Πειραιώς 132, 118 54 Αθήνα Τηλ.: 210-3727400 Fax: 210-3255460 E-mail: info@rae.gr Web: www.rae.gr O-45317/17.11.2010 ΑΠΟΦΑΣΗ ΡΑΕ ΥΠ ΑΡΙΘΜ. 2055/2010 Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Επί της Διενέργειας Ακροάσεως της εταιρείας VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε. με θέμα «Παρακολούθηση της τήρησης των όρων της υπ αριθμ. πρωτ. ΥΠΑΝ 5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/18.06.2006 Άδειας Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας» Κατά την τακτική συνεδρίασή της, στην έδρα της, την 10 η Νοεμβρίου 2010 και Λαμβάνοντας υπόψη: 1. Το Ν.2773/1999 (ΦΕΚ Α 286) όπως ισχύει τροποποιηθείς σύμφωνα με το άρθρο 23 του Ν.3175/2003 (ΦΕΚ Α 207) και το άρθρο 15 παρ. 1 του Ν.3426/2005 (ΦΕΚ Α 309). 2. Τις διατάξεις των άρθρων 28 και 29 του Ν.3426/2005 (ΦΕΚ Α 309). 3. Τις διατάξεις των άρθρων 2 έως 21 και τα Παραρτήματα της υπ αριθ. Δ5- ΗΛ/Β/Φ.1/οικ.17951/08.12.2000 Απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης «Κανονισμός Αδειών Παραγωγής και Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας» (ΦΕΚ Β 1498). 4. Την υπ αριθ. Δ5/ΗΛ/Β/Φ1/οικ.8988/25.5.2001 Απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης «Έγκριση του Κώδικα Συναλλαγών Ηλεκτρικής Ενέργειας» (ΦΕΚ Β 623). 5. Την υπ αριθ. Δ5-ΗΛ/Β/οικ./8311/09.05.2005 Απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης «Κώδικας Διαχείρισης και Συναλλαγών Ηλεκτρικής Ενέργειας» (εφεξής ΚΔΣ&ΣΗΕ) (ΦΕΚ Β 655), όπως τροποποιήθηκε με την υπ αριθ. Δ5/ΗΛ/Β/Φ.1.10/2/οικ.9180/07.05.2009 ομοία (ΦΕΚ Β 852) και ισχύει. 6. Την υπ αριθ. ΠΔ5/ΗΛ/Β/Φ1Β/12924/25.06.2007 Απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β 1040).
7. Την υπ αριθ. Δ5/ΗΛ/Β/Φ1Β/2467/23859/11.12.2007 Απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β 2353), όπως τροποποιήθηκε με την υπ αριθ. Δ5/ΗΛ/Β/Φ.1.Β/3018/οικ.7504/ 07.04.2009 ομοία (ΦΕΚ Β 664) και ισχύει. 8. Τις διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 2 της Οδηγίας 2003/54/ΕΚ. 9. Την υπ αριθ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/18.06.2006 Άδεια Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας ισχύος 300MW (εφεξής Άδεια), της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.» (εφεξής Εταιρεία). 10. Την υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-116415/28.06.2010 αίτηση για τροποποίηση της υπ αριθ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/18.06.2006 Άδειας Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.» 11. Την υπ αριθ. κατάθεσης 4415/07.08.2009 αίτηση ακύρωσης της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.», κατά των υπ αριθ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ1.15/1415/οικ.13796 και Δ5/ΗΛ/Β/Φ1.15/1416/οικ.13797 (ΦΕΚ Β 1321) αποφάσεων του Υπουργού Ανάπτυξης. 12. Την υπ αριθ. 315/31.03.2010 απορριπτική Απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της από 07.08.2009 σχετικής αίτησης της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 13. Τις υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-119098/04.08.2010 και Ι-120884/03.09.2010 έγγραφες καταγγελίες του Διαχειριστή του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) Α.Ε. για ληξιπρόθεσμες οφειλές της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 14. Την από 06.08.2010 εξώδικη απάντηση-δήλωση-πρόσκληση της ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. προς την εταιρεία «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 15. Την υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-120137/23.08.2010 εξώδικη απάντηση-δήλωσηδιαμαρτυρία της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 16. Την υπ αριθ. κατάθεσης 5813/27.08.2010 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 17. Την από 30.08.2010 απορριπτική Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά επί του αιτήματος χορήγησης προσωρινής διαταγής της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 18. Την υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-120884/03.09.2010 επιστολή της ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. 19. Την υπ αριθ. ΡΑΕ 1368/10.09.2010 (O-44375/04.10.2010) απόφαση ΡΑΕ για την κλήση σε ακρόαση της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.», ως προς την «Παρακολούθηση της τήρησης των όρων της υπ αριθμ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/ 18.06.2006 Άδειας Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας». 20. Την υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-124126/18.10.2010 επιστολή της ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. 2
21. Την ακροαματική διαδικασία που έλαβε χώρα ενώπιον της Επιτροπής Ακροάσεως κατά την 20.10.2010 και το υπ αριθ. 1 πρακτικό που τηρήθηκε σχετικά. 22. Την υπ αριθ. 3846/2010 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. 23. Το υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι-124964/27.10.2010 υπόμνημα της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 24. Το από 4.11.2010 Πόρισμα της Επιτροπής Ακροάσεως. 25. Την υπ αριθ. Ι-126142/10.11.2010 επιστολή της εταιρείας «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.». 26. Το π.δ. 139/2001 «Κανονισμός Εσωτερικής λειτουργίας της Ρ.Α.Ε.» (ΦΕΚ Α 121/18.06.2001). 27. Τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 2690/1999 «Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας» (ΦΕΚ Α 45/09.03.1999). Σκέφθηκε ως εξής: Α. Επειδή, η Επιτροπή Ακροάσεως, με το από 4.11.2010 Πόρισμά της και αναφορικά με τους ισχυρισμούς που προέβαλε η καθ ής, κατέληξε στις ακόλουθες διαπιστώσεις: 1. Η καθ ής ισχυρίζεται ότι η «αρμοδιότητα της ΡΑΕ ως ρυθμιστικής αρχής είναι σύμφωνα με το άρθρο 23, παρ. 1 της Οδηγίας 2003/54/ΕΚ, η διασφάλιση της αμεροληψίας του ουσιαστικού ανταγωνισμού και της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς» και ότι «σύμφωνα δε με την παρ. 2 του άρθρου 3 της Οδηγίας οι ΥΚΩ μπορεί να επιβάλλονται υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι τηρούνται οι διατάξεις της Συνθήκης για τον ανταγωνισμό» και ότι «δεν θα είχε αντίρρηση αν η επιβολή αυτή δεν γινόταν αναδρομικά και αν ήταν διαφανής» (παρ. 2 και 3 του υπομνήματος). Παρά ταύτα, η ΡΑΕ στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 1 του Ν.2773, όπως ισχύει: «α. Παρακολουθεί και εποπτεύει τη λειτουργία της αγοράς ενέργειας σε όλους τους τομείς της [ ] ε. Επιβάλλει στους παραβάτες των διατάξεων του νόμου αυτού και των πράξεων που εκδίδονται κατ` εξουσιοδότησή τους, τα πρόστιμα που προβλέπονται στο άρθρο 33 του νόμου αυτού.» Απαραδέκτως προβάλλεται ο ισχυρισμός για παραβίαση της κοινοτικής νομοθεσίας 2003/54 για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, λόγω της διατήρησης από τον νομοθέτη μονοπωλιακών καταστάσεων υπέρ της ΔΕΗ στα απομονωμένα μικροδίκτυα. Κατά τη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 3 της Οδηγίας, προβλέπεται η γενική αρμοδιότητα των κρατών μελών να επιβάλλουν υποχρεώσεις Υ.Κ.Ω. στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι, οι Υ.Κ.Ω. θα πρέπει να αποβλέπουν σε θέματα ασφάλειας, 3
συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας του εφοδιασμού, της τακτικής παροχής, της ποιότητας και των τιμών παροχής, καθώς και της προστασίας του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας του κλίματος και της ενεργειακής αποδοτικότητας. Συναφώς δε αναγνωρίζεται το δικαίωμα, στο Κράτος μέλος, να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμόσει την υποχρέωση για παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Η σχετική ελληνική νομοθεσία που θεσπίσθηκε προς συμμόρφωση με τις κοινοτικές επιταγές, παρέχει τη δυνατότητα σε όλους τους κατόχους άδειας προμήθειας να παράσχουν Υ.Κ.Ω.. Κάθε προμηθευτής μπορεί να παρέχει Υ.Κ.Ω.. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κοινοτικού δικαίου από την 1 η Ιουλίου 2007, όλοι οι καταναλωτές που βρίσκονται εγκατεστημένοι στην ελληνικοί Επικράτεια έχουν δικαίωμα επιλογής προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 2773/1999 με το οποίο ενσωματώθηκε η ως άνω κοινοτική απαίτηση «Όλοι οι καταναλωτές ορίζονται ως Επιλέγοντες Πελάτες, με εξαίρεση τους καταναλωτές που είναι εγκατεστημένοι σε Απομονωμένα Μικροδίκτυα, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 3 του άρθρου 11 και αυτούς που προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια αποκλειστικά για οικιακή χρήση. Από την 1.7.2007, όλοι οι καταναλωτές ορίζονται ως Επιλέγοντες Πελάτες, με εξαίρεση τους καταναλωτές που οι εγκαταστάσεις τους είναι συνδεμένες με Απομονωμένα Μικροδίκτυα, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 3 του άρθρου 11.». Η παράγραφος 3 του άρθρου 11 προβλέπει τη διαδικασία χορήγησης παρέκκλισης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26 της Οδηγίας 2003/54/ΕΚ. Επισημαίνεται ότι η Ελλάδα έχει ζητήσει από το έτος 2005 την προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 26 της Οδηγίας παρέκκλιση και αναμένει τη σχετική απάντηση της Επιτροπής. Συνεπώς, έως την χορήγηση της σχετικής παρέκκλισης, όλοι οι καταναλωτές μπορούν να επιλέξουν τον προμηθευτή τους, συμπεριλαμβανομένων και των καταναλωτών στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά. Η καθ ής προβαίνει σε μια στρεβλή ερμηνεία του άρθρου 25 παρ. 1 του ν. 2773/1999 και κατ επέκταση αβασίμως προβάλλει τον ισχυρισμό ότι δεν έχει απελευθερωθεί η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά και ότι η άδεια προμήθειας στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά έχει χορηγηθεί αποκλειστικά και μόνο στη ΔΕΗ. Η καθ ής αναφέρεται στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά και την έλλειψη απελευθέρωσης ενώ η δραστηριοποίηση της, ως προμηθευτής, στο Διασυνδεδεμένο δίκτυο ουδόλως παρεμποδίζεται από το θεσμικό πλαίσιο. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι η απελευθέρωση της αγοράς των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών δεν έχει πλήρως επιτευχθεί, τούτο οφείλεται στην καθυστέρηση κατάρτισης του Κώδικα Διαχείρισης Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών με το οποίον θεσπίζεται η διαδικασία δραστηριοποίησης στην αγορά αυτή και όχι στην κατά νόμο θέσπιση μονοπωλιακού καθεστώτος υπέρ της ΔΕΗ. Επισημαίνεται, ότι ο σχετικός Κώδικας έχει ήδη καταρτισθεί από τον αρμόδιο Διαχειριστή και έχει υποβληθεί στη ΡΑΕ προκειμένου να γνωμοδοτήσει προς τον αρμόδιο Υπουργό σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23 του ν. 2773/1999. Περαιτέρω, η επίκληση του μονοπωλίου της ΔΕΗ στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά αλυσιτελώς προβάλλεται καθώς δεν μπορεί να αποτελέσει βάσιμο ισχυρισμό για την απαλλαγή της καθ ής από την επιβάρυνση καταβολής των Υ.Κ.Ω., δεδομένου ότι στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα η δραστηριοποίηση και 4
άλλων προμηθευτών πέραν της ΔΕΗ είναι πραγματική. Η καθ ής δεν αιτιολόγησε ούτε στην ακροαματική διαδικασία, αλλά ούτε και στο υπόμνημά της, για ποίο λόγο η έλλειψη απελευθερωμένης αγοράς στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά θα πρέπει να την απαλλάσσει και από την καταβολή των Υ.Κ.Ω.. Δεν προκύπτει δηλ σαφώς η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του ισχυρισμού της για την «υπερδεσπόζουσα θέση» της ΔΕΗ στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά και την υποχρέωσή της ως προμηθευτής να πιστώνεται το αναλογούν τίμημα για την παροχή των Υ.Κ.Ω., δεδομένου μάλιστα ότι αποτελεί προμηθευτή στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα. Η ερμηνεία του άρθρου 3 της Οδηγίας 2003/54/ΕΚ ότι η επιβολή υποχρεώσεων παροχής Υ.Κ.Ω. είναι νόμιμη μόνο αν κάθε εταιρεία παροχής ηλεκτρικής ενέργειας έχει το δικαίωμα να δραστηριοποιείται στη σχετική αγορά και επομένως να αντλήσει και αυτή τα σχετικά οφέλη, αποτελεί νομική υπέρβαση, καθώς από κανένα κείμενο της οδηγίας δεν προκύπτει σχέση εξάρτησης της επιβολής υποχρεώσεων Υ.Κ.Ω. από την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς. Υπό την εκδοχή αυτή οι υποχρεώσεις Υ.Κ.Ω. θα επιβάλλονταν μόνο σε απελευθερωμένες αγορές που εν τοις πράγμασι δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί. Επί της αιτίασης για αναδρομική εφαρμογή υπουργικών αποφάσεων, επισημαίνεται ότι η επιβολή των Υ.Κ.Ω. προβλέπεται από το νόμο, ως πάγια επιβολή και μόνο η μεθοδολογία επιμερισμού και ο προσδιορισμός του ετησίου κόστους γίνεται με κανονιστική πράξη και κατά τούτο δεν υφίσταται ζήτημα αναδρομικής εφαρμογής, εφόσον αυτό δεν προβλέπεται στο σώμα της κανονιστικής πράξης. Η διαδικασία δε είσπραξης πραγματοποιείται βάσει των αντικειμενικών συνθηκών για τον υπολογισμό των Υ.Κ.Ω. και των χρεώσεων των προμηθευτών. Επομένως η ανάκτηση του κόστους του 2007 γίνεται το 2009. Εν προκειμένω, ο ισχυρισμός περί υποχρέωσης για καταβολή αναδρομικών χρεώσεων είναι παντελώς αβάσιμος καθώς στο σώμα της προσβαλλόμενης κανονιστικής πράξης δεν αναφέρεται αναδρομική ισχύς της πράξης αυτής. Ο ισχυρισμός δε της καθ ής περί ανεπίτρεπτης αναδρομικότητας έχει ήδη απορριφθεί ως αβάσιμος από την Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας 315/2010 «Από τις διατάξεις, όμως, των άρθρων 29 του ν. 2773/1999 και 28 του ν. 3426/2005, που παρατέθηκαν σε προηγούμενη σκέψη, φαίνεται να συνάγεται ότι με διοικητικές πράξεις καθορίζεται αρχικά το οφειλόμενο για την παροχή των Υ.Κ.Ω. αντάλλαγμα, η δαπάνη δηλαδή για την παροχή των εν λόγω υπηρεσιών που πραγματοποιήθηκε σε ένα συγκεκριμένο έτος, η δαπάνη δε αυτή επιρρίπτεται στην κατανάλωση του επομένου έτους, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις των κανονιστικών αποφάσεων που συμπληρώνουν το σύστημα των επίμαχων κανόνων. Από την φύση του πράγματος επιβάλλεται πρώτα να υπολογισθεί η πραγματοποιηθείσα σε ένα συγκεκριμένο έτος δαπάνη για την παροχή των Υ.Κ.Ω. και να επιρριφθεί η δαπάνη αυτή στην κατανάλωση του επόμενου έτους. Εν όψει, επομένως, αυτού ακολουθώντας το παραπάνω σχήμα οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν φαίνεται να ενέχουν ανεπίτρεπτη κατά νόμον αναδρομικότητα, παρά τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση.». 5
