Ερευνητική Εργασία με θέμα Ρατσισμός

Γενικό Λύκειο Παραμυθιάς Ερευνητική Εργασία με θέμα Ρατσισμός Τάξη Β1 Λυκείου Παραμυθιάς Συντονιστής: Σπύρου Σωτήριος 2012-2013

Στο πλαίσιο του μαθήματος Ερευνητική Εργασία το τμήμα Β1 του ΓΕΛ Παραμυθιάς ασχολήθηκε με το θέμα ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ. Θεωρήσαμε ότι ήταν απαραίτητο να χωριστούμε σε ομάδες αφού το θέμα από μόνο του είναι πολυδιάστατο. Οι ομάδες που προέκυψαν είναι: ΟΜΑΔΑ1: ΑΔΑΜΑΝΤΙΑΔΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΙΚΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΜΑΔΑ2: ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΚΑΤΖΙΑ ΣΟΦΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΖΙΑΓΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΑΜΙΔΑ ΡΑΦΑΕΛΑ ΟΜΑΔΑ3: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΓΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΟΜΑΔΑ4: ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΕΛΙΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΕΚΑΣ ΧΑΡΙΣΗΣ ΓΚΟΤΖΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΩΡΓΟΣ ΘΕΜΑ: ΑΙΤΙΑ ΘΕΜΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟΎ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΜΑ: ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΘΕΜΑ: Ορισμοί, Μορφές Να βρεθούν απόψεις για το ζήτημα Σελίδα 1

Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας, είναι η αύξηση της επίγνωσης του προβληματισμού και τις ευαισθητοποίησης των μαθητών, ώστε να επανεξετάσουν παγιωμένες στερεοτύπες απόψεις σχετικά με τις ρατσιστικές αντιλήψεις που επικρατούν σε τοπικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να μειωθούν τέτοιου είδους φαινόμενα από την ελληνική κοινωνία. Έπειτα από επικοινωνία που είχαμε με τον οργανισμό Ενωμένοι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μας στάλθηκε Ενημερωτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το οποίο μελετήσαμε και θα είναι στην διάθεση του σχολείου. Όλοι μας αναγνωρίζουμε στις λέξεις που παρατίθενται στο διπλανό σχήμα στοιχεία της καθημερινότητας μας. Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Όταν λέμε καθημερινότητα εννοούμε την τηλεόραση, παρέες, εκδηλώσεις, σχολείο, εργασία, οικογένεια στο δρόμο και άλλα. Ρατσισμός Ράτσα = φυλή, γένος Ανώτερος και κατώτερος Oι ρατσιστές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να διαχωριστούν σε «ανώτερους» και «κατώτερους» αναλόγως της φυλής στην οποία ανήκουν Ο ρατσισμός βασίζεται στην προκατάληψη ότι οι διαφορές στον ανθρώπινο χαρακτήρα ή στις ικανότητες οφείλονται στη φυλή. Πρόκειται για μία κοινωνική ή ακόμα και πολιτική πρακτική διακρίσεων, που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας και στην καλλιεργημένη αντίληψη των μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αμιγή σύσταση, την καθαρότητα της ομάδας τους, Σελίδα 2

καθώς και τον κυριαρχικό τους ρόλο έναντι των υπολοίπων φυλετικών, εθνικών, κοινωνικών και άλλων ομάδων. Επομένως, οι ρατσιστές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να διαχωριστούν σε «ανώτερους» και «κατώτερους» αναλόγως της φυλής στην οποία ανήκουν. Η έννοια Ρατσισμός δεν είναι μονοδιάστατη άλλα αναπαράγεται σε διαφορετικές μορφές όπως στον φυλετικό, κοινωνικό και θεσμικό ρατσισμό. Φυλετικός Ρατσισμός Συγκεκριμένα χαρακτηριστικό του Φυλετικού Ρατσισμού είναι οι διακρίσεις Διακρίσεις σε βάρος των ανθρώπων εξαιτίας του χρώματος ή της φυλετικής τους καταγωγής. Οι φυλετικοί ρατσιστές θεωρούν τους λευκούς ανώτερους από τους μαύρους. Κοινωνικός Ρατσισμός Στον κοινωνικό Ρατσισμό παρατηρούνται διακρίσεις σε βάρος των ανθρώπων εξαιτίας οποιαδήποτε διαφορετικότητας τους σχετικά με: Την κοινωνική τους καταγωγή Την οικονομική τους θέση Την επαγγελματική τους κατάρτιση Το μορφωτικό τους επίπεδο Το φύλο τους Τη θρησκευτική τους πίστη Κάποιο φυσικό τους ελάττωμα Κάποια ασθένεια Ή οποιαδήποτε «παρεκτροπή» τους από τα καθιερωμένα πρότυπα κοινωνικά Θεσμικός Ρατσισμός Ο «θεσμικός ρατσισμός» είναι οι διάφορες μορφές διακρίσεων λόγω φυλής που μπορεί να κάνουν κυβερνήσεις, εταιρείες ή άλλοι μεγάλοι οργανισμοί που ασκούν επιρροή στη ζωή μας. Επομένως, ο θεσμικός ρατσισμός είναι οι διακρίσεις που γίνονται εις βάρος μη-προνομιούχων Σελίδα 3

