ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Περιεχόμενα Εισαγωγή Ταυτότητα της μελέτης... 1 Κεφ.1. Αναγνώριση γενικών χαρακτηριστικών... 3 1.1. Ο προσφυγικός οικισμός και ο δήμος Νέας Φιλαδέλφειας.... 3 1.2. Θεσμικό καθεστώς.... 4 1.3. Γεωμετρικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά του «αστικού ιστού»... 5 1.4. Ζητήματα κυκλοφορίας και προσβάσεων.... 6 1.5. Χρήσεις γης. Ευρύτερη ζώνη αναφοράς και περιοχή μελέτης.... 8 Κεφ.2. Ο χαρακτηρισμός του προσφυγικού οικισμού ως παραδοσιακού. Τοπικοί προβληματισμοί και το πνεύμα του ισχύοντος Π.Δ. (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01).... 10 Κεφ.3. Ζητήματα βιωσιμότητας των παλαιών προσφυγικών κτιρίων και του συνόλου του προσφυγικού οικισμού... 14 3.1. Γενικά μορφολογικά και πολεοδομικά χαρακτηριστικά του Προσφυγικού οικισμού... 14 3.2. Ζητήματα «οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητας» του προσφυγικού οικισμού... 17 3.3. Ζητήματα ορισμών: «προσφυγικά», «παραδοσιακά» και «διατηρητέα»... 18 3.4. Τα παλαιά προσφυγικά κτίρια στον «παραδοσιακό οικισμό»... 20 3.5. Κατευθύνσεις για ένα σχέδιο παρεμβάσεων στα προσφυγικά κτίσματα... 23 Κεφ.4. Ζητήματα κεντρικών δημόσιων ελεύθερων χώρων... 27 Κεφ.5. Αποτίμηση των διαδικασιών ανοικοδόμησης του προσφυγικού οικισμού υπό το καθεστώς του από 11.06.2001 Π.Δ. (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01) και προτάσεις για την τροποποίησή του... 29 5.1. Ζητήματα που σχετίζονται με καταστάσεις προϋφιστάμενες της έναρξης ισχύος του Π.Δ... 29 5.2. Ζητήματα χρήσεων γης.... 33 5.3. Ζητήματα όρων και περιορισμών δόμησης... 36 5.4. Ζητήματα συνθετικής και μορφολογικής αντιμετώπισης... 43 5.5. Συμπεράσματα επί του ζητήματος της τροποποίησης του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου.... 47 Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010

Εισαγωγή Ταυτότητα της μελέτης. Η παρούσα μελέτη έχει στόχο τη διερεύνηση των χαρακτηριστικών του Προσφυγικού Οικισμού του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας σε πολεοδομικό επίπεδο και τη διατύπωση προτάσεων πάνω σε ζητήματα διαχείρισης και αναβάθμισης του προσφυγικού οικισμού στο επίπεδο του αστικού ιστού και του κτιριακού δυναμικού. Στο Γ.Π.Σ. του δήμου, στο πλαίσιο λήψης μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος, «...προτείνεται η εκπόνηση ειδικής πολεοδομικής μελέτης για την συνοικία Ι (προσφυγικός οικισμός) στα πλαίσια της οποίας θα καθοριστούν τα τμήματα του οικισμού που χρήζουν προστασίας, τα διατηρητέα κτίρια, όπως και τα κίνητρα για την ανακαίνιση και τη συντήρηση των παλαιών κτισμάτων της περιοχής.». Μετά το 2001, στην έκταση του προσφυγικού οικισμού, οι θεσμικές ρυθμίσεις, όσον αφορά στις χρήσεις γης και στους όρους δόμησης για τα νεοανεγειρόμενα κτίρια, έχουν πλέον συγκεκριμενοποιηθεί και οριστικοποιηθεί από το Π.Δ. (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01) του προσφυγικού οικισμού. Πέρα από τους όρους και τους περιορισμούς που θέτει το υπόψη Π.Δ., στην ενότητα για τα «παραδοσιακά κτίρια» (αρ.7,παρ.3) αναφέρεται ότι «Εντός 8 μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού, Τμήμα Παραδοσιακών Οικισμών) πρέπει να ολοκληρώσει τη μελέτη για τη διατήρηση, την προστασία και την ανακαίνιση των αξιόλογων κτισμάτων του προσφυγικού οικισμού, προκειμένου αυτά να κηρυχθούν διατηρητέα, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.». Σε εφαρμογή της παραπάνω διάταξης, η Δ/νση Πολεοδομικού Σχεδιασμού Τμ. Παραδοσιακών Οικισμών του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. πραγματοποίησε έρευνα που κατέληξε σε αιτιολογική έκθεση, βάσει της οποίας εκδόθηκε απόφαση του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. (ΦΕΚ 23Δ / 24.01.03), με την οποία χαρακτηρίζονται ως διατηρητέα δέκα (10) κτίρια από τα παλαιά προσφυγικά που βρίσκονται εντός του οικισμού. Το 2004, με ενέργειες του δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, μετά από επεξεργασία της αρμόδιας υπηρεσίας (Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., Γενική Δ/νση Πολεοδομικού Σχεδιασμού, Τμήμα Παραδοσιακών Οικισμών) και αφού ελήφθησαν υπόψη οι παρατηρήσεις του Κ.Σ.Χ.Ο.Π., διαμορφώθηκε σχέδιο προεδρικού διατάγματος με το οποίο επιχειρείτο η τροποποίηση του υφιστάμενου Π.Δ. Η τροποποίηση αυτή αφορούσε ένα σύνολο διατάξεων οι οποίες αποδείχθηκαν προβληματικές κατά την περίοδο εφαρμογής του Π.Δ., ή είχαν περιληφθεί σε αυτό λανθασμένα Τελικά το σχέδιο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας (Τμήμα Ε συνεδρίαση 12/2007). Με την απόφασή του το Σ.τ.Ε. αποφάνθηκε ότι για μεν την τροποποίηση του ορίου του παραδοσιακού οικισμού δεν αποδεικνύεται ότι κατά την αρχική οριοθέτηση του οικισμού Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 1

εμφιλοχώρησε πλάνη περί τα πράγματα και ζήτησε την υποβολή πρόσθετων στοιχείων. Ερμηνεύοντας δε την παράγραφο 3 του άρθρου 7 του υφιστάμενου Π.Δ., αποφάνθηκε ότι «...οποιαδήποτε μεταβολή στο πολεοδομικό καθεστώς του εν λόγω προσφυγικού οικισμού πρέπει να εντάσσεται σε γενικότερη μελέτη για τη διατήρηση, την προστασία και την ανακαίνιση των αξιόλογων κτιρίων του...». Μ αυτή την έννοια η παρούσα μελέτη, πέρα από τα γενικότερα ζητήματα διαχείρισης και αναβάθμισης του προσφυγικού οικισμού στο επίπεδο του αστικού ιστού και του κτιριακού δυναμικού, θα προβεί σε έλεγχο και τεκμηρίωση για την αναγκαιότητα τροποποίησης του υφιστάμενου Π.Δ. Η σύνθεση της ομάδας μελέτης έχει ως εξής: Μαρία Καλαντζοπούλου, Γιώργος Πατρίκιος Μάριος Δανεσσής Πολιτικός Μηχανικός, Πολεοδόμος, Ανάδοχος της μελέτης. Αρχιτέκτων Μηχανικός,Πολεοδόμος, Επ. Καθηγητής Δ.Π.Θ. Επιστημονικός σύμβουλος της μελέτης. Αρχιτέκτων Μηχανικός. Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 2

