των λοιμωδών νοσημάτων

> Πρόληψη των λοιμωδών νοσημάτων Σε συνθήκες συγχρωτισμού (εκτροφεία, κυνοκομεία, γατοκομεία ) παρατηρείται υψηλή συχνότητα εμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων, όπως μόλυνση από τους ιούς parvo και parainfluenza στο σκύλο και calici στη γάτα. Τα νοσήματα αυτά χαρακτηρίζονται κατά κύριο λόγο από υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα, ενώ γενικά είναι δύσκολη η εξάλλειψή τους από την ομάδα των ζώων που θα προσβάλλουν. ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΟΙΜΩ ΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ Στόχοι της θεραπείας > Να αποτρέψει την εκδήλωση των λοιμωδών νοσημάτων > Να περιορίσει τη μετάδοση

Υποδόρια έγχυση rfeinf (1MU/ζώο) Εμβολιασμός Κλινική εξέταση H0 H3 / H7 Χρόνος προστατευτικής δράσης της rfe IFN H0: ημέρα 0, Η3: ημέρα 3, H7: ημέρα 7, Η30: ημέρα 30 και Η35: ημέρα 35 2

Κλινική εικόνα ΕΚ ΟΣΗ 2007 ποικίλει, εξαρτόμενη από το εμπλεκόμενο παθογόνο ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΟΙΜΩ ΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ Παθογόνα Παθογένεια Παρβοϊός, καλυκοϊός, ερπητοϊός, ιός parainfluenza, αδενοϊός του αναπνευστικού. Το stress λόγω συγχρωτισμού και άφιξης στο κυνοκομείο/γατοκομείο, προκαλεί παροδική μείωση της ανοσολογικής ικανότητας του ζώου και αυξημένη ευαισθησία στα λοιμώδη νοσήματα Πρόληψη πριν από την είσοδο σε ομάδα ζώων 1 MU/ζώο και ακολουθεί εμβολιασμός μετά από 3-7 ημέρες Επανάληψη εμβολιασμού H30 / H35 3

> Καλυκοΐωση της γάτας ΚΑΛΥΚΟΪΩΣΗ Ο καλυκοϊός της γάτας (FCV) είναι ένας μικρός, χωρίς φάκελλο, RNA ιός. Θεωρείται το κύριο αίτιο του συνδρόμου της ρινοτραχεΐτιδας στη γάτα παράλληλα με τον ερπητοϊό τύπου 1. Μετά από χρόνο επώασης που κυμαίνεται από 3 έως 6 ημέρες, η νόσος αρχίζει με κατάπτωση που πολύ σύντομα συνοδεύεται από ρινικό έκκριμα και έλκη (λόγω φλεγμονής) στο ρινικό και στοματικό βλεννογόνο καθώς και στον επιπεφυκότα. Η οξεία φάση μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια νόσο (στοματίτιδα) Στόχοι της θεραπείας > Να επιτύχει την ταχεία ανάνηψη του ζώου > Να αποτρέψει την εγκατάσταση χρόνιας νόσου 5

Μετάδοση > Άμεση (πταρμός, εκκρίσεις) ή έμμεση (μολυσμένα αντικείμενα) επαφή Εξέλιξη της νόσου > Αποδρομή μέσα σε 15 ημέρες ή εγκατάσταση υποτροπιάζουσας χρόνιας νόσου όση Οδός χορήγησης Συχνότητα 2.5 MU/kg SC 3 εγχύσεις, μία ημερησίως/ μέρα παρά μέρα Συμπτώματα: Πυρετός Ρινικό έκκριμα Πανοφθαλμία Στοματίτιδα Ανορεξία Σιελόρροια Κατά την οξεία φάση rfe IFN, 2.5 MU/Kg, SC, 3 συνολικά εγχύσεις, μία μέρα παρά μέρα ιάγνωση: PCR (εκκρίσεις του στόματος) Ορολογικές εξετάσεις (σε ανεμβολίαστα ζώα) H0 H2 H4 6

