Artwork: k.georgantas@gmail.com

Artwork: k.georgantas@gmail.com

2

jeanpaulgaultier.com 6

18 26 32 55 ENGLISH SECTION 28 WELCOME TO GREECE: This is a locals experience of what summer brings along. It is about things that nobody dears to utter. / 32 FOUREIRA: The young star who sang at Athens Pride talks to Antivirus / 39 STYLE: Posh Fashion, Best Buy and Special Aussiebum Shooting. / 58 GAY MAPS: Athens, Mykonos, Thessaloniki, Santorini ΑΚΟΜΗ: 18 Μέινστριμ: Τι είναι τελικά η ποπ κουλτούρα; Τίποτα παραπάνω από μια υποκουλτούρα που βγήκε στο γυαλί και απόκτησε δημοσιότητα. / 26 THE ARTPOP QUEEN: Lady Gaga. Ή που θα τη λατρέψεις ή που θα τη μισήσεις.τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα! 7

(Σε κάθε τεύχος σας παρουσιάζουμε μερικούς από τους συνεργάτες μας...) Managing director / Editor in chief: Γιάννης Παπαγιαννόπουλος - gp@avmag.gr Marketing director Νίκος Σοφιανός - ns@avmag.gr Creative Director Κωνσταντίνος Γεωργαντάς - k.georgantas@gmail.com Assistant Editor in Chief Βασίλης Θανόπουλος - bill_thanau@yahoo.gr Γρηγόρης Μορίκης Παναγιώτης Σιμόπουλος Παναγιώτης Σταματόπουλος Fashion / Beauty Director Lucas Samaltanos-Ferrier - lucas@avmag.gr Marketing-Advertising Manager Μπάμπης Μοσκόφογλου - bm@avmag.gr Υπεύθυνος για τις φωτογραφίες του τεύχους και γραφίστας μας για τα πρώτα 5 μας χρόνια. Video artist. Πολυμηχάνημα. Θα έλεγε κανείς ο τέλειος συνεργάτης (που είναι). Δυστυχώς μιλάει... Ο πολυαγαπημένος μας φωτογράφος και κύριος υπεύθυνος για το editorial που μας εμπιστεύθηκε η AUSSIΕBUM για την ελληνική της καμπάνια. Μοντελάρα, κούκλος & κάγκουρας. Το νέο έμψυχο δυναμικό μας, μας βγήκε πολύ δυναμικό. Έχει πάρει στους ώμους του επάξια ολόκληρη την ιστοσελίδα μας και γι' αυτό του είμαστε ευγνώμωνες! Και έπονται κι άλλα... Άντε βρε! Καλή αρχή! Editors Αντωνία Κυδωνάκη Βασίλης Θανόπουλος Βασίλης Νικορέλος Βασίλης Ψαριανός Ζακ Κωστόπουλος Κυριάκος Βογιατζής Κωνσταντίνος Παλάζης Λίνα Λαχανιώτη Μανώλης Βαμβούνης Μπάμπης Μοσκόφογλου Σπυρίδων Κάγκας Σοφοκλής Χανος Τάσος Θεοδωρόπουλος Τάσος Λαζαρίδης ΜusicBug Salonikios (πολύ) λίγο πριν κλείσει το τεύχος # παράνοια! Photographers Γρηγόρης Μορίκης, Παναγιώτης Σιμόπουλος - Στο τεύχος μας αυτό σας παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα τις Μπαμπάνες! - ΛΟΛ. Μα φαντάζεσαι κανα ζωντανό να πάει στον μπακάλη και να ζητήσει με τουπέ κιολας μπαμπάνες; - Τραύμα 7 Κόμικ Harry Victor Saxon - Gerry Steve Στιβακτής Site administrators Μανώλης Ναζλίδης - admin@avmag.gr Παναγιώτης Σταματόπουλος - pstamat@me.com homo evolution για την gay & lesbian κοινότητα για θέματα πολιτισμού, τουρισμού και ενημέρωσης Χωματιανού 26, 104 39, Αθήνα Τηλέφωνο: 213 0041028 - info@avmag.gr Διμηνιαία έκδοση, διανέμεται δωρεάν. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη homo evolution info@avmag.gr facebook.com/antivirusmagazine #Antivirusgr Τα σημεία διανομής μας, όλα τα τεύχη online, νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο, διαγωνισμοί παραστάσεις, εκθέσεις, άρθρα, θέματα lifestyle στην σελίδα μας: www.avmag.gr Το εξώφυλλό μας είναι μια δημιουργία του Κωνσταντίνου Γεωργαντά για το αφιερωματικό μας POP τεύχος στην Ελένη Φουρέιρα 8

www.gayskiweek.info Europe s favourite Ski Pride Festival from 11 th to 18 th January, 2015 Meet with a beautiful crowd from all over the world and experience Arosa Ski at its best! The Gay Ski Week attracts gays and lesbians from more than 30 countries, and is popular both with non-skiers, beginners and advanced skiers. The event boasts gay-friendly hotels, B&B s and holiday apartments. We offer 225 km of fantastic ski and snowboard runs to suit all levels, plus cultural events, concerts and amazing theme parties. There will also be fine dining, apres-ski, ice-skating, wellness spa and sunbathing. - Allegra in Arosa!

