Aμερικανικό ποδόσφαιρο

Aμερικανικό ποδόσφαιρο

To αμερικάνικο ποδόσφαιρο, γνωστό στις ΗΠΑ ως απλώς football (ποδόσφαιρο), είναι ένα άθλημα που παίζεται μεταξύ δυο ομάδων των έντεκα παικτών με σκοπό τη συγκέντρωση πόντων από την προώθηση της μπάλας στο τέρμα της ζώνης της αντίπαλης ομάδας είτε τρέχοντας με την μπάλα, είτε πιάνοντάς την μετά από πάσα, ή κλωτσώντας την ανάμεσα από τα τέρματα. Οι πόντοι για την βαθμολογία μπορούν να συγκεντρωθούν με το να περάσει ο παίκτης τρέχοντας την μπάλα πάνω από την γραμμή γκολ του αντιπάλου, να πιάσει την μπάλα μετά από πάσα στο Τέλος Ζώνης(End Zone)του αντιπάλου, με το να σουτάρει την μπάλα ανάμεσα στα δοκάρια του τέρματος ή σταματώντας τον παίκτη της επιτιθέμενης ομάδας εντός της δικής του End Zone.

ΙΣΤΟΡΙΑ Σύμφωνα με σχετικούς ιστορικούς το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο έχει τις ρίζες του στο αγγλικό ράγκμπι ενώ θεωρείται και ξάδερφος του δικού μας ποδοσφαίρου. Στα μέσα του 1800 στο πανεπιστήμιο του Princeton οι φοιτητές έπαιζαν ένα παιχνίδι που ονομαζόταν ''ballown''. Σιγά σιγά με επαφές με άλλα πανεπιστήμια που το καθένα προσέθετε κάποιο χαρακτηριστικό και με την επιρροή του Βάλτερ Καμπ που θεωρείται ο επινοητής του Αμερικανικού ποδοσφαίρου το άθλημα πήρε μια μορφή κοντά στη σημερινή.

Βάλτερ Καμπ ο πατέρας του αμερικανικού ποδοσφαίρου

Το 1895 καταγράφεται το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο ενώ το 1920 ιδρύθηκε η Αμερικάνικη Ομοσπονδία Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου όπου δύο χρόνια αργότερα έφτιαξε το Εθνικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου(NFL) που υφίσταται μέχρι σήμερα. Κορυφαίος αγώνας όλων των εποχών θεωρείται ο τελικός του 1958 ανάμεσα στους Μπάλτιμορ Κολτς και τους Νιου Γιορκ Τζάιαντς στο Γιάνκι Στάντιουμ όπου μεταδόθηκε ζωντανά από το NBC και θεωρείται ότι βοήθησε στη τεράστια μετέπειτα τηλεοπτική επιτυχία.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ Κάθε γήπεδο έχει μήκος 360 ποδών(120 γιάρδες) και πλάτος 160.Κάθε ομάδα υπερασπίζεται στη μία άκρη μία περιοχή που λέγεται ''εντ-ζόουν'' και επιτίθεται στην αντίπαλη. Σε κάθε ''εντζόουν'' υπάρχει ένα μεγάλο μεταλλικό κατασκέυασμα σαν γιγαντιαία σφεντόνα το τέρμα.

Η ομάδα που επιτίθεται έχει ως στόχο να βρεθεί η μπάλα στην αντίπαλη'εντ-ζόουν'αλλά να βρίσκεται σε χέρια παίχτη της.καθώς επιτίθεται οφείλει να διανύει απόσταση 10 γιάρδων με μάξιμουμ 4 προσπαθειών(των λεγόμενων ντάουνς).αν δεν το επιτύχει η κατοχή πηγαίνει στην αντίπαλη ομάδα. Κάθε ομάδα μπορεί να διανύσει γιάρδες με δύο τρόπους,είτε με'ράσινγκ'παιχνίδι (τη μπάλα παίρνει ένας γρήγορος ευέλικτος και δυνατός παίκτης με πάσα εξ'επαφής και προσπαθεί να αποφύγει όσους παραπάνω αντιπάλους μπορεί και να κερδίσει όση απόσταση παραπάνω γίνεται)είτε με παιχνίδι «πάσινγκ»(ο «κουόρτερμπακ»εγκέφαλος της ομάδας, γι'αυτό και στις ταινίες τα έχει με την πιο όμορφη μαζορέτα μέχρι να του τη φάει ο γυαλάκιας ήρωας,με μία μακρινή πάσα προσπαθεί να βρει ελεύθερο συμπαίκτη προς την περιοχή του αντιπάλου).

Αν η πάσα δεν καταλήξει σε χέρια παίκτη αλλά στο έδαφος θεωρείται ανολοκλήρωτη και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται από το ίδιο σημείο με τους επιτιθέμενους να έχουν χάσει μία απόπειρα ''ντάουν''. Αν η πάσα όσο είναι στον αέρα φτάσει σε χέρια αμυνομένου θεωρείται κλέψιμο και η κατοχή αλλάζει. Επίσης αν γλιστρήσει από χέρια επιτιθέμενου στο έδαφος (''φαμπλ'') θεωρείται διεκδικούμενη.

Οι αμυνόμενοι μπορούν να σταματήσουν με ''τάκλιν'' τους επιτιθέμενους δηλαδή να τους ακινητοποιήσουν στο έδαφος πέφτοντας πάνω τους με τα χέρια προτεταμένα. Αν τέλος πάντων η μπάλα φτάσει στην «εντ-ζόουν» του αντιπάλου έχουμε σκοράρισμα ''τατς-ντάουν'' το οποίο μετράει για 6 πόντους και ακολουθείται είτε από ένα κοντινό σουτ που η μπάλα οφείλει να περάσει ανάμεσα από το τέρμα που προαναφέραμε και μετράει για 1 πόντο είτε από προσπάθεια να ξαναβρεθεί η μπάλα στην ''εντζόουν'' με μία και μόνη απόπειρα κι αν πετύχει δίνει 2 πόντους(κονβέρσιον). Επίσης αν μία ομάδα πλησιάζει στην αντίπαλη περιοχή και δυσκολεύεται να συνεχίσει(η 4η απόπειρα-προσπάθεια συνήθως είναι επιστροφή της μπάλας στον αντίπαλο με ένα ελεύθερο χτύπημα) μπορεί να δοκιμάσει ''φιλντ-γκολ'' (μακρινό σουτ που στόχο έχει και πάλι η μπάλα να περάσει μέσα από το τέρμα) και αν είναι επιτυχημένο δίνει 3 πόντους.

Η επιθετική ομάδα κάθε συλλόγου αποτελείται από τελείως διαφορετικούς παίκτες από την αμυντική (έχουν και διαφορετικό ειδικό προπονητή) ενώ υπάρχουν και «σπέσιαλ» ομάδες που αναλαμβάνουν ειδικές αποστολές (επιστροφή σέντρας ή φιλντ-γκολ κλπ). Πάντως η τακτική και τα συστήματα έχουν ιδιαίτερη σημασία γι'αυτό και οι προπονητές φοράνε ακουστικά με τα οποία συνεννοούνται με ειδικούς συνεργάτες τους ανά το στάδιο που τους ενημερώνουν πως παρατάσσεται η αντίπαλη ομάδα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Κι όμως τουλάχιστον δύο Έλληνες παίκτες έχουν περάσει στην ιστορία λόγω της παρουσίας τους στα γήπεδα του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Ο Κρις Φαρασόπουλος γεννημένος στον Πειραιά στα τέλη της δεκαετίας του 1940 επιλέχτηκε στον τρίτο γύρο του ντραφτ του 1971 και για μια τριετία αγωνίστηκε με επιτυχία τόσο στους Τζετς της Νέας Υόρκης όσο και στους Σεντς της Νέας Ορλεάνης. Τρεις δεκαετίες πριν, ο καταγόμενος από την Ικαρία Γκουστ Ζάρνας αγωνίστηκε στους Σικάγο Μπέαρς και τους Γκριν Μπέι Πάκερς. Μάλιστα το 1975(25 χρόνια πριν το θάνατό του) μπήκε στο «Χολ οφ Φέιμ» του κολεγιακού φούτμπολ για τις επιδόσεις του με τη φανέλα του Πανεπιστημίου της πολιτείας του Οχάιο.

Κρις Φαρασόπουλος

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΘΕΤΙΚΑ(+) Α) Με το ρόστερ κάθε ομάδας να απαρτίζεται από 30-40 παίκτες τουλάχιστον, σε κάθε μεταγραφική περίοδο οι οπαδοί θα έκαναν πάρτι με το μεγάλο αριθμό μεταγραφών της ομάδας τους ενώ οι αθλητικές εφημερίδες θα έβγαιναν σε μέγεθος τηλεφωνικού καταλόγου για να καλύψουν όλα τα σενάρια. Β) Με την εξάρτηση που φοράνε οι παίκτες σε αυτό το σπορ, κράνος και προστατευτικά, ότι και να τους πετάνε οι ''αγνοί'' φίλαθλοι κέρματα, αναπτήρες, σιφόνια, επιτέλους δε θα υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού και η πολιτεία θα νιώθει περήφανη για το έργο της.

Γ) Όπως είπαμε κάθε ομάδα έχει έναν κεντρικό προπονητή και διαφορετικούς για άμυνα και επίθεση οπότε οι εκπομπές λόγου με τηλεφωνήματα στο ραδιόφωνο θα γινόντουσαν οκτάωρες προκειμένου κάθε φίλος ομάδας που παίρνει να μπορεί να τοποθετηθεί με την άνεση του για τα λάθη καθενός εκ των τριών προπονητών πέρα από τη γενική ανάλυση του ματς. Δ)Δεν υπάρχει πέναλτι! Δηλαδή υπάρχει αλλά έχει το νόημα της ποινής που απλά υποχρεώνει την ομάδα να καλύψει παραπάνω γιάρδες. Οπότε η μόνιμη απάντηση «μα δεν μας έδωσε 3 πέναλτι» μετά από καζούρα αντιπάλου πλέον χάνει την αξία της.

Ε) Η ανάλυση της τακτικής από μεγάλες προσωπικότητες άλλων χώρων θα μπορούσε να έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Δηλαδή : -Ήμαρτον ρε παιδί μου, μου βάζει το γουάιντ ρισίβερ πάνω στον ασβέστη, βάλτονα ρε στον άξονα να κάνει παπάδες. -Δεν κάνει αυτός ο τσουρουκάς για λάινμπακερ. Είναι 186 κιλά και δεν έχει τρεξίματα. Έχω παίξει εγώ στην εντ ζώον εγώ και ξέρω. -Μα είναι τούρτερ-ντακ αυτός που έχουν; Αυτός δε μπορεί να πετύχει ελέφαντα στο χολ θα βγάλει και πάσα; Κρέμασμα στο Σύνταγμα θέλει.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ(-) Α) Η εξοικείωση με τους νέους κανονισμούς δε θα είναι εύκολη υπόθεση. Στο πρώτο αγώνα που θα διεξαχθεί και στο πρώτο φυσιολογικό (γι'αυτό το άθλημα σκληρό για τα άλλα) τάκλιν οι μισοί θα ζητάνε απευθείας κόκκινη και οι άλλοι μισοί αντιαθλητικό. B)Οι διαιτητές σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν δικαίωμα να δουν το ριπλέι σε κρίσιμες αποφάσεις και να συσκεφτούν, οπότε θα χαθεί η αγαπημένη ατάκα <<Ο διαιτητής δεν έχει τη δυνατότητα να δει επανάληψη της φάσης>> κι έτσι η Κυριακή μας θα γίνει φτωχότερη.

Ένα πλάνο που δείχνει τις θέσεις των παικτών επίθεσης και άμυνας πριν από τη πάσα

Ο κατά πολλούς κορυφαίος όλων των εποχών Τζιμ Μπράουν

Τζο Μοντάνα : Το «χρυσό χέρι»

ΤΕΛΟΣ