Τρεισ φορζσ κι ζνα καιρό, ς ζνα κόςμο μακρινό υπιρχε μια χϊρα όμορφθ και μαγικι. Η Ρολυχρωμοχϊρα. Σ αυτι τθ χϊρα υπιρχαν άνκρωποι φτωχοί μα χαροφμενοι και χαμογελαςτοί.
Υπιρχαν χαμθλά και ψθλά δζντρα γεμάτα με καρποφσ. Στα κλαδιά και τισ κορυφζσ των δζντρων κάκονταν πουλιά που κελαθδοφςαν γλυκά.
Στο γαλάηιο ουρανό υπιρχε πάντα ζνα λαμπερό ουράνιο τόξο.
Χειμϊνα, καλοκαίρι, άνοιξθ και φκινόπωρο το ουράνιο τόξο γζμιηε τον ουρανό με χρϊματα.
Ξαφνικά, μια μζρα του καλοκαιριοφ, ζνα Σάββατο πρωί ςτισ 7.00 θ ϊρα, το ουράνιο τόξο χάκθκε από τον ουρανό και ςτθ κζςθ του εμφανίςτθκαν μαφρα ςφννεφα. Οι άνκρωποι όταν είδαν τα μαφρα ςφννεφα ςτθ κζςθ του ουράνιου τόξου λυπικθκαν και τα πουλιά άρχιςαν να κελαθδοφν λυπθμζνα.
Οι άνκρωποι άρχιςαν να ςκζφτονται που πιγε το ουράνιο τόξο και τα πουλιά ζψαχναν να το βρουν.
Τα πουλιά πετοφςαν ψθλά ςτον ουρανό και κοίταηαν πίςω από τα μαφρα ςφννεφα για να δουν αν το ουράνιο τόξο ιταν κρυμμζνο εκεί. Πμωσ δεν το βρικαν.
Έτςι, ο διμαρχοσ, τθλεφϊνθςε ςτον αρχθγό των Αλφαβθτοφάγων Μάγων και του ηιτθςε τθ βοικειά του. Ο μάγοσ Γιώτα Νι είπε ςτο διμαρχο να μθν ανθςυχεί και κα πάνε γριγορα να ψάξουν να βρουν το ουράνιο τόξο.
Μετά, ο Γιώτα Νι ετοίμαςε τα εργαλεία, το Φ - φακό, το τετράδιο, το Μ(εγάλο) μολφβι, τθ φωτογραφικι μθχανι, τα Χ- κιάλια. Φςτερα, φϊναξε τθ Χριςτίνα, τθν Ειρινθ, τθ Μαρίηα, τον Πάρθ και τθ Βαςιλικι, τισ αλφαβθτοβοθκοφσ του, τθ Χριςτιάνα και τον Μιχάλθ τουσ αλφαβθτοφωτογράφουσ του, το Γιϊργο και τον Ορφζα τουσ αλφαβθτογραμματείσ του, τθν Ευδοκία τθν αλφαβθτοπιλότο.
Αφοφ τουσ είπε ποια ιταν θ αποςτολι, μπικαν όλοι ςτο αλφαβθτοαεροπλάνο τουσ και ξεκίνθςαν το ταξίδι.
Πταν ζφταςαν ςτθν Ρολυχρωμοχϊρα προςπάκθςαν να βρουν αλφαβθτοςτοιχεία. Η Χριςτίνα με τα κιάλια, θ Ειρινθ και θ Βαςιλικι με τουσ φακοφσ ζψαχναν ίχνθ κάποιου που κα μποροφςε να είχε κλζψει το ουράνιο τόξο, κάποιο εργαλείο που κα μποροφςε να είχε βοθκιςει τον κλζφτθ να κλζψει το ουράνιο τόξο, κάποιο που προςπακοφςε να κλζψει κάτι άλλο όμορφο τθσ πόλθσ και κάποιο βιβλίο που κα είχε ξεχάςει ο κλζφτθσ και ζγραφε μζςα μαγικά για να πιάςει το ουράνιο τόξο.
Κακϊσ οι βοθκοί του Γιώτα Νι, αρχθγοφ των μάγων, ζψαχναν, βρικαν ζνα αλφαβθτοςθμείωμα που ζγραφε πάνω ζνα κωδικό «ΤΟΤΒΣΑΧ». Ο Γιϊργοσ και ο Ορφζασ ζγραψαν τον κωδικό που είχαν βρει ςτο τετράδιο και θ Χριςτιάνα το φωτογράφθςε. Αυτά τα ςτοιχεία τα ζςτειλαν ςτουσ φίλουσ τουσ ςτο αλφαβθτοεργαςτιριο. Ο Σεραφείμ, θ Ελευκερία, ο Παφλοσ, ο Ανδρζασ και θ Άντρεα τα είδαν πολφ προςεκτικά ςτον γραμματουπολογιςτι τουσ και προςπάκθςαν να καταλάβουν τι ζγραφε ο κωδικόσ. Ένα ειδικό μθχάνθμα που είχαν τουσ βοικθςε να καταλάβουν τι ςιμαινε ο κωδικόσ «Το Ουράνιο Τόξο Βρίςκεται Στθν Άχρωμθ Χϊρα». Αμζςωσ τθλεφϊνθςαν ςτον Γιώτα Νι και του είπαν τι ςιμαινε ο κωδικόσ.
Ο Γιώτα Νι μαηί με όλουσ τουσ άλλουσ μάγουσ μπικαν ςτο αεροπλάνο και πιγαν ςτθν Άχρωμθ χϊρα.
Πταν ζφταςαν εκεί ςυνάντθςαν τον βαςιλιά τθσ Άχρωμθσ χϊρασ. Ένα πολφ κυμωμζνο, ψθλό και παχουλό κφριο. Ο βαςιλιάσ μόλισ τουσ είδε τουσ είπε «Έκλεψα το ουράνιο τόξο γιατί νόμιηα ότι ζτςι θ χϊρα μου κα γινόταν λαμπερι και οι άνκρωποι κα γίνονταν χαροφμενοι. Πμωσ θ χϊρα μου δεν ζγινε λαμπερι, οφτε και οι άνκρωποι χαροφμενοι. Ράρτε το ουράνιο τόξο, δεν το κζλουμε». Οι αλφαβθτοφάγοι μάγοι γζλαςαν και του είπαν «Αν κζλεισ οι άνκρωποι ςτθ χϊρα ςου να είναι χαροφμενοι πρζπει όλοι να ζχετε ευτυχία ςτθν καρδιά ςασ, να αγαπάτε όλουσ τουσ ανκρϊπουσ και να τουσ αγκαλιάηετε. Μόνο ζτςι το ουράνιο τόξο κα εμφανιςτεί ςτον ουρανό τθσ χϊρα ςασ».
Οι αλφαβθτοφάγοι μάγοι ανζβθκαν ςτο αεροπλάνο και πιγαν ςτθ Ρολυχρωμοχϊρα. Μαηί τουσ πιραν το ουράνιο τόξο.
Έτςι ο ουρανόσ ςτθν Ρολυχρωμοχϊρα ξανάγινε λαμπερόσ και οι άνκρωποι χαροφμενοι. Στθν Άχρωμθ χϊρα, οι άνκρωποι άρχιςαν να χαμογελοφν, να ζχουν ευτυχία ςτθν καρδιά και να αγκαλιάηονται και ζτςι ςτθ χϊρα τουσ εμφανίςτθκε ςτο ουράνιο τόξο.