Κεφ.1. Αναγνώριση γενικών χαρακτηριστικών 1.1. Ο προσφυγικός οικισμός και ο δήμος Νέας Φιλαδέλφειας. Ο προσφυγικός οικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας αποτέλεσε τον πρώτο οικιστικό πυρήνα, δυτικά του ρέματος Ποδονίφτη, γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκε το αστικό πλέγμα που ορίζει τον σύγχρονο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει ο Δήμος, μέχρι την εγκατάσταση των προσφύγων η περιοχή ήταν καταπράσινη με αμπελώνες και ελαιώνες, πολλές μικρές αγροικίες και ένα μικρό χωριό με 120 κατοίκους το 1920. Στην περιοχή του Κόκκινου Μύλου υπήρχαν πολλοί μύλοι που τροφοδοτούνταν με νερό από τον Κηφισό. Η περιοχή μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1927 λεγόταν Ποδονίφτης, από το ομώνυμο ρέμα που τη διαρρέει. Ο συνοικισμός χτίστηκε σε απαλλοτριωμένη έκταση, που ανήκε στον Πανάγιο τάφο, επονομαζόμενη Δονοράδες. Ο οικισμός, ο οποίος αρχικά ονομαζόταν «οικισμός Ποδονίφτη», μελετήθηκε και άρχισε να κατασκευάζεται από το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων (ΤΠΠ) του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, ενώ αποπερατώθηκε από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ). Σημειώνεται ότι η συνηθέστερη πρακτική του ΤΠΠ ήταν η επείγουσα στέγαση των προσφύγων μέσω της δημιουργίας προσωρινών οικισμών (ξύλινων ή πλινθόκτιστων) ενώ τις πιο μόνιμες κατασκευές τις ανέλαβε λίγο αργότερα η ΕΑΠ υπό την αιγίδα της «Κοινωνίας των Εθνών». Παρ όλα αυτά, ο προσφυγικός οικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας αποτέλεσε εξαίρεση καθώς, δεν ήταν απλώς ένας από τους ελάχιστους μόνιμους οργανωμένους οικισμούς που ανέλαβε να κατασκευάσει το ΤΠΠ αλλά οργανώθηκε με πρωτότυπο, για τα ελληνικά δεδομένα, ρυμοτομικό σχέδιο, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών κηπουπόλεων. Η κατασκευή του οικισμού φέρεται πως ξεκίνησε προς τα τέλη του 1924 και τα πρώτα σπίτια κατοικήθηκαν στις αρχές του 1927. Το 1932, με Διάταγμα (ΦΕΚ 313/09.09.1932) εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο του οικισμού. Το 1934 ο συνοικισμός Ν. Φιλαδέλφειας ορίζεται ως κοινότητα (μέχρι τότε υπαγόταν διοικητικά στο Δήμο Αθηναίων) και το 1947 αναβαθμίζεται σε Δήμο. Τη δεκαετία του 1950 στα βόρεια του προσφυγικού οικισμού χτίστηκαν συγκροτήματα εργατικών πολυκατοικιών. Σταδιακά, στον αρχικό πυρήνα του δήμου ενσωματώθηκαν και άλλες οικιστικές ενότητες, είτε με τροποποιήσεις του αρχικού ρυμοτομικού σχεδίου είτε με διοικητική προσάρτηση. Στις τελευταίες ανήκει η βόρεια οικιστική ενότητα του Δήμου, η οποία ανήκε αρχικά στο Δήμο Μεταμόρφωσης και περιλαμβάνει και τις Εργατικές Κατοικίες δυτικά της Εθνικής Οδού, η οποία προσαρτήθηκε στο Δήμο το 1972. Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 3

Σήμερα ο Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας αποτελεί μία γραμμική ζώνη κατά μήκος της Εθνικής οδού και της Λεωφ. Δεκελείας, με κατεύθυνση από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά, μέσο πλάτος της τάξης του 1χλμ. (μέγιστο της τάξης του 1,5 χλμ.) και μέγιστο μήκος της τάξης των 2,4χλμ. (3,2χλμ. περιλαμβανομένου και του ΒΙΟΠΑ). Το μέσο υψόμετρο της έκτασης είναι τα 110μ. και στο σύνολό της δεν παρουσιάζει σημαντικές υψομετρικές διαφορές, με εξαίρεση το λόφο του Άλσους Νέας Φιλαδέλφειας και τις περιοχές που γειτνιάζουν άμεσα με αυτόν. Η συνολική έκταση του δήμου είναι της τάξης των 2700 στρεμμάτων. Από αυτά μόνο μία έκταση της τάξης των 1900 στρεμμάτων αποτελεί οικιστικό ιστό. Από τα υπόλοιπα 800 στρέμματα σε 450 περίπου εκτείνεται το Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και στα υπόλοιπα εντάσσονται φυσικοί σχηματισμοί (ρέμα Ποδονίφτη, ρέμα Κηφισού), η Εθνική οδός, το ΒΙΟΠΑ, το νεκροταφείο (Κόκκινος Μύλος) και ο χώρος του (πρώην) γηπέδου της ΑΕΚ. Από την έκταση των 1900 στρεμμάτων η οποία αποτελεί οικιστικό ιστό ο προσφυγικός οικισμός καταλαμβάνει περίπου 411 στρέμματα. Ο «μόνιμος» πληθυσμός της Νέας Φιλαδέλφειας, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή της ΕΣΥΕ (2001) ανέρχεται στα 25.221 άτομα. Από αυτά, 22.669 είναι καταχωρημένα στα δημοτολόγια του Δήμου (νόμιμος πληθυσμός). Σήμερα, εκτιμάται ανεπίσημα ότι ο πληθυσμός της πόλης παραμένει σταθερός. 1.2. Θεσμικό καθεστώς. Τα όρια του προσφυγικού οικισμού του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας προσδιορίζονται για πρώτη φορά μέσω του αρχικού ρυμοτομικού σχεδίου. Στη συνέχεια ο οικισμός δεν αναγνωρίστηκε από το ΓΠΣ ως διακριτή πολεοδομική ενότητα, αλλά τμήματά του εντάχθηκαν σε διαφορετικές πολεοδομικές ενότητες. Τέλος, με το Π.Δ. με το οποίο χαρακτηρίζεται ο προσφυγικός οικισμός ως παραδοσιακός (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01) τίθενται εκ νέου τα όρια της οικιστικής ενότητας εντός της οποίας έχουν ισχύ οι όροι και οι περιορισμοί του Π.Δ. Συγκεκριμένα, το αρχικό Διάταγμα δεν περιγράφει τα όρια του οικισμού αλλά παραπέμπει στο διάγραμμα το οποίο είχε εγκριθεί με πράξη του «Υπουργού Συγκοινωνίας». Στη συνέχεια, με το από 28.07.1951 Β.Δ. (ΦΕΚ 216/02.08.51) θεσμοθετήθηκε επέκταση του σχεδίου Ν. Φιλαδέλφειας μεταξύ της οδού Αγ. Ευφημίας και ρέματος Περισσού. Στο αρχικό ρυμοτομικό σχέδιο δεν ετίθεντο όροι οικοδόμησης της περιοχής, καθώς επρόκειτο στην συντριπτική πλειοψηφία για κατασκευασμένες οικοδομές οι οποίες δίδονταν στους δικαιούχους. Λίγα οικόπεδα τα οποία πωλήθηκαν χωρίς κτίσμα, οικοδομήθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους στα πρότυπα του υπόλοιπου οικισμού (διώροφα). Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 4

Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας τέθηκε σε ισχύ το 1989 (ΦΕΚ Δ- 527/25.02.1989). Στη συνέχεια έχει υπάρξει τροποποίηση (ορθή επανάληψη της έγκρισης) του Γ.Π.Σ. το 1996 (ΥΑ 252/1996, ΦΕΚ Δ-97/01.02.1996) και το 2003 (ΥΑ 4826/2003, ΦΕΚ Δ- 158/26.02.2003) με την οποία καθορίζεται η περιοχή του παλαιού εργοστασίου Μπριτάννια ως ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση. Σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. του Δήμου, η Νέα Φιλαδέλφεια διαχωρίζεται σε τρεις (3) συνοικίες: συνοικία Ι (νότια), συνοικία ΙΙ (βόρεια) και συνοικία ΙΙΙ (δυτικά). Η πρώτη από αυτές περιλαμβάνει οκτώ (8) πολεοδομικές ενότητες γειτονιές, εκ των οποίων και την Π.Ε. 6, «προσφυγικός οικισμός». Η ενότητα αυτή όμως περιλαμβάνει μικρό μόνο τμήμα (περίπου 25%) του αρχικού οικισμού και συγκεκριμένα το τμήμα που βρίσκεται ανατολικά της λεωφ. Δεκελείας. Τα υπόλοιπα τμήματα του αρχικού οικισμού εντάσσονται στις Π.Ε. 1, 2, και 4. Η πρακτική αυτή, του διαχωρισμού δηλαδή μίας περιοχής ειδικού ενδιαφέροντος σε περισσότερες πολεοδομικές ενότητες, είναι γνωστή και σχετίζεται με την ανάγκη επίτευξης συγκεκριμένων πολεοδομικών στόχων. Τέτοιοι είναι στόχοι πληθυσμού και πυκνότητας, αναλογία κοινωνικών υποδομών και κεντρικών εξυπηρετήσεων ανά κάτοικο κλπ. Σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, η κεντρική ζώνη του προσφυγικού οικισμού, η οποία αναπτύσσεται εκατέρωθεν της λεωφ. Δεκελείας, θεσμοθετείται στο μεγαλύτερο τμήμα της ως «Κέντρο Πόλης» του Δήμου. Το τελευταίο μικρό τμήμα της ίδιας ζώνης (από την οδό Φωκών και βορειότερα) χαρακτηρίζεται ως «Τοπικό Κέντρο Γειτονιάς». Σε συγκεκριμένες θέσεις προβλέπονται χρήσεις εκπαίδευσης και αθλητισμού. Η υπόλοιπη έκταση του προσφυγικού οικισμού χαρακτηρίζεται από το ΓΠΣ ως περιοχή «Γενικής Κατοικίας». Σε σχέση με τους όρους δόμησης παρατηρούμε ότι, και στις τέσσερις πολεοδομικές ενότητες στις οποίες εντάσσεται ο προσφυγικός οικισμός, ο συντελεστής δόμησης καθορίζεται σε σ.δ.=1,40. 1.3. Γεωμετρικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά του «αστικού ιστού». Η περίπτωση του προσφυγικού οικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από άλλες περιπτώσεις χαρακτηρισμένων παραδοσιακών οικισμών ανά τη χώρα, καθώς. δεν ακολουθεί, ούτε πολεοδομικά ούτε μορφολογικά, συγκεκριμένες και αναγνωρισμένες παραδοσιακές δομές και μορφές. Αντίθετα, πρόκειται για οργανωμένο προσφυγικό οικισμό όπου οι διατάξεις και οι μορφές είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων σχεδιαστικών επιλογών. Ως προς την πολεοδομική διάταξη έχει υιοθετηθεί η λογική των ευρωπαϊκών κηπουπόλεων, με επάλληλες ελλειψοειδείς χαράξεις (στη ρυμοτομία του οικισμού) και ένα σύστημα «πανταχόθεν ελεύθερου» σε επίπεδο οικοπέδου. Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 5

Οι αρχιτεκτονικές επιλογές έχουν οδηγήσει στην παραγωγή κτισμάτων διαφορετικών τύπων όπως φαίνεται στο σχετικό παράρτημα τεκμηρίωσης και φωτογραφικής αποτύπωσης στους οποίους επικρατεί το συμπαγές του όγκου, χωρίς σημαντικές οπισθοχωρήσεις στις όψεις ή ζώνες ενιαίων μπαλκονιών. Η μορφολογία των κτισμάτων δεν μας οδηγεί να τα κατατάξουμε σε κάποιο ιδιαίτερο τύπο ή αρχιτεκτονικό κίνημα. Η λιτότητα των κτισμάτων, ως αποτέλεσμα της ανάγκης μείωσης του κόστους και κάλυψης των επειγουσών αναγκών στέγασης, και η επαναληπτικότητα που εμφανίζεται στις όψεις προσιδιάζουν στο ευρωπαϊκό μοντέρνο κίνημα. Η ύπαρξη όμως στέγης και η έλλειψη διατάξεων ορθολογικοποίησης των χώρων και των κινήσεων (πχ. έλλειψη κεντρικών εισόδων και κλιμακοστασίων), αναπαράγει παλαιότερα μοντέλα λαϊκών κατοικιών. Ιδιαίτερα μορφολογικά στοιχεία δεν παρατηρούνται, πέραν ίσως από τα ξύλινα φουρούσια αντιστήριξης της προεξοχής της στέγης. 1.4. Ζητήματα κυκλοφορίας και προσβάσεων. Σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. οι χαρακτηρισμένες κυκλοφοριακές οδεύσεις είναι: η Εθνική Οδός, η οποία είναι χαρακτηρισμένη ως «Ελεύθερη Ταχεία Λεωφόρος», η Λεωφόρος Δεκελείας, η οποία στο μεγαλύτερο τμήμα της είναι χαρακτηρισμένη ως «Πρωτεύουσα Αρτηρία», ενώ στα τμήματά της που βρίσκονται στην είσοδο και την έξοδο του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας περιλαμβανομένου και του τμήματος που διέρχεται από τον προσφυγικό οικισμό χαρακτηρίζεται ως «Δευτερεύουσα Αρτηρία». οι οδοί: Νικ. Τρυπιά Βρυούλων Εφέσου Φλαβιανών Φωκών Ιωνίας Πατριάρχου Κωνσταντίνου, Πίνδου Αναγεννήσεως Ελ. Βενιζέλου Παναγούλη, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «συλλεκτήριες». Αν εξαιρέσουμε την «Εθνική οδό», παρατηρούμε ότι το πνεύμα που διαπνέει το Γ.Π.Σ., είναι η οργάνωση ενός δικτύου όπου την κύρια λειτουργία την αναλαμβάνει η «λεωφ. Δεκελείας», η οποία διασχίζει κατά μήκος όλο το Δήμο. Οι υπόλοιπες χαρακτηρισμένες οδοί έχουν εγκάρσια κατεύθυνση. Πράγματι, η «λεωφ. Δεκελείας» είναι ο μοναδικός ενιαίος διαμπερής άξονας του Δήμου, ο οποίος πέρα από τη Νέα Φιλαδέλφεια διατρέχει επίσης το Δήμο Νέας Χαλκηδόνας στα νότια και ως λεωφ. Τατοΐου το Δήμο Μεταμορφώσεως, συνεχίζοντας μετά την Εθνική Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 6

Οδό έως Αχαρνές και Θρακομακεδόνες. Αναλαμβάνει έτσι και διανεμητική λειτουργία για το εσωτερικό της Νέας Φιλαδέλφειας αλλά και υπερτοπική κυκλοφορία. Η δημιουργία ενός δικτύου χαρακτηρισμένων εγκάρσιων κυκλοφοριακών διαδρόμων έχει ως στόχο να οργανώσει κυρίως την υπερτοπική κυκλοφορία από την Εθνική οδό στα δυτικά προς τους δήμους που βρίσκονται ανατολικότερα (Ν. Ιωνίας, Ηρακλείου, Γαλατσίου, Φιλοθέης κλπ.) και να μη την αφήσει να διαχυθεί αδιακρίτως σε όλο το οδικό δίκτυο του Δήμου. Για τον προσφυγικό οικισμό, από το υφιστάμενο Π.Δ. δεν προβλέπεται κάποια ιδιαίτερη διαβάθμιση του οδικού δικτύου, ούτε προτείνεται κάποια δράση σε σχέση με τις κινήσεις των πεζών. Σήμερα, έχουν διαμορφωθεί συγκεκριμένες κυκλοφοριακές συνθήκες, εν μέρει από τις συνήθειες των αυτοκινητιστών και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των οδών και εν μέρει από συγκεκριμένες δράσεις πεζοδρόμησης τμημάτων του οδικού δικτύου αλλά και μονοδρομήσεων. Συγκεκριμένα το 2002, μετά από ανάθεση του Δήμου, εκπονήθηκε κυκλοφοριακή μελέτη για την περιοχή των προσφυγικών. Η μελέτη αυτή ανέλαβε να εκτιμήσει την εφικτότητα πραγματοποίησης ενός πλέγματος πεζοδρόμων στο εσωτερικό του οικισμού, στη βάση διαφόρων προτάσεων. Οι προτάσεις αυτές είχαν (σύμφωνα με τη μελέτη) προέρθει από επιθυμία των κατοίκων της περιοχής και είχαν επισημοποιηθεί με ειδικές αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Η μελέτη κατέληξε τελικά στην αποδοχή του συνόλου των προτάσεων υπό την αίρεση ότι σε τμήματά τους οι πεζόδρομοι θα λειτουργούν ως οδοί ήπιας κυκλοφορίας για την εξυπηρέτηση των κατοίκων. Επίσης, επιχειρηματολόγησε υπέρ της μονοδρόμησης του οδικού δικτύου που είχε αρχίσει να πραγματοποιείται την εποχή εκείνη. Πράγματι, σε αυτή τη λογική, και βεβαίως σε μία προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης στο εσωτερικό του προσφυγικού οικισμού, έχει ολοκληρωθεί η δημιουργία ενός σημαντικού πλέγματος πεζοδρόμων από το Δήμο. Το πλέγμα αυτό αλλού οργανώνει ένα δίκτυο με ενιαία λογική (περιοχή βόρεια της οδού Φωκών) ενώ αλλού έχουμε λιγότερο διασυνδεδεμένες διατάξεις. Το μέτρο της ήπιας κυκλοφορίας αυτοκινήτων για την εξυπηρέτηση των ίδιων των κατοίκων φαίνεται πως λειτουργεί, αν και αρκετές φορές καταστρατηγείται από άλλους αυτοκινητιστές, επισκέπτες των κεντρικών περιοχών, που χρησιμοποιούν τους πεζοδρόμους αδιακρίτως ως χώρους στάθμευσης. Παράλληλα ολοκληρώθηκε η μονοδρόμηση του οδικού δικτύου. Εκτός από τη λεωφ. Δεκελείας και την οδό Πίνδου, όλο το υπόλοιπο οδικό δίκτυο οργανώνεται με παράλληλες και αντίρροπες κινήσεις οι οποίες, ενώ εξυπηρετούν όλες τις προσβάσεις, δεν επιβαρύνουν σημαντικά (με την ταυτόχρονη κυκλοφορία ρεύματος ανόδου και καθόδου) και ετεροβαρώς κάποιους συγκεκριμένους άξονες. Σήμερα, τα ζητήματα που τίθενται γύρω από τις συνθήκες κυκλοφορίας και στάθμευσης αφορούν σε δύο επίπεδα. Πρώτον, στο επίπεδο της των συνθηκών στάθμευσης, με δεδομένη Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 7

την αύξηση του στόλου των οχημάτων και την έλλειψη ελεύθερων χώρων νόμιμης στάθμευσης, σε συνδυασμό με την θεμιτή πρακτική σταδιακής επέκτασης των πεζοδρομήσεων. Στο επίπεδο αυτό, πέραν των άλλων, πρέπει να ληφθεί υπόψη η μελλοντική «αξιοποίηση» του χώρου του παλαιού γηπέδου της ΑΕΚ, με εξέταση των πιθανών σεναρίων και του φόρτου που θα επιφέρουν οι νέες πιθανές χρήσεις. Το δεύτερο επίπεδο είναι αυτό της διαχείρισης της υπερτοπικής κυκλοφορίας η οποία επιβαρύνει κυρίως το κέντρο του προσφυγικού οικισμού (κίνηση επί της λ. Δεκελείας, της οδού Βρυούλων είσοδος από την Εθν. Οδό και των συνδέσεων με τους δήμους Αθηναίων και Ν. Ιωνίας). Το ζήτημα αυτό πρέπει να ειδωθεί υπό το πρίσμα της ανάγκης για εκτεταμένες πεζοδρομήσεις και για τη δημιουργία δημόσιων χώρων στο κέντρο του οικισμού, όπως περιγράφεται στη συνέχεια. Μ αυτή την έννοια πρέπει να αναζητηθούν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις οι οποίες θα αποτρέψουν την υπέρμετρη κυκλοφοριακή φόρτιση των εσωτερικών οδών του προσφυγικού οικισμού, γεγονός που θα ανέτρεπε τις ήπιες συνθήκες της γειτονιάς. Αυτό θεωρούμε ότι είναι το γενικό πλαίσιο προσέγγισης των ζητημάτων του προσφυγικού οικισμού, μέσω μίας κυκλοφοριακής μελέτης η οποία θα αφορά το σύνολο της Ν. Φιλαδέλφειας. Σημειώνεται ότι η προκήρυξη μίας τέτοιας μελέτης περιλαμβάνεται στους προγραμματισμούς του Δήμου. 1.5. Χρήσεις γης. Ευρύτερη ζώνη αναφοράς και περιοχή μελέτης. Σύμφωνα με το Γ.Π.Σ. του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, η κεντρική ζώνη του προσφυγικού οικισμού, η οποία αναπτύσσεται εκατέρωθεν της λεωφ. Δεκελείας, θεσμοθετείται στο μεγαλύτερο τμήμα της ως «Κέντρο Πόλης». Μάλιστα πρόκειται για το μοναδικό προτεινόμενο «Κέντρο Πόλης» του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, γεγονός που δείχνει τη σημασία του προσφυγικού οικισμού για το σύνολο του Δήμου. Πέρα από τη χρήση «Κέντρου Πόλης», στο σύνολο του δήμου προβλέπονται επίσης ζώνες χαρακτηρισμένες ως «Τοπικά Κέντρα Γειτονιάς». Οι περισσότερες από αυτές αναπτύσσονται ως ενιαίες γραμμικές ζώνες επίσης στο εσωτερικό του προσφυγικού οικισμού, ενώ κάποιες άλλες χωροθετούνται αποσπασματικά στις υπόλοιπες γειτονιές. Σε συγκεκριμένες θέσεις προβλέπονται χρήσεις εκπαίδευσης και αθλητισμού. Η χαρακτηριστικότερη συγκέντρωση εκπαιδευτικών χρήσεων βρίσκεται σε χώρο εντός της «Συνοικίας ΙΙ» (Εργατικές Πολυκατοικίες). Σήμερα, εντός της έκτασης αυτής βρίσκονται εγκαταστάσεις τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ σε παρακείμενη έκταση έχει δρομολογηθεί η κατασκευή σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητικών συγκεντρώσεων είναι αυτή του πρώην γηπέδου της ΑΕΚ και εκείνη του Γ.Σ. Ιωνικού Ν.Φ. Και οι δύο βρίσκονται στα όρια του προσφυγικού οικισμού (οι εγκαταστάσεις Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 8

του Ιωνικού περιλαμβάνονται εντός του οικισμού ενώ της ΑΕΚ συνορεύουν με αυτόν). Άλλες διακεκριμένες ζώνες είναι αυτές του ΒΙΟΠΑ στη «Συνοικία III» (δυτικά της Εθνικής Οδού) και των υπόλοιπων περιοχών «βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μη ιδιαιτέρως οχλουσών». Τέλος, έχουμε τις σημαντικές ζώνες «αστικού πρασίνου» με χαρακτηριστικότερη αυτή του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας. Η υπόλοιπη έκταση του προσφυγικού οικισμού χαρακτηρίζεται από το ΓΠΣ ως περιοχή «Γενικής Κατοικίας» (χωρίς καθορισμό εξαιρέσεων) ενώ δεν προβλέπονται ζώνες αμιγούς κατοικίας. Πέραν όμως των προβλέψεων του Γ.Π.Σ., οι επιτρεπόμενες χρήσεις στο εσωτερικό του προσφυγικού οικισμού ρυθμίζονται από το Π.Δ. (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01). Στο πλαίσιο του υπόψη Π.Δ. επιτρέπεται η εγκατάσταση χρήσεων «κέντρου πόλης» μόνο στα οικόπεδα των Ο.Τ. που έχουν πρόσωπο στην πλατεία «Πλατεία Πατριάρχου» (πλατεία Ελ. Βενιζέλου) καθώς και στα οικόπεδα του Ο.Τ. 30 που έχουν πρόσωπο στην πλατεία Κωνσταντινουπόλεως. Αντίστοιχα, σε συγκεκριμένες ζώνες, κατά μήκος της Λεωφ. Δεκελείας καθώς και των δευτερευόντων οδικών αξόνων, καθορίζεται ως επιτρεπόμενη χρήση αυτή της γενικής κατοικίας με εξαίρεση συγκεκριμένες, κατά περίπτωση οχλούσες, χρήσεις (ξενοδοχεία, επαγγελματικά εργαστήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, μπαρ, σφαιριστήρια, πρατήρια βενζίνης και χώροι στάθμευσης). Επίσης, μέσω του υπόψη Π.Δ., θεσμοθετούνται ως ζώνες αθλητικών δραστηριοτήτων αυτές που και σήμερα φιλοξενούν τις αθλητικές εγκαταστάσεις του «Ιωνικού Ν.Φ.». Τέλος, στην υπόλοιπη έκταση του οικισμού καθορίζεται ως χρήση αυτή της «αμιγούς κατοικίας». Παρατηρούμε ότι οι ρυθμίσεις του Π.Δ. του προσφυγικού οικισμού ακολουθούν όσα καθορίζονται στο Γ.Π.Σ. για την περιοχή, με μία τάση αυστηροποίησης. Η κίνηση αυτή φανερώνει μία κατεύθυνση διαφύλαξης των ήπιων συνθηκών κατοίκησης στο σύνολο του προσφυγικού οικισμού. Εξαίρεση στην όλη προσέγγιση φαίνεται πως αποτελούν τα οικόπεδα που ανήκουν στα Ο.Τ. 85 και 90 και έχουν πρόσωπο επί της οδού Φωκών. Και αυτό καθώς η οδός Φωκών αποτελεί μέρος του περιφερειακού οδικού δακτύλιου του οικισμού, ενώ αποτελεί μέρος του οδικού άξονα σύνδεσης με το δήμο Ν. Ιωνίας. Άλλωστε το Ο.Τ. 90 βρίσκεται στη γωνία που σχηματίζει η οδός Φωκών με τη λεωφόρο Δεκελείας. Επίσης, στα υπόλοιπα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο επί της οδού Φωκών απέναντι από τα Ο.Τ. 85 και 90 και χαμηλότερα προς τη Ν. Ιωνία επιτρέπεται η χρήση «γενικής κατοικίας. Κυρίως όμως το ζήτημα εγείρεται από το γεγονός ότι στα συγκεκριμένα οικόπεδα είχαν αναπτυχθεί παραδοσιακά χρήσεις εμπορίου. Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 9

