Η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά περιοδικά, είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και έχει εκδώσει πολλά βιβλία για παιδιά και μελέτες λαογραφικού περιεχομένου.έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών του Προγράμματος «Καινοτόμες Δράσεις Ενίσχυσης της Φιλαναγνωσίας των Μαθητών» και έχει αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. www.facebook.com/tsoroni Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη, Μια θυμωμένη τίγρη, Εικονογράφηση: John Bendall-Brunello, Ηλ. σελιδοποίηση: Φανή Κορκολή, Printed in China, All rights reserved, Copyright Εκδόσεις Σαββάλας, 2014, Ζ. Πηγής 18, 10681, Αθήνα, Τηλ.: 210 3301251
Τα ζώα της ζούγκλας ετοιμάζονταν να τρέξουν. Εκείνο που θα έφτανε πρώτο στο Παράξενο Δέντρο θα ήταν ο νικητής.
Από όλα τα ζώα μόνο η τίγρη είχε πάρει στα σοβαρά τον αγώνα. «Πρώτη θα βγω!» καυχιόταν. «Είμαι πιο γρήγορη απ' όλους».
«Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία γι αυτό» συμφωνούσαν οι φίλοι μαζί της. Η τίγρη όμως θύμωνε που τα ζώα δέχονταν να χάσουν έτσι εύκολα. «Δε σας ενδιαφέρει η πρωτιά;» τσίριξε λίγο πριν ξεκινήσουν.
«Θα τρέξουμε μόνο για να διασκεδάσουμε!» θύμισε στην τίγρη ο φίλος της ο Ρίνο. «Φιλαράκο ένας αγώνας δε γίνεται ποτέ μόνο για διασκέδαση. Απορώ γιατί δεν τον παίρνεις στα σοβαρά, όπως εγώ».
«Δεν έχει νόημα Ποιος από μας μπορεί να σε συναγωνιστεί στο τρέξιμο; Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!» πετάχτηκε η μαγκούστα. «Είστε όμως όλοι ανόητοι!» φώναξε η τίγρη έξαλλη από θυμό. Η κατάσταση είχε ξεφύγει.τα ζώα αναστατώθηκαν.
«Δεν αξίζει τον κόπο να φέρεσαι έτσι! Οι φί λοι είναι πιο σημαντικοί από τον αγώνα» είπε ήρεμα ο Ρίνο. «Δε θα μου μάθεις εσύ τρόπους συμπεριφοράς!» αγρίεψε η τίγρη.
Τα ζώα ένα ένα άρχισαν δειλά να απομακρύνονται από κοντά της.
«Πού πήγαν οι φίλοι μου;» παραξενεύτηκε η τίγρη ύστερα από λίγο. Είχε μείνει μόνη και ήταν γι αυτό πολύ λυπημένη.
Ο ελέφαντας την πλησίασε και κάθισε κοντά της. «Μην απορείς που δεν παίρνουμε τον αγώνα στα σοβαρά, όπως εσύ» της είπε. «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε και μπορούμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Κοίτα, εγώ έχω μεγάλη μύτη. Άλλα ζώα έχουν μικρή μύτη. Εσύ τρέχεις σαν άνεμος. Μερικά ζώα όμως δεν μπορούν να τρέξουν γρήγορα».
«Αλλά και τι μ αυτό; Δεν είναι κακό να είσαι διαφορετικός!»
«Κανένας φίλος δεν παίζει μαζί μου πια! Ούτε καν με πλησιάζει» παραπονέθηκε θλιμμένη η τίγρη. «Φυσικό είναι! Όταν αγρίεψες, τα ζώα φοβήθηκαν και απομακρύνθηκαν για να μην τους κάνεις κακό!»
Η τίγρη σκέφτηκε πως οι φίλοι της είχαν δίκιο. Στενοχωρήθηκε που τους έκανε να αισθανθούν έτσι. «Δε θέλω να χάσω από φίλο μου τον Ρίνο! Αυτός είναι για μένα πιο σημαντικός από τη νίκη» είπε στον ελέφαντα κι έβαλε τα κλάματα.
Τα ζώα παρατάχτηκαν στη γραμμή της αφετηρίας. Ο ελέφαντας έδωσε το σύνθημα. Ένα, δύο, τρία Μ Α Ρ Σ! Η τίγρη πετάχτηκε σαν ελατήριο. Η νίκη ήταν σίγουρα δική της!
Ο Ρίνο ξεκίνησε γρήγορα, σύντομα όμως κουράστηκε και συνέχισε αργά. Τα ζώα έτρεχαν και διασκέδαζαν στη διαδρομή.
Η τίγρη σταμάτησε. Γύρισε το κεφάλι και αναζήτησε με τα μάτια τον καλύτερό της φίλο. Οοο! Είχε μείνει πολύ πίσω. Έτρεξε αμέσως κοντά του.
«Έλα, Ρίνο, θα τρέξουμε μαζί» του έδωσε θάρρος χαμογελαστή. «Εγώ δεν είμαι γρήγορος σαν εσένα» είπε ο Ρίνο αγκομαχώντας. «Δεν πειράζει» του χαμογέλασε η τίγρη. «Θα τρέξω κι εγώ όπως τρέχεις εσύ. Είσαι ο καλύτερός μου φίλος!»
Μέχρι να φτάσουν οι δυο τους στο τέρμα, ο Ρίνο είπε ένα σωρό αστεία στην τίγρη. Εκείνη ξεκαρδιζόταν στα γέλια. Κάποια στιγμή η μαγκούστα τούς πέρασε.
Τους πέρασε ακόμα και ο μυρμηγκοφάγος! Η τίγρη και ο Ρίνο όμως ούτε που το πρόσεξαν. Ήταν τόσο απασχολημένοι διασκεδάζοντας!
Ο Ρίνο και η τίγρη έφτασαν τελευταίοι στο Παράξενο Δέντρο. Και οι δυο τους όμως χαμογελούσαν πλατιά.
«Μα τι έγινε;» απόρησαν τα ζώα που είχαν τερματίσει. «Γιατί έμεινες πίσω;» ρώτησαν την τίγρη. «Για διασκέδαση δεν είπαμε πως ήταν ο αγώνας;» απάντησε η τίγρη. «Τι αξία θα χε αν έφτανα μόνη μου στο τέρμα; Σημασία έχει που είμαστε φίλοι και ευχαριστηθήκαμε τη διαδρομή!»
Προτάσεις για γονείς και εκπαιδευτικούς Δείτε το εξώφυλλο του βιβλίου μαζί με τα παιδιά και ρωτήστε αν ξέρουν ποιο ζώο εικονίζεται, πού ζει και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του (συμπληρώστε, αν δεν το αναφέρουν, πως τρέχει πολύ γρήγορα). Διαβάστε τον τίτλο. Τι είναι ο θυμός; Ποια έκφραση του προσώπου μας τον προδίδει; Για ποιο λόγο υποθέτουν πως η τίγρη έχει θυμώσει; Παροτρύνετέ τα να μαντέψουν την ιστορία. Διαβάστε μέχρι το σημείο: «Είχε μείνει μόνη και ήταν γι αυτό πολύ λυπημένη».έχουν νιώσει τα παιδιά ποτέ έτσι; Κάτω από ποιες συνθήκες; Τι συνέβη; Πώς νομίζουν ότι συνεχίζεται η ιστορία; Τι θα γίνει μετά; Ο ελέφαντας αποφασίζει να πλησιάσει την τίγρη, παρά την επιθετική της συμπεριφορά, για να συζητήσει το θέμα και να της εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο οι φίλοι της απομακρύνθηκαν από κοντά της. Τα παιδιά πώς κρίνουν τη στάση των ζώων; Εκείνα τι θα έκαναν στη θέση τους; Οι εξηγήσεις που δίνει ο ελέφαντας στην τίγρη είναι μια καλή αφορμή να θίξετε το θέμα της διαφορετικότητας σε δύο άξονες: ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και ως προς τις ικανότητες. Αρχίστε με τις διαφορές των ζώων-ηρώων, όπως αυτές αποτυπώνονται στην εικονογράφηση, και συνεχίστε με τις διαφορές των παιδιών στους δύο αυτούς τομείς. Τονίστε στο τέλος της συζήτησης πως πρέπει να σεβόμαστε το γεγονός ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και ότι όλοι έχουμε δυνατά και αδύνατα σημεία. Βάλτε τους μαθητές στη διαδικασία να φανταστούν μια τάξη στην οποία όλα τα αγόρια από τη μια και όλα τα κορίτσια από την άλλη θα μοιάζουν μεταξύ τους ως προς την εμφάνιση και τις δεξιότητες, ώστε αβίαστα να βγει το συμπέρασμα πως η ομορφιά και η πρόοδος του κόσμου μας δε βρίσκεται στην ομοιομορφία, αλλά στην ανομοιομορφία. Έχετε τη δυνατότητα να αναδείξετε το θέμα αυτό, καλώντας τα παιδιά να φτιάξουν μια δική τους ιστορία. Μπορούν, ενδεικτικά, να αρχίσουν κάπως έτσι: «Κάποτε, σε έναν τόπο μακρινό, όλοι οι άντρες έμοιαζαν μεταξύ τους. Είχαν τα ίδια μάτια, την ίδια μύτη, το ίδιο σώμα, ολόιδια μαλλιά και μπορούσαν να κάνουν όλοι το ίδιο πράγμα: να κόβουν ξύλα. Ένα μόνο είδος δέντρου φύτρωνε επίσης στον τόπο αυτό κι ένα μόνο είδος αγριολούλουδου στόλιζε την άνοιξη το πράσινο χορτάρι». Στη συνέχεια καλέστε τα παιδιά να διατυπώσουν την πιθανή πλήξη ή τις ποικίλες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν σε διάφορα επίπεδα (αναγνώρισης προσώπων, κάλυψης άλλων αναγκών κ.ά.), τις λύσεις που ενδεχομένως βρήκαν κ.λπ. Η δραστηριότητα αυτή θα απογειώσει τη φαντασία, θα καλλιεργήσει τη δημιουργική και κριτική σκέψη τους. Όταν τελειώσει η ιστορία, παροτρύνετέ τα να την εικονογραφήσουν. Πώς καταλαβαίνουν τα λόγια του ρινόκερου: «Δεν αξίζει τον κόπο να φέρεσαι έτσι! Οι φίλοι είναι πιο σημαντικοί από τον αγώνα». Συμφωνούν με τον Ρίνο; Γιατί; Το θέμα που αναδεικνύεται εδώ είναι η καυχησιολογία. Τα παιδιά στις ηλικίες αυτές είναι εγωκεντρικά και συμβαίνει συχνά στην προσπάθεια προβολής κάποιων ικανοτήτων τους στην ομάδα να δημιουργούν αντιπαλότητες και να οδηγούνται έτσι στην απομόνωση. Τις περισσότερες φορές δε συνειδητοποιούν την αιτία. Η συμπεριφορά της τίγρης μπορεί να σταθεί αφορμή για να κρίνουν γενικά τρόπους συμπεριφοράς και αποτελέσματα. Γιατί η τίγρη γύρισε πίσω, ενώ ήταν η αδιαμφισβήτητη νικήτρια του αγώνα; Θα το έκαναν αυτό τα ίδια τα παιδιά για χάρη του φίλου τους; «Έμαθαν» κάτι από την ιστορία;