Του Γιώργου Αγοραστάκη, Χανιά ΓΕΝΙΚΑ

Του Γιώργου Αγοραστάκη, Χανιά 27-11-2005 ΓΕΝΙΚΑ Στα πλαίσια της προσπάθειας για την προώθηση της προστασίας του περιβάλλοντος και της αειφορικής χρήσης των φυσικών πόρων, έχει αναγνωριστεί πλέον η σημασία της διατήρησης και της ορθολογικής διαχείρισης ορισμένων φυσικών περιοχών λόγω του πλήθους και της σημαντικότητας των λειτουργιών και αξιών που πηγάζουν από αυτές και οι οποίες τις καθιστούν αναντικατάστατες, τόσο για τις παρούσες όσο και για τις μελλοντικές γενεές. Οι προστατευόμενες φυσικές περιοχές επιτελούν ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών από τις οποίες πηγάζουν σημαντικές αξίες για τους ανθρώπους (McNeely and Miller 1984, IUCN 1998). Συγκεκριμένα οι προστατευόμενες περιοχές: 1 / 24

συντηρούν βασικές οικολογικές διεργασίες, συντελούν στην διατήρηση της βιοποικιλότητας προλαμβάνοντας με τον τρόπο αυτόν ανεπανόρθωτες καταστροφές στην φυσική κληρονομιά των ανθρώπων, συντηρούν τις παραγωγικές ικανότητες των οικοσυστημάτων και προστατεύουν σημαντικούς βιοτόπους, προσφέρουν ευκαιρίες για επιστημονική έρευνα και εκπαίδευση, προσφέρουν ευκαιρίες για τουρισμό και αναψυχή, τονώνοντας με τον τρόπο αυτό τα εισοδήματα και την απασχόληση ικανοποιούν πνευματικές, συναισθηματικές, ακόμα και θρησκευτικές αναζητήσεις και ανάγκες των ανθρώπων προσφέροντας αισθητική απόλαυση και απομόνωση. Οι προστατευόμενες περιοχές, με το εύρος και την μεγάλη σπουδαιότητα των λειτουργιών που επιτελούν, αποτελούν απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση των φυσικών πόρων, ενώ συγχρόνως προσφέρουν σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές υπηρεσίες, καταδεικνύοντας έτσι την αναπόσπαστη σύνδεση του ανθρώπου και της φύσης. Βασική προϋπόθεση για την προστασία των φυσικών περιοχών σήμερα αποτελεί η διαχείριση τους. 2 / 24

Ως διαχείριση θεωρείται η σχεδιασμένη παρέμβαση στις δυναμικές διεργασίες που καθορίζουν τη σύνθεση των φυτικών και ζωικών κοινωνιών, έτσι ώστε να επιτυγχάνονται οι συγκεκριμένοι κάθε φορά διαχειριστικοί σκοποί (Holdgate Μ. W. 1991). Ένα διαχειριστικό σχέδιο στοχεύει στην εναρμόνιση όλων των υφιστάμενων χρήσεων, γεωργικών, κτηνοτροφικών, δασικών, αλιευτικών, τουριστικών, καθώς και στη ρύθμιση των πάσης φύσεως δικαιωμάτων καλλιέργειας, βοσκής, ξύλευσης, αλιείας, κυνηγιού κ.λπ. που μπορεί να βαρύνουν μια συγκεκριμένη περιοχή. Συχνά πρέπει να εναρμονίζονται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και απαιτήσεις, η εναρμόνιση των οποίων πρέπει να ασκείται με τρόπο ώστε να εξασφαλίζει το μέγιστο δυνατό όφελος για το κοινωνικό σύνολο. Η διευθέτηση αυτή, των πάσης φύσεως χρήσεων στο χώρο καν στο χρόνο, είναι δυνατή μόνο με την κατάρτιση λεπτομερών σχεδίων διαχείρισης, τα οποία ισχύουν για αρκετά χρόνια, ανάλογα με τον αναγκαίο κάθε φορά ορίζοντα σχεδιασμού, και αναθεωρούνται όταν αλλάζουν τα δεδομένα στα οποία βασίστηκαν οι αρχικές προβλέψεις ή τα μέτρα αποδεικνύονται ανεφάρμοστα. Είναι αυτονόητο ότι κάθε περιοχή είναι μοναδική και συνεπώς κάθε διαχειριστικό σχέδιο είναι επίσης μοναδικό. Η σύνταξη ενός διαχειριστικού σχεδίου αποτελεί αντικείμενο μελέτης ομάδας επιστημόνων πολλών ειδικοτήτων, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η περιγραφή και εκτίμηση όλων των παραμέτρων που συνθέτουν την ολοκληρωμένη εικόνα της περιοχής μελέτης και των 3 / 24

