ΘΕΜΑ: Η ΗΘΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΩΣ ΚΑΘΗΚΟΝ Απόσπασμα από την Ελληνική Μυθολογία του Νίκου Τσιφόρου: «Στην Ινδική Μυθολογία, ο Μανού, ο πατριάρχης, να πούμε, της ανθρωπότητας, έπλασε τον άνθρωπο από πηλό... και επειδή ήτανε μιά άψυχη κούκλα, έκλεψε τη φωτιά και του «ενεφύσησε ζωή». Ο Έλληνας Μανού είναι ο Κρητικός Μίνως... Και ο Προμηθέας είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που φροντίζει τον εαυτό του. Πόθο, λοιπόν, ο Προμηθέας να ξαναδώση τή φωτιά,... από δω τάχε, από κεί τάχε, τα κατάφερε Βλέπεις, η κλοπή είναι καμμιά φορά και αρετή, κι ας μη το παραδεχόμαστε.......τ ανθρωπάκια τα δόλια πηδήξανε από τή χαρά τους μόλις είδανε το λουλούδι που τους έφερνε τη ζεστή ζωή. Πέσανε, τον προσκυνήσανε τον Προμηθέα και πήρανε τη φωτιά. Και από τότε, άμα έχουμε δαδί, κώκ και ξύλα, το ζεσταίνουμε λίγο το κορμάκι μας Απάνω στον Όλυμπο, ο Ζεύς έγινε θηρίο. Ποιος, βρέ, πήγε κι έδωσε προνόμια σ αυτό το λαό των ανθρώπων ; Ό Προμηθέας. Α, τον μπαγάσα Και πριν σκεφτή την τιμωρία του δράστη, σκέφτηκε να εκδικηθή και να περιορίση τη δύναμη των ανθρώπων Είναι τολμηρό, αλλά έχει τόση ανθρώπινη αλήθεια τούτο το παραμύθι Ο δυνατός που βλέπει τη μοναρχική του δύναμη να περιορίζεται από την χορήγηση προνομίων στους πολλούς και αδύνατους που τους εξουσιάζει, πρώτα συλλογίζεται τον εαυτό του. Μη θεριέψουνε και του πάρουνε κι άλλα ατού από τη δύναμη του. Πριν, λοιπόν, τιμωρήση τον δράστη, κυττάει να εξασφάλιση τη θέση του, να μείωση τη δύναμη εκείνων που μπορούνε να τον απειλήσουνε.» Το απόσπασμα τούτο είναι από το Βιβλίο του Ν. Τσιφόρου «Ελληνική Μυθολογία» Και θα επαναλάβω την φράση : «έχει τόση ανθρώπινη αλήθεια τούτο το παραμύθι» Είτε το θέλουμε Είτε το αντιλαμβανόμαστε Είτε το πιστεύουμε 1
Αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας πόλεμος που δεν έχει τα κοινά χαρακτηριστικά ενός συμβατικού πολέμου. Είναι ένας αδυσώπητος και ανηλεής πόλεμος στην πλάτη της Ελλάδας με σκοπό τη χρεοκοπία της. Δηλαδή, την πλήρη εξάρτηση (οικονομική) του παραγωγικού δυναμικού της χώρας μας από «ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ» με φυσικό αποτέλεσμα την εξαθλίωση. Το ένα στρατόπεδο : Οι Τράπεζες, Η τεράστια συσσώρευση πλούτου στις τράπεζες και η αδυναμία να κινηθεί αυτός ο πλούτος στην αγορά, να προσελκύσει επενδυτές και να παράγει πρόσθετο κέρδος στους κατόχους του. Το άλλο στρατόπεδο: Τα κράτη. Οι τράπεζες επιδιώκουν να πάρουν τα ηνία από τα κράτη,,.. να τα καθυποτάξουν, να τα μετατρέψουν σε εργαλεία τους. Σε τούτη εδώ την κρίσιμη και συνάμα ιστορική στιγμή τίθεται το ερώτημα; Εμείς που βρισκόμαστε; Τί κάνουμε ; Σκοπεύουμε να αντιδράσουμε ή να μείνουμε θεατές; Το ζήτημα είναι ηθικό! «Ελληνική Πομπηία» σελ. 111 & 115 Είναι καθήκον είναι υποχρέωση είναι ευθύνη και οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση. Ακόμα και αν προσπαθήσουμε να κρυφτούμε, δεν θα τα καταφέρουμε. Τα γεγονότα θα μας προλάβουν. Δεν γίνεται να μεινουμε αμέτοχοι. «Είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για ό,τι πράττουμε, αλλά και για ό,τι παραλείπουμε να πράξουμε» Μολιέρος Γι αυτό Πρέπει να πάρουμε θέση. 2
