Οι λογιστικές αρχές είναι ένα σύνολο κανόνων στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία κάθε λογιστικής οντότητας. Ο σκοπός της καθιέρωσής τους είναι η ενιαία τήρηση των λογιστικών βιβλίων κάθε επιχείρησης έτσι ώστε να αποφεύγονται αυθαιρεσίες και παρανοήσεις. Οι λογιστικές αρχές όπως επιβάλλονται σήμερα είναι οι παρακάτω. (Εισαγωγή στη Λογιστική κεφάλαιο 5). 1. αρχή της αυτοτέλειας της λογιστικής οντότητας : η κάθε οικονομική μονάδα (επιχείρηση) είναι πρόσωπο (είτε ως αυτοτελές νομικό Ο.Ε., Ε.Ε. Ε.Π.Ε., Ι.Κ.Ε., Α.Ε. είτε ως φυσικό) πλήρως ανεξάρτητο από τους φορείς του (επιχειρηματίες, εταίροι, μέτοχοι). Έχει δική του περιουσία, δικές του απαιτήσεις και δικές του υποχρεώσεις. 2. αρχή της συνέχισης της δραστηριότητας : η επιχείρηση μπορεί να εξασκεί τη δραστηριότητά της για μια σειρά ετών χωρίς να υπάρχει ενδιάμεση διακοπή των εργασιών. 3. αρχή της περιοδικότητας : οι οικονομικές καταστάσεις της οικονομικής μονάδας καταρτίζονται στο τέλος κάθε χρόνου (31 Δεκεμβρίου). Η λογιστική χρήση συνήθως ταυτίζεται με το ημερολογιακό έτος (12 μήνες) εκτός από την πρώτη χρήση που μπορεί να είναι μικρότερη. Επιχειρήσεις που τηρούν διπλογραφικά βιβλία οπότε η λογιστική χρήση φορολογικό έτος λήγει 30 Ιουνίου. 4. αρχή του ιστορικού κόστους : ως κόστος κτήσης ενός στοιχείου (πάγιο, απόθεμα κτλ) λαμβάνεται η αξία που αναγράφεται στο παραστατικό (τιμολόγιο) το οποίο εκδίδεται κατά την αγορά του στοιχείου αυτού. Η αξία αυτή δεν μεταβάλλεται με τα χρόνια. Η αρχή αυτή δεν έχει πλέον καθολική εφαρμογή με τα ΔΛΠ και τα ΕΛΠ. 5. αρχή της αντικειμενικότητας : από τις οικονομικές καταστάσεις πρέπει να απουσιάζει παντελώς το στοιχείο της υποκειμενικότητας το οποίο ενδέχεται να δημιουργήσεις ανακρίβειες. Δηλαδή οι πληροφορίες που αναφέρονται στις καταστάσεις αυτές πρέπει να διέπονται από αντικειμενικότητα και αμεροληψία. Διαφορετικά δεν είναι αξιόπιστες. Με βάση αυτή την αρχή κάθε καταγεγραμμένη συναλλαγή πρέπει να βασίζεται σε φορολογικό παραστατικό ή συμφωνητικό. 6. αρχή της νομισματικής μονάδας και της σταθερότητας της χρηματικής μονάδας : η αποτίμηση όλων των συναλλαγών αλλά και των οικονομικών καταστάσεων (επίσημων ή μη) μιας επιχείρησης πρέπει να γίνεται αποκλειστικά σε νομισματικές μονάδες (ευρώ). 7. αρχή της πραγματοποίησης του εσόδου : τα έσοδα (αλλά και τα έξοδα) αναγνωρίζονται κατά την ολοκλήρωση της συναλλαγής δηλαδή είτε την πραγματοποίηση της πώλησης ή την ολοκλήρωση της υπηρεσίας. Ποτέ δεν πρέπει να γίνεται ταύτιση του εσόδου ή του εξόδου με την είσπραξη ή την πληρωμή του χρηματικού αντίτιμου.

8. αρχή της συσχέτισης των εσόδων με τα έξοδα : το αποτέλεσμα της χρήσης υπολογίζεται αποκλειστικά από τα έσοδα και τα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν μέσα στην τρέχουσα χρήση. Επίσης τα έσοδα της χρήσης πρέπει να σχετίζονται με τα έξοδα που απαιτήθηκαν για τη δημιουργία τους. 9. αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων ή αρχή του δεδουλευμένου εσόδου και εξόδου : το αποτέλεσμα της χρήσης υπολογίζεται από τα δεδουλευμένα έσοδα και τα έξοδα, δηλαδή από αυτά που πραγματοποιήθηκαν μέσα στην τρέχουσα χρήση. Τα έσοδα και τα έξοδα που αφορούν προηγούμενες ή επόμενες χρήσεις (προπληρωμένα ή προεισπραγμένα) καταχωρούνται προσωρινά σε μεταβατικούς λογαριασμούς ενεργητικού και παθητικού και δεν συμμετέχουν στο αποτέλεσμα. 10. αρχή της συντηρητικότητας : για το αποτέλεσμα της χρήσης λαμβάνονται υπόψη όλα τα έξοδα είτε πραγματοποιήθηκαν είτε θεωρείται πιθανό να πραγματοποιηθούν, για παράδειγμα οι προβλέψεις. Το ίδιο δεν συμβαίνει με τα έσοδα που συμμετέχουν στο αποτέλεσμα μόνο τα δεδουλευμένα και όχι τα πιθανά. Ο λόγος είναι ότι το αποτέλεσμα της χρήσης πρέπει να είναι το μικρότερο δυνατό. 11. αρχή της συνέπειας των λογιστικών μεθόδων : οι οικονομικές καταστάσεις (ισολογισμός, κατάσταση αποτελεσμάτων, ισοζύγια κτλ) κάθε χρήσης πρέπει να συντάσσονται με τον ίδιο τρόπο κάθε χρόνο και να διέπονται από τις ίδιες λογιστικές αρχές. Έτσι τα μεγέθη και οι πληροφορίες που αναφέρονται θα είναι συγκρίσιμα. Για παράδειγμα αν η αποτίμηση γίνεται με τη μέθοδο FIFO πρέπει αυτή η μέθοδος να συνεχίσει να ισχύει και στο μέλλον. 12. αρχή του ουσιώδους των λογιστικών πληροφοριών : οι πληροφορίες που αναφέρονται στις οικονομικές καταστάσεις πρέπει να είναι ουσιαστικές. Πρέπει δηλαδή να διευκολύνουν όσους επιθυμούν να τις μελετήσουν. 13. αρχή της αποκάλυψης : οι λογιστικές αρχές και μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τη σύνταξη των οικονομικών καταστάσεων πρέπει να αναφέρονται.

ασκήσεις Άσκηση 1 : Στις 30 Νοεμβρίου η επιχείρηση Β πούλησε στον πελάτη Αντωνίου εμπορεύματα συνολικής αξίας 1.000. Ο Αντωνίου υποσχέθηκε να πληρώσει το 1/3 μετά από 2 μήνες ενώ για το υπόλοιπο ποσό υπέγραψε συναλλαγματική λήξης 31 Μαρτίου του επόμενου έτους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η λογιστική χρήση συμπίπτει με το ημερολογιακό έτος, υπολογίστε το τυχόν έσοδο από τη συναλλαγή αυτή και δικαιολογείστε συνοπτικά την απάντησή σας. Απάντηση : Το έσοδο ανέρχεται σε 1000 διότι η επιχείρηση πραγματοποίησε τη συναλλαγή εντός της τρέχουσας λογιστικής χρήσης. Σύμφωνα με την αρχή της πραγματοποίησης του εσόδου, τα έσοδα αναγνωρίζονται μόνο όταν πραγματοποιούνται και όχι όταν η επιχείρηση προσδοκά ότι θα εισπραχθούν. Άσκηση 2 : Η επιχείρηση Β πουλάει στην επιχείρηση Α εμπορεύματα αντί 50.000 συν Φ.Π.Α. 19% και εισπράττει συνολικά 59.500 από την Α εκ των οποίων τα 9.500 αφορούν Φ.Π.Α. πωλήσεων. Συμφωνείτε με την άποψη ότι τα έσοδα της Β από τη συγκεκριμένη συναλλαγή ανέρχονται σε 59.500, ενώ τα έξοδα της Α σε 50.000 ; Απάντηση : Τα έσοδα για τη Β ανέρχονται σε 50.000. Η διαφορά των 9.500 που αντιστοιχεί στο Φ.Π.Α. είναι υποχρέωση της επιχείρησης προς τη Δ.Ο.