2. Με την επίκληση περί «παρακράτησης υπέρ του ιστορικού παρόχου» (παρ. 3 του υπομνήματος), η καθ ής προβάλλει τον ισχυρισμό ότι οι καθοριζόμενες Υ.Κ.Ω. αποτελούν μη επιτρεπτή οικονομική αντιστάθμιση προς τη ΔΕΗ δηλ. κρατική ενίσχυση προς τη Δ.Ε.Η. απαγορευμένη από το κοινοτικό δίκαιο. Όμως, σε όποιες περιπτώσεις προκαλείται κόστος εξαιτίας της εκπλήρωσης υποχρέωσης παροχής Υ.Κ.Ω. τίθεται θέμα ανάκτησης του κόστους αυτού. Κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν καθορίζεται ο τρόπος ανάκτησης του κόστους που προκαλείται από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων Υ.Κ.Ω.. Ο καθορισμός αυτός αφήνεται από την Οδηγία στα Κράτη μέλη που διαθέτουν ευχέρεια επιλογής σχετικά με τον καθορισμό αυτόν. Κατά το άρθρο 3 παρ. 6 της Οδηγίας 2009/72/ΕΚ «όταν παρέχεται οικονομική αντιστάθμιση, άλλες μορφές αντισταθμίσματος και αποκλειστικά δικαιώματα τα οποία παραχωρεί ένα κράτος μέλος για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών των παραγράφων 2 και 3 (Υ.Κ.Ω.), τούτο γίνεται χωρίς διακρίσεις και με διαφάνεια.». Για την ερμηνεία των αντίστοιχων διατάξεων αξιοποιούνται τα προβλεπόμενα στην από 28.11.2005 απόφαση της Επιτροπής (2005/842/ΕΚ) με την οποία ορίζονται οι προϋποθέσεις συμβιβασμών με την κοινή αγορά ενισχύσεων που χορηγούνται σε ορισμένες επιχειρήσεις ως αντάλλαγμα για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας, καθώς και στο Κοινοτικό πλαίσιο για τις Κρατικές Ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (2005/C297/04). Ειδικότερα με βάση τους κοινοτικούς κανόνες «το ύψος τους αντισταθμίσματος δεν δύναται να υπερβαίνει το ποσό που απαιτείται για να καλυφθούν οι δαπάνες που προκύπτουν από την εκτέλεση των υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας λαμβανομένων υπόψη και των σχετικών εσόδων καθώς και εύλογου κέρδους για την εκτέλεση των υποχρεώσεων». Στο πλαίσιο αυτό θεσπίζεται αρμοδιότητα και υποχρέωση των Κρατών μελών να ελέγχουν συστηματικά το ύψος των αντισταθμίσεων που παρέχονται ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν υπάρχει υπέρ αντιστάθμιση καθώς σε μία τέτοια περίπτωση το υπερβάλλον πόσο θα συνιστούσε ανεπίστρεπτη κρατική ενίσχυση. Για το λόγο αυτό επιβάλλεται και ο λογιστικός διαχωρισμός του αντισταθμίσματος που χορηγείται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων Υ.Κ.Ω.. Περαιτέρω, σύμφωνα με την νομολογία Αltmark προκειμένου να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο απαγορευμένης απαιτείται να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις: α) σαφήνεια ως προς την υποχρέωση που επιβάλλεται, β) αντικειμενικός και με διαφανή τρόπο προσδιορισμός των βασικών παραμέτρων καθορισμού του αντισταθμίσματος. Εν προκειμένω, το πλέγμα των κανονιστικών διατάξεων που καθορίζει τη μεθοδολογία υπολογισμού και επιμερισμού αλλά και ανάκτησης του κόστους αυτού αλλά και ο απολογιστικός έλεγχος στον οποίο προβαίνει ο ρυθμιστής διασφαλίζουν τις ως άνω προϋποθέσεις. Επιπροσθέτως, η έννοια της κρατικής ενίσχυσης πληρούται όταν συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις: Πρώτον, πρέπει να πρόκειται περί ενισχύσεως χορηγούμενης από το κράτος ή με κρατικούς πόρους. Δεύτερον, η παρέμβαση του κράτους πρέπει να είναι ικανή να επηρεάσει τις μεταξύ κρατών μελών συναλλαγές. Τρίτον, η ενίσχυση πρέπει να μπορεί να θεωρηθεί ως πλεονέκτημα παρεχόμενο στη δικαιούχο επιχείρηση και, τέταρτον, το εν λόγω 6
πλεονέκτημα πρέπει να νοθεύει ή να απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό (βλ. ενδεικτικά ΠΕΚ T-25/07 Iride, σκ. 23 επ., ΠΕΚ Τ-266/02 Deutsche Post, σκ. 73 επ., ΠΕΚ Τα-309/04, 317/04, 329/04, 336/04 TV2 Danmark). Εν προκειμένω, ωστόσο, η υποτιθέμενη ενίσχυση, δηλαδή το Αντάλλαγμα, δεν χορηγείται από το κράτος ούτε από κρατικούς πόρους. Αντιθέτως, χορηγείται από τους καταναλωτές προς τις δικαιούχους του Ανταλλάγματος επιχειρήσεις, δηλαδή τους Προμηθευτές που πράγματι παρείχαν Υ.Κ.Ω.. Επειδή το Αντάλλαγμα συνίσταται από ιδιωτικούς πόρους και καταβάλλεται από ιδιώτες (καταναλωτές) σε ιδιώτες (προμηθευτές), δεν πληρούται η έννοια της «κρατικής ενίσχυσης» (ΔΕΚ C-379/98 Preussen Electra, σκ. 66). Η κρατική παρέμβαση δεν θεωρείται ενίσχυση, όταν πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: Πρώτον, η δικαιούχος επιχείρηση πρέπει να είναι πράγματι επιφορτισμένη με την εκπλήρωση υποχρεώσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας, ενώ η υποχρέωση αυτή πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη. Δεύτερον, οι βασικές παράμετροι βάσει των οποίων υπολογίζεται η αντιστάθμιση πρέπει να έχουν προσδιοριστεί προηγουμένως αντικειμενικά και με διαφάνεια, με σκοπό να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να περιλαμβάνει η αντιστάθμιση αυτή ένα οικονομικό πλεονέκτημα ικανό να ευνοήσει τη δικαιούχο επιχείρηση έναντι των ανταγωνιστριών της. Τρίτον, η αντιστάθμιση δεν μπορεί να υπερβαίνει το μέτρο του αναγκαίου για την κάλυψη του συνόλου ή μέρους των δαπανών που πραγματοποιούνται για την εκπλήρωση υποχρεώσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας, λαμβανομένων υπόψη των σχετικών εσόδων και ενός ευλόγου κέρδους για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων αυτών. Η τήρηση της προϋποθέσεως αυτής είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί ότι δεν χορηγείται στη δικαιούχο επιχείρηση κανένα πλεονέκτημα που νοθεύει ή απειλεί να νοθεύσει τον ανταγωνισμό, με ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσεως της επιχειρήσεως αυτής. Τέταρτον, όταν η επιλογή της επιχειρήσεως στην οποία πρόκειται να ανατεθεί η εκπλήρωση υποχρεώσεως παροχής δημόσιας υπηρεσίας σε συγκεκριμένη περίπτωση δεν πραγματοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας συνάψεως δημοσίας συμβάσεως, παρέχουσας τη δυνατότητα επιλογής του υποψηφίου που είναι σε θέση να παράσχει τις σχετικές υπηρεσίες με το μικρότερο, για το κοινωνικό σύνολο κόστος, το επίπεδο της απαραίτητης αντισταθμίσεως πρέπει να καθορίζεται βάσει αναλύσεως των δαπανών στις οποίες θα προέβαινε μια μέση επιχείρηση, με χρηστή διαχείριση και κατάλληλα εξοπλισμένη με μεταφορικά μέσα προς ικανοποίηση των απαιτήσεων σχετικά με την παροχή δημόσιας υπηρεσίας προκειμένου να εκπληρώσει τις ως άνω υποχρεώσεις, λαμβάνοντας υπόψη τα σχετικά έσοδα και ένα εύλογο κέρδος από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων αυτών. Εν προκειμένω, όλες οι ανωτέρω προϋποθέσεις πληρούνται δηλαδή, το σύνολο των κατόχων άδειας προμήθειας έχουν επιφορτισθεί με την υποχρέωση παροχής δημόσιας υπηρεσίας, υπό την έννοια είτε της πραγματικής παροχής των Υ.Κ.Ω. είτε της μέριμνας για την είσπραξη του μη καλυφθέντος κόστους, που συνεπάγεται η παροχή τους (δηλαδή του Ανταλλάγματος). Επομένως, όλες οι υπηρεσίες που παρέχουν όλοι οι κάτοχοι άδειας προμήθειας βαρύνονται από τις Υ.Κ.Ω.. Για το λόγο αυτό, είναι άνευ σημασίας το εάν οι Προμηθευτές θα επιλέξουν να παράσχουν οι ίδιοι την Υ.Κ.Ω. ή θα συνεπικουρήσουν στη χρηματοδότησή της, αφού σε κάθε 7
περίπτωση αναγκαστικά εμπλέκονται στην παροχή των Υ.Κ.Ω.. Η ύπαρξη δυνατότητας επιλογής της μορφής παροχής της δημόσιας υπηρεσίας δικαιολογείται από το γεγονός ότι η ΔΕΗ ΑΕ έχει ορισθεί ως ύστατος προμηθευτής. Ο υπολογισμός των Υ.Κ.Ω. π.χ. για την περίπτωση των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών, βασίζεται στην σύγκριση του κόστους παραγωγής στο διασυνδεδεμένο σύστημα με το αυξημένο κόστος παραγωγής στα μη διασυνδεδεμένα νησιά. Ο προμηθευτής που είναι επιφορτισμένος με την παροχή Υ.Κ.Ω., η οποία συνίσταται στο να παράσχει ηλεκτρική ενέργεια στους «ευάλωτους καταναλωτές» (καταναλωτές των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών) σε τιμή ίση με αυτήν που ισχύει για τους καταναλωτές του Διασυνδεδεμένου Συστήματος, θα πρέπει να καλύψει το μέρος του κόστους παροχής Υ.Κ.Ω. που δεν καλύπτεται από την τιμή στην οποία αναγκαστικά πωλείται η ενέργεια στις ευπαθείς κατηγορίες πελατών, από τους προμηθευτές, συμπεριλαμβανομένης και της ΔΕΗ Α.Ε. με την ιδιότητα του προμηθευτή, και τους πελάτες τους. Με τον τρόπο τούτο επιβάλλεται στους προμηθευτές και τους πελάτες τους να καλύπτουν τις μη ανακτήσιμες δαπάνες στις οποίες προβαίνουν οι πάροχοι Υ.Κ.Ω. κατά την εκπλήρωση της αποστολής τους. Δεν πρόκειται επομένως για αντάλλαγμα με την στενή έννοια του όρου αλλά για ανάκτηση κόστους, ουδέτερου δηλ κέρδους. Κατά τούτο, σε καμία επομένως περίπτωση δεν μπορεί να γίνει επίκληση της έννοιας της κρατικής ενίσχυσης. 3. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό της καθ ής, η «ΡΑΕ όπως και οποιαδήποτε άλλη αρχή ακόμη και οι μη ανεξάρτητες, οφείλουν να εφαρμόζουν νόμο που δεν αντίκειται σε υπερκείμενο κανόνα δικαίου, όπως είναι το Σύνταγμα και το κοινοτικό δίκαιο» καθώς και το «εκκρεμούν σχετικές αιτήσεις ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας και αφετέρου καταγγελίες ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» (παρ. 4 του υπομνήματος). Παρόλα αυτά, είναι αναμφισβήτητα αποδεκτό ότι η νομιμότητα των ενεργειών της Διοίκησης και επομένως και της ΡΑΕ κρίνεται βάσει του νομικού καθεστώτος που ισχύει κατά το χρόνο διενέργειάς τους (ΣτΕ 790/1986, 807, 2868/1987 και 5755/1996). Όπως είναι προφανές η δραστηριότητα που ασκεί η ΡΑΕ ως Δημόσια Διοίκηση έχει πάντοτε σκοπό την άμεση ή έμμεση ικανοποίηση του υπερέχοντος δημοσίου συμφέροντος (Ε. Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου 2001, σελ. 95). Συγκεκριμένα, ως υπηρεσίες κοινής ωφελείας νοούνται οι δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, τις οποίες οι δημόσιες αρχές θεωρούν κοινωφελείς και για το λόγο αυτό τους επιβάλλουν ειδικές υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας. Οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στον τομέα της ενέργειας αποβλέπουν σε θέματα ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας του εφοδιασμού τακτικής παροχής, ποιότητας και τιμών παροχής. Το άρθρο 3 παρ. 2 της Οδηγίας 2003/54/ΕΚ σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας προδιαγράφει τις υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας ως εξής: «τηρώντας πλήρως τις οικείες διατάξεις της συνθήκης και ιδίως το άρθρο 86, τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλουν στις επιχειρήσεις που 8
δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, χάριν του γενικού οικονομικού συμφέροντος, υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας οι οποίες μπορούν να αφορούν την ασφάλεια συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας εφοδιασμού, την τακτική παροχή, την ποιότητα και τις τιμές παροχής Οι υποχρεώσεις πρέπει να ορίζονται σαφώς να είναι διαφανείς αμερόληπτες και επαληθεύσιμες και να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας στους εθνικούς καταναλωτές.». Η υποχρέωση παροχής Υ.Κ.Ω. επιβάλλεται είτε για κοινωνικούς λόγους, είτε για την ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής προσδιορίζεται, κατά κύριο λόγο, από την γενικότερη υποχρέωση του κράτους για παροχή ομοίου προϊόντος, από άποψη ποιότητας και τιμής, σε καταναλωτές με τα ίδια χαρακτηριστικά κατανάλωσης. Για το λόγο αυτό, οι καταναλωτές των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών δικαιούνται να απολαμβάνουν ηλεκτρική ενέργεια σε τιμή και ποιότητα, ανάλογη με αυτή, την οποία απολαμβάνουν οι καταναλωτές του διασυνδεδεμένου συστήματος, λόγω του αυξημένου κόστους παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας στα μη διασυνδεδεμένα νησιά. Οι κοινωνικοί λόγοι που είναι δυνατόν να δικαιολογούν την επιβολή Υ.Κ.Ω., αφορούν σε ορισμένες κατηγορίες καταναλωτών, για τους οποίους το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας, την οποία χρειάζονται κατ ελάχιστο για να διασφαλίσουν αποδεκτό βιοτικό επίπεδο, συνιστά επιβάρυνση, δυσανάλογη προς τα εισοδήματα τους. Προφανώς, οι κατηγορίες των καταναλωτών αυτών μπορεί να μην περιορίζονται μόνο σε αυτές που αναφέρονται στην ως άνω αναφερόμενη υπουργική απόφαση, αλλά είναι σαφές ότι μπορεί να προστίθενται και άλλες ειδικές κατηγορίες καταναλωτών, εφόσον συνεκτιμηθούν οι κοινωνικές παροχές που λαμβάνουν σε συνδυασμό με την επιβάρυνση του εισοδήματός τους από το λογαριασμό κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Επισημαίνεται πως έχει ήδη κριθεί από την Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣΕ 315/2010) ότι: «Πράγματι, από τις παρατεθείσες διατάξεις της οδηγίας 2003/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου δεν προκύπτει ούτε ότι, κατ αρχήν, το κόστος παροχής Υ.Κ.Ω. πρέπει να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε ότι, κατά το αρχικό στάδιο απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, οι καταναλωτές που προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια από άλλους, πλην της Δ.Ε.Η., παρόχους πρέπει να απαλλάσσονται από το αναλογούν σε αυτούς μερίδιο του κόστους παροχής Υ.Κ.Ω.. Εξάλλου, η απαλλαγή αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί αδικαιολόγητη, κατ αρχήν, εύνοια προς τους πελάτες των νεοεισερχομένων στην αγορά παρόχων και, κατ επέκτασιν, αμφίβολης νομιμότητας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των τελευταίων έναντι της Δ.Ε.Η.». Σύμφωνα με τα ανωτέρω, προέχοντος για λόγους διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος, θα πρέπει οι ισχυρισμοί της καθ ής να απορριφθούν, καθώς από την μη εφαρμογή των σχετικών αποφάσεων θα πληγεί η κοινωνική συνοχή δεδομένου ότι δεν θα ευνοούνται πλέον οι ευπαθείς κατηγορίες πελατών. 4. Η καθ ής υποστηρίζει ότι το αντικείμενο της υπ αριθ. 1368/2010 απόφασης της ΡΑΕ «θα πρέπει να επικεντρωθεί αποκλειστικά στο ζήτημα της καταβολής 9
του κόστους για την παροχή ΥΚΩ που ανέρχεται στο ποσό του 1.885.833,99 Ευρώ» (παρ. 1 και 5 του υπομνήματος), καθώς και ότι κατέβαλε ήδη «το μεγαλύτερο ποσό της οφειλής με εξαίρεση το μικρότερο συγκριτικά ποσό που αφορά στις ΥΚΩ». Παρόλα αυτά η ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. με το υπ αριθ. πρωτ. ΡΑΕ Ι- 124126/18.10.2010 έγγραφό της, δήλωσε ότι στις 13.10.2010 η καθ ής κατέθεσε επιταγή αξίας 2.709.505,08 Ευρώ, «έναντι των ληξιπρόθεσμων οφειλών της» (για Υ.Κ.Ω. και για το Μηχανισμό Διασφάλισης Επάρκειας Ισχύος), διαμορφώνοντας σύμφωνα με τη ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε., το συνολικό ύψος των οφειλών αυτών κατά την ως άνω ημερομηνία σε 4.042.263,09 Ευρώ. Β. Επειδή, κατ ακολουθία των ανωτέρω, οι ισχυρισμοί της καθ ής δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί, αφού ουσιαστικά καταλύουν την προσπάθεια του νομοθέτη να εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον. Για το λόγο αυτό άλλωστε, ανατέθηκε στην καθ ής η παροχή της εν λόγω προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας μέσω μιας υπουργικής απόφασης (της Άδειας), με την οποία επιβάλλονται Γενικοί Όροι, προκειμένου να είναι δυνατή η παρακολούθηση του τρόπου, που η καθ ής ασκεί το έργο της. Εξάλλου, την ανάγκη αυτή για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος αναγνωρίζει και η καθ ής στο υπόμνημα που υπέβαλε. Αντίθετα, τυχόν αποδοχή των ισχυρισμών της καθιστά απροστάτευτο το δημόσιο συμφέρον, αφού η καθ ής θα δύναται, χωρίς κριτήρια τιθέμενα από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, να αρνείται αυθαίρετα την υποχρέωσή της για την καταβολή του συνόλου των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, πλήττοντας κατά τον τρόπο αυτό, το αίσθημα της ασφάλειας, που ο νόμος επιδιώκει να εγγυηθεί. Σε κάθε περίπτωση, όσον αφορά συγκεκριμένα στις χρεώσεις για τις Υ.Κ.Ω., δεν έχει μέχρι σήμερα εκδοθεί δικαστική απόφαση με την οποία να ακυρώνονται οι υπουργικές αποφάσεις σχετικά με τον προσδιορισμό των Υ.Κ.Ω., ούτε έχει ανασταλεί η ισχύς αυτών, καθόσον απορρίφθηκε σχετικό αίτημα της εταιρείας «VERBUND-AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.», για την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας. Γ. Επειδή, κατά παράβαση των Γενικών Όρων 7-12 της υπ αριθ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/18.06.2006 Άδειας της, η εταιρεία «VERBUND- AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.» δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες δικαίου που διέπουν τη δραστηριότητά της. Δ. Επειδή, με την υπ αριθ. Ι-126142/10.11.2010 επιστολή της, η εταιρεία «VERBUND AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS A.Ε.» και σε συμμόρφωση με τους κανόνες δικαίου που διέπουν τη δραστηριότητά της, δεσμεύεται ότι προβαίνει στην «άμεση διεκπεραίωση του υπό αμφισβήτηση τιμολογίου του ΔΕΣΜΗΕ [ ] που αφορά Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας» και ότι αυτό θα «έχει εξοφληθεί το αργότερο μέχρι την 19 η Νοεμβρίου 2010. Ε. Επειδή, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις ακόλουθες διατάξεις, η ΡΑΕ δύναται να προβεί στην επιβολή κυρώσεων για τις ως άνω διαπιστούμενες παραβάσεις: 10
1. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 23 του π.δ. 139/2001, η ΡΑΕ δύναται να διενεργεί ακροάσεις προκειμένου να διαπιστώσει εάν η κάτοχος της Άδειας παραβίασε τους Όρους της Άδειάς της. 2. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Ν.2773/1999, όπως ισχύει: «1. Με απόφαση της Ρ.Α.Ε., η οποία εκδίδεται μετά από ακρόαση των ενδιαφερομένων, επιβάλλονται σε όσους παραβιάζουν τις διατάξεις του νόμου αυτού ή των κανονιστικών πράξεων που εκδίδονται κατ` εξουσιοδότησή του και των αποφάσεων της Ρ.Α.Ε. που εκδίδονται επί καταγγελιών, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 5 ή τους όρους των αδειών που εκδίδονται, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού ανάλογα με τη βαρύτητα και τη συχνότητα της παράβασης, οι ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις: α. Πρόστιμο από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ έως πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ, αν δεν υπάρξει συμμόρφωση σε σύσταση ή προειδοποίηση και κλήση προς συμμόρφωση εντός τακτής προθεσμίας, η οποία είναι δυνατόν να δημοσιεύεται και στην ιστοσελίδα της Ρ.Α.Ε. β. Πρόστιμο από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ έως τρία εκατομμύρια (3.000.000) ευρώ, σε κάθε άλλη περίπτωση. Η επιβολή των προστίμων αυτών δεν αποκλείει την επιβολή, για την ίδια παράβαση, άλλων διοικητικών κυρώσεων που προβλέπονται από άλλες διατάξεις. Οι αποφάσεις της Ρ.Α.Ε. που εκδίδονται στις ανωτέρω περιπτώσεις δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα της και στον τύπο. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται στις περιπτώσεις α και β` εισπράττονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. [ ] 3. Σε περιπτώσεις συστηματικής και κατ` επανάληψη παραβίασης του νομοθετικού πλαισίου και των όρων, σύμφωνα με τους οποίους χορηγούνται οι προβλεπόμενες από το νόμο αυτόν άδειες, ο Υπουργός Ανάπτυξης, μετά από γνώμη της Ρ.Α.Ε., μπορεί να ανακαλεί τις άδειες αυτές. Η ανάκληση μπορεί να επιβάλλεται παράλληλα με την επιβολή προστίμου.» 3. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 19 του Κανονισμού Αδειών: «1. Άδεια ανακαλείται σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που περιλαμβάνονται σε αυτήν και τον Κανονισμό αυτόν. 2. Επίσης, άδεια μπορεί να ανακληθεί με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης ύστερα από γνώμη ή εισήγηση της ΡΑΕ, εφόσον: (α) ο Κάτοχος Άδειας παραβαίνει το Νόμο, τον Κανονισμό αυτόν, ή όρους, προϋποθέσεις ή περιορισμούς που προβλέπονται στην άδειά του, ή (β) η χορήγηση της άδειας βασίσθηκε σε εσφαλμένα ή παραπλανητικά στοιχεία.». Περαιτέρω δε, σύμφωνα με το άρθρο 20 του ιδίου Κανονισμού: «1. Σε περίπτωση που συντρέχουν προϋποθέσεις ανάκλησης άδειας σύμφωνα με το άρθρο 19, η ΡΑΕ κοινοποιεί αιτιολογημένη πράξη διαπίστωσης παράβασης στον Κάτοχο Άδειας, στην οποία περιγράφεται η παράβαση και τίθεται η προθεσμία εντός της οποίας ο Κάτοχος της Άδειας πρέπει να συμμορφωθεί προς τις νόμιμες υποχρεώσεις του. Η ΡΑΕ ενημερώνει σχετικά τον Υπουργό Ανάπτυξης. 2. Εάν ο Κάτοχος της Άδειας δεν συμμορφωθεί εμπρόθεσμα ο Υπουργός Ανάπτυξης, μετά από εισήγηση της ΡΑΕ, εκδίδει αιτιολογημένη πράξη σχετικά με την αποδοχή ή απόρριψη της εισήγησης, η οποία κοινοποιείται στον Κάτοχο της Άδειας και γνωστοποιείται στη ΡΑΕ, και εφόσον το κρίνει σκόπιμο προβαίνει στην ανάκληση της άδειας.» 4. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 21 του Κανονισμού Αδειών: «Σε περίπτωση παράβασης των όρων και προϋποθέσεων στον Κανονισμό αυτόν η ΡΑΕ μπορεί να επιβάλει τα πρόστιμα που προβλέπονται στο άρθρο 33 του Ν.2773/1999.» 11
Αποφασίζει (Ι) Υιοθετεί το από 4.11.2010 Πόρισμα της Επιτροπής Ακρόασης στο σύνολό του, τα στοιχεία και την αιτιολογία που εκεί εκτενώς καταγράφονται. Απορρίπτει τους σχετικούς ισχυρισμούς της καθ ής ως αβάσιμους και εμμένει στη σαφή θέση, η οποία για λόγους διαφάνειας και ασφάλειας δικαίου, διατυπώθηκε ρητά από την Αρχή στην υπ αριθ. 1368/2010 απόφασή της, ως προς την υποχρέωση της εταιρείας αυτής, όπως άλλωστε και κάθε Προμηθευτή, να συμμορφώνεται με το ισχύον σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, μέρος του οποίου αποτελούν και οι διατάξεις που σχετίζονται με την επιβολή όλων των σχετικών χρεώσεων. (ΙΙ) Διαπιστώνει ότι από το σύνολο των στοιχείων που αναλύθηκαν ανωτέρω, η εταιρεία «VERBUND-AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.» παραβίασε τους Γενικούς Όρους 7-12 της υπ αριθ. πρωτ. ΥΠΑΝ Δ5/ΗΛ/Β/Φ72/18/18072/18.06.2006 Άδειας της, σύμφωνα με τους οποίους οφείλει να συμμορφώνεται με τους κανόνες δικαίου που διέπουν τη δραστηριότητά της. Η ερμηνεία την οποία η καθ ής αποδίδει στους σχετικούς όρους δεν συνάδει με το γράμμα και το σκοπό του νομοθέτη, όπως αναλύθηκε ανωτέρω (βλ. Κεφάλαιο ΙΙΙ). Τυχόν εμμονή της καθ ής σε λανθασμένη εφαρμογή των Γενικών Όρων 7-12 δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αποδεκτή. (ΙΙΙ) Συνεκτιμά το γεγονός ότι η εταιρεία «VERBUND-AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.» με την υπ αριθ. Ι-126142/10.11.2010 επιστολή της, και σε συμμόρφωση με τους κανόνες δικαίου που διέπουν τη δραστηριότητά της, δεσμεύεται ότι προβαίνει στην «άμεση διεκπεραίωση του υπό αμφισβήτηση τιμολογίου του ΔΕΣΜΗΕ [ ] που αφορά Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας» και ότι αυτό θα «έχει εξοφληθεί το αργότερο μέχρι την 19 η Νοεμβρίου 2010». (ΙV) Εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας ως προς τις ως άνω υπό παράγραφο (II) διαπιστούμενες παραβάσεις, δεδομένης της ανωτέρω υπό παράγραφο (ΙΙΙ) εμφαινομένης συμμόρφωσης της εταιρείας «VERBUND-AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.» με τους κανόνες δικαίου που διέπουν τη δραστηριότητά της, στο πλαίσιο των ρυθμιστικών της αρμοδιοτήτων, καθώς και της αρμοδιότητάς της να απευθύνει συστάσεις σχετικά με θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο των αρμοδιοτήτων της και τον τρόπο άσκησης, απευθύνει σύσταση προς την καθ ής όπως αυτή εξοφλήσει άμεσα, και σε κάθε περίπτωση όχι αργότερα από την 23 η Νοεμβρίου 2010, το σύνολο των, βάσει των ως άνω κανόνων δικαίου, οφειλομένων κατά την 13.10.2010 ημερομηνία ποσών. Διαφορετικά, επιφυλάσσεται να επανέλθει αυτεπαγγέλτως στην επανεξέταση της υπόθεσης και στην επιβολή των αυστηρών κυρώσεων που προβλέπει ο νόμος. (VI) Κηρύσσει το τέλος της διαδικασίας ακροάσεως που εκκινήθη με την υπ αρ. 1368/2010 απόφασή της. 12
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα, προς την ανώνυμη εταιρεία «VERBUND-AUSTRIAN POWER TRADING ENERGA HELLAS Α.Ε.», η οποία εδρεύει στο Χαλάνδρι επί της Λεωφόρου Κηφισίας 274, προς γνώσιν της και για τις νόμιμες συνέπειες. Αθήνα, 10.11.2010 O Πρόεδρος Δρ. Νίκος Βασιλάκος 13