Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία Day of Persons with Disabilities
Ο όρος αναπηρία αναφέρεται στον περιορισμό της κοινής δραστηριότητας λόγου, έργου ή άμεσης αντίληψης λόγω σωματικής ή πνευματικής βλάβης ενός ανθρώπου. Διακρίνουμε τους σωματικά ανάπηρους και τους διανοητικά ανάπηρους. Η αναπηρία γενικά διακρίνεται σε ολική και μερική καθώς και σε σωματική και διανοητική.
Η παντελής απώλεια της όρασης και στα δύο μάτια Η ολοκληρωτική γενική μετατραυματική παράλυση Η απώλεια των άνω άκρων, των χεριών. Η απώλεια ενός άκρου και η αχρήστευση του άλλου Ο ακρωτηριασμός ή η πλήρης αχρήστευση του ενός τουλάχιστον ποδιού Ο ακρωτηριασμός και των δύο μηρών ή κνημών. Η αφασία. Η παραπληγία. Η ψυχοπάθεια, προερχόμενη από τραύμα στο κεφάλι. Η «προϊούσα κινητική αταξία», ύστερα από τραύμα
Η μερική αναπηρία έχει ελαφρότερο χαρακτήρα και κυμαίνεται σε ποσοστά αναπηρίας.
Ο ειδικός επιστημονικός όρος αφασία (στερητικό α- και -φέτος από το ρήμα φημί = λέγω) αναφέρεται σε κάθε μερική ή ολική απώλεια γλωσσικών ικανοτήτων σε ενήλικες και παιδιά και γενικότερη ανικανότητα λόγου. Ο λόγος είναι το κύριο μέσο του ανθρώπου ώστε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Στην περίπτωση της αφασίας το άτομο δεν μπορεί να μιλήσει, να αποδίδει το σωστό νόημα στις λέξεις, να κατανοεί και πολλές φορές να διαβάζει. Στο πολύ νεαρό παιδί, του οποίου ο εγκέφαλος διατηρεί την πλαστικότητά του, επιτρέπεται μια ταχεία ανάληψη έστω κι αν αυτή δεν είναι ολοκληρωμένη, σε αντίθεση με τους ενήλικες.
Η παραπληγία και η τετραπληγία αποτελούν παθήσεις στις οποίες πάσχουν τα κάτω άκρα και άνω και κάτω άκρα αντίστοιχα μετά από κάποια κάκωση της σπονδυλικής στήλης η οποία είναι δυνατόν να προκαλέσει κάκωση του νωτιαίου μυελού και των ριζών.
H ψυχοπάθεια είναι μία εκ των ψυχολογικών δυσλειτουργιών. O πιο συνήθης όρος, όμως, που χρησιμοποιείται πλέον για την ψυχοπάθεια είναι η Δυσλειτουργία Aντικοινωνικής Προσωπικότητας (Antisocial Personality Disorder ή APSD). Οι επιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες : οι ψυχοπαθείς και οι κοινωνιοπαθείς. Οι ψυχοπαθείς είναι εκείνοι οι ασθενείς που μπορούν να γίνουν βίαιοι και ο λόγος της ψυχοπάθειας τους έχει να κάνει με κληρονομικούς λόγους. Οι κοινωνιοπαθείς ανήκουν πάλι στη πιο "ήρεμη" κατηγορία και οι επιστήμονες θεωρούν ότι ανέπτυξαν αυτή τη συμπεριφορά λόγω των συνθηκών στις οποίες μέσα μεγάλωσαν.
Παρακάτω βλέπουμε τα βασικά κριτήρια για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως ψυχοπαθή: Δεν νοιάζονται - Οι ψυχοπαθείς περιγράφονται ως αναίσθητοι και ψυχρά αδιάφοροι ως προς τα συναισθήματα των άλλων. Είναι ρηχοί συναισθηματικά - Συναισθήματα όπως : ντροπή και ενοχές, είναι άγνωστα αισθήματα για έναν ψυχοπαθή. Είναι ανεύθυνοι - Δεν αναλαμβάνουν καθόλου την ευθύνη των πράξεων τους, αντιθέτως, «ρίχνουν» τις ευθύνες στους άλλους ακόμα και σε κάτι που μπορεί να είναι πασιφανές. Έχουν υπέρμετρη αυτοπεποίθηση - Οι ψυχοπαθείς συνήθως έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, έχουν την αίσθηση ότι είναι υπεράνω όλων.
Δεν προσαρμόζονται σε αλλαγές - Το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχοπάθειας είναι ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν καλά σε κάποιο έργο που τους έχει ανατεθεί καθώς δεν μπορούν να «φιλτράρουν» τις οποιαδήποτε αλλαγές προκύψουν από την ώρα που θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας το έργο που τους ανατέθηκε. Δεν μπορούν να κάνουν σχέδια για το μέλλον - Οι ψυχοπαθείς δεν μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους. Οι ειδικοί λένε ότι οι ψυχοπαθείς δεν μπορούν να θέσουν μακροχρόνιους στόχους. Γίνονται βίαιοι - Είναι γεγονός ότι οι ψυχοπαθείς δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα νεύρα τους, είναι γενικά ευερέθιστοι και μπορεί να έχουν βίαια ξεσπάσματα όταν κάποιος τους ενοχλήσει.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία ΑμεΑ ή Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ΑμΕΑ (Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου, Εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007 (Η Κύπρος την κύρωσε το 2011 και η Ελλάδα το 2012).
Εορτάζεται σε όλον τον Πλανήτη, δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής. Το θέμα της συγκεκριμένη ημέρας είναι "η πλήρης συμμετοχή και ισότητα", η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.
Κάθε χρόνο εστιάζει σε διαφορετικό θέμα. 1998: "Τέχνες, Κουλτούρα και Ανεξάρτητη Διαβίωση" 1999: "Πρόσβαση για όλους για τη νέα χιλιετία" 2000: "Κάνοντας την τεχνολογία της πληροφορίας προσβάσιμη σε όλους" 2001: "Πλήρης συμμετοχή και ισότητα: Έκκληση για νέα προσέγγιση ως προς την αξιολόγηση της προόδου και των αποτελεσμάτων" 2002: "Ανεξάρτητη διαβίωση και βιώσιμα μέσα συντήρησης" 2003: "Η δικής μας Φωνή" 2004: "Τίποτα για εμάς, χωρίς εμάς" 2005: "Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία: Δράση για την ανάπτυξη" 2006: "E- προσβασιμότητα " 2007: "Αξιοπρεπής Εργασία για τα Άτομα με Αναπηρίες" 2008: "Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες: Αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη για όλους μας" 2009: "Συμπυκνώνοντας τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας: Ενδυνάμωση των ατόμων με αναπηρία και των κοινοτήτων τους σε όλο τον κόσμο" 2010: "Κρατώντας την υπόσχεση: Ενσωμάτωση της αναπηρίας στους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας για το 2015 και μετέπειτα" 2011: "Μαζί για έναν καλύτερο κόσμο για όλους: Συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον τομέα της Ανάπτυξης"
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ (2014), γύρω στο 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, το 7 με 10% δηλαδή του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.