ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΕΔΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ - ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΑΙΧΜΗΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ: Από τον συνολικό σχεδιασμό στην καθολική διαχείριση Το δικτυακό παράδειγμα και ο (κοινός) χώρος
Η διαπίστωση ότι το δικτυακό παράδειγμα είναι ηγεμονικό στην σημερινή κατάσταση πραγμάτων έχει σχέση με την μετάβαση από την γραμμική και ορισμένη με σαφήνεια οργάνωση της παραγωγής υλικών και άυλων αγαθών, στην σταδιακή επικράτηση και αποδοχή της οργάνωσης μέσω κατανεμημένων δικτύων με ασαφή όρια και ταυτότητα. Το δικτυακό παράδειγμα καθορίζει τον τρόπο σκέψης μας, τις δομές γνώσης, ορίζει τι είναι φυσιολογικά αποδεκτό και τι δεν είναι. Η αρχιτεκτονική θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει το αντικείμενό της προς την κατεύθυνση του συσχετισμού κατανεμημένων στον χώρο δραστηριοτήτων, όπου το παραδοσιακό, γνωστό μέχρι σήμερα αντικείμενο της, ο σχεδιασμός μεμονωμένων κτιρίων, είναι ένα μόνο μέρος του. Τα διασυνδεδεμένα δίπολα συνολικός (total) σχεδιασμός / καθολική (global) διαχείριση, φορντισμός / μεταφορντισμός, μοντέρνο / μεταμοντέρνο, κοινωνία πειθαρχίας / κοινωνία ελέγχου, ταυτότητα / μοναδικότητα, βιοεξουσία / βιοπολιτική, λειτουργική πόλη / πολλαπλή πόλη, δημόσιος χώρος / κοινός (common) χώρος, ορίζουν ένα ανοικτό πλαίσιο ανάπτυξης απόψεων για τις συνθήκες αντίληψης και σχεδιασμού του χώρου στο δικτυακό παράδειγμα.
..Η εκκίνηση: Gabriel Fuentes: The Post Critical is not an attack on theory http://designactionstudio.com/wordpress/?p=1149 In After Theory, written for Architectural Record s June 2005 issue, Michael Speaks architecture critic, professor, and dean of the College of Design at the University of Kentucky attacks architectural education s failure to recognize the fundamental nature of the challenges confronting architecture in a world increasingly dominated by technological change and marketization, insisting that while schools have adequately instilled digital competency, they have largely failed to develop an intellectual culture that would enable students to make the best use of these skills in a marketplace that puts such a high value on innovation.. In a post-theoretical world, architectural theory must give way to pragmatic frameworks capable of engaging our market-driven world horizontally rather than resisting it from above via anachronistic models of thinking (e.g. Deconstruction or Marxism)
Ο Fuentes θα ασκήσει κριτική σε αυτή τη θέση του Speaks, υποστηρίζοντας ότι αν συμβαίνει αυτό, τότε η αρχιτεκτονική πράγματι αντιστάθηκε σε αυτό που ο David Harvey ονομάζει. «flexible accumulation; that is a mode of capitalism that resists the long-term and large-scale rigidity of industrial capitalism (read modernism) by operating flexibly and ephemerally within the patterns and processes of contemporary network culture. In other words, a kind of capitalism that operates in the shadows channeling, organizing, and reassembling the chatter of these networks to continually pry open the new: new services, new products, new business models, new sectors, new consumption patterns, new markets, and indeed new architectures. Such practices, as Michael Hardt and Antonio Negri argue in Empire, mark a transition from a disciplinary society to a society of control, one that leverages the biopolitical as both the source and site of innovation». (Μια οικονομία της καινοτομίας, του συνεχώς νέου, χωρίς αναφορά σε αξίες χρήσης) (σημ. ΔΠ)
Τελειώνοντας θα αναφέρει ότι: This obsession with instrumentality (εμμονή με την επιχειρησιακότητα) and software-driven flattened out aesthetic reflexivity is in fact symptomatic of a different kind of historical consciousness, one not only very aware of an increasingly flattened 21st century world but also of its own historical moment after the end of History. Παράλληλα, ο Sanford Kwinter θα εκφράσει («A conversation between Sanford Kwinter and Jason Payne, From Control to Design, ACTAR, σ. 219-239) την απορία του για την σημερινή γενιά σπουδαστών αρχιτεκτονικής, που έχει μια απέχθεια για την σκέψη και το επιχείρημα, μια γενιά χωρίς Λόγο, που με φρενήρη ρυθμό ασχολείται με τον παραμετρικό σχεδιασμό και την συγγραφή κώδικα.
