HTLV I & II ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ

HTLV I & II ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ

(HTLV-I) και (HTLV-II) Οι ανθρώπινοι Τ-λεμφοτροπικοί ιοί, τύπου Ι (HTLV-I) και τύπου II (HTLV-II), συνδέονται στενά αλλά έχουν διακριτή διαφορά από μορφές ρετροϊών που μπορούν να μολύνουν τον άνθρωπο. Είναι διαφορετικοί από τους ιούς της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας που προκαλούν το σύνδρομο της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Ο Έλεγχος ρουτίνας της δωρεάς αίματος στις ΗΠΑ για HTLV-I / II, η οποία ξεκίνησε το 1988, προσδιορίζει HTLV-Ι και HTLV-II- σε μολυσμένα άτομα τα οποία πρέπει να ενημερώνονται σχετικά με τις λοιμώξεις τους

Κατάταξη Ανήκουν στην υποοικογένεια ογκοϊών των ρετροϊών και μπορεί να μετατρέψει τα ανθρώπινα λεμφοκύτταρα ώστε να είναι αυτοσυντηρούμενα in vitro. Έχουν μόνο μακρινή σχέση με τους ιούς της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV-1 και HIV-2), τα οποία ανήκουν στην υποοικογένεια lentivirus των ρετροϊών και οι οποίες προκαλούν σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS). Λοιμώξεις με ΗΤLV-Ι και ΗΤLV-ΙΙ είναι πιο εύκολο να ανιχνευθούν ορολογικά. Η παρουσία των αντισωμάτων σε HTLV-I ή HTLV-II δείχνει ότι ένα άτομο έχει μολυνθεί με τον ιό.

Εργαστηριακή εξέταση Λοιμώξεις με ΗΤLV-Ι και ΗΤLV-ΙΙ είναι πιο εύκολο να ανιχνευθούν ορολογικά. Η παρουσία των αντισωμάτων σε HTLV-I ή HTLV-II δείχνει ότι ένα άτομο έχει μολυνθεί με τον ιό. Οι εργαστηριακές τεχνικές ελέγχου που έλαβαν άδεια, καθώς και οι συμπληρωματικές δοκιμές που χρησιμοποιούνται για την επιβεβαίωση της οροαντιδραστικότητας (western blood και δοκιμασία ραδιοανοσοκατακρήμνισης),δεν παρέχει αξιόπιστη διάκριση μεταξύ αντισωμάτων σε HTLV-Ι και HTLV- II. Επιπλέον, οι εγκεκριμένες δοκιμές ελέγχου, οι οποίες χρησιμοποιούν HTLV-I αντιγόνα, διαφέρουν ως προς την ευαισθησία τους για την ανίχνευση αντισωμάτων HTLV-II.

Εργαστηριακή εξέταση Μέχρι πρόσφατα, ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να διαφοροποιηθούν ΗΤLV-Ι από μόλυνση HTLV-II ήταν με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης. Εντός των τελευταίων 2 ετών, έχουν αναπτυχθεί πεπτίδια και δοκιμασίες ανασυνδυασμού της ορολογικής βάσης της πρωτεΐνης έχει δείξει ότι μπορεί πιο εύκολα να διαφοροποιηθούν τα αντισώματα μεταξύ HTLV-I και HTLV-II

CDC-MMRW June 25, 1993 / 42(RR-9);1-13 Περίπου 2.000 HTLV-I / II-μολυσμένοι εθελοντές αιμοδότες εντοπίστηκαν κατά το πρώτο έτος ελέγχου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο έλεγχος με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, έδειξε ότι περίπου το ήμισυ είχε μολυνθεί με HTLV-I και ένα δεύτερο με HTLV-II. Αυτοί οι δότες πήραν συστάσεις πιθανού μόνιμου αποκλεισμού από την αιμοδοσία. Επειδή η δοκιμή αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης δεν είναι συνήθως διαθέσιμη, οι πιο πολλοί εθελοντές και άλλα πρόσωπα θετικά από δοκιμασίες ορολογικές έχουν πει ότι έχουν μολυνθεί με HTLV-I / II. Η αβεβαιότητα σχετικά με την ταυτότητα του μολυσματικού ιού και η διαφορετικές επιδημιολογικές και κλινικές συσχετίσεις των μολύνσεων HTLV-II HTLV-I έχουν περιπλέξει την παροχή συστάσεων σε μολυσμένα άτομα από HTLV-I /II.

