Ομιλία του Υφυπουργού Ανάπτυξης κου Θανάση Σκορδά στο Συνέδριο Made in Greece Μαζί με τις ευχαριστίες μου για την πρόσκληση να παρευρίσκομαι σε αυτή την Ημερίδα, θέλω να συγχαρώ τους διοργανωτές για την επιλογή του θέματος. Το ζήτημα του ελληνικού προϊόντος είναι θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι μας, Πολιτεία και δυνάμεις της αγοράς, καθώς συνδέεται με βασικούς άξονες ενός νέου αναπτυξιακού υποδείγματος που χρειαζόμαστε για την έξοδο από την κρίση. Είναι θέμα που παρουσιάζει δυσκολίες, ειδικά σε μια εποχή που το κεφάλαιο, η εργασία και οι πρώτες ύλες είναι διεθνοποιημένα και κυκλοφορούν ελεύθερα. Τίθενται λοιπόν τα ερωτήματα που ανέφερε και ο κ. Μίχαλος: Το κριτήριο ελληνικότητας, θα είναι η έδρα μιας επιχείρησης; Θα είναι η προέλευση των πρώτων υλών; Θα είναι η συμβολή στο ΑΕΠ της χώρας; Θα είναι ο τόπος που συντελείται η παραγωγή; Πώς θα αντιμετωπιστεί το ίδιο προϊόν μιας εταιρείας, που σε ένα ποσοστό παράγεται σε μονάδα παραγωγής στην Ελλάδα και σε ένα άλλο ποσοστό σε μονάδα παραγωγής σε άλλη χώρα; Και σε ό,τι αφορά στη φορολόγηση, τι θα κάνει κανείς με μια ΑΕ, που μπορεί να έχει μετόχους Φυσικά ή νομικά πρόσωπα εγχώρια ή αλλοδαπά; Τέτοια και άλλα παρόμοια ερωτήματα κάνουν το ζήτημα της απονομής του χαρακτηρισμού «ελληνικό» σε ένα προϊόν, ένα εγχείρημα σύνθετο, πολυεπίπεδο και όχι χωρίς διακινδύνευση. Είμαι βέβαιος ότι ο σχετικός διάλογος που θα ακολουθήσει, θα φωτίσει τις περισσότερες από τις πολλές πτυχές του ζητήματος. Επίσης, είναι κοινός τόπος ότι η όλη συζήτηση για τα κριτήρια ελληνικότητας σε φυσιολογικές συνθήκες λειτουργίας μιας οικονομίας, επιδέχεται πολλών απαντήσεων. Ωστόσο, σε εποχές μεγάλης κρίσης, όπως η σημερινή για τη χώρα μας, οφείλουμε να αποφασίζουμε υπό το πρίσμα του 1.300.οοο καταγεγραμμένων ανέργων. Η πρώτη προσπάθεια που γίνεται να προσδιορίσουμε τα κριτήρια ελληνικότητας ενός προϊόντος, δεν μπορεί να μην θέτει ως πρώτη προτεραιότητα τη σύνδεση με την παραγωγή. Διότι βιώσιμες θέσεις εργασίας δημιουργεί η παραγωγή. Διότι σήμερα το βάρος της ανασυγκρότησης της οικονομίας μπορούν να το σηκώσουν μόνο όσοι έχουν, ή μπορούν δυναμικά να διεκδικήσουν, μια θέση στην παραγωγική διαδικασία. Κυρίες και κύριοι [1]
Είναι η ανάγκη διατήρησης της κοινωνικής συνοχής, η οποία μας υπαγορεύει να σταθούμε στο μείζον κριτήριο, που είναι η παραγωγή. Είμαι βέβαιος ότι κατανοείτε πως ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση όπου η οικονομία μας θα γινόταν τόσο παραγωγική, ώστε να δημιουργεί 100.000 θέσεις εργασίας ετησίως οριακά τόσες θέσεις δημιούργησε μόνο την χρονιά των ολυμπιακών αγώνων - θα χρειαζόμασταν περίπου μια δεκαετία για να περιορίσουμε το κορυφαίο κοινωνικό πρόβλημα που λέγεται ανεργία σε ανεκτά επίπεδα. Και δεν θέλω σε κανένα σημείο της σημερινής μας επικοινωνίας να διαλανθάνει της προσοχής μας, ότι αν δεν δομήσουμε μια οικονομία που να αναπτύσσεται στηριγμένη στον πυλώνα της προσφοράς μέσω της παραγωγής πλούτου, δεν μπορεί να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η