مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني همدان ٣٦ مقاله پژوهشي بررسي ارتباط منگنز و ا هن در اتصال به ا پو ترانسفرين تقي حسن زاده قصبه * چكيده: (Mn) منگنز يكي از عناصر كمياب مي باشد كه كمبود ا ن در انسانها بندرت ديده مي شود در حاليكه مسموميت با ا ن در موارد متعددي گزارش شده است. مسموميت با منگنز در افراديكه در معرض غلظتهاي بالاي ي از اين عنصر قرار دارند( كارگران كارخانه هاي باطري خشك) مشاهده مي شود و در دوران نوزادي از اهميت ويژه اي برخوردار است. تصور بر اينستكه منگنز بعلت شباهتهاي شيميايي با ا هن ميتواند در متابوليسم اين عنصر تداخل نمايد. ارتباط با ا هن با توجه به نقش بيوشيميايي اين دو عنصر از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشد لذا هدف از انجام اين پروژه بررسي و تعيين نقش تداخلي منگنز در يكي از مراحل متابوليسم ا هن (يعني انتقال پلاسمايي ا ن) مي باشد. در كار تحقيقاتي حاضر سعي شده تداخل منگنز و ا هن در انتقال پلاسماي ي ا نها بوسيله تكنيكهاي دياليز تعادلي كروماتوگرافي ميل تركيبي تيتراسيون اسپكتروفتومتري و الكتروفورز مورد مطالعه قرار گيرد. در يكسري از ا زمايشات اثر منگنز در انتقال پلاسماي ي ا هن از طريق تيتراسيون اسپكتروفتومتري مطالعه گرديد و مشاهده شدكه ميزان اتصال ا هن به پروتي ين هاي سرم انساني در حضور ٢٠٠ و ٤٠٠ و ٨٠٠ ميكرو گرم منگنز بر ليتر پلاسما به ترتيب ٨% ١٢/٥% و ٢٣ %كاهش مي يابد. سپس با استفاده از تكنيك كروماتوگرافي ميل تركيبي و بوسيله ا نتي ترانسفرين ا پو ترانسفرين سرم انساني تخليص گرديد و ا زمايش فوق با ترانسفرين خالص انساني تكرار شد و نتايج مشابه بدست ا مد. اتصال ا هن و منگنز به ترانسفرين در قسمت ديگر اين پروژه از طريق تكنيك دياليز تعادلي نيز موردبررسي قرار گرفت و اقدام به تعيين ميزان ثابت باند شدن اين دو فلز به ترانسفرين شد. ثابت اتصال (ka) منگنز به ا پوترانسفرين ٩-١ ١٠* M ٣/١ بدست ا مد. نتايج فوق از طريق الكتروفورز نيز به تاييد رسيد. به طور كلي نتايج بدست ا مده در پروژه حاضر مشخص مي نمايد كه منگنز به علت شباهتهاي شيميايي كه با ا هن دارد قادر است در متابوليسم اين عنصر اختلال ايجاد نموده و مكانيسمي جهت ايجاد كم خوني فقر ا هن در افرادي كه مسموميت با اين عنصر را دارند اراي ه دهد. كليد واژه ها: ا پوترانسفرين / ا هن / كم خوني كم رنگ / منگنز يكديگر تداخل مي نمايند. منگنز (Mn) يكي از اين عناصر مي باشد كه از يك طرف به عنوان يك عنصر كمياب و از طرف ديگر به عنوان يك عنصر سمي اثرات خود را در واكنشهاي مختلف در بدن انجام مي دهد( ١ ). اين عنصر در ساختمان برخي از متالوا نزيمها شامل منگنز سوپراكسيد دسموتاز (MN-SOD) و گليكوزيل ترانسفراز شركت مي نمايد( ٢ ٣ ) مقدمه : در مراكز تحقيقاتي دنيا مطالعات زيادي برروي عناصر كمياب element) (trace و نقش متابوليسمي ا نها در بدن در حال انجام مي باشد. عناصر كمياب اگر چه به مقدار جزي ي در ساختمان پروتي ين ها و ا نزيم هاي مختلف بدن وجود دارند ولي افزايش سطح سرمي اين عناصر مي تواند موجب بروز اختلالات متعدد شده و بعضا" در اعمال * عضو هيا ت علمي گروه بيوشيمي و تغذيه دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي همدان