ομάδων του πληθυσμού (π.χ. εθνικές μειονότητες και ομάδες μεταναστών) και μπορεί να εντοπιστεί σε διάφορους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής - όπως στον τομέα της στέγασης, εργασίας, εκπαίδευσης καθώς επίσης και στον τομέα των πολιτικών δικαιωμάτων όπου η μεταχείριση δεν είναι ίση για όλους. Αίτια Ρατσισμού Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το ρατσισμό είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε τα αίτια του τα οποία είναι: ελλιπής παιδεία/μόρφωση μη αποδοχή της διαφορετικότητας πνευματική ένδεια πολιτικά συμφέροντα αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης έλεγχος των μαζών «νομιμοποίηση» και στήριξη επεκτατικών βλέψεων (π.χ. γερμανικός φασισμός του Χίτλερ) μεταβίβαση ευθυνών κατά την πανάρχαια ιστορία του «αποδιοπομπαίου τράγου» οικονομικά συμφέροντα περίοδοι οικονομικής κρίσης, μεγάλα ποσοστά ανέργων ιδεολογική, πολιτική και γενικότερη σύγχυση έκλυση ηθών καταναλωτισμός, ανταγωνιστικά πρότυπα στην κοινωνία, εκτίμηση ανθρώπων βάσει του «έχειν» κι όχι του «είναι» άγνοια των συνθηκών ζωής και των πεποιθήσεων και δοξασιών του άλλου Έλλειψη επικοινωνίας, αποξένωση, αγνόηση του άλλου κρίση Μ.Μ.Ε., ενημέρωσης διεθνοποίηση του πολιτισμού (κατάρρευση των τειχών) Σελίδα 4

εθνικισμός/σοβινισμός ακροδεξιά κόμμματα ψυχολογικά προβλήματα συμπλέγματα κατωτερότητας-ανωτερότητας ζήλια, φθόνος αυτο-επιβεβαίωση συμπλεγματικών προσωπικοτήτων στερεότυπα, «ταμπού», προκαταλήψεις θρησκευτική μισαλλοδοξία πατροπαράδοτες αντιλήψεις «Εμείς μπορούμε καλύτερα και γνωρίζουμε περισσότερα» Αναφερόμενοι στον εθνικισμό θα έλεγε κανείς ότι ο πατριωτισμός, το να αγαπά κανείς την πατρίδα του είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό και θετικό συναίσθημα, διότι δημιουργεί συναισθήματα αλληλεγγύης, ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες που μπορεί να περνά μία χώρα. Ωστόσο η υπερβολική περηφάνια για την πατρίδα, για το έθνος μπορεί να οδηγήσει μία κοινωνία στον εθνικισμό. Εθνικισμός ή σωβινισμός είναι η υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη). Με άλλα λόγια η υπερβολική περηφάνια για το έθνος χαρακτηρίζεται από την έμφαση στο «εμείς» σε αντίθεση με τους «άλλους»: «Εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους!» «Ο δικός μας τρόπος ζωής είναι καλύτερος» Όταν μία κοινωνία περάσει από τον πατριωτισμό στον εθνικισμό - σωβινισμό ( εμφάνιση ακροδεξιών κομμάτων που στηρίζουν τον ναζισμό) αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις ομάδες μεταναστών και προσφύγων που ζουν σε τέτοιες κοινωνίες. Σε πολλές χώρες όπου ζουν μετανάστες, η κοινωνία τούς θεωρεί απειλή - απειλή κατά της δημογραφικής σύνθεσης της χώρας, απειλή στον τομέα εργασίας κλπ. Αυτή η στάση οδηγεί πολλές φορές σε διακρίσεις ή ακόμα και βία εναντίον της ομάδας αυτής. Σελίδα 5