EDITORIAL Γιάννης Παπαγιαννόπουλος (gp@avmag.gr) Οι στιγμές της αναπόλησης και της αναζήτησης το καλοκαίρι είναι νομίζω περισσότερες. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το φως, τη ζέστη, ή τις περισσότερες ώρες που έχουμε στη διάθεσή μας στις διακοπές. Ισως γι' αυτό το καλοκαίρι με ευχαριστεί και με κουράζει κομματάκι περισσότερο από τις άλλες εποχές. Φωτάκια, μπαράκια, ταράτσες, παραλίες, νησιά το σκηνικό στο οποίο σκηνοθετούμε ή απλά παίζουμε εν αγνοία μας το εργάκι. Με βόλτες, κουβέντες, σχέσεις, σεξ, φαγητά και ποτά. Και όνειρα. Και κύκλους. Και κάπου στο βάθος ή μπροστά στη μύτη μας μια αλήθεια. Και τελικά μάλλον πάντα το τι κάνουμε έχει να κάνει με το αν θα την αγνοήσουμε ή θα την αγκαλιάσουμε. Κι όλα αυτά στην προσπάθεια να βάλουμε στο εργάκι έναν τίτλο: Ευτυχία. Τhe moments of recollection and thinking for our personal quest during the summer are I think more intense. I do not know if it has to do with the light, the temperature, or the hours that we have in our disposal on our vacation. Perhaps that is the reason that summer pleases and tires me a bit more than the other seasons. Small lights, bars, terraces, beaches, islands are the scene sets in which we direct ourselves or just play without really understanding our small play. With walks, conversations, relationships, sex, food and drinks. And dreams. And circles. And somewhere in the distance or before our eyes a truth. And I think that it always come to whether we will act in order to avoid or embrace it. And all this in an effort to put a title to our small play: Happiness. 10

11

Καλωσορίζουμε τoν Τέλη Ράπτη Μέλος εδώ και χρόνια σε πολλές οργανώσεις της κοινότητάς μας και φυσικά μέλος της επιτροπής διοργάνωσης του Athens Pride. Οι εμφανίσεις του έχουν αφήσει εποχή και κατά πως φαίνεται (ευτυχώς) και οι προσπάθειές του με ότι ασχολείται. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς. ΥΓ: Μπορεί να ωθήσει οποιονδήποτε άνθρωπο με χαρακτηριστική ευκολία στον αλκοολισμό. 12

O χαιρετισμός για πρώτη φορά επίσημα από τον Γιώργο Καμίνη στο Athens Pride. Και φυσικά από τον Μπουτάρη στο Thessaloniki Pride. H ακύρωση του ομοφοβικού νόμου στην Ουγκάντα από το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας Η προσφυγή 162 ζευγαριών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριo Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Love is the answer #PeaceinGaza Η ζωή είναι στιγμές. Η ζωή είναι για να τη μοιράζεσαι! Μοιράσου τη στιγμή σου μαζί μας, στέλνοντάς την στο gp@avmag.gr και ίσως τη δεις τυπωμένη στη στήλη μας! Ο πολιτικός αγώνας της LGBT κοινότητας Μπορεί το θέμα σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης να βρίσκεται στα αζήτητα της ελληνικής πολιτικής ατζέντας, αυτό δε σημαίνει ότι οι προσπάθειες για πίεση και συμμόρφωση της Ελλάδας με τις επιταγές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έχουν σταματήσει. Και είναι πολλές... Στις 21 Ιουλίου, 162 ζευγάρια προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ εναντίον της Ελλάδας, ζητώντας το αυτονόητο. Τη νομική αναγνώριση και κοινωνική υπόσταση των οικογενειών τους. Λίγες μέρες μετά, δύο ακόμη ομόφυλα ζευγάρια που είχαν παντρευτεί στην Τήλο, αποφάσισαν να οδηγήσουν τη δικαστική διαμάχη με την πολιτεία στον Άρειο Πάγο. Παράλληλα, ακτιβιστικοί, πολιτικοί και λοιποί κοινωνικοί σχηματισμοί συνεχίζουν να ασκούν πίεση, σε μια χώρα που επιθυμεί να παραμένει στάσιμη. Για πόσο όμως; Πρόσφατα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός εξωτερικών, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, σήκωσε το δάχτυλο δείχνοντας Σαμαρά και Αθανασίου ως υπέυθυνους για τη μη συμμόρφωση της Ελλάδας με την απόφαση του ΕΔΔΑ. Ίσως να χρειαστούν ακόμα αρκετές δικαστικές αποφάσεις μέχρι η Ελλάδα να ακολουθήσει το δρόμο αντίστοιχων ευρωπαϊκών χωρών που μιλούν όχι μόνο για σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και για κανονικό γάμο και υιοθεσία. Πριν προβούμε όμως σε οποιαδήποτε εκτίμηση για το χρονικό πλαίσιο της αναγνώρισης, οφείλουμε να επισημάνουμε μια σημαντική αλλαγή στη διαδικασία της κοινωνικής διεκδίκησης. Σε μια χώρα, όπου το να είσαι διαφορετικός μπορεί συχνά να γίνει κάτι επικίνδυνο (βλ. η πρόσφατη επίθεση ενός gay ζευγαριού από την αστυνομία), η LGBT κοινότητα έχει μάθει να διεκδικεί, όχι κάνοντας απλά χρήση της κοινωνικής ανθρώπινης της ιδιότητας, αλλά αξιοποιώντας τα πολιτικά όπλα που αποκτά μέσα από την ιδιότητα του Έλληνα- Ευρωπαίου πολίτη. Γιατί τελικά κάθε κοινωνική αλλαγή είναι ένας πολιτικός αγώνας. Συνεχίζονται τα ομοφοβικά περιστατικά στην Αθήνα. Το τελευταίο από αστυνομικούς κατά gay ζευγαριού στο Γκάζι. Ελλάδα 2014.. Και ρατσιστική απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά Τρανς γυναίκας στη Θεσσαλονίκη. Ξέμεινε -πάλι- από αντιρετροϊκά χάπια το ΑΧΕΠΑ... Έφυγε από τη ζωή ο Στέλιος. Καλό ταξίδι... 13

Meryl Streep Ενσαρκώνει την Κάλλας Η μεγαλύτερη -εν ζωή- ηθοποιός αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τη μεγαλύτερη ντίβα της όπερας που υπήρξε ποτέ. Της δικής μας Μαρίας Κάλλας. Η επερχόμενη ταινία αφορά στα χρόνια διδασκαλίας της Κάλλας στο Juliard της Νέας Υόρκης, λίγα χρόνια πριν φύγει... Αναμένουμε! Eθελοντές Athens Pride! Toυς ευχαριστούμε! 14

V magazine Madge + Katy Perry To πρώτο κοινό τους εξώφυλλο είναι μια ΑΡΙΣΤΗ κίνηση για την προώθηση του νέου πονήματος της Madonna "Unapologetic bitch". Άντε! Ελένη Δήμου Έσκισε στο ATHENS PRIDE H μεγάλη ελληνίδα ερμηνεύτρια μας έκανε την τιμή να συμμετάσχει στη φετινή διοργάνωση του ATHENS PRIDE, αφήνοντάς μας άφωνους με τις εξαιρετικές ερμηνείες της σε τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε! Έκλεισε πανηγυρικά την βραδιά και ο κόσμος την αποθέωσε! ΜΑΡΙΑΗ CAREY στο πρώτο gay περιοδικό της Τουρκίας Φιλί φιλί με δαγκώνεις. True blood, true love! Eπιτέλους! Ο Eric και ο Jason φασώνονται. Εφτά σαιζόν περιμέναμε, έγινε! Αχ! Το πρώτο gay περιοδικό στην ιστορία της Τουρκίας. Στο πρώτο του εξώφυλλο φιλοξενείται το πρόσωπο της Mariah Carey. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Mariah δέχτηκε αμέσως και με πολύ μεγάλη χαρά να γίνει το κεντρικό πρόσωπο αυτής της νέας κυκλοφορίας όταν οι υπεύθυνοι της έκδοσης της έκαναν την πρόταση. Η είδηση της κυκλοφορίας σχολιάστηκε ιδιαίτερα από τα μέσα της χώρας, με πιο χαρακτηριστικό το δημοσίευμα της εφημερίδας Χουριέτ που χαρακτήρισε το GayMag, ως μια μικρή επανάσταση. «Θέλουμε να σπάσουμε όλα τα ταμπού, αλλά φυσικά βήμα βήμα», δήλωσε ο αρχισυντάκτης του περιοδικού, Emir Akgün. Άφεριμ! 15

COMMUNITY Τα ομόφυλα ζευγάρια και το σύμφωνο συμβίωσης Στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό παρατηρείται -για ακόμα μια φορά- μια αναθέρμανση της συζήτησης σχετικά με το περιβόητο Σύμφωνο Συμβίωσης, λόγω και της νέας προσφυγής 162 ζευγαριών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: ότι είναι δικαίωμά μας να συμπεριλαμβάνει και εμάς το εκάστοτε σύμφωνο που προτείνεται, ότι είναι η ευκαιρία μας να αναγνωριστούμε επιτέλους ως πολίτες με ίσα δικαιώματα, και λοιπά. Και πάνω που έχεις αρχίσει να νιώθεις μια αισιοδοξία και έναν αέρα αλλαγής, μετά ψάχνεις και ανοίγεις το σχετικό Φύλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΝΟΜΟΣ 3719/2008 - ΦΕΚ 241/Α'/26.11.2008) που θεσμοθέτησε το αρχικό και αισθάνεσαι να σε χτυπάει κατάμουτρα το πρώτο πρώτο άρθρο της: Η συμφωνία δύο ενήλικων ετερόφυλων προσώπων με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο. Και κάθεσαι και σκέφτεσαι μα γιατί τόσο άμεσος αποκλεισμός των ζευγαριών του ιδίου φύλου; Και βασικά, γιατί σύμφωνο συμβίωσης και όχι γάμος; Γιατί τελικά, ενώ αυτή η κίνηση θα μπορούσε να είναι επιτέλους η ευκαιρία να με αναγνωρίσει το κράτος, τελικά καταλήγει να είναι μία ακόμα διάκριση εις βάρος μου; Ένας παράγοντας που δεν αναφέρεται συχνά είναι το κατά πόσο μια νομική κίνηση τέτοιας εμβέλειας δεν θα έδινε μόνο στα άτομα του ιδίου φύλου τα δικαιώματα που περιλαμβάνει (κληρονομικά, περιουσιακά, και άλλα), αλλά θα αποτελούσε μια αναγνώριση της ταυτότητάς τους και το δικαίωμα να γίνονται αντιληπτοί και αντιληπτές ως ισότιμοι/ες με όλους τους άλλους. Οι διακρίσεις του τύπου «αχ κοίτα δύο λεσβίες» ή «δεν μου αρέσει να βλέπω δύο γκέι να φιλιούνται» πλέον θα έβρισκαν μπροστά τους το επιχείρημα «μπορεί να έχουν τελέσει σύμφωνο» ή ακόμα και «εδώ το κράτος τους δέχεται, γιατί δεν μπορείς και εσύ;». Φυσικά σε περίπτωση που όντως το σύμφωνο περιελάμβανε τα ομόφυλα ζευγάρια θα είχαμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία: την αναφορά και την αναγνώριση τόσο της Ορθόδοξης Εκκλησίας όσο και του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού στο ίδιο κείμενο. Αλλά έτσι είμαστε, θέλουμε να πρωτοτυπούμε πάντα. Ρωτάω τον εαυτό: "μου τι αισθάνομαι πως θα μου προσέφερε το σύμφωνο συμβίωσης, εμένα ως νέου pansexual ατόμου, ως θεσμός που περιλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια". Όντας σε μια ηλικία που είναι νωρίς να σκέφτομαι την ένωση μου με έναν άνθρωπο, η αναγνώρισή μας ως ανθρώπων ίσων με όλους του υπόλοιπους σημαίνει το παν. Το να καταλάβει ο μέσος Έλληνας και η μέση Ελληνίδα πως όπως αυτός/η έχει την ανάγκη να αγαπήσει. Το ίδιο έχουμε και εμείς και όπως αυτός/η θέλει να είναι νομικά καλυμμένος/η σε περίπτωση που του συμβεί κάτι, το ίδιο και εμείς. Η ιδέα πως όπως αυτός/η μπορεί να φτιάξει ένα σπιτικό χωρίς να φοβάται πως θα τον/την χλευάσει η κοινωνία για το ποιος/α είναι, το ίδιο θέλουμε και εμείς. Το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι το πρώτο βήμα του αγώνα μας για ίσα δικαιώματα. Η συζήτηση και μόνο που έχει προκαλέσει ανοίγει πολλές πόρτες για δημόσιο και ιδιωτικό διάλογο σχετικό με την ΛΟΑΔ κοινότητα. Μου δίνει και εμένα ευκαιρία να μιλάω στο σπίτι, στη σχολή, στο δρόμο για τους τρόπους με τους οποίους θεωρούμαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας και να ενημερώνω τον κόσμο. Και όταν με το καλό θεσμοθετηθεί το σύμφωνο συμβίωσης, θα καταλάβουν επιτέλους πως είμαστε παντού και είμαστε πολλοί και πολλές. Ian Thorpe O χρυσός ολυμπιονίκης και μεγάλο αστέρι της κολύμβησης Ian Thorpe δήλωσε στα τέλη Ιουλίου κατα τη διάρκεια μιας εκπομπής οτι είναι gay! Υπήρχαν υπόνοιες εδώ και χρόνια αλλά ο ίδιος μόλις τις επιβεβαίωσε. Anna Paquin. Η σταρ του TRUE BLOOD έχει δηλώσει εδώ και καιρό bisexual, αλλά πριν λίγο καιρό έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δημοσιότητα στο θέμα λέγοντας: "Το γεγονός οτι είμαι bisexual δε σημαίνει πως δε μπορώ να είμαι μονογαμική" Federico Diaz Αν και καιρό οι φήμες τον θέλανε gay και σύντροφο του Ricky Martin, ο ίδιος μόλις πρόσφατα μίλησε ανοικτά για τη σεξουαλικότητά του."σήμερα ξεκινώ το δρόμο μιας νέας ζωής χωρίς όρια, χωρίς ψέμματα, χωρίς ενοχλήσεις ή πόνο". Emily Rios Η Emily Rios πρωταγωνίστρια των επιτυχημένων σειρών Breaking Bad και The Bridge ανακοίνωσε πρόσφατα σε συνέντευξή της στο site της Ellen DeGeneres οτι είναι λεσβία.

