Τι είναι ο Βαμπιρισμός; Ο Βαμπιρισμός χαρακτηρίζεται από μερικές δυνάμεις αλλά και αδυναμίες, με τις οποίες ο άνθρωπος-βαμπίρ γεννιέται και ΔΕΝ αποκτά αργότερα! Η άποψη που έχει επικρατήσει ότι αν σε δαγκώσει Βαμπίρ γίνεσαι και εσύ Βαμπίρ, είναι μύθος. Ο Βαμπιρισμός υπάρχει και σαν ιατρικός όρος για να χαρακτηρίσει ένα είδος ασθένειας. Για περισσότερα, παραπέμπω τον αναγνώστη να αναζητήσει λεπτομέρειες σε κείμενα ιατρικής. Εν συντομία, παραθέτω τα χαρακτηριστικά των Βαμπίρ, συμπεριλαμβανομένων και των απόκρυφων συμπτωμάτων τα οποία η ιατρική δεν αναφέρει ούτε αναγνωρίζει. Οργανικές δυσλειτουργίες: - Ασυνήθιστα απαραίτητη ανάγκη και προτίμηση στο ωμό κρέας, αυγά και άλλες τροφές υψηλές σε πρωτεΐνες, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί. Εάν μάλιστα δεν λάβει αυτές τις τροφές την στιγμή που αισθάνεται ότι τις χρειάζεται, υπάρχει περίπτωση μέχρι και να λιποθυμήσει. Αφού λάβει αυτές τις τροφές, καταβάλλεται από μια έντονη αίσθηση ηρεμίας και πληρότητας (μοιάζει με την υπογλυκαιμία). - Φωτοευαισθησία ή Φωτοφοβία. Δηλαδή, τα μάτια κουράζονται εύκολα και ερεθίζονται (κοκκινίζουν και δακρύζουν) στο έντονο φως ιδίως το φυσικό. - Προτιμά να είναι ξύπνιος τη νύχτα και κοιμάται κατά την διάρκεια της ημέρας. - Κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο και πολύ πιθανό να υποφέρει και από αϋπνίες. - Παρουσιάζει ανεξήγητη ανθεκτικότητα στα χημικά φάρμακα και τον επηρεάζουν τελείως διαφορετικά. Αντίθετα, τα φυσικά φάρμακα και θεραπείες (βότανα, ιαματικά λουτρά κλπ) δείχνουν να αντιδρούν καλλίτερα στον οργανισμό του και να παρουσιάζουν θεαματικά αποτελέσματα. - Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό οξυγόνου στο αίμα. - Παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλό αιματοκρίτη. - Παρ όλα τα προβλήματα στο αίμα του, δεν φαίνεται να έχει καμία αδυναμία, ίσα-ίσα που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υγιής και ενεργητικός. - Υποφέρει από ημικρανίες. Ο Βαμπιρισμός όμως, δεν χαρακτηρίζεται μονάχα από οργανικές δυσλειτουργίες, αλλά και από απόκρυφες δυνάμεις. Αυτές δυνάμεις/ικανότητες είναι φυσικές και όχι επίκτητες. Με άλλα λόγια, το Βαμπίρ δεν έχει εξασκηθεί ποτέ για να αποκτήσει αυτές τις ικανότητες, αλλά τις είχε από την ημέρα της γέννησής του. Παραθέτω μερικές από αυτές: - Συχνά συναντά ανθρώπους για πρώτη φορά, που όμως είναι σίγουρος ότι τους γνωρίζει από παλιά. - Όνειρα υπερβολικά ζωντανά, που παρουσιάζονται πολύ συχνά, και που συνήθως αποδεικνύονται προφητικά αργότερα. - Μπορεί να ψυχολογήσει τους ανθρώπους με εντυπωσιακή ακρίβεια, ακόμα κι αν τους έχει μόλις γνωρίσει. - Ικανότητα να γοητεύει, να ελκύει και κυρίως να ηρεμεί όσους τον περιτριγυρίζουν, ακόμα και χωρίς να τους μιλήσει, παρά μόνο με το να βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Συχνά όμως, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο μαζί του, είναι πιθανό να αισθανθούν μια ανεξήγητη εξάντληση και ίσως και έναν ελαφρό πονοκέφαλο. Τα συμπτώματα όμως αυτά, εξασθενούν μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα πάψουν να είναι κοντά του. - Παρουσιάζει εντυπωσιακά γρήγορη ανάρρωση από ασθένειες και επούλωση 1 / 5
