ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΛΩΣΤΟΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ Γιατί τελικά κλείνουν οι επιχειρήσεις; Πως κατέρρευσε ο γίγαντας της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας ; Λένε συνειδητά ψέματα στελέχη της πρώην εταιρίας και κυβερνητικοί παράγοντες παρουσιάζοντας την κατάρρευση του ομίλου Λαναρά σαν αποτέλεσμα μόνο λανθασμένων επιχειρηματικών κινήσεων. Βεβαία όλα αυτά παίζουν το ρόλο τους, δεν αποτελούν όμως ούτε τη μισή αλήθεια. Γιατί ως γνωστό στον καπιταλισμό οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν πάντα με κριτήριο αν είναι κερδοφόρες, αν αντέχουν στον ανελέητο ανταγωνισμό. Η αλήθεια είναι ότι ο όμιλος Λαναρά έκανε σημαντικές προσπάθειες να ενισχύσει την κερδοφορία του τελικά όχι με την επιθυμητή κατάληξη. Έκανε μεγάλες εξαγωγές κεφαλαίου προς τα Βαλκάνια παίρνοντας σημαντικές κρατικές επιδοτήσεις και δάνεια με σκοπό να εκμεταλλευτεί την εκεί πάμφθηνη εργατική δύναμη. Όμως η καπιταλιστική οικονομία έχει και νόμους που μπορεί να οδηγήσουν έναν κλάδο ή και το σύνολο της οικονομίας σε κρίση. Οι πολυεθνικές της ένδυσης σε συνεργασία με βιομήχανους ιδιαίτερα στην περιοχή της ΝΑ Ασίας αξιοποίησαν τη εκεί φθηνή εργατική δύναμη για να μειώσουν το κόστος της παραγωγής και να είναι πιο ανταγωνιστικοί με πολύ χαμηλές τιμές οδηγώντας σε κρίση τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα. Απ την άλλη, εκδηλώθηκε τελικά κρίση και στο σύνολο της οικονομίας, με τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των ομίλων να μη μπορούν να επενδυθούν εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Τα αλλεπάλληλα δάνεια, με τα παιχνίδια στην πλάτη των εργαζόμενων, την αγωνία των οποίων αξιοποιούσε ο Λαναράς για να ζητάει φθηνό χρήμα και επιδοτήσεις, εδωσαν ζεστό χρήμα στον μεγαλομέτοχο της επιχείρησης και απλά καθυστέρησαν την κατάρρευση της εταιρίας. Τον επενδυτικό παροξυσμό και την περίοδο της ανάπτυξης την διαδέχτηκε περίοδος κρίσης. Αυτό δεν έγινε μόνο στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας αλλά και στις κατασκευές και σε άλλους κλάδους. Διέξοδο από αυτή την κατάσταση στον καπιταλισμό δίνει μόνο η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων όπως γίνεται τώρα με τη φθηνή εργατική δύναμη, την τεράστια ανεργία, αλλά και με την απαξίωση κεφαλαίων, κλείσιμο επιχειρήσεων. Ποιος κερδίζει πραγματικά από το σχέδιο επαναλειτουργίας της επιχείρησης; Η πιθανή εξαγορά από το επενδυτικό fund της περιουσίας της πτωχευμένης εταιρίας συνιστά μια καπιταλιστική επένδυση με σκοπό την κερδοφορία. Κανένας δεν επενδύει «για τη ψυχή της μάνας του» ή για να «βρουν δουλειά οι εργαζόμενοι». Το καύσιμο για τη λεγόμενη «βιωσιμότητα» της επένδυσης είναι καταρχήν η συνεχής νόμιμη κλοπή του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, αφού ελάχιστο μέρος απ όσο παράγουν επιστρέφεται σε αυτούς μέσω του μισθού. Το fund επιδιώκει να αγοράζει με χαμηλό τίμημα μια μεγάλη επιχείρηση καθαρή από χρέη. Θα αξιοποιήσει ένα τμήμα των περιουσιακών στοιχείων για τη νέα επιχείρηση (3 παραγωγικά συγκροτήματα) ενώ τα υπόλοιπα θα μπορεί να τα εκποιήσει ελεύθερα. Γι αυτό άλλωστε και στο επενδυτικό πρόγραμμα σχεδιάζει αξιοποίηση πολλών
