NFATEC L16 Simple joints (07/06/2004) {LASTEDIT} 07/06/04 {/LASTEDIT} {LECTURE} {LTITLE} Απλοί Κόµβοι {/LTITLE} {AUTHOR} Rudolf Aroch {/AUTHOR}

NFATEC L16 Simple joints (07/06/2004) {LASTEDIT} 07/06/04 {/LASTEDIT} {LECTURE} {LTITLE} Απλοί Κόµβοι {/LTITLE} {AUTHOR} Rudolf Aroch {/AUTHOR} {EMAIL} aroch@svf.stuba.sk {/EMAIL} {OVERVIEW} Η διάλεξη αυτή έχει στόχο να εισάγει την έννοια των απλών κόµβων ως οριακή κατάσταση για όλους τους κόµβους. Αναφέρονται απαιτήσεις που σχετίζονται µε τη δυσκαµψία, την αντοχή και τη στροφική ικανότητα. Οι κόµβοι περιγράφονται ως σύνολο επιµέρους τµηµάτων κάθε ένα από τα οποία µπορεί να θεωρηθεί ως κρίκος µιας αλυσίδας. Η αντοχή του ασθενέστερου κρίκου ελέγχει τη συνολική φέρουσα ικανότητα του συστήµατος. ίδονται παραδείγµατα απλών κόµβων δοκού-υποστυλώµατος και δοκού-δοκού. {/OVERVIEW} {PREREQUISITES} Γνώσεις στατικής

Είναι χρήσιµη (αλλά όχι απαραίτητη) η κατανόηση της πλαστικής απόκρισης πλαισίων Η διάλεξη περί γενικών εννοιών κόµβων {/PREREQUISITES} {OBJECTIVES} Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση αυτής της διάλεξης, θα πρέπει: Να έχετε κατανοήσει την εννοιολογική υπόθεση των απλών κόµβων. Να αντιλαµβάνεστε τη βασική λογική της προσέγγισης. Να είστε σε θέση παρατηρώντας έναν κόµβο να αναγνωρίσετε τα επιµέρους τµήµατά του και τις µεταβιβάσεις δυνάµεων που λαµβάνουν χώρα. Να γνωρίζετε πού να αναζητήσετε οδηγίες για τον έλεγχο αυτών των µεταβιβάσεων δυνάµεων. Να είστε σε θέση να εκτιµήσετε τη φέρουσα ικανότητα ενός κόµβου, αφού έχετε µελετήσει λυµένα παραδείγµατα. {/OBJECTIVES} {REFERENCES} Owens, G.W. and Cheale, B.D., Structural Steelwork Connections, Butterworth & Co., Salisbury, 1989. Kirby, P.A.,Bitar, S and Gibbons, C., The Design of Columns in Non-Sway Semi-Rigidly Connected Frames, First World Conference on Constructional Steel Design, Acapulco, Mexico, December 1992. pren 1993-1-1: Eurocode 3: Design of Steel Structures. Part 1.8: Design of Joints. Stage 49 draft (Nov 2003). {/REFERENCES} {SECTION} {STITLE} Εισαγωγή {/STITLE} {SUMMARY} Γενικά, ένας κόµβος έχει τρεις διακριτές ιδιότητες: (i) Αντοχή έναντι αναπτυσσόµενων δυνάµεων και ροπών.

(ii) υσκαµψία που σχετίζεται µε την κλίση της καµπύλης ροπών - στροφών. (iii) Παραµορφωσιµότητα τη στροφική του ικανότητα. {PPT} simplejointsintroduction.pps {/PPT} {DETAIL} Οι κόµβοι δοκού-υποστυλώµατος ή δοκού-δοκού σχεδιάζονται παραδοσιακά ως αρθρωτοί ή άκαµπτοι, παρά το γεγονός ότι και οι πλέον εύκαµπτοι προβάλλουν κάποια αντίσταση σε επιβαλλόµενη ροπή, ενώ και οι πλέον δύσκαµπτοι έχουν κάποιο µικρό βαθµό ευκαµψίας. Οι απλοί κόµβοι υποτίθεται ότι δεν προβάλλουν καµία αντίσταση σε ροπή, όσο και αν στρέφεται ο κόµβος. Σε πλαίσια, τα οποία δεν είναι ελεύθερα να µετατεθούν, η παραδοχή αυτή κάνει την κατασκευή να συµπεριφέρεται ως ένα σύνολο στατικά ορισµένων τµηµάτων που µπορούν εύκολα να αναλυθούν µε το χέρι και, εξίσου σηµαντικό, κάθε µέλος µπορεί να διαστασιολογηθεί χωρίς αναφορά στην υπόλοιπη κατασκευή. Εάν οι κόµβοι θεωρηθούν άκαµπτοι, τότε το πλαίσιο µπορεί να αναλυθεί µε µία σχετικά απλή διαδικασία, που όµως απαιτεί υπολογισµούς αρκετά πολυπλοκότερους από ένα πλαίσιο µε αρθρωτούς κόµβους. Μπορεί λοιπόν να προκύψει το συµπέρασµα ότι οι παραδοχές για την προσοµοίωση των κόµβων ως αρθρωτών ή άκαµπτων προέκυψαν λόγω των απλοποιήσεων που αυτές παρέχουν για την ανάλυση των πλαισίων και εποµένως για το σχεδιασµό. Αν και οι υπολογιστικές δυνατότητες έχουν βελτιωθεί δραµατικά κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τα περισσότερα πλαίσια σχεδιάζονται ακόµη µε βάση αυτές τις παραδοχές, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το άνω και κάτω όριο στροφικής δυσκαµψίας που µπορεί να έχει ένας πραγµατικός κόµβος. Αυτό σηµαίνει ότι πλαίσια που σχεδιάζονται µε βάση την παραδοχή αρθρωτών κόµβων δεν εκµεταλλεύονται την έστω µικρή δυσκαµψία που έχουν ακόµη και οι απλούστερες συνδέσεις, ενώ πλαίσια που σχεδιάζονται ως συνεχή (µε άκαµπτους κόµβους) επιβαρύνονται µε το κόστος σύνθετων κόµβων, κάνοντας συχνά χρήση νευρώσεων για να επιτύχουν την απαιτούµενη δυσκαµψία. Στην πραγµατικότητα όλοι οι πρακτικοί κόµβοι έχουν χαρακτηριστικά που συνδέουν τη ροπή µε την στροφή, που ανταποκρίνονται σε δυσκαµψία µεταξύ αυτών των δύο ακραίων περιπτώσεων. Επιπροσθέτως της δυσκαµψίας ενός κόµβου, στην οποία αναφερθήκαµε ανωτέρω, υπάρχει ένας δεύτερος παράγοντας που πρέπει να λαµβάνεται υπόψη στο σχεδιασµό κόµβων, που είναι η αντοχή τους. Εξ ορισµού, ένας κόµβος πραγµατικά αρθρωτός προβάλλει µηδενική αντίσταση σε ροπή. Όµως, άλλοι µή αρθρωτοί κόµβοι, µπορεί να είναι είτε πλήρους αντοχής - αν η αντοχή του κόµβου υπερβαίνει αυτήν των συνδεοµένων µελών - είτε µερικής αντοχής, αν η αντίσταση του κόµβου είναι µικρότερη από αυτήν των συνδεοµένων µελών.

Για να ικανοποιηθεί πλήρως ο ορισµός του πραγµατικά αρθρωτού κόµβου απαιτείται η διαµόρφωση ακριβών λεπτοµερειών. Αυτό δεν είναι δικαιολογηµένο, διότι επί πολλά χρόνια οι µελετητές σχεδιάζουν πολύ επιτυχηµένα πλαίσια κάνοντας χρήση αυτής της παραδοχής και χωρίς τέτοιο κόστος. Υπάρχει ευρύ φάσµα περιπτώσεων στις οποίες µικρές δυσκαµψίες και αντοχές µπορούν να αγνοηθούν. Ο EC3 ορίζει ότι µία ονοµαστική αρθρωτή σύνδεση θα σχεδιάζεται έτσι ώστε να µην µπορεί να αναπτύξει σηµαντικές ροπές, οι οποίες να µπορεί να επηρεάσουν δυσµενώς κάποια µέλη ή την κατασκευή ως σύνολο. Σαφώς όµως, η σύνδεση πρέπει να είναι ικανή να µεταφέρει επιτυχώς τις δυνάµεις που εµφανίζονται σ αυτή τη θέση και πρέπει να µπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε απαιτούµενη µετακίνηση ή στροφή χωρίς δυσµενή ένταση. Αυτό σηµαίνει ότι εάν το πλαίσιο σχεδιάζεται πλαστικά, η σύνδεση πρέπει να µπορεί να στραφεί επαρκώς για να επιτρέψει την ανάπτυξη όλων των πλαστικών αρθρώσεων του µηχανισµού. Αυτό δίνει το έναυσµα για απαίτηση επαρκούς ικανότητας στροφής. Η θεώρηση ενός κόµβου που υποτίθεται ότι δεν αντιστέκεται σε ροπή, συνεπάγεται ότι αυτός ο κόµβος πρέπει να είναι ικανός να στραφεί χωρίς να χάσει την ικανότητά του να αντιστέκεται σε άλλες δράσεις, όπως η διάτµηση. Εποµένως µπορούµε να δούµε ότι, γενικά, ένας κόµβος έχει τρεις διαφορετικές ιδιότητες (i) Αντοχή έναντι αναπτυσσόµενων δυνάµεων και ροπών. (ii) υσκαµψία που σχετίζεται µε την κλίση της καµπύλης ροπών - στροφών. (iii) Παραµορφωσιµότητα τη στροφική του ικανότητα. {/DETAIL} {/SUMMARY} {TEST} {TTITLE} Εισαγωγή {/TTITLE} {QUESTION} {QTITLE} Ορισµοί {/QTITLE} {QTYPE}

M {/QTYPE} {QTEXT} Αν και δεν καλύπτεται συγκεκριµένα στις διαλέξεις, διότι οι µηχανικοί είναι µερικές φορές ασαφείς για κάποιους όρους, εξετάστε την περιγραφή που ακολουθεί και επιλέξτε την οριζόµενη παράµετρο: {/QTEXT} Κόµβος {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} Ένα σύνολο βασικών συστατικών µερών που επιτρέπει τη σύνδεση µεταξύ µελών µε τέτοιο τρόπο, ώστε να µπορούν να διαβιβαστούν µεταξύ αυτών οι εσωτερικές δυνάµεις και ροπές. {/MATCH} {REASON} {/REASON} Σύνδεση {MARK} 1 {/MARK} {MATCH}

Η θέση στην οποία συνδέονται µεταξύ τους δύο µέλη, και τα µέσα µε τα οποία πραγµατοποιείται αυτό. {/MATCH} {REASON} {/REASON} Ονοµαστικά αρθρωτός κόµβος {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} Ένας κόµβος που σχεδιάζεται έτσι ώστε να µη µπορεί να αναπτύξει σηµαντικές ροπές που θα µπορούσαν να επηρεάσουν δυσµενώς κάποια µέλη της κατασκευής, αλλά µπορεί να µεταβιβάσει τις δυνάµεις που υπολογίζονται κατά το σχεδιασµό και µπορεί να επιτρέψει τις προκύπτουσες στροφές. {/MATCH} {REASON} {/REASON} Αρθρωτός κόµβος {MARK} 1 {/MARK} {MATCH}

Ένας κόµβος που σχεδιάζεται έτσι ώστε να µη µπορεί να αναπτύξει καθόλου ροπές, µπορεί να µεταβιβάσει τις δυνάµεις που υπολογίζονται κατά το σχεδιασµό και µπορεί να επιτρέψει τις προκύπτουσες στροφές. {/MATCH} {REASON} {/REASON} Απλός κόµβος (προσοµοίωµα) {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} Ένα προσοµοίωµα κόµβου στο οποίο ο κόµβος µπορεί να υποτεθεί ότι δεν προβάλλει καµία αντίσταση σε ροπή ανεξάρτητα από το µέγεθος της στροφής του, και εποµένως δε µεταβιβάζει καθόλου ροπή. {/MATCH} {REASON} {/REASON} {FEEDBACK} Ένας κόµβος συνήθως αποτελείται από τα συστατικά µέρη µιας σύνδεσης και από το έλασµα του κορµού του υποστυλώµατος. Εξ ορισµού, ένας κόµβος που είναι πραγµατικά αρθρωτός προβάλλει µηδενική αντίσταση σε ροπή. Για να ικανοποιείτο πλήρως ο ορισµός του πραγµατικά αρθρωτού κόµβου θα χρειαζόταν η διαµόρφωση µιας δαπανηρής λεπτοµέρειας. Αυτό δεν είναι δικαιολογηµένο, διότι επί πολλά χρόνια οι µελετητές σχεδιάζουν πολύ επιτυχηµένα πλαίσια κάνοντας χρήση αυτής της παραδοχής και χωρίς τέτοιο κόστος. Υπάρχει ευρύ φάσµα περιπτώσεων στις οποίες µικρές δυσκαµψίες και αντοχές µπορούν να αγνοηθούν. Ο EC3 ορίζει ότι µία ονοµαστικά αρθρωτή σύνδεση θα σχεδιάζεται έτσι ώστε να µην µπορεί να αναπτύξει σηµαντικές ροπές, οι οποίες να µπορεί να επηρεάσουν δυσµενώς κάποια µέλη της κατασκευής. Σαφώς όµως, η σύνδεση πρέπει να είναι ικανή να µεταφέρει επιτυχώς τις δυνάµεις που εµφανίζονται σ αυτή τη θέση και πρέπει να µπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε

απαιτούµενη µετακίνηση ή στροφή χωρίς δυσµενή ένταση. Αυτό σηµαίνει ότι εάν το πλαίσιο σχεδιάζεται πλαστικά, η σύνδεση πρέπει να µπορεί να στραφεί επαρκώς για να επιτρέψει την ανάπτυξη όλων των πλαστικών αρθρώσεων του µηχανισµού. Αυτό δίνει το έναυσµα για απαίτηση επαρκούς ικανότητας στροφής. Η θεώρηση ενός κόµβου που υποτίθεται ότι δεν αντιστέκεται σε ροπή, συνεπάγεται ότι αυτός ο κόµβος πρέπει να είναι ικανός να στραφεί χωρίς να χάσει την ικανότητά του να αντιστέκεται σε άλλες δράσεις, όπως η διάτµηση. Η επίδραση της συµπεριφοράς των κόµβων στην κατανοµή των εντατικών µεγεθών σε ένα φορέα καθώς και στις µετατοπίσεις του, πρέπει γενικά να λαµβάνεται υπόψη, αλλά όπου αυτή η επίδραση είναι επαρκώς µικρή µπορεί να αγνοείται. Για να διευκολύνεται η απόφαση, που πρέπει να λαµβάνεται υπόψη η επίδραση της συµπεριφοράς των κόµβων στη στατική ανάλυση, µπορεί να γίνεται µια διάκριση µεταξύ τριών απλοποιηµένων προσοµοιωµάτων κόµβων: απλός, συνεχής και ηµισυνεχής. Ένα προσοµοίωµα απλού κόµβου είναι ένα προσοµοίωµα στο οποίο ο κόµβος µπορεί να θεωρηθεί ότι δε µεταβιβάζει ροπές κάµψης. Όταν ένας κόµβος κατατάσσεται ως ονοµαστικά αρθρωτός, µπορεί να προσοµοιώνεται ως απλός, ανεξάρτητα από τη µέθοδο στατικής ανάλυσης που εφαρµόζεται. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {/TEST} {/SECTION} {SECTION} {STITLE} Προϋποθέσεις για ονοµαστικά αρθρωτούς κόµβους {/STITLE} {SUMMARY} Προκειµένου να διαπιστωθεί κατά πόσον ένας κόµβος ικανοποιεί τη συνθήκη ότι οι ροπές που µεταβιβάζει δεν επηρεάζουν δυσµενώς τη συµπεριφορά του πλαισίου στο οποίο ανήκει, εκτεταµένη έρευνα έχει δείξει ότι οι κόµβοι δοκού υποστυλώµατος µπορούν να καταταγούν ως ονοµαστικά αρθρωτοί, εάν ικανοποιούνται τα κριτήρια που αναφέρονται παρακάτω. {PPT} simplejointsconditions.pps

{/PPT} {/SUMMARY} {SUMMARY} {SUMTITLE} Κριτήριο 1: υσκαµψία {/SUMTITLE} {DETAIL} Η στροφική δυσκαµψία {EQN}sjini.gif{/EQN} πρέπει να ικανοποιεί τη σχέση: {EQN}sjinieiblb.gif{/EQN} όπου {EQN}sjini.gif{/EQN} είναι η αρχική στροφική δυσκαµψία της σύνδεσης. {EQN}ib.gif{/EQN} είναι η ροπή αδράνειας της συνδεόµενης δοκού. {EQN}lb.gif{/EQN} είναι το µήκος της συνδεόµενης δοκού. Στην έκδοση ENV του Ευρωκώδικα, στο Κεφάλαιο 6, η σχετική δυσκαµψία ορίστηκε ως {EQN}sj.gif{/EQN} και µετράται µε αναφορά στο σηµείο της καµπύλης ροπώνστροφών που αντιστοιχεί στη ροπή αντοχής, {EQN}mjrd.gif{/EQN}. Όµως στην έκδοση pren αυτή αντικαταστάθηκε από την αρχική δυσκαµψία, {EQN}sjini.gif{/EQN}. {/DETAIL} {/SUMMARY} {SUMMARY} {SUMTITLE} Κριτήριο 2: Αντοχή {/SUMTITLE} {DETAIL}

Η ροπή αντοχής σχεδιασµού του κόµβου, {EQN}mjrd.gif{/EQN}, δεν πρέπει να υπερβαίνει το 0,25 της πλαστικής ροπής αντοχής σχεδιασµού, {EQN}mplrd.gif{/EQN}, του ασθενέστερου από τα συνδεόµενα µέλη, όπως φαίνεται στο επόµενο σχήµα. {EQN}mjrd.gif{/EQN} είναι η πλαστική ροπή αντοχής σχεδιασµού του υποστυλώµατος {EQN}mjrd.gif{/EQN} είναι η πλαστική ροπή αντοχής σχεδιασµού της δοκού {IMAGE}ec3l16fig1.gif{/IMAGE} {FIGURE} Σχήµα 1 Απαίτηση µέγιστης αντοχής σε ροπή για απλούς κόµβους {/FIGURE} Επί πλέον της ικανοποίησης των ανωτέρω κριτηρίων για να µπορεί να θεωρηθεί ένας κόµβος ως αρθρωτός, ο µελετητής πρέπει να ελέγξει ότι η τέµνουσα δύναµη (η ακραία αντίδραση της δοκού) και οποιαδήποτε αξονική δύναµη µπορούν να µεταφερθούν µε ασφάλεια µεταξύ των συνδεοµένων µελών. Η κύρια δράση που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η µεταφορά της αντίδρασης από το άκρο της δοκού στο υποστύλωµα. Αυτή η αντίδραση µπορεί να συνοδεύεται από µία δύναµη αγκύρωσης και τότε είναι απαραίτητο να συνδυαστούν οι δύο αυτές δράσεις ώστε να προκύψει η συνισταµένη τους. {/DETAIL} {/SUMMARY} {SUMMARY} {SUMTITLE} Κριτήριο 3 : Στροφική ικανότητα {/SUMTITLE} {DETAIL} Ένα άλλο σηµείο που πρέπει να εξεταστεί είναι η ικανότητα του κόµβου να παραµείνει συνεκτικός και να αποδεχθεί επιβαλλόµενες στροφές χωρίς αστοχία (π.χ. δεν πρέπει να υπάρξει θραύση των ραφών συγκόλλησης), πριν αναπτυχθούν επαρκείς στροφές που επιτρέπουν να παραληφθεί το πλήρες φορτίο. Επίσης ο κόµβος δεν πρέπει να αναπτύξει ανεπιθύµητη δυσκαµψία κατά τη διάρκεια επιβολής των απαιτούµενων στροφών. Ας εξετάσουµε καταρχήν το πρόβληµα ανάπτυξης ανεπιθύµητης δυσκαµψίας. Η πλέον προφανής κατάσταση που µπορεί να οδηγήσει σ αυτό το πρόβληµα είναι το κλείσιµο

ενός κενού που κάνει δύο επιφάνειες να έρθουν σε επαφή. Αυτό µπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της δυσκαµψίας που δεν είναι αποδεκτή για απλό κόµβο, όπως φαίνεται στο επόµενο σχήµα. Υπολογισµοί που έγιναν για δοκό µετρίου µεγέθους (µε ύψος περίπου 450 mm) και ανοίγµατος 6.0 m έδειξαν ότι οι στροφές που προκύπτουν από την εφαρµογή του µέγιστου αποδεκτού φορτίου προκαλούν τη δηµιουργία ενός κενού περίπου 10 mm στο άκρο της δοκού, αν η στροφική αντίσταση είναι πράγµατι µηδέν. Φυσικά, το µέγεθος αυτού του κενού µεγαλώνει µε το ύψος της διατοµής της δοκού. Στην πραγµατικότητα υπάρχει πάντοτε κάποια αντίσταση στη στροφή και αυτό θα µειώσει το µέγεθος του κενού που απαιτείται και την πραγµατική ροπή ανοίγµατος στο µέσον της δοκού. Έτσι η παραδοχή µηδενικής στροφικής αντίστασης είναι ασφαλής για τις δοκούς. Η επίδραση σε στύλους είναι εκ πρώτης όψεως διαφορετική, διότι κάθε ροπή που καταλήγει στον κόµβο θα µεταφέρεται στον στύλο. Όµως εκτεταµένες µελέτες, τόσο θεωρητικές όσο και πειραµατικές, έδειξαν ότι η επίδραση κάθε δυσµενούς ροπής που µεταφέρεται από τη δοκό στο στύλο, καθώς επίσης και λόγω της δυσκαµψίας του κόµβου εξισορροπείται από τη δέσµευση που παρέχει η δοκός στο στύλο, καθώς επίσης και λόγω της δυσκαµψίας του κόµβου. Περισσότερες πληροφορίες για το φαινόµενο αυτό βρίσκονται στη δεύτερη βιβλιογραφική αναφορά. {IMAGE} ec3l16fig2.gif {/IMAGE} * = Επαφή µεταξύ πέλµατος δοκού και επιφάνειας υποστυλώµατος {FIGURE} Σχήµα 2 Επίδραση κλεισίµατος κενού {/FIGURE} Το άλλο φαινόµενο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ο µηχανισµός αστοχίας ενός κόµβου. Για συνδέσεις µε γωνιακά, τα προβλήµατα που σχετίζονται µε υλικά αυξηµένης αντοχής καλύπτονται στο pren 1993-1-8:2003, όπου έχουν περιληφθεί κρυφοί συντελεστές που αντιµετωπίζουν την πιθανότητα αυτού του φαινοµένου. Έτσι εξασφαλίζεται ότι η αστοχία θα εµφανιστεί πρώτα στα γωνιακά και όχι στους κοχλίες και εποµένως θα είναι όλκιµη (και όχι ψαθυρή), οπότε, γενικά, θα υπάρχει επαρκής στροφική ικανότητα. {/DETAIL} {/SUMMARY} {TEST}

{TTITLE} Προϋποθέσεις για ονοµαστικά αρθρωτούς κόµβους {/TTITLE} {QUESTION} {QTITLE} Κατάταξη κόµβων {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Ο ίδιος κόµβος (Που συνδέει µέλη µε τις ίδιες διατοµές µε τα ίδια µέσα σύνδεσης) µπορεί να καταταγεί ως ονοµαστικά αρθρωτός για οποιαδήποτε γεωµετρία πλαισίου. Είναι σωστή αυτή η πρόταση; Μην τσεκάρετε αν πιστεύετε ότι είναι λάθος. {/QTEXT} Σωστή {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK}Τι ισχύει για την κατάταξη του κόµβου ανάλογα µε τη δυσκαµψία του; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Σωστή {/UNCHECK}

{FEEDBACK} Το κριτήριο κατάταξης δυσκαµψίας εξαρτάται όχι µόνον από την καµπτική δυσκαµψία {EQN}eib.gif{/EQN} της συνδεόµενης δοκού αλλά και από το µήκος της {EQN}ib.gif{/EQN}. Ο ίδιος κόµβος µπορεί να ταξινοµηθεί ως ηµιάκαµπτος για µια δοκό µικρού µήκους και ως ονοµαστικά άκαµπτος για µια µακρύτερη. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Κατάταξη κόµβων ανάλογα µε τη δυσκαµψία {/QTITLE} {QTYPE} N {/QTYPE} {QTEXT} Για να καταταγεί ένας κόµβος ως ονοµαστικά αρθρωτός η στροφική του δυσκαµψία {EQN}sjini.gif{/EQN} πρέπει να είναι πόσες φορές µικρότερη από το {EQN}eiblb.gif{/EQN} της συνδεόµενης δοκού; {/QTEXT} Πολλαπλασιαστικός παράγοντας για κατάταξη δυσκαµψίας {VARMIN} 0.49 {/VARMIN} {VARMAX} 0.51

{/VARMAX} {FEEDBACK} 0.50 {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Κατάταξη κόµβων ανάλογα µε την αντοχή {/QTITLE} {QTYPE} N {/QTYPE} {QTEXT} Για να καταταγεί ένας κόµβος ως ονοµαστικά αρθρωτός, η ροπή αντοχής σχεδιασµού {EQN}mjrd.gif{/EQN} του κόµβου πρέπει να είναι πόσες φορές µικρότερη από τη ροπή αντοχής σχεδιασµού {EQN}mplrd.gif{/EQN} του ασθενέστερου από τα συνδεόµενα µέλη; {/QTEXT} Πολλαπλασιαστικός παράγοντας για κατάταξη αντοχής {VARMIN} 0.24 {/VARMIN} {VARMAX}

0.26 {/VARMAX} {FEEDBACK} 0.25 {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Χρήση διαφορετικών στροφικών δυσκαµψιών για κατάταξη {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Υπάρχει διαφορά µεταξύ της χρήσης της στροφικής δυσκαµψίας {EQN}sj.gif{/EQN} ή της {EQN}sjini.gif{/EQN} για την κατάταξη ενός κόµβου µε βάση τη δυσκαµψία του; Μην τσεκάρετε εάν δεν υπάρχει. {/QTEXT} Ναι {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Σωστά

{/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Τι συµβαίνει µε τις διαφορετικές προσεγγίσεις των ENV και pren? {/UNCHECK} {FEEDBACK} Στην έκδοση ENV του Ευρωκώδικα, στο Κεφάλαιο 6, η σχετική δυσκαµψία ορίστηκε ως {EQN}sj.gif{/EQN} και µετράται µε αναφορά στο σηµείο της καµπύλης ροπώνστροφών που αντιστοιχεί στη ροπή αντοχής, {EQN}mjrd.gif{/EQN}. Όµως στην έκδοση pren αυτή αντικαταστάθηκε από την αρχική δυσκαµψία, {EQN}sjini.gif{/EQN}. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Ονοµαστικά αρθρωτοί και ηµιάκαµπτοι κόµβοι {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Μπορούν κόµβοι που κατατάσσονται ως ονοµαστικά αρθρωτοί να αντιµετωπιστούν κατά τη στατική ανάλυση ως ηµιάκαµπτοι; {/QTEXT}

Ναι {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Σωστά {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Ένας ονοµαστικά αρθρωτός κόµβος αποτελεί οριακή περίπτωση της γενικότερης περίπτωσης των ηµιάκαµπτων κόµβων. {/UNCHECK} {FEEDBACK} Ένας ονοµαστικά αρθρωτός κόµβος αποτελεί οριακή περίπτωση της γενικότερης περίπτωσης των ηµιάκαµπτων κόµβων. Αυτό σηµαίνει ότι πλαίσια που µελετώνται χρησιµοποιώντας την παραδοχή ηµιάκαµπτων κόµβων, αξιοποιούν την έµφυτη δυσκαµψία που διαθέτουν ακόµη και οι πιο απλές συνδέσεις. Μια τέτοια διαδικασία µπορεί να οδηγήσει σε οικονοµικότερο σχεδιασµό. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Βασική λειτουργία ενός απλού κόµβου {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE}

{QTEXT} Ποια είναι συνήθως η µέγιστη ένταση την οποία µπορεί να µεταβιβάσει ένας απλός κόµβος; Τσεκάρετε µόνον ένα κουτάκι. {/QTEXT} Ροπή κάµψης {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Θεωρείται ότι ένας απλός κόµβος µεταβιβάζει καθόλου ροπή κάµψης; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Σωστό: Σύµφωνα µε τον ορισµό του ένας απλός κόµβος δε θεωρείται να µεταβιβάζει καθόλου ροπή κάµψης. {/UNCHECK} ιάτµηση {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Σωστό: Η κύρια δράση που θεωρείται ότι εκτελεί ο κόµβος είναι η µεταβίβαση της αντίδρασης από το άκρο της δοκού στο υποστηρίζον µέλος. {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK}

Τι συµβαίνει µε την αντίδραση της δοκού; {/UNCHECK} Αξονική δύναµη {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Τι συµβαίνει µε την αντίδραση της δοκού; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Σωστό: Ένας κόµβος µπορεί να θεωρηθεί ότι παραλαµβάνει επίσης και µια δύναµη αγκύρωσης. {/UNCHECK} {FEEDBACK} Ο µελετητής πρέπει να εξασφαλίσει ότι η διάτµηση ( η ακραία αντίδραση της δοκού) καθώς και οποιαδήποτε αξονική δύναµη µπορεί να µεταφερθεί µε ασφάλεια µεταξύ των συνδεόµενων µελών. Η κύρια δράση που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η µεταφορά της αντίδρασης από το άκρο της δοκού στο υποστύλωµα. Αυτή η αντίδραση µπορεί να συνοδεύεται από µία δύναµη αγκύρωσης και τότε είναι απαραίτητο να συνδυαστούν οι δύο αυτές δράσεις ώστε να προκύψει η συνισταµένη τους. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE}

Αλλαγή της συµπεριφοράς ενός απλού κόµβου κατά τη φόρτιση {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Ποιος είναι ο πιθανότερος τρόπος µε τον οποίο ένας απλός κόµβος µπορεί να αναπτύξει ανεπιθύµητη δυσκαµψία κατά τη φόρτισή του; {/QTEXT} Με ολίσθηση µεταξύ των συνδεόµενων µελών. {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Τι συµβαίνει αν κάποια µέλη έλθουν σε επαφή; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Ολίσθηση µεταξύ των συνδεόµενων µελών µπορεί να συµβεί µόνον στην αρχή της φόρτισης. {/UNCHECK} Με κλείσιµο του κενού µεταξύ της επιφάνειας του υποστυλώµατος και της δοκού, που κάνει δύο επιφάνειες να έλθουν σε επαφή. {CHECKMARK}1{/CHECKMARK}

{CHECK} Σωστά {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Τι συµβαίνει αν κάποια µέλη έλθουν σε επαφή; {/UNCHECK} Με µεταβαλλόµενο φορτίο. {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Τι συµβαίνει αν κάποια µέλη έλθουν σε επαφή; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Μεταβαλλόµενο φορτίο από µόνο του δεν αυξάνει τη δυσκαµψία ενός απλού κόµβου. {/UNCHECK} {FEEDBACK} Η πλέον προφανής κατάσταση που µπορεί να οδηγήσει σ αυτό το πρόβληµα είναι το κλείσιµο ενός κενού που κάνει δύο επιφάνειες να έρθουν σε επαφή. Αυτό µπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της δυσκαµψίας που δεν είναι αποδεκτή για έναν απλό κόµβο. Υπολογισµοί που έγιναν για δοκό µετρίου µεγέθους (µε ύψος περίπου 450 mm) και ανοίγµατος 6.0 m έδειξαν ότι οι στροφές που προκύπτουν από την εφαρµογή του

µέγιστου αποδεκτού φορτίου προκαλούν τη δηµιουργία ενός κενού περίπου 10 mm στο άκρο της δοκού, αν η στροφική αντίσταση είναι πράγµατι µηδέν. Φυσικά, το µέγεθος αυτού του κενού µεγαλώνει µε το ύψος της διατοµής της δοκού. Στην πραγµατικότητα υπάρχει πάντοτε κάποια αντίσταση στη στροφή και αυτό θα µειώσει το µέγεθος του κενού που απαιτείται και την πραγµατική ροπή ανοίγµατος στο µέσον της δοκού. Έτσι η παραδοχή µηδενικής στροφικής αντίστασης είναι ασφαλής για τις δοκούς. Η επίδραση σε στύλους είναι εκ πρώτης όψεως διαφορετική, διότι κάθε ροπή που καταλήγει στον κόµβο θα µεταφέρεται στον στύλο. Όµως εκτεταµένες µελέτες, τόσο θεωρητικές όσο και πειραµατικές, έδειξαν ότι η επίδραση κάθε δυσµενούς ροπής που µεταφέρεται από τη δοκό στο στύλο, καθώς επίσης και λόγω της δυσκαµψίας του {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Πλάστιµες και ψαθυρές µορφές αστοχίας {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Η κυρίαρχη µορφή αστοχίας για έναν κόµβο πρέπει να είναι πλάστιµη για να εξασφαλιστεί επαρκής στροφική ικανότητα. Είναι σωστός αυτός ο ισχυρισµός; {/QTEXT} Σωστός {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Σωστός

{/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Τι συµβαίνει αν εµφανιστεί ψαθυρή αστοχία; {/UNCHECK} {FEEDBACK} Η ικανότητα του κόµβου να παραµείνει συνεκτικός και να αποδεχθεί επιβαλλόµενες στροφές χωρίς αστοχία (π.χ. δεν πρέπει να υπάρξει θραύση των ραφών συγκόλλησης) είναι πολύ σηµαντική. Ένα σηµαντικό φαινόµενο που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι εποµένως η µορφή αστοχίας του κόµβου. For cleated connections, the problems associated with overstrength material are covered in pren where hidden factors have been included in the formulations which cater for the possibility of this effect. They ensure that failure is in the angle sections and does not occur in the bolts thus ensuring that a ductile (rather than a brittle) failure occurs what, in general, leads to an adequate rotation capacity. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Πλάστιµες και ψαθυρές µορφές αστοχίας {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT}

Ποιες αστοχίες συστατικών µερών του κόµβου θεωρούνται πλάστιµες και όχι ψαθυρές; (Περισσότερες από µία απαντήσεις µπορεί να είναι σωστές.) {/QTEXT} Αντοχή κοχλιών σε διάτµηση. {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Οι διατεµνόµενοι κοχλίες έχουν µεγάλη στροφική ικανότητα; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Η αστοχία κοχλιών σε διάτµηση θεωρείται ψαθυρή. {/UNCHECK} Παραµόρφωση γωνιακών στήριξης. {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Η αστοχία γωνιακών στήριξης θεωρείται πλάστιµη. {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Τα γωνιακά στήριξης έχουν ανεπαρκή ικανότητα παραµόρφωσης; {/UNCHECK}

ιατµητική παραµόρφωση του ελάσµατος του κορµού του υποστυλώµατος. {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Η αστοχία του ελάσµατος του κορµού του υποστυλώµατος σε διάτµηση θεωρείται πλάστιµη. {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Ο κορµός του υποστυλώµατος σε διάτµηση έχει ανεπαρκή ικανότητα παραµόρφωσης; {/UNCHECK} Παραµόρφωση της µετωπικής πλάκας. {CHECKMARK}1{/CHECKMARK} {CHECK} Η αστοχία της µετωπικής πλάκας θεωρείται πλάστιµη. {/CHECK} {UNCHECKMARK}0{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Η µετωπική πλάκα έχει ανεπαρκή ικανότητα παραµόρφωσης; {/UNCHECK}

Αντοχή των συγκολλήσεων. {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Οι συγκολλήσεις έχουν µεγάλη ικανότητα παραµόρφωσης; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Η αστοχία συγκολλήσεων θεωρείται ψαθυρή. {/UNCHECK} {FEEDBACK} Οι αστοχίες συστατικών µερών του κόµβου που αφορούν παραµόρφωση κορµών, πελµάτων, µετωπικών πλακών, γωνιακών στήριξης, ελασµάτων κ.τ.λ. συνδέονται µε µεγάλες παραµορφώσεις, και γι αυτό θεωρούνται πλάστιµες. Από την άλλη µεριά, αστοχίες συστατικών µερών όπως κοχλίες και συγκολλήσεις συνδέονται µε σχετικά µικρές παραµορφώσεις, και γι αυτό θεωρούνται ψαθυρές {/FEEDBACK} {/QUESTION} {/TEST} {/SECTION} {SECTION} {STITLE} Τύποι Κόµβων

{/STITLE} {SUMMARY} Οι συνηθέστεροι τύποι απλών κόµβων µεταξύ δοκών και στύλων είναι µε γωνιακά κάτω πέλµατος και κορµού, µε γωνιακά άνω και κάτω πέλµατος, µε γωνιακά κορµού, εύκαµπτες συνδέσεις µε µετωπική πλάκα και συνδέσεις µε διατµητικές πλάκες. Κάθε κόµβος αποτελείται από ένα πλήθος συστατικών µερών που µαζί πραγµατοποιούν τη σύνδεση των µελών, και πραγµατοποιείται µια εκτενής σειρά µεταφορών δυνάµεων. Το συνολικό φαινόµενο µπορεί να προσοµοιαστεί µε τους κρίκους µιας αλυσίδας. {PPT} simplejointstypes.pps {/PPT} {DETAIL} Οι συνηθέστεροι τύποι απλών κόµβων µεταξύ δοκών και στύλων είναι µε γωνιακά κάτω πέλµατος και κορµού, µε γωνιακά άνω και κάτω πέλµατος, µε γωνιακά κορµού, εύκαµπτες συνδέσεις µε µετωπική πλάκα και συνδέσεις µε διατµητικές πλάκες. Το σχήµα δείχνει τυπικές λεπτοµέρειες τέτοιων συνδέσεων. {IMAGE}ec3l16fig3a.gif{/IMAGE} Γωνιακά άνω και κάτω πέλµατος (κατά τον ισχυρό και τον ασθενή άξονα) {IMAGE}ec3l16fig3c.gif{/IMAGE} Απλό γωνιακό κορµού (κατά τον ισχυρό άξονα: κοχλιωµένο µε τη δοκό και το υποστύλωµα) {IMAGE}ec3l16fig3b.gif{/IMAGE} Γωνιακά κάτω πέλµατος και ευστάθειας (κατά τον ισχυρό και τον ασθενή άξονα) {IMAGE}ec3l16fig3d.gif{/IMAGE} Μετωπική πλάκα (κατά τον ασθενή άξονα: συγκολλητό µε τη δοκό και κοχλιωµένο µε το υποστύλωµα) Μονόπλευρη συγκολλητή πλάκα (κατά τον ασθενή άξονα: κοχλιωµένο µε τη δοκό και συγκολλητό µε το υποστύλωµα) {IMAGE}ec3l16fig3e.gif{/IMAGE} Μετωπική πλάκα (κατά τον ισχυρό άξονα: συγκολλητό µε τη δοκό και κοχλιωµένο µε το υποστύλωµα) {IMAGE}ec3l16fig3f.gif{/IMAGE} ιατµητική πλάκα (κατά τον ισχυρό άξονα) ιατµητική πλάκα (κατά τον ισχυρό άξονα) {FIGURE} Σχήµα 3 Συνηθισµένες µορφές απλών κόµβων {/FIGURE}

Παραλλαγές αυτών των µορφών χρησιµοποιούνται συχνά για συνδέσεις µεταξύ κυρίων και δευτερευουσών δοκών και το επόµενο σχήµα δείχνει δύο πιθανά παραδείγµατα. {IMAGE}ec3l16fig4a.gif{/IMAGE} a) Σύνδεση µε γωνιακό και απλή αποµείωση δοκού {IMAGE}ec3l16fig4b.gif{/IMAGE} b) Σύνδεση µε µετωπική πλάκα και διπλή αποµείωση δοκού A = στηρίζουσα δοκός B = στηριζόµενη δοκός {FIGURE} Σχήµα 4 Συνδέσεις δοκού προς δοκό {/FIGURE} Η επιλογή του συγκεκριµένου τύπου κόµβου που θα υιοθετηθεί, συνήθως εξαρτάται από το είδος του εξοπλισµού που διαθέτει ο κατασκευαστής, αλλά επηρεάζεται και από την εµπειρία που αποκτήθηκε από προηγούµενα έργα και από απαιτήσεις της ανέγερσης στο εργοστάσιο. Το τελευταίο αυτό, συχνά οδηγεί στην αφαίρεση τµηµάτων της διατοµής της δοκού, όπως φαίνεται στο προηγούµενο σχήµα, για συνδέσεις δοκού προς δοκό. Με παρόµοιο τρόπο, τµήµατα της δοκού αφαιρούνται συχνά και σε συνδέσεις δοκού-στύλου για να διευκολύνουν την ανέγερση. Σε κάθε στάδιο της µεταβίβασης δυνάµεων πρέπει να εξασφαλίζεται ασφάλεια µε επαρκή φέρουσα ικανότητα λαµβάνοντας υπόψη και την απαιτούµενη ευκαµψία και στροφική ικανότητα.οι δύο τελευταίες απαιτήσεις συνήθως επιτυγχάνονται µε την εµπειρία κυρίως, παρά µε συγκεκριµένους υπολογισµούς, αλλά η πρώτη απαιτεί συµµόρφωση µε συγκεκριµένες κανονιστικές διατάξεις. Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, ένας κόµβος αποτελείται από έναν αριθµό τµηµάτων, τα οποία, συνεργαζόµενα µεταξύ τους, συνδέουν τα µέλη µέσω µιας σειράς µεταβιβάσεως δυνάµεων. Το συνολικό αποτέλεσµα µπορεί να παροµοιασθεί µε τους κρίκους µιας αλυσίδας. Εάν ένας από τους κρίκους δεν επαρκεί, η αλυσίδα θα σπάσει και ο κόµβος θα αστοχήσει. Οι κύριες µεταβιβάσεις γίνονται συνήθως µε συγκόλληση και/ή κοχλίωση, ενώ ορισµένες φορές χρησιµοποιείται και ήλωση. Συνιστάται ο σχεδιασµός να είναι τέτοιος, ώστε οι συνδέσεις που γίνονται στο εργοστάσιο να είναι συγκολλητές, ενώ όσες γίνονται στο εργοτάξιο να είναι κοχλιωτές. Η σύσταση αυτή έχει συµβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αποτελεί υποχρεωτική απαίτηση, αντικατοπτρίζει, όµως, τις σύγχρονες τάσεις, οι οποίες οφείλονται κυρίως σε οικονοµικούς λόγους. Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες πραγµατικών κόµβων δοκού υποστυλώµατος: {IMAGE}

ec3l16photo1.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 1 Κόµβος µε γωνιακά κορµού {/FIGURE} {IMAGE} ec3l16photo2.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 2 Κόµβος µε κοντή µετωπική πλάκα {/FIGURE} {IMAGE} ec3l16photo3.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 3 Κόµβος µε µετωπική πλάκα σε περασιά µε το πέλµα του υποστυλώµατος {/FIGURE} {IMAGE} ec3l16photo4.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 4 Κόµβος µε συγκολλητή πλάκα {/FIGURE}

{/DETAIL} Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες πραγµατικών κόµβων δοκού δοκού: {/SUMMARY} {/SECTION} {SECTION} {STITLE} Κόµβοι δοκού - υποστυλώµατος {/STITLE} {SUMMARY} {IMAGE} ec3l16photo5.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 5 Κόµβος µε γωνιακά κορµού {/FIGURE} {IMAGE} ec3l16photo6.gif {/IMAGE} {FIGURE} Φωτογραφία 6 Κόµβος µε µετωπική πλάκα {/FIGURE} Η διαδικασία του ελέγχου κόµβων δοκού υποστυλώµατος αποσκοπεί στο να επιβεβαιώσει ότι κάθε κρίκος της αλυσίδας είναι ικανός να αντέξει την εφαρµοζόµενη δράση, ενώ η αντοχή της αλυσίδας είναι εκείνη του ασθενέστερου κρίκου.

Επιπλέον, υπάρχει ένας αριθµός απαιτήσεων που έχουν σχέση µε τη θέση των οπών για τους κοχλίες, που πρέπει να ικανοποιούνται ώστε να εξασφαλιστεί ότι δε θα εµφανιστούν µη αναµενόµενες πηγές κακής συµπεριφοράς (σε όρους τόσο αντοχής όσο και λειτουργικότητας) που οφείλονται σε κακή διαµόρφωση λεπτοµερειών. {PPT} simplejointsbeamtocolumn.pps {/PPT} {DETAIL} Εξετάζοντας την απλή σύνδεση µε γωνιακό κορµού, όπως φαίνεται στο επόµενο σχήµα, κατανοούµε ότι τα γωνιακά µπορούν να κοχλιωθούν τόσο στην παρειά του στύλου όσο και στον κορµό της δοκού και δεν απαιτείται συγκόλληση. {IMAGE} ec3l16fig5.gif {/IMAGE} {FIGURE} Σχήµα 5 Απλή σύνδεση µε γωνιακό κορµού {/FIGURE} Εναλλακτικά, τα γωνιακά µπορούν να συγκολληθούν είτε στην παρειά του στύλου είτε στον κορµό της δοκού στο εργοστάσιο, και η άλλη σύνδεση να γίνει µε κοχλίωση στο εργοτάξιο. Για να καταδειχθεί η επάρκεια της σύνδεσης, απαιτείται σειρά ελέγχων που αναφέρονται στη συνέχεια. 1) Μεταφορά της δύναµης από τον κορµό της δοκού στους κοχλίες (µέρος 1). Αυτός ο έλεγχος αφορά την πιθανότητα τµηµατικής διατµητικής αστοχίας. Η πιθανή ζώνη αστοχίας ορίζεται στην ενότητα 3.10.2 και φαίνεται στο επόµενο σχήµα. {IMAGE} ec3l16fig6.gif {/IMAGE} {FIGURE}

Σχήµα 6 Ενεργός επιφάνεια για τµηµατική διατµητική αστοχία {/FIGURE} 2) Μεταφορά της δύναµης από τον κορµό της δοκού στους κοχλίες (µέρος 2). Αστοχία λόγω σύνθλιψης άντυγας µεταξύ των κοχλιών και του κορµού της δοκού. Αυτό ορίζεται στον Πίνακα 3.4. 3) Αστοχία σε διάτµηση των κοχλιών που συνδέονται µε τον κορµό της δοκού. Το θέµα αυτό καλύπτεται στον Πίνακα 3.4 που αναφέρθηκε παραπάνω. 4) Σύνθλιψη άντυγας και τµηµατική διατµητική αστοχίας στα εξέχοντα σκέλη των γωνιακών. Οι έλεγχοι είναι ουσιαστικά ίδιοι όπως στα προαναφερθέντα 1) και 2). 5) ιατµητική αστοχία των κοχλιών που συνδέονται µε το πέλµα του στύλου. Αυτός ο έλεγχος είναι όπως στο προαναφερθέν 3). 6) Αστοχία σύνθλιψη άντυγας µεταξύ κοχλιών και πέλµατος στύλου. Αυτός ο έλεγχος είναι όπως στο προαναφερθέν 2). Εάν απαιτείται να ληφθούν υπόψη δυνάµεις αγκύρωσης (όπως στην περίπτωση του U.K. NAD ), τότε η σύνδεση πρέπει να ελέγχεται και για αυτή τη δράση, που αφορά τον έλεγχο των πιθανών µηχανισµών αστοχίας που ακολουθούν, µε την υπενθύµιση ότι συχνά είναι απαραίτητο να συνδυαστούν η αξονική και η τέµνουσα δύναµη για να προκύψει η συνισταµένη τους. 1) Τµηµατική διατµητική αστοχία στον κορµό της δοκού όπως ανωτέρω αλλά µε τροποποιηµένη ζώνη αστοχίας. 2) Αστοχία σύνθλιψης άντυγας µεταξύ κορµού της δοκού και κοχλιών. 3) ιατµητική αστοχία των κοχλιών. 4) Φέρουσα ικανότητα σε εφελκυσµό των γωνιακών του κορµού. 5) Φέρουσα ικανότητα σε εφελκυσµό των κοχλιών στην παρειά του στύλου. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ελέγχους είναι παρόµοιοι µε εκείνους υπό την επίδραση µόνον κατακόρυφης αντίδρασης, αλλά ορισµένοι είναι διαφορετικοί. Πάντως µπορεί εύκολα να διαπιστωθεί ότι η διαδικασία είναι πάλι ανάλογη µε την επιβεβαίωση ότι κάθε κρίκος της αλυσίδας είναι ικανός να µεταβιβάσει την ασκούµενη δράση και να σηµειωθεί ότι η αντοχή της αλυσίδας είναι εκείνη του ασθενέστερου κρίκου. Εκτός των ανωτέρω, υπάρχει ένας αριθµός απαιτήσεων που σχετίζονται µε την τοποθέτηση των οπών για τους κοχλίες που πρέπει να ικανοποιούνται για να είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξουν πηγές ανεπαρκούς συµπεριφοράς (τόσο από άποψη αντοχής όσο και

λειτουργικότητας) λόγω της διαµόρφωσης των λεπτοµερειών. Αυτοί οι περιορισµοί ισχύουν και για οπές ήλων, αν και η χρήση των ήλων είναι πλέον πολύ περιορισµένη. Αυτά καλύπτονται στον Πίνακα 3.3 και συνοψίζονται στη συνέχεια. 1) Ελάχιστη απόσταση από το άκρο. Όχι µικρότερη από 1,2 της διαµέτρου της οπής. 2) Ελάχιστη απόσταση από την πλάγια ακµή. Όχι µικρότερη από 1,5 της διαµέτρου της οπής. 3) Μέγιστες αποστάσεις από το άκρο και την πλάγια ακµή. Όχι µεγαλύτερη από 40mm συν 4 φορές το πάχος του λεπτότερου συνδεοµένου ελάσµατος, όταν η σύνδεση είναι εκτεθειµένη σε καιρικές συνθήκες ή άλλο διαβρωτικό περιβάλλον. Σε άλλες περιπτώσεις, η µέγιστη τιµή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 125mm ή 8 φορές το πάχος του λεπτότερου συνδεοµένου ελάσµατος. 4) Ελάχιστη απόσταση µεταξύ κοχλιών. Η απόσταση µεταξύ των αξόνων των κοχλιών στη διεύθυνση µεταφοράς του φορτίου δεν πρέπει να υπερβαίνει 2,2 φορές τη διάµετρο της οπής, αλλά αυτή η απόσταση µπορεί να αυξηθεί, αν απαιτείται η αύξηση της αντοχής σε σύνθλιψη άντυγος. 5) Μέγιστη απόσταση µεταξύ κοχλιών. Υπάρχουν περιορισµοί που αφορούν σε κόµβους εφελκυοµένων και θλιβοµένων µελών, αλλά αυτοί σπανίως ισχύουν για συνδέσεις δοκού-στύλου. Προφανώς, για άλλους τύπους απλών κόµβων ισχύει ή ίδια µεθοδολογία ανάλυσης της σύνθετης διάταξης των τµηµάτων του κόµβου σε απλές µεταβιβάσεις φορτίων, αν και οι επιµέρους έλεγχοι µπορεί να διαφέρουν. Για παράδειγµα, δεν έχει γίνει αναφορά στον έλεγχο συγκολλήσεων. {/DETAIL} {/SUMMARY} {TEST} {TTITLE} Κόµβοι δοκού - υποστυλώµατος {/TTITLE} {QUESTION} {QTITLE} Στροφική ικανότητα κόµβου µε γωνιακά κορµού

{/QTITLE} {QTYPE} M {/QTYPE} {QTEXT} Τι καθορίζει τη στροφική ικανότητα κόµβου µε γωνιακά κορµού; Συσχετίστε τις απαντήσεις στη δεξιά στήλη µε τις περιγραφές στην αριστερή στήλη. {/QTEXT} Η ικανότητα παραµόρφωσης των γωνιακών. {MATCH} Ναι {/MATCH} {REASON}Αυτό είναι το κυριότερο συστατικό µέρος του κόµβου που καθορίζει τη στροφική του ικανότητα.{/reason} Η ολίσθηση µεταξύ των συνδεόµενων µελών. {MATCH} Κατά ένα µέρος {/MATCH} {REASON} Η ολίσθηση εµφανίζεται κυρίως στην αρχή της φόρτισης.{/reason}

Η ικανότητα παραµόρφωσης των κοχλιών. {MATCH} Όχι {/MATCH} {REASON} Οι κοχλίες έχουν ψαθυρή συµπεριφορά.{/reason} {FEEDBACK} Στην περίπτωση συνδέσεων µε γωνιακά κορµού τα σηµαντικότερα συστατικά µέρη της σύνδεσης που καθορίζουν τη στροφική ικανότητα είναι τα γωνιακά. Η ολίσθηση µεταξύ των συνδεόµενων µελών εµφανίζεται κυρίως στην αρχή της φόρτισης (µπορεί να παρατηρηθεί και ανακύκλιση του φορτίου) και γενικά συνεισφέρει µόνο µερικά στη στροφική ικανότητα. Οι εφελκυόµενοι κοχλίες θεωρείται ότι έχουν ψαθυρή συµπεριφορά και δεν επιδρούν στην πλαστιµότητα του κόµβου. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Κόµβος µε διπλά γωνιακά κορµού {/QTITLE} {QTYPE} M {/QTYPE} {QTEXT} Για τον κόµβο µε διπλά γωνιακά κορµού που φαίνεται στο σχήµα, βάλτε σε σειρά τις αστοχίες επιµέρους συστατικών µερών σύµφωνα µε τη ροή µεταφοράς δυνάµεων από τη δοκό προς το υποστύλωµα. {IMAGE}

ec3l16test1.gif {/IMAGE} {/QTEXT} Αστοχία σύνθλιψης άντυγας στο πέλµα του υποστυλώµατος. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.5 {/MATCH} {REASON}Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας.{/reason} Αστοχία σύνθλιψης άντυγας ή τµηµατική διατµητική αστοχία στον κορµό του υποστυλώµατος. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.1 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας.{/reason}

Αστοχία σύνθλιψης άντυγας ή τµηµατική διατµητική αστοχία στα προεξέχοντα µέλη των γωνιακών. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.3 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας.{/reason} ιατµητική αστοχία των κοχλιών που συνδέουν τον κορµό της δοκού µε τα προεξέχοντα µέλη των γωνιακών. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.2 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} ιατµητική αστοχία των κοχλιών που συνδέουν το πέλµα του υποστυλώµατος µε τα σκέλη των γωνιακών.

{MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.4 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} {FEEDBACK} Το φορτίο µεταφέρεται σταδιακά από το ένα συστατικό µέρος του κόµβου στο επόµενο όπως συµβαίνει µε τους κρίκους µιας αλυσίδας. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Κόµβος κοντής µετωπικής πλάκας {/QTITLE} {QTYPE} M {/QTYPE} {QTEXT} Για το κόµβο µε σύνδεση κοντής µετωπικής πλάκας που φαίνεται στο σχήµα, βάλτε σε σειρά τις αστοχίες επιµέρους συστατικών µερών σύµφωνα µε τη ροή µεταφοράς δυνάµεων από τη δοκό προς το υποστύλωµα. {IMAGE}

ec3l16test2.gif {/IMAGE} {/QTEXT} ιατµητική αστοχία των κοχλιών. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.4 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} ιατµητική αστοχία του κορµού της δοκού στη µετωπική πλάκα. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.1 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON}

Αστοχία σύνθλιψης άντυγας µεταξύ των κοχλιών και του πέλµατος του υποστυλώµατος. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.5 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} Bearing failure or block tearing in the end-plate. {MARK} 1 {/MARK} {MATCH} No.3 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} Αστοχία της ραφής που συνδέει τη µετωπική πλάκα µε τη δοκό. {MARK}

1 {/MARK} {MATCH} No.2 {/MATCH} {REASON} Μεταφορά δυνάµεων στους κρίκους της αλυσίδας {/REASON} {FEEDBACK} Το φορτίο µεταφέρεται σταδιακά από το ένα συστατικό µέρος του κόµβου στο επόµενο όπως συµβαίνει µε τους κρίκους µιας αλυσίδας. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {QUESTION} {QTITLE} Απαιτήσεις για την τοποθέτηση οπών για κοχλίες {/QTITLE} {QTYPE} M {/QTYPE} {QTEXT} Απαντήστε τις επόµενες ερωτήσεις σχετικά µε τις ελάχιστες διαστάσεις που πρέπει να τηρούνται κατά την τοποθέτηση οπών για κοχλίες. {/QTEXT}

Ποια είναι η ελάχιστη απόσταση από το άκρο {EQN}e1.gif{/EQN} στην κατεύθυνση µεταφοράς του φορτίου και από την ακµή {EQN}e2.gif{/EQN} κάθετα προς την κατεύθυνση µεταφοράς του φορτίου; {MATCH} 1.2{EQN}d0.gif{/EQN} {/MATCH} {REASON}{/REASON} Ποια είναι η ελάχιστη απόσταση µεταξύ διαδοχικών κοχλιών p 1 στην κατεύθυνση µεταφοράς του φορτίου; {MATCH} 2.2 {EQN}d0.gif{/EQN} {/MATCH} {REASON}{/REASON} Ποια είναι η ελάχιστη απόσταση µεταξύ διαδοχικών κοχλιών p 2 κάθετα προς την κατεύθυνση µεταφοράς του φορτίου; {MATCH} 2.4 {EQN}d0.gif{/EQN} {/MATCH} {REASON} {/REASON} {FEEDBACK}

υπάρχει ένας αριθµός απαιτήσεων που σχετίζονται µε την τοποθέτηση των οπών για τους κοχλίες που πρέπει να ικανοποιούνται για να είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξουν πηγές ανεπαρκούς συµπεριφοράς (τόσο από άποψη αντοχής όσο και λειτουργικότητας) λόγω της διαµόρφωσης των λεπτοµερειών. Αυτοί οι περιορισµοί ισχύουν και για οπές ήλων, αν και η χρήση των ήλων είναι πλέον πολύ περιορισµένη. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {/TEST} {/SECTION} {SECTION} {STITLE} Κόµβοι δοκού - δοκού {/STITLE} {SUMMARY} Οι συνηθέστερες συνδέσεις δοκού προς δοκό µεταφέρουν φορτίο από δευτερεύουσες σε κύριες δοκούς και το σχήµα δείχνει δύο τυπικές λεπτοµέρειες που θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν για το σκοπό αυτό. a) Σύνδεση µε γωνιακό και απλή αποµείωση δοκού {IMAGE}ec3l16fig4b.gif{/IMAGE} b) Σύνδεση µε µετωπική πλάκα και διπλή αποµείωση δοκού A = στηρίζουσα δοκός B = στηριζόµενη δοκός {FIGURE} Σχήµα 4 Συνδέσεις δοκού προς δοκό {/FIGURE} Το πρώτο είναι ένα παράδειγµα όπου η κύρια (στηρίζουσα) δοκός έχει µεγαλύτερο ύψος από τη δευτερεύουσα (στηριζόµενη) δοκό, ενώ το δεύτερο δείχνει µια λύση όπου κύρια

και δευτερεύουσα δοκός έχουν ίδιο ύψος. Είναι συνηθισµένο να είναι επιθυµητό να είναι οι άνω επιφάνειες των δοκών σε ίδιο ύψος, και αυτά τα δύο παραδείγµατα ικανοποιούν αυτή την απαίτηση, αλλά αυτό δε συµβαίνει πάντα. Ένας δεύτερος τύπος είναι αποκατάσταση συνέχειας κατά µήκος µιας δοκού. Οι βασικές δράσεις που εµφανίζονται σε κόµβους δοκού προς δοκό είναι στατικά παρόµοιες µε εκείνες σε κόµβους δοκού υποστυλώµατος και δεν επαναλαµβάνονται εδώ. {/SUMMARY} {SUMMARY} {SUMTITLE} Κόµβοι δοκού - δοκού: Κύριες προς δευτερεύουσες δοκούς {/SUMTITLE} Χαρακτηριστικά ενός κόµβου κύριας προς δευτερεύουσα δοκό µε µετωπική πλάκα και γωνιακά κορµού. ιαφορές µεταξύ αυτών των κόµβων από την οπτική γωνία της ανέγερσης. Αποµείωση των πελµάτων της δευτερεύουσας δοκού και παράµετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την εκτίµηση της αντοχής σχεδιασµού του κόµβου. {DETAIL} Οι κύριες διαφορές προκύπτουν ως αποτέλεσµα διαφορετικών διαµορφώσεων λεπτοµερειών που οφείλονται κυρίως σε κατασκευαστικές απαιτήσεις. Το σχήµα (b) δείχνει µία σύνδεση στο άκρο µιας δευτερεύουσας δοκού που στηρίζεται σε µία κύρια δοκό. Η λεπτή µετωπική πλάκα συγκολλάται στο άκρο της δευτερεύουσας δοκού (πιθανώς µε περιορισµένο ύψος) και η σύνδεση ολοκληρώνεται κοχλιώνοντας τη µετωπική πλάκα στον κορµό της κύριας δοκού. Αυτή είναι µία δηµοφιλής λύση που ελαχιστοποιεί την εργασία στο εργοτάξιο. Έχει όµως το µειονέκτηµα ότι µπορεί να είναι δύσκολο να τοποθετηθεί η δοκός στη θέση της και επιπλέον δεν µπορεί να γίνει προσαρµογή αν η δευτερεύουσα δοκός έχει κοπεί σε µεγαλύτερο µήκος. Ίσως είναι προτιµότερο να κοπεί η δοκός κοντύτερη, να τοποθετηθεί και το µήκος της να συµπληρωθεί µε επιπλέον ελάσµατα που θα τοποθετηθούν εκ των υστέρων. Μία εναλλακτική λύση στη χρήση µετωπικής πλάκας είναι η χρήση ενός ή δύο γωνιακών όπως φαίνεται στο σχήµα (a). Με αυτά τα γωνιακά κορµού πραγµατοποιούνται κοχλιωτές συνδέσεις στους κορµούς των κύριων και δευτερευουσών δοκών που έχουν το πλεονέκτηµα ότι µπορούν να γίνουν προσαρµογές για µικρές αποκλίσεις στα µήκη και τοποθέτηση µε περιθώρια στις οπές των κορµών των δοκών και των γωνιακών. Μεγαλύτερα περιθώρια προσαρµογής µπορούν να υπάρχουν µε τη χρήση ελλειπτικών οπών.

Και οι δύο όµως αυτές διαµορφώσεις οδηγούν σε ανισοσταθµία των άνω παρειών των πελµάτων κυρίων και δευτερευουσών δοκών, εάν οι άξονες των δοκών είναι στην ίδια στάθµη. Τα παραδείγµατα του προηγούµενου σχήµατος έχουν τις άνω επιφάνειες στην ίδια στάθµη, όµως αυτό προϋποθέτει ότι τα άνω πέλµατα των δευτερευουσών δοκών αποκόπτονται για να διευκολύνουν την κατασκευή, ακόµη και στην περίπτωση που το ύψος της δευτερεύουσας δοκού θα της επέτρεπε να χωρέσει µεταξύ των πελµάτων της κυρίας δοκού. Αυτή η διαδικασία αποκοπής είναι γνωστή στα αγγλικά ως coping. Αυτό εισάγει έναν νέο παράγοντα που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη διαδικασία εκτίµησης της αντοχής σχεδιασµού του κόµβου, συγκεκριµένα µία µετατροπή της περιοχής διατµητικής απόσχισης, αφού η διατοµή διπλού ταυ έχει αποµειωθεί σε ανεστραµµένο απλό ταυ. Αυτό συνοδεύεται από µείωση της καµπτικής αντοχής εντός και εκτός επιπέδου και της στρεπτικής αντοχής και δυσκαµψίας στην αποµειωµένη περιοχή. Προσοχή πρέπει να δοθεί στον τοπικό λυγισµό της µη δεσµευµένης περιοχής του κορµού στην αποµειωµένη δοκό. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να τοποθετηθούν τοπικές νευρώσεις. {/DETAIL} {/SUMMARY} {SUMMARY} {SUMTITLE} Συνδέσεις δοκού προς δοκό: αποκατάσταση συνέχειας {/SUMTITLE} Οι αποκαταστάσεις συνέχειας δοκών έχουν συνήθως τη µορφή ενός κόµβου ανθεκτικού σε ροπή που σχεδιάζεται έτσι ώστε να δηµιουργηθεί µια δοκός µε τα ίδια αδρανειακά χαρακτηριστικά. Σε κάποιες περιπτώσεις µπορεί να είναι επιθυµητό να διαµορφωθεί ένας απλός κόµβος, για παράδειγµα αν ο κόµβος γίνει σε µια θέση όπου απαιτείται η ροπή να είναι µηδέν. {DETAIL} Αποκατάσταση συνέχειας απαιτείται όπου κατά µήκος µιας δοκού υπάρχει αρµός κατασκευής. Συνήθως αυτή έχει τη µορφή κόµβου ανθεκτικού σε ροπή που σχεδιάζεται έτσι ώστε να έχει τα ίδια αδρανειακά χαρακτηριστικά (π.χ. καµπτική δυσκαµψία και ροπή αντοχής) όπως η συνδεόµενη δοκός, όταν το συνολικό µήκος είναι πολύ µεγάλο για µεταφορά ή κατασκευή. Ένας τέτοιος κόµβος σχεδιάζεται ως άκαµπτος και πλήρους αντοχής και είναι εκτός του αντικειµένου αυτής της διάλεξης, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που απαιτείται εσωτερική άρθρωση. Τότε πρέπει να ακολουθούνται οι γενικές αρχές που αναπτύχθηκαν σ αυτήν την παρουσίαση.

Σε κάποιες περιπτώσεις, µπορεί να είναι επιθυµητό να διαµορφώσουµε µία απλή σύνδεση, π.χ. εάν ο κόµβος γίνεται σε σηµείο που απαιτείται να είναι η ροπή µηδέν. Είναι πιθανό να επιθυµούµε να περιορίσουµε τη ροπή ανοίγµατος σε ένα τµήµα της δοκού εξασφαλίζοντας ότι ο κόµβος δε µεταφέρει ροπή. Είναι όµως πρακτικά αδύνατον να υλοποιηθεί πλήρως στην πράξη αυτή η συνθήκη µηδενικής ροπής. Μπορούµε να διαπιστώσουµε ότι οι κόµβοι αυτοί αντιµετωπίζονται µε παρόµοιο τρόπο όπως οι κόµβοι δοκού-στύλου, αφού αντίστοιχοι µεµονωµένοι έλεγχοι εξασφαλίζουν ότι τα µέλη στην πλήρη διαδροµή του φορτίου είναι επαρκώς ισχυρά ώστε να µπορεί να πραγµατοποιηθεί η µεταβίβαση των δυνάµεων. Επιπλέον πρέπει να δοθεί κατάλληλη προσοχή στην ευκαµψία και την στροφική ικανότητα και να παρασχεθούν αρκετά περιθώρια ώστε να είναι βέβαιο ότι µετά τις αναµενόµενες στροφές δεν θα προκληθεί επαφή επιφανειών που θα αύξανε τη δυσκαµψία σε ανεπιθύµητο βαθµό. {/DETAIL} {/SUMMARY} {TEST} {TTITLE} Κόµβοι δοκού προς δοκό {/TTITLE} {QUESTION} {QTITLE} Προσαρµογές ανέγερσης κόµβων δοκού προς δοκό {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Σε σχέση µε τις απαιτούµενες προσαρµογές ανέγερσης, είναι πλεονεκτικότερο να χρησιµοποιούνται κόµβοι δοκού προς δοκό µε µετωπική πλάκα παρά µε γωνιακά κορµού;

{/QTEXT} Ναι {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} Τι ισχύει για τα περιθώρια στις οπές κοχλιών; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Σωστό {/UNCHECK} {FEEDBACK} Ο κόµβος µε µετωπική πλάκα συγκολλάται στο άκρο της δευτερεύουσας δοκού (Πιθανώς µε περιορισµένο ύψος) και ο κόµβος ολοκληρώνεται µε κοχλίωση της µετωπικής πλάκας στον κορµό της κύριας δοκού. Αυτή είναι µια δηµοφιλής λεπτοµέρεια που ελαχιστοποιεί την εργασία στο εργοτάξιο. Έχει όµως το µειονέκτηµα ότι µπορεί να είναι δύσκολο να τοποθετηθεί η δοκός στη θέση της και επιπλέον δεν µπορεί να γίνει προσαρµογή αν η δευτερεύουσα δοκός έχει κοπεί σε µεγαλύτερο µήκος. Ίσως είναι προτιµότερο να κοπεί η δοκός κοντύτερη, να τοποθετηθεί και το µήκος της να συµπληρωθεί µε επιπλέον ελάσµατα που θα τοποθετηθούν εκ των υστέρων. Μία εναλλακτική λύση στη χρήση µετωπικής πλάκας είναι η χρήση ενός ή δύο γωνιακών κορµού. Με αυτά τα γωνιακά κορµού πραγµατοποιούνται κοχλιωτές συνδέσεις στους κορµούς των κύριων και δευτερευουσών δοκών που έχουν το πλεονέκτηµα ότι µπορούν να γίνουν προσαρµογές για µικρές αποκλίσεις στα µήκη και τοποθέτηση µε περιθώρια στις οπές των κορµών των δοκών και των γωνιακών. Μεγαλύτερα περιθώρια προσαρµογής µπορούν να υπάρχουν µε τη χρήση ελλειπτικών οπών. {/FEEDBACK} {/QUESTION}

{QUESTION} {QTITLE} Αποκοπή δοκών {/QTITLE} {QTYPE} MC {/QTYPE} {QTEXT} Είναι η αποκοπή δοκών ο µόνος τρόπος για να τοποθετηθούν οι άνω επιφάνειες κυρίων και δευτερευουσών δοκών στο ίδιο υψόµετρο; {/QTEXT} Ναι {CHECKMARK}0{/CHECKMARK} {CHECK} ε θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν µακρύτερα γωνιακά κορµού; {/CHECK} {UNCHECKMARK}1{/UNCHECKMARK} {UNCHECK} Η αποκοπή απαιτεί πρόσθετη εργασία στη δοκό και, εάν είναι δυνατόν, πρέπει να αποφεύγεται. {/UNCHECK} {FEEDBACK}

Η αποκοπή δοκών είναι συνήθως απαραίτητη όταν η σύνδεση κύριας και δευτερεύουσας δοκού γίνεται έτσι ώστε οι πάνω επιφάνειές τους να είναι στο ίδιο υψόµετρο. Όµως, η αποκοπή απαιτεί πρόσθετη εργασία στη δοκό και, εάν είναι δυνατόν, πρέπει να αποφεύγεται. Μια οικονοµική εναλλακτική λύση είναι να χρησιµοποιούνται κόµβοι µε µακρύτερα γωνιακά κορµού. Τότε µπορεί να επιτευχθούν άνω επιφάνειες δοκών µε ίδιο υψόµετρο αποφεύγοντας τη δαπανηρή αποκοπή. {/FEEDBACK} {/QUESTION} {/TEST} {/SECTION} {SECTION} {STITLE} Σύνοψη {/STITLE} {SUMMARY} Η διάλεξη αυτή εισήγαγε τη φιλοσοφία των απλών κόµβων, τόσο από άποψη ιδεατής συµπεριφοράς όσο και πραγµατικής απόκρισης. Εισήχθηκε η έννοια του κόµβου ως ένα σύνολο τµηµάτων που δρουν όπως οι κρίκοι µιας αλυσίδας. Αναπτύχθηκαν οι απαιτήσεις αντοχής, δυσκαµψίας και στροφικής ικανότητας και οι σχετικές διατάξεις των κανονισµών. όθηκαν παραδείγµατα πρακτικής διαµόρφωσης λεπτοµερειών για κόµβους δοκού-στύλου και δοκού-δοκού. {/SUMMARY} {/SECTION} {/LECTURE}