ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΕΡΙΛΗΨΗ Στην ερευνητική εργασία <<παιχνίδια που χάθηκαν στον χρόνο>> αναφέρονται η ιστορική πορεία, η εξέλιξη και η σημαντικότητα που παρουσίαζαν τα παιχνίδια στο διάβα των χρόνων. Πιο αναλυτικά η πρώτη ομάδα (Ελευθερία Γεωργαλή, Μαρία Γιαννοπούλου, Αγγελική Ντόνι, Θανάσης Γιαννακόπουλος) ξεκίνησε με μια αναφορά για τον ορισμό του παιχνιδιού και τη σημασία του στη ζωή του παιδιού. Στη συνέχεια η δεύτερη ομάδα (Ιωάννα Γκιουμέ, Βάσω Βλάχου, Φλορίντα Τσέρπια, Χριστίνα Τσιμπλή) ασχολήθηκε με τα παιχνίδια στην αρχαιότητα και η τρίτη ομάδα (Παναγιώτα Κωνσταντοπούλου, Εύη Γεωργιοπούλου, Νίκος Παυλόπουλος, Σπύρος Ζουμπούλης, Ηλίας Μαντζώρος) αναφέρθηκε στα παιχνίδια τη περίοδο του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας. Τέλος, η τέταρτη ομάδα (Δήμητρα Σπυροπούλου, Θεοδώρα Σταματογιαννοπούλου, Παναγιώτης Παλούκας, Μανώλης Σιγέρης) σχετίστηκε με τα παιχνίδια των τελευταίων δεκαετιών.

ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΠΑΙΧΝΊΔΙ; Το παιχνίδι προέρχεται από την λέξη παις και αποκαλείται η δομημένη δραστηριότητα που διεξάγεται με σκοπό την ψυχαγωγία, ασκείται σαν εκπαιδευτικό εργαλείο και έχει στόχο την συναισθηματική ευχαρίστηση. Κάθε ενασχόληση του παιδιού, αλλά και γενικότερα του ανθρώπου, ανεξαρτήτως ηλικίας, που γίνεται για ψυχαγωγικούς λόγους και χωρίς κανενός είδους σκοπιμότητα, καταναγκασμό ή επιβολή. Παιχνίδι επίσης ονομάζεται το αντικείμενο ή το μέσο που χρησιμοποιείται για την ευχαρίστηση ή την ψυχαγωγία, ιδιαίτερα του παιδιού. Τα παιχνίδια υπάρχουν σε διάφορες μορφές: επιτραπέζια, ηλεκτρονική, άυλη, υλική κ.ά. Διάφοροι επιστήμονες, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τη φύση, τη σημασία και τη θέση του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού ανέπτυξαν διάφορες ερμηνείες: Freud: η προσπάθεια του ανθρώπου να ικανοποιήσει τις ορμές του, να εκπληρώσει επιθυμίες, να αντιμετωπίσει επώδυνες εμπειρίες που τον απειλούν. Piaget: το παιχνίδι θεωρείται πράξη αφομοίωσης και όχι συμμόρφωσης στη πραγματικότητα. Winnicott: σημαντικό για τα παιδιά να εκφράσουν την επιθετικότητα τους σε ένα περιβάλλον που τους είναι φιλικό και δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν, για αυτό αποκτά εμπειρίες από το παιχνίδι, αναπτύσσει τη γλωσσική ικανότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΎ ΣΤΗΝ ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ Το παιχνίδι αρχίζει από τις πρώτες μέρες της ζωής και ο ρόλος του για την σωματική και την πνευματική εξέλιξη του παιδιού είναι αναντικατάστατος. Η ανάγκη του παιχνιδιού ξεκινά από την βρεφική ηλικία, είναι βιολογικά χρήσιμο για τα παιδιά και αποτελεί μέσο προετοιμασίας για τις μετέπειτα σημαντικές δραστηριότητες του παιδιού Το παιδί μέσα από το παιχνίδι έχει την ευκαιρία να: α) δράσει ελεύθερα και αβίαστα β) ερευνήσει τον υλικό κόσμο γ) αναπτύξει την γλωσσική του ικανότητα δ) εκφράσει τα συναισθήματά του ε) αναπτύξει τις διαπροσωπικές του σχέσεις στ) δημιουργήσει και να μάθει αναπτύσσοντας την σκέψη του και οξύνοντας την κρίση του ζ) ζήσει σε ένα κόσμο φανταστικό που μπορεί να εξουσιάσει η) νιώσει ευχαρίστηση Από όλα τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι το παιχνίδι είναι σημαντικό μέσο εξέλιξης καθώς επίσης και ο φυσικός τρόπος για την εκπαίδευση των παιδιών