Θα διακρίναμε σήμερα δύο τάσεις Η μία στοχεύει στην παραγωγή του συνεχώς νέου, σε μια προσπάθεια ένταξής της στην οικονομία της καινοτομίας, δίνοντας έμφαση στην δημιουργία του μεμονωμένου αντικειμένου. Η δεύτερη εντάσσεται στην προοπτική της συλλογικής νοημοσύνης, δημιουργίας ψηφιακών κοινών (σχεδιασμού), δίνοντας έμφαση στην δημιουργία ψηφιακών σχημάτων συνεργατικής δημιουργίας. Το μάθημα προτείνει μια συζήτηση γύρω από την οριοθέτηση αυτών των δύο τάσεων (αν υπάρχουν, πόσο καθαρά εκφράζονται και από ποιούς) Οι παρουσιάσεις του μαθήματος προσανατολίζονται προς την δεύτερη, ασκώντας κριτική στην πρώτη.
Η αφετηρία των φετινών παρεμβάσεων στο μάθημα: Digital Design Commons (International Symposium Computational Politics and Architecture: From the Digital Philosophy to the End of Work, November 30, 2011, Ecole Nationale Supérieure d'architecture Paris-Malaquais) >>>>Αναφορά σε μια νέα συνθήκη σχεδιασμού The 3d printing technology fantasy ( Re-Public The political economy of 3D printing ) >>>Αναφορά στην παραγωγή 2010 Mapping the Commons Athens 2011 Κοινότητες γνώσης και ομότιμη παραγωγή (Τρόποι ύπαρξης του Κοινού) (2 στρογγυλές τράπεζες στην Σχολή Αρχιτεκτόνων) (Τρόποι ύπαρξης του Κοινού)
Α. Θα υπάρχει σχέση του μαθήματος με: -AA Workshop 25 Mαρτίου -Επίσκεψη και διάλεξη στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του Michel Bauwens (29 / 5) -Fab Lab Athens -IE13 (18-19 Ιουλίου) Β. και πιό άμεση σχέση με: -Μάθημα Ε. Καλαφάτη (Δεκαετία 60, Τ.Ζενέτος, διεθνείς τεχνοτοπίες) -Θεωρητικό μάθημα (Γ.Παρμενίδης) (Αντικείμενο Vs Δίκτυο)
Οι ενότητες των παρουσιάσεων ορίζονται θεματικά σε τρείς: 1. Ψηφιακός Τοπικισμός (σύνδεση με τα προηγούμενα έτη) Από τον κριτικό τοπικισμό στην ψηφιακό τοπικισμό. Βασικά χαρακτηριστικά του δικτυακού παραδείγματος. Το δικτυακά πλέον υφιστάμενο τοπικό. 2. Από το σμήνος στα «κοινά» 2.1 Σμήνος Πλήθος Το σμήνος είναι βιοτεχνική έννοια, το πλήθος βιοπολιτική Η αρχιτεκτονική ως προγραμματική στέγαση του πλήθους, 2.2 Πλήθος Κοινά (Commons) Τα κοινά ως δημιουργία του πλήθους. Θεωρίες για τα κοινά. Η καλπάζουσα δημοτικότητα των κοινών (!) Η επικαιρότητα των κοινών (κανονικοποίηση;) 3. Ψηφιακά Κοινά Ψηφιακά Κοινά Σχεδιασμού Κοινότητες Γνώσης Ο σχεδιασμός ξεχειλίζει από τα όρια του συγκεκριμένου έργου. Ο πανταχού παρών (ubiquitous) σχεδιασμός Ο αλγοριθμικός σχεδιασμός ως αποτοπικοποιημένη σύνταξη
Πρόγραμμα παρουσιάσεων: 1 27/2 Εισαγωγή Ψηφιακός Τοπικισμός (1) 2 06/3 Ψηφιακός Τοπικισμός (2) 3 13/3 Από το σμήνος στα κοινά 4 20/3 Ψηφιακά Κοινά Σχεδιασμού 5 27/3 ΑΑ Workshop 6 03/4 Σχολιασμός Workshop Η διάδραση ως καταλύτης συλλογικοτήτων 7 10/4 Fab Labs: συμπλέγματα γνώσης και τεχνολογίας 8 17/4 Ομότιμη Παραγωγή (Γιώργος Παπανικολάου) 9 24/4 Mapping the Commons Athens 10 15/5 Συνεργατικός Συλλογικός Σχεδιασμός Ε.Αντωνοπούλου, Χ. Χονδρός 11 22/5 Προετοιμασία ημερίδας Bauwens 12 29/5 Michel Bauwens 13 05/6 Workshop Νεφέλη Χατζημηνά Eric Carcamo 14 12/6 Συζήτηση για τα θέματα σπουδαστών
http://ai.aaschool.ac.uk/athens/