HTLV-I PREVALENCE cdc Η λοίμωξη με HTLV-I είναι ενδημική στη νοτιοδυτική Ιαπωνία, τη λεκάνη της Καραϊβικής, Μελανησία, και σε τμήματα της Αφρικής. Σε ορισμένες περιοχές όπου η λοίμωξη από τον ΗΤLV-Ι είναι ενδημική, έχουν ποσοστό επιπολασμού υψηλό έως 15% στο γενικό πληθυσμό. Η Οροθετικότητα αυξάνει με την ηλικία, σε μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες, τα ποσοστά είναι συνήθως υψηλότερα μεταξύ των γυναικών από τους άνδρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ποσοστά οροθετικότητας HTLV-I / II μεταξύ των εθελοντών αιμοδοτών είναι κατά μέσο όρο 0,016%. Περίπου το ήμισυ των HTLV-I / II-οροθετικών αιμοδοτών σε εθνικό επίπεδο έχουν μολυνθεί με τον HTLV-I. HTLV-I-μολυσμένοι δοτές αναφέρουν ιστορικό γέννησης με HTLV-I σε ενδημικές χώρες ή τη σεξουαλική επαφή με άτομα από την Καραϊβική ή την Ιαπωνία. Μικρότερα ποσοστά αναφέρουν ιστορικό είτε ενέσιμη χρήση ναρκωτικών ή τη μετάγγιση αίματος. Συστάδες των μολύνσεων HTLV-I έχουν επίσης αναφερθεί σε έγχρωμους από τις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και σε μετανάστες από ενδημικές HTLV-Ι-περιοχές που κατοικούν στο Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη.

Τρόποι μετάδοσης Η μετάδοση της HTLV-I λοίμωξης προκύπτει από τη μητέρα στο παιδί, με τη σεξουαλική επαφή, με μετάγγιση αίματος, και με την ανταλλαγή μολυσμένων βελονών. Η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί γίνεται κυρίως μέσω του θηλασμού, σε HTLV-I-ενδημικές περιοχές, περίπου το 25% των βρεφών που θηλάζουν γεννήθηκαν από HTLV-I-οροθετικές μητέρες. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η μετάδοση του HTLV-Ι από θηλασμό μπορεί να σχετίζεται με την παρουσία μητρικών αντισωμάτων για τον ΗΤLV-Ι, ή με αυξημένους τίτλους των συνολικών αντισωμάτων της μητέρας σε HTLV-I. Ωστόσο, η κλινική χρησιμότητα αυτών των δεικτών δεν έχει τεκμηριωθεί. Ενδομήτρια ή περιγεννητική μετάδοση του HTLV-I μπορεί να συμβεί, αλλά φαίνεται να είναι λιγότερο συχνές από ό, τι μετάδοση με το θηλασμό, περίπου 5% των παιδιών που γεννιούνται από μολυσμένες μητέρες, αλλά δεν θηλάζουν παρουσιάζουν την λοίμωξη.

Τρόποι μετάδοσης-σεξουαλική μετάδοση Σεξουαλική μετάδοση του HTLV-I φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική από τους άνδρες στις γυναίκες από ότι στις γυναίκες στους άνδρες. Σε μια μελέτη των παντρεμένων ζευγαριών στην Ιαπωνία, η απόδοση της σεξουαλικής μετάδοσης από τους άνδρες στις γυναίκες εκτιμάται ότι είναι 60,8% για μια περίοδο 10 ετών, σε σύγκριση με λιγότερο από 1% από τις γυναίκες στους άνδρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 25% -30% των συντρόφων του HTLV-Ι / ΙΙ-οροθετικών δοτών αίματος είναι επίσης οροθετικοί.

Μετάδοση με προϊόντα αίματος Μόλυνση με HTLV-Ι από μετάγγιση αίματος λαμβάνει χώρα με μετάγγιση κυτταρικών προϊόντων αίματος (ολικό αίμα, ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια), αλλά όχι με το κλάσμα του πλάσματος ή των παραγώγων του πλάσματος από τον ΗLVΤ-Ι μολυσμένο αίμα. Τα ποσοστά ορομετατροπής του 44% έως 63% έχουν αναφερθεί σε δέκτες του HTLV-I με μολυσμένα κυτταρικά συστατικά του αίματος σε ενδημικές περιοχές HTLV-I. Ενώ χαμηλότερα ποσοστά (περίπου 20%) έχουν αναφερθεί σε δέκτες του μολυσμένου αίματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πιθανότητα μετάδοσης από ολικό αίμα ή συσκευασμένα ερυθρά αιμοσφαίρια φαίνεται να μειώνεται στη μεγαλύτερη διάρκεια αποθήκευσης του προϊόντος. Αυτό το εύρημα έχει αποδοθεί σε πιθανή εξάντληση των μολυσμένων κυττάρων, πιθανώς στα Τ- λεμφοκύτταρα. Κοινή χρήση βελονών με αίμα μολυσμένο είναι ο πιθανότερος τρόπος μετάδοσης στους χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών.

Επαγγελματίες υγείας Ο HTLV-I δεν μεταδίδεται από περιστασιακή επαφή. Οι επαγγελματίες υγείας που προσφέρουν φροντίδα για HTLV-I-μολυσμένα άτομα χρειάζεται να ανησυχούν μόνο για διαδερμική έκθεση σε HTLV-I-μολυσμένο αίμα. Αναφέρεται περιστατικό σε ΕΥ που εμβολιάζεται ο ίδιος ακούσια με αίμα ασθενούς στην Ιαπωνία και φέρεται να έχει ορομετατροπή. Ωστόσο, δεν συνέβη το ίδιο συνέβη μεταξύ άλλων εργαζομένων που εκτέθηκαν οι πληγές σε HTLV-I μέσω λαθεμένης παρακέντησης. Καθολική προφύλαξη, συνιστάται για την επαφή με όλους τους ασθενείς, και είναι επαρκής για να προφυλαχθεί από HTLV-I η μετάδοση στους ΕΥ.

Η νόσος Δύο ασθένειες σχετίζονται με HTLV-I: λευχαιμία Τ-κυττάρων / λεμφώματος σε ενήλικες (ATL) και χρόνιες εκφυλιστικές νευρολογικές ασθένειες. Η HTLV-I-σχετίζεται με μυελοπάθεια και τροπική σπαστική παραπάρεση (HAM / TSP

adult T-cell leukemia/lymphoma (ATL) ATL είναι μια κακοήθεια του HTLV-I και μολύνει τα CD4 + Τ- λεμφοκυττάρα. Η οξεία μορφή της ATL χαρακτηρίζεται από διήθηση των λεμφαδένων, των σπλάχνων και του δέρματος με κακοήθη κύτταρα.. Υπερασβεστιαιμία, μη φυσιολογικές τιμές ηπατικής λειτουργίας, και οστικές βλάβες είναι συχνές. Διάμεση επιβίωση είναι 11 μήνες από τη διάγνωση. Συμβατική χημειοθεραπεία δεν είναι θεραπευτική, και υποτροπές εμφανίζονται συχνά και γρήγορα, αν και παρατεταμένη επιβίωση έχει αναφερθεί. ATL εκδηλώνεται σε 2% -4% των ατόμων που έχουν μολυνθεί με HTLV-I σε περιοχές όπου HTLV-I είναι ενδημική και όπου η πρόωρη μόλυνση στη παιδική ηλικία είναι κοινή. Η ATL προκύπτει πιο συχνά μεταξύ προσώπων ηλικίας 40-60 ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι μια λανθάνουσα περίοδος (μπορεί να απαιτούνται μερικές δεκαετίες) για να αναπτυχθεί η ασθένεια.

HTLV-I-associated myelopathy/tropical spastic paraparesis (HAM/TSP). HAM / TSP χαρακτηρίζεται από προοδευτική, μόνιμη αδυναμία των κάτω άκρων, σπαστικότητα, αύξηση αντανακλαστικών, αισθητικές διαταραχές, και ακράτεια ούρων. Σε ασθενείς με HAM / TSP, σε αντίθεση με τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, τα σημεία και τα συμπτώματα και φθίνουν, τα κρανιακά νεύρα δεν συμμετέχουν, και η γνωστική λειτουργία δεν επηρεάζεται. Αντισώματα κατά HTLV-I βρίσκονται χαρακτηριστικά στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Η θεραπεία με κορτικοστεροειδή έχει αναφερθεί ότι είναι χρήσιμη σε ορισμένες περιπτώσεις. Η HAM / TSP αναπτύσσεται σε λιγότερο από 1% των HTLV-I μολυσμέναων ατόμων, πιστεύεται ότι είναι ανοσολογικής προέλευσης, και επηρεάζει τις γυναίκες συχνότερα από τους άνδρες. Η λανθάνουσα περίοδος για HAM / TSP είναι μικρότερη από εκείνη για ATL Οι περιπτώσεις της HAM / TSP έχουν συσχετιστεί με τη μετάγγιση αίματος, με ένα διάμεσο διάστημα 3,3 ετών μεταξύ της μετάγγισης και την ανάπτυξη της HAM / TSP.

HTLV-II Μέχρι πρόσφατα, εν μέρει λόγω της έλλειψης ορολογικών δοκιμασίων για τη διαφοροποίηση του ΗΤLV-ΙΙ από HTLV-I, δεν υπήρχαν διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με την οροεπιδημιολογία ή τους τρόπους μετάδοσης του HTLV-II. Ο HTLV-II είναι διαδεδομένος στους χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη. Περισσότερο από το 80% της οροθετικότητας HTLV-I / II σε χρήστες ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες οφείλεται σε μόλυνση με HTLV-II. Ο HTLV-II φαίνεται να ενδημεί σε Ινδιάνικους πληθυσμούς. Περίπου το ήμισυ των εθελοντών αιμοδοτών στις ΗΠΑ που ήταν οροθετικοί για HTLV-I / II έχουν μολυνθεί με τον HTLV-II. Οι HTLV-IIμολυσμένοι αιμοδότες πιο συχνά αναφέρουν ένα ιστορικό ενέσιμης χρήσης ναρκωτικών ή μια ιστορία σεξουαλικής επαφής με χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών.

Μετάδοση HTLV-ΙΙ Ο HTLV-ΙΙ θεωρείται ότι πρέπει να μεταδίδεται παρόμοια με τον HTLV-I, αλλά πολύ λιγότερα είναι τα δεδομένα για τους ειδικούς τρόπους και την αποτελεσματικότητα της μετάδοσης του HTLV-II. Μία μελέτη σε 20 μη θηλάζοντα παιδιά που γεννήθηκαν από οροθετικές με HTLV-II λοίμωξη γυναίκες μέσα στην πόλη της Νέας Υόρκης απέτυχε να αποδείξει τη μετάδοση στα νεογέννητα. Ο προϊός HTLV-II έχει ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα από HTLV-IIμολυνθείσες μητέρες, αλλά δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία σχετικά με τη μετάδοση σε βρέφη που θηλάζουν.

Μετάδοση HTLV-ΙΙ Ο HTLV-II μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά, ο πιο συχνά αναφερόμενος παράγοντας κινδύνου μεταξύ των HTLV-II-μολυσμένων γυναικών στους εθελοντές αιμοδότες στις ΗΠΑ είναι η σεξουαλική επαφή με ένα χρήστη ενέσιμων ναρκωτικών. Ο HTLV-II μπορεί να μεταδοθεί με μετάγγιση κυτταρικών προϊόντων αίματος (ολικό αίμα, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια). Η πιθανότητα μετάδοσης από τα ερυθρά αιμοσφαίρια φαίνεται να μειώνεται με τη μεγαλύτερης διάρκειας αποθήκευση του προϊόντος

Πρακτική ενημέρωσης τα άτομα που βρέθηκαν να είναι οροθετικοί για HTLV-I / II σύμφωνα με τα κριτήρια USPHS και θετικά για HTLV-I από πρόσθετες δοκιμές θα πρέπει να ενημερώνονται ότι έχουν μολυνθεί με HTLV-I. Θα πρέπει να τους γίνει κατανοητό ότι ο HTLV-I δεν είναι ο ιός του AIDS, ότι δεν προκαλεί το AIDS, και ότι το AIDS προκαλείται από διαφορετικό ιό που ονομάζεται HIV. Θα πρέπει να πει ότι HTLV-I είναι μια δια βίου λοίμωξη. Θα πρέπει να παρέχονται πληροφορίες σχετικά με τους τρόπους και την αποτελεσματικότητα της μετάδοσης, οι επιπλοκές της νόσου, και την πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου.

Οδηγίες σε οροθετικούς με HTLV-I Μοιράζονται τις πληροφορίες με το γιατρό τους Απέχουν από την δωρεά, αίματος, σπέρματος, οργάνων του σώματος, ή ιστούς Απέχουν από την κοινή χρήση βελονών ή συριγγών Απέχουν από το θηλασμό βρεφών Εξετάστε τη χρήση των προφυλακτικών λατέξ για την πρόληψη της σεξουαλικής μετάδοσης στο σύντροφο σας Ερωτάται αν το HTLV-I οροθετικό άτομο είναι σε αμοιβαία μονογαμική σχέση

Εργαστηριακός έλεγχος Διαγνωστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τη μελέτη της λοίμωξης από τον ΗΤLV-1 είναι κυρίως ορολογικές δοκιμασίες, που ψάχνουν για αντισώματα τα οποία κατευθύνονται ειδικά έναντι διαφόρων αντιγόνων του HTLV-1. Οι δοκιμές διαλογής είναι συνήθως η μέθοδος με ένζυμο- ανοσοπροσροφητική δοκιμασία (ELISA), ή της συγκόλλησης σωματιδίων (ΡΑ). Επιβεβαιωτικές δοκιμασίες μπορεί να είναι ανοσο-φθορισμού (IFA) αλλά ως επί το πλείστον είναι η Western blood (WB). Η ανίχνευση μπορεί να επίσης να γίνει με ολόκληρο τον προ-ιό, από DNA που ανιχνεύεται στα κύτταρα του περιφερικού αίματος, μέσω ποιοτικών μεθόδων ή και με την ποσοτική αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR).