ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΡΑΨΑΣ ΑΝΤΖΕΛΟ ΛΑΒΦΟΥΛ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΔΙ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΡΑΨΑΣ ΑΝΤΖΕΛΟ ΛΑΒΦΟΥΛ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΔΙ 1 ο Μέρος ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΤΕΡΜΠΙ AKAKIA 2011

Copyright Mr. Evangelos Grammenos 2011 Published in England by Akakia Publications, 2011 AKAKIA Publications St Peters Vicarage Wightman Road London N8 0LY, UK 0044 203 2876 600 0044 758 6783 880 www.akakia.net publications@akakia.net ΑΝΤΖΕΛΟ ΛΑΒΦΟΥΛ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΔΙ 1o ΜΕΡΟΣ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΤΕΡΜΠΙ All rights reserved No part of this publication may be reproduced, translated, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, microfilming, recording, or otherwise, without the prior permission in writing of the Author and the Akakia Publications, at the address above. ISBN: 978 1 908362 12 4 ISBN SET: 978 1 908362 11 7 COPYRIGHT.CO.UK: DEP634357924210063750 London, UK

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. Η είσοδος του καλού ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Η τολμηρή παρέμβαση του Άντζελο ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Το κατεστημένο αντιδρά ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. Η τιμωρία και η εκδίκηση δεν αποδίδουν ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Η μεταμορφωτική δύναμη της συγχώρεσης ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. Αγγελική επιτυχία. Η αποδοχή του νέου υπέροχου αθλητικού παιχνιδιού στην Αγγλία. Θα επικρατήσει παγκόσμια;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η είσοδος του καλού Η ώρα ήταν ακριβώς τρεις παρά τέταρτο, μετά το μεσημέρι, ώρα Ελλάδας, μία παρά τέταρτο, ώρα Γκρήνουιτς. Σε τρία τέταρτα, τρεις και μισή, θα άρχιζε το μεγάλο ματς των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου Ελλάδας και Αγγλίας. Ένα μικρό μέρος του γηπέδου ήταν κιόλας γεμάτο θεατές. Οι πιο πολλοί, Άγγλοι που είχαν έρθει με πτήση τσάρτερ από την Αγγλία. Από το αεροδρόμιο ήρθαν κατ ευθείαν στο γήπεδο, λίγο πιο νωρίς από το συνηθισμένο. Το ματς ήταν σημαντικό, γιατί η νικήτρια ομάδα θα έπαιρνε την πρόκριση για τον τελικό αγώνα ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της χρονιάς. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, τρεις παρά τέταρτο, φάνηκε από μακριά εν αγόρι που έτρεχε γοργά και ανάλαφρα, σα να πετούσε, προς την κατεύθυνση του γηπέδου. Μόλις έφτασε στο προαύλιο, μείωσε την ταχύτητα αλλά συνέχισε να τρέχει κάνοντας δυο μικρούς γύρους, ώσπου σταμάτησε ολότελα. Σου θύμιζε αεροπλάνο που μαζεύει τα φτερά του καθώς προσγειώνεται, ενώ συνεχίζει να τρέχει στο διάδρομο, ώσπου να σταματήσει οριστικά. Μετά, το αγόρι πήρε μερικές βαθιές ανάσες, ενώ ύψωνε τα χέρια του στα πλάγια, αργά και ρυθμικά, σε αρμονία με τις αναπνοές. Αφού χαλάρωσε τελείως, προχώρησε προς το ταμείο του γηπέδου και μίλησε στον ταμία. - Μήπως θα μπορούσατε να με αφήσετε να μπω χωρίς εισιτήριο; Είμαι από την Αγγλία. Ήρθα μόνος μου και δεν έχω χρήματα. Ο ταμίας αντέδρασε αμέσως μηχανικά. - Αυτό δε γίνεται. Όμως το αγόρι δεν έφυγε αμέσως. Κοίταξε τον ταμία ίσια στα μάτια, πολύ σταθερά και ευγενικά. Το

πρόσωπο του έλαμπε μ ένα φως. Και τα πλούσια ξανθά μαλλιά του έλαμπαν κι αυτά, με μια απαλή απόχρωση του κίτρινου. Ο ταμίας ένοιωσε ότι δεν μπορούσε να διώξει το παιδί έτσι απότομα. Ίσως μπορούσε κάτι να γίνει. Κάποιος άλλος ίσως μπορούσε ν αφήσει το αγόρι να περάσει χωρίς να πληρώσει. Μέσα από την θυρίδα φωνάζει τον ελεγκτή. Εκείνος πλησιάζει και ο ταμίας του λέει για το παιδί. Ο ελεγκτής, αν και ήταν έτοιμος να πει όχι, μόλις κοίταξε το παιδί στα μάτια, ένιωσε ότι δεν μπορούσε να πει όχι. Είπε μόνο : - Θέλεις να δεις την ομάδα σου, την εθνική Αγγλίας, έτσι; - Ναι, και όχι μόνο. - Κατάλαβα. Θέλεις να δεις και την εθνική Ελλάδας, έτσι; - Ναι, και όχι μόνο. Ο ελεγκτής παραξενεύτηκε με τα λόγια του παιδιού, αλλά κατάπιε την αμηχανία του. Είπε μόνο. - Αφού είσαι Άγγλος, πώς μιλάς τόσο καλά Ελληνικά; - Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα. Όμως γενικά, δεν έχω πρόβλημα με τις γλώσσες των ανθρώπων. Τις μιλάω εύκολα. - Δηλαδή, εκτός από Ελληνικά και Αγγλικά, ξέρεις κι άλλες γλώσσες; - Ναι. Μπορώ να συνεννοηθώ με κάθε άνθρωπο στη γη, αλλά όχι τόσο με τα λόγια όσο με Έκανε μικρή παύση, ενώ κοίταζε τον ελεγκτή ίσια στα μάτια, σταθερά και γλυκά. Ο ελεγκτής κάτι κατάλαβε και ρώτησε το αγόρι. - Όσο με τα μάτια, έ; - Ναι, είπε το αγόρι, σοβαρά και αργά, με το βλέμμα του στυλωμένο στα μάτια του ελεγκτή. Το καταλάβατε. Είστε σπάνιος άνθρωπος. - Πώς αυτό; ρώτησε ο ελεγκτής.

- Έχετε ανοιχτή καρδιά. Σπάνιος άνθρωπος. Ο ελεγκτής δεν είπε τίποτα άλλο. Έβγαλε ένα μπλοκάκι κι έγραψε κάτι. Έκοψε το χαρτάκι και το έδωσε στο παιδί. Και είπε : - Με λένε Γιάννη Κάλχα. Εσένα; - Το όνομά σου ίσως βρει απόψε το πεπρωμένο του, Κάλχας, μεγάλος μάντης και προφήτης. Η συνάντησή μας είπε το παιδί, χωρίς να τελειώσει τη φράση του. - Δε μου είπες τ όνομά σου, ξανάπε ο ελεγκτής. - Άντζελο. - Άντζελο, τι; - Δεν έχει σημασία, είπε το παιδί. Ας πούμε, Άντζελο Λάβφουλ. - Λάβφουλ, είπε ο Κάλχας γελαστά. Μ αρέσει αυτό. Λάβφουλ θα πει, τρελός από αγάπη. - Όχι, είπε ο Άντζελο. Λάβφουλ θα πει γεμάτος από αγάπη. Λάβφουουλ, διπλό ου, θα πει τρελός από αγάπη. Εγώ είμαι το πρώτο, Λάβφουλ και όχι το δεύτερο, Λαβφουουλ. - Εντάξει, Άντζελο; Θα σε λέω μόνο Άντζελο, για να μην μπερδεύω το Λάβφουλ με το Λαβφουουλ. Να μην κάνω φάουλ, εντάξει; Και μετά ο Κάλχας γέλασε με ανοιχτή καρδιά. - Πολύ χάρηκα με το γέλιο σου, είπε ο Άντζελο. Έσπασε η ένταση, χαλάρωσες - Ποιά ένταση; ρώτησε ανήσυχος ο Κάλχας. Πώς το κατάλαβες; Θέλω να πω, που είδες την ένταση σε μένα; Είσαι παράξενο παιδί. - Βιάζομαι να μπω, είπε το αγόρι. - Μια στιγμή, είπε ο Κάλχας. Πες μου κάτι για τον πατέρα σου. Ό,τι θες. - Ο πατέρας μου, είπε το παιδί, ήταν ο πρώτος σκόρερ στην εθνική Αγγλίας...ας πούμε ο αρχηγός. - Και είναι στην ομάδα, θα παίξει τώρα ; - Όχι. Τα παράτησε πριν πολλά χρόνια, αν και ήταν ακόμα νέος. - Γιατί;