τραυμάτων. Όλα τα παραπάνω, και οι δυσλειτουργίες αλλά και οι δυνάμεις/ικανότητες, θα πρέπει να συνυπάρξουν για να μπορέσουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο Βαμπίρ. Μεμονωμένα συμπτώματα και ικανότητες μπορεί να είναι το οτιδήποτε, ή να είναι επίκτητες. Τα Βαμπίρ επίσης, διαχωρίζονται σε 2 βασικές κατηγορίες: Τα Πρανικά Βαμπίρ Που έχουν περισσότερη ανάγκη από τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, κυρίως αυτές που περιέχουν αίμα. Οι πρωτεΐνες είναι αναγκαίες για την ύπαρξή τους και χωρίς αυτές αρχικά εξασθενούν σημαντικά, στην συνέχεια αρρωσταίνουν σοβαρά και τέλος επέρχεται ο θάνατος. Ο μύθος που θέλει αυτά τα Βαμπίρ να απομυζούν ανθρώπους και ζώα από το αίμα τους μέχρις ότου να τους σκοτώνουν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι μια ελάχιστη ποσότητα ζωντανού αίματος, της τάξεως των 30-50ml, είναι αρκετή για να τους αναζωογονήσουν και να τους διατηρήσουν εύρωστους για τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες! Εάν μάλιστα δυσκολεύονται να βρουν δότη, τρέφονται από το δικό τους αίμα. Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ Που έχουν περισσότερη ανάγκη από ενέργεια. Την ενέργεια αυτήν την λαμβάνουν όχι μόνο από την αύρα των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, αλλά και από την αύρα ζώων όπως επίσης και από καιρικά φαινόμενα όπως οι καταιγίδες. Όταν «τρέφονται» από την αύρα ανθρώπων και ζώων, η μόνη επίπτωση που έχει στον δότη είναι μια ελαφρά εξάντληση και πονοκέφαλος κατά την διάρκεια και για λίγες ώρες αργότερα. Αυτές οι 2 κατηγορίες μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν προσωρινά μέχρι το Βαμπίρ να λάβει αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη. Για παράδειγμα, ένα Ψυχικό Βαμπίρ, μπορεί να λάβει τα απαραίτητα στοιχεία επιβίωσής του από τις ζωικές τροφές ή το ζωντανό αίμα, αλλά θα ικανοποιηθεί η ανάγκη του πολύ προσωρινά και όχι ολοκληρωτικά. Θα είναι δηλαδή μια προσωρινή λύση ανάγκης. Το ίδιο ισχύει και ανάποδα για τα Πρανικά Βαμπίρ. Έχω ήδη αναφέρει την λέξη «δότης». Ο δότης δεν είναι θύμα των Βαμπίρ, αλλά προτίθεται οικειοθελώς να τους παράσχει αυτό που έχουν ανάγκη. Λανθασμένα έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα Βαμπίρ επιτίθονται και παίρνουν δια της βίας αυτό που χρειάζονται από τα θύματά τους. Αυτό όμως δεν είναι η πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, τα Βαμπίρ προσπαθούν να βρουν ένα δότη, στον οποίο εξηγούν ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζονται, κάθε πότε το χρειάζονται και πως θα το πάρουν. Υπάρχει δηλαδή μια συνεργασία μεταξύ Βαμπίρ και δότη (κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο ειδικά για τα Ψυχικά Βαμπίρ) και συνήθως ο δότης είναι ο/η σύζυγος του Βαμπίρ, ο φίλος, ο συγγενής Ο λόγος είναι απλός: τα Βαμπίρ δεν χρειάζεται ούτε να σκοτώσουν για να τραφούν, ούτε να δημιουργήσουν μόνιμους τραυματισμούς, ούτε σε γενικές γραμμές να ταλαιπωρήσουν τον/την δότη τους. Τα Βαμπίρ δεν τρέφονται με κανονικές τροφές (εκτός των ζωικών) και καθημερινά όπως όλος ο κόσμος; Φυσικά και τρέφονται κανονικά και καθημερινά όπως όλος ο κόσμος! Είναι άνθρωποι κανονικοί όπως όλοι υπόλοιποι, με τις ίδιες καθημερινές ανάγκες για να ζήσουν. Η διαφορά τους είναι ότι πέρα από τα όσα έχει ανάγκη κάθε ανθρώπινο σώμα, έχουν και κάποιες επιπλέον ανάγκες. Είναι για παράδειγμα σαν τους διαβητικούς, που εκτός από όλα τα άλλα, έχουν ανάγκη και από ινσουλίνη, κάτι δηλαδή που δεν χρειάζεται ένας υγιής 2 / 5