سال دهم شماره ٢ تابستان ١٣٨٢ شماره مسلسل ٢٨ ٣٧ و فعاليت ا نزيم ٥- ا مينولوولينات سنتتاز را در نواحي مختلفي از مغز رات بويژه در مخچه مغز مياني و قشر مغز مهار مي كند (٤). كمبود منگنز در انسان بندرت مشاهده مي شود در حالي كه مسموميت با اين عنصر در موارد متعددي گزارش شده است ( ٥ ).مسموميت با منگنز در افرادي كه در معرض غلظتهاي بالاي ي از اين عنصر يا تركيبات ا ن قرار دارند (كارگران كارخانه هاي باطري خشك) مشاهده مي شود و در دوران نوزادي از اهميت ويژه اي برخوردار است (٥ ٦). تحقيقات نشان ميدهد مسموميت با منگنز تشكيل هموگلوبين را كاهش داده باعث ظهور كم خوني ميشود. اثرات سمي اين عنصر همچنين در موارد مختلف از جمله در damage: cerebellar و neuronal degeneration وdisorder ganglionic و پاركينسون مورد توجه قرار گرفته است (٧). منگنز پس از جذب از روده ها به جريان خون وارد شده و توسط پروتي ين هاي مختلف خصوصا" ترانسفرين به سلولهاي هدف مي رود. ترانسفرين يك بتا - گلوبولين با وزن ملكولي ٨٠ كيلو دالتون است (٨). تعداد زيادي از يونهاي فلزي از قبيل ا لومينيوم (٨) كروم (٩) و روي (١٠) مي توانند با اتصال به ترانسفرين متابوليسم ا هن را مختل نمايند. پيش از اين با بكار بردن تكنيكهاي مختلف بيوشيمياي ي شامل western blot و fast protein liquid chromatography و همچنين SDS-PAGE اتصال منگنز به ترانسفرين سرم انسان تاي يد شده است (١١). اتصال اين عنصر به ترانسفرين مي تواند در متابوليسم ا هن اختلال ايجاد نمايد (١٢). ساير مطالعات انجام شده با روشهاي متفاوت و صرفا" با استفاده از حيوانات ا زمايشگاهي انجام شده است. حتي با مطالعاتي كه تا امروز نيز انجام شده پروتي ينهاي ناقل منگنز در سرم انسان به طور قطع و يقين مشخص نشده است و محققان سه پروتي ين Transferrin Transmanganin و Albumin را معرفي كرده اند. لذا هدف از انجام اين پژوهش بررسي و تعيين نقش تداخلي منگنز در يكي از مراحل متابوليسم ا هن (يعني انتقال پلاسمايي ا ن) مي باشد. روش كار: ١- تكنيك اسپكتروفتومتريك: براي مطالعه و مقايسه اتصال چنين تا ي يد فعاليت سرولوپلاسمين تخليص شده از اين تكنيك استفاده گرديد( ١٣ ).ترانسفرين از كارخانه sigma تهيه و پس از عمل دياليز به صورت خالص درا مد( ١٤ ). عمل دياليز با استفاده از محلولهاي بافر استات (٥٠ ميلي مولار و (ph=٥/٢ و كلريد سديم (٠/١٥ ميلي مولار) بيكربنات سديم (٠/٠٢ مولار) در محلول كلريد سديم و نهايتا" ( مولار (٠/١٥ هيدروكلرايد بيكربنات (١٠٠ ميلي مولار و بافر تريس (ph=٧/٤ انجام شد( ١٤ ١٥ ). با استفاده از محلول ا پوترانسفرين خالص (٥mg/ml) كه در بافر تريس هيدروكلرايد بيكربنات با ph=٧/٤ تهيه شده طيف جذبي ا پوترانسفرين و ترانسفرين اشباع شده با منگنز بررسي و ماكزيمم طول موج (λmax) كمپلكس منگنز ترانسفرين دستگاه بوسيله اسپكتروفتومتريك