Κεφ.2. Ο χαρακτηρισμός του προσφυγικού οικισμού ως παραδοσιακού. Τοπικοί προβληματισμοί και το πνεύμα του ισχύοντος Π.Δ. (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01). Πρέπει να σημειωθεί ότι η περίπτωση του προσφυγικού οικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από άλλες περιπτώσεις χαρακτηρισμένων παραδοσιακών οικισμών ανά τη χώρα: Ο πρώτος λόγος είναι ότι δεν πρόκειται για οικισμό ο οποίος να έχει προκύψει μέσα από παραδοσιακές κοινωνικές πρακτικές ενός συγκεκριμένου τόπου. Αντίθετα, πρόκειται για οργανωμένο προσφυγικό οικισμό όπου οι διατάξεις και οι μορφές είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων σχεδιαστικών επιλογών των μηχανικών της εποχής. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δημιουργία ενός πλαισίου όρων και περιορισμών για την ανοικοδόμηση του οικισμού προήλθε ύστερα από αίτημα της δημοτικής αρχής. Μάλιστα, αυτό το αίτημα πήρε συγκεκριμένη μορφή και τέθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες μετά από μακριές ανοιχτές διαδικασίες διαβούλευσης. Οι διαδικασίες αυτές έλαβαν χώρα σε μία στιγμή όπου οι πληγές του σεισμού του 1999 ήταν νωπές και οι επιπτώσεις τους στη δομή και τη μορφολογία του οικισμού, κάτω από τις τάσεις που είχαν διαμορφωθεί, έμοιαζαν καταστροφικές 1. Με την παράμετρο αυτή και τους τοπικούς προβληματισμούς για την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός πλαισίου προστασίας και βιωσιμότητας του προσφυγικού οικισμού θα ασχοληθούμε στο κεφάλαιο αυτό. Από τα πρακτικά των ανοιχτών συναντήσεων για το μέλλον του προσφυγικού οικισμού, οι οποίες έλαβαν χώρα αμέσως μετά το σεισμό του 1999, προκύπτει μία αγωνία: ο οικισμός, με τα ήπια χαρακτηριστικά της κηπούπολης, κινδύνευε να ανοικοδομηθεί σε αναλογία με τον υπόλοιπο αστικό ιστό, μέσω του συστήματος της πολυκατοικίας με απώλεια μίας σειράς ποιοτήτων κυρίως σε πολεοδομικό επίπεδο Πρέπει να σημειωθεί ότι και πριν το σεισμό του 1999 είχαν οικοδομηθεί πολυκατοικίες στο εσωτερικό του ιστού και ιδιαίτερα κατά μήκος της λεωφ. Δεκελείας, όπου η γαιοπρόσοδος ήταν σαφώς υψηλότερη. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου οικισμού εμφάνιζε κάποια 1 Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να παραγνωριστεί και το γεγονός ότι ο χαρακτηρισμός του οικισμού ως παραδοσιακού έδινε τη δυνατότητα αύξησης της επιδότησης για την ανακατασκευή των πληγέντων κτισμάτων (από 130.000 σε 160.000 δρχ./μ2 την εποχή εκείνη) Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 10

«αντίσταση» στην εισχώρηση των πρακτικών της ελεύθερης αγοράς. Αυτό συνέβαινε καθώς συνέτρεχαν τρεις κυρίως λόγοι: Η πολυ-ιδιοκτησία των κατοικιών. Το γεγονός ότι τα περισσότερα κτίρια χωρίζονταν σε μικρότερες κατοικίες οδηγούσε στην ύπαρξη πολλών συνιδιοκτητών ανά κτίριο (που πολλαπλασιάζονταν από τις διαδοχικές κληρονομιές και συνιδιοκτησίες του αρχικού τίτλου), γεγονός που δημιουργούσε προβλήματα στη συνεννόηση για την «αξιοποίηση» του συγκεκριμένου περιουσιακού στοιχείου. Η κατοικησιμότητα των κτιρίων. Παρά την ηλικία των κτιρίων, τα περισσότερα διατηρούντο σε καλή κατάσταση. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους δε, κατοικούντο ακόμη από τους πρώτους οικιστές (πρώτοι κληρονόμοι των αρχικών δικαιούχων). Το γεγονός αυτό καθιστούσε δύσκολη την ανοικοδόμηση τόσο στο επίπεδο της άμεσης χρηστικότητας όσο και σε αυτό των συναισθηματικών αναφορών. Ο υλοποιημένος οικοδομικός όγκος. Τα υφιστάμενα διώροφα κτίσματα αντιστοιχούσαν σε μέσο υλοποιημένο συντελεστή δόμησης της τάξης του σ.δ.=1,00 ανά οικόπεδο. Αυτό, σήμαινε πρακτικά ότι με κατεδάφιση και ανοικοδόμηση η αύξηση του οικοδομικού όγκου αντιστοιχούσε σε 40% (επιτρεπόμενος σδ=1,40). Η μικρή αυτή αύξηση, μετά και την παρακράτηση του εργολαβικού ποσοστού (65% περίπου) οδηγούσε σε σημαντική μείωση του μεγέθους των διαμερισμάτων που θα έπαιρναν οι δικαιούχοι μετά την ανοικοδόμηση. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα δύο προηγούμενα αποθάρρυνε τους ιδιοκτήτες στο να προχωρήσουν στην πράξη της αντιπαροχής. Σ αυτή την κατάσταση ο σεισμός του 1999 επέδρασε καταλυτικά. Αρχικά, πάρα πολλά κτίρια κρίθηκαν κατεδαφιστέα ως «επικινδύνως ετοιμόρροπα». Σημαντικός είναι άλλωστε και ο αριθμός κτιρίων που τελικά κατεδαφίστηκαν. Οι παράμετροι της «κατοικησιμότητας» και του υφιστάμενου «κτισμένου όγκου» εξέλειπαν. Οι ιδιοκτήτες είχαν μόνο ένα τίτλο, χωρίς αξία κατοίκησης και το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να τον διαπραγματευτούν, υπό δυσμενείς όρους, στην ελεύθερη αγορά. Οι εργολάβοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, αντί για αντιπαροχή, αγόραζαν τις ιδιοκτησίες ως οικόπεδα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη κτίσματος ή όχι. Ακόμη και όταν ο χαρακτηρισμός «κόκκινο» (κατεδαφιστέο) μετατράπηκε σε «κίτρινο» (επισκευάσιμο), σε πολλές περιπτώσεις είχε χαθεί η εμπιστοσύνη προς το κτίριο και τη στατική του επάρκεια. Η κυρίαρχη τάση λοιπόν, όπως εκφραζόταν τον πρώτο καιρό μετά το σεισμό, ήταν η άνευ όρων ανοικοδόμηση του οικισμού, χωρίς καμία μορφολογική ή άλλη πρόνοια, συνοδευόμενη μάλιστα με απομάκρυνση μεγάλου ποσοστού των αρχικών κατοίκων. Τις μορφολογικές επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης ανοικοδόμησης τις αναγνωρίζουμε τόσο στα λίγα τελικά κτίρια που οικοδομήθηκαν εκείνη την περίοδο (καθώς υπήρξε σύντομα αναστολή Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 11

οικοδομικών αδειών) όσο κυρίως στα κτίρια που είχαν κτιστεί νόμιμα νωρίτερα. Ειδικά στο μέτωπο της λεωφ. Δεκελείας, όπου ο μετασχηματισμός έχει και ένταση αλλά και συνέχεια σε μεγάλο μήκος. Από την άλλη πλευρά, μία εκτεταμένη πολιτική διατήρησης των παλαιών προσφυγικών κτισμάτων θα παρουσίαζε εξαιρετικά προβλήματα. Συγκεκριμένα, μία πολιτική πλήρους προστασίας, αν δε συνοδευόταν από παροχή σημαντικών οικονομικών ενισχύσεων και κινήτρων, θα οδηγούσε και σε περαιτέρω εγκατάλειψη των παλαιών κτιρίων. Αυτό θα συνέβαινε καθώς, η αποκατάσταση ενός παλαιού προσφυγικού κτίσματος κρίνεται γενικά ασύμφορη, σε σχέση με τις δυνατότητες οικιστικής αποκατάστασης που προσφέρει στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών αλλά κυρίως σε σχέση με τις εναλλακτικές δυνατότητες της αγοράς. Ακόμα περισσότερο όμως, στην περίπτωση του προσφυγικού οικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας, όπου πολλά κτίσματα είχαν πληγεί από το σεισμό σε κρίσιμο βαθμό και η αποκατάστασή τους θα ήταν πρακτικά αδύνατη. Το ζήτημα λοιπόν τελικά τέθηκε στο επίπεδο του ελέγχου της ανοικοδόμησης, έτσι ώστε να διασωθούν τα κύρια χαρακτηριστικά του οικισμού. Τα χαρακτηριστικά αυτά, όπως έχει ήδη αναφερθεί, αφορούν κατ αρχή τη ρυμοτομία του οικισμού με τις χαρακτηριστικές ελλειψοειδείς χαράξεις και τα προκήπια, μέσω του συστήματος του «πανταχόθεν ελεύθερου». Επίσης αφορούν στη γενική τυπολογία των κτιρίων στην οποία επικρατεί το συμπαγές του όγκου, χωρίς σημαντικές οπισθοχωρήσεις στις όψεις και χωρίς ενιαίες ζώνες μπαλκονιών. Υπό αυτές τις συνθήκες η δημοτική αρχή ενεργοποίησε ένα δημόσιο διάλογο για τη σωτηρία του προσφυγικού οικισμού, η κατάληξη του οποίου ήταν η κήρυξη του οικισμού ως παραδοσιακού, μέσω του ισχύοντος Π.Δ. Μέσω αυτού καθορίζονται όροι για την ανοικοδόμηση του οικισμού κατ αρχήν σε πολεοδομικό επίπεδο και δευτερευόντως σε μορφολογικό. Συγκεκριμένα, ως προς την ανοικοδόμηση οι πρόνοιες του διατάγματος αφορούν: Στις χρήσεις γης. Στόχος είναι η διαφύλαξη των συνθηκών κατοίκησης στον προσφυγικό οικισμό, παρά το γεγονός ότι αποτελεί σήμερα το κέντρο του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας. Ταυτόχρονα όμως επιλέγονται ενότητες όπου επιτρέπεται η εγκατάσταση χρήσεων πέραν της κατοικίας, καθώς αναγνωρίζεται η ανάγκη διατήρησης των συνθηκών κεντρικότητας (μείξη χρήσεων με έμφαση σε αυτές που προσελκύουν ευρύ κοινό) στα τμήματα αυτά. Στις αναλογίες των νέων κτισμάτων και στη σχέση τους με τα όρια των οικοπέδων. Στόχος είναι η διατήρηση της πρασιάς, η διαφύλαξη των σχέσεων πλήρους-κενού στο οικοδομικό τετράγωνο και ο περιορισμός του ύψους. Ταυτόχρονα όμως επιτρέπεται η Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 12

εξάντληση του συντελεστή δόμησης (σδ.=1,40) έτσι ώστε να παραμείνει κίνητρο για ανοικοδόμηση. Σε κάποια γενικά μορφολογικά χαρακτηριστικά (στέγες, ανοίγματα, εξώστες) και επιμέρους αρχιτεκτονικά στοιχεία (κουφώματα, φουρούσια). Στόχος είναι η σχετική προσομοίωση των εξωτερικών όψεων των νέων κτιρίων σε αυτές των παλαιών προσφυγικών. Εξασφαλίζεται όμως η δυνατότητα να ενταχθούν στα νέα κτίρια λειτουργικά χαρακτηριστικά απαραίτητα στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πνεύμα του ισχύοντος Π.Δ. είναι καινοτόμο, εισάγοντας μία νέα διάσταση του πολεοδομικού σχεδιασμού. Κατ αρχήν χαρακτηρίζει τον οικισμό ως παραδοσιακό, γεγονός που επιτρέπει τον καθορισμό σημαντικών πολεοδομικών και μορφολογικών περιορισμών. Με τον τρόπο αυτό προδιαγράφεται αυστηρά η μελλοντική εικόνα του οικισμού ως «νεοπαραδοσιακού», μέσω της ανοικοδόμησης νέων κτιρίων, με διατήρηση των χαρακτηριστικών της κηπούπολης και κατ επέκταση των υφιστάμενων ποιοτήτων σε επίπεδο δομής και αισθητικής. Το ζήτημα που τίθεται από εκεί και πέρα είναι αυτό της τύχης των υφιστάμενων παλαιών προσφυγικών κτισμάτων. Το ζήτημα αυτό είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο καθώς, παρά τις πρόνοιες του θεσμικού πλαισίου, η ανοικοδόμηση παρουσιάζει κάμψη. Έτσι στον οικισμό παραμένει σήμερα ένας σημαντικός αριθμός παλαιών προσφυγικών κτισμάτων τα οποία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, υποβαθμίζονται συνεχώς λειτουργικά και αισθητικά. Η υποβάθμιση αυτή, πέρα των συνεπειών που έχει στο επίπεδο της αισθητικής του οικισμού, συνοδεύεται και από τάσεις εγκατάλειψης των σπιτιών και μεταβολής των κοινωνικών χαρακτηριστικών των κατοίκων της περιοχής. Με το ζήτημα αυτό θα ασχοληθούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 13

Κεφ.3. Ζητήματα βιωσιμότητας των παλαιών προσφυγικών κτιρίων και του συνόλου του προσφυγικού οικισμού. 3.1. Γενικά μορφολογικά και πολεοδομικά χαρακτηριστικά του Προσφυγικού οικισμού Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η περίπτωση του προσφυγικού οικισμού της Νέας Φιλαδέλφειας διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από άλλες περιπτώσεις χαρακτηρισμένων παραδοσιακών οικισμών ανά τη χώρα, καθώς τα χαρακτηριστικά του δεν έχουν προκύψει μέσα από παραδοσιακές κοινωνικές πρακτικές κάποιου τόπου αλλά πρόκειται για οργανωμένο προσφυγικό οικισμό, αποτέλεσμα συγκεκριμένων σχεδιαστικών επιλογών των μηχανικών της εποχής. Οι αρχιτεκτονικές επιλογές έχουν οδηγήσει στην παραγωγή κτισμάτων διαφορετικών τύπων, όπως φαίνεται στο σχετικό παράρτημα τεκμηρίωσης και φωτογραφικής αποτύπωσης της μελέτης. Τα παλαιά προσφυγικά κτίσματα δε διατηρούν κάποια σημαντικά μορφολογικά, τυπολογικά ή οικοδομικά χαρακτηριστικά τα οποία να παραπέμπουν σε παραδοσιακούς τρόπους δόμησης. Συγκεκριμένα, έχουν δομηθεί στη βάση μίας λογικής «οικονομικότητας», η οποία αφορούσε τόσο στο κόστος κατασκευής όσο και στην οργάνωση των χώρων. Αυτές οι δύο παράμετροι έχουν οδηγήσει σε μία απλούστευση των όγκων και της μορφολογίας των κτιρίων, χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στο μοντέρνο κίνημα. Επίσης, η δημιουργία συγκεκριμένων τύπων με επανάληψη ή αντιστροφή (mirror), και η ευρεία χρήση διώροφων κτισμάτων (τόσο σε τετρακατοικίες όσο και σε οκτακατοικίες) παράγουν γενικές διατάξεις και μορφές αντίστοιχες στα γενικά τους χαρακτηριστικά με άλλες, γνωστές στους προσφυγικούς οικισμούς, οι οποίες παραπέμπουν σε αναζητήσεις του μοντέρνου κινήματος του μεσοπολέμου. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η απλότητα σε επίπεδο κάτοψης και σε όψης, η συμμετρία και η κυριαρχία του πλήρους στην όψη των κτισμάτων. Αυτό επιτυγχάνεται με την ύπαρξη ενός βασικού όγκου ο οποίος παραμένει συμπαγής και αδιάσπαστος, χωρίς σημαντικές οπισθοχωρήσεις στις όψεις ή ζώνες ενιαίων μπαλκονιών αλλά με μικρά ανοίγματα και λίγους, μικρούς εξώστες. Από την άλλη πλευρά όμως, στον προσφυγικό οικισμό της Νέας Φιλαδέλφειας δεν έχουν ακολουθηθεί με συνέπεια οι αρχές του μοντέρνου κινήματος. Και αυτό, καθώς έχει επιδιωχθεί μία μορφολογία αντίστοιχη των τύπων των ευρωπαϊκών εργατικών προαστίων και των κηπουπόλεων. Όχι μόνο λόγω της στέγης (κεραμιδοσκεπή, η οποία κυριαρχεί σε όλα τα κτίσματα και τονίζεται με ξύλινα φουρούσια) αλλά, κυρίως, λόγω της απουσίας διατάξεων Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 14

ορθολογικοποίησης των χώρων και των κινήσεων. Για παράδειγμα, η ύπαρξη ανεξάρτητων εισόδων και κλιμάκων για την πρόσβαση στις κατοικίες ισογείου και ορόφου αναπαράγει παλαιότερα πρότυπα λαϊκών κατοικιών. Τέλος, προβληματισμό ως προς την μορφολογική κατάταξη του οικισμού δημιουργεί η ύπαρξη σημαντικού αριθμού κτισμάτων που προσομοιάζουν σε μικρές μεζονέτες της ευρωπαϊκής υπαίθρου. Στους τύπους αυτούς υπάρχουν υποχωρήσεις στις όψεις (κυρίως στις γωνίες των κτιρίων) που δημιουργούν ημιυπαίθρια βεράντα στο ισόγειο και ανοιχτή βεράντα στον όροφο. Οι βεράντες αυτές υποστηρίζονται από διακριτικά στατικά μορφολογικά στοιχεία όπως κίονες και αψίδες. Πρόσθετα προβλήματα στη μορφολογική τυπολόγηση του οικισμού προκαλεί το γεγονός ότι πολλά από τα αρχικά οικόπεδα (δυσμενή, κυρίως γωνιακά και ειδικά σε Ο.Τ. με οξείες γωνίες) δεν οικοδομήθηκαν από το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων αλλά πωλήθηκαν σε εύπορους πρόσφυγες που έκτισαν τα σπίτια τους πρακτικά σύμφωνα με τη δική τους βούληση. Έτσι, αρκετά κτίσματα, παρ ότι χρονολογούνται στην εποχή της αρχικής οικοδόμησης του οικισμού δε μπορούν να ενταχθούν σε κάποιον από τους αρχικούς τύπους κτισμάτων. Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η πολεοδομική δομή του οικισμού. Συγκεκριμένα, έχει υιοθετηθεί η λογική των ευρωπαϊκών κηπουπόλεων, με επάλληλες ελλειψοειδείς χαράξεις (στη ρυμοτομία του οικισμού) και ένα σύστημα «πανταχόθεν ελεύθερου» σε επίπεδο οικοπέδου. Αυτή η δομή είχε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο ρυθμό κτισμένου άκτιστου χώρου. Ο ρυθμός αυτός, μαζί με τα χαμηλά ύψη των κτιρίων, τις φυτεύσεις των ενδιάμεσων χώρων και τους φαρδείς δρόμους λειτουργούσε υπέρ της πρόσληψης ενός χώρου όπου το στοιχείο του «ανοικτού» υπερτερούσε ή βρισκόταν σε συνθήκη καλής ισορροπίας με το «κλειστό». Επίσης, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε κάποια ρύθμιση για τις χρήσεις γης, η δομή του οικισμού και η μορφολογία των κτισμάτων δεν ευνοούσαν την εισχώρηση άλλων χρήσεων πέραν της κατοικίας. Παρ όλ αυτά, σταδιακά και λόγω των κοινωνικών συνθηκών της εποχής, σε πολλά από τα ισόγεια των κατοικιών ιδιαίτερα επί της λεωφ. Δεκελείας αλλά και στο εσωτερικό του οικισμού εντάχθηκαν χρήσεις λιανικού εμπορίου επιπέδου γειτονιάς και αναψυχής (μικροί καφενέδες στην αρχή) αλλά και κάποιες χρήσεις μεταποίησης. Γενικά πάντως, ο προσφυγικός οικισμός από την εποχή της δημιουργίας του έως και τη δεκαετία του 70 παρουσιάζει την εικόνα ήπιας γειτονιάς κατοικίας με λίγες εξυπηρετήσεις τοπικού επιπέδου, παρά το γεγονός ότι αποτελεί το γεωγραφικό και ιστορικό κέντρο του δήμου της Νέας Φιλαδέλφειας. Σε αυτή την εικόνα συμβάλει και ο περιορισμένος έως τότε ρυθμός διαμπερών κινήσεων. Η λεωφόρος Δεκελείας, αν και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του οικισμού και τον συνδέει με τη Νέα Χαλκηδόνα στα νοτιοανατολικά και τη Μεταμόρφωση στα βορειοδυτικά, διακόπτεται από την κεντρική κυκλική πλατεία του οικισμού. Αργότερα η πλατεία διχοτομείται. Η Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 15

λεωφ. Δεκελείας εξ αρχής σχεδιασμένη με μεγάλο πλάτος (της τάξης των 25μ.) διαμορφώνεται σε γραμμικό υπερτοπικό άξονα κυκλοφορίας. Ταυτόχρονα, κατά μήκος της, σε όλο σχεδόν το εύρος του προσφυγικού οικισμού, οργανώνεται ένα γραμμικό κέντρο πόλης. Τα οικόπεδα κατά μήκος της λεωφ. Δεκελείας είναι από τα πρώτα που ανοικοδομούνται μέσω αντιπαροχής και μάλιστα με το συνεχές σύστημα. Στα ισόγεια αναπτύσσονται χρήσεις κέντρου πόλης ενώ στους ορόφους, πέρα από την κατοικία εισχωρούν χρήσεις προσωπικών υπηρεσιών. Ο μετασχηματισμός αυτός έχει δημιουργήσει την τελευταία τριακονταετία ένα ρήγμα στον προσφυγικό οικισμό το οποίο τον διασπά σε δύο ενότητες, ασύνδετες πλέον μεταξύ τους. Ταυτόχρονα όμως οι δύο πλευρές της λεωφ. Δεκελείας λειτουργούν ως φράγματα που απομονώνουν τα δύο μέρη του οικισμού από τις οχλήσεις που παράγονται κατά μήκος της λεωφόρου. Σημαντική ιστορική καμπή για τον οικισμό αποτέλεσε η συγκυρία του σεισμού του 1999. Όπως περιγράφουμε στη συνέχεια, την περίοδο αυτή ο οικισμός θα μπορούσε να πέσει χωρίς καμία αντίσταση στο έλεος της αντιπαροχής και γενικότερα της ελεύθερης αγοράς και να ανοικοδομηθεί με καταστροφικές συνέπειες σε μορφολογικό και πολεοδομικό επίπεδο. Στη συγκυρία αυτή, οι νέες θεσμικές ρυθμίσεις, που έθεσαν περιορισμούς (μορφολογικούς, πολεοδομικούς, χρήσεων γης) στην ανοικοδόμηση του οικισμού, δημιούργησαν ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας. Συμπερασματικά, η μορφολογία των κτισμάτων δε μας οδηγεί να τα κατατάξουμε σε κάποιο ιδιαίτερο τύπο ή αρχιτεκτονικό κίνημα. Σε αυτό το πλαίσιο είναι δύσκολο να αποφασιστεί μία ξεκάθαρη μεθοδολογία για την κήρυξη των παλαιών προσφυγικών κτισμάτων ως διατηρητέων, καθώς δε φαίνεται να υφίστανται σημαντικοί λόγοι διατήρησης των μεμονωμένων παλαιών προσφυγικών κτιρίων με μόνη αναφορά στην αρχιτεκτονική τους τυπολογία. Από την άλλη πλευρά τίθενται ζητήματα ιστορικής μνήμης, καθώς ο προσφυγικός οικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας συνδέεται όπως και το σύνολο των προσφυγικών οικισμών της χώρας στη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στη μεγαλύτερη επιχείρηση κοινωνικής κατοικίας στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Ταυτόχρονα, ο οικισμός ως σύνολο παρουσιάζει αναμφίβολα ιστορικό πολεοδομικό ενδιαφέρον, λόγω της ιδιαίτερης θέσης του ανάμεσα στις ρομαντικές επιλογές των κηπουπόλεων και σε αυτές του μοντέρνου κινήματος, όπως και τα δύο προσαρμόστηκαν στα ελληνικά δεδομένα. Επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το ζήτημα στο επίπεδο της διατήρησης της κλίμακας και των λειτουργιών της παλιάς προσφυγικής γειτονιάς. Όλα τα παραπάνω πρέπει βεβαίως να ειδωθούν υπό το φως της «οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητας» του οικισμού. 3.2. Ζητήματα «οικονομικής και κοινωνικής βιωσιμότητας» Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 16

του προσφυγικού οικισμού. Το δεύτερο επίπεδο προβληματισμού αφορά στην «οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα» του οικισμού όπως αυτή συναρτάται με τις λειτουργικές δυνατότητες και την κατάσταση του κτιριακού δυναμικού. Τα παλαιά προσφυγικά κτίρια εμφανίζουν σήμερα προβλήματα που σχετίζονται με τον αρχικό σχεδιασμό τους. Συγκεκριμένα, με βάση τον αρχικό σχεδιασμό έχουν γενικά δημιουργηθεί μικρές οικίες (εν πολλοίς δύο κύριων δωματίων) σε κτίρια οκτώ, τεσσάρων ή δύο κατοικιών. Ταυτόχρονα, στο συντριπτικό μέρος του, το υφιστάμενο κτιριακό δυναμικό, μετά την παρέλευση περίπου ογδόντα (80) χρόνων από την κατασκευή του, εμφανίζει έντονα προβλήματα λόγω παλαιότητας και φυσιολογικής φθοράς των υλικών. Σ αυτή την κατάσταση ήρθαν να προστεθούν οι φθορές από το σεισμό του 1999, που έπληξε έντονα την ευρύτερη περιοχή και επέτεινε παλαιά προβλήματα ή δημιούργησε νέα (στατικές ανεπάρκειες στη φέρουσα τοιχοποιία) στα παλαιά κτίρια. Οι επισκευές που έγιναν την εποχή εκείνη δεν έχουν αξιολογηθεί επαρκώς, αλλά επικρατεί η αίσθηση πως, σε πολλές περιπτώσεις, δεν επέφεραν τις απαιτούμενες κρίσιμες στατικές και λειτουργικές βελτιώσεις. Σημαντικός είναι άλλωστε και ο αριθμός κτιρίων που κατεδαφίστηκαν την περίοδο αυτή, ως «επικινδύνως ετοιμόρροπα». Στις περιπτώσεις ανοικοδόμησης νέων κτιρίων μετά από κατεδάφιση παλαιών προσφυγικών υπήρξε βεβαίως ανανέωση του κτιριακού δυναμικού, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των υφιστάμενων κατοίκων (όσων παρέμειναν στην περιοχή) όσο και προσέλκυσης νέων δυναμικών οικονομικών και κοινωνικών στρωμάτων. Στις περιπτώσεις όμως όπου δεν υπήρξε ανοικοδόμηση και οι όποιες επισκευές δεν οδήγησαν σε σημαντική βελτίωση των κτιρίων, οι συνέπειες ήταν αλυσιδωτές. Η αδυναμία προσαρμογής των κτιρίων στις νέες συνθήκες κατοίκησης συνεπάγεται τη σταδιακή εγκατάλειψή τους από τις πιο δυναμικές ομάδες του πληθυσμού (μεσοστρώματα οικογενειών με παιδιά, ανώτερα στρώματα κλπ.). Με τη σειρά τους αυτά τα φαινόμενα οδηγούν κατ αρχή στην απαξίωση του κτιριακού δυναμικού (λόγω εγκατάλειψης, έλλειψης συντήρησης κλπ.) με επιπτώσεις τόσο στη στατική και λειτουργική επάρκειά του όσο και στην αισθητική των μεμονωμένων κτισμάτων αλλά και του συνόλου του οικισμού ή συγκεκριμένων ενοτήτων αυτού. Η σταδιακή εγκατάλειψη των αρχικών κτιρίων από τις δυναμικές ομάδες του πληθυσμού στις περισσότερες περιπτώσεις σημαίνει και την οριστική εγκατάλειψή τους, αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την ενοικίαση των κατοικιών αυτών. Σε αρκετά κτίσματα παραμένουν όσοι από τους παλαιούς κατοίκους δεν έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τον οικισμό (χαμηλά εισοδήματα, ηλικιωμένοι). Λίγες είναι οι περιπτώσεις όπου στα παλαιά προσφυγικά κτίσματα έχουν κατοικήσει ενοικιαστές που ανήκουν σε χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, μεταξύ των οποίων και μετανάστες. Η γενική αυτή τάση εγκατάλειψης των παλαιών κτιρίων συνεπάγεται την Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 17

έναρξη ενός φαύλου κύκλου. Η εγκατάλειψη κάποιων κατοικιών σε ένα ενιαίο κτίριο οδηγεί σε αδυναμία των υπολοίπων ιδιοκτητών να το συντηρήσουν. Σταδιακά οι φθορές είναι τέτοιες που οδηγούν σε δεύτερο κύμα εγκατάλειψης. Στη συνέχεια η μερική εγκατάλειψη προσδίδει εικόνα υποβάθμισης σε ολόκληρα τα κτίρια ή ακόμη και σε μία ευρύτερη ενότητα κτιρίων, υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων, πλήττοντας ταυτόχρονα και το αίσθημα αξιοπρέπειάς τους. Όταν αυτή η τάση γενικεύεται ο οικισμός στο σύνολό του εμφανίζει σημάδια εγκατάλειψης και υποβάθμισης. Κινδυνεύει έτσι να χαρακτηριστεί ως «υποβαθμισμένη περιοχή», τόσο στο επίπεδο των ίδιων των κατοίκων του, όσο και στο επίπεδο της ευρύτερης «κοινής γνώμης». Μία τέτοια εξέλιξη η έναρξη της οποίας έχει ήδη σηματοδοτηθεί στις μέρες μας είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα επιφέρει γενικότερα οικονομικά, αναπτυξιακά αλλά και κοινωνικά προβλήματα στο κέντρο της Νέας Φιλαδέλφειας και κατ επέκταση στο σύνολο της πόλης, λαμβανομένου υπόψη του μικρού μεγέθους του δήμου. Από την άλλη πλευρά, σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί λύση η ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση του οικισμού. Σε μία τέτοια περίπτωση θα είχαμε οδηγηθεί ασφαλώς σε ραγδαία υποβάθμιση των ποιοτήτων του προσφυγικού οικισμού. Αυτή η προοπτική φαίνεται ξεκάθαρα αν παρατηρήσει κανείς τις περιοχές όπου είχε υπάρξει ανοικοδόμηση πριν από το Π.Δ. με το οποίο χαρακτηρίζεται ο προσφυγικός οικισμός ως παραδοσιακός (ΦΕΚ 467Δ/18.06.01) (βλ. παράρτημα φωτογραφικής αποτύπωσης). 3.3. Ζητήματα ορισμών: «προσφυγικά», «παραδοσιακά» και «διατηρητέα» Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μέρος του προβληματισμού που αναπτύχθηκε την περίοδο αμέσως μετά το σεισμό του 1999 σχετικά με τις διαδικασίες και τους όρους προστασίας του οικισμού. Τελικά, ο νομοθέτης του ισχύοντος Π.Δ. κατέληξε στη διατύπωση όρων προστασίας, επιτρέποντας όμως ταυτόχρονα την ανοικοδόμηση του οικισμού. Όπως έχει ήδη επισημανθεί, στη μεγαλύτερή του έκταση το ισχύον Π.Δ. καθορίζει όρους και περιορισμούς για την ανοικοδόμηση του οικισμού. Ταυτόχρονα όμως, στο Π.Δ. παρουσιάζονται κάποια προβλήματα ερμηνείας σε ότι αφορά τον χαρακτηρισμό και την τύχη των αρχικών προσφυγικών κτιρίων. Στο άρθρο 7 (παρ.1) επισημαίνει ότι «Παραδοσιακό θεωρείται το εκάστοτε αρχικό κτίριο... όπως και οι εναρμονιζόμενες με αυτό μεταγενέστερες προσθήκες...». Αυτή η αναφορά πρακτικά χαρακτηρίζει όλα τα αρχικά προσφυγικά κτίρια ως παραδοσιακά, σε αντίθεση με τα πραγματικά (μορφολογικά κλπ.) δεδομένα, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω. Στην επόμενη παράγραφο (αρ.7,παρ.2) αναφέρεται ότι «Απαγορεύεται η κατεδάφιση, καταστροφή ή οποιαδήποτε Νέα Φιλαδέλφεια, Φεβρουάριος 2010 σελ. 18