Υ. Αντίθετα η Α πραγματοποίησε αγορά εμπορευμάτων και εξ αυτού δεν υπάρχουν έξοδα. Το έξοδο δημιουργείται όχι κατά την αγορά αλλά κατά την ανάλωση ή την εκ νέου πώλησή τους στους πελάτες της Α οπότε και προσαυξάνεται το κόστος πωληθέντων. Άσκηση 3 : Μια επιχείρηση αγόρασε με πίστωση την 1 Ιανουαρίου ένα μηχάνημα αξίας κτήσης 80.000. Το μηχάνημα έχει ωφέλιμη ζωή 4 χρόνια και μηδενική υπολειμματική αξία. Ο λογιστής της εταιρείας προβληματίζεται για τη λογιστική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης συναλλαγής. Με βάση ποια λογιστική αρχή θα συμβουλεύατε το λογιστή να αντιμετωπίσει τη δαπάνη ως πάγιο; Απάντηση : Δημιουργία παγίου και απόσβεσή του σε 4 έτη με βάση την αρχή της συσχέτισης εσόδων και εξόδων καθώς και για την παρουσίαση της πραγματικής εικόνας στις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας για κάθε ένα 80.000 από τα 4 έτη. Έτσι η ετήσια απόσβεση θα ισούται με: 20.000 κατ 4 έτος και αναπόσβεστη αξία: 80.000-20.000 = 60.000 στο τέλος του 1 ου έτους, 80.000-(2*20.000) = 40.000 στο τέλος του 2 ου έτους, 80.000-(3*20.000) = 20.000 στο τέλος του 3 ου έτους και 0,01 στο τέλος του 4 ου έτους και μετά.

Άσκηση 4 : Μια επιχείρηση αγόρασε με μετρητά την 1 Ιανουαρίου ένα μηχάνημα αξίας κτήσης 42.000. Το μηχάνημα θα χρησιμοποιηθεί τα επόμενα 4 χρόνια στην παραγωγική διαδικασία. Στο τέλος της τετραετίας, η επιχείρηση εκτιμά ότι θα πουλήσει το μηχάνημα αντί 2.000. Ο λογιστής της εταιρείας προβληματίζεται για τη λογιστική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης συναλλαγής. Συγκεκριμένα, αναρωτιέται εάν η αγορά θα πρέπει να καταχωρηθεί στα έξοδα, αφού έγινε τοις μετρητοίς ή εάν θα πρέπει να καταχωρηθεί ως πάγιο. Να εξηγήσετε ποιος από τους δύο χειρισμούς είναι σωστός κατά τη γνώμη σας και με βάση ποια λογιστική αρχή τεκμηριώνεται η θέση σας. Απάντηση : Στα πλαίσια της αρχής του δεδουλευμένου που χαρακτηρίζει τη λογιστική των επιχειρήσεων το ότι έχει πληρωθεί το μηχάνημα δεν έχει σημασία. Η αγορά πρέπει να καταχωρηθεί σαν πάγιο, εφόσον το μηχάνημα θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες της επιχείρησης για πάνω από μία χρήσεις, και όχι σαν έξοδο. Αυτό στηρίζεται πρωτίστως στην αρχή της συσχέτισης των εσόδων με τα έξοδα. Το πάγιο θα δημιουργεί έσοδα τα επόμενα 4 χρόνια, συνεπώς στα χρόνια αυτά θα πρέπει να κατανεμηθεί το αποσβέσιμο κόστος που στην περίπτωση αυτή είναι 42.000-2.000 = 40.000 ήτοι 10.000 κατ έτος όσο και η ετήσια απόσβεση. Αξία κτήσης - υπολειμματική αξία 42.000 2.000 Ετήσια απόσβεση = 10.000 έτη ωφέλιμης ζωής 4 Άσκηση 5 : Για οικόπεδο που εκμισθώνει μια επιχείρηση βάσει σύμβασης που βρίσκεται σε ισχύ δεν της έχουν καταβληθεί τα μισθώματα των 2 τελευταίων μηνών της χρήσης. Τα έσοδα προσαυξάνουν τα αποτελέσματα και υπόκεινται σε φορολογία. Η επιχείρηση βάσιμα εκτιμά ότι τελικά θα εισπράξει το ποσό των ενοικίων τους επόμενους μήνες. Με βάση αυτά τα δεδομένα, εξηγείστε με βάση ποια λογιστική αρχή ή αρχές η επιχείρηση οφείλει να αναγνωρίσει το ποσό αυτό ως έσοδο της κλειόμενης ή της επόμενης χρήσης. Απάντηση : Σύμφωνα με την αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων για τον προσδιορισμό του τελικού αποτελέσματος λαμβάνονται υπόψη τα έσοδα και τα έξοδα που αναφέρονται, δηλαδή που έχουν πραγματοποιηθεί στη συγκεκριμένη χρήση (αρχή δεδουλευμένου), ανεξάρτητα από το εάν έχουν εισπραχθεί ή όχι. Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση τα έσοδα από τα μισθώματα πρέπει να απεικονισθούν λογιστικά στη χρήση που αφορούν άσχετα αν εισπραχθεί. Επιπλέον, η επιχείρηση εκτιμά ότι θα εισπράξει τελικά το σχετικό ποσό, και δεν απαιτείται πρόβλεψη επισφάλειας.