Το παιχνίδι είναι για τα παιδιά, όπως η εργασία για τους ενήλικες. Μέσω του παιχνιδιού το παιδί μαθαίνει να συνεννοείται με άλλα παιδιά και να επιλύει τις διαφορές που προκύπτουν. Αναπτύσσει τις γλωσσικές και κινητικές του δεξιότητες. Επιπρόσθετα, το παιχνίδι ενθαρρύνει την ανάπτυξη της ανεξαρτησίας, της αυτοεκτίμησης και της δημιουργικότητας,ενώ απελευθερώνει την ενέργεια των παιδιών. Τους προσφέρει έναν πολύ απαραίτητο χρόνο χαλάρωσης και λειτουργεί ως μηχανισμός μετριασμού του άγχους. Στο ομαδικό παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν πώς να λειτουργούν με τους άλλους και πώς να χειρίζονται τις συγκρούσεις. Μέσω του ομαδικού παιχνιδιού βιώνουν την ομαδικότητα και τον αμοιβαίο συμβιβασμό. Έτσι, το παιχνίδι είναι μια διαδικασία μάθησης της πραγματικής ζωής. Βοηθά τα παιδιά να προετοιμαστούν για την καθημερινή εμπειρία της επικοινωνίας και της σχέσης τους με τους άλλους ανθρώπους. Καλλιεργεί όλες τις δυνάμεις και εξασκεί τα ένστικτα του παιδιού γιατί ερευνούν και εξερευνούν αντικείμενα και παιχνίδια προκειμένου να τα συμπεριλάβουν στο παιχνίδι τους. Η φαντασία και οι κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών όταν παίζουν με τα παιχνίδια, τους δίνουν την ευκαιρία να εκφράσουν συναισθήματα παρόμοια με αυτά που βιώνουν στο σπίτι.

ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΠΑΊΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΧΡΗΣΙΜΕΎΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΌ ΠΑΙΧΝΊΔΙ; Η ανάγκη του παιδιού για παιχνίδι εκδηλώνεται με κινήσεις που δεν έχουν όμως ιδιαίτερο σκοπό, σύστημα ή κανόνες. Σε πιο προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης, το παιδί παίζει πιο συστηματικά και οργανωμένα, χωρίς όμως να επιδιώκει κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η ικανοποίηση οφείλεται στη διαδικασία του παιχνιδιού, που προϋποθέτει κινητική δραστηριότητα και συναισθηματική συμμετοχή. Τα ίδια χαρακτηριστικά αναφέρονται και για το παιχνίδι των ενηλίκων ατόμων, στα οποία η ανάγκη για ψυχαγωγία εκδηλώνεται με την επίδοσή τους σε διάφορα είδη παιχνιδιών. Το παιδί μέσα από το παιχνίδι γνωρίζει την απόλαυση της ζωής, του σώματος, των αισθητήριων οργάνων, μαθαίνει λεπτές και πολύπλοκες κινήσεις, αναπτύσσει τους μυς με τον πιο ευχάριστο τρόπο, καλλιεργεί τις διανοητικές του ικανότητες, τη δημιουργικότητα, την ανάγκη της ανακάλυψης, εκτονώνει και διαδραματίζει τις συγκρούσεις του γύρω από τα προβλήματα που το απασχολούν. Με λίγα λόγια επιτυγχάνει την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Ο ρόλος και η θέση του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού είναι πολύ σοβαρά και επίκαιρα ζητήματα, αφού κατά κοινή παραδοχή το παιχνίδι είναι μια βασική παράμετρος για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού. Ο σημαντικός ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του παιδιού προκύπτει από μια σειρά χαρακτηριστικών, τα οποία διακρίνουν το παιχνίδι από όλες τις άλλες μορφές της ανθρώπινης δραστηριότητας.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΙΩΆΝΝΑ ΓΚΙΟΥΜΈ, ΒΆΣΩ ΒΛΆΧΟΥ, ΦΛΟΡΊΝΤΑ ΤΣΈΡΠΙΑ ΧΡΙΣΤΊΝΑ ΤΣΙΜΠΛΉ

ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΧΤΟΥΝ ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΒΛΑΧΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΓΚΙΟΥΜΕ ΙΩΑΝΝΑ, ΦΛΟΡΙΝΤΑ ΤΣΕΡΠΙΑ, ΤΣΙΜΠΛΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ. ΣΥΝΤΑΞΗ: ΒΛΑΧΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΓΚΙΟΥΜΕ ΙΩΑΝΝΑ. ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2013-2014 TA ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ! Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος και τώρα και στα παλαιότερα χρόνια διότι είναι ο μοναδικός τρόπος να ψυχαγωγούνται και να δραστηριοποιούνται τα παιδιά. Η ψυχαγωγία και η δραστηριότητα είναι ορισμένοι από τους βασικούς παράγοντες για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα και γενικώς πριν από αρκετά χρόνια, αξιοποιούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους με ομαδικά παιχνίδια, ενώ τα παιδιά στις μέρες μας αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους με ατομικά παιχνίδια που έχουν ως αποτέλεσμα να τους απομονώνουν.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ Με κριτήριο τη συμμετοχή σε: Ατομικά Ομαδικά Με κριτήριο τη δεξιότητα σε: Σωματικά Πνευματικά

ΜΠΑΛΑ: Αυτό το παιχνίδι παίζεται ως εξής: το ένα παιδί πετά με δύναμη, τη μπάλα και εκείνη σκάει στο έδαφος και τη πιάνει ένα άλλο παιδί. Αυτό γίνεται συνεχώς και έτσι συνεχίζεται το παιχνίδι. Η μπάλα τους ήταν φτιαγμένη από δέρματα ζώων. ΧΥΤΡΙΝΔΑ: Ένας παίχτης κάθεται κάτω και παριστάνει τη χύτρα. Ένας άλλος παίχτης στηρίζοντας στο αριστερό του χέρι πάνω στο καθισμένο, έτρεχε γύρω-γύρω σα φύλακας. Παράλληλα οι άλλοι παίχτες προσπαθούν να αγγίξουν τη χύτρα χωρίς όμως να χτυπηθούν από το φύλακα. ΙΥΓΞ: Σε ένα ξύλινο συνήθως τροχίσκο ανοίγουν δύο τρύπες, περνούν διπλή κλωστή και αφού τη περιστρέψουν, μια τραβούν και μια χαλαρώνουν. Ο ήχος που παράγεται θυμίζει ένα πουλί την ίυγγα, δηλαδή τον μυρμηγκοφάγο, από το οποίο πήρε και το όνομά του το παιχνίδι. Λένε μάλιστα πως ανάλογα και με τον ήχο μπορούν να κάνουν διάφορες προβλέψεις. ΓΙΟ-ΓΙΟ: Οι παίχτες σκαλίζουν στο ξύλο δύο δίσκους που ενώνονται στο κέντρο με έναν κυλινδρικό άξονα, πάνω στον οποίο στερεώνουν την αρχή μιας κλωστής την οποία στη συνέχεια τυλίγουν γύρω-γύρω. Το γιο-γιο είναι έτοιμο. Το αφήνουν να πέσει και η κλωστή ξετυλίγεται, ενώ με μια κίνηση του χεριού ξαναμαζεύεται γύρω από τον άξονα. Έπειτα το αφήνουν πάλι να πέσει και ξανά από την αρχή.

ΕΙΣ ΩΜΙΛΛΑΝ: Οι παίχτες χάραζαν ένα κύκλο στο χώμα και προσπαθούσαν σημαδεύοντας από ένα ορισμένο σημείο να στείλουν τον αστράγαλό τους μέσα στο κύκλο. Είχαν ορίσει από πριν ότι ο κάθε ένας είχε δέκα βολές. Ο νικητής σχεδίαζε το κύκλο,αποφάσιζε την διάμετρο καθώς και το σημείο βολής. ΠΛΑΤΑΓΗ: Είναι μία πήλινη κουδουνίστρα που την έβαζαν στο χέρι του μωρού για να τη κουνάει και να ξεχνιέται. ΚΟΛΛΑΒΙΖΕΙΝ: Ένας παίχτης στέκεται όρθιος και με το χέρι του Σκεπάζει τα μάτια του. Ένας άλλος τον χτυπά και συγχρόνως τον ρωτά με ποιο χέρι τον χτύπησε.

ΤΡΙΤΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΎΛΟΥ, ΕΎΗ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΎΛΟΥ, ΝΊΚΟΣ ΠΑΥΛΌΠΟΥΛΟΣ, ΣΠΎΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΎΛΗΣ, ΗΛΊΑΣ ΜΑΝΤΖΏΡΟΣ

Τα παιχνίδια που χάνονται στον χρόνο

Οι χώροι που έπαιζαν τα παιδιά Οι χώροι που έπαιζαν τα παιδιά, συνήθως τα αγόρια, ήταν οι αυλές και οι αλάνες. Αντίθετα, τα κορίτσια έμεναν κυρίως στο σπίτι και έπαιζαν με κέρινες, πήλινες ή γύψινες κούκλες, τα νινία ή πλαγγόνες. Ωστόσο, ο ποιητής των Ιουστινιάνειων χρόνων Αγαθίας, παριστάνει ένα κορίτσι να παραπονιέται, διότι τα αγόρια επιτρέπεται να παίζουν στους δρόμους, ενώ τα κορίτσια είναι αναγκασμένα να μένουν σπίτι και να ασχολούνται με ανιαρές δουλειές.

Το σείστρο Το σείστρο είναι το κλασσικό παιδικό παιχνίδι. Πρόκειται για πανάρχαιο κρουστό όργανο, από ξύλο, μέταλλο, πηλό ή συνδυασμό τους, με ποικίλο, διαπεραστικό και ακαθόριστο ήχο. Αποτελούνταν συνήθως από μια χειρολαβή και ένα πεταλοειδές πλαίσιο που έφερε είτε μετακινούμενες (κρουόμενες στα τοιχώματά του) παράλληλες ράβδους, είτε σταθερές ράβδους με μετακινούμενα διάτρητα ηχογόνα αντικείμενα.

Σφυρίχτρα Παιδικό παιχνίδι με το οποίο διασκέδαζαν τα παιδιά ήταν και η σφυρίχτρα. Τα αγόρια έπαιζαν με πήλινα αλογάκια και αμάξια, υπήρχαν μάλιστα και κατασκευαστές που έφτιαχναν πήλινα είδωλα ζώων για τα παιδιά. Στις γειτονιές και στους δρόμους κατασκεύαζαν με χώμα σπιτάκια. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι τα παιδιά συνήθιζαν να φτιάχνουν στεφάνια από αγριολούλουδα και να τρέχουν φορώντας τα στο κεφάλι.

Τυφλόμυγα Επιλέγεται με κλήρο ένα από τα παιδιά και του κλείνουν τα μάτια με ένα πανί, για να μη βλέπει και το παιχνίδι αρχίζει. Τα υπόλοιπα παιδιά που συμμετέχουν, γυρίζουν γύρω - γύρω από το παιδί που κάνει την τυφλόμυγα και το πειράζουν. Εκείνο προσπαθεί να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και κερδίζει μόνο, αν καταλάβει ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Το παιδί που πιάστηκε και αναγνωρίστηκε γίνεται η επόμενη τυφλόμυγα.

Άλλο αγαπημένο παιχνίδι ήταν το αλογάκι, μια βέργα- καλάμι δηλαδή, την οποία τα παιδιά <<καβαλίκευαν>> παριστάνοντας το άλογο. Ανάλογη ήταν η συνήθεια των παιδιών να μιμούνται τους ιπποδρομιακούς αγώνες << μετατρέποντας>> ένα παιδί σε ίππο με ένα σκοινί και να κάνουν ότι σέρνουν ένα άρμα. Έπιαναν το χρυσοκάνθαρο, τον μπούμπουλα ή μπάμπουρα, τον έδεναν με κλωστή από το λαιμό και το άφηναν μετά να περιστρέφεται. Το παιχνίδι ονομάζεται και ζίνα από το θόρυβο που παράγει το έντομο. Συνήθιζαν επίσης να πιάνουν μικρά πουλιά και να τα δένουν από το πόδι. «Αστραγάλους» έπαιζαν τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες, με διαφορετικό βέβαια έπαθλο για τον νικητή. Οι αστράγαλοι ήταν τα κότσια των ζώων (προβάτων ή μεγαλύτερων ζώων), τα οποία οι παίκτες τα μετακινούσαν πάνω σε μία επιφάνεια ή τα έριχναν σαν ζάρια..

ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΑΔΑ ΔΉΜΗΤΡΑ ΣΠΥΡΟΠΟΎΛΟΥ, ΘΕΟΔΏΡΑ ΣΤΑΜΑΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΎΛΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ ΠΑΛΟΎΚΑΣ, ΜΑΝΏΛΗΣ ΣΙΓΈΡΗΣ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ 20 ΟΥ ΑΙΩΝΑ Α) Παιχνίδια του δρόμου Β) Παιχνίδια ανταγωνιστικά Γ) Παιχνίδια ανταγωνιστικά με μίμηση

ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΆ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΈΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΏΣΕΙ ΓΕΝΙΈΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΈΣ ΠΑΙΔΙΏΝ. ΕΊΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΔΙΑΣΚΈΔΑΣΑΝ ΜΙΚΡΟΎΣ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥΣ, ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΣΦΥΡΗΛΑΤΉΘΗΚΑΝ ΧΑΡΑΚΤΉΡΕΣ,ΔΙΑΜΟΡΦΏΘΗΚΑΝ ΣΥΝΕΙΔΉΣΕΙΣ, ΓΥΜΝΆΣΤΗΚΑΝ ΣΏΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΉΘΗΚΑΝ ΨΥΧΈΣ. ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΑΠΑΡΆΜΙΛΛΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΉΣ, ΧΆΡΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΣΉΜΕΡΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΙ ΤΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΜΕ ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΌΤΕΡΟΙ ΕΚΦΡΆΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΆ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΌ.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ ΕΝΌΣ Ή ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ, ΔΙΑΚΡΊΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΆ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΆ. ΜΕ ΚΡΙΤΉΡΙΟ ΔΙΆΚΡΙΣΗΣ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΎΜΕΝΗ Ή ΜΗ ΣΩΜΑΤΙΚΉ ΔΕΞΙΌΤΗΤΑ,ΤΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΔΙΑΚΡΊΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΩΜΑΤΙΚΆ ΚΑΙ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΆ.

ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΛΛΑ ΕΙΔΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΟΠΩΣ: Α)ΤΑ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΌΜΟΥ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΉΤΑΝ ΠΑΙΓΝΊΔΙ ΟΜΑΔΙΚΌ ΚΑΙ ΠΑΙΖΌΤΑΝ ΑΠΌ ΠΟΛΛΆ ΠΑΙΔΙΆ ( ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΑΠΌ ΤΡΊΑ) ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΌ ΧΏΡΟ. ΜΕ ΚΆΠΟΙΟ ΛΆΧΝΙΣΜΑ ΟΡΙΖΌΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΠΟΥ ΘΑ ΚΥΝΗΓΟΎΣΕ ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΆ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΉ, ΟΡΙΖΌΤΑΝ ΈΝΑ ΣΗΜΕΊΟ ΑΡΧΉΣ ΚΑΙ ΤΈΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑΣ.ΑΠ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΗΜΕΊΟ ΞΕΚΙΝΟΎΣΑΝ ΌΛΟΙ ΚΑΙ Σ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΗΜΕΊΟ ΦΘΆΝΟΝΤΑΣ,ΈΦΤΥΝΑΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΊΩΝΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΆ ΤΟΥΣ. ΌΤΑΝ ΟΡΙΖΌΤΑΝ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ,ΆΡΧΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΈΤΡΕΧΑΝ ΚΆΝΟΝΤΑΣ ΔΙΆΦΟΡΟΥΣ ΕΛΙΓΜΟΎΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΏΝΤΑΣ ΠΡΏΤΑ ΝΑ ΑΠΟΦΎΓΟΥΝ ΤΟ ΆΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΎ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΝΑ ΦΘΆΣΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΚΌ ΣΗΜΕΊΟ, ΣΤΟ ΟΠΟΊΟ ΈΦΤΥΝΑΝ ΚΙ ΈΤΣΙ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΜΠΟΎΣΕ. ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΠΟΥ ΘΑ ΈΠΙΑΝΕ, Ή ΘΑ ΑΚΟΥΜΠΟΎΣΕ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ, ΓΙΝΌΤΑΝ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ ΣΤΟΝ ΕΠΌΜΕΝΟ ΚΎΚΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΎ.

