Μία Πρόταση για την Προστασία των Βιομηχανικών Δαπέδων Έναντι Σεισμικής Επιβάρυνσης από Υπερκείμενες Κατασκευές

Μία Πρόταση για την Προστασία των Βιομηχανικών Δαπέδων Έναντι Σεισμικής Επιβάρυνσης από Υπερκείμενες Κατασκευές Σεβαστή Δ. Τέγου Δρ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., MSc, emi s.tegou@hotmi.com Ιωάννης Α. Τέγος Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ., emi itegos@civi.uth.gr Εισαγωγή Οι πλάκες επί εδάφους κατασκευασμένες από χυτό επί τόπου σκυρόδεμα, συναντώνται σε βιομηχανικούς και αποθηκευτικούς χώρους ή ακόμη και σε εμπορικά γκαράζ, σε αθλητικές και άλλες ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις. Τα τελευταία χρόνια, η κλίμακα των εν λόγω εγκαταστάσεων και η ταχύτητα με την οποία αυτά κατασκευάζονται έχει αυξηθεί, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται υψηλότερα και βαρύτερα ράφια και εξοπλισμός αποθήκευσης. Αυτά κάνουν τις απαιτήσεις για τις βιομηχανικές πλάκες από σκυρόδεμα ολοένα και μεγαλύτερες. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά ενός βιομηχανικού δαπέδου επί εδάφους είναι (Κόλιας κ.α., 2009): (1) η φέρουσα ικανότητα, δηλαδή η ικανότητα του δαπέδου να μεταβιβάζει στο έδαφος με ασφάλεια τα φορτία, που εφαρμόζονται σε αυτό, (2) η επιπεδότητα, δηλαδή η εξασφάλιση της οριζοντιότητας αλλά και τυχόν επιθυμητής κλίσης αυτού, ώστε να διασφαλίζεται η σταθερότητα των αντικειμένων που τίθενται επί αυτού, (3) η ανθεκτικότητα έναντι φθοράς που προκαλείται από δράσεις τριβής, κρούσης, κύλισης, ολίσθησης, πρόσκρουσης ή κοπής, (4) η αντίσταση σε ολίσθηση, που εξαρτάται από το τελείωμα του δαπέδου που καθορίζει τη μακροτραχύτητά του. (5) η εμφάνιση-αισθητική, η οποία εξαρτάται από την τεχνική της κατασκευής, την επιλογή των υλικών του τελειώματος, τη χρήση κατάλληλων μηχανημάτων διάστρωσης και κοπής αρμών κ.α. Κατά κανόνα όλα τα δάπεδα αποτελούνται από την υποδομή και το κυρίως δάπεδο (πλάκα). Τα επιμέρους στοιχεία ενός δαπέδου είναι: (1) το υπόστρωμα, το οποίο είναι το φυσικό έδαφος στο επίπεδο εκσκαφής, εφόσον είναι αρκετά αξιόπιστο, (2) η υπόβαση, η οποία είναι η στρώση επί της οποίας θα κατασκευαστεί η πλάκα του δαπέδου και αποτελείται από θραυστό υλικό με ελάχιστο, για λόγους αποστράγγισης, πάχος 150mm, (3) η στεγανωτική μεμβράνη, που χρησιμοποιείται για λόγους παρεμπόδισης της διείσδυσης τσιμεντοπολτού στην υπόβαση και μείωσης των τριβών μεταξύ πλάκας σκυροδέματος και υπόβασης, (4) η βάση, η