προβλημάτων της. Αυτό επιβάλλεται ιδιαίτερα από το χαρακτήρα του αντικειμένου διαχείρισης, από το γεγονός δηλαδή ότι πρόκειται για φυσικά οικοσυστήματα, όπου συμβαίνουν πολύπλοκες διεργασίες, οι οποίες μπορούν να περιγραφούν και να αξιολογηθούν μόνο από ομάδες ειδικών από τις βιολογικές επιστήμες. Το γεγονός επίσης ότι ο άνθρωπος, είτε ως παράγοντας είτε και ως ρυθμιστής, παίζει καθοριστικό ρόλο στη χρήση των οικοσυστημάτων, επιβάλλει τη συμμετοχή, στις ομάδες σύνταξης των διαχειριστικών σχεδίων, ειδικοτήτων και από τις τεχνικές, κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες. Οι σκοποί της διαχείρισης τοποθετούνται ανάλογα με τα οικολογικά δεδομένα, την κατάσταση των οικοσυστημάτων και τις ανάγκες των ιδιοκτητών γης, των περιοίκων και του κοινωνικού συνόλου. Πρέπει να διακρίνονται οι μακροπρόθεσμοι σκοποί από τους βραχυπρόθεσμους. Οι τελευταίοι είναι εκείνοι που η πραγματοποίηση τους τοποθετείται έως την επόμενη διαχειριστική περίοδο. Η ορθή επιλογή των σκοπών διαχείρισης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή εκτέλεση του διαχειριστικού σχεδίου. Προϋπόθεση για την ορθή σύνταξη ενός διαχειριστικού σχεδίου είναι η σαφής διάγνωση της κατάστασης της περιοχής, δηλ. η ακριβής περιγραφή των οικολογικών, θεσμικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν σ' αυτήν. Το επόμενο βήμα είναι καθοριστούν σωστά οι στόχοι. Είναι ουσιαστικό αντικείμενο οι στόχοι της διαχείρισης να αναγνωριστούν και να δηλωθούν. Ένα διαχειριστικό σχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει: 1. Την ανάλυση και περιγραφή της τοποθεσίας της σημερινής κατάστασης και του ιστορικού της. 4 / 24

2. Την αξιολόγηση της κατάστασης και των προοπτικών εξέλιξης της 3. Την τοποθέτηση του γενικού σκοπού και των επιμέρους σκοπών της διαχείρισης και τον καθορισμό των αναγκαίων μέτρων. 4. Τον ορισμό της διαδικασίας επίτευξης των στόχων 5. Τον ορισμό του κατάλληλου διαχειριστή 6. Τον ορισμό του μηχανισμού παρακολούθησης και μέτρηση της αποδοτικότητας της διαχείρισης (monitoring) Η διαχείριση του χώρου και ο διαχειριστικός σχεδιασμός είναι μια πρακτική θεσμοθετημένη και αρκετά διαδομένη σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμογή παρά το γεγονός ότι γίνεται επίκλησή της και στα επίσημα κείμενα. Natura 2000 5 / 24