Η ΤΡΕΧΑΛΑ ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΕΊΔΟΣ ΚΥΝΗΓΗΤΟΎ ΚΑΙ ΠΑΙΖΌΤΑΝ ΑΠΌ ΔΎΟ ΜΌΝΟ ΠΑΙΔΙΆ, ΣΕ ΧΏΡΟ ΑΝΟΙΧΤΌ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΡΈΞΙΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΛΙΓΜΟΎΣ. ΑΝ ΌΜΩΣ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΠΟΎΣΕ ΦΏΝΑΖΕ ΈΛΑΒΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΗΜΈΝΟΣ ΚΑΙΓΌΤΑΝ. ΠΊΣΩ ΤΟΥ ΈΤΡΕΧΕ Ο ΚΥΝΗΓΌΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙ ΤΑ ΔΎΟ ΠΑΙΔΙΆ ΣΤΈΚΟΝΤΑΝ ΑΝΤΙΜΈΤΩΠΑ ΜΕ ΑΠΛΩΜΈΝΟ ΤΟ ΈΝΑ ΤΟΥΣ ΧΈΡΙ, ΣΤΟ ΣΗΜΕΊΟ ΠΟΥ ΟΡΙΖΌΤΑΝ ΣΑ ΣΗΜΕΊΟ ΑΡΧΉΣ ΚΑΙ ΤΈΛΟΥΣ.

ΑΜΠΑΡΙΖΑ TΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΠΑΙΖΌΤΑΝ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΌ ΧΏΡΟ ΑΠΌ ΠΟΛΛΆ ΠΑΙΔΊΑ ΑΓΌΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΊΤΣΙΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΧΩΡΊΖΟΝΤΑΝ ΣΕ ΔΎΟ ΟΜΆΔΕΣ. ΚΆΘΕ ΟΜΆΔΑ ΕΊΧΕ ΣΤΑΘΕΡΌ ΣΗΜΕΊΟ ΕΚΚΊΝΗΣΗΣ ΜΙΑ ΚΟΛΌΝΑ Ή ΈΝΑ ΔΈΝΤΡΟ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΉ ΈΝΑ ΠΑΙΔΊ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΆΔΑ <<ΈΠΑΙΡΝΕ ΑΜΠΆΡΙΖΑ ΚΑΙ ΈΒΓΑΙΝΕ>> ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΈΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΊΧΤΕΣ ΤΗΣ ΆΛΛΗΣ ΟΜΆΔΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΉΣΟΥΝ. ΤΌΤΕ ΚΆΠΟΙΟΣ ΑΠ ΤΗΝ ΑΝΤΊΠΑΛΗ ΟΜΆΔΑ ΈΠΑΙΡΝΕ ΑΜΠΆΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΎΣΑΝ. ΌΤΑΝ ΚΆΠΟΙΟΣ ΠΑΙΔΊ ΈΠΙΑΝΕ ΈΝΑΝ ΠΑΊΧΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΊΠΑΛΗΣ ΟΜΆΔΑΣ ΤΟΝ ΠΉΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΉ ΣΚΟΠΌΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΎ ΉΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙ ΈΝΑΣ ΠΑΊΧΤΗΣ ΤΗΝ ΚΟΛΌΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΊΠΑΛΗΣ ΟΜΆΔΑΣ.

Β) ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΆ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΒΑΡΕΛΆΚΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΕΊΝΑΙ ΑΠΛΌ. ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΌΜΩΣ ΤΟ ΠΟΛΎ 5 ΠΑΊΧΤΕΣ. ΟΙ 4 ΠΑΊΧΤΕΣ ΣΚΎΒΟΥΝ ΣΤΗ ΣΕΙΡΆ ΑΛΛΆ Ο ΈΝΑΣ ΑΡΑΙΆ ΑΠΌ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ. Ο 5ΟΣ ΠΗΔΆΕΙ ΑΠΌ ΠΆΝΩ ΤΟΥΣ ΒΆΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΆΤΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΎ ΤΟΥ, ΜΕΤΆ ΑΝΟΊΓΕΙ ΤΑ ΠΌΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΝΆΕΙ ΑΠΌ ΠΆΝΩ. ΌΤΑΝ ΠΗΔΉΞΕΙ ΠΆΝΩ ΑΠΌ ΌΛΟΥΣ ΤΟΝ ΈΝΑΝ ΜΕΤΆ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΠΗΔΆΕΙ ΠΆΝΩ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ. ΧΆΝΕΙ ΑΥΤΌΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΆΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΊΑ ΤΟΥ.

