Πρόβα για festen: Μπήκαµε στην πιο προκλητική παράσταση της χρονιάς! - Parallaxi Magazine

Σχετικά έγγραφα
Μεταξία Κράλλη! Ένα όνομα που γνωρίζουν όλοι οι αναγνώστες της ελληνικής λογοτεχνίας, ωστόσο, κανείς δεν ξέρει ποια

... ( ( ( ( ...

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

ΚΛΕΙΩ-ΔΑΝΑΗ ΟΘΩΝΑΙΟΥ: Η Αντιγόνη

Κλαίρη Θεοδώρου: Στην Ελλάδα ο διχασμός καλά κρατεί

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι

Ελευθερία Γνώμης «Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις

Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου Το κορίτσι με τα πορτοκάλια Του Γιοστέιν Γκάαρντερ Λογοτεχνικό ανάγνωσμα Χριστουγέννων

«Η απίστευτη αποκάλυψη του Σεμπάστιαν Μοντεφιόρε»

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Η συγγραφέας Γιώτα Γουβέλη και «Η πρώτη κυρία» Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου :21

Κατερίνα Δεσποτοπούλου: Έφη Τριγκίδου:

Οι προσωπικοί στόχοι καθενός μπορούν κατά καιρούς να αποτελούν και να καθορίζουν το success story της ζωής του για μια μικρή ή μεγάλη περίοδο.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ. Για την ΗΜΕΡΑ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ και τη Δράση Saferinternet.gr

9 απλοί τρόποι να κάνεις μία γυναίκα να μην μπορεί να σε βγάλει από το μυαλό της

Όταν είσαι χορεύτρια, ηθοποιός, τραγουδίστρια, καλλιτέχνης γενικότερα, είσαι ένα σύμπαν που φωτοβολεί.

ΚΟΡΗ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Λογοτεχνικό Εξωσχολικό Ανάγνωσμα Περιόδου Χριστουγέννων

Η. Διαδικασία διαμεσολάβησης

Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων κ. Χρήστος Τσιαλούκης σημείωσε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

Εισαγωγή. Ειρήνη Σταματούδη, LL.M., Ph.D. Διευθύντρια Ο.Π.Ι.

ΚΑΤΡΙΝΑ ΤΣΑΝΤΑΛΗ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΓΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

«ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ»-Το βιβλίο της Μ. Τσακίρη που συγκλονίζει για τη αλήθεια του

Μια θεατρική παράσταση που αναφέρεται στην γυναικεία κακοποίηση. Κατερίνα.. Χ, σκέτο..χωρίς επίθετο.

Το παιδί μου κι εγώ: Πώς να κερδίσω το «παιχνίδι» του σχολείου

H Ναταλί Σαμπά στο babyspace.gr

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα.

Όταν φεύγουν τα σύννεφα μένει το καθαρό

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

Μανώλης Ισχάκης. Μανώλης Ισχάκης. WYS NLP Life Coaching. Ζήσε με Πάθος! Σελίδα 1

Για αυτό τον μήνα έχουμε συνέντευξη από μία αγαπημένη και πολυγραφότατη συγγραφέα που την αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία της!

Η τέχνη της συνέντευξης Martes, 26 de Noviembre de :56 - Actualizado Lunes, 17 de Agosto de :06

6. '' Καταλαβαίνεις οτι κάτι έχει αξία, όταν το έχεις στερηθεί και το αναζητάς. ''

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ Γ1 ΤΟΥ 10 ΟΥ Δ.Σ. ΤΣΕΣΜΕ ( ) ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ. ΜΑΘΗΜΑ: Μελέτη Περιβάλλοντος. ( Ενότητα 3: Μέσα συγκοινωνίας και μεταφοράς

Co-funded by the European Union Quest. Quest

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

''Μιλω ντας επιγραμματικα για την ανα γκη δημιουργι ας του νε ου ανθρω που''

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ

Διώνη Παπανικόλα Σοφία Πανέρα Ελένη Πατάκου Μαρία Φάντη Γεωργία Ψύρη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ

Naoki HigasHida. Γιατί χοροπηδώ. Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού. david MiTCHELL. Εισαγωγή:

Μανώλης Ισχάκης - Πνευματικά δικαιώματα - για περισσότερη εκπαίδευση

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ

Ο Χρήστος Μενιδιάτης & η Ελεάνα Παπαϊωάννου μας ανέβασαν στα...αστρα live

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΩ. To be or not to be. «ΘεατριΚΩΟΙ» Αλεφάντου Φαίδρα. Ανθούλη Νικολέτα. Αποστολοπούλου Θάλεια. Καματερός Στράτος.

