευτικής πολιτικής 14. Ορισμένα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στο πλαίσιο της οδηγίας για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό θα μπορούσαν επίσης να θεωρηθούν μέτρα για την προστασία του χώρου, εφόσον ένας από τους στόχους των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων είναι η προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος. 2. Σχετικό ενωσιακό και διεθνές δίκαιο Η ΟΠΘΣ 15 στόχο έχει να διασφαλίσει τη συμπερίληψη των περιβαλλοντικών θεμάτων που αποτελούν πηγή ανησυχίας στις διάφορες πολιτικές, συμφωνίες και νομοθετικά μέτρα που έχουν αντίκτυπο στο θαλάσσιο περιβάλλον 16. Ως εκ τούτου, στο παρόν τμήμα γίνεται απογραφή της νομοθεσίας της ΕΕ και του διεθνούς δικαίου που έχουν επίπτωση στον καθορισμό προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών (ΠΘΠ) βάσει της ΟΠΘΣ. Νομοθεσία της ΕΕ 1. Οδηγίες για τους οικοτόπους 17 και για τα πτηνά 18 : προβλέπουν τον χαρακτηρισμό των προστατευόμενων περιοχών οι οποίες θα απαρτίζουν ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο (δίκτυο Natura 2000) 19 και θα υπόκεινται σε αυστηρές απαιτήσεις προστασίας και διαχείρισης προκειμένου να επιτευχθεί ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης των πιο ευπαθών οικοτόπων και ειδών. 2. Κοινή Αλιευτική Πολιτική: η πρόσφατη αναθεώρηση του βασικού κανονισμού προβλέπει την έγκριση μέτρων διατήρησης σύμφωνα με τους στόχους της οδηγίαςπλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική και των οδηγιών για τους οικοτόπους και τα πτηνά 20. Επίσης, επιτρέπει τη δημιουργία προστατευόμενων περιοχών βιολογικής ευαισθησίας 21. Επιπλέον, μπορούν να καθιερωθούν προστατευόμενες περιοχές αλιείας 13 Βλέπε για παράδειγμα τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 734/2008 του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2008, για την προστασία ευπαθών θαλάσσιων οικοσυστημάτων της ανοικτής θάλασσας από τις δυσμενείς συνέπειες της χρήσης αλιευτικών εργαλείων βυθού. 14 Βλέπε άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχεία α), β), η) και θ) και παράγραφος 2 στοιχεία γ), δ) και ε) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική. 15 ΟΠΘΣ άρθρο 1. 16 Όσον αφορά τη γενικότερη αλληλεπίδραση μεταξύ της ΟΠΘΣ, των πολιτικών της ΕΕ και των διεθνών συμφωνιών, βλέπε την έκθεση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη συμβολή της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική (2008/56/ΕΚ) στην εκπλήρωση υφισταμένων υποχρεώσεων, δεσμεύσεων και πρωτοβουλιών των κρατών μελών ή της ΕΕ σε ενωσιακό ή διεθνές επίπεδο σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος στα θαλάσσια ύδατα COM (2012) 662, 16 Νοεμβρίου 2012. 17 Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, ΕΕ L 206 της 22.7.1992. 18 Οδηγία 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών, ΕΕ αριθ. L 103, 25/04/1979 19 Οδηγία για τους οικοτόπους, άρθ. 3. 20 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, άρθρο 11. 21 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, άρθρο 8 για τις περιοχές αποκατάστασης αποθεμάτων ιχθύων. 3
στο πλαίσιο του κανονισμού του Συμβουλίου σχετικά με μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα 22. 3. Οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα 23 : εφαρμόζεται στα χερσαία μεταβατικά ύδατα, οι διατάξεις της όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τις ΠΘΠ στα παράκτια ύδατα που είναι πλούσιες σε τόπους αναπαραγωγής και γονιμοποίησης και, ως εκ τούτου, σημαντικές από άποψη διατήρησης. 4. Οδηγία θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού 24 : Οι ΠΘΠ θα εντάσσονται στα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια που έχουν καταρτιστεί βάσει της οδηγίας. Διεθνής διάσταση 1. Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θαλάσσης: απαιτεί από τα μέρη να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος εν γένει, των σπάνιων ή ευαίσθητων οικοσυστημάτων και των οικοτόπων ειδών που μειώνονται, απειλούνται με εξαφάνιση ή τελούν υπό εξαφάνιση και άλλων μορφών θαλάσσιας ζωής 25. 2. Σύμβαση για τη βιολογική ποικιλομορφία: αποσκοπεί στην ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας, εξασφαλίζοντας τη διατήρηση και βιώσιμη χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας. Ο στόχος 11 26 για τη βιοποικιλότητα του Aichi αποσκοπεί στην προστασία του 10 % των παράκτιων και θαλάσσιων περιοχών μέσω «οικολογικά αντιπροσωπευτικών και ικανοποιητικά συνδεδεμένων συστημάτων προστατευόμενων περιοχών, τα οποία υπόκεινται σε αποτελεσματική και ισότιμη διαχείριση, και άλλων αποτελεσματικών μέτρων διατήρησης ανά ζώνη». Ο στόχος αυτός αναδείχθηκε σε παγκόσμια δέσμευση με τη συμπερίληψή του στο έγγραφο αποτελεσμάτων της διάσκεψης Ρίο + 20 με τίτλο «Το μέλλον που θέλουμε» 27 και στον προτεινόμενο στόχο για τους ωκεανούς 28 στο θεματολόγιο για την ανάπτυξη μετά το 2015 που βρίσκεται στο στάδιο των διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης, στο πλαίσιο της σύμβασης για τη βιοποικιλότητα περιγράφονται οικολογικά ή βιολογικά σημαντικές θαλάσσιες περιοχές (EBSA) για την ουσιαστική συμβολή τους στη στήριξη της υγιούς λειτουργίας των ωκεανών και ως ένδειξη αναγνώρισης της δυνητικής ανάγκης τους για κάποιου είδους προστασία. Περίπου 200 σημαντικές περιοχές EBSA περιγράφηκαν κατά τη διάρκεια περιφερειακών εργαστηρίων σε όλο τον κόσμο και εγκρίθηκαν από τη διάσκεψη των συμβαλλομένων μερών προκειμένου να συμπεριληφθούν στο «αποθετήριο» περιοχών EBSA της σύμβασης για τη 22 Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1967/2006 του Συμβουλίου της 21ης Δεκεμβρίου 2006. 23 Οδηγία 2000/60/ΕΚ για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων. 24 Οδηγία 2014/89/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Το άρθρο 8 της οδηγίας για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό ζητεί από τα κράτη μέλη να συμπεριλάβουν τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τόπους προστασίας της φύσης και των ειδών και τις προστατευόμενες περιοχές στα θαλάσσια χωροταξικά τους σχέδια. 25 UNCLOS άρθρα 192 και 194 παράγραφος 5. 26 Μέρος του στρατηγικού σχεδίου για τη βιοποικιλότητα 2011-2020, που εγκρίθηκε από τα συμβαλλόμενα μέρη της ΣΒΠ το 2010 (UNEP/CBD/COP/DEC/X/2). 27 Ψήφισμα 66/288 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, της 27ης Ιουλίου 2012, με τίτλο «Το μέλλον που θέλουμε», αιτιολογική σκέψη 177. 28 Βλ. στόχο 14 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών A/68/970 της 12ης Αυγούστου 2014 έκθεση της ανοικτής ομάδας εργασίας της Γενικής Συνέλευσης για τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης. 4
βιολογική ποικιλομορφία (ΣΒΠ). Εναπόκειται στα κράτη μέλη και στις αρμόδιες διακυβερνητικές οργανώσεις να αποφασίσουν για τυχόν μέτρα διαχείρισης και προστασίας για αυτές τις περιοχές ή τμήματά τους, μεταξύ άλλων συμπεριλαμβανομένου του χαρακτηρισμού τους ως προστατευόμενες περιοχές. 3 Συμβάσεις για τις περιφερειακές θάλασσες (ΣΠΘ): αποβλέπουν στη βελτίωση της περιφερειακής διακυβέρνησης για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Τέσσερις ΣΠΘ καλύπτουν τα θαλάσσια ύδατα στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίαςπλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική: η OSPAR για τον Βορειοανατολικό Ατλαντικό, η HELCOM για τη Βαλτική Θάλασσα, η σύμβαση της Βαρκελώνης για τη Μεσόγειο και η Σύμβαση του Βουκουρεστίου για τον Εύξεινο Πόντο. Και οι τέσσερις ΣΠΘ συμμετείχαν ενεργά στον ορισμό ΠΘΠ και στην αξιολόγηση της συνοχής του δικτύου ΠΘΠ 29. 29 Βλ. ενότητες 2.2 και 3 της παρούσας έκθεσης. 5