ακινήτων για τουριστικές ή άλλες επιχειρηματικές δράσεις, άσχετες με την κλωστοϋφαντουργία. Η εξαγορά της πτωχευμένης εταιρίας από το επενδυτικό fund διασφαλίζει τα συμφέροντα των εργαζόμενων; Η ενδεχόμενη πρόσληψη κάποιων από τους απολυμένους εργαζόμενους δε συνιστά χάρη προς τους άνεργους. Ίσα ίσα η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού με γνώση του αντικειμένου είναι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η επιχείρηση. Και αποτελεί ευκαιρία η εκμετάλλευση αυτού του έμπειρου εργατικού δυναμικού με διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα, χωρίς ΣΣΕ, με όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο που έχει νομοθετηθεί τα τελευταία χρόνια και είναι σε ισχύ. Η μετατροπή των εργαζόμενων σε μικρομετόχους ισοδυναμεί με οριστική διαγραφή όλων των υποχρεώσεων προς αυτούς. Παράλληλα ο νέος καπιταλιστής- ιδιοκτήτης κερδίζει πολλαπλά έμμεσα καθώς οι εργαζόμενοι εντάσσονται σε μια λογική υπεράσπισης των συμφερόντων της επιχείρησης με κάθε τρόπο. Και ο πιο βασικός είναι να σκύβουν το κεφάλι, να μην ζητάν πολλά, να ανεβαίνει η εντατικοποίηση. Οι 300 εργαζόμενοι που υπόσχονται ότι θα προσληφθούν, είναι πολύ λιγότεροι απ όσους δούλευαν πριν την πτώχευση, λιγότεροι και απ όσους παρουσίασαν που συναινούν στο σχέδιο εκποίησης που κατατέθηκε στη πτωχευτική διαδικασία. Παράλληλα δεν υπάρχει καμία ουσιαστική δέσμευση μονιμότητας των θέσεων εργασίας. Οι όροι εργασίας είναι όροι πολύ αυξημένης εκμετάλλευσης. Ο προβλεπόμενος μισθός των 751 ευρώ μικτά υπολείπεται σημαντικά του μισθού που είχαν οι εργαζόμενοι πριν τη διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησης, και του αντίστοιχου μισθού στη βιομηχανία. Η βιωσιμότητα της επένδυσης τεκμηριώνεται στο σχέδιο επαναλειτουργίας και στη βάση του χαμηλού κόστους παραγωγής, που βασικά εξαρτάται από το συμπιεσμένο προβλεπόμενο «εργατικό κόστος». Η λογική «δουλειά να έχουμε και έστω με χαμηλούς μισθούς χωρίς δικαιώματα» και «ούτως ή άλλως χαμένα είναι τα δεδουλευμένα και οι αποζημειώσεις» είναι βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας. Οδηγεί στη μεγαλύτερη χασούρα, σε διαρκείς υποχωρήσεις που πάντα ο μεγάλος χαμένος είναι ο εργαζόμενος. Και αν τύχει και πέσει έξω η επένδυση, πάλι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα πεταχτούν στο δρόμο. Έτσι κι αλλιώς η οικονομική βιωσιμότητα της επιχείρησης δεν είναι δεδομένη αφού παραμένει εκτεθειμένη στον ανελέητο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, στην αναρχία της παραγωγής, στα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας. Λόγω της ανταποδοτικότητας στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα που ενισχύθηκε από το νόμο του Κατρούγκαλου, τα χρόνια της ανεργίας μεταφράζονται σε μεγάλες απώλειες και στις συντάξεις, που μπορεί να είναι μεγαλύτερες αν οι εργαζόμενοι αποδεχτούν το σχέδιο. Όλα τα παραπάνω, η ενδεχόμενη επένδυση, αποδεικνύουν τον πραγματικό χαρακτήρα και τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη στην οποία ελπίζουν επιχειρηματικοί όμιλοι και κυβέρνηση. Καπιταλιστική ανάπτυξη και επενδύσεις στο έδαφος των τσακισμένων εργατικών δικαιωμάτων, των φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων μπορούν να