ΜΕΙΝΣΤΡΙΜ

Κυριάκος Βογιατζής (kyriakos.vogiatzis@gmail.com) Mέινστριμ Τι είναι τελικά η ποπ κουλτούρα; Τι είναι τελικά η ποπ κουλτούρα; Τίποτα παραπάνω από μια υποκουλτούρα που βγήκε στο γυαλί και απόκτησε δημοσιότητα. Τόσο μικρή είναι η διαφορά ανάμεσα στο παράδοξο και το οικείο, στο υπόγειο και το συμβατικό. Είναι πραγματικά ελπιδοφόρα η όλο και αυξανόμενη παρουσία ολόκληρου του φάσματος της ταυτότητας και έκφρασης του φύλου στην ποπ κουλτούρα. Τα παραδείγματα πολλά. Στις τέχνες, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στη μόδα. Όταν το 1972 ο John Waters τάραξε τα νερά με το Pink Flamingos και την εκρηκτική Divine να διεκδικεί το τίτλο του filthiest person alive, σίγουρα δεν στόχευε να γίνει η ταινία του μέινστριμ. Και τελικά κατάφερε να ταρακουνήσει το φιλοθεάμον κοινό για τα καλά. Τα τελευταία χρόνια, η απεικόνιση και η αναπαράσταση της διεμφυλικότητας και γενικότερα των μη δυαδικών εκφράσεων φύλου έχουν πάρει έναν σαφώς διαφορετικό τόνο. Πολλά αξιόλογα παραδείγματα. Οι καλλιτέχνες Rhys Ernst και Zackary Drucker πήραν μέρος στη Μπιενάλε του Whitney Museum της Νέας Υόρκης, και έκαναν αίσθηση με μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα τη σχέση τους. Οι φωτογραφίες των Ernst και Drucker απεικονίζουν την σχέση δύο διεμφυλικών ατόμων, ενώ βρίσκονται και οι δύο στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού του φύλου τους. Η Laverne Cox του Orange Is The New Black έχει γίνει η αγαπημένη του Αμερικανικού τύπου και βρίσκεται κυριολεκτικά παντού. Η Sofia Coppola διάλεξε το μοντέλο Andrej Pejic για να συμμετάσχει στη Μικρή Γοργόνα της. Αλλά και ο οίκος Barneys χρησιμοποίησε διεμφυλικά μοντέλα για τη νέα του καμπάνια. Υπάρχουν όμως και πολλά ενδιαφέροντα παραδείγματα από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν που έθεσαν τις βάσεις, από το The Crying Game στο Boys Don t Cry και το Transamerica. Σίγουρα κάτι αλλάζει. Αυτό που θα φάνταζε αδιανόητο το 60 και το 70, σήμερα συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Τότε οποιαδήποτε ταυτότητα φύλου πέραν του δίπολου άντρας-γυναίκα, ανήκε στο περιθώριο. Την ίδια στιγμή, η queer ταυτότητα αγκάλιασε το αυτό το περιθώριο, απορρίπτοντας τις παραδοσιακές ταυτότητες των φύλων, τον κομφορμισμό και την ετεροκανονικότητα. Στην περίπτωση των διεμφυλικών ατόμων, η queer ταυτότητα, η απόρριψη του συμβατικού, υπήρξε για δεκαετίες μονόδρομος, αφού δεν χωρούσαν στο μυωπικό κόσμο του μέινστριμ. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ή έστω αλλάζουν βήμα το βήμα. Βρέθηκε επιτέλους ο χρόνος και ο χώρος για να μιλήσουμε για όλα αυτά που δεν ανήκουν απλώς στο άσπρο ή το μαύρο. Φυσικά, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, και σε καμία των περιπτώσεων δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι ΗΠΑ και ορισμένες χώρες της Ευρώπης αντανακλούν την κατάσταση που επικρατεί στον υπόλοιπο κόσμο. Το αντίθετο θα έλεγα, μάλλον είναι η εξαίρεση. Το θέμα είναι τώρα να αποφύγουμε τον κίνδυνο της κανονικότητας - το τίμημα του μέινστριμ. Το όνειρο της ευτυχισμένης οικογένειας που τρώει βούτυρο και μαρμελάδα για πρωινό με παιδιά, σκυλιά και γατιά, δεν είναι για όλους μας. Όπως και ο γάμος δεν είναι το επισφράγισμα κάθε σχέσης. Υπάρχει ζωή και εκτός των πλαισίων του κοινωνικώς αποδεκτού. Και ευτυχώς δηλαδή. Είναι λυπηρό να βλέπουμε πως ακόμα και μέσα στην ίδια την LGBT κοινότητα, η κατάρα της κανονικότητας ελλοχεύει ύπουλα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρασυρόμενοι από έναν κάποιον ενθουσιασμό προσωπικών πιστεύω, πέφτουν στα ίδια στεγανά από τα οποία δεκαετίες τώρα προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Σίγουρα είναι πιο εύπεπτη η εικόνα της επιτυχημένης διεμφυλικής ηθοποιού, παρά αυτή της underground drag περσόνας. Αλλά εδώ ακριβώς κρίνεται η ισότητα για την οποία όλοι φωνάζουμε. Στόχος είναι να απαγκιστρωθούμε από το συντηρητισμό, πέφτοντας στα χέρια ενός νέου μικρο-συντηρητισμού που φτιάξαμε εμείς οι ίδιοι. Τελικά, σήμερα που αν και τα πράγματα πηγαίνουν προς το καλύτερο, η ανάγκη της λεγόμενης queer ταυτότητας ίσως να είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Με την ευρεία έννοια, ίσως ακόμα όσον αφορά και στα ετεροφυλόφιλα αδέρφια μας. Αυτοί κι αν δεν υποφέρουν από τα δεσμά του μέινστριμ, από τις ανεξίτηλες αναπαραστάσεις της αρρενωπότητας και της θηλυπρέπειας. Αυτοί ίσως είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ετεροκανονικότητας. Προσωπικά μου αρέσει ο όρος queer. Έχει μια δυναμική, παρά την αμφιλεγόμενη φύση του και παρά την κακοποίηση του από το ακαδημαϊκό λεξιλόγιο. Η λέξη queer ενέχει την ριζοσπαστική πολιτική σκέψη που τόσο μας λείπει σήμερα. Γιατί αυτή η σκέψη, αυτή η ριζοσπαστική ιδεολογία θα αλλάξει τα πράγματα, και όχι η βολή και η ασφάλεια του μέινστριμ.

Απολαύστε ανάλαφρα! Δύο εξαιρετικούς Πελοποννησιακούς Οίνους µε Προστατευόµενη Γεωγραφική Ένδειξη φέρνει η Ελληνικά Κελλάρια Οίνων Α.Ε. στο καθηµερινό τραπέζι, σε εξαιρετική τιµή. Το Μοσχοφίλερο Λευκός Κύκνος και το Αγιωργίτικο Μαύρος Κύκνος θα εκτιµηθούν ιδιαίτερα από εσάς που ξέρετε από καλό κρασί. Απολαύστε ποιότητα σε προσιτή τιµή, κάθε µέρα µε τα πιάτα που αγαπάτε. www.greek-wine-cellars.com, τηλ.: 22990-22231, Μαρκόπουλο

CULTURE Μανώλης Βαμβούνης (manolis@gmail.com) 1 Η Κόκκινη Βασίλισσα (Αμαλία Μουτούση) Μετατόπιση Προς το Ερυθρό (σκηνοθεσία Θάνος Παπακωνσταντίνου) Η Κόκκινη Βασίλισσα έχει καλεσμένο για δείπνο. Η Αμαλία Μουτούση στην αγαπημένη μας παράσταση του φετινού φεστιβάλ, αλλοπρόσαλλο πλάσμα. Σίγουρα όχι άνθρωπος. Αλλά τι; Ντυμένη στα κόκκινα, με μια ουρά που διανύει το μήκος της σκηνής, που ελίσσεται, που σούρνεται σε όλο το μήκος του ολόλευκου σαλονιού της έως τον πίσω, σκοτεινό, κατάμαυρο χώρο όπου κάνει τις ετοιμασίες της. Σεμνή, ντροπαλή, ύπουλη. Ερπετό, Έχιδνα, Γοργόνη. Ο διάλογος της με τον Καλεσμένο είναι ένα παιχνίδι ζευγαρώματος, ένα ακοινώνητο φλερτάρισμα. Παίρνει τα λουλούδια του, τον επαινεί για τη γραβάτα του, τον τυλίγει, α συγνώμη ήταν τυχαίο βγάλε να το πλύνω, τον γδύνει. Κι αυτός νιώθει όλο και πιο αδύναμος, πιο ανίκανος όσο πλησιάζει η ώρα της τροφής. Τότε πια, μαρμαρωμένος από το βλέμμα μιας άλλης Μέδουσας, αφήνεται στην αγκαλιά της, τυλιγμένος με ασφάλεια και στοργή -παγιδευμένος- μέσα στην κατακόκκινη ουρά της. Η Τροφός του ονοματίζει κάθε μπουκιά που τον ταΐζει. Κάθε σκατό, κυριολεκτικό σκατό, που βγάζει με το κουταλάκι από το σινιέ σερβίτσιο. Φρέσκα από ένα κουνελοτροφείο. Το δεύτερο, γυαλιστερό, το μάζεψε η ίδια σήμερα από ένα σκυλάκι στο πεζοδρόμιο. Το τελευταίο, το κυρίως, είναι κομμάτι δικό της, το μέσα της, το γέννησε, του λέει, καθώς τον καλύπτει ολόκληρο, τον πασαλείβει, με τα κόπρανα της. Με αγάπη, με στοργή. Άλλη μια χαψιά σκατά για τη μαμά; Μαμ. Ταΐζοντας τον, τον καταπίνει, τον ξερνά και τον γεννάει. Όλοι θέλουν το φαγητό της, το σκατό της, τη φαντασίωση της, ακόμα κι αν ξέρουν πως τους κάνει κακό, πως τους σκοτώνει. Έτσι δεν είναι η ανθρώπινη φύση; 21

2 3 4 5 6 7 8 9 10 2. Η Μάνα (Νίκος Καραθάνος) Ματωμένος Γάμος (σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου) Όταν η Mάνα-Καραθάνος, με αυτό το ξασμένο από την κομμώτρια της γειτονιάς μαλλί και τους τόνους λακ, με το ταγεράκι της χήρας, με το τακουνάκι και τη βεντάλια, περιγράφει πως έχωσε το δάχτυλο παπάρα μέσα στο αίμα του παιδιού της, νιώθεις την μεταλλική γεύση στη γλώσσα της, πικραίνεσαι και κόβεσαι μαζί της. Είναι αυτή η Μάνα και κάθε Μάνα που υπήρξε ποτέ: συγκινητική, εξαρτημένη, ασφυκτική, υστερική, αληθινή. Θέλεις να τη χαστουκίσεις, να τη σπάσεις στο ξύλο και μετά να την πάρεις αγκαλιά. Επειδή την έκανες (κι εσύ κι η ζωή) να κλάψει. Κι επειδή είναι ΜΑΝΑ ρε. 3. Φρανζ Μουρ (Αργύρης Ξάφης) Οι Ληστές (σκηνοθεσία Ιω Βουλγαράκη) Να ένας καρτουνίστικος villain ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τη θέση του στο μελόδραμα της ζωής. Να ο κακός αδερφός, ο δεύτερος, ο unwanted, ο άσχημος, ο ανέραστος, ο μισητός από τον πατέρα του, την κοινωνία και τον Θεό. Έτσι νιώθει, και είναι αποφασισμένος να αποδειχθεί άξιος του μίσους τους και να τους το ανταποδώσει χίλιες φορές, καταρρίπτοντας έναν έναν τους θεσμούς τους. Ύπουλος, μπαγαπόντης, λατρεμένα σκατένιος αλλά πάντα με μια ψευτοκαλοσυνάτη αθωότητα στον τρόπο που φέρεται και άγεται, δήθεν αυτός ο κακόμοιρος, δήθεν αυτός ο αδικημένος. Αλίμονο αν μπορεί να πείσει καν τον εαυτό του ο Φρανς, πόσο μάλλον το κοινό στο οποίο απευθύνεται. 4 Ανχέλικα Λιντέλλ (Η «Κακιἀ» Γουέντυ) Το Σύνδρομο της Γουέντυ (σκηνοθεσία Ανχέλικα Λιντέλλ) Ξεκινάει την παράσταση με έναν 10λεπτο (δεν κρατάγαμε και ρολόι) αυνανισμό ως Γουέντυ του Πήτερ Παν με χρυσό λαμέ βρακάκι, πάνω από το χώμα που σκεπάζει τα 69 νεκρά θύματα του serial killer της παιδικής κατασκήνωσης στην Ουτόγια. Στο τέλος, ως εαυτός της πια, παραδέχεται πως ίσως χρειάζεται τους ανθρώπους, για να μη χάνει επαφή με αυτά που μισεί. Και είναι πολλά, όπως η δηθενιά που κρύβει η καλοσύνη των ξένων και η ψευτοανωτερότητα του μητρικού συμβόλου, όπως όλα τα ψεύτικα. «Ώρες ώρες μπερδεύω τη λαχτάρα μου να πηδηχτώ με τη λαχτάρα μου να πεθάνω» 5. Πάτερ Κορβίνος (Νίκος Καραθάνος) Πάπισσα Ιωάννα (σκηνοθεσία Δημήτρης Μαυρίκιος) Διπλοθεσίτης Καραθάνος, και ως ο «αγένιος» (και «αποτετμημένος», καστράτος πωστολένε) πατήρ Κόραξ, ο οποίος παίρνει μάτι τους ερωτευμένους καλόγερους στο μοναστήρι. Σε 4 μόλις λεπτά συμμετοχής στην παράσταση μέσω video προβολής, μας ράγισε την καρδιά με τη δαχρύβρεχτη, ιδρωμένη χαρά του: Δύναται ακόμη... 6. Ο Αδαής (Αλέξανδρος Μυλωνάς) Διασκεδαστικές Ιστορίες Περί Θνητότητας (σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος) Να πως ο Τσέχωφ εφηύρε τους χίψτερ. Δεν ξέρει τίποτα. Φροντίζει όμως να το κρύβει επιμελώς. Ξέρει τα κόλπα πως να φαίνεται Κάποιος: αρκεί να του αρέσει ο,τιδήποτε in, να στραβώνει με ο,τιδήποτε λαοφιλές. Γι αυτό είναι επάξια ο μεγαλύτερος διανοούμενος της Χώρας. 7. Φιλοκτήτης (Μιχαήλ Μαρμαρινός) Φιλοκτήτης (σκηνοθεσία Κώστας Φιλίππογλου) Στο δρόμο για τον Τρώικο Πόλεμο, δαγκώνεται από φίδι και εγκαταλείπεται από τους συντρόφους του, μόνος και κουτσός στο ξερονήσι. Τώρα που τον χρειάζονται (αυτόν και τα Θεϊκά όπλα του), επιστρέφουν. Κι αυτός σούρνεται βασανισμένος να τους προϋπάντήσει, με περίσσεια τιμή και αξιοπρέπεια, κι ας έχουν σκοπό να τον φορτώσουν με νέες αλυσίδες. 8. Αφηγητής - Ο Βασιλιάς της Ισπανίας (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης) Το Ατλαζένιο Γοβάκι (σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου) Επειδή, αν είναι να τολμήσεις ποτέ έστω και ένα «κομμένο» 4μισάωρο ανέβασμα ενός τέτοιου συγκλονιστικού έπους που απλώνεται σε δεκαετίες, κάν το με αφηγητἠ τον Αβαρικιώτη με μούσια θηριοδαμαστή (#grrr), ψηλό κόκκινο καπέλο, κολλητά κολάν και δεκάποντο τακούνι μπότας. 9. Ιζαμπέλα Ροσσελλίνι (Dr Ιζαμπέλα Ροσσελλίνι) Green Porno Απαιτούμε τη Ροσσελλίνι σε κάθε τάξη να δίνει διάλεξη στα παιδιά μας (τους;) τη σεξουαλική συμπεριφορά των ζώων, των θαλασσινών και των εντόμων: πόσο ξέτσουλα είναι τα δελφίνια, πως ανοίγει το μουνί της πάπιας (με εσωτερικά πλάνα vagcam) και τη βασική αλήθεια, πως στη φύση... anything goes και τίποτα δεν είναι, ε, ξέρεις... «παρά φύσιν». 10 Και αυτές που δεν είδαμε ή χάσαμε με μαύρο δάκρυ: Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (αναθεματισμένα sold out) στο ΡΑΜΟΝΑTravel των Bijoux de Kant, μια σύγχρονη Μπλανς με εσάνς Διδυμότειχο- και η Αγλαΐα Παππά ως μανιασμένος Θεός Διόνυσος στις Βάκχες της Μπρούσκου, που θα απολαύσουμε αυτό το weekend στην Επίδαυρο! 22