οργανισμός. Ποια είναι η διαδικασία με την οποία τρέφονται τα Βαμπίρ; Τα Πρανικά Βαμπίρ, όπως προανέφερα, έχουν ανάγκη από περίπου 30-50 ml ζωντανό αίμα κάθε περίπου 1-2 εβδομάδες. Όταν αισθανθούν την ανάγκη να τραφούν, ο δότης δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο από το να τρυπήσει το δάχτυλό του με μια καρφίτσα ή να δημιουργήσει μια μικρή τομή σε κάποιο μέρος του σώματός του και να αφήσει το Βαμπίρ να «βυζάξει» το αίμα. Η διαδικασία δεν παίρνει πάνω από λίγα λεπτά και το αίμα που «χάνει» ο δότης είναι τόσο λίγο που δεν έχει απολύτως καμία αρνητική επιρροή πάνω του. Τα Ψυχικά ή Ενεργειακά Βαμπίρ, συνήθως τρέφονται ασυναίσθητα από τους γύρω τους. Η μέθοδος όμως αυτή δεν είναι αρκετά ικανοποιητική και πρέπει να γίνεται καθημερινά. Όταν όμως υπάρχει δότης, το Βαμπίρ τρέφεται από αυτόν/η κάθε περίπου εβδομάδα και δεν έχει ανάγκη να τραφεί άλλο ενδιάμεσα. Κατά την διαδικασία όπου δότης και Βαμπίρ συνεργάζονται, είναι καλό ο δότης να γνωρίζει πώς να συγκεντρώσει και να κατευθύνει την ενέργειά του. Έτσι το Βαμπίρ λαμβάνει όλη την ενέργεια που χρειάζεται, χωρίς να είναι ανάγκη να «ρουφά» τους γύρω του κάθε τρεις και λίγο. Αφού το Βαμπίρ τραφεί, η μόνη «παρενέργεια» που παρουσιάζει ο/η δότης είναι εξάντληση και έντονη υπνηλία. Ένας όμως καλός ύπνος της τάξεως των 8-10 συνεχόμενων ωρών, είναι αρκετός για να αποκαταστήσει την χαμένη του/της ενέργεια. Όταν τα Ψυχικά/Ενεργειακά Βαμπίρ τρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα, αυτό που κάνουν είναι να βρεθούν κάπου σε ανοιχτό χώρο και να «ρουφήξουν» την ενέργεια που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ αποτελεσματική και αρκετή για να τα ενεργοποιήσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από 1 εβδομάδα, που μπορεί να φτάσει και τον μήνα! Οι καταιγίδες όμως δεν έρχονται «κατά παραγγελία» και τα Βαμπίρ θα πρέπει να βρουν άλλες πηγές ζωτικής ενέργειας μέχρι την επόμενη καταιγίδα. Μύθοι για τους ανθρώπους-βαμπίρ: Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από τα Βαμπίρ και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το σινεμά και τα βιβλία τρόμου έχουν σχηματίσει μια τελείως λανθασμένη εικόνα για τα Βαμπίρ. Έχω ήδη αναφέρει μερικούς μύθους για τα Βαμπίρ, αλλά ας τα δούμε και πιο αναλυτικά για να ξεκαθαρίσουμε τον μύθο από την πραγματικότητα: - Οι άνθρωποι-βαμπίρ ούτε ντύνονται περίεργα, ούτε έχουν κάτι χαρακτηριστικό στο παρουσιαστικό τους που να τους διαχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο μύθος με τους υπερβολικά ανεπτυγμένους κυνόδοντες, έχει προέλθει από τις νυχτερίδες-βαμπίρ. Αυτοί που ντύνονται με μαύρα, βάφονται περίεργα και γενικά επιδιώκουν μια εικόνα και συμπεριφορά Βαμπίρ, δεν είναι τίποτε άλλο από ανθρώπους που για κάποιους λόγους (ακατανόητους για μένα προσωπικά) πολύ θα ήθελαν να ήταν Βαμπίρ. Τα πραγματικά Βαμπίρ, όχι μόνο δεν τονίζουν την φύση τους αλλά προσπαθούν να περάσουν και απαρατήρητοι! Κάτι όχι και τόσο δύσκολο, μιας και τίποτε επάνω τους δεν μπορεί να προδώσει την φύση τους. Υπάρχει επίσης και σπάνια περίπτωση ανθρώπων που είναι Βαμπίρ και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Αυτό συνήθως παρατηρείται στις νεαρές ηλικίες που ακόμα δεν έχουν γενικότερα συνειδητοποιήσει τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. - Δεν λατρεύουν τον Σατανά, όπως επίσης είναι πολύ πιθανό να είναι άνθρωποι πολύ 3 / 5
θρήσκοι ή να μην πιστεύουν σε τίποτα! Ο Βαμπιρισμός δεν σχετίζεται καθόλου με τα θρησκευτικά πιστεύω. - Δεν κοιμούνται σε φέρετρα ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση να κάνουν τις βόλτες τους στα νεκροταφεία. Δεν αποκλείεται μάλιστα να φοβούνται αυτούς τους χώρους. - Οι σωματικές τους λειτουργίες είναι απόλυτα φυσιολογικές εκτός από τις δυσλειτουργίες που προανέφερα. Δεν φαίνεται δηλαδή να είναι νεκροί. Με προβλήματα υγείας ναι, νεκροί σίγουρα όχι! - Δεν είναι κακόβουλοι ούτε μισούν το ανθρώπινο είδος. Για την ακρίβεια, δεν μισούν την οποιαδήποτε μορφή ζωής. Δεν έχουν επίσης καμία διεστραμμένη διάθεση για φόνους. - Το φως του ήλιου, εκτός από ευαισθησία στα μάτια, δεν έχει απολύτως καμία άλλη επίπτωση πάνω τους. - Δεν έχουν υπεράνθρωπες σωματικές δυνάμεις, ούτε πετάνε, ούτε μπορούν να «κολλάνε» στους τοίχους κάθετα, ούτε μεταλλάσσονται σε λύκους ή οτιδήποτε άλλο ζώο. - Δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα το σκόρδο, ούτε με τους σταυρούς, και δεν είναι καθόλου απίθανο να είναι και πιστοί Χριστιανοί! - Εάν τους καρφώσετε ένα παλούκι στην καρδιά και τους κόψετε το κεφάλι, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να καταλήξετε στην φυλακή για φόνο. Πέρα όμως από τον Βαμπιρισμό, υπάρχουν και άλλα είδη Βρυκολάκων που η φύση τους αγγίζει τον μύθο. Όπως λέει και ο σοφός λαός: «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Θα πρέπει όμως να τονίζω ιδιαίτερα εδώ, ότι καλό θα ήταν να διαχωρίζουμε τους συνανθρώπους μας με Βαμπιρισμό από τα άλλα είδη Βρυκολάκων. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που έχουν κοινό, είναι η ανάγκη για ζωντανό αίμα ή για ζωτική ενέργεια. Εκεί όμως σταματά η συσχέτιση. Τα φαντάσματα-βρυκόλακες: Υπάρχει μια πολλή πλούσια παράδοση για τα φαντάσματα-βρυκόλακες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η παράδοση δεν αφορά τους ανθρώπους με Βαμπιρισμό, αλλά ένα άλλο είδος Βαμπίρ που δημιουργείται μετά τον φυσικό θάνατο του σώματος. Οι παραδόσεις βρίθουν και οι θρύλοι είναι πάμπολλοι για το πώς και το γιατί γίνονται Βρυκόλακες μερικοί άνθρωποι μετά τον θάνατό τους. Παραπέμπω τον αναγνώστη στο βιβλίο «Βρυκόλακες» (εκδόσεις Αρχέτυπο) για μια εξαιρετικά ενημερωμένη συλλογή από τέτοιες παραδόσεις και γενικά μια άριστη πραγματεία με θέμα τους Βρυκόλακες. Παραθέτω μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο: << Είναι τόσες πολλές οι ελληνικές παραδόσεις και οι δοξασίες για το ποιοι άνθρωποι βρυκολακιάζουν όταν πεθάνουν, που αν ισχύουν όλες τους, τότε κανείς δεν είναι «υπεράνω υποψίας» στα νησιά του Αιγαίου. Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν όσοι έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα, αλλά και όσοι χτυπούν τους γονείς τους, οι τοκογλύφοι, οι μεθύστακες, αυτοί που αυτοκτονούν, όσοι έχουν αλλάξει την πίστη τους και όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία. Στην Άνδρο, βρυκόλακες γίνονται εκείνοι που όταν πέθαιναν κάποιος τους βλαστήμησε ή τους καταράστηκε [ ] Οι αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μαγεμένοι από κακές μάγισσες, αυτοί που αργούν να ξεψυχήσουν, όσοι δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν μια ιερή υπόσχεση που έδωσαν, αυτοί που για κάποιο λόγο μένουν άταφοι, τα αβάφτιστα μωρά που πέθαναν 4 / 5