Κλινική εικόνα (οξεία μορφή) Γενικά συμπτώματα Οφθαλμικά συμπτώματα Αναπνευστικά συμπτώματα Στοματικά συμπτώματα Άλλα συμπτώματα Κατάπτωση, ανορεξία, πυρετός Οφθαλμικό έκκριμα, μέτριου βαθμού επιπεφυκίτιδα Άφθονο ρινικό έκκριμα, περιστασιακά πταρμός, δευτερογενής πνευμονία Ελκωτική/υπερπλαστική στοματίτιδα (σπάνια) ιάρροια, έμετος, χωλότητα (γατάκια) ΚΑΛΥΚΟΪΩΣΗ Ημέρες θεραπείας Ποσότητα H0 H2 H4 (σε συνδυασμό με υποστηρικτική θεραπεία) Σωματικό βάρος γάτας Συν. δόση για ολοκλήρωση της θεραπείας 1 Kg 7.5 MU 2 Kg 15 MU 3 Kg 22.5 MU 4 Kg 30 MU 5 Kg 37.5 MU ρα Ανάνηψη 90% H7 7

> Ρετροϊώσεις της γάτας (συμπτωματικές μορφές) Οι ρετροϊοί είναι RNA ιοί, με φάκελλο που πήραν το όνομά τους από το ένζυμο αντίστροφη μεταγραφάση (reverse transcriptase). Το ένζυμο αυτό επιτρέπει στον ιό να μεταμορφώσει το γενετικό του υλικό (μονόκλωνο RNA) σε δίκλωνο DNA (προϊικό DNA). Το τελευταίο έχει την ικανότητα να διεισδύει στον πυρήνα των μολυσμένων κυττάρων και να ενσωματώνεται στο γενετικό τους υλικό. Για το λόγο αυτό, αυτές οι ασυμπτωματικές προσβολές μπορούν να γίνουν συμπτωματικές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εφόσον υπάρξει ανοσοκαταστολή (π.χ νεοπλασία). ΡΕΤΡΟΪΩΣΕΙΣ Στόχοι της θεραπείας > Να θεραπεύσει τις οξείες συμπτωματικές μορφές > Να επιτύχει τη μετάβαση σε ασυμπτωματική μορφή > Να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης (FeLV) 9

Κλινική εικόνα Ιός της λευχαιμίας της γάτας (FeLV) Μη νεοπλαστικές μορφές (85% των περιστατικών) Νεοπλαστικές μορφές (15% των περιστατικών) Συνέπειες της ανοσοανεπάρκειας (50%) Αναιμία (25%) Άλλες επιπλοκές (25%) Λεμφοσαρκώματα (συχνά) Λευχαιμία (ασυνήθης) Ιογενή νοσήματα: FIP, λοίμωξη από καλυκοϊό, λοιμώδης ρινοτραχεϊίτιδα Βακτηριακά νοσήματα: ελκωτική στοματίτιδα, ουλίτιδα, πυοδερματίτιδα Παρασιτικά νοσήματα: τοξοπλάσμωση Αναπλαστική ή απλαστική Σπειραματονεφρίτιδα, αποβολή, θνησιγενή νεογνά, πολυαρθρίτιδα, ιριδοκυκλίτιδα, νευρολογικά συμπτώματα Μεσεντέριου (30%), μεσοπνευμόνιου (30%), πολυκεντρικά (10%), νεφρών Εξέλιξη της νόσου όση > λιγότερο από 6 μήνες Οδός χορήγησης Συχνότητα 1 MU/kg SC 1 έγχυση/ημέρα για 5 συνεχείς ημέρες Η θεραπεία εξατομικεύεται: εξαρτάται κατά κύριο λόγο απ Φάση εισαγωγής Εκτίμηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία rfeifn, 1 MU/kg, SC, 5 συνεχόμενες ημέρες +υποστηρικτική αγωγή Κλινική εξέταση+γενική αίματος (RBCC) H0 H1 H2 H3 H4 H14 Κλινική εξέταση+ γενική αίματος (RBCC) επανεξέταση την ημέρα 14 - καμία ανταπόκριση (10-15% των γάτων) - καλή ανταπόκριση: βελτίωση της κλινικής εικόνας και RBCC (επαναχορήγηση - πολύ καλή ανταπόκριση: ασυμπτωματική γάτα και φυσιολογική RBCC (πιθαν διακοπή της θεραπείας) 10