μεγέθυνση της οικονομίας, στηριγμένη στον πυλώνα της ζήτησης με δανεικά, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η αποτυχία αυτού του μοντέλου εξέθρεψε τη σημερινή κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, η επιτροπή του ν.4072 υπό τον ΓΓΕ θεωρεί ότι το Ελληνικό Σήμα πρέπει να είναι προαιρετικό, κατανοητό κι αναγνωρίσιμο στο διεθνές καταναλωτικό κοινό, και να απονέμεται στα προϊόντα εκείνα που παράγονται στην Ελλάδα. Είναι αυτονόητο ότι αυτά τα προϊόντα πρέπει να πληρούν τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην κατηγορία τους. Θεωρώ επίσης αυτονόητο ότι η υιοθέτηση ελληνικού σήματος θα οδηγήσει στη διακοπή της άναρχης και άτυπης σήμανσης που ακολουθούν ορισμένες επιχειρήσεις. Σήμερα, μπορώ να ανακοινώσω ότι, βρισκόμαστε στην τελική φάση, προκειμένου να προκηρύξουμε ανοικτό διαγωνισμό για τη διαμόρφωση του ελληνικού σήματος. Ο διαγωνισμός θα εξελιχθεί στο Διαδίκτυο και δικαίωμα συμμετοχής θα έχει όποιος επιθυμεί, χωρίς ειδικές προδιαγραφές. Παράλληλα, έχουν ωριμάσει οι εργασίες για τα κριτήρια απονομής του ελληνικού σήματος στα αλκοολούχα ποτά. Συζητώντας, όμως, για το θέμα της ελληνικής ταυτότητας, θα ήταν τεράστιο λάθος να το περιορίσουμε στο στενό πεδίο του εσωτερικού ανταγωνισμού. Το σήμα του ελληνικού προϊόντος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά και μόνο ως μέσο για την αναδιανομή των μεριδίων στην εγχώρια αγορά. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως εργαλείο marketing, για να αξιοποιηθεί ο καταναλωτικός πατριωτισμός του Έλληνα πολίτη. Η ιδιότητα του «ελληνικού προϊόντος» πρέπει πλέον να αντικατοπτρίζει μια συνολική, σύγχρονη αντίληψη για την ελληνική παραγωγή. Πρέπει να παραπέμπει σε μια δραστηριότητα που δημιουργεί εθνικό πλούτο: τόσο με την υλοποίηση επενδύσεων και τη στήριξη της απασχόλησης, όσο και με την εξωστρέφεια και τη συμμετοχή στην εξισορρόπηση του εξωτερικού ισοζυγίου της χώρας. [2]
Αυτή είναι σήμερα η έννοια του «πατριωτικού επιχειρείν». Αυτό έχουμε ανάγκη. Πρέπει επίσης να αποτελεί εχέγγυο του υψηλού επιπέδου ποιότητας που θέλουμε να αναδείξουμε σε κύριο γνώρισμα των ελληνικών προϊόντων. Πρέπει να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας αναγνωρίσιμης, ισχυρής και ελκυστικής ταυτότητας, που θα έχει απήχηση στις διεθνείς αγορές. Πρόκειται για μια πρόκληση δύσκολη, που απαιτεί προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί όμως να ευοδωθεί, με αιχμή κλάδους που έχουν οικοδομήσει ήδη ένα θετικό προφίλ στο εξωτερικό, όπως τρόφιμα και ποτά. Μάλιστα, με αφορμή τα διατροφικά σκάνδαλα που παρουσιάζονται συχνά πια σε όλο τον κόσμο, έχουμε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, την ευκαιρία να τοποθετήσουμε τα ελληνικά προϊόντα στον αντίποδα αυτής της τάσης. Να ταυτίσουμε την εικόνα των ελληνικών τροφίμων και ποτών με τα χαρακτηριστικά της εγγυημένης ποιότητας, της πλήρους ιχνηλασιμότητας και της υψηλής διατροφικής αξίας. Γι αυτό και η θεσμοθέτηση του ελληνικού σήματος, συνδέεται άμεσα με τις πολιτικές