Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΜΑΧΗ: ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ

Μελέτη 1: Για το Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012 Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΜΑΧΗ: ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου ΕΔΑΦΙΟ ΜΝΗΜΗΣ: «Και έχθραν θέλω στήσει αναµέσον σου και της γυναικός, και αναµέσον του σπέρµατός σου και του σπέρµατος αυτής, αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Γένεσις 3/γ 15. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γεν. 3/γ 15, Αποκ. 12/ιβ 1-17, Ησ. 14/ιδ 4-21, Ιεζ. 28/κη 12-19, Ησ. 53/νγ 6, Ρωµ. 1/α 20-28, Ιωάν. 16/ις 2. Βασική Σκέψη: Η ιδέα της Μεγάλης Διαµάχης εδραιώνει τα Βασικά Πιστεύω των Αντβεντιστών της Εβδόµης Ηµέρας. Λέγεται πως η ανάγκη, είναι η µητέρα της εφευρετικότητας, µε την έννοια της «πηγής», της «κινητήριας δύναµης». Η ανάγκη είναι εκείνη που κινεί τους ανθρώπους να ενεργήσουν. Για παράδειγµα, η ανάγκη για καθαρό αέρα είναι η κινητήρια δύναµη, πίσω από την δραστηριότητα για τον εντοπισµό εναλλακτικών πηγών ενέργειας πέρα από τα ορυκτά καύσιµα. Όπως οι φυσικές εφευρέσεις, έτσι και τα πιστεύω χρειάζονται κάποιο θεµέλιο, µία αρχή που να τα εξηγεί. Οι Αντβεντιστές της Εβδόµης Ηµέρας έχουν 28 Βασικά Πιστεύω. Αυτά τα πιστεύω βασίζονται στη Μεγάλη Διαµάχη. Καθένα από τα 28 Βασικά Πιστεύω πραγµατεύεται ένα συγκεκριµένο σηµείο αυτής της υπερκόσµιας διαµάχης, ενώ τα πιστεύω που θα εξετάσουµε αυτήν την τριµηνία, ξεδιαλύνουν το µοτίβο της. Αυτήν την εβδοµάδα θα δούµε ορισµένα καίρια σηµεία αυτής της θεµελίωσης. 6

Μελέτη 1: Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ Όλοι οι άνθρωποι, κάποια στιγµή, έχουν αισθανθεί ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε έναν πόλεµο, µία διαµάχη µεταξύ αντίπαλων δυνάµεων. Ο ποιητής T.S. Eliot έγραψε, «Σε όλη µου τη ζωή, πρόσεξα πως ένα πράγµα δεν άλλαξε, κι όσο αν το απεχθάνεστε, δεν θα αλλάξει. Η αδιάκοπη µάχη µεταξύ Καλού και Κακού.» T.S. Eliot: The Complete Poems and Plays, σ.98. Πέρα από την κοινή αντίληψη, υπάρχουν διάφορες απόψεις όσον αφορά το είδος της διαµάχης, τους εµπλεκόµενους, το αντικείµενο, και το αποτέλεσµά της. Οι Αντβεντιστές της Εβδόµης Ηµέρας έχουµε σαφή άποψη όσον αφορά την υπερκόσµια φύση της µάχης, µία άποψη που απορρέει από την Αγία Γραφή και όσα αναφέρει για τη γνωστή σε µας «Μεγάλη Διαµάχη µεταξύ Χριστού και Σατανά». Διαβάστε Γεν. 3/γ 15 και Αποκ. 12/ιβ 1-17. Ποιοι είναι οι βασικοί αντίπαλοι σ αυτή τη διαµάχη; Παρά τις συµβολικές περιγραφές τους, τι µας κάνει να πιστεύουµε ότι πρόκειται για πραγµατικές υπάρξεις; Κατά πόσο θα επηρέαζε το πιστεύω µας αν δίναµε περισσότερη βαρύτητα στην πνευµατική διάσταση, της πραγµατικής διαµάχης µεταξύ Χριστού και Σατανά και στο ρόλο µας σ αυτήν; Πολλές φορές οι άνθρωποι συνηθίζουνε να χρησιµοποιούν