Κλινική εικόνα Ιός της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας της γάτας (FIV) Χρόνος επώασης Φάση 1 4-6 εβδομάδες 8 εβδομάδες «πρωτο-μόλυνση» Ελαφριά υπερθεμία, απάθεια, ανορεξία Παροδική ουδετεροπενία Φάση 2 5-10 έτη Επίμονη γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια Φάση 3 1 έτος Ασυμπτωματική νόσος με ανιχνεύσιμα αντισώματα Φάση 4 Εξέλιξη της νόσου Μερικοί μήνες (6-12) Ημέρες θεραπείας Σύνδρομο της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας της γάτας - Γενικά συμπτώματα (33%), ανορεξία, πυρετός, αναιμία - Υποτροπιάζουσες ή χρόνιες δευτερογενείς λοιμώξεις (50%) - Ουλίτιδα-στοματίτιδα (50%) - Επιπεφυκίτιδα ή ρινίτιδα (25%) - ερματικά αποστήματα, δερματίτιδα και εξωπαράσιτα ή ωτίτιδα (15%) - Χρόνια διάρροια (10%) - Νεοπλασία (10%) - Νευρολογικές διαταραχές (5%) - Αυτοάνοσα νοσήματα: αιμολυτική αναιμία και αρθρίτιδα, ιριδοκυκλίτιδα > συγκρίσιμη στατιστικά με τις οροαρνητικές FIV γάτες Ποσότητα ΡΕΤΡΟΪΩΣΕΙΣ H0 H1 H2 H3 H4 (μαζί με υποστηρικτική αγωγή) Σωματικό βάρος γάτας Συν. δόση για ολοκλήρωση της θεραπείας 1 Kg 5 MU 2 Kg 10 MU 3 Kg 15 MU 4 Kg 20 MU 5 Kg 25 MU ο λόγο από την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος Φάση επανεισαγωγής rfeifn, 1 MU/kg, SC, 5 συνεχόμενες ημέρες +υποστηρικτική αγωγή αχορήγηση) CC (πιθανόν H14 H15 H16 H17 H18 H60 H61 H62 H63 H64 DX DX+1 DX+2 DX+3 DX+4 Σημεία που θα πρέπει να ανησυχήσουν τον ιδιοκτήτη: Ανορεξία/απάθεια Επανεμφάνιση των συμπτωμάτων: Πυρετός/Στοματίτιδα/Αναιμία/Λευκοκυττάρωση Λευκοπενία/Λεμφογαγγλιομεγαλία 11

> Χρόνια ουλίτιδαστοματίτιδα της γάτας(fcgs) Η χρόνια ουλίτιδα-στοματίτιδα της γάτας είναι ένα κλινικό σύμπλεγμα που προσβάλλει το στοματικό βλεννογόνο και χαρακτηρίζεται από χρόνιες φλεγμονικές αλλοιώσεις, κατά βάση έλκη. Οφείλεται σε διάφορους παράγοντες συνδυάζοντας μία ιδιοσυγκρασιακή ή επίκτητη (ρετροϊός) ανοσολογική διαταραχή με ένα εξωτερικό χρόνιο ερεθισμό όπως η οδοντική πλάκα και ο καλυκοϊός της γάτας. ΧΡΟΝΙΑ ΟΥΛΙΤΙ Α ΣΤΟΜΑΤΙΤΙ Α Στόχοι της θεραπείας > Να μειώσει ή να καταστείλει τη φλεγμονή του στοματικού βλεννογόνου > Να μειώσει τη συχνότητα υποτροπών 13

Εμπλεκόμενα παθογόνα > αναερόβια της οδοντικής πλάκας καλυκοϊός παράγοντες επιδείνωσης: FeLV, FIV Παθογένεια > απρόσφορη και υπερβολική αντίδραση κατά αντιγόνων της στοματικής κοιλότητας, βακτηρίων και ιών Θεραπεία > να πραγματοποιείται μετά από οδοντιατρικές επεμβάσεις (απόξεση πλάκας και εξαγωγές) Η λέξη HOT χρησιμοποιείται για τη περιγραφή των περιοχών που φλεγμαίνουν, ενώ η COLD για τις περιοχές που δεν φλεγμαίνουν. 1 η επίσκεψη: Απόξεση δοντιών Εντοπισμός των αλλοιώσεων Επιλεκτική εξαγωγή Χορήγηση αντιβιοτικών (3 εβδομάδες) H0 H 14

Κλινική εικόνα Γενικά συμπτώματα απάθεια, πόνος, ανορεξία, απώλεια βάρους, υπερτροφία των οπισθογναθικών λεμφογαγγλίων, σιελόρροια Αλλοιώσεις του στόματος Τύπος αλλοιώσεων: ερυθηματώδεις, ελκωτικές, ελκω-νεκρωτικές, βλαστικές Εντόπιση: βλεννογόνος των παρειών, των γλωσσουπερώϊων πτυχών και του στόματος Συνυπάρχουσες αλλοιώσεις: περιοδοντική νόσος, απορρόφηση των ριζών των δοντιών 2 η επίσκεψη: 1-3 μήνες αργότερα Έλεγχος των αλλοιώσεων (περιοχές με ή χωρίς δόντια, γλωσσο-υπερώϊες πτυχές) ΧΡΟΝΙΑ ΟΥΛΙΤΙ Α ΣΤΟΜΑΤΙΤΙ Α Εάν οι γλωσσο-υπερώϊες πτυχές είναι HOT και η PCR είναι θετική για τον καλυκοϊό 3 συνεδρίες τοπικών εγχύσεων (υποβλεννογόνιες) με rfeifn, συνολικά 2 MU/συνεδρία, ανά 15 ημέρες H0 H15 H30 Χρόνος 15

> Ερπητική κερατίτιδα Η ερπητική κερατίτιδα είναι μία νόσος που προκαλείται από τον ερπητοϊό της γάτας τύπου 1. Τα συμπτώματα από τους οφθαλμούς χαρακτηρίζονται από αλλοιώσεις του κερατοειδούς που παρουσιάζει ορισμένες φορές δενδριτικό έλκος. Σε περιστατικά πρωτογενούς μόλυνσης, οι οφθαλμικές αλλοιώσεις μπορεί να συνδυαστούν με αναπνευστικά συμπτώματα. ΕΡΠΗΤΙΚΗ ΚΕΡΑΤΙΤΙ Α Στόχοι της θεραπείας > Να μειώσει ή να εξαλείψει τα συμπτώματα > Να μειώσει το ιϊκό φορτίο σε επίπεδο οφθαλμών 17

Μετάδοση > Άμεση μέσω ρινικών ή στοματικών εκκρίσεων και έμμεσα μέσω μολυσμένων αντικειμένων Εξέλιξη της νόσου > Από υποξεία σε χρόνια μορφή, εξέλιξη σε ασυμπτωματικούς φορείς, πιθανή ενεργοποίηση του ιού Παθογένεια > Λύση των κυττάρων του κερατοειδούς από τον ιό Ποσότητα Οδός χορήγησης Συχνότητα 5 MU διαλύονται σε 9.5 ml NaCl 0.9% 10 MU διαλύονται σε 19 ml NaCl 0.9% κολλύριο (NaCl 0.9%) 2 σταγ/οφθαλμό, 5 φορές ημερησίως τουλάχιστον για 10 ημέρες και μετά 2 σταγ/οφθαλμό, 3 φορές ημερησίως για 10 ημέρες ιάγνωση: Κλινική υποψία ή επιβεβαίωση (το δενδριτικό έλκος αποκαλύπτεται με χρήση fluorescein) Εργαστηριακή εξέταση (PCR σε δείγματα από τον επιπεφυκότα ή τον στοματοφάρυγγα καθώς και σε ξέσματα του επιπεφυκότα) Οφθαλμικές σταγόνες H0 H10 H11 2 σταγόνες/οφθαλμό 5 φορές ημερησίως 2 σταγόνες/οφθαλμό 3 φορές ημερησίως 1 2 π 18

Κλινική εικόνα Οφθαλμικές αλλοιώσεις Συνυπάρχοντα συμπτώματα Ημέρες θεραπείας H0 H1 H9 Μετά H10 H20 Επιπεφυκίτιδα Βλεφαρόσπασμος Χύμωση (οίδημα του επιπεφυκότα) Οίδημα και νεοαγγείωση του στρώματος Ορώδης ή βλεννοπυώδης επιπεφυκίτιδα ενδριτικό έλκος του κερατοειδή Θόλωση του κερατοειδούς Ρινοτραχεΐτιδα με ρινικό έκκριμα και πταρμό Πυρετός Αλλοιώσεις της στοματικής κοιλότητας (σπάνια) Ποσότητα Συν. δόση για ολοκλήρωση της θεραπείας 5 MU (1 οφθαλμός) έως 10 MU (2 οφθαλμοί) 1 πάσχων οφθαλμός 5MU 10ml rfeifn 0.5ml που περιέχει 9.5 ml στη δόση του ( 5 MU ( 0.9% NaCl ( 0.5 MU/ml ΕΡΠΗΤΙΚΗ ΚΕΡΑΤΙΤΙ Α 2 πάσχοντες οφθαλμοί 10 MU 1ml που περιέχει 19 ml ( 10 MU ( 0.9% NaCl 20ml rfeifn στη δόση του ( 0.5 MU/ml H20 Χρόνος μπορεί να συνεχιστεί μέχρι 30 ημέρες 19

> Η παρβοεντερίτιδα του σκύλου Η εντερίτιδα από παρβοϊό είναι η πιο συχνή ίωση των κυναρίων. Είναι πολύ μεταδοτική και συνήθως θανατηφόρα νόσος. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της εντερίτιδας αυτής εμφανίζονται 3-5 ημέρες μετά την μόλυνση και είναι αιμορραγική διάρροια, έμετοι, ανορεξία, κατάπτωση, αφυδάτωση, κατάρρευση και θάνατος του ζώου. Στόχοι της θεραπείας > Να μειώσει τη θνησιμότητα ΠΑΡΒΟΕΝΤΕΡΙΤΙ Α > Να επιταχύνει την ανάνηψη 21

Μετάδοση > Μέσω του πεπτικού ή αναπνευστικού από αντικείμενα μολυσμένα με κόπρανα Εξέλιξη της νόσου > Στην οξεία μορφή η θνησιμότητα μέσα σε 2-5 ημέρες είναι 30-50% με υποστηρικτική θεραπεία όση Οδός χορήγησης Συχνότητα 2.5 MU/kg IV 1 έγχυση/ημέρα για 3 συνεχείς ημέρες Συμπτώματα: Αιμορραγική διάρροια Αφυδάτωση Πυρετός Κατάπτωση Έγκαιρη θεραπεία rfeifn 2.5 MU/kg, 3 συνεχόμενες ημέρες + υποστηρικτική αγωγή ιάγνωση: Λευκοπενία Ανίχνευση του ιού στα κόπρανα Αιμορραγικά κόπρανα H0 H1 H2 22

Κλινική εικόνα Γενικά συμπτώματα Κατάπτωση, αδυναμία, πυρετός, αφυδάτωση, shock Γαστρεντερικά συμπτώματα Αιματολογικά ευρήματα ιάρροια, συνήθως αιμορραγική, έμετοι Παροδική λευκοκυττάρωση που ακολουθείται από σοβαρή λευκοπενία Ημέρες θεραπείας Ποσότητα Βάρος του ζώου Συνολική για ολοκλήρωση της θεραπείας H0 H1 H2 (με υποστηρικτική θεραπεία) 1 Kg 7.5 MU 4 Kg 30 MU 6 Kg 45 MU Επιβίωση (καλή γενική κατάσταση) 93% κλινική εξέταση H15 ΠΑΡΒΟΕΝΤΕΡΙΤΙ Α 23

> Η νόσος του Carre Είναι μία μεταδοτική, ιογενής και ενοφθαλμίσιμη νόσος του σκύλου που προκαλείται από έναν ειδικό παραμυξοϊό. Χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία αλλοιώσεων των σπλάχνων και των επιθηλίων. Η εξέλιξη της νόσου είναι συνήθως θανατηφόρος. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της εμφάνισης της χρόνιας μορφής με σοβαρή προσβολή του νευρικού συστήματος. Στόχοι της θεραπείας > Να μειώσει τη θνησιμότητα > Να αποτρέψει την εμφάνιση της νευρικής μορφής της νόσου ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CARRE 25

Μετάδοση > Οριζόντια: με όλες τις εκκρίσεις του σώματος. > Κάθετη: αποβολή, θνησιγενή νεογνά Παθογένεια > Η επαρκής ενεργοποίηση της χυμικής και κυτταρικής ανοσίας εξουδετερώνει τον ιό > Η καταστολή της κυτταρικής ανοσίας διευκολύνει τη μετάβαση της νόσου στη χρόνια μορφή > Η ανεπαρκής χυμική και κυτταρική ανοσία οδηγεί σε πολλαπλασιασμό και διασπορά του ιού σε όλους τους ιστούς. όση Εξέλιξη > Θάνατος > Ανάνηψη με νευρικά συμπτώματα > Πλήρης ανάνηψη Οδός χορήγησης Συχνότητα 2 MU/ζώο SC 3 εγχύσεις συνολικά, μία μέρα παρά μέρα Η θεραπεία εξατομικεύεται: εξαρτάται κατά κύριο λόγο απ Συμπτώματα: Επιπεφυκίτιδα Βήχας Πυρετός ιάρροια Νευρικά συμπτώματα Θεραπεία κατά την οξεία φάση της νόσου rfeifn 2 MU/ζώο, 3 εγχύσεις συνολικά, μία μέρα παρά μέρα + υποστηρικτική αγωγή ιάγνωση: PCR ή ορολογικές εξετάσεις, παρουσία εγκλείστων σωματίων του Lentz H0 H2 H4 26

Κλινική εικόνα Περίοδος επώασης 3-7 ημέρες Εξέλιξη σε 3-5 εβδομάδες Γενικά συμπτώματα Οφθαλμικές αλλοιώσεις Αναπνευστικά συμπτώματα Γαστρεντερικά συμπτώματα ερματικές αλλοιώσεις Νευρολογικά συμπτώματα Άλλα συμπτώματα Επίμονος πυρετός, ανορεξία, κατάπτωση, αδιψία, σοβαρή αφυδάτωση Ξηρή κερατοεπιπεφυκίτιδα (σύνδρομο του ξηρού οφθαλμού), οφθαλμικό έκκριμα, πρόσθια ραγοειδίτιδα, εκφύλιση, νέκρωση και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς Τραχειοβρογχίτιδα, βρογχοπνευμονία, δύσπνοια Γαστρεντερίτιδα (+/- αιμορραγική) Φλυκταινώδης δερματίτιδα στα κυνάρια, υπερκεράτωση του ακρορινίου και των πελματικών φυμάτων Αταξία, μηνιγγίτιδα, μυοκλωνίες, μυϊκός τρόμος, επιληπτικές κρίσεις Ανωμαλίες της οδοντοφυΐας, μερική έκφυση των δοντιών Ημέρες θεραπείας Ποσότητα Συνολική για ολοκλήρωση της θεραπείας H0 H2 H4 (με υποστηρικτική θεραπεία) 6 MU λόγο από την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος + Εκτίμηση Αριθμός ζώων Ανάνηψη Μελέτη 1 13 σκύλοι 92% Μελέτη 2 22 σκύλοι 82% Μελέτη 2 38 σκύλοι 82% H7 κλινικός έλεγχος ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CARRE 27