υπάρξουν, αυτό όμως δε σημαίνει ότι ξημερώνει μια καλύτερη μέρα για τους εργαζόμενους. Τελικά μήπως αυτή η κυβέρνηση, παρά το ότι ψηφίζει μνημόνια το ένα πίσω από το άλλο, θέλει το καλό των εργαζόμενων, θέλει όλοι να έχουμε δουλειά; Το ότι αυτή η κυβέρνηση βάζει πλάτη να υλοποιηθεί η επένδυση δεν τεκμηριώνει κάποια δήθεν φιλολαϊκή πολιτική. Δουλειά του οποιοδήποτε αναλαμβάνει την κυβερνητική διαχείριση της καπιταλιστική ανάπτυξης, είναι να πέρνει μέτρα, να διεκολύνει την κερδοφορία των κάθε Λαναράδων. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι ήταν και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που πίεζε για απανωτά δάνεια στο Λαναρά δήθεν για να μη χάσουν οι εργαζόμενοι τη δουλειά τους.. Τελικά και οι δουλειές χάθηκαν και ο κόσμος έμεινε απλήρωτος και μεγάλη τρύπα έμεινε στα έσοδα του ΙΚΑ. Και αυτή η κυβέρνηση διατηρώντας σε ισχύ όλο το αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο και το πτωχευτικό δίκαιο έβαλε πλάτη να μην πάρουν οι εργαζόμενοι φράγκο από τα δεδουλευμένα, να μην τους δοθούν έκτακτες ενισχύσεις. Μόνο από τα μέτρα που πέρασαν στο τελευταίο μνημόνιο οι εργαζόμενοι χάνουν εξαρχής ένα μισθό μέσω της μείωσης του αφορολόγητου. Λύση προς όφελος παλιών και νέων ιδιοκτητών μετόχων ή προς όφελος των εργαζόμενων; Το ΚΚΕ ήταν είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα συμφέροντα των εργαζόμενων της πρώην ΕΝ.ΚΛΩ. Για το δικαίωμα στη δουλειά, για τους μισθούς και τα δικαιώματα, για να πάρουν οι απολυμένοι δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, έκτακτα επιδόματα. Το αν θα γίνει ή όχι τελικά η επένδυση θα το αποφασίσουν το επενδυτικό ταμείο (fund) και οι εμπλεκόμενες τράπεζες. Όμως όπως στο παρελθόν προειδοποιήσαμε τους εργαζόμενους ότι η στήριξη στα σχέδια του ομίλου δεν τους διασφαλίζει έτσι και τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να αναδείξουμε τους πραγματικούς κινδύνους για τους εργαζόμενους, να αναδείξουμε και να καταθέσουμε το μοναδικό σχέδιο που μπορεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων κόντρα στα μεγάλα ψέματα για δήθεν φιλολαϊκές επενδύσεις, κόντρα στην αυταπάτη που καλλιεργεί το «αριστερό» πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης για έναν «υγιή» καπιταλισμό και μια «δίκαιη» ανάπτυξη από την οποία θα απολαμβάνουν οφέλη και οι εργαζόμενοι. Στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται συνέχεια μπροστά στον εκβιασμό: ανεργία ή δουλειά με τσακισμένα δικαιώματα. Θα εναλλάσσεται η κακοπληρωμένη δουλειά με μεγάλα διαστήματα ανεργίας. Στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι αδύνατο να αξιοποιούνται ολοκληρωμένα οι παραγωγικές δυνατότητες προς όφελος των εργαζόμενων και όλου του ελληνικού λαού. Αυτό το παρόν και μέλλον τους το χαρίζουμε! Οργανώνουμε την αντεπίθεση μας για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και των εργοστασίων της κλωστοϋφαντουργίας, την αξιοποίηση τους στα πλαίσια ενός πανεθνικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.