Η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Ειδικών Ζωνών Διατήρησης προβλέπεται από το άρθρο 3 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 21 ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπιστώθηκε ότι η γενική κατάσταση διατήρησης ενός συγκεκριμένου αριθμού οικοτόπων και ειδών, των λεγόμενων κοινοτικού ενδιαφέροντος, επιδεινώνεται προοδευτικά με κίνδυνο να οδηγήσει σε μία μη αναστρέψιμη απώλεια για τη βιοποικιλότητα. Για να προληφθεί αυτός ο κίνδυνος, η Οδηγία προβλέπει την ίδρυση ενός οικολογικού συνεκτικού δικτύου, διασφαλίζοντας τους χώρους που εμφανίζονται αυτοί οι τύποι οικοτόπων και αυτά τα απειλούμενα είδη. Αυτό είναι το δίκτυο NATURA 2000. Η Οδηγία καθορίζει ότι το κράτος επιφορτίζεται με τη διατήρηση των τύπων οικοτόπων και των ειδών της Οδηγίας στην επιθυμητή κατάσταση διατήρησης. Για να επιτευχθεί αυτό, ταυτόχρονα με τον ορισμό των Ζωνών Ειδικής Διατήρησης λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα, που είτε αποτελούν ειδικά σχέδια διαχείρισης για κάθε τόπο (περιοχή) είτε μέτρα ενσωματωμένα σε άλλα σχέδια διευθέτησης (π.χ. χρήσεις γης). Επίσης λαμβάνονται και τα αναγκαία κανονιστικά, διοικητικά ή άλλα μέτρα για την προστασία των ανωτέρω τύπων οικοτόπων και ειδών. Παρότι η οδηγία 92/43, υιοθετήθηκε από το 1992 και οι τόποι προστασίας προσδιορίστηκαν στην συνέχεια κανένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της διαχείρισης δεν έχει ληφθεί στην Ελλάδα. Το μετέωρο βήμα των Φορέων Διαχείρισης 6 / 24

Με το νόμο 3044/27-8-2002 ιδρύθηκαν 25 φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών στης Ελλάδας μεταξύ των οποίων είναι και ο Το ΥΠΕΧΩΔΕ κράτησε το δικαίωμα να ορίζει αυτό τη σύνθεση της διοίκησης τους, τους κανονισμούς λειτουργίας τους κτλ. Σε Με το ν. 3044/2002 (ΦΕΚ 197/27-8-2002) ιδρύθηκαν 25 Περιοχές Προστασίας (ΠΠ) με Φορέα Διαχείρισης (ΦΔ), πού προστέθηκαν στις δύο περιοχές πού είχαν ήδη κηρυχθεί ως προστατευόμενες, με βάση τούς Ν. 1650/1986 και 2742/1999: το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου και το Εθνικό Πάρκο Σχινιά-Μαραθώνα. Μεταξύ των ΦΔ είναι και αυτός του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς. Με διαφορετικές Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (ΚΥΑ) συγκροτήθηκαν οι αντίστοιχοι ΦΔ και η σύνθεση των Διοικητικών Συμβουλίων τους (ΔΣ), πού στελεχώθηκαν το 2003. Προκειμένου να συμπληρωθεί το νομικό καθεστώς των ΠΠ, απαιτούνται επίσης για κάθε μία ΠΠ: 4 Κανονισμοί Λειτουργίας των ΦΔ (ειδικότερα: Λειτουργίας του ΔΣ, Λειτουργίας των Υπηρεσιών και Προσωπικού, Εκτέλεσης Έργων, και Οικονομικής Διαχείρισης), και ένας Κανονισμός Λειτουργίας και Διαχείρισης της ΠΠ. Συστήθηκαν 25 φορείς διαχείρισης και εγκαταλείφτηκαν στην συνέχεια για να παραμένουν ανενεργοί μέχρι σήμερα. Επισήμως δηλώνεται ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία επεξεργασίας, δημοσιοποίησης και 7 / 24

υπογραφής των ΚΥΑ οριοθέτησης των ΠΠ, με βάση Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες (ΕΠΜ), πού εκπονήθηκαν για κάθε περιοχή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Πέραν τούτου ουδέν. Και φυσικά κ αμιά συστηματική προσπάθεια κατάρτισης διαχειριστικών σχεδίων στις προστατευόμενες περιοχές δεν έχει γίνει Φυσικά ούτε λόγος για όλε τις άλλες προστατευόμενες περιοχές της χώρας και της περιοχής μας. ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ NATURA 2000 ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΧΑΝΙΩΝ ακας Στο ν. Χανίων έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000 οι παρακάτω περιοχές. (Πίν & Χάρτης) Α/Α ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΚΤΑΣΗ ( ha ) 8 / 24

1 GR 4340001 Ήμερη και Άγρια Γραμβούσα- Τηγάνι και Φαλάσαρνα- Ποντικονήσι 5544 2 GR 4340002 Νήσος Ελαφόνησος 392 3 GR 4340003 9 / 24

Χερσόνησος Ροδοπού-Παραλία Μάλεμε 8753 4 GR 4340004 Έλος - Τοπόλια - Σάσαλος - Άγιος Δικαίος 7350 5 GR 4340005 Σούγια - Βάρδια, Φαράγγι Λισσού μέχρι Ανύδρους 3397 6 10 / 24

GR 4340006 Λίμνη Αγιάς Πλατανιάς Ρέμα και Εκβολή Κερίτη Κοιλάδα Φάσας 1211 7 GR 4340007 Φαράγγι Θέρισου 498 8 GR 4340008 Λευκά Όρη 11 / 24

53878 9 GR 43400010 Δράπανο (Βορειανοτολικές Ακτές)- Παραλία Γεωργιούπολης Λίμνη Κουρνά 4430 10 GR 43400011 Φρέ Τζιτζιφές Νίππος 1218 11 12 / 24

GR 43400012 Ασφέντου Καλλικράτης 15171 12 GR 43400013 Νήσοι Γαύδος και Γαυδοπούλα 6290 13 GR 43400014 Εθνικός Δρυμός Σαμαριάς 5068 13 / 24

14 GR 43400015 Απέναντι παραλία από Νήσος Ελαφόνησος (από Χρυσοσκαλίτισα μέχρι Ακρωτήριο Κριός) 2654 15 GR 43400016 Μετερίζια Άγιος Δικαίος Τσουνάρα Βιτσίλια Λευκών Ορέων 2210 14 / 24

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΤΑ 15 / 24

Η διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος είναι ένας προνομιακός χώρος για την αυτοδιοίκηση. Αυτό πού χρειάζεται να γίνει στην χώρα μας για τις προστατευόμενες περιοχές είναι: - Πλήρης εφαρμογή της οδηγίας για τα εvδιαιτήματα (οικοτόπους) καθώς και της οδηγίας για τα πτηνά. Στήριξη της δημιουργίας δικτύου προσταευόμενων περιοχών και επαρκής χρηματοδοτική και τεχνική στήριξη για τη διατήρηση και αειφόρο χρήση τους. Κατάρτιση διαχειριστικών σχεδίων για τις προστατευόμενες περιοχές και για συγκεκριμένα απειλούμενα είδη. - ανάπτυξη, συγκρότηση διαχειριστικών αρχών και διαχείριση προστατευμένων περιοχών ή περιοχών όπου απαιτούνται ειδικά μέτρα για τη διατήρηση της βιολογικής ποικιλομορφίας. Σημαντικός ρόλος και ευθύνη γι αυτά να ανατεθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κατά τη συζήτηση της 21-3-2001 στο Νομαρχιακό Συμβούλιο διατυπώθηκε η εξής πρόταση και η οποία υιοθετήθηκε. «..Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, οι ΟΤΑ Δήμοι και οι υπηρεσίες να διατυπώσουν τις προτάσεις τους σ ότι αφορά τη διαχείριση της ΝΑΤ URA που βρίσκεται στην περιοχή τους, το σχεδιασμό (ΕΠΜ, διαχειριστικό σχέδιο) και το φορέα διαχείρισης που πρέπει να δημιουργηθεί. Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά είναι η αποδοχή των όρων, και των διαδικασιών, των αρμοδιοτήτων και των ευθυνών που προβλέπει ο νόμος. Εφόσον ένας χώρος είναι διαδημοτικός θα απαιτηθεί κοινή συμφωνημένη θέση. Εφόσον υπάρχει διαφωνία θα προωθείται η θέση για κοινό φορέα σε ευρύτερη γεωγραφικά και διοικητική περιοχή» 16 / 24

Εφόσον το ΥΠΕΧΩΔΕ αρμόδιο σύμφωνα με τα παραπάνω- για την προώθηση των διαχειριστικών μέτρων και τη σύσταση διαχειριστικών φορέων ολιγωρεί, να αναλαμβάνεται η πρωτοβουλία από τους φορείς του νομού στο μέτρο του δυνατού και εντός των από το νόμο αρμοδιοτήτων τους στη βάση μιας μεταξύ τους προγραμματικής συμφωνίας. Βασικό στοιχείο της συμφωνίας είναι η προώθηση του σχεδιασμού και η κατ αρχήν διαχείριση της περιοχής. ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1.1 Ο Νόμος 1650/1986 Το 1986 ψηφίζεται ειδικός Νόμος-Πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος ο Ν. 1650/1986 (ΦΕΚ 160Α). Ο νόμος αυτός, που περιέχει ιδιαίτερο Κεφάλαιο Δ για την Προστασία της Φύσης και του Τοπίου και προσδιορίζει τις προστατευόμενες περιοχές. (Περιοχές προστασίας της φύσης, Εθνικά πάρκα, Προστατευόμενους φυσικούς σχηματισμούς, Προστατευόμενα τοπία και στοιχεία του τοπίου και Περιοχές οικοανάπτυξης κτλ). Επίσης προσδιορίζει ειδική 17 / 24

διαδικασία κήρυξης και διαχείρισης των νέων περιοχών. Με το Ν. 1650/1986, δεν καταργείται η νομοθεσία με την οποία κηρύσσονταν μέχρι τώρα οι προστατευόμενες περιοχές, δηλαδή το Ν.Δ. 996/1971, που εξακολουθεί να ισχύει για την κήρυξη νέων περιοχών, την τροποποίηση των ορίων και τη διαχείριση αυτών που κηρύχθηκαν μέχρι τώρα κ.λ.π. Αρμοδιότητα ελέγχου για την εφαρμογή του Νόμου έχει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Ο Νόμος 3010/2002 με τα εκτελεστικά διατάγματά του (ΚΥΑ ΗΠ. 15393/5-8-2002 και της ΚΥΑ ΗΠ.11014/703/Φ104/14-3-2003) και η προϋπάρχουσα ΚΥΑ 69269/5387/1990, εναρμονίζουν το ν. 1650/1986 με το κοινοτικό δίκαιο για την «Κατάταξη έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες και το περιεχόμενο των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΕΠΜ)». Γ ίνεται δηλαδή προσαρμογή προς τις Οδηγίες της ΕΟΚ για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εκτέλεση διάφορων έργων (Οδηγίες 84/360/ΕΟΚ, 85/337/ΕΟΚ, 97/11/ΕΕ, 96/61/ΕΕ). Εκτός όμως από τα θέματα αυτά, επεκτείνεται επίσης και σε θέματα προστασίας της φύσης. 1.2 Εναρμόνιση με το Κοινοτικό δίκαιο Natura 2000 Σε εναρμόνιση με το Κοινοτικό Δίκαιο, το πλαίσιο διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών 18 / 24

στην Ελλάδα ορίζεται ως εξής: 1.2.1 Με την ΚΥΑ 11-12-98 (ΦΕΚ1289Β/28-12-98), με την οποία ενσωματώνονται πλήρως στο ελληνικό δίκαιο οι Οδηγίες 92/43/ΕΟΚ και 97/62/ΕΟΚ για τους οικοτόπους και τα είδη, και ορίζονται τα παρακάτω: Αρμόδιος φορέας για την εθνική συμμετοχή στο δίκτυο Natura 2000 ορίζεται το ΥΠΕΧΩΔΕ Συστήνεται διυπουργική επιτροπή με την ονομασία Επιτροπή Φύση 2000 με τη συμμετοχή και εμπειρογνωμόνων για τη διατύπωση προτάσεων και γνωμοδότηση επί παντός σχετικού θέματος στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Ορίζονται οι διαδικασίες προτάσεων και αξιολόγησης περιοχών επίσης την Ε.Ε. Ορίζονται οι διαδικασίες καθορισμού των Ειδικών Ζωνών Διατήρησης επίσης περιοχές που έχουν προταθεί και έχουν ενταχθεί στο δίκτυο. (Γ φάση έως το 2004) και αποφασίζονται συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των ειδών. Ορίζονται οι διαδικασίες χρηματοδοτήσεων και εντάξεις έργων εντός των περιοχών Natura. 19 / 24