از نوع Perkin-Elmer 5515 uv/vis Recorder 561 گرديد. -٢ تكنيك كروماتوگرافي ميل تركيبي : تعيين سرولوپلاسمين سرم انسان با استفاده از تكنيك كروماتوگرافي ميل تركيبي chromatography) (affinity استخراج گرديد (١٨-١٦). ستون كروماتوگرافي ميل تركيبي كه در اين پروژه تهيه شد ستون سفارز حاوي ا نتي سرولوپلاسمين مي باشد. ا نتي سروپلاسمين از كارخانه سيگما خريداري گرديد. جهت انجام اين قسمت از پروژه مقدار يك ميلي ليتر از سرم انساني كه حاوي سرولوپلاسمين است را در دو ميلي ليتر بافر فسفات ٠/١ مولار با ph=٧/٢ رقيق كرده و روي ستون اضافه مي شود. ابتدا از بافر فسفات باpH=٧/٢ و سپس جهت جدا شدن سرولوپلاسمين از ا نتي سرولوپلاسمين متصل شده به سفارز از بافر فسفات سيترات با ph=٢/٨ استفاده گرديده. پس از خروج پروتي ين هاي اضافي و سرولوپلاسمين تمام لوله ها در طول موج ٢٨٠ نانومتر قراي ت گرديد و منحني مربوطه رسم شد. -٣ تكنيك دياليز تعادلي : اتصال منگنز و ا هن به ترانسفرين موجود در سرم انسان بوسيله تكنيك دياليز تعادلي نيز مورد بررسي قرار گرفت (١١). با اين روش مي توان ثابت اتصال هر مولكول به ليگاند اختصاصي ا ن را محاسبه نمود كه از نظر باليني فوق العاده با ارزش خواهد بود. اساس اين تكنيك عبور مولكولهايي با وزن +2 Mn و +3 Mn به ترانسفرين موجود در سرم و هم مولكولي كم از غشاء نيمه تراوا به طرف ماكرومولكول
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني همدان ٣٨ مي باشد. دستگاه دياليز شامل يك دسيكاتور معمولي با درب شيشه اي سوراخ دار مي باشد. سوراخها جهت ورود جريان گاز نمونه برداري و يا افزودن مواد به داخل كيسه دياليز مي باشند. در داخل دسيكاتور يك ظرف پلاستيكي در باز قرار دارد كه از بافر تريس هيدروكلرايد بيكربنات مولار با ٠/٠٠٥ پر ph=٧/٤ شده است و كيسه دياليز درون اين بافر معلق خواهد شد. از ph خارج كيسه دياليز در طول ا زمايش بوسيله جريان گازي شامل ٩٥ درصد اكسيژن و ٥ درصد دي اكسيد كربن ثابت نگه داشته مي شود. با استفاده از اطلاعات بدست ا مده از اين تكنيك منحني scatchard را رسم نموده ثابت اتصال ka) )منگنز به ا پوترانسفرين را محاسبه مي كنيم. -٤ تكنيك الكتروفورز: تغييرات الگوي الكتروفورتيكي ا پوترانسفرين متعاقب متصل شدن +3 Mn +2,Mn به ا ن به وسيله تكنيك الكتروفورز( electrophoresis ) بررسي و مقايسه شد. براي انجام اين مرحله از ا زمايشها ابتدا يك محلول هيدروكلرايد ٥mg/ml از ا پوترانسفرين در بافر تريس بيكربنات تهيه گرديد دا يونيزه شده انتخاب و به تمامي ا نها محلول ا پوترانسفرين فوق اضافه گرديد.. تعدادي لوله ٠/٥ ميلي ليتر از در لوله هاي فوق به طور جداگانه غلظتهاي مختلفي از +2 Mn +3,Mn (در حضور سرولوپلاسمين و يا در حضور اتانول ا مين) را فراهم كرده به مدت لازم در محيط ا زمايشگاه انكوبه شدند. سرولوپلاسمين يا اتانول ا مين در اين مرحله به عنوان اكسيد كننده عمل مي كنند. پس از انكوباسيون با روش urea-polyacryl amide gel electrophpresis نمونه هاي مذكور را الكتروفورز