Ειδικά θέματα αρχιτεκτονικής μορφολογίας. Κατεύθυνση Α: Σκηνογραφία, Ιστορική προσέγγιση

1 / 15 «ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ» Ερωτηµατολόγιο για τους µαθητές της 3 ης Γυµνασίου. Μάρτιος 2007

ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ. Το Σκλαβί. ή πώς ένα κορίτσι με τρεις φίλους και έναν παπαγάλο ναυλώνει ένα καράβι για να βρει τον καλό της

ΟΝΟΜΑ: 7 ο ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

Ανδρέας Αρματάς Φραντσέσκα Ασσιρέλλι

ΜΑΡΙΝΑ ΓΙΩΤΗ: «Η επιτυχία της Στιγμούλας, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω και να σπρώχνω τα όριά μου κάθε φορά ακόμα παραπέρα»

Jordi Alsina Iglesias. Υποψήφιος διδάκτορας. Πανεπιστήμιο Βαρκελώνης

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός;

Μάνος Κοντολέων : «Ζω γράφοντας και γράφω ζώντας» Πέμπτη, 23 Μάρτιος :11

Αναστασία Μπούτρου. Εργασία για το βιβλίο «Παπούτσια με φτερά»

Γιάννης Παρασκευόπουλος: Ο σκηνοθέτης οφείλει να είναι τολμηρός και ο ηθοποιός διαθέσιμος

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ (για τους μαθητές Γυμνασίων, ΓΕ.Λ., ΕΠΑ.Λ, ΕΠΑ.Σ, Καλλιτεχνικών, Μουσικών, Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων.)

Μια ιστορία με αλήθειες και φαντασία

ΜΕΡΟΣ Ι. Τυμπανιστής:

Κριτική για το βιβλίο της Άννας Γαλανού Όταν φεύγουν τα σύννεφα εκδ. Διόπτρα, από τη Βιργινία Αυγερινού

Έτσι, αν το αγόρι σου κάνει τα παρακάτω, αυτό σημαίνει ότι είναι αρκετά ανασφαλής. #1 Αμφιβάλλει για τα κίνητρα σου

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Εργασία Χριστουγέννων στο μάθημα της Λογοτεχνίας. [Σεμίραμις Αμπατζόγλου] [Γ'1 Γυμνασίου]

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης

Το ψέμα είναι ένας εύκολος τρόπος να αποφύγεις την πραγματικότητα : συνέντευξη του Άγγελου Αγγέλου και της Έμης Σίνη στο elniplex

Εντυπώσεις σεμιναρίου Σεξουαλικότητα & Εφηβεία

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Eισαγωγή. H μεγαλύτερη ανακάλυψη της γενιάς μου είναι το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τη ζωή του αλλάζοντας τη συμπεριφορά του.

Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη: Στόχος μου είναι να πείσω τους αναγνώστες μου να μην σκοτώσουν το μικρό παιδί που έχουν μέσα τους 11 May 2018

Μάχη Νικολάρα: Δεν ακούγεται και πολύ δημιουργικό αυτό, έτσι όπως το περιγράφετε.

A μέρος Σεμιναρίου. Λευκωσία Οκτωβρίου 2008 Μαρία Παναγή- Καραγιάννη

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΤΟΥ JOSTEIN GAARDER

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα

Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ. Αφηγητής = Η φωνή Ποιος Μιλά; Εστιαστής = Τα μάτια Ποιος βλέπει;

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

Μανώλης Ισχάκης - Πνευματικά δικαιώματα - για περισσότερη εκπαίδευση

H IONIKH ENOTHTA σας πάει... Αρχαίο Θέατρο : «Πλούτος» (13/7) και «Ηλέκτρα» (21/7) στην Επίδαυρο

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Η Λένα Μαντά στο Outnow: Το πιο δύσκολο είναι όταν πρέπει να γράψω το «τέλος»!

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

Οι γνώμες είναι πολλές

Μανώλης Ισχάκης - Πνευματικά δικαιώματα - για περισσότερη εκπαίδευση

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ

Χρήστος Τερζίδης: Δεν υπάρχει το συναίσθημα της αυτοθυσίας αν μιλάμε για πραγματικά όνειρα

«Tα 14 Πράγματα που Κάνουν οι Καταπληκτικοί Γονείς», από την ψυχολόγο-συγγραφέα Dr. Λίζα Βάρβογλη!

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι... καλώς ήλθατε στο Σπίτι του Παιχνιδιού!

A. Morales Ortiz- C. Martínez Campillo, Καλώς ορίσατε στην Ελλάδα. Materiales para la enseñanza del Griego Moderno (Nivel inicial)

e-seminars Διοικώ 1 Επαγγελματική Βελτίωση Seminars & Consulting, Παναγιώτης Γ. Ρεγκούκος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων Εισηγητής Ειδικών Σεμιναρίων

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν λανθασμένα ότι δεν είναι «ψυχικά δυνατοί». Άλλοι μπορεί να φοβούνται μήπως δεν «φανούν» ψυχικά δυνατοί στο περιβάλλον τους.