ΜΑΚΡΙΑ ΓΑ Ι ΔΟΥΡΑ ΑΦΟΎ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΧΩΡΙΣΤΟΎΝ ΣΕ ΔΎΟ ΊΣΕΣ ΟΜΆΔΕΣ, ΑΠΟΦΑΣΊΖΟΥΝ ΠΟΙΑ ΟΜΆΔΑ ΤΑ ΦΥΛΆΕΙ. ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΆΔΑ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΛΆΕΙ, ΈΝΑ ΠΑΙΔΊ, Η «ΜΆΝΑ», ΑΝΑΛΑΜΒΆΝΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΊΖΕΙ ΤΗΝ ΜΑΚΡΙΆ ΓΑΪΔΟΎΡΑ ΓΙ' ΑΥΤΌ ΚΑΙ ΑΚΟΥΜΠΆ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΆΤΗ ΣΤΑΘΕΡΆ ΣΕ ΈΝΑ ΤΟΊΧΟ. ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΗΣ ΟΜΆΔΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΛΆΕΙ, ΤΟ ΈΝΑ ΠΊΣΩ ΑΠΌ ΤΟ ΆΛΛΟ, ΠΙΆΝΟΝΤΑΙ ΓΕΡΆ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΎΒΟΥΝ ΚΡΎΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΤΟΥΣ ΠΛΆΙ ΣΤΑ ΠΌΔΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΎ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΤΥΠΉΣΟΥΝ. ΠΆΝΩ ΕΚΕΊ ΠΗΔΆΝΕ ΚΑΙ ΚΆΘΟΝΤΑΙ ΑΝ ΑΠΌ ΤΟ ΒΆΡΟΣ Ή ΤΗ ΦΌΡΑ ΚΆΠΟΥ ΣΠΆΣΕΙ Η ΜΑΚΡΙΆ ΓΑΪΔΟΎΡΑ, ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΑΡΧΊΖΕΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ.

ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΊΞΕΙΣ "ΚΟΥΤΣΌ" ΧΡΕΙΆΖΕΣΑΙ ΜΙΑ ΠΈΤΡΑ (ΜΙΚΡΉ ΣΥΝΉΘΩΣ). ΡΊΧΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΈΤΡΑ ΜΈΣΑ ΣΕ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΆΚΙΑ. ΕΆΝ Η ΠΈΤΡΑ ΠΈΣΕΙ ΣΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΆΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΆΛΛΟ ΔΊΠΛΑ ΤΟΥ, ΤΌΤΕ ΠΑΤΆΣ ΕΠΆΝΩ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΈΝΑ ΣΟΥ ΠΌΔΙ. ΕΆΝ ΠΈΣΕΙ ΣΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΆΚΙ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΚΙ ΆΛΛΟ ΑΠΌ ΔΊΠΛΑ ΤΟΥ, ΤΌΤΕ ΠΑΤΆΣ ΜΕ ΤΟ ΈΝΑ ΠΌΔΙ ΣΤΟ ΈΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΆΚΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΆΛΛΟ ΠΌΔΙ ΣΤΟ ΆΛΛΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΆΚΙ.

ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΈΧΟΥΝ ΔΈΝΟΥΝ Μ' ΈΝΑ ΠΑΝΊ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΎ ΠΟΥ ΤΑ «ΦΥΛΆΕΙ» - ΤΗΝ «ΤΥΦΛΌΜΥΓΑ»- ΚΑΙ Τ' ΆΛΛΑ ΓΥΡΊΖΟΥΝ ΓΎΡΩ ΤΟΥ, ΠΕΙΡΆΖΟΝΤΆΣ ΤΟ. ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΣΜΈΝΑ ΜΆΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΊ ΝΑ ΠΙΆΣΕΙ ΈΝΑΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΊΧΤΕΣ ΤΟΥ. ΌΤΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΈΡΕΙ, ΤΟΝ ΨΗΛΑΦΊΖΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΊ ΑΠΌ ΤΟ ΎΨΟΣ ΤΟΥ, ΤΑ ΡΟΎΧΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΆ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΆ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΝΤΈΨΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ, ΟΠΌΤΕ ΛΈΕΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ, ΑΝ ΜΑΝΤΈΨΕΙ ΣΩΣΤΆ, ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΑΥΤΌ ΓΊΝΕΤΑΙ ΤΥΦΛΌΜΥΓΑ.