Η παρουσία τουλάχιστον αυτών που βρίσκονται εδώ, πιστοποιεί το γεγονός. Τα σεμινάρια αυτά, δεν είναι μια έκθεση ιδεών μιά τυπική παρουσίαση ενός κειμένου ή μιας εργασίας. Είναι μια συστηματική προσπάθεια έστω και πιλοτική για 1. Να κατανοήσουμε τη θέση μας 2. Να προσδιορίσουμε το στόχο μας 3. Να ενεργοποιήσουμε τα αντανακλαστικά μας 4. Να συσφίξουμε τις σχέσεις μας ως συναγωνιστές και οχι ως μέλη ενός club 5. Nα αποκτήσουμε συνείδηση αγωνιστή Με τις εργασίες μας εδώ, δεν έχουμε σκοπό να πείσουμε ο ένας τον άλλον. Οι εργασίες αυτές προορίζονται για συνειδήσεις που είναι έτοιμες να αντισταθούν. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι οχι απλά μια ακόμα επαναστατική θεωρία! Είναι απαίτηση επανάστασης! Είναι ηθική επιταγή και ηθικό χρέος. Πάντως σίγουρα ηθική υποχρέωση. Οφείλουμε να βλέπουμε πίσω από τα γεγονότα! Οφείλουμε να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις! Δεν θέλουμε να είμαστε σαν αυτούς που περιγράφονται στο Προφητικό Βιβλίο του Ησαϊα: «Με την ακοή θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει και βλέποντες θέλετε ιδεί και δεν θέλετε καταλάβει 3
Επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και εγειναν βαρέα τα ώτα αυτών, και έκλεισαν τους οφθαλμούς αυτών. Δια να μη βλέπουσι με τους οφθαλμούς αυτών, και ακούσωσι με την καρδίαν αυτών και επιστρέψωσι και θεραπευθώσι.» Ησαϊας σξ 9 10 Τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα δεν ειναι καινούργια: Σύμφωνα με τον ΜΑΧ WEBER «...ο καπιταλιστής τυχοδιώκτης, υπήρξε παντού....οι δραστηριότητές τους είχαν βασικά ανορθολογικό και κερδοσκοπικό χαρακτήρα ή είχαν για στόχο τους, πάνω από όλα, δια της βίας την απόκτηση της λείας, είτε άμεσα με πόλεμο είτε με τη μορφή της συνεχούς φορολογικής λαφυραγώγησης και της εκμετάλλευσης των πολιτών» Η προτεσταντική Ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού σελ. 20 Και ενώ όλη η Ευρώπη κινδυνεύει κάτω από το φασιστικό μένος των κεφαιοκρατούντων της τοκογλυφικής ηγεμονίας των εγχώριων και ξένων γυπών κερδοσκόπων Γιατί η Ελλάδα επισύρει τόσο μένος; Γιατί αυτός ο πόλεμος στην πλάτη της; Γιατί θέλουν το ξεπούλημά της ; την χρεοκοπία της; Τον θάνατό της; Κατ αρχάς η Ελλάδα ανήκει στα Βαλκάνια. Τα Βαλκάνια μπορεί να μην έχουν πετρελαιοπηγές και τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, όμως, παίζουν σπουδαίο γεωπολιτικό ρόλο που προκαλούν ανταγωνισμό στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Θυμηθείτε τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και τις πρόσφατες αναταραχές της Αιγύπτου και της Συρίας. Το 2004 η βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τα αίτια του ανθρωπιστικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία το 1999. «Oι πόλεμοι και οι διαμάχες δεν είναι τίποτε άλλο από μπίζνες», λέει αναστενάζοντας ο κ. Bερντό στην ομώνυμη ταινία του Tσάρλι Tσάπλιν. Tο γεγονός που πυροδότησε το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν, σύμφωνα με την επικρατούσα δυτική εκδοχή της Iστορίας, η άρνηση της σερβικής αντιπροσωπείας να υπογράψει την ειρηνευτική συμφωνία του Pαμπουγιέ. Πρόκειται, βέβαια, για μια πρόφαση που ευσταθεί όσο και η υπόθεση της άρνησης των Iρακινών να συνεργαστούν με τους επιθεωρητές όπλων του OHE. Eπί της ουσίας, η τότε γιουγκοσλαβική κυβέρνηση επικρίθηκε επειδή ήταν αρνητική στο ενδεχόμενο πώλησης των κρατικών περουσιακών στοιχείων και επειδή