ποίηση & πεζογραφία
Ἡ ποίησή μας δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση, ὄχι πὼς ἀνακαλύψαμε κάτι καινούργιο, ἀλλὰ πὼς θυμηθήκαμε κάτι ποὺ εἴχαμε ξεχάσει Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε. Ποίηση Αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση. Η ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου Η ιδέα των περισσότερων ανθρώπων για την ποίηση είναι τόσο ασαφής, ώστε αυτή η ασάφεια αποτελεί για εκείνους τον προσδιορισμό της ποίησης Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους.
Η λογοτεχνία είναι μια ιδιαίτερη μορφή λόγου, είναι ο έντεχνος λόγος Γενικά η ποίηση είναι κάτι καθαρά απροσδιόριστο άλλα κάποια βασικά χαρακτηριστικά της είναι: μεγάλη ευαισθησία σχήματα λόγου μεταφορές, παρομοιώσεις κατάρριψη της λογικής δημιουργία εικόνων ΓΕΝΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
παραδοσιακή έμμετρος στίχος ποιητικό λεξιλόγιο κανονική χρήση σημείων στίξης κατανομή του ποιήματος σε στροφές με σταθερό αριθμό στίχων ο στίχος έχει ένα ορισμένο ποιητικό ανάπτυγμα που καθορίζεται από τον αριθμό των συλλαβών του. τήρηση ποιητικών, γραμματικών και συντακτικών κανόνων διατήρηση του νοήματος των λέξεων λογική ανάπτυξη και παρουσίαση του θέματος εύκολος εντοπισμός του θέματος του ποιήματος νοηματική αλληλουχία ο τίτλος του ποιήματος φανερώνει το περιεχόμενο λυρισμός: έκφραση συναισθημάτων. μοντέρνα ελεύθερος στίχος καθημερινό λεξιλόγιο ακανόνιστη στίξη δεν υπάρχει κατανομή και οργάνωση σε στροφές σταθερής μορφή οι στίχοι δεν έχουν ορισμένο αριθμό συλλαβών πολυσημία, νέα νοηματική φόρτιση λέξεων σκοτεινότητα νοήματος,συνειρμός, χωρίς στροφικές αλλά ποιητικές ενότητες τίτλος νοηματικά ανενεργός,άλογη συστοιχία, προτάσεις αποσπασματικές υπαινικτική έκφραση, απροσδόκητοι συνδυασμοί λέξεων δραματικότητα
'Aχαρή μου χαρά, φτωχοί μου στίχοι, Της ζωής μου ακριβό, κρυφό καμάρι, Από καθάριο βγαίνετε ζυμάρι Κ' είσαστε γεννημένοι όχι όπως τύχει. Δεν κελαηδάτε ανούσιοι κι άσκοποι ήχοι, Σαν τραγούδια ελαφρόμυαλου ερωτιάρη, Μα κι ούτε παραιράτε το συρτάρι Να βρείτε αγοραστή τόσο τον πήχυ. Γιατ' είσαστε ψυχούλες και κορμάκια Των πόθων και των πόνων μου, που πλήθια Πικρά μ' εσυχνοπότισαν φαρμάκια. λορέντζος μαβίλης, είδωλα Είδωλά 'ναι οι χαρές, καημός η αλήθεια, Και αλήθεια είν' η ζωή! Μα τι με μέλλει: Θωρώ εσάς κι ο καημός γένεται μέλι.
οδυσσεας ελυτης,τὸ φωτόδεντ ρο καὶ ἡ δέκατη τέταρτη ομορφιά Μ ένα τίποτα έζησα Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε Σ ενός περάσματος αέρα ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ αυτιά μου φχιά φχιού φχιού εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα Τι γυαλόπετρες φούχτες τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας. Κάτι Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου Παραλαλούσα κι έτρεχα Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ τη γλώσσα Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα; -Θόη θόη θμος - Ε; Τι; - Αρίηω ηθύμως θμος - Δεν άκουσα τι πράγμα; - Θμος θμος άδυσος Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα να μ έλεγαν τρελό πως από να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.
πεζογραφία
δρόμοι =προοπτική ανοιχτών οριζόντων πεζοί =βαδίσματος, που χαράζουν πορεία πεζογραφία = πεζοί δρόμοι σύμφωνα με τον Κωστή Παλαμά
η πεζογραφία εμφανίζεται στις αρχές του 16ου, παίρνοντας τα σκήπτρα από τον ρομαντισμό, κυριαρχώντας έως το τέλη του 19ου αιώνα. Έχει απλή γλώσσα αλλά παρόλα αυτά καθαρεύουσα μέχρι το 1900,μιας και το κύριο κοινό της είναι λαϊκό με μέτριες αναγνωστικές επιδόσεις. δύο χρόνοι πεζογραφίας: I. ο παλαιότερος, κυκλικός χρόνος νομιμοποιεί την επανάληψη II. ανθίζει στις συνθήκες του 18ου αιώνα(ευρωπαικός διαφωτισμός, γαλλική επανάσταση) ευνοεί την αλλαγή
Είδη του πεζού λόγου: απομνημονεύματα δοκίμια χρονογραφήματα αυτοβιογραφία βιογραφία ταξιδιωτικά κείμενα
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι: i. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ii. iii. iv. Γεώργιος Βιζυηνός Ιωάννης Κονδυλάκης Ανδρέας Καρκαβίτσας v. Γεώργιος Δροσίνης vi. vii. Γιάννης Ψυχάρης Αλέξανδρος Πάλλης