Μουσική Music Bug (www.facebook.com/musicourtalbumreviews) Τι ακούσαμε; Τι μας άρεσε; Τι δε μας άρεσε; Τι προτιμάμε να μην ακούσουμε ποτέ ξανά; Ε, αυτά! Sia 1000 forms of fear Είναι από τις πιο περιζήτητες συνθέτριες τα τελευταία χρόνια, κι έχει γράψει πολλά παγκόσμια hits, όμως μη ξεχνάμε πως είναι μια εκπληκτική ερμηνεύτρια και παλιά καραβάνα στο χώρο. Εδώ, στον έκτο δίσκο της καριέρας της, η Sia δίνει τον καλύτερό της εαυτό σε όλες της τις ιδιότητες, έχοντας γράψει 12 κομμάτια ένα κι ένα. Ήδη μετράει μια μεγάλη επιτυχία με το «Chandelier», με τις μελωδικές μπαλάντες να είναι το ατού της (θα βρείτε άφθονες εδώ), ενώ και στις πιο pop κι ηλεκτρονικές στιγμές όπως το «Hostage» ή το «Free the animal» τα καταφέρνει μια χαρά. Κάντε μια χάρη στα αυτάκια σας κι ακούστε αυτό το άλμπουμ! (8,5/10) Jennifer Lopez A.K.A Τρία χρόνια μετά το συμπαθέστατο «Love?», η λατίνα θεά κυκλοφορεί το όγδοο άλμπουμ της. Εκτός από το πρώτο single «First Love», το supercatchy «Worry no more», το άκρως σεξουαλικό «Booty» και τις δύο όμορφες μπαλάντες «Emotions» και «Let it be me», το «Α.Κ.Α.» είναι άνευρο, τεμπέλικο, κενό, με ξεπερασμένο ήχο και φτωχή παραγωγή. Μακράν το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας της από το «Brave» του 2007. (4/10) Lana Del Ray Ultraviolence Δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό «Born to Die», η Lana Del Ray κυκλοφορεί το πολυαναμενόμενο «Ultraviolence». Κι αν με ρωτάτε αν άξιζε η αναμονή, την απάντηση θα τη σκεφτόμουν για μερικά λεπτά μιας και το νέο άλμπουμ της Lana είναι flat, χωρίς φρεσκάδα, με λίγα μόνο τραγούδια να σώζουν την κατάσταση, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο τρανταχτά κακό κομμάτι. Οπότε τώρα που το ξανασκέφτομαι, όχι δεν άξιζε η αναμονή, ήθελε 1 χρόνο ακόμα να το δουλέψει καλύτερα για να μη μοιάζει σαν κηδεία ή μουσικό χάπι για την αϋπνία (6/10) Mariah Carey Me. I Am Mariah The Elusive Chanteuse Όταν διαβάζεις αυτό τον τίτλο και βλέπεις το αποτυχημένο εξώφυλλο δεν περιμένεις και πολλά από το νέο άλμπουμ της φουσκωτής bimbo Mariah Carey. Κι ενώ υπάρχει προοπτική για κάτι ενδιαφέρον σε κομμάτια όπως το «Thirsty», «You don t know what to do», «Make it look good», «Supernatural» ή το εξαιρετικό «Meteorite», το 14ο άλμπουμ της Mariah εξαντλείται κι εξατμίζεται γρήγορα χωρίς να σου αφήνει κάτι. Βαρετό, αδιάφορο και γλυκανάλατο στο μεγαλύτερό του μέρος. Αγνοείστε το διακριτικά! (5/10) Γ. Παπαδόπουλος Για σένα Το "Για Σένα" περιέχει ήδη 4 επιτυχίες ("Για σένα", "Μετά", "Πανηγυρίζω", "Σε θέλω όπως είσαι") και είναι σίγουρο πως θα βγουν και πολλές άλλες μιας και ο ταλαντούχος συνθέτης και τραγουδιστής φαίνεται πως έχει βρει την πετυχημένη συνταγή που κάνει τα τραγούδια να "μιλούν" κατευθείαν στον ακροατή, ενώ φαίνεται πως έχει ωριμάσει τόσο ερμηνευτικά όσο και μουσικά. ΤΈνας από τους πολλά υποσχόμενους Έλληνες συνθέτες της νέας γενιάς στον καλύτερο δίσκο της καριέρας του! (5/10) 23