Συνέπειες Ρατσισμού Ένα κοινωνικό πρόβλημα όπως ο ρατσισμός δημιουργεί συνέπειες όπως: καταρράκωση ανθρώπινης προσωπικότητας Αποδοχή σκοταδιστικών αντιλήψεων με αποτέλεσμα την παρακώλυση της κριτικής σκέψης. Πνευματική ανελευθερία Κυριαρχία της αδικίας, της αναξιοκρατίας και της περιφρόνησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος της ισότητας, δικαιοσύνης και της ηθικής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής Παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες, που υποστήριξαν όλα τα φωτισμένα πνεύματα της ιστορίας. Προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα,περιφρονείται η αξία "άνθρωπος" και εξευτελίζεται η προσωπικότητά του, Ο ρατσισμός στερεί από τους λαούς, θύματα του ρατσισμού, την ευκαιρία να αναπτύξουν πολιτισμό. Έλλειψη διαλόγου και συνεργασίας: τροχοπέδη για πρόοδοευημερία (κοινωνική και ατομική) Οικονομική εκμετάλλευση και υποδούλωση ατόμων και λαών κοινωνικοί αποκλεισμοί, περιθωριοποιήσεις ατόμων ή ομάδων, δημιουργία γκέτο ξενοφοβία κοινωνικές κρίσεις, συγκρούσεις βία, αναρχία, εγκληματικότητα διάλυση κοινωνικής συνοχής υπονόμευση δημοκρατίας μισαλλοδοξία, φανατισμός διαιώνιση εθνικισμού πόλεμος, ιμπεριαλιστικές τάσεις Σελίδα 6

αισθήματα ανασφάλειας, καχυποψίας, φόβου στις διαπροσωπικές σχέσεις Το γεγονός ότι περιθωριοποιούνται άτομα ή κοινωνικές ομάδες το γνωρίζουμε όλοι μας και έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες ή έχουμε γίνει θύματα περιθωριοποίησης στην σχολική μας ζωή από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο. Πόσες φορές έχουμε δει μαθητές να απομονώνονται ή να χλευάζονται να γελοιοποιούνται από συμμαθητές τους λόγω του μορφωτικού τους επιπέδου, λόγω του χρώματος, λόγω κάποιου φυσικού ελαττώματος τους κ.λ.π. Δηλαδή αλήθεια πιστεύετε ότι τα παραπάνω ρατσιστικά φαινόμενα είναι μόνο σημερινά; Αντιμετώπιση Ρατσισμού Συνειδητοποίηση του προβλήματος, ανθρωπιστική καλλιέργεια/μόρφωση/παιδεία αγωγή από την οικογένεια απόκτηση κοινωνικής συνείδησης αλλαγή νοοτροπίας: τοποθέτηση του συλλογικού συμφέροντος πάνω από το ατομικό πολιτική ευθύνη κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα κοινωνική πολιτική και κρατική μέριμνα για τα άτομα και τις ομάδες που υφίστανται ρατσιστικές διακρίσεις σωστή αντιμετώπιση του θέματος από τα Μ.Μ.Ε. ενημέρωση επί του θέματος εγρήγορση πνευματικών ανθρώπων κινητοποίηση επιστημόνων: επιστημονική απόδειξη ισότητας διάλογος επικράτηση διεθνιστικών τάσεων και πρακτικών δράση/πρωτοβουλίες διεθνών οργανισμών: Ο.Η.Ε... Σελίδα 7

διακρατικές πολιτιστικές, οικονομικές, επιστημονικές ανταλλαγές δημοκρατία: δημοκρατικοί θεσμοί, σωστή/ανεξάρτητη λειτουργία της δικαιοσύνης αυστηροί σχετικοί νόμοι στιγματισμός ανάλογων φαινομένων Η Παιδεία, οικογένεια, αμοιβαίως σεβασμός, πολιτική ευθύνη, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα,.. είναι τρόποι αντιμετώπισης του ρατσισμού σαν φαινόμενο στην κοινωνία μας. Για να πειστούμε όμως και να φροντίσουμε να κάνουμε χρήση όλων αυτών ας διαβάσουμε τις απόψεις σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος και ανθρώπων που αγωνίστηκαν κατά του ρατσισμού. Μάνος Χατζιδάκις «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.» Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται. Ενώ τα πουλιά Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα Σελίδα 8

λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες. Πρόσφατη περίπτωση ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει. Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους. Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω. Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους). Σελίδα 9

"Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος." Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία. Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε. Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται. Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός, η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας. Σελίδα 10