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II Πίνακες Περιφέρειες και υποπεριφέρειες της περιοχής αξιολόγησης ΠΘΠ Επιφάνεια που καλύπτεται από ΠΘΠ, km 2 % που καλύπτεται από ΠΘΠ Συνολικός αριθμός τόπων % περιοχής με επικάλυψη δικτύων Βαλτική Θάλασσα 50105 13.5 3050 82.6 Βορειοανατολικός Ατλαντικός 171174 4.2 3203 81.2 Κελτική θάλασσα 40457 4.4 1194 82.0 Ευρύτερη Βόρεια Θάλασσα συμπεριλαμβανομένου του Kattegat και του διαύλου της Μάγχης 90257 17.9 1534 90.9 Βισκαϊκός κόλπος και ιβηρικές ακτές 25930 3.2 334 68.6 Mακαρονησία 14530 0.8 163 41.6 Mεσόγειος 114461 9.5 1410 33.3 Δυτική Μεσόγειος 103196 15.6 724 33.9 Ιόνιο Πέλαγος και Κεντρική Μεσόγειος 3875 1.6 274 24.4 Αδριατική Θάλασσα 2441 2.0 199 7.0 Αιγαίο πέλαγος και Ανατολική Μεσόγειος 4949 2.6 221 42.3 Εύξεινος Πόντος 2883 4.5 62 49.6 Σύνολο 338623 5.9 7725 65.0 Πίνακας 1 Κάλυψη προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών στις ευρωπαϊκές θάλασσες (2012) 30 30 ΕΟΠ (2015) ) 'Spatial Analysis of Marine Protected Areas in Europe's Seas' («Χωροταξική ανάλυση των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στις θάλασσες της Ευρώπης»). 6
Περιφέρειες και υποπεριφέρειες της περιοχής αξιολόγησης ΠΘΠ % ζώνης 0-1 ναυτικών μιλίων που καλύπτεται από ΠΘΠ % ζώνης 1-12 ναυτικών μιλίων που καλύπτεται από ΠΘΠ % ζώνης 12 ναυτικών μιλίων τέλος ζώνης περιοχής αξιολόγησης που καλύπτεται από ΠΘΠ Βαλτική Θάλασσα 36.1 16.4 3.9 Βορειοανατολικός Ατλαντικός (εντός των 200 ναυτικών μιλίων) 52.1 16.4 2.3 Κελτική Θάλασσα 47.5 8.9 2.3 Ευρύτερη Βόρεια Θάλασσα συμπεριλαμβανομένου του Kattegat και του διαύλου της Μάγχης Βισκαϊκός κόλπος και ιβηρικές ακτές 63.4 32.4 11.2 48.9 15.8 1.7 Mακαρονησία 28.0 4.0 0.6 Mεσόγειος 30.6 14.2 6.1 Δυτική Μεσόγειος 60.4 29.6 10.1 Ιόνιο Πέλαγος και Κεντρική Μεσόγειος 30.5 2.7 --- Αδριατική Θάλασσα 17.0 1.4 --- Αιγαίο πέλαγος και Ανατολική Μεσόγειος 14.2 2.4 --- Εύξεινος Πόντος 77.9 19.3 --- Μέσος όρος 40.2 15.6 3.0 7
% Πίνακας 2 Ποσοστό κάλυψης των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών στις ευρωπαϊκές θάλασσες εντός ζώνης 0-1 ναυτικών μιλίων, 1-12 ναυτικών μιλίων και 12 ναυτικών μιλίων - τέλος ζώνης περιοχής αξιολόγησης (2012) 31 km 2 160000 140000 120000 100000 80000 60000 40000 20000 0 20 18 16 14 12 10 8 6 4 2 0 Θαλάσσια περιοχή και υποπεριοχή Περιοχή που καλύπτεται από το δίκτυο N2K, km2 % κάλυψης από το δίκτυο N2K Πίνακας 3 κάλυψη του δικτύου Natura 2000 (N 2K) στις ευρωπαϊκές περιφερειακές θάλασσες (2012) 32 31 Προσαρμοσμένο από τον πίνακα 3.8 της «Χωροταξικής ανάλυσης των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στις θάλασσες της Ευρώπης», ΕΟΧ (2015). 32 Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (2015), «Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στις θάλασσες της Ευρώπης επισκόπηση και προβληματισμοί σχετικά με τη μελλοντική πορεία». 8
Σύμβαση για τις περιφερειακές θάλασσες Περιφερειακή θάλασσα Περιοχή δικτύου ΠΣΘ στην περιοχή αξιολόγησης ΠΘΠ % κάλυψη δικτύων ΠΣΘ στην περιοχή αξιολόγησης ΠΘΠ % επικάλυψης δικτύου ΠΣΘ με το δίκτυο Natura (N2K) στην περιοχή αξιολόγησης ΠΘΠ HELCOM Βαλτική Θάλασσα 45826 12.4 94.3 OSPAR Βορειοανατολικός Ατλαντικός 132204 3.2 93.9 BARCELONA Mεσόγειος 88602 7.3% 9.9 Πίνακας 4: Συνολική επιφάνεια,% ποσοστό κάλυψης των τόπων των συμβάσεων για τις περιφερειακές θάλασσες στην περιοχή αξιολόγησης ΠΘΠ, και επικάλυψη με το δίκτυο Natura 2000 της ΕΕ (N 2K) (2012) 33. 33 Προσαρμοσμένο από τον πίνακα 3.4 της «Χωροταξικής ανάλυσης των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στις θάλασσες της Ευρώπης», ΕΟΧ (2015). 9