πριν προλάβουν να τα βαφτίσουν, κι αυτοί που πεθαίνουν μόνοι τους την νύχτα με πανσέληνο, όλοι αυτοί βρυκολακιάζουν σύμφωνα με τις δοξασίες πολλών νησιών του Αιγαίου. [ ] Αλλά βρυκολακιάζουν και όσοι έχουν την ατυχία να περάσει μια γάτα από πάνω τους μόλις ξεψυχήσουν, γι αυτό και οι άνθρωποι φυλούν πολύ καλά το δωμάτιο του νεκρού μέχρι να τον πάρουν για την ταφή του >> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 206) << Οι Βρυκόλακες [ ] βγαίνουν από τους τάφους τους κάθε νύχτα, συνήθως τα μεσάνυχτα, προτιμούν όμως τις νύχτες χωρίς φεγγάρι για να μπορούν να γίνονται ένα με το σκοτάδι και να αρπάζουν τα θύματά τους. Βγαίνουν κάθε νύχτα, αλλά στην Σαντορίνη δεν βγαίνουν ποτέ το Σάββατο, στην Πρέβεζα δεν βγαίνουν ποτέ την Κυριακή, στην Τήνο δεν βγαίνουν ποτέ την Παρασκευή [ ] στην Σέριφο φοβούνται να βγουν από τα μνήματά τους μόνο την Τρίτη (εκτός αν πέφτει Τρίτη και 13, οπότε έχουν γλέντι), στην Κάλυμνο προτιμούν να βγαίνουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες γιατί τους αρέσει ο παγωμένος βοριάς που φυσά, καβαλούν πάνω του και ταξιδεύουν από σκεπή σε σκεπή >> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 205) << Για την μορφή και την εμφάνιση του Βρυκόλακα, όλοι οι νησιώτες διαφωνούν και οι πεποιθήσεις ποικίλουν από νησί σε νησί. Στην Σκόπελο δεν έχουν καθόλου σάρκες αλλά είναι σκελετοί που περπατούν και στην Αλόννησο έχουν σάρκες μαύρες και γυαλιστερές, που λάμπουν στο σκοτάδι. Στο Πήλιο είναι λαμπεροί, και στα Άγραφα είναι αόρατοι εκτός από τις νύχτες με φεγγάρι. Στη Σαμοθράκη πιστεύουν ότι το σώμα τους είναι από φωτιά, αλλά μπορεί να είναι και σκιές ή να είναι τελείως αόρατοι. Στις Σπέτσες, στην Ύδρα και στα Κύθηρα, είναι κακόσχημοι καμπούρηδες με κατάμαυρα χέρια και μεγάλα νύχια. Στην Τήνο έχουν τη μορφή του νεκρού, αλλά με μακριά γένια, μακριά μαλλιά και μακριά γαμψά νύχια. Στην Χίο είναι λευκοντυμένοι -με τα σάβανά τους- αλλά έχουν και ένα αρχηγό, που είναι τριπλάσιος σε μέγεθος και κατάμαυρος κι ολόγυρά του χοροπηδούν οι άλλοι. Στη Λέσβο έχουν πρόσωπο κατακκόκινο και πολύ άγριο, κι έχουν δόντια σαν του σκύλου ή σαν της γάτας. Πολλές φορές περπατούν με τα τέσσερα και ουρλιάζουν σαν λύκοι >> («Βρυκόλακες», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 206-207) Οι θρύλοι επίσης λένε ότι επιτίθονται μόνο στους συγγενείς τους και κατά προτίμηση στους άμεσους απογόνους τους (παιδιά και εγγόνια). Το πιο πιθανό όμως για το πώς βρυκολακιάζουν οι νεκροί, είναι ότι το σώμα του νεκρού καταλαμβάνεται από Δαίμονα αμέσως μετά την «αποχώρηση» της ψυχής του. Δεν πρόκειται δηλαδή για αυτόν καθ αυτόν τον νεκρό, αλλά για Δαίμονα-μυζητήρα. Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθεί το σώμα από τον Δαίμονα και να πάψει να περιφέρεται στον δικό μας κόσμο τρομοκρατώντας και φονεύοντας τους ζωντανούς, είναι να καεί το σώμα του νεκρού, να εξορκιστεί ο Δαίμονας, και να καθαγιαστεί ο τάφος. Και πάλι, οι μύθοι περί παλουκιών, αποκεφαλισμών, σκόρδων κλπ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μύθοι! 5 / 5