δεν υπάκουσε στην προσταγή για παραχώρηση της διαχείρισης της οικονομίας στις πολυεθνικές εταιρείες. Tο 1999, λοιπόν, οι νατοϊκές βόμβες έπληξαν κρατικές εταιρείες και όχι στρατιωτικούς στόχους. Για την ακρίβεια, τα αεροσκάφη του NATO κατέστρεψαν μόλις 14 άρματα μάχης, πλην όμως ισοπέδωσαν 372 βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άνεργους. Oύτε μια ξένη ή ιδιωτικοποιημένη βιομηχανία δεν επλήγη. Στο μεταξύ, όπως σημείωναν τότε οι «New York Times, «το πιο λαμπερό λάφυρο» περίμενε τους κατακτητές. Tο έδαφος του Kοσσυφοπεδίου είναι από τα πιο πλούσια σε άνθρακα, λιγνίτη, μόλυβδο, ψευδάργυρο, χρυσό, ασήμι και πετρέλαιο στην Eυρώπη. Tο τέραστιο σύμπλεγμα ορυχείων της 4
Tρέπκα, η αξία του οποίου άγγιζε τα 5 δισ. δολάρια το 1997, αποτελεί και το κερασάκι στην τούρτα. Λίγο μετά τη λήξη του πολέμου, το βιομηχανικό σύμπλεγμα κατελήφθη διά της βίας από τα στρατεύματα του NATO, που εκδίωξαν του εργαζομένους, χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Ούτε ο πόλεμος για την «ελευθερία» στο Iράκ, ούτε ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» της Γιουγκοσλαβίας διέψευσαν τον Tσάπλιν. Συνεπώς το έδαφος, το υπέδαφος και η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας αποτελούν έναν πολύ σοβαρό λόγο που σήμερα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν ότι : «Οι ευρωπαίοι επίτροποι και τραπεζίτες δεν έρχονται να «διασώσουν» την Ελλάδα, αλλά για να επιμεληθούν την κατάσχεση της χώρας και τη δήμευσή της. Αυτό είναι το κύριο όφελος που προσδοκούν όσοι θα συμμετάσχουν ή θα στηρίξουν ενεργά το σχέδιο «διάσωσης» «Ελληνική Πομπηία» σελ. 23 (11.3.2010) Το παιχνίδι είναι απλό και ταυτόχρονα πολύπλοκο. Το βαφτίζουν χρέος και συστηματικά οδηγούν τα κράτη και τους λαούς στην υποδούλωση. «Εχει του νόμους της αυτή η ιστορία» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ένα τραγούδι που γράφτηκε πριν 15 χρόνια και όμως είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα και θα τραβιέσαι μ' αυτήν μέρα - νύχτα. Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις, μέχρι να πάψεις να λες -"μα τι τρέχει;" Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία, δεν φτάνει μόνο η δουλειά. Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου, δε φτάνει μόνο το κορμί σου. Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου. Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία, δεν φτάνει μόνο η δουλειά. Και κάποια μέρα θα σε λύσουν, μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις. Θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου. Σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν, δικέ μου, μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις, θα είναι για σένα αργά. Το δίλημμα που από την ίδια τη φυση της σημερινής κρίσης έχει προκύψει είναι απλό : Ή διαγράφουμε τα χρέη ή διαγράφουμε τα κράτη. Αν διαγράψουμε τα χρέη, θα δεινοπαθήσουν οι τράπεζες και οι επενδυτές ομολόγων, αλλά είναι σίγουρο ότι θα σωθούν τα κράτη και οι λαοί. Αν διαγράψουμε τα κράτη, θα διαγράψουμε μαζί τους και τους λαούς αυτών των κρατών. Θυσία στον βωμό της ανάκαμψης των διεθνών αγορών κεφαλαίου και της διάσωσης του οικοδομήματος της «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Τί προέχει; «Ελληνική Πομπηία» σελ. 313 5