كرده و تغييرات الگوي الكترفورتيكي ا پوترانسفرين متعاقب اتصالش با +3 Mn +2,Mn بررسي گرديد. در اين مرحله الكتروفورز به طريق continous انجام شد (١٤). نتايج : در اين تحقيقات ابتدا طيف جذبي max) λ) ترانسفرين كمپلكس ا هن ترانسفرين و كمپلكس منگنز ترانسفرين تهيه گرديد كه پس از مقايسه اين طيف ها ماكزيمم جذب كمپلكس ا هن- ترانسفرين در طول موج ٤٦٥ نانومتر و كمپلكس منگنز ترانسفرين در طول موجهاي ٤١٠ و ٣٤٠ نانومتر تعيين گرديد. اثرات منگنز بر اتصال ا هن به ترانسفرين سرم انسان نيز مورد مطالعه قرار گرفت. افزودن منگنز( µg/ml ١/٥) به مخلوط واكنش شامل ا هن و ترانسفرين اتصال Fe به ترانسفرين را به ميزان ٢٠ درصد در مقايسه با كنترل كاهش داده است. اتصال منگنز به ا پوترانسفرين بوسيله تكنيك دياليز تعادلي نيز تا ييد گرديد (نمودار ١). 0 100 200 300 400 500 600 700 800 900 1000 1100 Mn added (ug) نمودار ١: برداشت منگنز توسط ا پوترانسفرين با استفاده از دياليز تعادلي با استفاده از نمودار scatchard و اطلاعات نمودار ١ ثابت -١ اتصال( ka ) منگنز به ا پوترانسفرين تقريبا" ٣/١ ١٠ ٩ M محاسبه گرديد (نمودار ٢). 0 0 15 30 45 60 5 75 90 105 120 10 135 150 165 15 180 Mn bound (ug/100 ml) نمودار ٢: منحني scatchard plot باند شدن منگنز به ا پوترانسفرين و محاسبه ثابت اتصال در مطالعاتي كه پيش از اين انجام شده احتمال بهتر باند شدن منگنز III به ترانسفرين به صورت يك فرضيه گزارش شده است (١). بدين منظور (تهيه +3 ( Mn در اين پروژه سرولوپلاسمين به عنوان يك عامل اكسيد كننده بوسيله تكنيك كروماتوگرافي ميل تركيبي تخليص گرديد. ابتدا طيف جذبي max) ( λ Mn 3+ كمپلكس ترانسفرين تهيه و با طيف جذبي( max λ )كمپلكس ترانسفرين مقايسه شد. Mn bound (ug/100 ml) 160 140 120 100 80 60 40 20 3 2.5 2 1.5 1 0.5 0 نتايج نشان دهنده اين است كه طيف جذبي اين دو كمپلكس مشابه يكديگر Bound/free
سال دهم شماره ٢ تابستان ١٣٨٢ شماره مسلسل ٢٨ ٣٩ بوده و هر دو در طول موجهاي ٤١٠ و ٣٤٠ نانومتر داراي ماكزيمم جذب مي باشند. سپس اثر سرولوپلاسمين بر اتصال 1.2 1 0.8 0.6 0.4 0.2 0 به ا پوترانسفرين بررسي شد. نتايج حاصل نشان ميدهد كه اتصال +2 Mn در حضور سرولوپلاسمين به ميزان قابل توجهي افزايش مي يابد (نمودار ٣). 0.25 0.75 1 1.25 1.5 1.75 2 2.25 2.5 2.75 ug Mn/mg Apo-tf در قسمت ديگري از پروژه تغييرات الگوي الكتروفورتيكي ا پوترانسفرين متعاقب باند شدن +3 Fe Mn 3+ به ا ن بررسي و مقايسه شده است نتايج حاصل از اين مرحله در تصوير ١ اراي ه شده است. تصوير : ١ بررسي مقايسه اي الگوي الكتروفورتيكي. ا پوترانسفرين +2 -Mn ترانسفرين و +3 -Mn ترانسفرين Apotransferrin =١ Apotransferrin + =٨ ١٣ و ١٢ و ١١ و ١٠ و ٩ و ٧ و ٦ و ٥ و ٤ و ٣ و ٢ = 3+ Apo + Mn (درحضور سرولوپلاسمين) باند شدن به ترانسفرين تغييري در الگوي الكتروفورتيكي ا ن ايجاد نمي نمايد در حاليكه اتصال +3 Mn به ترانسفرين الگوي الكتروفورتيكي ا ن را تغيير مي دهد. ا پوترانسفرين به صورت يك باند