grey a black and white photobook February 2010 #5
grey Σχεδιασμός /Design: Κωνσταντίνος Ανδρώνης [www.c-andronis.gr] www.greymagazine.gr info@greymagazine.gr Τα πνευματικά δικαιώματα των φωτογραφίων ανήκουν εξ ολοκλήρου στους καλλιτέχνες.απαγορέυεται η αναπαραγωγή των φωτογραφιών που δημοσιεύονται στο grey με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την εκ των προτέρων γραπτή συγκατάθεση των κατόχων των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. All rights lie with the artists. No part of the material published in grey may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the artists.
grey intro Δε μπορώ να πω με σιγουριά αν πολλές στιγμές φτιάχνουν αυτό που λέμε ζωή. Σίγουρα, όμως, πολλές στιγμές φτιάχνουν μια από τις ζωές μας. Κάπως έτσι νιώθω όταν φωτογραφίζω: σαν να εκπληρώνω την ύπαρξη μίας από τις ζωές μου. Το ίδιο και με την ολοκλήρωση κάθε τεύχους του grey. Περνάνε μπροστά μου τόσες διαφορετικές ζωές που, η πληθωρικότητά τους ή, άλλες φορές, η ταπεινότητά τους, επιβεβαιώνει την ανάγκη του καλλιτέχνη να επιτύχει το υποκειμενικά αντικειμενικό, ν αγγίξει, με άλλα λόγια, την ίδια την πραγματικότητα μέσα απο τα δικά του μάτια και να μας τη μεταφέρει ως την δικιά του αλήθεια. Το ερώτημα αν τα καταφέρνει ή όχι μένει σε εμάς να το αναλογιστούμε. Ίσως έχει σημασία, ίσως όχι. Το σημαντικό, όμως, αυτό που προσπαθούμε να επιτύχουμε, είναι, αν όχι να λάβουμε απαντήσεις, να θέσουμε ερωτήματα. Τόσα, ώστε να μας κινήσουν για την επόμενη καταγραφή των στιγμών που μας κάνουν να ζούμε. Ευχαριστώ, όπως και σε κάθε τεύχος, τους καλλιτέχνες για τη συμμετοχή τους. Χωρίς τις δικές τους στιγμές δεν θα υπήρχε το grey. Τέλος, ευχαριστώ όσους αναγνώστες έχουν μέχρι τώρα κάνει όποια δωρέα στο grey, μέσω Paypal. Καλή ανάγνωση. Κωνσταντίνος Ανδρώνης constantinos.alpha@gmail.com www.c-andronis.gr
grey intro I cannot really say whether many a moment form what we call life. Undoubtedly, though, many of these moments form one of our lives. This is how I feel when I photograph: as if I am fulfilling one of my lives. The same goes when an issue of grey is created. The plethoric - yet, at times, humble - nature of the photographs reassures the need of the artist to achieve the subjectively objective that is to touch upon reality through his very own eyes and put it across to the reader as his own truth. The question of whether he achieves it or not lies with us. It may be of importance, it may not. However, what is there to be grasped is not only to receive answers but to raise questions; so many as to triger us for the next recording of the moments that make us live. I wish to thank, just like in every issue of grey, the artists for their participation. Without them grey would not have been. Last but not least, I would like to thank those who have donated to grey through Paypal. Enjoy reading grey. Constantinos Andronis constantinos.alpha@gmail.com www.c-andronis.gr
Ρυθμίστε την οθόνη σας, έτσι ώστε να βλέπετε όλες τις διαβαθμίσεις του γκρι Adjust your screen settings, so that you can see all shades of grey
nasos avdarmanis Europe JOSEp ECHABURU Stories in transit haris karoutsos Lines thomas stoffaneller MAB IZABELA URBANIAK After the birth VASSILIS YIANNAKOS Dreamy
ΝΑΣΟΣ ΑΒΔΑΡΜΑΝΗΣ NASOS AVDARMANIS Ευρώπη Europe Ο χώρος της Ευρώπης αποτελεί το γεωγραφικό πλαίσιο αυτής της φωτογραφικής ενότητας παράλληλα όμως λειτουργεί και έως αφορμή για την δημιουργία εικόνων δρόμου με επίκεντρο την ανθρώπινη παρουσία. Βασικός άξονας αυτών είναι η προσωπική φωτογραφική προσέγγιση. Οι φωτογραφίες αυτής της εν εξελίξει ενότητας φιλοδοξούν να αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου ψηφιδωτού εικόνων παρμένων από όσο το δυνατόν περισσότερες γωνιές της Ευρώπης και να δρουν ως σύνολο, κυρίως όμως να διαθέτουν την δική τους αφηγηματική αυτονομία. Europe constitutes the geographic frame of this photographic unity, while, at the same time, it functions as a motive for the creation of street pictures, having as a center the human presence. The basic axis of these pictures is the personal photographic approach. The photographs of this unity, which is still in progress, aspire to become a part of a wider mosaic of pictures, taken from as far as possible places of Europe, which will be acting as a whole but mostly will dispose of their own narrative autonomy.
Leuven, 2008
Prague, 2009
Edinburgh, 2009
Berlin, 2008
Dublin, 2008
Aegean, 2003
Milano, 2004
Warsaw, 2002
Paris, 2003
Moscow, 2005
JOSEP ECHABURU Stories in transit Historias in transito I think a bus resembles a life. Everyday a predetermined route begins at the same time. The stops are always the same. The goal is known, to arrive at the last stop only to begin again. Just like that over and over again. To begin a cycle knowing that it will end, the only end is to begin again. Nevertheless, every day is different. On each day, different people climb its stairs, in different states of mind. The beginning and the end are the same, only the events and people change.i could be the one who laughs, the one with the faraway look, or you, the one who dreams, the one who speaks. We are only passengers. We search for happiness at every stop, and at every stop we think we will find it at the next and we find the same thing, the same but different. I could be the one who waits, the one with the tired pace, and you the one who listens, who imagines. We are only one individual more. Carlos López Almunia Sociologist... pienso que un autobús se parece a una vida. Cada día inicia a la misma hora un recorrido determinado de antemano. Las pausas son siempre las mismas. Su meta es conocida, llegar a la última parada para inapelablemente volver a empezar. Así una y otra vez. Iniciar un ciclo sabiendo que se cerrará, con el único fin de comenzar de nuevo. A pesar de ello, cada día es distinto. En cada jornada suben por sus contadas escaleras personas diferentes, con estados de ánimo diferentes. El principio y el fin son espejo, los acontecimientos y las personas cambian.yo mismo podría ser el que ríe, el de la mirada perdida, o tú el que sueña, el que se habla. Somos solo un pasajero más. Es este el parecido con la vida. Por mucho que se asemejen, ningún día es idéntico al anterior. La diferencia de lo cotidiano. Buscamos la felicidad en cada parada, y en cada una de ellas pensamos que en la próxima la encontraremos, y hallamos lo mismo, lo mismo diferente. Pero el principio y el fin están allí, esperando. Yo podría ser el que espera, el de paso cansado, y tú el que se escucha, el que imagina. Somos solo un individuo más. Carlos López Almunia Sociólogo
ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΟΥΤΣΟΣ Γραμμές Η συνέχεια της σκέψης σου περνά μέσα από το φακό σου και συνεχίζει... ώσπου τελικά συνειδητοποιείς ότι οι γραμμές του μυαλού σου, είναι αυτές που αποτυπώνουν τις εικόνες σου. Γραμμές που σε οδηγούν, γραμμές που σε σταματούν, γραμμές που σε ηρεμούν και γραμμες που, τελικά, σε προβληματίζουν. Γιατί ότι κι αν ζεις...φωτογραφίζεις. HARIS KAROUTSOS Lines The continuation of your thoughts penetrates your lens and moves further... until you finally realise that the lines of your mind are those which trace your images. Lines that lead you, lines that halt you, lines that calm you and, in the end, lines that make you think. For, what it is you live, you photograph.
THOMAS STOFFANNELER MAB Die Malayische Vereinigung der Blinden (MAB) wurde 1951 gegründet und ist eine uneigennützige Organisation im Dienste Visuell-beeinträchtigter Menschen. MAB bietet viele Möglichkeiten, wie Rehabilitationsprogramme, Erziehung und Ausbildungskurse (Masseur, Schreibkraft,..) aber darüber hinaus auch eine Braille-Bibliothek, Musikund Sportkurse. In der Zeit, in der ich dort als Voluntär gearbeitet habe, war ich sehr beeindruckt vom Geist und dem Mut der Leute, die ich dort kennenlernen durfte. MAB gibt visuell beeinträchtigten Menschen die Möglichkeit sich besser in der Gesellschaft integrieren und ausleben zu können. Dieses Foto Essay ist den Menschen gewidmet, die das möglich machen. Established in 1951 the Malaysian Association for the Blind (MAB) is the premier voluntary organization in Malaysia serving visually impaired persons. It provides many services such as educational programmes, rehabilitation courses, vocational trainings (massage, typing,..) but also a Braille library, music and sports. In the time I worked there as a Volunteer I was deeply impressed by the spirit and courage of the people I met. MAB gives opportunities for a greater participation, involvement and integration into society and this essay is dedicated to the people which make it happen.
Maswirda she will get blind in a few month and is therefore training with a mask on
Labyrinth every building is like a labyrinth to a blind person; it`s getting easier with some help at first
Typing Class training braille
Library
Blank Page reading braille
Arch a teacher is talking to a blind student
Low Vision a father has travelled a long way to get his blind boy to MAB
Joy a boy is training his senses
Light and dark
End
IZABELA URBANIAK Reportaz Fotografia to pasja mojego zycia, fotografuje od 7 lat, poniewaz chce pokazac swiat widziany moimi oczyma, chce pokazac fragment mojej duszy. My life is full of passion for photography. I have been making pictures for 7 years and I just wanted to show the world through my eyes and give a piece of my soul.
«Ανακάλυψα» τις toy cameras πριν από έναν χρόνο περίπου (το Φθινόπωρο του 2008). Με γοήτευσε αφάνταστα η φόρμα και η «ανεξαρτησία» τους, αφού σε κάθε καρέ ο φριχτός φακός της μηχανής προσθέτει τον δικό του χαρακτήρα! Κι όμως... Έρχονται στιγμές που, για να παραφράσω λίγο την φράση του Bresson, το μάτι, το χέρι, η καρδιά και... η μηχανή ευθυγραμμίζονται και η εγγενώς περίεργη φόρμα της toy κάθεται υπέροχα πάνω σε αυτό που ο φωτογράφος είδε, μεταμορφώνοντας την πραγματικότητα σε ονειρική σκηνή βγαλμένη από το υποσυνείδητο του φωτογράφου. Φτάνει μόνο ο δεύτερος να αντιμετωπίσει την toy camera με σοβαρότητα, ως άλλο ένα μέσο έκφρασης κι όχι ως παιχνίδι ή ως φορμαλιστικό βερμπαλισμό. ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ Dreamy Αν και δεν θεωρώ τις φωτογραφίες αυτές τον κύριο όγκο της δουλειάς μου, μιας που αποτελούν ένα μικρό μόνο κομμάτι της, είναι ίσως αυτές που έχω απολαύσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο κατά την λήψη τους. Έτσι, σιγά σιγά μαζεύτηκαν κάποιες φωτογραφίες οι οποίες ορίζουν μία ενότητα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο με το οποίο βλέπω τον κόσμο. I discovered toy cameras almost a year ago (autumn 2008). I was fascinated by their incredible form and independence, as at each frame the terrible lens of the camera adds its own character! However, to paraphrase the words of Bresson, sometimes the eye, the hand, the heart and... the camera line up and the inherently strange form of the toy camera sits beautifully on what the photographer saw, transforming reality into a dream scene inspired by the subconscious of the photographer. As long as the photographer deals with the toy camera seriously, as another means of expression and not a toy or a formalist verbosity. VASSILIS YIANNAKOS Dreamy Although these photos are not the main part of my work, as they are only a small part of it, I really enjoy working with toy cameras! In that way, slowly I collected some photos that define a section within the general way in which I see the world.
Nasos Avdarmanis nasos_a@yahoo.gr http://on-photography.blogspot.com/ +30 6939334775 Josep Echaburu josep.echaburu@gmail.com www.subgrup.com Haris Karoutsos h.karoutsos@gmail.com +30 6946103460 Thomas Stoffaneller Tiergartenstr. 2, 6020 Innsbruck, AUSTRIA +43 66475011006 www.sk-phototropic.com t.stoffaneller@gmail.com Izabela Urbaniak www.izabelaurbaniak.pl Vassilis Yiannakos billyiannakos@gmail.com www.yiannakos.gr oximata.yiannakos.gr
grey is an online bimonthly black and white photography magazine. Its purpose lies in presenting portfolios of artists who express themselves through black and white photography. grey is free for anyone to download. www.greymagazine.gr Consider donating to grey through PayPal