που εφαρμόζουμε σε θέματα ποιότητας. Είναι για μας ένα ακόμη μέσο στην προσπάθεια να διασφαλίσουμε, αλλά και να αναδείξουμε διεθνώς την ποιότητα των ελληνικών προϊόντων. Σε αυτό το στόχο οφείλουμε να ευθυγραμμιστούμε άπαντες: Πολιτεία, και επιχειρήσεις. Πρέπει να εργαστούμε από κοινού, με το βλέμμα στραμμένο όχι μόνο εντός, αλλά κυρίως εκτός των ελληνικών συνόρων. Ακούω ήδη τον αντίλογο: Κάποιοι θα πουν «δεν μας καλείτε σε πατριωτικό επιχειρείν, αλλά σε πατριωτική αυτοκτονία. Με τέτοια φορολογία, με τόσο υψηλό κόστος ενέργειας, πρώτων υλών και χρηματοδότησης, ουσιαστικά μας καλείτε να βάλουμε λουκέτο στο όνομα του πατριωτισμού». Λέω απερίφραστα ότι κατανοώ αυτή την αγωνία. Μόνο μια απάντηση μπορώ να δώσω: Ότι καμιά Πολιτεία δεν μπορεί να επικαλείται τον πατριωτισμό των πολιτών της, αν κι η ίδια δεν αναλαμβάνει υποχρεώσεις στο όνομα αυτού του πατριωτισμού. Θεωρώ λοιπόν ύψιστο πατριωτικό καθήκον της ελληνικής Πολιτείας να διασφαλίσει συνθήκες βιωσιμότητας και στη συνέχεια ανάπτυξης των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην επικράτειά της. Σήμερα, βρισκόμαστε ακριβώς στο σημείο στην ανάγκη- να κάνουμε όλα αυτά, ν αντιστρέψουμε δηλαδή την υφεσιακή πορεία ταυτόχρονα με την επίτευξη δημοσιονομικής εξυγίανσης. Βρισκόμαστε στη μέγγενη της ανάγκης μηδενισμού του πρωτογενούς ελλείμματος, στόχος ο οποίος όπως φαίνεται από τα στοιχεία- δεν θα αργήσει. [3]
Στη συνέχεια θα μπορούμε να δώσουμε αναπτυξιακά εργαλεία ώστε οι επιχειρήσεις να μένουν στην Ελλάδα, να παράγουν και να δημιουργούν θέσεις εργασίας σε συνθήκες ανταγωνιστικότητας, όχι επιχειρηματικής ασφυξίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μόλις προχθές την πρόθεση της Κυβέρνησης για ενιαίο φόρο 15% για τις επιχειρήσεις. Στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ήδη βελτιώνουμε τις συνθήκες λειτουργίας του ανταγωνισμού στην Αγορά, με την άρση κανονιστικών εμποδίων, με την αναμόρφωση της αγορανομικής νομοθεσίας, με την απλοποίηση διαδικασιών και άλλες δράσεις που σας είναι γνωστές. Θα σημειώσω μόνο μία, τις δημόσιες προμήθειες, όπου προχωρούμε σε βαθιά τομή, με σκοπό την αποκοπή του ομφάλιου λώρου μεταξύ κράτους και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, που λειτούργησε ως εστία διαφθοράς και στρέβλωσης του υγιούς ανταγωνισμού. Τέλος, ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι καταφέραμε και εξαλείψαμε τον κίνδυνο του περίφημου «Grexit από το λεξιλόγιο της διεθνούς κοινότητας, χάρη στις θυσίες και την προσπάθεια ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ενός κινδύνου που είχε κόστος για τις επιχειρήσεις. Τώρα οικοδομούμε σταθερά τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας, πάνω στην οποία θα στηριχθεί η νέα, εξωστρεφής αναπτυξιακή μας προσπάθεια. Η δική μας ευθύνη είναι να διαμορφώσουμε ένα λειτουργικό πλαίσιο κανόνων και προδιαγραφών ποιότητας, μαζί τους εκπροσώπους της αγοράς. Είναι να εντοπίσουμε παράνομες ή αθέμιτες πρακτικές, που αλλοιώνουν τον ανταγωνισμό σε βάρος των υπεύθυνων επιχειρήσεων. Είναι