- Διότι ένοιωθε άσχημα. Κάτι δεν πάει καλά σ αυτό το παιχνίδι, το ποδόσφαιρο, μου είχε πει τότε. - Τι δεν πάει καλά; Σου είπε; - Δε μου είπε, αλλά εγώ το κατάλαβα. - Τι κατάλαβες; Μου λες και εμένα; Ξέρεις ήμουν και εγώ κάποτε αρχηγός της εθνικής Ελλάδας. Κι εγώ νοιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι άρρωστο υπάρχει στο ποδόσφαιρο, στη χώρα μου... - Όχι μόνο στη χώρα σου...παγκόσμια. - Ναι, ναι, παγκόσμια. - Και είναι ο πατέρας σου μαζί με τους άλλος που ήρθαν από την Αγγλία για να δουν το ματς; - Όχι. Την τελευταία στιγμή αποφάσισε να μην έρθει. - Γιατί; - Διότι δεν συμφωνούσε μ αυτό που εγώ είχα αποφασίσει να κάνω. - Δεν καταλαβαίνω... - Θα καταλάβεις σε λίγο και θα σου αρέσει πολύ. Αρκεί να με βοηθήσεις. - Να σε βοηθήσω; Σε τι; Πώς; - Θα το καταλάβεις. Αρκεί ν αφήσεις την καρδιά σου να μιλήσει. Απόψε, Γιάννη Κάλχα, η πιο κρυφή σου λαχτάρα, η πιο απίστευτη προφητεία σου, μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Κι ας μην την είπες ποτέ ως τώρα σε κανέναν. Απόψε... Πριν προλάβει να απαντήσει, ο ελεγκτής πέταξε απότομα ένα Πάψε. Περίμενε. Και όρμησε μπροστά. Φώναξε δύο τρείς φορές. Στοπ, Σταματήστε, δεσποινίς, Μις, Φροϊλάιν, στοπ. Όμως, η κοπέλα που έψαχνε, ανακατεύτηκε με τους άλλους που έμπαιναν από την είσοδο προς τις κερκίδες και ο Κάλχας δεν μπόρεσε να την εντοπίσει και να την τραβήξει πίσω. Όταν γύρισε, έδειχνε απογοητευμένος και ανήσυχος. - Είδες τι έπαθα με την κουβέντα μας; Μου ξέφυγε. Τώρα, ο Θεός να βάλει το χέρι του.

- Τι σου συμβαίνει; ρώτησε ήρεμα ο Άντζελο. - Πρέπει να ήταν αυτή, είπε ανήσυχα ο ελεγκτής. Αυτή που ορκίστηκε εκδίκηση. Μου ξέφυγε. Επικίνδυνο. Πολύ επικίνδυνο. - Δεν καταλαβαίνω τι λες, είπε ο Άντζελο. - Καλά, δεν ξέρεις τίποτε; Δεν άκουσες τα τελευταία νέα; Η κοπέλα που ψάχνουμε, για να την εμποδίσουμε να μπει στο γήπεδο, είναι η δεκαοχτάχρονη Φέαρ Βίντικτ, η αγαπημένη του Λούσιφουλ, του πρώτου σκόρερ της Λιντς, που έμεινε ανάπηρος, με νεκρά πόδια, τον περασμένο μήνα Ξέρεις. Σήμερα θα έπαιζε στην Εθνική Αγγλίας. Δεν το ξέρεις; - Δεν ξέρω τίποτε, είπε σταθερά ο Άντζελο. - Στο ματς της Λιντς, συνέχισε ο Κάλχας, με μια Ελληνική ομάδα, πριν ένα μήνα, ένας Έλληνας παίχτης, ο Κανάς, έριξε μια ύπουλη γονατιά στο Λούσιφουλ, στη ράχη χαμηλά. Έπαθε μεγάλη ρήξη ινών. Αυτό περνάει σ ένα μήνα το πολύ, αλλά στο Λούσιφουλ έσπασαν οι συνδέσεις μα τα ισχία, κι αυτό δε γίνεται καλά, σχεδόν ποτέ. Χάνεις τα πόδια σου για πάντα. Ο Λούσιφουλ κινείται μόνο με το καρότσι του. Τι κρίμα. Τέτοιο παλικάρι. - Γιατί το έκανε αυτό ο Έλληνας, ξέρεις; - Λένε ότι ο Κανάς είδε το Λούσιφουλ να βάζει τρικλοποδιά σ έναν Έλληνα παίχτη, πριν λίγα λεπτά. Ο παίχτης έπεσε χάμω αλλά δε χτύπησε. Αυτός ήταν στενός φίλος του Κανά που, ασυνείδητα, αποφάσισε να εκδικηθεί, επειδή ο διαιτητής δε σφύριξε φάουλ, ούτε τιμώρησε το Λούσιφουλ. Έτσι, μόλις βρήκε την ευκαιρία, χτύπησε το Λούσιφουλ χαμηλά στη ράχη. Ίσως χωρίς να ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το σημείο. Έτσι λέει ο Λούσιφουλ, αλλά ο διαιτητής δεν το παραδέχτηκε, διότι κανένας δεν είδε ούτε επιβεβαίωσε αυτό το γεγονός. - Και μετά; ρώτησε ο Άντζελο.

- Και μετά, τα ξέρεις, δεν είναι έτσι; Ο Λούσιφουλ ορκίστηκε εκδίκηση. Δήλωσε στους δημοσιογράφους. Θα εκδικηθώ. Δεν ξέρω πώς, αλλά θα εκδικηθώ. - Φοβερός όρκος, είπε ο Άντζελο. Καταστροφικός, απαίσιος, απάνθρωπος, με πολλές προεκτάσεις. - Γιατί τόσο βαριές λέξεις; ρώτησε ο Κάλχας. - Δεν ξέρεις ότι η εκδίκηση, ενώ μπορεί να φέρει την καταστροφή του αντιπάλου, φέρνει πάντα και την αυτοκαταστροφή; Και μετά αναπαράγεται, μεταδίδεται σαν κακό μόλυσμα. - Δεν το είχα σκεφτεί, είπε ο Κάλχας - Δεν έχεις διαβάσει καθόλου ιστορία; - Αν έχω; Εκτός από ποδοσφαιριστής, ήμουν και δάσκαλος της ιστορίας στο γυμνάσιο, στα νιάτα μου. - Και δεν έμαθες ότι στα πιο πολλά ιστορικά γεγονότα, το κίνητρο είναι η εκδίκηση, κρυφή ή φανερή, συνειδητή ή ανεπίγνωστη; - Δεν μας το είπαν στο πανεπιστήμιο. Εσύ που το ξέρεις; Τόσο μικρός και κάνεις το σοφό; - Δεν κάνω το σοφό, είμαι σοφός. - Δηλαδή είσαι πολύ γραμματισμένος, έχεις διαβάσει πολλά βιβλία; - Δεν έμαθα να διαβάζω, είπε ο Άντζελο. - Γιατί; - Για να μην γεμίζει ο νους μου ψέματα. Τώρα κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια και βλέπω τι έχουν στο νου τους - Και τι βλέπεις; - Εκδίκηση. Φόβο. Χτύπημα. Πλήγωμα. Ανταπόδοση. Μίσος. Φθόνο. - Ελπίδες, όνειρα, αυταπάτες, τρικλοποδιές. - Δηλαδή, μπορείς να δεις τι έχω εγώ στο νου μου τώρα; - Φόβο. - Τι φόβο;

- Για όσα μπορεί να συμβούν απόψε μέσα στο γήπεδο, και απ έξω, μετά τον αγώνα. Νοιώθεις και ενοχή. - Για ποιο πράγμα; - Που σου ξέφυγε αυτή η κοπέλα. Υποψιάζεσαι ότι είναι η αγαπημένη του Λούσιφουλ και ότι θα πάρει αυτή εκδίκηση για λογαριασμό του. Φοβάσαι κάποιο μεγάλο κακό. Επιθέσεις. Θανάτους. - Ναι, φοβάμαι. Η Αγγλική αστυνομία μας ειδοποίησε ότι η κοπέλα μπήκε στο αεροπλάνο με άλλη ταυτότητα. Μας έστειλαν και μια φωτογραφία της για να την αναγνωρίσουμε και να τη συλλάβουμε στην είσοδο, για να μην μπει μέσα στο γήπεδο. Φοβάμαι ότι ήταν αυτή που πέρασε. Αν έχει παρέα... Περίμενε. Ο Κάλχας πλησίασε κάποιον άντρα που στεκόταν πιο πέρα. Του έδωσε τη φωτογραφία της νεαρής Αγγλίδας και του μίλησε στο αυτί. Εκείνος κοίταξε λίγο τη φωτογραφία, την έβαλε στην τσέπη του και μπήκε στο γήπεδο. Μετά ο Κάλχας γύρισε στον Άντζελο. - Λοιπόν, τα ήξερες; - Δεν ήξερα τίποτα, εσύ μου τα είπες. - Μα τότε, τι είδος φανατικός ποδοσφαιρόφιλος είσαι εσύ; - Εγώ, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος; Χα, Χα, Χα, είπε ο Άντζελο και γέλασε δυνατά και ανοιχτόκαρδα. Εγώ, αν μπορούσα, θα καταργούσα το ποδόσφαιρο. - Τότε γιατί είσαι εδώ; Μήπως είσαι στην παρέα της Αγγλίδας και τη βοηθήσεις να ξεκινήσει κάποια έκτροπα και συγκρούσεις; ρώτησε ύποπτα ο Κάλχας. - Όπου πάω εγώ, σταματούν οι συγκρούσεις και τα έκτροπα, είπε ο Άντζελο. Το πεπρωμένο μου με έστειλε εδώ. Υπηρετώ το πεπρωμένο μου. Πήρα μήνυμα, κατάλαβες; - Τι πεπρωμένο είναι αυτό; ρώτησε περίεργος ο Κάλχας. - Στο είπα. Να σταματάω τις συγκρούσεις, να συμφιλιώνω.

- Μμ, και πώς σκέφτεσαι να υπηρετήσεις το πεπρωμένο σου; ρώτησε πάλι ύποπτα ο Κάλχας. Έχεις συνεργάτες; - Μόνο αν βρω κάποιον που να υπηρετεί το ίδιο πεπρωμένο, έστω και χωρίς να το ξέρει. Αν τον συναντήσω, ίσως συνειδητοποιήσει το πεπρωμένο του, και με τη συνεργασία μας να το βάλουμε σε πράξη. Μετά, όλα τα καλά θα ακολουθήσουν, Απόψε, κρίσιμη μέρα. Απόψε.. - Απόψε, τι; Ξαναρώτησε ο ελεγκτής πολύ περίεργος, γεμάτος ερωτηματικά. - Μπαίνω, είπε το αγόρι. Λίγο ακόμα αν αργήσω, χάθηκαν όλα. Στο μεταξύ, όση ώρα μιλούσαν μεταξύ τους, ο κόσμος έμπαινε στο γήπεδο σε ρυθμό που όλο και δυνάμωνε. Πολλοί άνθρωποι, Έλληνες κυρίως αλλά και Άγγλοι, ήξεραν το Γιάννη Κάλχα από παλιά, σαν αρχηγό της εθνικής Ελλάδας και τον χαιρετούσαν. Ο Άντζελο αντιχαιρετούσε όσους μπορούσε πιο πολλούς. Χαμήλωνε το κεφάλι ευγενικά, τους κοίταζε στα μάτια και όλοι τον πρόσεχαν. Για να στέκεται δίπλα στον Κάλχα, σκέφτονταν, πρέπει να ήταν κάποιος δικός του. Ίσως το παιδί του. Και όλοι τον συμπαθούσαν.