Άσκηση 6 : Η επιχείρηση ΛΑΜΒΑ ανέλαβε να προσφέρει μια υπηρεσία στην επιχείρηση ΟΜΙΚΡΟΝ για περίοδο τριών ετών. Το κόστος της υπηρεσίας για τη ΛΑΜΒΑ ανέρχεται σε 1.000.000. Η υπηρεσία θα προσφερθεί κατά το 60% τον πρώτο χρόνο, 20% το δεύτερο χρόνο και το υπόλοιπο 20% τον τρίτο χρόνο. Για το συνολικό κόστος η ΛΑΜΒΑ θα καταβάλλει 400.000 τον πρώτο χρόνο, 300.000 το δεύτερο χρόνο και 300.000 τον τρίτο χρόνο. Ποιο είναι το ποσό του εξόδου που πρέπει να αναγνωριστεί για κάθε ένα από τα τρία χρόνια και μα βάση ποια λογιστική αρχή στηρίζεται την άποψή σας. Απάντηση : Το ποσό του εξόδου που πρέπει να αναγνωριστεί κάθε χρόνο είναι το ποσό που προκύπτει με βάση το ποσοστό ολοκλήρωσης της υπηρεσίας. Έτσι, τον πρώτο χρόνο θα αναγνωριστεί ως έξοδο 600.000 (1.000.000 * 60%), και το δεύτερο και τρίτο χρόνο από 200.000 (1.000.000 * 20%). Η λύση αυτή στηρίζεται στην αρχή του δεδουλευμένου εσόδου και εξόδου και στην αρχή της συσχέτισης εσόδων με έξοδα. Ο χρόνος πληρωμής του κόστους δεν έχει σημασία. Άσκηση 7 : Η επιχείρηση ΩΜΕΓΑ υπέγραψε στις 31 Δεκεμβρίου συμφωνία με το σωματείο εργαζομένων σύμφωνα με την οποία η επιχείρηση υποχρεώνεται να προβεί σε αύξηση των μισθών των εργαζομένων κατά 10% από την 1 η Ιουλίου του επόμενου έτους. Το κόστος μισθοδοσίας σε μηνιαία βάση είναι 200.000. Με την ίδια συμφωνία η επιχείρηση αποδέχτηκε να καταβάλλει το Φεβρουάριο το ποσό των 100.000 ως αναδρομικά του προηγούμενου έτους. Η συμφωνία από νομική άποψη είναι απόλυτα ισχυρή. Να εξηγήσετε με ποιο τρόπο και με βάση ποιες αρχές θα αντιμετωπιστεί λογιστικά το παραπάνω ζήτημα. Απάντηση : Η υποχρέωση για την αύξηση της μισθοδοσίας από τον Ιούλιο δεν αναγνωρίζεται στις οικονομικές καταστάσεις του τρέχοντος έτους διότι δεν αφορά τις υπηρεσίες του έτους αυτού. Το αυξημένο κόστος θα αρχίσει να αναγνωρίζεται από την ημερομηνία που θα ισχύει η αύξηση. Η υποχρέωση για καταβολή αναδρομικών θα αναγνωριστεί στην τρέχουσα χρήση αφού αφορά υπηρεσίες που έχουν ήδη προσφέρει στο έτος αυτό οι εργαζόμενοι. Το γεγονός ότι θα καταβληθούν τα αναδρομικά στο Φεβρουάριο του επόμενου έτους δεν έχει σημασία καθώς ακολουθείται η αρχή του δεδουλευμένου και της αυτοτέλειας των χρήσεων.