Ορίζονται οι φορείς, οι διαδικασίες και τα μέσα εποπτείας και ελέγχου για επίσης περιοχές. Αρμόδιες είναι οι Νομαρχιακές ή Περιφερειακές ή Κεντρικές υπηρεσίες των Υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ, Γεωργίας ή άλλου συναρμόδιου. Ο τρόπος και οι όροι άσκησης εποπτείας για την εφαρμογή των μέτρων προστασίας καθορίζονται στο άρθρο 21 του Ν.1650/86. Επίσης ορίζεται ότι για τη διενέργεια εποπτείας και ελέγχων είναι δυνατόν να γίνεται ανάθεση από τα αρμόδια Υπουργεία σε εξειδικευμένα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου. Στην συνέχεια ήρθε ο Ν.2742/1999 να το προσδιορίσει πιο συγκεκριμένα. 1.2.2. Ο Νόμος 2742/1999 (ΦΕΚ 207/7-10-1999) για το χωροταξικό σχεδιασμό και την αειφόρο ανάπτυξη Με το ν2742/1999 θεσμοθετούνται τα Σχέδια Διαχείρισης και οι Φορείς Διαχείρισης στις περιοχές του δικτύου NATURA 2000. 20 / 24

Συνιστώνται νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου με σκοπό τη διοίκηση και διαχείριση περιοχών που έχουν χαρακτηριστεί Ειδικές Ζώνες Διαχείρισης και έχουν την έδρα τους μέσα στις ζώνες και εποπτεύονται από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Τούτο μπορεί να γίνει για μια ή για μια ομάδα περιοχών στο σύνολο μιας γεωγραφικής ή διοικητικής ενότητας. Εάν αυτό δεν γίνει και δεν συσταθεί φορέας, η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ανατεθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ σε δημόσιες υπηρεσίες ή σε ειδικές υπηρεσίες που μπορούν να συσταθούν από την Αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, Επιστημονικά Ιδρύματα, φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα κτλ. Απαραίτητη προϋπόθεση που πρέπει να συμβαδίζει για τη σύσταση διαχειριστικού φορέα, είναι ο χαρακτηρισμός των Ειδικών Ζωνών Διαχείρισης και το Διαχειριστικό Σχέδιο κάθε περιοχής. Στις αρμοδιότητες, των φορέων διαχείρισης υπάγονται, ü Η κατάρτιση και εφαρμογή κανονισμών διοίκησης και διαχείρισης 21 / 24

ü Η παρακολούθηση και αξιολόγηση του χώρου και των ειδών ü Η γνωμοδότηση επί προεγκρίσεων χωροθέτησης δραστηριοτήτων στην περιοχή ευθύνης ü Η επικουρία στις Διοικητικές και Δικαστικές Αρχές ü Μελέτες, έρευνες, προγράμματα. Η εκτέλεση έργων που προβλέπει το διαχειριστικό σχέδιο ü Ενημέρωση, εκπαίδευση ü Εκμετάλλευση, αξιοποίηση της περιοχής όπως προβλέπει το διαχειριστικό σχέδιο Με το Νόμο ορίζονται: η διοίκηση, η διεύθυνση, το προσωπικό, οι πόροι, οι επιχορηγήσεις κτλ για τους διαχειριστικούς φορείς. Η ίδρυση φορέων διαχείρισης είναι υποχρεωτική για τα Εθνικά Πάρκα. 22 / 24

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΟΔΗΓΙΑ 92/43/ΕΟΚ «για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» ΟΔΗΓΙΑ 79/409/ΕΟΚ «για τη διατήρηση των άγριων πτηνών» ΝΟΜΟΣ 1650/1986 (ΦΕΚ 160Α) «για την προστασία του περιβάλλοντος» Ο Νόμος 3010/2002 (ΦΕΚ 91Α) «για την εναρμόνιση με τις Οδηγίες 97/11/ΕΕ και 96/61/ΕΕ..» & τα εκτελεστικά διατάγματά ΚΥΑ ΗΠ. 15393/5-8-2002, ΚΥΑ ΗΠ.11014/703/Φ104/14-3-2003 και η προγενέστερη ΚΥΑ 9269/5387/1990 ΚΥΑ 11-12-98 (ΦΕΚ1289Β/28-12-98) «καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» Νόμος 2742/1999 (ΦΕΚ 207/7-10-1999) για το χωροταξικό σχεδιασμό και την αειφόρο ανάπτυξη.. Νόμος 2508/1997 & 2545/97 Νόμος 3044/27-8-2002 & Υ.Α. 125189/362/28-1-2003 23 / 24

Γιώργος Αγοραστάκης ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΗΣ ΧΑΝΙΩΝ 24 / 24