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

Transcript:

Εικόνες: Άγγελος Τσεκούρας Τρυπώσαμε στις πρόβες της παράστασης, «Οικογενειακή Γιορτή» (Festen) και μιλήσαμε με τους συντελεστές της για το δόγμα του 95, τις συγκρούσεις του ανθρώπου με τον εαυτό του και την κοινωνία, τα κρυμμένα μυστικά και την ανάγκη μετατόπισης από το εγώ μας για ειλικρινείς και αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Το έργο με αφορμή ζητήματα σεξουαλικής κακοποίησης, ρατσισμού, διαφορετικότητας, κοινωνικής ανισότητας στα πλαίσια επίπλαστης ηθικής και καθωσπρεπισμού της μεγαλοαστικής τάξης, φωτίζει την ιστορία μιας οικογένειας, που δε μοιάζει να είναι πολύ μακρινή από εμάς. Σε ένα θεατρικό κύκλο, διαπράξαμε τη δική μας «θεατρική γιορτή» μέσα από τις αναλύσεις σύσσωμων των συντελεστών για την παράσταση. Η συζήτηση ξεκινά με την περιπλάνηση του δόγματος του 95 ως το θεατρικό δόγμα του σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννη Παρασκευόπουλου. «Είναι σημαντικό να πούμε ότι αποτελεί αυτόνομο θεατρικό έργο. Ο Ντέιβιντ Έλντριτζ πήρε την ταινία και τη μετέτρεψε σε θεατρικό έργο που λειτουργεί ανεξάρτητα από την ταινία, πρόκειται στην ουσία για ένα καλογραμμένο θεατρικό έργο. Διαβάζοντάς το μας δίνει την αίσθηση ενός έργου, γραμμένο να παίζεται σε μεγάλη σκηνή. Εμείς, στη δική μας παράσταση με δεδομένο ότι λειτουργούμε σε ένα χώρο μη θεατρικό, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα δικό μας, άτυπο, δόγμα για να ανέβει η παράσταση. Το τότε δόγμα προσπαθούσε να σπάσει το κατεστημένο του κινηματογράφου, εμείς προσπαθούμε να αντιταχθούμε στο κατεστημένο του θεάτρου. Εστιάζουμε στην εκμετάλλευση του χώρου ως έχει και στη συμμετοχή του θεατή στο δρώμενο. Υπάρχει ενότητα, χώρου, χρόνου και δράσης. Η δική μας χρήση εξωτερικών στοιχείων συσπειρώνεται γύρω από τη μουσική. Η μουσική είναι αυτή που μας αλλάζει τους χώρους.» Η παράσταση, «Οικογενειακή Γιορτή» (Festen) δεν διαδραματίζεται πάνω σε μια σκηνή αλλά στο ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Παρατεταγμένες καρέκλες δημιουργούν την ατμόσφαιρα μιας μεγάλης γιορτής, οι πρωταγωνιστές περιφέρονται ανάμεσα στους θεατές και το κοινό γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του θεατρικού δρώμενου. Η μουσική άλλοτε συνοδευτική και άλλοτε σε ρόλο πρωταγωνιστή επαναφέρει στη μνήμη μας το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες, όπου καθένας πρέπει να βρει τη θέση του ή να την επαναπροσδιορίσει. Page 1 of 15

Ο Βασίλης Σπυρόπουλος ερμηνεύει το ρόλο του πατέρα, είναι ο Χέλγκε Χάνσεν. «Είμαι ο πατέρας. Είμαι ο πατέρας που διαπράττει αυτά που διαπράττει και προσπαθεί να διαχειριστεί όλη αυτήν την κατάσταση στο σπίτι, με τα παιδιά, τον κοινωνικό περίγυρο. Επικαλύπτει, αποδέχεται, και στο τέλος κάνει αυτό που κάνει. Είμαι λακωνικός σ αυτά που σας λέω για τον πατέρα γιατί σχετίζονται με ένα ερώτημα που προσπαθώ να αντιστέκομαι, ποιος είναι τελικά αυτός ο πατέρας;» «Αυτό που μας ενδιαφέρει, δεν είναι απαραίτητα αν ο πατέρας θα πέσει ή θα ηττηθεί, αλλά αν καταφέρει να μετακινηθεί από αυτό που βρίσκεται, μέσα από αυτό με το οποίο τον φέρνει αντιμέτωπο, ο γιος του, ο Κρίστιαν», θα προωθήσει την κουβέντα μας ο σκηνοθέτης. «Κέντρο βάρους στη δική μας παράσταση, εξηγεί ο κ. Παρασκευόπουλος, δεν είναι μόνο το ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης αλλά με αφορμή τη σεξουαλική κακοποίηση, αντικρίζουμε την πραγματικότητα αυτής της οικογένειας. Είναι από τις οικογένειες που κρύβονται. Σίγουρα, όχι η μοναδική στον κόσμο. Αυτό που η παράσταση προσπαθεί να δείξει είναι ότι, αν αποφασίσουμε να απομακρυνθούμε από το συνεχές κρυφτό, θα καταφέρουμε να δούμε και να γνωρίσουμε ποιον έχουμε μέσα μας και κυρίως ποιον έχουμε απέναντί μας. Απομακρυνόμαστε από τη στοχοποίηση του πατέρα, που αναμφισβήτητα φέρθηκε μ αυτόν τον τρόπο για τους δικούς του ανεξήγητους και απόλυτα κατακριτέους λόγους, πάμε ένα βήμα παραπέρα.» Page 2 of 15

«Αυτή η δουλειά είναι ομαδική», σημειώνει ο Χρίστος Στυλιανού που υποδύεται τον Κρίστιαν. «Αυτό που αποτελεί το κεντρικό σημείο είναι πώς ένας άνθρωπος μπορεί να βρει τη δύναμη για να βρει τη θέση του σε ένα αξιακό σύστημα. Αυτόν τον ρόλο τον επωμίζεται ο Κρίστιαν, παρόλ αυτά θα μπορούσε οποιοσδήποτε να είναι στη θέση του. Ο Κρίστιαν και ο πατέρας, ο Χέλγκε, αποτελούν ουσιαστικά μια αφορμή για να δει ο καθένας τον εαυτόν του και να προσμετρήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή πώς έζησε και πώς θα ζήσει μετά από αυτή τη στιγμή. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι άλλαξαν. Αυτό που υποστηρίζει και ο σκηνοθέτης μας είναι ότι και οι μετακινήσεις στη ζωή μας είναι πολύ μικρές. Ακόμα και μικρές, όμως, σου αποκαλύπτουν στοιχεία που δεν είχες ως τότε διανοηθεί. Αυτό εξυπηρετεί αυτή η συγκεκριμένη μέρα γιορτής σ αυτό το σπίτι, αυτό θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο. Πώς μπορεί να είναι η ζωή του μετά την απόφασή του να αλλάξει κάποια πράγματα ή να μη κρύβεται. Βήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε μια πιο ειλικρινή σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Να μπορούμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια.» Η αντίδραση των ανθρώπων, συγγενών και μη στο άκουσμα της καταγγελίας του Κρίστιαν, προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Υπάρχουν πολλές απαντήσεις και εκδοχές στο γιατί δεν αντιδρούν ή πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στο άκουσμα της εξομολόγησης του Κρίστιαν», επιχειρηματολογεί η Κλειώ Δανάη Οθωναίου που είναι η Πία στην παράσταση. «Ένα ενδεχόμενο είναι ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν, ένα άλλο είναι γιατί θεωρούν ότι πρόκειται για ένα κακόγουστο αστείο, δεν το πιστεύουν, δεν θέλουν καν να το ακούσουν. Τι θα επιτρέψουμε κάτι έξω από μας να ταράξει τόσο πολύ την ύπαρξή μας;» «Η σχέση κάποιων ανθρώπων με τον πατέρα είναι και ένας κύριος λόγος που δεν αποδέχονται αυτό που ακούν. Η προσωπική τους συνέχεια είναι αυτή που πιθανόν ορίζει το πώς διαχειρίζονται το άκουσμα αυτής της καταγγελίας του Κρίστιαν προς τον πατέρα του», συνεχίζει ο κ. Σπυρόπουλος. Page 3 of 15

«Οι δυο συνεργάτες του πατέρα, εγώ και ο Νίκος Καπέλιος, η Πάουλα και ο Χέλμουντ», παίρνει τη σκυτάλη η Νεφέλη Ανθοπούλου, «δεν αντιδρούν καθόλου καθώς οι σχέσεις τους με τον πατέρα βασίζονται στο συμφέρον. Αλλιώς είναι να ακούγεται κάτι ενδοοικογενειακά και αλλιώς το μυστικό να διαρρέει και εκτός οικογενειακού κύκλου.» Ο Νίκος Καπέλιος, ως Χέλμουντ στην παράσταση, θα πει: «Σε όλη την έκρυθμη κατάσταση που δημιουργείται, ο Χέλμουντ και η Πάουλα κατέχουν το ρόλο του πυροσβέστη. Αποτελούν τα κωμικά στοιχεία της παράστασης, προσπαθούν να χαλαρώσουν το κλίμα.» Η κουβέντα επανέρχεται στην αντίδραση σε ένα γεγονός και στη συγκάλυψή του. «Μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε καθημερινά παραδείγματα. Γιατί δεν ου ο αντιδράει η ένοικος του 3 ορόφου που ακούει έναν ξυλοδαρμό στον 4 όροφο. Θα συναντηθούν στο ασανσέρ και θα χαιρετηθούν σαν να μην τρέχει τίποτα. Με απασχόλησε πολύ η αντίδραση, θα αναπτύσσει τη σκέψη της η Κλειώ Δανάη Οθωναίου, διάβαζα το έργο και έλεγα ότι οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν, γνωρίζουν και βίωνα τη διαδρομή του ρόλου μέσα από την παραδοχή ότι γνωρίζουν όλοι. Κάποιες φορές πάλι, αφηνόμουν στη σκέψη ότι όλο αυτό φαντάζει αδιανόητο καθώς το μυαλό σου αρνείται να φτάσει ως εκεί.» Η Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, ως Μέττε της παράστασης θα κάνει λόγο για τα ερωτήματα που θέτει η παράσταση στην κοινωνία και η συζήτησή μας θα εστιάσει αυτή τη φορά στη συμπεριφορά των συγγενών. Page 4 of 15

Ο Κωνσταντίνος Χατζησάββας, είναι ο Μίκαελ, ο άλλος αδερφός. «Υπάρχουν αντίστοιχοι λόγοι και για τα μέλη της οικογένειας ώστε να αμυνθούν απέναντι στην πληροφορία που ακούν. Ο πατέρας είναι ένα ισχυρό father figure, δεν είναι ένα τέρας στα μάτια των άλλων, αλλά ένας αγαπητός άνθρωπος από τους φίλους και τους συνεργάτες του με την έξωθεν μαρτυρία ενός απόλυτα επιτυχημένου άνδρα. Ο Μίκαελ είναι έξω από όλους τους κανόνες της οικογένειας αλλά το πρότυπο του πατέρα έχει καταλυτική επίδραση πάνω του. Εκλαμβάνει με τη σειρά του ως ένα κακόγουστο αστείο την καταγγελία με πολλά ερωτηματικά. Θα ρίξω στην κουβέντα μας και το στοιχείο του αλκοόλ που διαδραματίζει ένα ρόλο καθώς δημιουργεί μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα. Ακούγεται η καταγγελία, παίζει η μουσική, παραπέρα άνθρωποι πίνουν, γελούν, μιλάνε. Ο αδερφός αυτός έχει ανάγκη τον πατέρα, τη στήριξη της οικογένειας, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πιο δυνατή και τον φέρνει προ των ευθυνών του και προ του δικού του καθρέφτη.» Η Ιωάννα Παγιατάκη ως Ελένε, στο ρόλο της αδερφής στο έργο, θα μιλήσει για διαδρομή του δικού της ρόλου. «Είναι αυτή που θα βρει από πολύ νωρίς ένα γράμμα της νεκρής της αδερφής που έχει αυτοκτονήσει και προς το τέλος του έργου, η ίδια λειτουργεί ως καταλύτης που αναγκάζει όλους μας να βγάλουμε τις μάσκες και να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια. Αυτό που σκέφτομαι, είναι ότι αυτά τα παιδιά έχουν μάθει να κρύβονται. Καθώς περνάνε τα χρόνια είναι τρομερά δύσκολο να κάνεις αυτό το ανασκάλεμα μέσα στη ψυχή σου και να καταφέρεις να πεις αυτό που έχεις απωθήσει για να προχωρήσεις.» Για τον σκηνοθέτη, δεν έχει σημασία να αναλωθούμε σε ένα κοινωνιολογικό pointing. «Είναι ένα έργο που λαμβάνει χώρα σε μια κοινωνία διαφορετική από τη δική μας, εντούτοις εμάς στην παράσταση δεν μας ενδιαφέρει να βγάλει κανείς το δάχτυλο και να στοχοποιήσει τη Δανία, αλλά μας ενδιαφέρει να δείξουμε τι γίνεται στην οικογένεια. Ναι, είναι Δανοί αλλά και πολύ κοντά σε μας.» Ο ογκόλιθος του πατέρα, επανεμφανίζεται με την παρέμβαση του κ. Σπυρόπουλου. «Ένας πατέρας αυταρχικός, συγκεντρωτικός, όπου δεν διαπραγματεύεται τίποτα με κανέναν. Όσο μεγαλύτερη δύναμη έχει αποκτήσει αυτός ο άνθρωπος, τόσο πιο ισχυρή είναι η επικάλυψη αυτού του προβλήματος. Η απόφαση να καταγγελθεί η κακοποίηση από τον Κρίστιαν παρόντων όλων εμπεριέχει μια φοβερή δύναμη από μεριάς του που κλονίζει το Χέλγκε. Αυτή είναι η ουσιαστική μετατόπιση του πατέρα.» Page 5 of 15

«Μέσα σ όλο αυτό το κλίμα, υπάρχουν δυο άνθρωποι διαμετρικά αντίθετα. Το μικρό κοριτσάκι, η κόρη του Μίκαελ και της Μέττε και ο παππούς, ο πατέρας του Χέλγκε.»Ο σκηνοθέτης μας συστήνει τον κ. Τσακίρη στον ρόλο του παππού και τη Στεφανία Ζώρα που ερμηνεύει το μικρό κοριτσάκι. «Όταν διάβασα το έργο, αναφέρει ο κ. Τσακίρης, συνειδητοποίησα ότι αυτός ο άνθρωπος, ο πατέρας του Χέλγκε, γνώριζε. Για μένα είναι ένα αινιγματικό πρόσωπο, έχει μια πιο ελαφρά διάθεση που τη χρησιμοποιεί για να κρύψει όλο αυτό το βάρος και την ευθύνη που του αντιστοιχεί. Επειδή όμως δεν μπορεί να το αντέξει, το ρίχνει πίσω. Προς το τέλος, σύμφωνα με την οπτική του σκηνοθέτη, αναλαμβάνει την ευθύνη με μια κίνηση.» Η Στεφανία Ζώρα, είναι το μικρό κοριτσάκι που αντιπροσωπεύει πλήρως την αθώα ματιά στην «Οικογενειακή Γιορτή.» «Είναι ένα μικρό παιδί που δε φέρει καμία ευθύνη σε σχέση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες και είναι το μόνο πρόσωπο που απλώς ακούει, κοιτάζει, παρατηρεί.» Page 6 of 15

Ο ρόλος της μητέρας είναι αυτός που εγείρει τα περισσότερα ερωτήματα και εμπεριέχει την πιο ένοχη σιωπή. «Η Έλσι είναι μια σκοτεινή μητέρα, ξεκινάει την περιγραφή του ρόλου της η Γιολάντα Μπαλαούρα. Έφτιαξα χιλιάδες βιογραφικά γι αυτή τη γυναίκα, κατέληξα ότι για τέτοιους ήρωες ο μόνος τρόπος να συνομιλήσεις μαζί τους με μια ετοιμότητα είναι να τους αντιμετωπίσεις με σεβασμό. Η Έλσι δεν είναι πρόσωπο ανοίκειο. Μας βολεύει η αλήθεια που εμείς θέλουμε να ξέρουμε. Αντιμετωπίζω τη ζωή και τις πράξεις της με σεβασμό γιατί αν μπω στη διαδικασία να την κρίνω, θα χάσω πολλά.» Η ίδια επενδύει στο στοχασμό που προσφέρει η παράσταση τους θεατές. «Αυτό θα ήθελα να κερδίσουμε μ αυτή τη δουλειά.» Από το μέσον της παράστασης και μετά ένα εξιλαστήριο θύμα συγκεντρώνει πάνω του τα βλέμματα. Ο Βασίλης Παπαγεωργίου είναι ο Μπάτοκαϊ. «Στη δική Page 7 of 15

μας περίπτωση ή έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι το ξένο στοιχείο. Έρχεται να διαταράξει τη φαινομενική κανονικότητα αυτής της οικογένειας. Είναι το διαφορετικό, ο ξένος, ο μετανάστης, είναι το υποκείμενο ρατσισμού όχι λογω του χρώματός του αλλά της διαφορετικότητάς του. Είναι σαν καθρέφτης της τραγικής κατάστασης της οικογένειας.» Ο Κωνσταντίνος Λιάρος, ο μπάτλερ της «Οικογενειακής Γιορτής», είναι το πρόσωπο που έχει ενταχθεί τελευταίο στο προσωπικό του σπιτιού και πρέπει να αποδείξει πάση θυσία την αξία του στο αφεντικό του, τον πατέρα. Είναι η οπτική του κοινού, που ακούει τα γεγονότα για πρώτη φορά αλλά και εκείνος που θα κληθεί να αφηγηθεί σημεία της παράστασης που μπορεί να μην είναι ορατά στους θεατές. Η μουσική της παράστασης ανήκει στο Μάνο Μυλωνάκη. «Το δόγμα μου άρεσε ως αντίδραση σε ένα ρεύμα και ως μια πρωτοτυπία. Η μουσική που υπάρχει είναι ήχοι που παράγονται μέσα στο γύρισμα και η αγωνία μου ήταν πώς θα γράψω εγώ μουσική για μια θεατρική διασκευή αυτού του δόγματος. Με την εξέλιξη της δουλειάς, καθορίσαμε κάποιους δικούς μας κανόνες και η μουσική απέκτησε πολλές χρησιμότητες. Άλλες φορές ως κάτι συνοδευτικό και αλλού ως ένας επιπλέον ηθοποιός.» «Το κείμενο εμπεριέχει δύο χορογραφικές οδηγίες», μας πληροφορεί ο υπεύθυνος κινησιολογίας, Αλέξης Τσιάμογλου. «Το τρενάκι που σχηματίζουν χορεύοντας στο πάρτι και προς το τέλος όπου η Ελένε με το Μπάτοκαϊ χορεύουν αγκαλιασμένοι. Το κινητικό φορτίο χορευτικά είναι αυτό, όλα τα άλλα είναι σκηνικές μάχες.» «Αυτό που είχε να δουλέψει ο Αλέξης», επεξηγεί ο κ. Παρασκευόπουλος, «ήταν ότι υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος κινείται και πάρα πολλοί άλλοι που φέρουν μια στατικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι μετακινούνται μόνο για να κρυφτούνε ή μετακινούνται γιατί δεν θέλουν να ακούσουν.» Η Σοφία Παπαδοπούλου, υπεύθυνη για τα σκηνικά και τα κοστούμια, στοχεύει στην ύπαρξη σκηνικών χωρίς τίποτα να μαρτυρά την ύπαρξή τους. «Τα κοστούμια ξεκινούν με μια διάθεση πολύχρωμη, βρισκόμαστε σε μια γιορτή, μετά επικρατεί μια ασπρόμαυρη διάθεση καθώς εναλλάσσονται τα περιστατικά και στο τέλος κυριαρχεί κάτι φωτεινό και άσπρο, δεν είναι κάθαρση αλλά το νέο, μια νέα αρχή, μια άλλη μέρα.» Page 8 of 15

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, μετράει 13 παραστάσεις στο ενεργητικό του στην Κρατική σκηνή της πόλης. «Η συνεργασία με το ΚΘΒΕ, ήρθε το 2006, στην αρχή ως ηθοποιός και μετά ως βοηθός σκηνοθέτη και σκηνοθέτης». «Το ρεπερτόριο και τη δυνατότητα να δουλέψεις με ένα μεγαλύτερο αριθμό ηθοποιών», είναι για τον ίδιο αυτό που κερδίζει κανείς μέσα από τη συνεργασία με μια κρατική σκηνή. «Στην προκειμένη περίπτωση, το θέατρο αναλαμβάνει το ρίσκο να ανεβάσει ένα έργο που εντάσσεται στα πλαίσια του πειραματικού θεάτρου. Περνάμε σε ένα πιο σύγχρονο ρεπερτόριο και σε παραστάσεις με έναν πιο ερευνητικό χαρακτήρα.» Η επιλογή έργων, όπως το Festen λειτουργούν ευεργετικά για τη μεταστροφή μιας παρωχημένης εικόνας του ΚΘΒΕ. «Στόχος είναι να φέρει τους νέους ανθρώπους στο θέατρο, να στραφούν σε ένα άλλο θέατρο, ερευνητικό που το τελευταίο διάστημα είχε απουσιάσει. Όμως, δεν επιρρίπτω ευθύνες στον Κρατικό Οργανισμό αλλά σε μας τους σκηνοθέτες. Στην εντύπωση που έχουμε σχηματίσει για τις ανάγκες μιας Κρατικής σκηνής που μας κάνουν να φοβόμαστε το ανέβασμα πιο τολμηρών παραστάσεων. Και όταν έκανα την «Ελένη» με καλλιτεχνικό διευθυντή τον κ. Τσακίρογλου ήμουν απολύτως ελεύθερος. Μπορείς να κάνεις διαφορετικά πράγματα, αν εσύ τα ζητάς από τον εαυτό σου και δεν σε τρομάζει αυτό που μπορεί να κουβαλάει μια κρατική σκηνή ως οργανισμός ή ως φήμη.» Ο ίδιος, ενθουσιώδης, μεθοδικός και αμετανόητα τολμηρός, δηλώνει: «Για να προχωρήσω στο θέατρο, ξεκαθάρισα με τον εαυτό μου ότι του δίνω ελευθέρας στο λάθος και την αποτυχία, άρα ησυχάζω. Με την αγωνία και το φόβο της σύγκρισης, πώς θα αναμετρηθώ μ αυτό που έκανε ο Βίτενμπεργκ; Ηρεμώ και προχωράω.» Page 9 of 15

Page 10 of 15

Page 11 of 15

Page 12 of 15

Page 13 of 15

*Λίγα λόγια για το έργο Οικογενειακή Γιορτή / Festen : Το Festen έχει ιστορία άμεσα συνδεδεμένη με το περίφημο Δόγμα 95. Ήταν η πρώτη ταινία της κινηματογραφικής «σχολής» που δημιούργησε ο Λαρς Φον Τρίερ, το 1995, μαζί με άλλους Δανούς κινηματογραφιστές, υπογράφωντας ένα κινηματογραφικό μανιφέστο με στόχο τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής φόρμας, που θα βασίζονταν μόνο σε φυσικά μέσα απορρίπτωντας κάθε τεχνικό μέσο (ακόμη και τα σκηνικά και την μουσική επένδυση αν οι μουσικοί δεν ήταν παρόντες) και ειδικό εφέ (κάμερα στο χέρι, απουσία ειδικού φωτισμού, φίλτρα κτλ) καταργώντας όλες τις συμβάσεις για τη δημιουργία μιας μη ρεαλιστικής κινηματογραφικής πραγματικότητας. Τελικά το Δόγμα 95 δεν δικαιώθηκε στην πράξη αφού μέχρι το τέλος του 2000 μονάχα τέσσερις ταινίες πληρούσαν όλες τις αρχές τις οποίες εν τέλει αποποιήθηκαν μέχρι και οι εμπνευστές τους. Το 2004, ο βρετανός Ντέιβιντ Έλντριτζ διασκεύασε το σενάριο της ταινίας για το θέατρο, καταθέτοντας στο σύγχρονο δραματολόγιο ένα αριστουργηματικό έργο. Ένα έργο που έχει ως κέντρο την οικογένεια και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια σύγχρονη τραγωδία: Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πατέρας, ο Χέλγκε, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του και στενούς φίλους. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά το γλέντι δε σταματάει. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν, Μανώλης Δούνιας Ελεύθερη απόδοση στίχων: Μαγδαληνή Μπεκρή Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος Σκηνικά-Κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου Μουσική: Μάνος Μυλωνάκης Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης Α Βοηθός σκηνοθέτη: Άρης Νινίκας Β Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Χιώτης Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Δανάη Πανά Βοηθοί φωτιστή: Ιφιγένεια Γιαννιού, Αθανασία Λάζου, Αθανασία Σαπατόρη Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης): Χρίστος Στυλιανού (Κρίστιαν), Στεφανία Ζώρα (Το μικρό κοριτσάκι), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Μίκαελ), Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μέττε), Κωνσταντίνος Λιάρος (Λαρς), Ιωάννα Παγιατάκη (Ελένε), Γιολάντα Μπαλαούρα (Έλσι), Βασίλης Σπυρόπουλος (Χέλγκε), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Πία), Νίκος Καπέλιος (Χέλμουντ), Αλέξανδρος Τσακίρης (Παππούς), Νεφέλη Ανθοπούλου (Πάουλα), Γιάννης Παρασκευόπουλος (Κιμ), Βασίλης Παπαγεωργίου (Μπάτοκαϊ). Από Παρασκευή 18/11/2016: στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Θεατρική διασκευή: Ντέιβιντ Έλντριτζ. Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν-Μανώλης Δούνιας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος. Γιώτα Κωνσταντινίδου Ζω περίπου 30 χρόνια σ αυτή την πόλη, δηλαδή όλη τη ζωή μου. Τόσο που όταν ταξιδεύω να μη χαλαρώνω πουθενά, αλλά με το που πατάω το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη να ανασαίνω λυτρωτικά. Όχι, δεν είναι ερωτική ή τέλεια πόλη, είναι πολυπολιτισμική, συμπλεγματική, αντιφατική, γι αυτό ταυτίζουμε εύκολα το είναι μας μ αυτή. Τελείωσα τη Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ασχολήθηκα ένα χρόνο με την ειδική αγωγή. Τυχαία δημοσιεύτηκε μια κριτική μου για τον Ντοστογιέφσκι, άρχισα να παίρνω τις πρώτες συνεντεύξεις και να γράφω άρθρα σε sites και blogs, Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Πετυχημένη συνέντευξη είναι εκείνη που ο συνομιλητής θα σου ανοίξει νέα παράθυρα σκέψης, προβληματισμού και εκείνος θα θυμάται τη φωνή σου. Καθώς μεγαλώνω μαθαίνω να ζω χωρίς τον πατέρα μου και να επαναλαμβάνω τη πιο σημαντική παιδαγωγική έννοια που διδάχτηκα, να αποδέχομαι την ετερότητα του άλλου. Page 14 of 15

τη πιο σημαντική παιδαγωγική έννοια που διδάχτηκα, να αποδέχομαι την ετερότητα του άλλου. Page 15 of 15