Ο ρόλος της δια βίου µάθησης στην καταπολέµηση των εκπαιδευτικών και κοινωνικών ανισοτήτων
1. μαθητές)». 37,8% που φοίτηση, όμως, ανέρχεταιστο27,2% (15.841 «Αναφερόμενοι τουτους Κέντρου βρίσκονται αναλογεί δεν του μαθητές) δύο είτε κατανέμεται μαθητικού ερευνητές(νίκος Εκπαιδευτικής παρουσιάζουν σεστις 41.186 καιστηντεχνικήεκπαίδευσηστο64,9% σύνολο δέκα (15.542 πληθυσμού ομοιόμορφα μαθητές, τελευταίες του χαμηλή μαθητές), Πολιτικής Παϊζης& μαθητικού είτε της στις επίδοση. θέσεις διακόπτουν δευτεροβάθμιας σταγενικάλύκειαστο43,6% Πωλίνα βαθμίδες. (ΚΑΝΕΠ) πληθυσμού της Τοκατάταξης, Φατούρου: ποσοστό αδικαιολόγητα Στα τηςγσεε), εκπαίδευσης των γυμνάσια (9.803 αυτό σύμφωνα νομών Έρευνα τη (α) Με ποιον τρόπο θεωρείτε ότι η δια βίου μάθηση θα μπορέσει να καλύψει τα μορφωτικά και τα επαγγελματικά κενά των μαθητών που εγκαταλείπουν το σχολείο; (β) Η δια βίου μάθηση θα μπορέσει να θεραπεύσει υφιστάμενες ανισότητες που χαρακτηρίζουν το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα;
2. «Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, κάνοντας μια συνολική εκτίμηση για το νέο νόμο, αντιλαμβανόμαστε πως η στρατηγική του κατεύθυνση είναι να μετατρέψει τη διά βίου μάθηση σε καταναλωτικό προϊόν, να την παραδώσει ουσιαστικά στους ιδιώτες και να τινάξει στον αέρα τα πτυχία που χορηγεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό που έχει όμως ανάγκη η κοινωνία, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, είναι η οικοδόμηση ενός άλλου συστήματος συνεχόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης με δημόσια χαρακτηριστικά, που θα την αναγνωρίζει ως δικαίωμα του κάθε πολίτη, θα προσφέρεται σε όλους δωρεάν και δεν θα υπονομεύει τις επαγγελματικά δικαιώματα που δίνουν τα πτυχία που παρέχει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα». [Κοτσιφάκης, Θ. Διά βίου μάθηση ή διά βίου εκμετάλλευση; Η Αυγή, 26-9-2010]. Σκεφτείτε το παραπάνω κείμενο και σχολιάστε το διατυπώνοντας και την προσωπική σας άποψη.
3. Σύμφωνα με τον Longworth, καταγράφονται πέντε κατηγορίες εμποδίων για την εκπαίδευση ενηλίκων (Αναστασιάδης, Π. (2009). (α) Διανοητικά Πνευματικά Εμπόδια: Έλλειψη Κουλτούρας μάθησηςστηνοικογένειαήστοκοινωνικόπεριβάλλον, έλλειψη φιλοδοξιών και αυτοπεποίθησης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αρνητικέςεμπειρίεςμάθησηςκλπ. (β) Οικονομικά Εμπόδια: Έλλειψη οικονομικών πόρων για κάλυψη διδάκτρων κλπ. (γ) ΔυσκολίεςΠρόσβασης: Απόστασηαπότονχώρομάθησης, έλλειψη χρόνου, ψηφιακός αναλφαβητισμός (δ) Έλλειψη Εκπαιδευτικού υλικού σχεδιασμένο με βάση τις ανάγκες των ενήλικων εκπαιδευόμενων. (ε) Έλλειψη Συμβουλευτικών Υπηρεσιών οι οποίες θα ενημερώνουν, θα ενθαρρύνουν, θα υποκινούν και θα υποστηρίζουν τον ενήλικο εκπαιδευόμενο. Σχολιάστε τις θέσεις του συγγραφέα και εξετάστε εάν ισχύουν στην περίπτωση της Ελλάδας.