Αυτές οι ριζικές αλλαγές θα διασφαλίσουν: Απαλλαγή της οικονομίας από την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, τις κρίσεις, αλλά και τη ματωμένη καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι σύγχρονο και ώριμο στη θέση της αναρχίας της παραγωγής και του ανταγωνισμού των ομίλων που ρίχνει τους μισθούς, να μπει ένα επιστημονικά επεξεργασμένο σχέδιο για το σύνολο της παραγωγής όπως άλλωστε κάνει και η κάθε επιχείρηση ξεχωριστά για λογαριασμό της. Αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και στον τομέα της παραγωγής βαμβακιού και στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Με βάση την υφιστάμενη υποδομή και το εξειδικευμένο εργατικό-επιστημονικό δυναμικό και ένα σχέδιο περεταίρω ανάπτυξης που θα απορροφήσει χιλιάδες εργαζόμενους με την εγκατάσταση και πολλών νέων σύγχρονων μονάδων. Η παραγωγή να μη γίνεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος αλλά την κάλυψη των μεγάλων αναγκών του λαού για φθηνά και ποιοτικά υφάσματα για λευκά είδη κατοικίας και υπηρεσιών υγείας, για καθημερινή και αθλητική ένδυση, για ρουχισμό και στολές εργασίας. Την απαλλαγή της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Στα πλαίσια του ανώτερου σοσιαλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας, οι εργάτες γίνονται πραγματικοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και του πλούτου-προϊόντος που παράγεται. Γίνονται ταυτόχρονα οι ίδιοι οργανωτές της παραγωγής, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Διασφαλίζεται έτσι πλήρης σταθερή εργασία για όλους, μείωση του εργάσιμου χρόνου με 6ωρα για τα ΒΑΕ, αμοιβή τις εργασίας που διασφαλίζει ένα υψηλό επίπεδο ζωής με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες υγείας, δωρεάν ανώτερου επιπέδου δημόσια παιδεία, δωρεάν πρόσβαση σε υποδομές για αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές, δημιουργική αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου. Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής όχι μόνο για την αποφυγή ατυχημάτων αλλά για μια σε βάθος χρόνου μελέτη των επιπτώσεων της παραγωγικής διαδικασίας στον οργανισμό των εργαζομένων, παίρνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα κάθε πόστου και ειδίκευσης Σε αυτό το δρόμο, έχοντας όλη την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια μας αποδεσμεύουμε τη χώρα από την ΕΕ που εμποδίζει την παραγωγή σε μια σειρά κλάδους με στρατηγικά πλεονεκτήματα και διαγράφουμε μονομερώς το χρέος που δε δημιούργησε ο λαός αλλά οι μεγάλοι όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους. Στέλνουμε στον πραγματικό υπεύθυνο το «λογαριασμό». Αναπτύσσουμε αμοιβαία επωφελή οικονομική συνεργασία με κάθε χώρα με την οποία βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα συμπίπτουν τα συμφέροντα της χώρας μας. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για αυτό το ελπιδοφόρο μέλλον αγωνιζόμενοι για: Μισθούς στη βάση των Σ.Σ.Ε προ κρίσης, με αναπλήρωση των απωλειών που είχε η εργατική τάξη όλα τα χρόνια της κρίσης και διεκδίκιση αυξήσεων στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας με την απασχόληση όλου του απαραίτητου προσωπικού και την κατάλληλη στελέχωση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών.
Πλήρη αποπληρωμή του συνόλου των δεδουλευμένων, αποζημιώσεων και ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας. Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι άνευ όρων παράδοση των δικαιωμάτων τους προς όφελος της κερδοφορίας του νέου επενδυτή. Για όσο καιρό παραμένουν άνεργοι οι εργαζόμενοι,επιδόματα ανεργίας και έκτακτα επιδόματα στήριξης λόγω της μακρόχρονης ανεργίας. Κάλυψη των χαμένων χρόνων ασφάλισης έτσι ώστε να μη μειωθούν και άλλο οι μελλοντικές συντάξεις. Διασφάλιση του συνόλου των θέσεων εργασίας που χάθηκαν, όλων όσων από τους πρώην εργαζόμενους το επιθυμούν. Πλήρη σταθερή εργασία. Κατάργηση όλου του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου που έχει ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια με τα μνημόνια και τους διάφορους νόμους και έχει οδηγήσει ακόμα και αυτούς που εργάζονται λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας.