ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΜΙΛΙΑ NIKOY ΜΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝ ΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι νοµίζω ότι µετά τις πρωινές παρεµβάσεις, τις µεσηµεριανές και τώρα του Παντελή επί του προγραµµατικού δεν έχει µείνει και τίποτε να πούµε. Γι' αυτό στη σχετικά σύντοµη παρέµβασή µου, θα κοιτάξω να είµαι πρακτικός. Σκέφτηκα πολύ τι τίτλο να βάλω στην παρέµβασή µου τώρα που τη διάβασα και κατέληξα στον εξής: Η Παράταξη είναι πάνω απ' όλους µας. Επαναλαµβάνω: η Παράταξη είναι πάνω απ' όλους µας. Αν αυτό το Σαββατοκύριακο έχει σηµασία, δεν θα είναι µόνο διότι αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ελιάς. Είναι πρωτίστως σηµαντικό αν αποδείξει ότι όλοι µας συνειδητοποιήσαµε ότι ακριβώς επειδή η Παράταξη είναι πάνω απ' όλους µας, δεν έχουµε δικαίωµα να επαναλάβουµε λάθη και ολιγωρίες που προσωρινά εµπόδισαν την απογείωσή µας. Ας είµαστε ειλικρινείς φίλες και φίλοι. Μέχρι σήµερα το πρωί δεν ήµασταν αντάξιοι των απαιτήσεων του κόσµου µας, που περιµένει και απαιτεί. Από σήµερα το πρωί πρέπει να δείξουµε ότι είµαστε µια σφιχτοδεµένη οµάδα και όχι οµαδάρχες και φύλαρχοι. Και όσο λιγότερο µιλάµε όσα λιγότερα συνθήµατα και πιο πολύ δουλειά, τόσο καλύτερα θα πάει η Ελιά στις εκλογές. Ότι δηλαδή συνειδητοποιήσαµε όλοι τη δύναµη που µπορεί να απελευθερώσει το δίδυµο της ενότητας και της ανανέωσης. Η πορεία
συγκρότησης της Ελιάς άρχισε το φθινόπωρο του 2012 -να δούµε και λίγο ιστορία, γιατί ορισµένοι νοµίζουν ότι ξεκίνησε τώρα- µε το Φόρουµ διαλόγου για την Κεντροαριστερά. Ανατροφοδοτήθηκε φέτος το καλοκαίρι µε την πρωτοβουλία των «58». Τον Οκτώβριο του 12 στην εκδήλωση στο Γκάζι, πιστέψαµε προς στιγµήν ότι ακουµπάµε το όνειρο. Την άλλη µέρα, την άλλη µέρα ακριβώς το πρωί, η ηγεσία της ΗΜΑΡ τορπίλισε την προσπάθεια. Μετά από έξι µήνες αποχώρησε από την Κυβέρνηση και έκτοτε σταθερά και συστηµατικά αντιστρατεύεται κάθε προσπάθεια για τη συσπείρωση του χώρου. Το υπενθυµίζω αυτό, γιατί πρέπει να έχουµε όλοι συναίσθηση του ποιοι είναι οι σύµµαχοί µας και ποιοι είναι οι αντίπαλοί µας ακόµη κι αν επιµένουν να εµφανίζονται ως λαθρεπιβάτες στο όχηµα της Κεντροαριστεράς. Εγώ δεν θέλω να κρύψω λόγια και δεν συµφωνώ µε µια χαλαρή αντιµετώπιση των ευρωεκλογών, στο όνοµα µιας αµφίβολης µελλοντικής συνάντησης. εν είµαι καθόλου βέβαιος εγώ ότι θα γίνει αυτή η συνάντηση. Όπως και πολλοί έκαναν το περιοδεύον τους στους «58» και ξαναγύρισαν στη ΗΜΑΡ. Αυτές είναι πραγµατικότητες. Προσέξτε, ένα θέµα είναι να έχεις πάντα ανοιχτή την πρόσκληση γιατί πράγµατι στην πολιτική δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ, κι άλλο πράγµα είναι να καλλιεργείς παραλυτικές αυταπάτες για ένα αµφίβολο µέλλον. Πόσο µάλλον, και προσέξτε το αυτό, όταν το µέλλον κρίνεται και στο παρόν, δηλαδή από το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών. Εγώ δεν µου αρέσει να ακούω συνεχώς «θα τα βρούµε µετά τις ευρωεκλογές». Όχι, τώρα δίνουµε τη µάχη για τις ευρωεκλογές. Και ξέρετε την άποψή µου. Όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος, έτσι δεν υπάρχει και ολίγον εκλογική µάχη. Η εκλογική µάχη διεξάγεται και µε θέσεις πολιτικές και µε κορµιά, δηλαδή µε υποψηφίους. Ακριβώς επειδή η Παράταξη είναι πάνω απ' όλους µας. Όλες και όλοι ξέρουµε µέσα από ποιες δυσκολίες περάσαµε για να φτάσουµε µέχρι εδώ, τα είπαν όλοι όσοι µίλησαν το πρωί. Και µέσα από ποιες αντιφάσεις, µέσα από πόσα µπρος πίσω, έτσι είναι στην πολιτική. Είχαµε να αναµετρηθούµε µε την κρίση, τις δυσανάλογες πολιτικές συνέπειες 2
που είχε πάνω στην Κεντροαριστερά και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, που σήκωσε το βάρος της διάσωσης της χώρας µε τα µικρά και µεγάλα λάθη του, αλλά σήκωσε το βάρος της διάσωσης αυτής της χώρας. Και εδώ υπάρχει ένα σηµείο, που δεν µπορούµε να το αποφύγουµε αν έχουµε τη στοιχειώδη εντιµότητα και τη δυνατότητα να ξεχωρίσουµε το κύριο από το δευτερεύον. Υπήρχε άλλη πολιτική λύση έξω από τον σχηµατισµό πέρσι το καλοκαίρι, της τρικοµµατικής και µετά αναγκαστικά µετά την αποχώρηση της ΗΜΑΡ, της δικοµµατικής Κυβέρνησης; Η απάντηση είναι κατηγορηµατικά όχι. Και βέβαια υπάρχουν επιπτώσεις από αυτή τη συµπόρευση µε τη Νέα ηµοκρατία. Αλλά προσέξτε, όπως η Παράταξη είναι πάνω απ' όλους µας έτσι και η χώρα είναι πάνω από την Παράταξη και η Παράταξη όφειλε να κάνει αυτή τη θυσία. Μήπως τώρα αυτή η αναγκαστική συµπόρευση µε τη Νέα ηµοκρατία προδικάζει ότι είµαστε καταδικασµένοι να συγκυβερνούµε εσαεί, µε την εν πολλαίς αµαρτίες περιπούσσα Νέα ηµοκρατία; (Ζάππεια Ι, Ζάππεια ΙΙ ειπώθηκαν προηγουµένως). Η απάντηση και πάλι είναι όχι. Όµως για να πούµε στην πράξη αυτό το όχι γιατί στην πράξη θα το πούµε, αν σπάσουµε αυτή τη συνεννόηση- πρέπει να ετοιµάσουµε προοδευτική φιλοευρωπαϊκή εναλλακτική πρόταση. Τώρα. Αλλιώς, δεν έχει νόηµα η δυσφορία. Γιατί δεν νοµίζω ότι υπάρχει ένας έστω σε αυτή την αίθουσα, που να πιστεύει ότι µε το ΣΥΡΙΖΑ, ως σύνολο, δηλαδή και την πλειοψηφία του και τη µειοψηφία του, υπάρχει δυνατότητα προγραµµατικής σύµπλευσης. Ότι µπορούµε δηλαδή να κλείσουµε το µάτι στο παρδαλό µέτωπο του δεξιού και αριστερού εθνικο-λαϊκισµού, µε τις φτηνές αντιµνηµονιακές κορώνες του. Ρωτάνε µερικοί καλοπροαίρετα: «εν υπάρχουν δυνάµεις λογικής και µετριοπάθειας µέσα στο ΣΥΡΙΖΑ;». Προφανώς υπάρχουν. Αλλά ο χειρότερος τρόπος για να τις βοηθήσουµε, είναι να υποστείλουµε την αντιπαράθεση στο ΣΥΡΙΖΑ και ο µόνος αποτελεσµατικός, είναι να στήσουµε πάλι στα πόδια της αυτή τη µεγάλη Παράταξη της Κεντροαριστεράς. εν υπάρχει άλλος δρόµος για να απελευθερωθούν δυνάµεις και από το ΣΥΡΙΖΑ. 3
Είπα να στήσουµε αυτή τη µεγάλη Παράταξη στα πόδια της και διορθώνω: καλύτερα να τη στήσουµε σε νέα πόδια. Και µια και αναφέρθηκα σε αυτό, ας έρθουµε στο επίκαιρο θέµα της ανανέωσης. Το ακούτε. Όλοι λένε απ' έξω «εσείς τι κάνετε, δεν είσαστε ανανεωµένοι, δεν είσαστε τούτο, παλιά υλικά» και τα λοιπά. Το λένε δυστυχώς και κάποια παµπάλαια υλικά, που αφού έµειναν 40 χρόνια στο ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν πια τι έγκληµα είχαν κάνει. Να ξεκινήσω ανάποδα και να σας πω τι εγώ δεν θεωρώ νέο και ανανεωτικό. εν θεωρώ νέο και ανανεωτικό το µηδενισµό της µεταπολίτευσης. Το κάνει καλύτερα από άλλους η Χρυσή Αυγή και για να είµαστε ειλικρινείς, το δρόµο στους Ναζί τον άνοιξαν οι αγανακτισµένοι της κάτω πλατείας Συντάγµατος, που έκαναν ότι δεν έβλεπαν τι γινόταν 10 µ. παραπάνω, στην πάνω πλατεία. εν θεωρώ νέο και ανανεωτικό να αδιαφορείς για την πολιτική σταθερότητα της χώρας, ή να λες ότι «ναι, βέβαια ενδιαφέροµαι γι' αυτήν», αλλά να βγάζεις την ίδια ώρα όλο σου το άχτι πάνω σε αυτούς που εγγυώνται µε την παρουσία τους και όχι µε φούµαρα την πολιτική σταθερότητα της χώρας. εν θεωρώ νέο και ανανεωτικό να νοµίζεις ότι αποτελεί εξαιρετική πολιτική πρωτοτυπία να πιστεύεις στην πολιτική παρθενογένεση. Φίλες και φίλοι για να τελειώνουµε και µε αυτό, υπάρχουν καλοί και καλοί πολιτικοί, όπως υπάρχουν καλοί και κακοί αρχιτέκτονες, καλοί και κακοί δικηγόροι, καλοί και κακοί παντοπώλες, ανθοπώλες, σιδηροδροµικοί, ταχυδροµικοί, µπετατζήδες και ό,τι άλλο θέλετε. Υπάρχει καλή και κακή πολιτική. Αυτό που δεν µπορεί να υπάρξει είναι καλή απολιτική, καλή αντιπολιτική. Και όπως ό,τι λάµπει δεν είναι χρυσός, έτσι και ό,τι αυτάρεσκα προβάλλεται σαν καινούργιο, µπορεί να είναι τελικά κενό περιεχοµένου και επί της ουσίας παµπάλαιο. Το νέο θα κριθεί και στην ηλικία γιατί πράγµατι κρίνεται και εκείαλλά πρωτίστως στη µάχη των ιδεών, στο σύγχρονο και συγκεκριµένο προγραµµατικό λόγο, στη ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Θα κριθεί βεβαίως και στο επίπεδο των προσώπων, γιατί τα 4
πρόσωπα είναι φορείς πολιτικής. Θα κριθεί και στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς και έχετε ακούσει πάρα πολύ µεγάλη συζήτηση, ορισµένοι πριν το δουν το καταδικάζουν, ή πριν το δουν µένουν απ' έξω από το ψηφοδέλτιο. Και είµαι βέβαιος ότι όλοι έχουµε την ωριµότητα (όλοι: Κόµµατα, Κινήσεις, πρόσωπα) και τη σύνεση γιατί χρειάζεται και σύνεση- και την τόλµη να συνδιαµορφώσουµε, γιατί όλοι θα το συνδιαµορφώσουµε, ένα ψηφοδέλτιο καθρέφτη και κάτοπτρο ταυτοχρόνως της προσπάθειάς µας. Ένα ψηφοδέλτιο που θα περιέχει ό,τι καλύτερο έχουν όλα τα Κόµµατα και οι Κινήσεις που φύτεψαν την Ελιά. Εδώ θα είµαστε και θα το δούµε. Και µετά τι, φίλες και φίλοι; Πάµε στις ευρωεκλογές και µετά τι; Ας µην αποφύγουµε το ερώτηµα επειδή είναι δύσκολο. Ξέρετε ότι όταν ξεκίνησε το εγχείρηµα της Ελιάς, υπήρχαν ενστάσεις από δύο διαµετρικά αντίθετες αφετηρίες: η µία έλεγε ότι «είναι κόλπο για να κρυφτεί και να σωθεί το ΠΑΣΟΚ», το ακούγατε. Η άλλη, και µέσα από αυτή την αίθουσα πιθανά, έλεγε ότι «είναι κόλπο για να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ». Όσοι τα έλεγαν διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Γιατί; Γιατί δεν είναι καιρός για κόλπα. Παραταύτα το ερώτηµα υπάρχει: πως θα πορευτούµε µετά τις ευρωεκλογές; Τι θα γίνει µε την Ελιά; Ποια θα είναι τα επόµενα βήµατά της; Τι θα γίνει µε τις υπαρκτές δυνάµεις που έχουν πίσω τους ιστορία, έχουν µεγάλα επιτεύγµατα πίσω τους, αλλά και µεγάλα βάρη; Θα σας απαντήσω ευθέως τι θα γίνει: δεν ξέρω. Ξέρω όµως δυο πράγµατα. Πρώτον ότι θέλω να συναποφασίσω µαζί σας για τα επόµενα βήµατα και δεύτερον ότι αυτό θα γίνει µόνο αν έχουµε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσµα στις ευρωεκλογές. Αλλιώς όλα θα µείνουν ασκήσεις επί χάρτου. Στην πολιτική φίλες και φίλοι δεν δίνονται εγγυήσεις, δεν υπάρχουν βεβαιότητες, δεν υπάρχουν προδιαγραµµένες πορείες, δεν υπάρχει πολιτική χωρίς ρίσκο, δεν υπάρχει πολιτική για φιγουρατζήδες. Έχουν εφαρµογή και στην πολιτική τα λόγια του µεγάλου Ισπανού ποιητή, τον ξέρετε, τον Αντόνιο Ματσάδο που λέει «Ταξιδιώτη δρόµος δεν υπάρχει. Το δρόµο τον φτιάχνεις περπατώντας», ή σε µια άλλη πιο ελεύθερη µετάφραση που εµένα µ' αρέσει «Ταξιδιώτη, δεν υπάρχει δρόµος. ρόµος είναι τα βήµατά σου». Και το πραγµατικό, το µόνο υπαρκτό ερώτηµα στο οποίο τώρα πρέπει να απαντήσουµε, είναι το εξής: συντονίζουµε εδώ και τώρα τα βήµατά 5
µας; Αφήνουµε πίσω τον κακό µας εαυτό; Μπορούµε το διάστηµα που µένει να µιλάµε λιγότερο και να δουλεύουµε περισσότερο και κυρίως να λειτουργήσουµε σαν οµάδα και όχι σαν άτακτοι; Φτιάχνουµε ένα πανίσχυρο µέτωπο ενότητας, ανανέωσης και αλληλεγγύης; Αν ναι, τώρα ορµάµε και µετά σκεφτόµαστε για το αύριο. Και τώρα µπαίνουµε χωρίς «ναι µεν, αλλά» όλοι στην υπηρεσία της Παράταξης και έτσι αποδεικνύουµε ότι πράγµατι βάζουµε την Παράταξη πάνω από τον εαυτό µας. 6