όρους όπως «διάβολος» ή «άγγελοι» ακόµη και «Θεός», σε περιπτώσεις που δεν έχουν καµία σχέση µε την πραγµατική έννοια των όρων. Για παράδειγµα, ορισµένοι χρησιµοποιούν τον όρο «Θεός» ως µία απλή λέξη αδιαφορώντας εάν πραγµατικά υπάρχει «Θεός». Ανεξαρτήτου των συµβόλων που χρησιµοποιούνται, η Αγία Γραφή µάς δείχνει ότι πρόκειται για πραγµατικές υπάρξεις που εµπλέκονται σε µία αληθινή µάχη. Έτσι το αντιλαµβανόµαστε και εµείς ως εκκλησία. Τα περισσότερα άλλωστε από τα δόγµατά µας δεν θα ήταν κατανοητά εάν οι αντίπαλοι αυτής της διαµάχης δεν ήταν πραγµατικές υπάρξεις. Προσπάθειες να απαλειφθούν όλοι οι υπερκόσµιοι όροι από το ανθρώπινο λεξιλόγιο, τους τελευταίους δύο αιώνες, επιτυγχάνουν την απαλλαγή από οποιαδήποτε θρησκευτική επιρροή. Εξαιτίας της επιστηµονικής προόδου, οι άνθρωποι σε ορισµένες κοινωνίες τείνουν να σκέφτονται και να αντιµετωπίζουν τα θέµατα επιστηµονικά. Οι άγγελοι και οι δαίµονες δεν ταιριάζουν στον επιστηµονικό τρόπο σκέψης, µε αποτέλεσµα να µειώνεται το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύει στο υπερφυσικό. ΣΚΕΨΗ: Πόσο επηρεασµένη είναι η κοινωνία σας από την παγκόσµια επιστηµονική άποψη; Πόσο σας έχει επηρεάσει; Τι πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα; 7

Μελέτη 1: Δευτέρα 1 Οκτωβρίου Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ Στην Αγία Γραφή δεν µας δίνονται λεπτοµέρειες για τα θέµατα που προκάλεσαν τη Μεγάλη Διαµάχη µεταξύ Θεού και Σατανά. Υπάρχουν όµως κάποιες περικοπές, όπως του Ησ. 14/ιδ 4-21 και του Ιεζ. 28/κη 12-19, οι οποίες αν και αναφέρονται στους ειδωλολάτρες βασιλείς της Βαβυλώνας και της Τύρου, αντίστοιχα, µε µία προσεκτικότερη µελέτη φαίνεται ότι αναφέρονται στην προέλευση, την θέση, και την πτώση του Σατανά. Στην Α Τιµ. 3/γ 6 ο Παύλος προειδοποιεί για τους κινδύνους που υπάρχουν όταν χειροτονείται κάποιος νεοκατήχητος. Συγκεκριµένα αναφέρει «να µη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου». Πώς αυτή η δήλωση του Παύλου ξεδιαλύνει τις παραπάνω περικοπές, και πώς όλα αυτά τα αποσπάσµατα µάς βοηθούν να κατανοήσουµε τα θέµατα που διαδραµατίζονται στη Μεγάλη Διαµάχη;... Τουλάχιστον τρία θέµατα προκύπτουν από τις παραπάνω περικοπές: υπερηφάνεια, αυτονοµία, και ανεξαρτησία. Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει ένα δηµιούργηµα, ένα εξαρτηµένο ον που ξαφνικά θέλησε να ανεξαρτητοποιηθεί. Η ανεξαρτησία όµως προϋποθέτει πάντα ανεξαρτησία από κάτι ή από κάποιον. Στην Α Ιωάν. 3/γ 8 αναφέρεται ότι ο Διάβολος αµάρτησε από την αρχή, και στο εδ.4 ότι η αµαρτία ορίζεται ως ανοµία. Η αµαρτία λοιπόν του Σατανά που εκδηλώθηκε µέσα από την αναζήτησή του για ανεξαρτησία και αυτονοµία, εκφράζει την επιθυµία του για απελευθέρωση από τα «δεσµά» του Θεού και του νόµου Του. Ο Σατανάς λοιπόν, µε την άρνησή του να είναι υπό την εξουσία του Θεϊκού νόµου, έδειξε ότι ήθελε να ζήσει υπό διαφορετικές συνθήκες. Με την επανάστασή του διακήρυττε πως οι νόµοι του ουρανού δεν ήταν τέλειοι. Επειδή όµως ο νόµος του Θεού είναι και η αντανάκλαση του χαρακτήρα Του, µία ατέλεια στο νόµο συνεπάγεται µε ατέλεια στον χαρακτήρα του Θεού. Με λίγα λόγια, η επανάσταση του Σατανά ήταν ενάντια στον Ίδιο τον Θεό. ΣΚΕΨΗ: Υπερηφάνεια, αυτονοµία, και ανεξαρτησία. Τι συνειρµούς κάνετε µ αυτές τις λέξεις; Με ποιους τρόπους κινδυνεύουµε να πέσουµε στις παγίδες που ανεπαίσθητα µπορούν αυτές οι έννοιες να µας οδηγήσουν; Υπάρχει περίπτωση, υπό σωστές συνθήκες, αυτές οι έννοιες να µην είναι λάθος; 8

Μελέτη 1: Τρίτη 2 Οκτωβρίου ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ «Και έχθραν θέλω στήσει αναµέσον σου και της γυναικός, και αναµέσον του σπέρµατός σου και του σπέρµατος αυτής. Αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού» (Γέν. 3/γ 15). Πώς φανερώνεται η Μεγάλη Διαµάχη σ αυτό το εδάφιο;..... Ο αινιγµατικός τρόπος µε τον οποίο προλέγεται σ αυτό το εδάφιο η Μεγάλη Διαµάχη, µας δίνει κάποια στοιχεία για τους κανόνες του Θεού στην εµπλοκή Του σ αυτήν. Βλέπουµε πως η διαµάχη που ξεκίνησε στη γη µεταξύ του φιδιού και της γυναίκας, θα εξελισσόταν και θα συµπεριλάµβανε τους οπαδούς των αρχικών αντιπάλων: το «σπέρµα» της γυναίκας και το «σπέρµα» του φιδιού. Κάποια στιγµή η µάχη θα κλιµακωνόταν µε τη σύγκρουση του Σατανά και του Ιησού από τη Ναζαρέτ, του αρσενικού απόγονου της γυναίκας. Το όπλο που επέλεξε ο Θεός ήταν ο Ιησούς ο Οποίος θα πολεµούσε για την γυναίκα, και παρότι θα πληγωνόταν, θα έδινε το θανατηφόρο χτύπηµα στο φίδι. Το όπλο που επιλέχθηκε, ήταν η θυσία Του, µία πράξη ανιδιοτελούς αγάπης. Πώς τα παρακάτω εδάφια µάς βοηθούν να καταλάβουµε ορισµένα από τα θέµατα που διαδραµατίζονται στην Μεγάλη Διαµάχη; Πώς το σχέδιο της σωτηρίας είναι κεντρικό σε όλη την κατάσταση; Συγκρίνετε Γέν. 4/δ 4 µε Εβρ. 11/ια 4. Συγκρίνετε Γέν. 12/ιβ 3, 22/κβ 18 µε Γαλ. 3/γ 16.. Συγκρίνετε Έξ. 25/κε 8 µε Εβρ. 4/δ 2...... Συγκρίνετε Ησ. 53/νγ 6 µε Ρωµ. 5/ε 8... Ματθ. 16/ις 18, 18/ιη 16-20.. Εβρ. 8/η 1,2 9

Μελέτη 1: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ Στη χθεσινή µας µελέτη είδαµε πώς φανέρωσε ο Θεός τον εαυτό Του και την αλήθειά Του µέσα στη Μεγάλη Διαµάχη. Ο Θεός εργάστηκε µέσω των πατριαρχών, των ιερατικών υπηρεσιών, την εξιλεωτική θυσία του Χριστού, την εκκλησία και την διακονία του Χριστού στο ουράνιο Αγιαστήριο. Ο Σατανάς από την άλλη, εργάστηκε αδιάκοπα για να υπονοµεύσει τα σχέδια του Κυρίου. Εποµένως, ό,τι διαδραµατίστηκε στη διαµάχη και ό,τι εξελίσσεται τώρα, είναι πάνω στα ίδια θέµατα. Για παράδειγµα, οι θυσίες που τελούνταν από τους πατριάρχες και τους ιερείς, δόθηκαν από τον Θεό για να θυµίζουν στους ανθρώπους τον Δηµιουργό τους και να διατηρούν ζωντανή την ελπίδα της λύτρωσης. Πώς προσπάθησε ο Σατανάς να σφετεριστεί και να καταστρέψει