Γ) ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΆ ΜΕ ΜΊΜΗΣΗ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ ΠΑΊΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΎΣ ΠΑΊΧΤΕΣ ΣΕ ΈΝΑ ΠΛΆΤΩΜΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΧΩΡΊΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΎΟ ΟΜΆΔΕΣ. Η ΜΊΑ, Η ΜΙΚΡΌΤΕΡΗ, ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΌΜΟΙ. ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΆ ΑΠΟΤΕΛΟΎΝ ΤΟΥΣ ΚΛΈΦΤΕΣ. ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΕΞΕΛΊΣΣΕΤΑΙ ΣΑΝ ΈΝΑ ΚΟΙΝΌ ΚΥΝΗΓΗΤΌ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΎΟ ΟΜΆΔΕΣ.

ΠΕΡΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΕΚΛΈΓΟΥΝ ΔΎΟ ΑΡΧΗΓΟΎΣ. ΤΟ ΊΔΙΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΆΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΌΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΝΑ ΔΙΑΛΈΞΟΥΝ. ΤΌΤΕ ΣΤΈΚΟΝΤΑΙ Ο ΈΝΑΣ ΑΠΈΝΤΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΆΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΌΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΆΝΟΥΝ ΜΊΑ ΟΥΡΆ ΚΑΙ ΤΑ ΔΎΟ ΠΑΙΔΙΆ ΧΤΥΠΟΎΝ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΟΥΣ ΨΗΛΆ ΣΑΝ ΑΨΊΔΑ ΝΑ ΠΕΡΆΣΟΥΝ ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΑΠΟ ΚΆΤΩ ΤΡΑΓΟΥΔΏΝΤΑΣ: "ΠΕΡΝΆ ΠΕΡΝΆ Η ΜΈΛΙΣΣΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΙΣΣΌΤΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΌΠΟΥΛΑ, ΠΑΙΔΌΠΟΥΛΑ". ΣΤΑΜΑΤΟΎΝ Σ' ΈΝΑ ΠΑΙΔΊ ΠΟΥ ΠΕΡΝΆΕΙ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΚΆΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΨΊΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΈΝΕ ΜΥΣΤΙΚΆ ΣΤ' ΑΥΤΊ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΒΆΛΕΙ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΈΞΕΙ.ΑΥΤΌ ΤΟΥ ΤΟ ΛΈΕΙ Ο ΈΝΑΣ ΣΥΝΉΘΩΣ ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΠΕΙ, ΠΟΙΌΣ ΕΊΝΑΙ ΤΙ. ΌΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΖΗΤΉΣΕΙ "ΤΟ ΠΑΓΩΤΌ" (ΑΣ ΠΟΎΜΕ) ΠΗΓΑΊΝΕΙ ΠΊΣΩ ΑΠ' ΑΥΤΌΝ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΟΝΟΜΑΣΤΕΊ "ΠΑΓΩΤΌ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΆ ΑΠΌ ΤΗ ΜΈΣΗ.

ΚΥΡΑ ΜΑΡΙΑ ΠΙΆΝΟΝΤΑΙ ΑΠ ΤΟ ΧΈΡΙ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΊΖΟΥΝ ΚΎΚΛΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ ΚΥΡΑ-ΜΑΡΊΑ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΣ ΚΥΡΑ-ΜΑΡΊΑ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΠΕΡΝΆΣ! -ΘΕ ΝΑ ΠΆΩ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΉΠΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΏ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΩ. ΘΕ ΝΑ ΠΆΩ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΉΠΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΏ, ΠΕΡΝΏ! -ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΉΠΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ. ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΉΠΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΠΕΡΝΆΣ! -ΘΑ ΜΑΖΈΨΩ 2 ΒΙΟΛΈΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΏ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΏ ΘΑ ΜΑΖΈΨΩ 2 ΒΙΟΛΈΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΏ, ΠΕΡΝΏ! -ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΤΙΣ ΒΙΟΛΈΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ.ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΤΙΣ ΒΙΟΛΈΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΆΣ, ΠΕΡΝΆΣ!..

IMG_0574