TV/ κομικ / σειρές/ εκδηλώσεις Μανώλης Βαμβούνης (manolis@gmail.com) H Χαρούλα Αλεξίου. Μπράβο της! Κιτσοπούλου, δώσε αίμα! Το Κοντσιτάκι, όπου gay και χαρά, πρώτη! Και δεν τη χορταίνουμε! Rocky horror από τον Οκτώβριο στο REX! (Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος) Dr Anna Vissi PhD #gelaei_o_kosmos Όχι άλλες γυμνές σέλφι στο facebook. Gaydar δεν έχετε; Ποδαράκια, κουβαδάκια, σκατάκια, κυματάκια και λοιπά καλοκαιρινά -άκια. Το νέο κλιπ της Δέσποινας. Πού το γύρισες μάνα μου; Στο World of warcraft; TUG HARDER www.classcomics.com Το θέμα gay porn comic είναι πολυσύνθετο. Υπάρχουν τα γνωστά τσοντο-κόμικς, όπως λέμε ανελέητο σεξ με τους πάντες και τα πάντα για ατελείωτες σελίδες, υπάρχουν όμως και τα τσοντοκόμικς με υπόθεση, χαρακτήρες, διαλόγους και παράλληλα (οκ, φυσικά) γιγάντιες ψωλές και ανελέητο σεξ, όπως οι παραγωγές της Class Comics. Και μετά, υπάρχουν και τα κόμικς της Class από τον Butch McLogic που είναι όλα αυτά, αλλά μαζί με sci-fi, κοινωνικό προβληματισμό, καβλωμένους βλάχους και εξωγήινους. ΠΩΣ; Ένας φωτορεπόρτερ προσπαθεί να ξεσκεπάσει τα gay όργια των πρώην κατάδικων που δουλεύουν σε μια φάρμα, για τη gay φυλλάδα του. Προφανώς τον ανακαλύπτουν και καταλήγει sex slave τους, ώσπου... τους απαγάγουν όλους μυστηριώδεις εξωγήινοι (!) και καταλήγουν στην προϊστορική εποχή (!!), όπου συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: να πηδιούνται σαν τα ζώα. Εδώ είναι το θέμα του McLogic: η σεξουαλική παρόρμηση, η αίσθηση απελευθέρωσης του (αχέμ) να πηδιέσαι σε μια φάρμα σαν τα γουρούνια με όποιον βρεις, αλλά και ο ρατσισμός των «στρέητ» βλάχων που γουστάρουν να πηδούν «πούστηδες» ή πως αυτή η νοοτροπία αλλάζει όταν απομακρυνθούν (μέσω εξωγήινης απαγωγής, πάντα) από την εποπτεία και τους κανόνες μιας κλειστής κοινωνίας. Μπορείς βέβαια απλά να ξεφαντώσεις με το υπέροχο ερωτικό σχέδιο και την τόσο διασκεδαστική και απρόβλεπτη sci-fi κωμωδία. Κανείς δεν σε κρίνει! Υπάρχει μπόλικο υλικό να χορτάσεις και πνεύμα και... σάρκα. ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΪ Όσκαρ Ουάιλντ Σεφερλής. Δελφινάριο Μια νέα μετάφραση του κλασικού μυθιστορήματος του Όσκαρ Ουάιλντ, «Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι Εκδόσεις Μίνωας. Πρόκειται για την μη λογοκριμένη πρώτη δημοσίευση του μυθιστορήματος του Ουάιλντ από το περιοδικό Lippincott το 1890. Η δημοσίευση μάλιστα της παρούσας version έχει την δική της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία: Ο Όσκαρ Ουάιλντ έστειλε το χειρόγραφο του μυθιστορήματος του στο Lippincott τον Απρίλιο του 1890. Παρά τις επεμβάσεις του επιμελητή, το έργο θεωρήθηκε ανήθικο και δέχτηκε αρνητικές έως και προσβλητικές κριτικές. Ο συγγραφέας υπεραμύνθηκε του έργου του, ωστόσο για την έντυπη έκδοσή του την επόμενη χρονιά αναγκάστηκε να αυτολογοκριθεί. Αυτή η εκδοχή κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1891 από τον εκδοτικό οίκο Ward, Lock and Company. To 2011 ο εκδοτικός οίκος Harvard University Press δημοσίευσε σχολιασμένο το αρχικό χειρόγραφο που είχε υποβάλει ο συγγραφέας στο περιοδικό Lippincott το 1890, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά. O Ντόριαν Γκρέι είναι ένας αριστοκράτης, πλούσιος και κοσμικός νέος, με εκθαμβωτική ομορφιά που σαγηνεύει όποιον τον αντικρίζει. Ο Ντόριαν συνειδητοποιεί τη γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, όταν στέκει θαμπωμένος μπροστά στο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ένας φημισμένος ζωγράφος, ο Μπάζιλ Χόλγουορντ. Μια ευχή ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη του: Να μην γεράσει ποτέ. Πράγματι, ενώ τα χρόνια περνούν, τα σημάδια του χρόνου αποτυπώνονται στο πορτρέτο, ενώ η δική του ομορφιά παραμένει αναλλοίωτη. Καθώς ο Ντόριαν επιδίδεται σε έκλυτο βίο, πέρα από τις ρυτίδες και τη φθορά του χρόνου, στο πορτρέτο φανερώνεται και η έκφυλη φύση του ακόλαστου νέου. Σήμερα, έναν αιώνα μετά την πρώτη της έκδοση, η ιστορία του Ντόριαν Γκρέι εξακολουθεί να συμβολίζει το άπιαστο όνειρο της αιώνιας νεότητας και της άφθαρτης ομορφιάς. Του Μπάμπη Μοσκόφογλου 24