Άσκηση 8 : Ποιο είναι το περιεχόμενο της αρχής του ιστορικού κόστους; Ποιες οι επιπτώσεις από την εφαρμογή της στα περιουσιακά στοιχεία μιας επιχείρησης; Απάντηση : Σύμφωνα με την αρχή αυτή το καταλληλότερο οικονομικό μέγεθος για την καταγραφή και παρακολούθηση ενός περιουσιακού στοιχείου είναι το κόστος κτήσεως και ότι το κόστος πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την συνέχεια έστω και αν η αξία του έχει μεταβληθεί. Έτσι λοιπόν, αν η επιχείρηση Α αγόρασε πριν από 10 χρόνια ένα πάγιο περιουσιακό στοιχείο με τιμή κτήσης (κόστους) 100.000 θα το καταγράψει και θα το παρακολουθεί με την αξία αγοράς, θα εξακολουθεί, επίσης, να το εμφανίζει και σήμερα στην ίδια τιμή άσχετα αν η τρέχουσα αξία του παγίου είναι μεγαλύτερη και μπορεί σήμερα να φτάνει το 1.000.000. Η τακτική αυτή θα έχει ως συνέπεια η λογιστική με τον ισολογισμό να μην αποκαλύπτει την πραγματική αξία της επιχείρησης και να γίνονται σημαντικά λάθη όπως μειωμένες αποσβέσεις σε σχέση με τις πραγματικές με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει η επιχείρηση δυσκολίες αντικατάστασης μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, σε περίπτωση δε εξαγοράς επιχειρήσεων δεν μπορεί να βρεθεί η πραγματική ή η τρέχουσα αξία της επιχείρησης. Η αρχή του κόστους έχει αρκετούς επικριτές που υποστηρίζουν ότι, πρώτον, δεν υπάρχει συγκρισιμότητα ούτε μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων και δεύτερον, οι οικονομικές πληροφορίες που ανακοινώνονται στους επενδυτές και στηρίζονται στο ιστορικό κόστος δεν παρέχουν ουσιαστική πληροφόρηση διότι δεν αναφέρουν τι αξίζει σήμερα πραγματικά η επιχείρηση. Γι αυτό το λόγο με τα Διεθνή Λογιστικά πρότυπα και τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα παρέχεται πλέον η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αποτιμούν τα πάγιά τους στην εύλογή αξία τους αυτήν δηλαδή που πραγματικά πιστεύεται ότι έχουν -. Άσκηση 9 : Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι στο τέλος της χρήσης τα κέρδη της επιχείρησης πρέπει να είναι ίσα με το υπόλοιπο του ταμείου. Συμφωνείτε με την άποψη; Με ποια λογιστική αρχή ισχύει ή δεν ισχύει αυτό ; Απάντηση : Εφόσον η επιχείρηση εφαρμόζει την αρχή του δεδουλευμένου, τα κέρδη της περιόδου δεν είναι δυνατόν να είναι στο ταμείο. Αυτό διότι στην αρχή του δουλευμένου αναγνωρίζονται έσοδα και έξοδα στην περίοδο που πραγματοποιούνται και όχι όταν διακανονίζονται ταμειακά. Για παράδειγμα, οι αποσβέσεις είναι έξοδο της χρήσης αλλά δεν εκταμιεύεται στη χρήση, υπάρχουν πωλήσεις με πίστωση όπως και έξοδα ή έσοδα με πίστωση. Θα μπορούσε τα κέρδη να είναι στο ταμείο εάν όλα τα έξοδα και όλα τα έσοδα είχαν πληρωθεί και εισπραχθεί αντίστοιχα μέσα στη χρήση κάτι που είναι όμως σχεδόν απίθανο να συμβαίνει. Σε κάθε περίπτωση, τα κέρδη της χρήσης εμφανίζονται ως καθαρή αύξηση των ιδίων κεφαλαίων (ίση με την συνολική αύξηση του Ενεργητικού μείον συνολική αύξηση των υποχρεώσεων).

Άσκηση 10 : Μια Ανώνυμη Εταιρεία εμπορεύεται αγαθά και υπηρεσίες στους πελάτες της. Εξηγήστε δύο λογιστικές αρχές που η επιχείρηση πρέπει να εφαρμόσει για να προσδιορίσει τα αποτελέσματα χρήσης ως διαφορά εσόδων και εξόδων. Απάντηση : Η επιχείρηση οφείλει να ακολουθήσει την αρχή του δεδουλευμένου, δηλαδή να αναγνωρίσει τα έσοδα και έξοδα που έχουν πραγματοποιηθεί στην περίοδο, ανεξάρτητα από το εάν έχουν εισπραχθεί ή πληρωθεί. Συμπληρωματικά με την αρχή του δεδουλευμένου, η επιχείρηση οφείλει να εφαρμόσει την αρχή της συσχέτισης εσόδων και εξόδων. Δηλαδή, αφού εντοπίσει και αναγνωρίσει όλα τα δουλευμένα έσοδα πρέπει να εντοπίσει και όλα τα έξοδα που συνδέονται με τα συγκεκριμένα έσοδα. Επιπλέον υπάρχει η αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων κτλ. Άσκηση 11 : Μια εμπορική επιχείρηση έκανε κατά τη διάρκεια της χρήσης μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια που κόστισε 2.000.000 από την οποία αναμένει αύξηση των πωλήσεων για τα επόμενα τρία χρόνια. Υποστηρίζεται η άποψη ότι το ποσό αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως πάγιο περιουσιακό στοιχείο και να αποσβεστεί στα τρία χρόνια που αναμένεται να δημιουργήσει έσοδα. Συμφωνείτε ; Σε ποια λογιστική αρχή ή αρχές στηρίζετε την άποψή σας ; Απάντηση : Στην πάγια λογιστική πρακτική αλλά και στη λογιστική θεωρία η δαπάνη διαφήμισης δεν αναγνωρίζεται ως περιουσιακό στοιχείο αλλά ως έξοδο. Αυτό διότι υπάρχει πολύ σημαντική αβεβαιότητα για το εάν η δαπάνη αυτή πράγματι θα φέρει ίσης τουλάχιστον αξίας καθαρά οφέλη. Δηλαδή, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η δαπάνη αυτή είναι ανακτήσιμη μέσω κερδών από αυξημένες μελλοντικές πωλήσεις. Έτσι, για λόγους σύνεσης ή συντηρητικότητας η δαπάνη της διαφήμισης γίνεται έξοδο στην περίοδο που πραγματοποιείται.

Άσκηση 12 : Σε τι αποσκοπεί η λογιστική αρχή της χρονικής συσχέτισης εσόδων και εξόδων; Απάντηση : Η αρχή της συσχέτισης των εσόδων και των εξόδων για την εξαγωγή αποτελέσματος. Αυτή η λογιστική αρχή υποχρεώνει να συσχετίζονται τα έσοδα µε τα έξοδα ώστε να προσδιοριστεί το αποτέλεσµα το οποίο πέτυχε η λογιστική μονάδα στη διάρκεια µιας λογιστικής χρήσης. Άσκηση 13 : Να περιγραφεί η Λογιστική Αρχή της συνεχούς δραστηριότητας της επιχειρηματικής μονάδας. Απάντηση : Με βάση αυτή τη βασική λογιστική αρχή η ζωή της επιχείρησης θα πρέπει να θεωρείται ότι ξεκινά από τη σύσταση αυτής και ότι τελειώνει µε τη λύση και εκκαθάριση της. Οποιοσδήποτε άλλος διαχωρισµός της διάρκειας ζωής της επιχείρησης είναι τεχνητός και αποσκοπεί στην λύση συγκεκριμένων λογιστικών προβλημάτων (βασική λογιστική αρχή της περιοδικότητας). Άσκηση 14 : Συμφωνείτε με την άποψη ότι η μη εφαρμογή της αρχής της συντηρητικότητας σε περιόδους σταθερότητας των τιμών, θα οδηγούσε στην παρουσίαση μεγαλύτερων μικτών κερδών από την πώληση εμπορευμάτων από εκείνα στα οποία θα οδηγούσε η εφαρμογή της; Γιατί; Απάντηση : Η εφαρμογή της αρχής της συντηρητικότητας επηρεάζει τη διαμόρφωση των μικτών κερδών από την πώληση εμπορευμάτων, μόνον όταν το τελικό απόθεμα αποτιμηθεί στην τρέχουσα τιμή του, η οποία είναι χαμηλότερη από το κόστος του. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί όταν οι τιμές είναι σταθερές, δηλαδή, η τρέχουσα τιμή είναι ίση με το κόστος. Ε-mail : info@onlineclassroom.gr