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ναι αργά για ν αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια. Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος." κείμενό του για το νεοναζισμό τον εθνικισμό και τον ρατσισμό που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993. Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο από το βιβλίο «El mundo al revés»είπε: «Είμαστε όλοι ίσοι στη μάχη για μια διαφορετική ζωή» Το έλεγε ο Γκόγια: Η λογική γεννάει τέρατα. Προσοχή με αυτούς που σκέφτονται μόνο λογικά. Πρέπει να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε. Όταν η λογική χωρίζεται από την καρδιά, να φοβάστε. Αυτά τα άτομα να τα φοβάστε, γιατί θα μας οδηγήσουν στο τέλος της ανθρωπότητας. ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ (1929-1968) Η ζωή και το έργο του συμβολίζουν την αναζήτηση της ισότητας και την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. «Το υπέρτατο μέτρο του ανθρώπου δεν είναι το που βρίσκεται σε στιγμές άνεσης και καλοπέρασης αλλά το πού βρίσκεται σε στιγμές διεκδικήσεων και διενέξεων» Ο Μέγας Αλέξανδρος είπε για τους ξένους Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βαρβάρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την Αρετήν. Για Σελίδα 11

μένα, κάθε καλός Ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας, είναι χειρότερος από βάρβαρο. Ιστορικά γεγονότα των φυλετικών διακρίσεων 1. Η «Νύχτα των Κρυστάλλων» Στις 7 Νοεμβρίου 1938 ένας νεαρός Πολωνοεβραίος σκότωσε έν αν Γερμανό διπλωμάτη στο Παρίσι, οι ναζί είχαν την αφορμή τους για να εξαπολύσουν το πρώτο πογκρόμ κατά των Εβραίων στο Ράιχ. Το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου, μέλη των ταγμάτων εφόδου και της νεολαίας του Χίτλερ -πολλοί εκ των οποίων φορούσαν πολιτικά ξεχύθηκαν στους δρόμους και άρχισαν να καταστρέφουν σπίτια και επιχειρήσεις Εβραίων, καθώς και συναγωγές. Οι ίδιοι οι ναζί ονόμασαν εκείνη τη βραδιά «Νύχτα των Κρυστάλλων», εμπνευσμένοι από τις σπασμένες βιτρίνες. 2. Κου Κλουξ Κλαν: Αγριότητα από το 1865 ως σήμερα Με τον όρο Κου Κλουξ Κλαν (Ku Klux Klan, KKK) αναφερόμαστε κυρίως σε δύο διακριτές τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρα σαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και υποστήριξαν το ιδεολόγημα της υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών. Ο κύριος στόχος της οργάνωσης ήταν οι πολιτικοί και κοινωνικοί ηγέτες της κοινότητας των μαύρων αμερικανών, οι άνθρωποι αυτοί σκοτώνονταν για τον παραμικρό λόγο. 3. Απαρτχάιντ ο ρατσισμός που έγινε νόμος Στις 29 Ιουνίου 1949 η κυβέρνηση της Ν. Αφρικής απαγορεύει την τέλεση μικτών γάμων, μεταξύ λευκών και μαύρων, ξεκινώντας στην ουσία την εφαρμογή του ρατσιστικού νόμου, με το όνομα Απαρτχάιντ. Ο όρος Aπαρτχάιντ σημαίνει στην τοπική διάλεκτο «διαχωρισμός» Σελίδα 12

και επιβλήθηκε από την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα της ζωής, από την παιδεία ως την υγεία, ενώ όσοι αντιστάθηκαν έχασαν τη ζωή τους ή κλείστηκαν στη φυλακή για δεκαετίες. Κλείνοντας θα λέγαμε ότι, Θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε τις ανθρώπινες αξίες και την αλληλεγγύη. Σε μια εποχή, η οποία επιβάλλει τον ατομισμό, την ιδιώτευση και την αδιαφορία και στην οποία τα πάντα μετριούνται σε χρήμα και οι κοινωνίες μας οδηγούνται στην απανθρωπιά και στη βαρβαρότητα, θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε τις ανθρώπινες αξίες και την αλληλεγγύη. Η υπόθεση άλλωστε του ρατσισμού αφορά όλους μας, γιατί πολύ απλά όλοι μας δυνητικά μπορεί να πέσουμε θύματά του. Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ το διατύπωσε θαυμάσια: «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.» Σελίδα 13

Πηγές: http://el.wikisource.org http://gr.humanrights.com/#/home http://www.taxidifygis.org.cy/factualweb/cy/1.1/index.html http://www.hlhr.gr/ - Έλληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου http://www.i-red.eu/ - Ινστιτούτο για τα Δικαιώματα την Ισότητα και την Ετερότητα Έκφραση Έκθεση Β Λυκείου Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Βικιπαίδεια - http://el.wikipedia.org/wiki/ http://www.unric.org/el/ http://europa.eu/legislation_summaries/human_rights/index_el.htm Σελίδα 14