οποία είναι η πλάκα σκυροδέματος και αποτελεί το κύριο μέρος του δαπέδου και (5) το τελείωμα της επιφάνειας. Της κατασκευής της πλάκας δαπέδου επί της υπόβασης προηγούνται η προετοιµασία των αρµών διαχωρισµού και η τοποθέτηση ξύλινων ή µεταλλικών υψοµετρικών δεικτών, κατά προτίµηση στις κορυφές του κανάβου των αρµών συστολής. Απαραίτητο στοιχείο των πλακών επί εδάφους αποτελούν οι αρμοί (ACI Committee 302, 1996 Concrete Society, 2003), Σχήμα 1. Ο αριθμός και ο τύπος των αρμών σε ένα δάπεδο εξαρτάται από το σχεδιασμό του δαπέδου και την κατασκευαστική μέθοδο που πρόκειται να ακολουθηθεί (Κόλιας κ.α., 2009). Οι αρμοί προβλέπονται για την εκτόνωση των εφελκυστικών τάσεων που αναπτύσσονται κυρίως λόγω θερμοκρασιακών μεταβολών και συστολής ξήρανσης καθώς επίσης και για την

εξασφάλιση κατάλληλων θέσεων διακοπής της κατασκευαστικής διαδικασίας (αρμοί διακοπής εργασίας). Οι δράσεις πάνω στις πλάκες επί εδάφους, Σχήμα 2, οι οποίες είναι στοιχεία με πολλές λειτουργίες, είναι οι εξής, (Τέγος και Γιάννακας, 2006): (1) κυκλοφορία περονοφόρων ή και βαρέων οχημάτων, (2) φορτία έδρασης π.χ. παλέτες, χύμα υλικά, (3) φορτία ραφιών, (4) φόρτιση μέσω φέρουσας/ μη φέρουσας τοιχοποιίας, (5) τοποθέτηση μηχανών, (6) μηχανικές και χημικές καταπονήσεις, (7) πίεση νερού (προς τα κάτω) ή άνωση, (8) διαφορικές καθιζήσεις, (9) ομοιόμορφες θερμοκρασιακές μεταβολές t s, (10) διαφορικές θερμοκρασίες άνω και κάτω πέλματος Δt και (11) ξήρανση του σκυροδέματος. Οι μέθοδοι ελαστικής ανάλυσης (Eisenmnn, 1979) χρησιμοποιούνται γενικά για τον υπολογισμό των πλακών επί εδάφους. Τα πάχη των συμβατικών πλακών που προκύπτουν με χρήση των εξισώσεων ελαστικής ανάλυσης (Westergrd, 1920) είναι σχετικά συντηρητικά. Από την άλλη μεριά, η εφαρμογή της ελαστοπλαστικής ανάλυσης γραμμών διαρροής σε οπλισμένα με χαλύβδινες ίνες δάπεδα (Ttn nd Kuitenbrouwer, 1992) οδηγεί σε μικρότερα πάχη. Ωστόσο στην περίπτωση αυτή ανακύπτουν νέα ζητήματα όπως η μεταφορά φορτίων κατά μήκος των αρμών, ο περιορισμός των βυθίσεων και η ελεγχόμενη ρηγμάτωση. Σημειώνεται ότι η διαφορά της ελαστοπλαστικής έναντι της ελαστικής ανάλυσης είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση η διαστασιολόγηση γίνεται έτσι ώστε στην προβλεπόμενη διάρκεια λειτουργίας του δαπέδου να μην εμφανιστούν ρηγματώσεις, Σχήμα 3, ενώ στην ελαστοπλαστική ανάλυση του δαπέδου από ινοπλισμένο σκυρόδεμα γίνεται αποδεκτή η εμφάνιση ρηγματώσεων, ελεγχόμενου όμως εύρους (Concrete Socity, 1992; Κόλιας κ.