να ενθαρρύνουμε την καινοτομία, τις προσπάθειες εξωστρέφειας και προώθησης των ελληνικών προϊόντων στις ξένες αγορές, αξιοποιώντας τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές. Και σε όλες αυτές τις κατευθύνσεις αναλαμβάνουμε συστηματικές δράσεις. Μόλις χθες ολοκληρώθηκε η διημερίδα που διοργάνωσε το υπουργείο Ανάπτυξης μέσω της ΓΓ Βιομηχανίαςσε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για την προώθηση της επιχειρηματικής συνεργασίας. Η εκδήλωση αυτή αποτέλεσε την ευκαιρία να πραγματοποιηθούν περισσότερες από 1.400 συναντήσεις, μεταξύ 420 ελληνικών και 160 ξένων επιχειρήσεων, από 26 χώρες. Όπου υπάρχει ανάγκη δικτύωσης, αλλά και παροχής εξειδικευμένης τεχνογνωσίας, με σκοπό την πραγματοποίηση εξαγωγών, είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να βοηθήσουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει αντίστοιχος προσανατολισμός και κινητοποίηση και από τις επιχειρήσεις. Κυρίες και κύριοι, Η κρίση στην αγορά δεν θα ξεπεραστεί με το να τοποθετήσουμε παντού ελληνικές σημαίες, ανάλογα με το πώς ερμηνεύει ο καθένας την έννοια της ελληνικότητας. Ούτε μπορούμε να υποτιμούμε τους Έλληνες καταναλωτές, πιστεύοντας ότι θα συνεχίσουν να επιλέγουν προϊόντα με βάση την ελληνικότητα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη κριτήρια όπως η ποιότητα και η έντιμη εμπορική πολιτική μιας επιχείρησης. [4]
Η κρίση θα ξεπεραστεί αν καταφέρουμε να παράγουμε όχι μόνο περισσότερα, αλλά και καλύτερα ελληνικά προϊόντα. Προϊόντα που υποστηρίζουν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας και εισοδήματα εντός της χώρας μας. Προϊόντα που σέβονται τον καταναλωτή και του προσφέρουν την καλύτερη δυνατή σχέση ποιότητας και τιμής. Προϊόντα που προσελκύουν ενδιαφέρον και ζήτηση στην παγκόσμια αγορά. Στη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, έχουμε δει δεκάδες επιχειρήσεις να ακολουθούν αυτό το πρότυπο, σε αντίθεση με εκείνους που περιμένουν μοιρολατρικά την καταστροφή. Να δημιουργούν προϊόντα με υψηλότερη προστιθέμενη αξία για τη χώρα, να ανοίγουν τα φτερά τους εκτός των ελληνικών συνόρων και να αναπτύσσονται, παρά το αντίξοο εγχώριο περιβάλλον. Έχουμε δει επιχειρήσεις να γράφουν καθημερινά μικρές και μεγάλες ιστορίες επιτυχίας, στηρίζοντας την ελληνική οικονομία στην πιο κρίσιμη συγκυρία. Μόλις την περασμένη Παρασκευή, είδαμε με τον πρωθυπουργό και τους συναδέλφους του υπουργείου Ανάπτυξης, περίπου 20 νεοφυείς ελληνικές επιχειρήσεις που δείχνουν σε όλους το δρόμο της επιτυχίας. Είδαμε νέους επιχειρηματίες με όραμα, με εξωστρέφεια, με καινοτομία. Ας αντλήσουμε, λοιπόν, έμπνευση από αυτές τις ιστορίες για να δώσουμε νόημα και ουσία στην έννοια της ελληνικότητας. Ας δουλέψουμε μαζί, ώστε το ελληνικό προϊόν να φτάσει στις αγορές όλου του κόσμου. Να ταυτιστεί με την ποιότητα, την υπευθυνότητα, την καινοτομία. Να γίνει σύμβολο του νέου, υγιούς και βιώσιμου παραγωγικού μοντέλου, που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην επόμενη μέρα. Μπορούμε! Σας ευχαριστώ πολύ [5]