Ευρωπαίοι σχεδιαστές εκτός Ιταλίας Daan Yippes: Ο Ολλανδός σχεδιαστής ξεκινάει να δηµιουργεί ιστορίες µετις πάπιες το 1965 και στα πρώτα του σχέδια µιµείται πολύ τον Barks. Συναντάµε πάλι τα ψηλά κτίρια και τους µεγάλους δρόµους και πεζοδρόµια στο κέντρο της πόλης. Η δόµηση δεν είναι ιδιαίτερα πυκνή, ενώ η ρυµοτοµία και η κορυφογραµµήείναιπαρόµοιες µε αυτές που παρουσιάζουν οι Ιταλοί σχεδιαστές.
Τα προάστια διαχωρίζονται κι εδώ από το κέντρο, ενώ υπάρχει και µία σαφώς ορισµένη βιοµηχανική ζώνη έξω από την πόλη. Ηζώνηαυτήτουδίνειτην αφορµή να εκφράσει τους έντονους προβληµατισµούς του σχετικά µετηµόλυνση του περιβάλλοντος, σε αντίθεση µετουςαµερικάνους σχεδιαστές που δεν την αναφέρουν καθόλου.
Επίσης, παρουσιάζει και αυτός ένα σταθµό τρένων παρόµοιο µε αυτούς των Ιταλών. Τέλος, ο Yippes σχεδιάζει για πρώτη φορά παρκόµετρα στους δρόµους, το οποίο είναι µια κατεξοχήν ευρωπαϊκή τιµολογιακή πολιτική.
Fred Milton: Ο Milton είναι ανός και σχεδιάζει ιστορίες µε πάπιες από το τα µέσα της δεκαετίας του 70 µέχρι σήµερα. Η Λιµνούπολη του Milton παρουσιάζεται πιο συγκεντρωµένη και χωρίς σαφή διαχωρισµό κέντρουκα προαστίων. Ηπόληείναι πολυλειτουργική µεκατοικίες, εµπόριο, γραφεία και ψυχαγωγία αναµεµιγµένα. Η κορυφογραµµή δηλώνει µια ποικιλία κτιρίων µε καµινάδες, στέγες, ψηλά κτίρια γραφείων κ.α. που τεκµηριώνει αυτή την άποψη.
Τα πάρκα και οι πλατείες είναι κι εδώ µικρά και διάσπαρτα µέσα στον αστικό ιστό, χωρίς να δηµιουργούν ασυνέχειες. Οι δρόµοι είναι πιο µικροί, αφού δεν χρειάζεται να υποστηρίξουν µετακινήσεις από τα προάστια στην πόλη, και συχνά είναι καµπύλοι ή µε στροφές αποδεικνύοντας τη µη αυστηρή ρυµοτοµία. Ο Milton παρουσιάζει και αυτός ένα µουσείο µε αναφορές στο µεταµοντέρνο κίνηµα, όπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί του.
Γενικά παρατηρούµε ότι όλοι οι σχεδιαστές διατηρούνε κάποια σταθερά στοιχεία στη Λιµνούπολη, όπως το θησαυροφυλάκιο του Scrooge ήτοσπίτι του Donald, αλλά διαφοροποιούν τη γενική εικόνα της πόλης, τη ρυµοτοµία, τα κτίριά της και κάποιες φόρες και τις συνήθειες των κατοίκων της, π.χ. η µετακίνηση µεδηµόσια µέσα µεταφοράς ή όχι. ΗΛιµνούπολη, λοιπόν, είναι µια πόλη µε πολλέςσηµασίες. Είναι µια ρεαλιστική πόλη εµπνευσµένη από τις αµερικάνικες µητροπόλεις, που γεννήθηκε στο µυαλό του Carl Barks. Είναι µια φανταστική πόλη, «εύπλαστη» για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της εκάστοτε ιστορίας και να αποτελεί αφορµή γιακάθε είδους περιπέτεια. Είναι η πόλη του Scrooge και του Donald, όπως το Gotham City είναι η πόλη του Batman και η Μητρόπολη είναι η πόλη του Superman. ΗΛιµνούπολη αλλάζει σταδιακά και σιωπηλά χαρακτήρα µε τοπέρασµα του χρόνου και ανάλογα µε τα γεγονότα της κάθε εποχής. Ενδεικτικά αναφέρουµε µερικά παραδείγµατα: Α) Μετά το 1941 η οµάδα του Disney βάζει τον Donald να ενσαρκώνει ένα µέσο περήφανο Αµερικάνο που βγαίνει από το Β Παγκόσµιο Πόλεµο. Β) Ο πυρετός του χρυσού στην Αλάσκα µετά το 1901 δίνει την αφορµή για τη δηµιουργία περιπετειών µε θέµα το κυνήγι του χρυσού. Γ) Ο 2 ος αιώνας δίνει αφορµές για αναφορές στον γιγαντισµό τηςλιµνούπολης, στο συνωστισµό, στη µόλυνση του περιβάλλοντος, στο internet, στα ταξίδια στο διάστηµα κ.τ.λ.
Γενικά η Λιµνούπολη παρουσιάζει το πρότυπο της σύγχρονης αµερικάνικης πόλης. ιακρίνονται σε αυτήν τρεις ξεχωριστές περιοχές-χώροι. Υπάρχει το κέντρο (downtown), µε τους ψηλούς ουρανοξύστες και τους µεγάλος δρόµους. Υπάρχουν τα προάστια µε ταµικρά ξύλινα σπιτάκια και το πράσινο, στα οποία µένουν όλοι οι ήρωες των ιστοριών. Τέλος, υπάρχει το θησαυροφυλάκιο που ζει ο Scrooge Mc Duck, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, αλλά αποµακρυσµένο και ανεπηρέαστο από τα γύρω κτίρια. Το κέντρο και τα προάστια είναι σαφώς διαχωρισµένα και συχνά διακρίνονται από κοινωνικές αντιθέσεις µεταξύ των πληθυσµών τους. Εµφανίζεται έτσι µια κοινωνική διαίρεση του χώρου που χαρακτηρίζει τις περισσότερες αµερικάνικες µητροπόλεις.
Ηλιµνούπολη, λοιπόν, είναι µια διαχρονική πόλη που προσαρµόζεται στο χώρο και στο χρόνο, έτσι ώστε ο αναγνώστης να την οικειοποιείται και να προβληµατίζεται για τα ζητήµατα της εποχής τους. Αν µπορούσαµε να δούµε τις πόλεις µας όπως είδε ο Barks και οι άλλοι σχεδιαστές τη Λιµνούπολη, ίσως η καθηµερινότητα µας να ήταν λιγότερο µονότονη και πιο συναρπαστική
Το κοµµάτι που θα κλείσει την εργασία αυτή µιλάει για τις αντιθέσεις µεταξύ κέντρου και προαστίων, ιδιαίτερα τις κοινωνικές. Λέγεται Subdivisions και έχει γραφτεί από τους Καναδούς Rush το 1982. Ακολουθούν οι στίχοι του κοµµατιού: Sprawling on the fringes of the city In geometric order An insulated border In between the bright lights And the far unlit unknown Growing up it all seems so one-sided Opinions all provided The future pre-decided Detached and subdivided In the mass production zone Nowhere is the dreamer Or the misfit so alone Subdivisions- In the high school halls In the shopping malls Conform or be cast out Subdivisions- In the basement bars In the backs of cars Be cool or be cast out Any escape might help to smooth The unattractive truth But the suburbs have no charms to soothe The restless dreams of youth
Drawn like moths we drift into the city The timeless old attraction Cruising for the action Lit up like a firefly Just to feel the living night Some will sell their dreams for small desires Or lose the race to rats Get caught in ticking traps And start to dream of somewhere To relax their restless flight Somewhere out of the memory Of lighted streets on quiet nights. Subdivisions- In the high school halls In the shopping malls Conform or be cast out Subdivisions- In the basement bars In the backs of cars Be cool or be cast out Any escape might help to smooth The unattractive truth But the suburbs have no charms to soothe The restless dreams of youth