4. «Οι εκπαιδευτικές ανισότητες με την πάροδο των ετών καταργούν στην ουσία τη δωρεάν Παιδεία. Και αυτό το νιώθουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί, ημιαπασχολούμενοι, άνεργοι και γενικότερα οι μη έχοντες, οι οποίοι πασχίζουν να προσφέρουν στα παιδιάτους, μέσωτωνσπουδών, ένακαλύτερο αύριο. Δυστυχώς, το συνταγματικά και κοινωνικά κεκτημένο της δωρεάν Παιδείας βάλλεται και υποβαθμίζεται, με αποτέλεσμα τα οικονομικώς ασθενέστερα στρώματα να είναι περισσότερο ευάλωτα στον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι ανισότητες στην εκπαίδευση προκαλούν κοινωνικές στρεβλώσεις, όπως φαινόμενα σχολικής διαρροής είτε εσωτερικής μετανάστευσης λόγω σπουδών, ακόμη και μέσα στον ίδιο νομό. H ελληνική οικογένεια βρίσκεται κυριολεκτικά εγκλωβισμένη στον κυκεώνα της φροντιστηριακής εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να ξοδεύονται περιουσίες για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας ή για μία θέση στην ανώτατη εκπαίδευση, με μοναδικό ορίζοντα την εργασιακή αβεβαιότητα καιτην ανασφάλεια». [ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ, Χρ. (2006). Εκπαίδευση με κοινωνική στόχευση, Το Βήμα, 25-6-2006]. Σχολιάστε την άποψη του Χρ. Πολυζωγόπουλου για την εκπαιδευτική ανισότητα στην Ελλάδα.
5. «Το υπουργείο Παιδείας υποστηρίζει ότι οι«οι άνισες αφετηρίες οδηγούν σε άνισες επιδόσεις και άνισες διαδρομές ζωής» και γι' αυτό αποφάσισε τη στήριξη των σχολείων όπου ζουν«ευπαθείς ομάδες», με«επιπλέον οικονομικούς πόρους» και«ανθρώπινο δυναμικό». Η αφετηρία των μαθητώναπ' τις«ευπαθείςομάδες», όμως, δεθααλλάξει, γιατί δεν πρόκειται ν' αλλάξει ούτε το εισόδημα των γονιών τους, ούτεηγενικήυποβάθμισητωνπεριοχώνπουζουν». [Οι πρώτες Ζώνες Εκπαιδευτικής Ανισότητας, Ριζοσπάστης, 25-3-2010]. Σχολιάστε το κείμενο του κείμενο του Ριζοσπάστη.
Aκραίες καταστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού βιώνει το 16,8% των φτωχών στην Eλλάδα, όπωςπροκύπτειαπότημελέτηπουδιενήργησεοερευνητήςτουekke, ΔιονύσηςMπαλούρδος. Tαάτομααυτάανήκουνστην«ομάδαυψηλούκινδύνου», διότι αφενός το εισόδημά τους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, αφετέρου αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα τουλάχιστον τρεις διαστάσεις κοινωνικού αποκλεισμού. Oι περισσότεροι δε συμμετέχουν στις διαδικασίες της αγοράς εργασίας διότι είναι ηλικιωμένοι-η μέση ηλικίατωνατόμωναυτήςτηςομάδαςείναι61,6 έτη-καιείτεείναιάνεργοιείτεζουν μεσυντάξεις«πείνας». Eίναιενδεικτικόότιτο49,1% είναιάνεργοικαιτο32,7% οικονομικάμηενεργοί, ενώτο23,2% είναισυνταξιούχοικαιτο16,6% απασχολούμενοι.