την αλήθεια του σχεδίου της σωτηρίας που αποκαλύφθηκε στο τελετουργικό σύστηµα; Δείτε Ρωµ. 1/α 20-28, Δευτ. 32/λβ 17,18. Η ενσάρκωση του Χριστού, η επίγεια διακονία Του και η εξιλεωτική Του θυσία στο σταυρό, ήταν τα βασικά µέσα που έκλεξε ο Θεός για να νικήσει τον Σατανά στη Μεγάλη Διαµάχη. Ο θάνατος του Χριστού θα εγγυόταν την ανατροπή του Σατανά, ο οποίος εργαζόταν ακούραστα εναντίον του Χριστού. Τι λένε αυτά τα εδάφια για τους τρόπους που χρησιµοποίησε ο Σατανάς ενάντια στον Ιησού; (Ματθ. 2/β 1-18, 4/δ 1-11, 16/ις 21-23, 27/κζ 39-42)..... Μετά τον θάνατο και την ανάστασή Του, ο Χριστός ίδρυσε την εκκλησία Του στη γη για να διακηρύξει στους ανθρώπους τα καλά νέα της σωτηρίας. Από την αρχή ο Σατανάς αποφάσισε να αποδυναµώσει και στη συνέχεια να καταστρέψει την εκκλησία. Τα παρακάτω εδάφια αναφέρουν ορισµένες τακτικές του Σατανά εναντίον της εκκλησίας (δείτε Πράξ. 5/ε 17,18, 7/ζ 54-60, Β Θεσ. 2/β 1-4, Α Τιµ. 4/δ 1, Β Πέτρ. 2/β 1, Αποκ. 12/ιβ 13-17). Στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουµε για το ουράνιο Αγιαστήριο στο οποίο, ο Χριστός µετά την ανάληψή Του (Εβρ. 4/δ 14-16, 9/θ 24), λειτουργεί ως Αρχιερέας για τους αµαρτωλούς ανθρώπους (Εβρ. 7/ζ 27). Στο Δαν. 8/η 11-14 βλέπουµε την δραστηριότητα του Σατανά σχετικά µε την διακονία του Χριστού στο ουράνιο Αγιαστήριο, και την προσπάθειά του να σφετεριστεί αυτήν τη διακονία. ΣΚΕΨΗ: Δεν αρκεί µόνο το να διαβάσουµε την προειδοποίηση στην Α Πέτρ. 5/ε 8,9, αλλά πρέπει και να την εφαρµόσουµε στη ζωή µας. Πώς αντιστεκόµαστε στον Διάβολο; Πόσο συχνά αισθάνεστε τις προσπάθειες του Σατανά εναντίον σας; 10

Μελέτη 1: Πέμπτη 4 Οκτωβρίου ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ Διαβάστε Ναυή 24/κδ 15. Πώς αυτό το εδάφιο φανερώνει το θεµελιώδες ζήτηµα της Μεγάλης Διαµάχης; Οι προφητείες µάς δίνουν µία εικόνα των τελευταίων γεγονότων που θα διαδραµατιστούν στη διαµάχη µεταξύ του Θεού και του Σατανά. Για µία περίοδο 1260 χρόνων (Δαν. 7/ζ 25, 12/ιβ 7, Αποκ. 11/ια 2, 12/ιβ 14, 13/ιγ 5), ο Σατανάς δίωκε τον λαό του Θεού. Προς το τέλος της διαµάχης όπως καταγράφεται στην Αποκ. 12/ιβ και 13/ιγ, ο Σατανάς χρησιµοποιεί δύο επίγειες δυνάµεις: ένα θηρίο όµοιο µε λεοπάρδαλη (Αποκ. 13/ιγ 1-10) και ένα θηρίο µε δύο κέρατα (Αποκ. 13/ιγ 11-17) τα οποία χρησιµοποιούν τις τακτικές του Σατανά που ήδη µελετήσαµε. Στην Αποκ. 14/ιδ βλέπουµε την αντίδραση του Θεού στις κινήσεις του Σατανά, έτσι ώστε να δοθεί ένα τέλος στη διαµάχη αυτή. Τι διαβάζουµε στην Αποκ. 14/ιδ 6-13 για τους τρόπους µε τους οποίους θα εκδηλωθούν ορισµένα θέµατα της Μεγάλης Διαµάχης;. Ο Θεός, πριν τη λήξη της διαµάχης, δίνει µία ξεκάθαρη διακήρυξη σχετικά µε τη διαµάχη αυτή, ώστε όλοι οι άνθρωποι να είναι σε θέση να πάρουν τις αποφάσεις τους. Στην τελική διαµάχη θα υπάρξουν άνθρωποι που θα σταθούν πιστοί στον Θεό. Στην Αποκ. 14/ιδ συµβολίζονται µε τον αριθµό 144.000, αντιπροσωπεύοντας, πιθανόν, ένα αναρίθµητο πλήθος από όλα τα έθνη της γης (Αποκ. 7/ζ 4). Αυτοί παραµένουν υπάκουοι στις εντολές του Θεού στην περίοδο της µεγάλης θλίψης, και είναι εξολοκλήρου αφοσιωµένοι στην λατρεία του Δηµιουργού Θεού. Δέχονται την επιδοκιµασία του και βγαίνουν µαζί Του νικητές, ενώ οι αµετανόητοι καταστρέφονται στον θερισµό που ακολουθεί (Αποκ. 14/ιδ 14-20). Το θέµα είναι ότι µία µέρα αυτή η διαµάχη θα λήξει. ΣΚΕΨΗ: Στην Μεγάλη Διαµάχη κανείς δεν µπορεί να µείνει ουδέτερος. Οποιοσδήποτε µπορεί να ισχυριστεί ότι είναι µε την πλευρά του Κυρίου (δείτε Ιωάν. 16/ις 2), πώς όµως µπορεί να είναι σίγουρος ότι όντως είναι; 11

Μελέτη 1: Παρασκευή 5 Οκτωβρίου Δύση ηλίου: 19:04 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «Η Γραφή είναι ο ίδιος ο ερµηνευτής της. Τα γραπτά της πρέπει να αντιπαραβάλλονται µε τα γραπτά της. Ο µελετητής πρέπει να µάθει να θεωρεί το λόγο σαν σύνολο και να διακρίνει την κατά µέρος σχετικότητά του. Πρέπει να αποκτήσει τη γνώση του µεγάλου κεντρικού της θέµατος, του αρχικού σχεδίου του Θεού για τον κόσµο, της εµφάνισης της µεγάλης διαµάχης και του έργου της απολύτρωσης. Πρέπει να κατανοήσει το ποιόν των δύο µεγάλων αρχών που αγωνίζονται για την υπεροχή και πρέπει να µάθει να διακρίνει από τα ιστορικά και προφητικά κατάστιχα τον τρόπο ενέργειάς τους µέχρι τη µεγάλη συντέλεια. Πρέπει να δει πώς η λογοµαχία αυτή διεισδύει µέσα σε κάθε φάση της ανθρώπινης εµπειρίας. Πώς αυτός ο ίδιος αποκαλύπτει µε κάθε πράξη της ζωής είτε τη µια είτε την άλλη από τις δύο ανταγωνιστικές κινητήριες δυνάµεις. Και πώς είτε το θέλει είτε όχι, αποφασίζει ήδη από τώρα σε ποια παράταξη της λογοµαχίας θα βρεθεί.» Ε. Χουάιτ, Ε. σ.179,180. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: 1. Στο παραπάνω απόσπασµα η Ε. Χουάιτ αναφέρει ότι η Μεγάλη Διαµάχη «διεισδύει µέσα σε κάθε φάση της ανθρώπινης εµπειρίας». Κατά πόσο αυτό ισχύει στη δική σας εµπειρία; Η κατανόηση της Μεγάλης Διαµάχης σάς ενδυναµώνει ή µήπως σας µπερδεύει καθώς αντιµετωπίζεται καθηµερινά ζητήµατα του κόσµου της αµαρτίας και της θλίψης; 2. Κάποιοι µιλούν για «καθυστέρηση» της δεύτερης έλευσης του Χριστού. Με την αδικία και την άσκοπη θλίψη στον κόσµο, κάθε µέρα ζωής σ αυτή τη γη µοιάζει µεγάλη καθυστέρηση. Πώς µπορεί να εξηγηθεί αυτή η «καθυστέρηση» στα πλαίσια της Μεγάλης Διαµάχης; 3. Πόσο βέβαιοι µπορούµε να είµαστε ότι το αποτέλεσµα της διαµάχης µεταξύ του καλού και του κακού είναι ότι στο τέλος θα νικηθεί το κακό; Τι λόγους έχουµε να το πιστεύουµε; Πώς η προφητεία στο Δαν. 2/β µας βοηθάει να είµαστε βέβαιοι για το αποτέλεσµα; 4. Δείτε την τελευταία ερώτηση της Πέµπτης. Η απάντησή µας δείχνει κατά πόσο έχουµε κατανοήσει ποιοι θα είναι οι διώκτες των τελευταίων ηµερών. Πώς µπορούµε να είµαστε σίγουροι ότι θα είµαστε στη σωστή πλευρά; 12