Σχήµα 2.1: Εισαγωγή array στο Front Panel.

Arrays (Πίνακες) 1. Στο LAbVIEW η εισαγωγή πινάκων γίνεται µε τα arrays. Για να εισάγουµε ένα array στο Front Panel κάνουµε δεξί κλικ σε αυτό και επιλέγουµε την εντολή «Array» από το µενού «Array, Matrix & Cluster». Στη συνέχεια τοποθετούµε πάνω στο Front Panel το Array µε αριστερό κλικ (σχήµα 2.1). Σχήµα 2.1: Εισαγωγή array στο Front Panel. 2. Το array που εισάγαµε δεν είναι ολοκληρωµένο, είναι κενό. Πρέπει να του ορίσουµε τον τύπο του, δηλαδή αν θα περιέχει αριθµητικά δεδοµένα ή δεδοµένα κειµένου (string) και ακόµα αν θα είναι control ή indicator. Για να γίνει αυτό επιλέγουµε τον τύπο του δεδοµένου που θέλουµε να έχει το array, δηλαδή π.χ. αριθµητικό control ή indicator (υπενθυµίζεται µε δεξί κλικ στο Front Panel και επιλογή του «Numeric Control» ή του «Numeric Indicator» από το µενού «Numeric») και το αφήνουµε µέσα στο κενό array (σχήµα 2.2). 3. Αλλάζουµε ένα Control Array σε Indicator Array (ή ένα Indicator Array σε ένα Control Array ) µε δεξί κλικ πάνω σε αυτό και επιλέγοντας «Change to Indicator» (ή «Change to Control»). Η διαδικασία αυτή µπορεί να εκτελεστεί είτε στο Front Panel, είτε στο Block Diagram µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο. 4. Μπορούµε να αλλάξουµε όνοµα, µορφοποίηση κειµένου και αριθµητικού πεδίου σε ένα array όπως ακριβώς και στα numeric controls & indicators. 5. Στην πάνω και αριστερή γωνία του array υπάρχει ένα πεδίο µε βελάκια, µε το οποίο επιλέγουµε τα κελιά του array που εµφανίζονται. Το πεδίο αυτό ονοµάζεται «Index display». Μπορούµε να κάνουµε ορατό ή µη ορατό το Index display µε δεξί κλικ πάνω στο περίγραµµα του array και επιλογή της εντολής «Index display» από το υποµενού «Visible items» (σχήµα 2.3).

Σχήµα 2.2: Εισαγωγή Numeric Control µέσα σε κενό array. Σχήµα 2.3: Επιλογή ορατών και µη στοιχείων ενός array µε το υποµενού «Visible items» του array. 6. Το Εντός των κελιών ενός array εµφανίζονται επίσης βελάκια τα οποία αυξάνουν ή µειώνουν την τιµή του κάθε κελιού. Τα βελάκια αυτά ονοµάζονται «Increment / Decrement». Μπορούµε να εµφανίσουµε ή να αποκρύψουµε τα βελάκια αυτά µε δεξί κλικ µέσα σε κάποιο κελί του array και επιλογή της εντολής «Increment / Decrement» από το υποµενού «Visible items» (σχήµα 2.4).

Σχήµα 2.4: Επιλογή ορατών και µη στοιχείων ενός κελιού array µε το υποµενού «Visible items» του κελιού. 7. Τα arrays µπορεί να είναι µιας, δύο ή και περισσότερων διαστάσεων. Ένα array µιας διάστασης έχει ένα πεδίο Index display, αφού απαιτείται µόνο µία τιµή για τον καθορισµό της θέσης ενός κελιού στο array, δηλαδή η τιµή της σειράς στην οποία βρίσκεται το κελί αυτό. Ένα array δύο διαστάσεων έχει δύο πεδία Index display, αφού για τον καθορισµό της θέσης ενός κελιού σε αυτό απαιτούνται δύο τιµές, η τιµή της σειρά και η τιµή της στήλης στις οποίες βρίσκεται το κελί αυτό (σχήµα 2.5). Σχήµα 2.5: Μονοδιάστατα και διδιάστατο array στο Front Panel. 8. Μπορούµε να αυξήσουµε τη διάσταση ενός array µε δεξί κλικ πάνω στο index display και επιλογή της εντολής «Add dimension» από το αναδυόµενο µενού. Αντίστοιχα, µπορούµε να µειώσουµε τη διάσταση ενός array µε δεξί κλικ πάνω στο index display και επιλογή της εντολής «Remove dimension» από το αναδυόµενο µενού (σχήµα 2.6).

Σχήµα 2.6: Προσθήκη και αφαίρεση διάστασης από arrays. 9. Στο Block diagram Ο χρωµατισµός των arrays ακολουθεί την ίδια λογική µε τα Numeric Controls ή Indicators, δηλαδή πορτοκαλί για πραγµατικούς αριθµούς, µπλε για ακέραιους αριθµούς. 10. Στο Block diagram µπορούµε να κάνουµε πράξεις µε τα arrays όπως ακριβώς και µε τα Numeric Controls ή Indicators. Προσθέτοντας ή πολλαπλασιάζοντας δύο arrays θα προστεθούν τα αντίστοιχα κελιά τους, δηλαδή τα κελιά µε κοινά Index displays. Επίσης µπορούµε να προσθέσουµε ένα Numeric Control ή Indicator, δηλαδή ένα µόνο αριθµό, µε ένα array. Στην περίπτωση αυτή η πράξη θα γίνει µε τον αριθµό αυτό και µε όλα τα κελιά του array. Για παράδειγµα στο σχήµα 2.7. τα αντίστοιχα κελιά στα arrays 4 και 5, δηλαδή αυτά µε κοινά index displays, θα πολλαπλασιαστούν µεταξύ τους, ενώ τα αντίστοιχα κελιά στα arrays 7 και 8 θα προστεθούν µεταξύ τους. Τέλος, ο αριθµός που βρίσκεται στο Numeric Control θα πολλαπλασιάσει ένα προς ένα όλα τα κελιά του array 9. Σχήµα 2.7: Πράξεις µεταξύ arrays και numerics στο Front Panel.

11. Στην περίπτωση πράξης µε δύο arrays στα οποία δεν υπάρχει ίσος αριθµός κελιών µε δεδοµένα, η πράξη θα γίνει για όσα κελιά έχουν δεδοµένα και στα δύο arrays. 12. Παρατηρείται επίσης ότι οι καλωδιώσεις που µεταφέρουν δεδοµένα µονοδιάστατων arrays είναι παχές συνεχείς γραµµές, σε αντίθεση µε τις καλωδιώσεις που µεταφέρουν απλούς αριθµούς (numerics), οι οποίες είναι λεπτές συνεχείς γραµµές. Στο σχήµα 2.7 η διαφορά αυτή είναι ευδιάκριτη στον πολλαπλασιασµό ανάµεσα στο numeric και στο array 9. 13. Μπορούµε επίσης να εισάγουµε σταθερές arrays, δηλαδή arrays που έχουν µία προκαθορισµένη σταθερή τιµή, στο block diagram. Τούτο γίνεται µε δεξί κλικ πάνω στο block diagram και επιλογή της εντολής array constant από το µενού array (σχήµα 2.8). Εµφανίζεται ένα κενό array, µε µαύρο χρώµα, το οποίο εισάγουµε οπουδήποτε στο block diagram µε αριστερό κλικ. Στη συνέχεια θα πρέπει να ορίσουµε το περιεχόµενό του. Τούτο γίνεται µε δεξί κλικ στο block diagram και επιλογή της εντολής «Numeric constant» από το µενού «Numeric». Εισάγουµε την προκαθορισµένη σταθερά ακέραιου τύπου µέσα στο array constant. Έτσι κατασκευάζουµε µία µονοδιάστατη σταθερά array. Στη συνέχεια µπορούµε να επιλέξουµε τα κελιά της σταθεράς που θα είναι ορατά και να εισάγουµε τιµές µέσα σε αυτά. Μπορούµε να αλλάξουµε τον τύπο της σταθεράς από ακέραια σε πραγµατική µε δεξί κλικ πάνω σε αυτή και επιλογή του τύπου DBL από το υποµενού Representation. Τέλος, µε δεξί κλικ πάνω στο Index της σταθεράς και επιλογή της εντολής «Add dimension» από το αναδυόµενο µενού, µπορούµε να κάνουµε τη σταθερά διδιάστατη. Σχήµα 2.8: Εισαγωγή σταθεράς array στο Block diagram.

Ο βρόγχος for-loop 1. Ο βρόγχος for-loop εισάγεται µόνο στο Block diagram, µε δεξί κλικ πάνω σε αυτό και επιλογή της εντολής «For loop» από το µενού «Structures». Στη συνέχεια χαράσσουµε ένα ορθογώνιο, όσο θέλουµε εµείς, ανάλογα µε το πλήθος των εντολών που θέλουµε να εισάγουµε µέσα στο βρόγχο for-loop (σχήµα 2.9). Σχήµα 2.9: Εισαγωγή του βρόγχου for-loop στο Block diagram. 2. Όσες εντολές, διαδικασίες και πράξεις εισάγουµε µέσα στο βρόγχο for-loop αυτές θα επαναληφθούν όσες φορές θα ορίσουµε µέσω του πλήθους επαναλήψεων Ν που εµφανίζεται στην πάντα στην πάνω αριστερή γωνία του ορθογωνίου for-loop. Ορίζουµε το πλήθος των επαναλήψεων του βρόγχου µε δεξί κλικ πάνω στη σταθερά Ν και επιλογή της εντολής «Create constant» από το αναδυόµενο µενού. Στη συνέχεια, στην ακέραια σταθερά που θα εµφανιστεί απευθείας καλωδιωµένη µε τη σταθερά Ν στα αριστερά της, εισάγουµε το πλήθος των επιθυµητών επαναλήψεων, αντί της προκαθορισµένης τιµής 0 µε την οποία εισάγεται η σταθερά.

Σχήµα 2.10: Καθορισµός πλήθους επαναλήψεων του βρόγχου for-loop.. 3. Εναλλακτικά, στην περίπτωση που ο αριθµός των επαναλήψεων ενός βρόγχου for-loop ταυτίζεται µε το πλήθος των στοιχείων σε ένα µονοδιάστατο array, τότε ο αριθµός των επαναλήψεων µπορεί να οριστεί απλά καλωδιώνοντας το array µε το βρόγχο for-loop. Παρατηρούµε ότι στο σηµείο που το array εισέρχεται εντός του βρόγχου δηµιουργείται µια θυρίδα εισαγωγής, που στο LabVIEW ονοµάζεται tunnel (σχήµα 2.11). Το tunnel αυτό συµβολίζεται µε ένα τετράγωνο εξωτερικό και ένα εσωτερικό. Παρατηρείται επίσης στο σχήµα 2.11 ότι αριστερά από το tunnel (έξω από το βρόγχο) η καλωδίωση που ξεκινάει από το array 1 είναι παχιά, πράγµα που σηµαίνει ότι µεταφέρει όλο το array. Αντίθετα, µέσα στο βρόγχο (δεξιά από το tunnel) η καλωδίωση του εισερχόµενου στο βρόγχο array γίνεται λεπτή, που σηµαίνει ότι πλέον µεταφέρεται ένας απλός αριθµός σε κάθε εκτέλεση του βρόγχου. Για την ακρίβεια, το tunnel αυτό καθορίζει ότι σε κάθε εκτέλεση του βρόγχου for-loop θα εισέρχεται εντός του βρόγχου ένα στοιχείο του array, ξεκινώντας από το πρώτο στοιχείο του array στην πρώτη εκτέλεση του βρόγχου και τελειώνοντας µε το τελευταίο στοιχείο του array στην τελευταία εκτέλεση του βρόγχου. Η διαδικασία αυτή ονοµάζεται Indexing. Με τον τρόπο αυτό, ο βρόγχος for-loop θα εκτελεστεί κανονικά τόσες φορές, όσο είναι το πλήθος των στοιχείων του µονοδιάστατου array, χωρίς να είναι αναγκαίο να οριστεί το πλήθος των επαναλήψεων µε τη σταθερά N. 4. Στο σχήµα 2.11, σε κάθε στοιχείο του array 1 θα προστεθεί το numeric 2. Στη συνέχεια το αποτέλεσµα θα εξαχθεί στο array 3. Το tunnel στην έξοδο του βρόγχου for-loop, δηλαδή στο δεξιό άκρο του, λειτουργεί αντίστροφα από το tunnel στην είσοδο του βρόγχου (στο αριστερό άκρο), το οποίο αναλύθηκε προηγούµενως. Ενώ λοιπόν το tunnel στα αριστερά του βρόγχου αποσυνθέτει το array 1 στα στοιχεία του, επιτρέποντας να εισέρχεται σε κάθε εκτέλεση του βρόγχου ένα µόνο στοχείο από αυτά, µε βάση τον αριθµό της τρέχουσας επανάληψης, το tunnel στα δεξιά του βρόγχου συλλέγει το αποτέλεσµα της πράξης εντός του βρόγχου και συνθέτει ένα νέο array που το εξάγει στο array 3. Θα πρέπει να παρατηρηθεί επίσης ότι το array 1 είναι control, ενώ το array 3 είναι indicator.

Σχήµα 2.11: Καθορισµός πλήθους επαναλήψεων βρόγχου for-loop µέσω του εισερχόµενου σε αυτόν array. 5. Η λειτουργία του tunnel που περιγράφηκε παραπάνω µπορεί να αναιρεθεί. ηλαδή µπορεί να οριστεί κατά βούληση να επιτρέπει ένα tunnel να εισέρχεται ένα ολόκληρο array εντός ενός βρόγχου for-loop, και όχι να εισέρχεται µόνο ένα στοιχείο του σε κάθε επανάληψη του βρόγχου. Τούτο καθορίζεται µε δεξί κλικ πάνω στο tunnel και επιλογή της εντολής «Disable indexing» από το αναδυόµενο µενού. Το αποτέλεσµα θα είναι να αλλάξει το σχήµα του tunnel σε ένα τετράγωνο γεµάτο µε το χρώµα του τύπου του array, π.χ. πορτοκαλί για πραγµατικούς αριθµούς (σχήµα 2.12). Επίσης δεξιά από το tunnel η καλωδίωση του εισερχόµενου στο βρόγχο array δεν είναι πλέον λεπτή, αλλά παχιά, υποδηλώνοντας ότι εντός του βρόγχου θα εισέρχεται πλέον ολόκληρο το array σε κάθε νέα εκτέλεσή του. Για παράδειγµα, στο σχήµα 2.12 σε κάθε επανάληψη θα εισέρχεται από το array 1 µόνο το ένα στοιχείο του, ενώ το array 2 θα εισέρχεται ολόκληρο και θα πολλαπλασιάζονται όλα τα στοιχεία του µε το εκάστοτε εισερχόµενο στοιχείο από το array 1. Το αποτέλεσµα και πάλι εξέρχεται στο array 3. Σχήµα 2.12: Απενεργοποίηση του indexing σε tunnel ενός βρόγχου for-loop. 6. Είναι δυνατή η επαναφορά του indexing σε ένα tunnel µε δεξί κλικ πάνω σε αυτό και επιλογή της εντολής «Enable indexing» από το αναδυόµενο µενού.

Σχήµα 2.13: Επαναφορά indexing σε tunnel βρόγχου for-loop. 7. Στην περίπτωση που σε ένα βρόγχο for-loop εισέρχεται ένα array µε indexing σε tunnel και ταυτόχρονα έχει καθοριστεί ο αριθµός των επαναλήψεων του βρόγχου µέσω της σταθεράς Ν, τότε υπερισχύει η τιµή που έχει οριστεί για τη σταθερά Ν. 8. Στην περίπτωση που σε ένα βρόγχο for-loop εισέρχονται δύο ή περισσότερα arrays µε indexing σε ανεξάρητα tunnels, και εφόσον δεν έχει καθοριστεί ο αριθµός των επαναλήψεων του βρόγχου µέσω της σταθεράς Ν, τότε ο αριθµός των επαναλήψεων του βρόγχου καθορίζεται από το array µε το µικρότερο πλήθος στοιχείων. 9. Γενικά πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή, ανάλογα µε το πρόβληµα, στον καθορισµό των επαναλήψεων ενός βρόγχου και µην αφήνεται στον αυτόµατο καθορισµό µέσω του indexing των εισερχόµενων arrays, γιατί είναι πολύ πιθανό η πρόκληση σφαλµάτων.