α., 2009). Ένα πολύ σημαντικό θέμα που ανακύπτει κατά το σχεδιασμό βιομηχανικών δαπέδων είναι η προστασία τους έναντι σεισμικής επιβάρυνσης από υπερκείμενες κατασκευές. Η τοποθέτηση εμφόρτων ραφιών μεγάλου ύψους πακτωμένων στο δάπεδο, δημιουργεί ιδιαίτερα επιβαρυντική επιπόνηση των δαπέδων σε περίπτωση σεισμικής δράσης. Οι μεγάλες τιμές της σεισμικής προέλευσης των ροπών ανατροπής οφείλονται στην υψηλή σεισμικότητα, στη στενή βάση έδρασης των ραφιών και στο μεγάλο ύψος της φόρτισης. Θεωρείται πως μία συμβατική αντιμετώπιση του προβλήματος της ευστάθειας έναντι του σεισμού σχεδιασμού, αλλά και σεισμών μικρότερων επιταχύνσεων, θα οδηγούσε αφενός σε σημαντική αύξηση του πάχους της πλάκας και αφετέρου σε αγκυρώσεις υψηλού κόστους. Στο πλαίσιο της εργασίας παρουσιάζεται μία καινοτόμος μέθοδος εξασφάλισης της σεισμικής ευστάθειας των ραφιών μέσω της δια stoppers δέσμευσης των κεφαλών των στύλων τους. (α) (β) Σχ. 1 (α) Διάταξη διαχωριστικών αρμών με βλήτρα, (β) Τυπικό βλήτρο σε θέση διαχωριστικού αρμού (πηγή: Concrete Society, 2003)) Σχ. 2 Απεικόνιση των κυρίων δράσεων στις πλάκες επί εδάφους (πηγή: (Betonkender,2006))

Σχ. 3 Ανάπτυξη ρηγματώσεων σε πλάκα επί εδάφους (Πηγή: (Concrete Society, 2003)) Παράδειγμα Υπολογισμού Βιομηχανικού Δαπέδου Για τις ανάγκες της εργασίας αξιοποιείται ως περίπτωση αναφοράς ένα συγκρότημα σύγχρονων αποθηκών ogistics συνολικής κατόψεως 60 στρεμμάτων που κατασκευάστηκαν πρόσφατα στο Καβαλάρι Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα στο πλαίσιο της εργασίας παρουσιάζεται η εξέταση της επάρκειας των πλακών επί εδάφους της υπό μελέτης αποθήκης, οι οποίες εύστοχα χαρακτηρίζονται ως οι γνωστοί-άγνωστοι φορείς καθώς επίσης και η αναζήτηση καινοτόμων λύσεων, οι οποίες σχετίζονται με τη σεισμική απόκριση των υπερκείμενων κατασκευών. Η κάτοψη της περιοχής των ραφιών δίνεται στο Σχήμα 4. Στο Σχήμα 5 φαίνεται η φόρτιση του βιομηχανικού δαπέδου λόγω των ραφιών και του οχήματος διακίνησης υλικών, ενώ στο Σχήμα 6 δίνεται η επαλληλία των φορτίσεων ραφιών και περονοφόρου οχήματος. Στο παράδειγμα εξετάζεται η δυνατότητα εφαρμογής μικρότερου πάχους ( ) από αυτό που τελικά επιλέχθηκε ( ). Όπως προκύπτει από τους ελέγχους έναντι οριακής κατάστασης αστοχίας και λειτουργικότητας που ακολουθούν, το πάχος αυτό θα ήταν δυνατόν να επιλεγεί οριακώς, όμως λόγω ρεαλιστικών δεδομένων που σχετίζονται με διάφορες αβεβαιότητες, αποφεύχθηκε από τον μελετητή.

Το φορτίο που επιβαρύνει το δάπεδο προκύπτει ως εξής: Για τον αποθηκευτικό κάναβο του Σχήματος 4 σε κάθε επίπεδο ράφι αποθηκεύονται 3 παλέτες. Θεωρώντας τελικό καθαρό ύψος των αποθηκευτικών χώρων 8,70m, ύψος παλέτας 1050-1900mm, μέγιστο βάρος παλέτας 1100 kgr καθώς και διαμόρφωη 4-5 επιπέδων αποθήκευσης, προκύπτουν: (α) Στατικό φορτίο 3.300kg κατανεμημένο σε επιφάνεια 2750x1200mm (β) φορτίο ίσο με 10.000kgr το οποίο κατεβαίνει στα τέσσερα πέλματα των 2 ορθοστατών (διάσταση πλαισίου 1000x1200mm (βάθος επί πλάτος). Ενδεικτική διάσταση πέλματος 120x160mm (2 βύσματα στήριξης). Σχ. 4 Κάτοψη ραφιών Δεδομένα: Σκυρόδεμα Πλάκα ινοπλισμένου σκυροδέματος με δείκτη ισοδύναμης καμπτικής αντοχής R e,3 =0,5 Πάχος Πλάκας h=175mm Δείκτης παραμορφωσιμότητας υπόβασης Αρμοί συστολής σε κάνναβο μικρότερο των 6 μέτρων Λόγος Poisson Φορτίο Ποδιού Ραφιών (mximum) :, Σχήμα 5 Ομοιόμορφο Φορτίο: Φορτίο Τροχού (mximum): Σεισμικότητα: ΙΙ Με τα παραπάνω δεδομένα υπολογίζεται η καμπτική εφελκυστική αντοχή της πλάκας, η θετική και αρνητική ροπή αντοχής και η ακτίνα σχετικής δυσκαμψίας.

Καμπτική εφελκυστική αντοχή της πλάκας σκυροδέματος: 200 200 2 f, 1 f 1 2, 0 4,15 N / mm 2 f 4 N / mm, ά f, 4, 0 N / mm ctk f h ctk (1) 175 ctk ctk f (α) (β) (γ) Σχ. 5 (α), Όψη (β) Κάτοψη και (γ) φωτογραφική απεικόνιση βιομηχανικού δαπέδου υπό την επίδραση φορτίου ραφιών και οχήματος διακίνησης υλικών

Σχ. 6 Κάτοψη ραφιών και σχετική θέση περονοφόρου οχήματος (Πηγή: (Concrete Society, 2003)) Θετική ροπή αντοχής υπό σημειακή φόρτιση για εύρος ρωγμής 0,3 mm: fctk, f h 4,0 0,175 10 3 m R 13,6 knm / m (2) 6 1,5 6 c Αρνητική Ροπή Αντοχής fctk, f h 4,0 0,175 3 m R Re,3 0,5 10 6,8 knm / m (3) 6 1,5 6 c Aκτίνα Σχετικής Δυσκαμψίας κατά Westergrd 3 3 E 4 cmh 32 0,175 4 12(1 v ) k 12(1 0,16 )0,06 12 10 703 mm (4) 1) Οριακή κατάσταση αστοχίας α) Φορτία Ραφιών - Έλεγχος σε Κάμψη Θεωρείται επιφάνεια έδρασης των ραφιών οπότε:

Ισοδύναμη ακτίνα επαφής: equiv 2 120 150 107mm (5) equiv 107 0,152 (6) 703 Ακόμη το συνολικό φορτίο που ασκείται από τα πόδια δύο γειτονικών ραφιών είναι: (7) Σύμφωνα με τη θεωρία του Meyerhof, το οριακό φορτίο αστοχίας P u υπολογίζεται με τη βοήθεια των παρακάτω συναρτήσει των m r +, m r -, και α όπου: m r + είναι η θετική ροπή αντοχής κατά την αστοχία m r - είναι η αρνητική ροπή αντοχής κατά την αστοχία είναι η ακτίνα σχετικής δυσκαμψίας α είναι η ισοδύναμη ακτίνα του κύκλου επαφής του φορτίου Για φόρτιση στο μέσο της πλάκας: 0 Pu 2 ( m r mr ) 2 (13,6 6,8) 128,1kN (8) 4 ( mr mr ) 4 (13,6 6,8) 0, 2 Pu 283,1kN (9) 1 1 3 3 0,703 0,152 0,156 Pu 128,1 (283,1 128,1) 246kN 60kN (10) Για φόρτιση στην περίμετρο της πλάκας: ( mr mr ) (13,6 6,8) 0 Pu 2mr 2 6,8 45,6kN (11) ( mr mr ) 4 mr (13,6 6,8) 4 6,8 0, 2 Pu 112,7kN (12) 2 2 1 1 3 3 0,703 0,152 0,152 Pu 45,6 (112,7 45,6) 96,6kN 60kN (13) Από το Σχήμα 5 φαίνεται ότι αν οι εγκάρσιοι αρμοί χαραχθούν στα μέσα των συγκρoτούμενων εκ τριών φατνωμάτων ομάδων ραφιών, η περίπτωση διπλού φορτίου κοντά στην περίμετρο της πλάκας είναι δυνατόν να αποφευχθεί χωρίς να παραβιασθεί το όριο των 6,0m.

Για φόρτιση στη γωνία της πλάκας: Εξέταση έδρασης ραφιών σε θέση διασταύρωσης αρμών (γωνία) δεν απαιτείται, καθόσον οι διαμήκεις αρμοί χαράσσονται στους άξονες των διαδρόμων, όπου δεν κινείται το VNA. - Έλεγχος σε διάτρηση Η παντελής απουσία κάτω οπλισμού δεν αφήνει περιθώριο εφαρμογής των σχέσεων ελέγχου που ισχύουν για το οπλισμένο σκυρόδεμα, ωστόσο σημειώνεται ότι η ισχύουσα δυνατότητα ελάττωσης του φορτίου κατά μεγάλο μέρος από τη συνισταμένη μεγάλου τμήματος των πιέσεων που ασκούνται από την υπόβαση στην πλάκα αμβλύνει δραστικά τον κίνδυνο αστοχίας από διάτρηση, πολλώ μάλλον επειδή οι ως άνω αναφερθείσες θέσεις κοπής αρμών απομακρύνουν τα φορτία από τις περιμέτρους των επιμέρους πλακών. β) Φορτία Τροχών Θεωρείται επιφάνεια επαφής 165. 40 mm, οπότε: ακτίνα επαφής: (14) Ακόμη το συνολικό φορτίο που ασκείται από τον τροχό είναι: (15) Για φόρτιση στο μέσο της πλάκας: 0 Pu 2 ( m r mr ) 2 (13,6 6,8) 128,1kN (16) 4 ( mr mr ) 4 (13,6 6,8) 0, 2 Pu 283,1kN (17) 1 1 3 3 0,703 0,65 0,065 Pu 128,1 (283,1 128,1) 178,5kN 64kN (18) Για φόρτιση στην ακμή της πλάκας: ( mr mr ) (13,6 6,8) 0 Pu 2mr 2 6,8 45,6kN (19) ( mr mr ) 4 mr (13,6 6,8) 4 6,8 0, 2 Pu 112,7kN (20) 2 2 1 1 3 3 0,703

0,065 0,065 Pu 45,6 (112,7 45,6) 67,7kN 64kN (21) Για φόρτιση στη γωνία της πλάκας: Χάρη στις επιλεγείσες ευνοϊκές θέσεις τοποθέτησης των αρμών, το περονοφόρο όχημα αποφεύγει τις διασταυρώσεις των αρμών. γ) Σχετική θέση ραφιού και τροχού Θεωρώντας απόσταση μεταξύ του ραφιού και του τροχού και κάνοντας την υπόθεση ότι ασκείται φορτίο και 60 kn στα δύο σημεία αντίστοιχα, μπορούμε να υπολογίσουμε την ισοδύναμη ακτίνα επαφής, όπως φαίνεται και στο Σχήμα 7. equiv 0,5 (107 46) 0,5 (107 46 ) 118,7mm (22) (23) 0,169 0,169 Pu 45,6 (112,7 45,6) 102,3kN 64kN (24) Σχ.7 Σχετική θέση μεταξύ φορτίου τροχού και ραφιού δ) Ομοιόμορφο φορτίο κατά Hetenyi Το μέγιστο φορτίο αστοχίας για ομοιόμορφα κατανεμημένα φορτία δίνεται από τους τύπους: W 4 / 1 m (25α) n r όπου W p 4 m (25β) r

οπότε: 5 5 3k 3 0,06 1,012m 3 3 (26) Ecmh 32000 175 W kn m kn m (4 / 1) 1,012 6,8 131,1 / 50 / (27α) W kn m kn m p 4 1,012 13,6 55,1 / 50 / (27β) Ενώ ο δυσμενέστερος συνδυασμός για ομοιόμορφα κατανεμημένα φορτία δίνεται στο Σχήμα 8. Σχ. 8 Δυσμενέστερος συνδυασμός φορτίων 2) Οριακή κατάσταση λειτουργικότητας Έλεγχος βυθίσεων Η βύθιση ενός δαπέδου επί εδάφους στο οποίο επιβάλλεται P δύναται να προσδιορισθεί σύμφωνα με την ακόλουθη εξίσωση (Westergrd,1920): P c (28) k 2 όπου: ο δείκτης εδάφους η ακτίνα σχετικής ακαμψίας ο συντελεστής βύθισης (εξαρτάται από τη θέση του φορτίου) Για φορτίο που ασκείται στο μέσο ή στην ακμή μιας πλάκας επί εδάφους, ο συντελεστής c λαμβάνει την τιμή 0,125 και 0,442 αντίστοιχα. ασκούμενο φορτίο Οπότε για το μέσο της πλάκας ισχύει: 50 0,06 703 3 0, 442 10 0,75 2 Η επίδραση του ερπυσμού στη βύθιση υπό την επενέργεια φορτίου μακράς διάρκειας εκτιμάται μέσω της κατάλληλης προσαρμογής του συντελεστή. Το μέτρο ελαστικότητας του σκυροδέματος η τιμή του οποίου επηρεάζεται από τον ερπυσμό λαμβάνεται ως εξής: mm (29) όπου φ συντελεστής ερπυσμού Για ( t) E / 3 cm cm E ( t) E / (1 ) (30) cm cm 32 0,175 3 12 (1 0,16 ) 0,06 3 12 4 10 534 2 Συνεπώς με τη νέα ακτίνα δυσκαμψίας υπολογίζεται και η μακροπρόθεσμη βύθιση της πλάκας: 50 0, 442 1,3mm (32) 2 0,06 534 mm (31)

Εξασφάλιση της ευστάθειας των ραφιών έναντι του σεισμού σχεδιασμού Εξαιτίας των μεγάλων τιμών των σεισμικής προέλευσης ροπών ανατροπής οι οποίες οφείλονται: (α) στην υψηλή σεισμικότητα ΙΙ του έργου, (β) στη στενή βάση έδρασης των ραφιών και (γ) στο μεγάλο ύψος φόρτισης, θεωρείται ότι μία συμβατική αντιμετώπιση του προβλήματος της ευστάθειας έναντι του σεισμού σχεδιασμού, αλλά και σεισμών μικρότερων επιταχύνσεων, θα οδηγούσε, αφενός σε σημαντική αύξηση του πάχους της πλάκας και, αφετέρου, σε αγκυρώσεις υψηλού κόστους, οι οποίες σημειωτέον αποτελούν «δίκοπο μαχαίρι», επειδή στην περίπτωση άψογης λειτουργίας των είναι δυνατόν να αναιρεθεί το αξονικό ελειπτικό φορτίο των αντίστοιχων στύλων των ραφιών και να προκληθούν μεγάλες και εκτεταμένες ζημιές στην πλάκα. Ως εκ τούτου, κρίνεται συμφερότερη οικονομικώς και λυσιτελέστερη τεχνικώς η μη συμβατική αντιμετώπιση των σεισμικών δράσεων μέσω της δια stoppers δέσμευσης των κεφαλών των στύλων των ραφιών, Σχήμα 9, τα οποία είναι δυνατόν να τοποθετηθούν στα κάτω πέλματα των προκατασκευασμένων δοκών της επικάλυψης της αποθήκης, οι οποίες απέχουν μεταξύ των 8,0m και ευρίσκονται εις ύψος 8,7m από την πλάκα του δαπέδου. Ειδικότερα, προτείνεται οι στύλοι των ραφιών να φθάνουν σε ύψος 10mm χαμηλότερα από τα πέλματα των δοκών και να «καπελώνονται» με συνεχείς δοκούς UNP 140, οι οποίες διήκουσες παραλλήλως προς τα ράφια οιονεί θα «φρακάρονται» εγκαρσίως στις θέσεις διασταύρωσής τους με τις προκατασκευασμένες δοκούς μέσω stoppers συγκρατούμενων από δύο γωνιακά L 60/10 μήκους 150mm έκαστον, το οριζόντιο σκέλος των οποίων βιδώνεται με κοχλίες Μ20 τύπου Hiti στο κάτω πέλμα των δοκών. Οι υπολογισμοί βάσει των οποίων προέκυψαν τα μεγέθη των δοκών UNP καθώς και των κοχλιών των stoppers εκτίθενται κατωτέρω: Η εγκάρσια, συνεχής και ομοιόμορφη, σεισμική φόρτιση η ασκούμενη επί των δοκών UNP, οι οποίες είναι συνεχείς με άνοιγμα 8,0m είναι: 1 100 4 2,7 2 0, 24 1,78 kn / m (33) Όπου: ψ 2 =0,8 είναι η τιμή του συντελεστή μεταβλητών δράσεων για τον μακροχρόνιο συνδυασμό αναφορικώς με χώρους μακροχρόνιας αποθήκευσης α=4 είναι η μέγιστη εν προκειμένω οριζόντια και ανηγμένη στην επιτάχυνση της βαρύτητας σεισμική επιτάχυνση του εδάφους 100kN είναι το μέγιστο των ανά 2,7m ζευγών ορθοστατών (στύλων) των ραφιών και 4 είναι οι γραμμές στήριξης έναντι των οριζοντίων σεισμικών δράσεων, ήτοι 2 στην πλάκα για τα «πόδια» των ραφιών και 2 μέσω των δοκών UNP για τις κεφαλές στύλων, ανά γραμμή ραφιών. Όσον αφορά τις UNP δοκούς, οι οποίες, όπως ανεφέρθη, λειτουργούν κατά το σεισμό ως συνεχείς με ανοίγματα των 8,0m, η μέγιστη λόγω σεισμού ροπή στήριξης είναι: mxm E =-0,105. 1,78. 8,0 2 =-12,0 knm και βάσει της τιμής αυτής έχει επιλεγεί η διατομή UNP140. Όσον αφορά τη μέγιστη σεισμική καταπόνηση εκάστου stopper η μέγιστη σεισμική καταπόνηση είναι ±1,132. 1,78. 8,0=±16,1 kn και βάσει αυτής προέκυψαν οι κοχλίες Μ20. Στο Σχήμα 10 φαίνεται η μεταφορά φορτίου από τους τέσσερις στους δύο τροχούς λόγω ανισοσταθμίας. Παρόμοιο πρόβλημα είναι δυνατόν να παρουσιαστεί και στα ράφια με συνέπεια τον διπλασιασμό του φορτίου σε κάποιες στηρίξεις και την αποφόρτιση σε άλλες. Βεβαίως οι στερεώσεις των ραφιών επί των πλακών είναι δυνατόν να παραλάβουν και εφελκυσμό καθόσον είναι

αγκυρωμένες. Τούτο όμως είναι δυνατό να προκαλέσει περαιτέρω επιδείνωση της επιβάρυνσης στα πόδια του ραφιού που λόγω σεισμικής ανατροπής θλίβονται. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην αύξηση της ροπής ανατροπής λόγω της επιβάρυνσης των εφελκυομένων ποδιών του ραφιού. Η προτεινόμενη, στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας διάταξη διαθέτει το πλεονέκτημα αποφυγής του προαναφερθέντος καταστροφικού προβλήματος. Αξονική απόσταση τροχών Σχ.9 Εξασφάλιση ευστάθειας ραφιών Σχ. 10 Αύξηση βάρους τροχού λόγω ανισοσταθμίας του δαπέδου (διπλασιασμός και υπερδιπλασιασμός στο σεισμό) Συμπεράσματα Οι πλάκες επί εδάφους αποτελούν εξαιρετικά απαιτητικούς φορείς που συναντώνται κατά κύριο λόγο σε βιομηχανικούς και αποθηκευτικούς χώρους όπου κύρια χαρακτηριστικά αποτελούν οι ιδιαίτερες περιπτώσεις φορτίων είτε συγκεντρωμένων (π.χ. τροχοί, στηρίξεις ραφιών, βάσεις μηχανών) είτε κατανεμημένων (π.χ. εμπορεύματα). Εξίσου σημαντικό θέμα αποτελεί επίσης ο σχεδιασμός των δαπέδων έναντι σεισμικής επιβαρυνσης από τις υπερκείμενες κατασκευές. Στο πλαίσιο της εργασίας παρουσιάστηκε ένα παράδειγμα σχεδιασμού ενός βιομηχανικού δαπέδου υψηλών απαιτήσεων. Τα κυριότερα συμπεράσματα της εργασίας συνοψίζονται στα παρακάτω: Κατά το σχεδιασμό των πλακών επί εδάφους είναι απαραίτητη η γνώση του συνόλου των παραμέτρων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Ο ορθός σχεδιασμός και κατασκευή των πλακών επί εδάφους προϋποθέτει εμπειρία και εξειδίκευση από την πλευρά τόσο του μελετητή όσο και του κατασκευαστή.

Η εξασφάλιση ευστάθειας των ραφιών ενός βιομηχανικού κτιρίου οδηγεί στο συμπέρασμα πως υπάρχουν δυνατότητες εφαρμογής καινοτόμων λύσεων αναφορικώς με τις πλάκες επί εδάφους, τη μελέτη και τις αντισεισμικές απαιτήσεις τους. Βιβλιογραφία ACI Committee 302 (1996), Guide for Concrete Foor nd Sb Construction (ACI 302.1R-96), Americn Concrete Institute, Frmington His, MI. Betonkender (2006) Tei 2, Stenze: Industriefußböde; Verg Ernst&Sohn Concrete Society (2003), Technic Report No 34, Concrete Industri Ground Foors A guide to design nd construction, Third Edition. Eisenmnn, J. (1979), Betonfhrbhnen, Hndbuch für Beton-, Sthbeton- und Spnnbeton, Ernst&Sohn. Ttn, P. C. nd Kuitenbrouwer, L. (1992), Stee fiber reinforced concrete in industri foors, Concrete Interntion, Vo. 14, No. 2. Westergrd, H. M. (1920), On the resistnce of ductie mteris to combined stresses in two or three directions perpendicur to one nother, Journ of the Frnkin Institute, Vo. 189, No.5, pp.627-640. Τέγος Ι.Α., Γιάννακας Ν.Χ. (2006). Πλάκες επί εδάφους: Οι γνωστοί-άγνωστοι φορείς Σκυροδέματος, 15ο Συνέδριο Σκυροδέματος, 25-27 Οκτωβρίου 2006, Αλεξανδρούπολη. Κόλιας, Σ., Τσουκαντάς, Σ., Κρεμμυδά Γ. και Τοπιντζής, Τ. (2009). Σχεδιασμός δαπέδων επί εδάφους από Σκυρόδεμα, 16o Συνέδριο Σκυροδέματος, 21-23 Οκτωβρίου 2009, Πάφος, Κύπρος.