منفرد مشاهده مي شود ولي متعاقب اتصال +3 Mn يا Fe 3+ به ترانسفرين دو باند مجزا از يكديگر در الگوي مذكور ديده مي شود. نتايج مطالعات الكتروفورزي ضمن تا ييد نتايج مراحل اسپكتروفتومتري اتصال بهتر +3 Mn در مقايسه با +2 Mn به ا پوترانسفرين را نيز ثابت مي نمايد. مقايسه خصوصيات شيميايي موضوع مي باشد. بحث: تداخل منگنز با ساير عناصردر 2+ Mn 3+ Mn و 3+ Fe نيز مو يد اين مطا عل ات متعددي گزارش شده است (١٩ ٢٠). اگر چه منگنز به عنوان يك عنصر واسطه با ساير عناصر كمياب داراي تداخل مي باشد ولي تداخل ا ن با ا هن با توجه به نقش بيوشيمياي ي اين دو عنصر از اهميت ويژه اي برخوردار است. در گزارشات منتشره درباره ماهيت پروتي ين هاي ناقل منگنز در سرم اختلاف نظر وجود دارد. Foradori و همكارانش نشان دادند كه تقريبا" اضافه شده به پلاسما بصورت ٨٠ in vitro درصد از منگنز به يك بتا گلوبولين متصل مي گردد. Cotzias و همكارانش پيش از اين گزارش كردند كه اين پروتي ين نمي تواند ترانسفرين باشد چون منگنز متصل شده به پروتي ين مذكور با ا هن معاوضه نمي شود. پروتي ين اختصاصي ناقل Transmanganin منگنز در را معرفي نمودند همكارانش ثابت كردند كه در سرم يك محققان اين پلاسما تحت نام Keefer.(٢١) Rat و يك پروتي ين منفرد به هر دو عنصر ا هن و منگنز متصل مي گردد. نقطه ايزوالكتريك اين پروتي ين ٥/٧ تعيين شد كه به نقطه ايزوالكتريك ترانسفرين انساني (٥/٩) بسيار نزديك مي باشد (٢٢). Davis نشان داد كه منگنز پس از ترك روده به ا لبومين يا يك پروتي ين شبيه به ا لبومين متصل مي شود (٢٣). بنابراين با توجه به مطالعاتي كه پيش از اين انجام شده در پروتي ين ٣ (٢١) Transmanganin (١ ٢٢) Transferrin و (١٦ ٢٣ ٢٤) Albumin به عنوان نمودار مهمترين ناقلهاي منگنز در سرم معرفي شده اند. پروژه حاضر تا ثير و ارتباط تداخلي متابوليسم ا هن با منگنز مورد توجه قرار گرفته است. در اين زمينهابتدا طيف جذبي( max λ) ا پوترانسفرين كمپلكس ا هن ترانسفرين و كمپلكس منگنز ترانسفرين تهيه گرديد. پس از مقايسه سه طيف چنين نتيجه گيري مي شود كه كمپلكس ا هن ترانسفرين در طول موج ٤٦٥ نانومتر و كمپلكس منگنز - ترانسفرين در طول Absorbance 410 With ceruloplasmin (Mn 3+ ) Without ceruloplasmin ( ) ٣: مقايسه اتصال +2 Mn و +3 Mn به ا پوترانسفرين. براي تهيه منگنز (III) از سرولوپلاسمين خالص شده استفاده گرديد.
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني همدان ٤٠ ٣٤٠ و ٤١٠ موجهاي نانومتر داراي ماكزيمم جذب مي باشند. جذب در ناحيهUV احتمالا" به علت دخالت اسيد ا مينه تريتپوفان و يا تيروزين در اتصال فلز به ترانسفرين مي باشد. در مطالعاتي كه پيش از اين انجام شدهماكزيممجذب كمپلكسمنگنز ترانسفرين در طول موجهاي ٤٣٠ و ٣٣٠ نانومتر گزارش شده كه اختلاف مشاهده شده بين اين نتايج با نتايج پروژه حاضر احتمالا" به علت استفاده از بافرهاي مختلف مي باشد (١). وقتي اثر منگنز بر ميزان برداشت ا هن توسط ترانسفرين سرم انسان وا پوترانسفرين بررسي و مقايسه شد قاعدتا" انتظار داشتيم كه منگنز برداشت ا هن توسط ا پوترانسفرين را بيشتر تحت تا ثير قرار دهد. ولي نتايج بدست ا مده خلاف اين را نشان داد به گونه اي كه اين عنصر برداشت ا هن توسط سرم انساني را بيشتر مهار مي نمود. بنابراين نتيجه گرفته شد كه بايستي در سرم عاملي وجود داشته باشد كه تغييراتي در منگنز ايجاد نموده و باعث اتصال بهتر منگنز به ترانسفرين گردد. در مطالعات قبلي نيز احتمال بهتر پيوند شدن Mn 3+ ترانسفرين بصورت يك فرضيه گزارش شده است به.(١) اين احتمال وجود دارد كه در حضور يك عامل اكسيد كننده در سرم +2 Mn به +3 Mn تبديل شده و سپس به ترانسفرين متصلگردد.اينعامل مي تواند سرولوپلاسمين و يا اكسيژنهاي ملكولي سرم باشد. بدين منظور در قسمت ديگري از اين پروژه سرولوپلاسمين سرم انساني تخليصگرديدو اثر ا ن بر اتصال +2 Mn به ا پو ترانسفرين بررسي شد. نتايج حاصل نشان مي دهد كه اتصال در حضور سرولوپلاسمين به ميزان قابل توجهي افزايش مي يابد و اين موضوع خود ثابت كننده اتصال بهتر +3 Mn به ترانسفرين مي باشد. اثر منگنز بر برداشت ا هن توسط ا پوترانسفرين از طريق تكنيك دياليز تعادلي نيز بررسي شد و مشخص گرديد كه در حضور منگنز اتصال ا هن به اين پروتي ين ٢٥% كاهش مي يابد كه نتايج حاصل از ا زمايشات اسيكتروفتومتري را تا ييد مي نمايد. اين موضوع در ا زمايشات الكتروفورز به اثبات رسيده است همانگونه كه در نتايج بيان شده اتصال Mn 3+ به ترانسفرين به حدي است كه الگوي الكتروفورتيكي ا پو ترانسفرين را تغيير ميدهد در حاليكه اتصال +2 Mn به ترانسفرين روي الگوي الكتروفورتيكي ا ن اثري ندارد. به طور كلي نتايج بدست ا مده از ا زمايشات مطالعه حاضر مشخص مي نمايد كه منگنز از طريق تداخل در انتقال پلاسمايي ا هن متابوليسم اين عنصر را تحت تا ثير قرار داده ميتواند حتي مكانيسمي جهت ايجاد كم خوني در افرادي كه مسموميت با منگنز را دارند اراي ه دهد. منابع : 1. Scheuhammer AM, Cherian MG. Binding of manganese in human and rat plasma. Biochimica Biophysica Acta 1985; 840:163-169. 2. Wayne F, Beyer JR, Irwin F. In vivo competition between iron and manganese-superoxide dismutase of Escherichia coli. J Biol Chem 1991; 266:303-308. 3. Guglielmo DR, Carl LK, Roland ML. Regulation of superoxide dismutase activity by dietary manganese. J Nutr 1980;110:795-804. 4. Maines DM. Regional distribution of the enzymes of haem biosynthesis and the inhibition of 5-amino laevulinate synthase by manganese in the rat brain. Biochem J 1980; 190: 315-321. 5. BO lonner D, Carl LK, Lucille S. Manganese binding proteins in human and cow s milk. Am J Clin Nutr 1985; 41: 550-559. 6. Emara AM, Ghawabi SH, Madkour OI. Chronic manganese poisoning in the dry battery in dustry. Br J Indastr Med 1971;28:78-82. 7. Darab KD, Daya KM, Raghavendran KV. Distribution and fate of 54 in the monkey :studies of different parts of the central nervous system and other organs. J Clin Invest 1971; 50:9-20. 8. Moshtaghie AA, Ani M, Bazrafshan M. Comparative binding study of aluminium and chromium to human transferrin. Biol Trace Elem Res 1992; 32:39-46. 9. Ani M, Moshtaghie AA. The effect of chromium on parameters related to iron metabolism. Biol Trace Elem Res 1992; 32:57-64. 10. Moshtaghie AA, Badii A. Comparative binding studies of zinc and iron to human serum transferrin. Iranian J Sci Tech 1996; 20:177-188. 11. Leana D, Bolonner D, Brittmarie S.
سال دهم شماره ٢ تابستان ١٣٨٢ شماره مسلسل ٢٨ ٤١ Identification of transferrin as the major plasma carrier protein for manganese introduced orally or intravenously or after in vitro addition in the rat. J Nutr 1989;119:1461-1464. 12. Matrone G, Hartman RH, Clawson AJ. studies on manganese -iron Antagonism in the nutrition of rabbits and baby pagis. J Nutr 1959;67: 309-317. 13. Takahashi N, Putnam FW. Single chain structure of human ceruloplasmin. Proc Natl Acad Sci U.S.A. 1984;81: 390-349. 14. Skllien AW, Moshtaghie AA. The binding of aluminium by human transferrin and effect of desferrioxamine in : AL and other trace element in renal disease (de.taylor.a.,). London : Bailliere Tindall 1986: 81-85. 15. Skillen AW, Moshtaghie AA. Binding of Aluminium to transferrin and lactoferrin. Biochem Soc Trans 1986;14:916-917. 16. Gibbons RA, Dixon SN, Hallis K. Manganese metabolism in cow s and goats. Biochimica Biophysica Acta 1976; 444: 1-10. 17. Pharmacia. Manual affinity chromatography principles and methods Pharmacia fine chemical AB s-75164 upsala 1, Sweden, 1979. 18. Moshtaghie AA, Skillen AW. Desferrioxamine in aluminium overloab paitents. An aluminium binding study. Indian J Pharm 1991;23:75-80. 19. Phyllis EJ, Eugene DK. Effects of copper, iron, and ascor bic acid on manganese avilability to rats. P.S.E.B.M. 1992;199: 470-480. 20. Schrauzer GN. Lithium in scalp hair of adults, students and violent criminals: Effects of supplementation and evidence for interaction of lithium with vitamin B12 and with other trace element. Biol Trace Elem Res 1992; 34: 161-176. 21. Cotzias GC, Bertinchamps AJ. Transmanaganin the specific manganese carryin protein of human plasma. J Clin Invest 1960; 39: 979. 22. Keefer RC, Barak AJ, Boyett JD. Binding manganese and transferring in rat serum. Biochem Biophys Acta 1970 ; 221 : 390-3. 23. Davis CD, Zech L, Greger JL. Manganese metabolism in rats. Proc Soc Exp Biol Med 1993 ; 202(1): 103-8. 24. Nadedkar AKN, Nurse CE. Mn ++ binding by plasma proteins. Int J Pept Protein Res 1973 ; 5: 279-81.