ي م ي م مقايسه «اختصاص توجه» در راه رفتن و انجام تكليف ثانويه شناختي / حركتي در... 4 مقايسه «اختصاص توجه» در راه رفتن و انجام تكليف ثانويه شناختي / حركتي در سالمندان با / بدون سابقه زمين خوردن (مقاله پژوهشي برگرفته از پاياننامه) 3 2 * عباس بياتلو مهيار صلواتي بهنام اخباري كارشناسي ارشد فيزيوتراپي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي * پست الكترونيك نويسنده مسي ول: bayatloopt@gmail. com 2 دانشيار گروه فيزيوتراپي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي 3 دانشيار گروه فيزيوتراپي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي چكيده: هدف: هدف اصلي اين مطالعه مقايسه توانايي اختصاص «توجه» بر تكليف اوليه و ثانويه شناختي يا حركتي در سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن بود. روش بررسي: مطالعه عليمقايسهاي حاضر با طرح سه عاملي مختلط بر نمونهاي متشكل از 55 نفر اجرا شد. شركت كنندگان به روش نمونهگيري غير احتمالي ساده انتخاب شدند. 23 سالمند با ميانگين سني 72/3 سال و گزارش حداقل يك مرتبه زمين خوردن غير مترقبه در طي سال گذشته و 33 سالمند بدون سابقه زمين خوردن با ميانگين سني 69/2 سال شركت كردند. مطالعه بر سالمندان ساكن آسايشگاههاي تهران انجام شد. از آزمونهاي بررسي وضعيت روانشناختي (MMSE) و زمان نشستن و برخاستن (TUG) همراه با تكاليف ثانويه شناختي و حركتي استفاده شد. شرايط آزمون به صورتي بود كه شركت كنندگان ابتدا ميبايست ضمن انجام تكليف دوگانه به تكليف اوليه توجه داشته باشند و سپس ميبايست در ضمن انجام تكليف دوگانه توجه خود را معطوف تكليف ثانويه ميكردند. زمان و تعداد قدمها در آزمونTUG با دوربين فيلمبرداري ثبت شد. دادهها با آزمون تحليل واريانس مختلط براي سنجشهاي مكرر 2 2 2 (گروه با دو سطح توانايي اختصاص توجه با دو سطح و تكليف ثانويه با دو سطح بر متغير وابسته زمان آزمون ( TUG بررسي شدند. يافتهها: نتايج اثر خالص معنيدار گروه توانايي اختصاص توجه تكليف ثانويه بر زمان وتعداد قدمها در آزمون TUG را نشان داد. اثر متقابل گروه با نوع تكليف ثانويه بر زمان وتعداد قدمها در آزمون (0/00>P) TUG معنيدار( P=0/74 و 0/39=P) نبود. اثر متقابل گروه با اختصاص توجه بر زمان وتعداد قدمها در آزمون TUG معنيدار (0/00>P) بود. اثر متقابل نوع تكليف ثانويه با اختصاص توجه بر زمان در آزمون TUG معنيدار (0/004=P) بود ولي بر تعداد قدمها معنيدار (0/4=P) نبود. نتيجهگيري: در تحقيق حاضر سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن توانايي اختصاص توجه به تكليف اوليه را داشتند كه شايد بتوان ادعا كرد سالمندان به حفظ تعادل و راه رفتن بيشتر از انجام تكليف ثانويه اهميت ميدهند. گروه سالمندان بدون سابقه زمين خوردن توانايي اختصاص توجه بهتري نسبت به گروه سالمندان با سابقه زمين خوردن نشان دادند. نداشتن توانايي اختصاص توجه يكي از عوامل مهم در اختلال تعادل و زمين خوردن است. كليد واژهها: توانايي اختصاص توجه آزمون TUG تكليف ثانويه شناختي و حركتي سالمند مقدمه با افزايش اميد به زندگي سطح بهداشت درمان و كاهش مرگ و مير تعداد سالمندان در جهان در حال افزايش است. هر سال /7 درصد به جمعيت جهان افزوده ميشود اين افزايش براي جمعيت 65 سال و بالاتر 2/5 درصد است. پيش بيني ميشود تا سال 2050 جمعيت سالمندان به 2 ميليارد نفر برسد كه حدود 20 درصد جمعيت كل دنيا را شامل ميشود( 2 ). در حال حاضر بر اساس برنامه سوم توسعه كشور سن سالمندي در ايران 60 سال به بالا تعي ني شده است. جمعي ت ايران نيز همگام با جمعي ت جهان رو به سوي سالمندي ميرود و پيشبيني شود كه در فاصله سالهاي 375 تا 404 جمعي ت سالمندي در ايران از 67/6 درصد كل جمعي ت به حدود درصد افزايش يابد (3). از سويي بيش از ي ك سوم سالمندان بالاي 65 سال دچار زمين خوردن ميشوند كه بيشتر آنها در بيمارستان بستري شوند. آمار زمين خوردن سالمندان در منازل شخصي بيشتر است. يك مورد از ده بار زمين خوردن باعث آسيب جدي شده كه به نوبه خود مشكلات جسماني رواني اجتماعي را به دنبال داشته و هزينههاي زيادي را تحميل
5 (مجله سالمندي ايران) سال پنجم شماره هجدهم زمستان 389 ميكند. در ايران آمار دقيقي از هزينه درمان متعاقب زمين خوردن وجود ندارد. هزينه متوسط بستري و درمان بعد از زمين خوردن براي سالمندان در ايرلند 6 هزار دلار براي هر نفر و در آمريكا 7 هزار دلار گزارش شده است. پيش بيني ميشود در سال 2040 هزينه درمان ساليانه زمين خوردن سالمندان به 240 ميليارد دلار برسد كه رقم بسيار بالايي است. بنابراين پيشگيري از زمين خوردن و حفظ تعادل سالمندان و كاهش آسيبهاي جدي آن از موضوعات مهم اكثر كشورها محسوب ميشود.( 4) در مطالعات انجام شده از سويي حفظ تعادل را نياز اساسي براي حركت و زندگي روزانه دانسته به طوريكه فرد نياز به گرفتن اطلاعات حسي از مجراهاي وستيبولار بيناي ي و حسي پيكري منظم كردن و تبديل آن به دستورات حركتي به عضلات براي حفظ و اصلاح راستاي بدن دارد. در حالي كه همراه با سالمندي اين حسها و توجه فرد سالمند كاهش مييابد( 4 6 0 2 ). از سوي ديگر به طور سنتي اعتقاد بر اين بود كه كنترل پاسچر حداقل توجه را نياز دارد اما تحقيقات اخير نشان داده كه كنترل پاسچر به توجه بيشتري نياز دارد. طبق تعريف توجه به ظرفيت پردازش اطلاعات اطلاق ميشود (5 7 9). مقدار توجه بستگي به نوع تكليف پاسچر سن فرد و تواناي ي تعادلي فرد دارد( 7 9 ). پيشفرضهاي نظريه ظرفيت محدود توجه شامل: الف) محدوديت ظرفي ت پردازش اطلاعات مركزي ب) تخصيص مقداري از ظرفيت محدود توجه به تكليف ج) در صورت همزماني انجام دو تكليف نياز به توجه بيش از ظرفيت كل خواهد بود (انجام يكي از تكاليف يا هر دو مختل ميشود). محققين به بررسي نيازهاي توجهي افراد در حين كنترل پاسچر پرداختند و براي اين كاراز روش تكاليف دوگانه استفاده كردند (). يكي از مهمترين عوامل در تكاليف دوگانه توانايي اختصاص توجه محسوب شده كه كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين بعلت روند سالمندي اين توانايي تخصيص توجه ميتواند كاهش يابد و در نتيجه سالمندان در انجام تكاليف دو گانه دچار مشكلات بيشتري شوند. در حاليكه طبق تحقيقات قبلي اختلال در انجام تكاليف دوگانه ظرفيت محدود توجه بيان ميشد و عامل اختصاص توجه ذكر نميشد. بررسيهاي اخير نشان ميدهد كه كاهش توانايي اختصاص توجه يكي از عوامل مهم در ايجاد اختلال در انجام تكاليف دوگانه است و علت اصلي زمين خوردن سالمندان فقط اختلال تعادل نبوده بلكه عدم تواناي ي در اختصاص توجه به تعادل در تكاليف همزمان باعث زمين خوردن ميشود. بنابراين بررسي اختصاص توجه به پاسچر يا تكاليف ثانويه از مساي ل مهم در حفظ تعادل سالمندان به شمار ميرود( 4 7 ). با توجه به اهميت موضوع تحقيقات تواناي ي اختصاص توجه در حفظ پاسچر و انجام تكليف دوم شناختي را بررسي كردند و نتايج نشان داد كه تواناي ي اختصاص توجه در جوانان و سالمندان سالم وجود دارد اما درسالمندان با اختلال تعادلي توانا يي تغيير توجه كمتر وجود دارد ( 7 8). بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي توانايي اختصاص توجه در حفظ پاسچر و تكليف دوم شناختي/ حركتي و اثر متقابل آن انجام شد. روش بررسي مطالعه علي مقايسهاي حاضر با طرح سه عاملي مختلط در آسايشگاههاي خصوصي تهران انجام شد. يك نمونه 55 نفري به روش نمونهگيري غير احتمالي ساده انتخاب شدند. شرايط ورود به مطالعه عبارت بودند از: سن بالاي 60 سال توانايي راه رفتن بدون كمك فرد ديگر يا عصا حداقل 9 متر نمره آزمون شناختي بالاتر از 23 (حداكثر نمره 30). شرايط خروج از 2 MMSE تحقيق عبارت بودند از: سابقه بيماري نورولوژيكي شامل پاركينسون سكته مغزي و ام-اس درد عضلاني مفاصلي شديد سرگيجه و عدم توانايي در همكاري هنگام تحقيق طبق نظر پزشك مشكل بيناي ي و مشكل شنواي ي شديد با درج در پرونده پزشكي كه مانع همكاري ميشد استفاده از عصا يا واكر در راه رفتن در ضمن آزمون و در صورتيكه سه بار در ضمن انجام آزمون دچار اختلال تعادل شده از مطالعه حذف ميشدند.(8 4 5 9) 33 سالمند با ميانگين سني 69/2 بدون سابقه زمين خوردن و 23 سالمند با ميانگين سني 72/30 با سابقه زمين خوردن در دو گروه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به خصوصيات افراد سالمند از جمله نام نام خانوادگي آدرس شماره تلفن سن شغل سابقه زمين خوردن سابقه پزشكي و... به صورت خودگزارشي پرونده پزشكي و معاينه باليني جمعآوري شد. از متر نواري و ترازوي كلينيكي جهت اندازهگيري قد و وزن استفاده شد. - Limited capacity 2- Mini Mental Status Eexamination
مقايسه «اختصاص توجه» در راه رفتن و انجام تكليف ثانويه شناختي / حركتي در... 6 آزمون زمان زمان برخاستن و نشستن (TUG) يك آزمون عملكردي است كه در آن سرعت حركت تعادل و عملكرد ارزيابي ميشود. همچنين يك روش ساده و ارزان براي ارزيابي حركت محسوب ميشود كه حركات مهم روزانه يعني بلند شدن از صندلي راه رفتن به مسافت سه متر دور زدن برگشتن و نشستن روي صندلي را شامل شده و زمان و تعداد قدمها در طي اين آزمون مورد محاسبه قرار ميگيرد (2 22). براي انجام آزمون TUG وسايل زير مورد نياز است: صندلي دستهدار به ارتفاع 43-46 سانتي متر ارتفاع دسته صندلي حدود 65 سانتي متر متر نواري كه فاصله سه متر را از صندلي اندازهگيري كند دوربين فيلم برداري با پايه و مانع مخروطي كه سه متر دورتر از صندلي قرار ميگيرد. آزمون TUG بعنوان تكليف اوليه جابجايي سكه بعنوان تكليف ثانويه حركتي و تكرار روزهاي هفته بطور معكوس تكليف ثانويه شناختي در نظر گرفته شد. براي انجام تكليف ثانويه حركتي از دو عدد كيسه پارچهاي به عرض و ارتفاع 7 سانتيمتر استفاده شد. اين دو كيسه بوسيله يك بند پارچهاي به هم وصل و اين بند شبيه كمر بند دور كمر شركت كننده بسته ميشد. اين كيسهها طوري طراحي شد تا دست شركت كننده داخل آن قرارگيرد و براي سهولت كار دور دهانه كيسه يك نوع سيم نرم تعبيه شد تا دهانه كيسه نيمه باز باشد. براي جابجاي ي سكه از سكههاي 500 ريالي استفاده شد و اندازه سكهها طوري بود كه توان برداشتن سكه از داخل كيسه براي فرد ممكن باشد( 20 ). شركتكنندگان لباس و كفش مناسب پوشيده و بر صندلي تكيه داده دستها را روي دسته صندلي قرار داده و طبق ضوابط آزمون TUG انجام شد. به اين صورت كه با دستور آزمون گر از صندلي بلند شده با حداكثر سرعت ممكن سه متر راه ميرفتند و پس از دورزدن يك مخروط كوچك در انتهاي مسير بازگشته و روي صندلي مينشست. لحظة جدا شدن پشت از صندلي بعنوان لحظه شروع آزمون و لحظة اولين تماس مجدد با صندلي به عنوان زمان خاتمه آزمون در نظر گرفته شد. با دوربين فيلم برداري زمان راه رفتن ضبط شد. براي اينكه دوربين به كل محل آزمون اشراف داشته باشد فاصله دوربين يك متر جلوتر از صندلي و چهارمتر طرف راست صندلي قرار گرفت (23). زمان حركت شركت كننده يك نفر به منظور حفاظت در كنار سالمند حركت ميكرد تا از زمين خوردن وي جلوگيري شود. آزمونها در پنج حالت انجام شدند ) انجام TUG منفرد 2) انجام TUG ضمن تكليف ثانويه شناختي در حالي كه توجه به TUG است 3) انجام TUG ضمن تكليف ثانويه شناختي در حالي كه توجه به تكليف ثانويه شناختي است 4) انجام TUG ضمن تكليف ثانويه حركتي در حالي كه توجه به TUG است و 5) انجام TUG ضمن تكليف ثانويه حركتي در حالي كه توجه به تكليف ثانويه حركتي است. به منظور تغيير توجه شركت كننده در هر يك از شرايط آزمون از تكليف اوليه به تكليف ثانويه توضيحات لازم به آزمودني داده شد و به صورت آزمايشي يكبار آزمون انجام شد. تعداد قدمها و زمان آزمون TUG بعنوان متغيرهاي وابسته در نظر گرفته شد. اگر در تكاليف دوگانه آزمودني توجه خود را به سرعت راه رفتن معطوف كرده سرعت راه رفتن بيشتر و تعداد قدمها كمتر ميشد ميتوان چنين استنباط كرد كه تواناي ي اختصاص توجه به تكليف اوليه راه رفتن بهتر بوده است( 9 6 24 25 ). اطلاعات بدست آمده با استفاده از نسخه 7 نرم افزار آماري SPSS تحليل شدند. جهت بررسي آثار 3 2 خالص و متقابل متغيرهاي مستقل بر متغيرهاي وابسته مورد 4 مطالعه از روش آناليز واريانس سه طرفه مختلط در سطح كمتر از 0/05 استفاده شد. يافتهها مطالعه حاضر با 55 سالمند (33 سالمند بدون سابقه زمين خوردن و 23 سالمند با سابقه زمين خوردن) انجام شد. ميانگين و انحراف معيار متغيرهاي كمي زمينهاي در دو گروه سالمندان در جدول آمده است جهت اطمينان از عدم وجود متغيرهاي مخدوش كننده دو گروه از نظر متغيرهاي زمينهاي كمي با آزمون t مستقل مقايسه شدند. نتايج آزمون تي مستقل نشان داد كه بين دو گروه از لحاظ سن قد وزن و نمره آزمون MMSE تفاوت معنيداري ملاحظه نميشود. بنابراين متغيرهاي زمينهاي نميتوانند به عنوان متغير مخدوش كننده تا ثيري بر نتايج تفاوتهاي احتمالي مشاهده شده بين دو گروه سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن داشته باشند. - Timed up & go test 2- main effect 3- Interaction 4-3-way mixed ANOVA
7 (مجله سالمندي ايران) سال پنجم شماره هجدهم زمستان 389 p 0/06 0/23 0/2 0/24 t /85 /9 /25 /8 جدول ) متغيرهاي كمي زمينهاي در دو گروه سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن سالمندان با سابقه زمين خوردن سالمندان بدون سابقه زمين خوردن گروه انحراف معيار ميانگين انحراف معيار ميانگين متغير 9/6 72/30 6/38 69/2 سن(سال) 0/08 /60 0/08 /62 قد (سانتي متر) 3/57 6/04 0/26 65/03 وزن (كيلوگرم) /67 25/39 2/8 26/03 نمره آزمون MMSE اثر متغيرهاي مستقل گروه با دو سطح (با/ بدون سابقه زمين خوردن) اختصاص توجه با دو سطح (توانايي اختصاص توجه به تكليف اوليه/توانايي اختصاص توجه به تكليف ثانويه) و تكليف ثانويه با دو سطح (تكليف شناختي/تكليف حركتي) بر متغيرهاي وابسته يعني زمان آزمون TUG و تعداد قدمها بررسي شد. نتايج آزمون تحليل واريانس براي اندازهگيريهاي مكرر (2 2 2) جهت تعيين اثرات خالص و متقابل سه متغير مستقل بر متغيرهاي وابسته نشان داد: اثر متقابل گروه با نوع تكليف ثانويه بر زمان و تعداد قدمها در آزمون TUG معنيدار نبود. اثر متقابل گروه با اختصاص توجه بر زمان و تعداد قدمها در آزمون TUG معنيدار بود. اثر متقابل نوع تكليف ثانويه با اختصاص توجه بر زمان در آزمون TUG معنيدار بود ولي بر تعداد قدمها در آزمون TUG معنيدار نبود (جدول 2 ). جدول 2) نتايج تحليل واريانس براي متغيرهاي زمان آزمون TUG و تعدا قدمها در آزمون TUG متغيروابسته زمان آزمون TUG تعداد قدمها در آزمون TUG η 2 P F η 2 P F متغير مستقل اثر خالص 0/50 2/54 0/63 < 0/00 94/3 گروه 0/4 38/73 0/7 < 0/00 34 /65 تواناي ي اختصاص توجه 0/50 55/99 0/9 2/97 تكليف ثانويه اثر متقابل 0/ 0/0 6/65 0/45 44/67 گروه تواناي ي اختصاص توجه 0/0 0/39 0/75 0/002 0/74 0/0 گروه تكليف ثانويه 0/0 0/40 0/72 0/4 0/004 8/99 تواناي ي اختصاص توجه تكليف ثانويه 0/02 0/26 /28 0/06 0/06 گروه تواناي ي اختصاص توجه تكليف ثانويه 3/55 در تصوير شماره توانايي اختصاص توجه بين تكاليف اوليه و ثانويه در دو گروه سالمندان اراي ه شده است. تواناي ي اختصاص توجه به تكليف اوليه در سالمندان بدون سابقه زمين خوردن بيشتر از سالمندان با سابقه زمين خوردن بود و تكليف ثانويه حركتي نسبت به تكليف ثانويه شناختي تداخل بيشتري با تكليف اوليه داشت.
مقايسه «اختصاص توجه» در راه رفتن و انجام تكليف ثانويه شناختي / حركتي در... 8 ٢۵ ٢٠ ميانگين زمان آزمون TUG ١۵ ١٠ ۵ ٠ تكليف ثانويه در سالمندان با تكليف ثانويه در سالمندان تكليف اوليه در سالمندان با تكليف اوليه در سالمندان (ثانيه) سابقه زمين خوردن بدون سابقه زمين خوردن سابقه زمين خوردن بدون سابقه زمين خوردن تكليف حركتي تصوير تكليف شناختي نمودار ميانگين زمان آزمون در تواناي ي «اختصاص توجه» به تكليف اوليه و ثانويه بحث هدف اصلي مطالعه حاضر مقايسه توانايي «اختصاص توجه» بر تكليف اوليه و ثانويه شناختي يا حركتي در سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن بود. چندين مطالعه نشان دادند زمين خوردن در سالمندان در شرايط تكليف دوگانه بيشتر اتفاق ميافتد. يكي از مهمترين دلايل زمين خوردن سالمندان ميتواند كاهش توانايي اختصاص توجه بين تكليف اوليه و ثانويه باشد( 7 9 2 ). در بررسي تكاليف دوگانه عامل «اختصاص توجه» كمتر مورد توجه محققين قرار گرفته است. ولكات و سيو در تحقيقات خود( 2007 تا 2009) توانايي «اختصاص توجه» به تكليف اوليه يا ثانويه را بررسي كردند. طبق نظر آنها يكي از محدوديتهاي تحقيقات گذشته در رابطه با تكاليف دوگانه يكسان بودن اختصاص توجه بين تكاليف است كه بعبارتي عامل «اختصاص توجه» در نظر گرفته نشده است. در حاليكه افراد سالمند در هر لحظه براي عملكرد بهتر توجه خود را بين تكاليف تغيير ميدهند ( 8 24). همچنين مطالعات زيادي نشان ميدهد كه سالمندان بهطور خودكار حفظ پاسچر را در اولويت قرار ميدهند. حفظ امنيت و جلوگيري از زمين خوردن علت اولويت دادن به تعادل و حفظ پاسچر است (7 6 25). بنابراين اهميت اختصاص توجه در سالمندان باعث توجه بيشتر سالمند به حفظ پاسچر و جلوگيري از زمين خوردن وي ميشود. سيو و ولكات (2007 2008) در دو تحقيق جداگانه توانايي اختصاص توجه بين تكليف اوليه و ثانويه شناختي جوانان و سالمندان بررسي كردند و نشان دادند كه توانايي «اختصاص توجه» بين تكاليف در هر دو گروه وجود دارد. ادامه مطالعات آنان در سال 2009 بررسي توانايي «اختصاص توجه» بين تكليف اوليه و ثانويه شناختي در سالمندان سالم و سالمندان دچار اختلالات تعادلي بوده نتايج نشان داد كه توانايي «اختصاص توجه» بين تكاليف در سالمندان سالم وجود داشته ولي سالمندان با اختلال تعادل توانايي «اختصاص توجه» به تكاليف را نداشتند ( 8 24). سليگمن و همكاران (200) در مطالعهاي بين جوانان و سالمندان توانايي «اختصاص توجه» بين تكليف اوليه و ثانويه شناختي را بررسي كردند و نشان دادند كه توانايي «اختصاص توجه» به تكليف اوليه در دو گروه وجود داشته اما نسبت به تكليف ثانويه شناختي وجود نداشت (25). تحقيق حاضر نشان داد زمانيكه سالمندان هر دو گروه به تكليف اوليه توجه داشتند زمان انجام آزمون TUG و تعداد قدمها كاهش يافت. بنابراين سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن توانايي «اختصاص توجه» به تكليف اوليه راداشتند. علت آن را ميتوان اهميت حفظ پاسچر و تعادل دانست كه با نتايج تحقيقات ولكات و سليگمن در مورد سالمندان بدون سابقه زمين خوردن مطابقت دارد. اما تحقيق حاضر نشان داد كه سالمندان با سابقه زمين خوردن نيز توانايي «اختصاص توجه» به تكليف اوليه را دارند كه متناقض باتحقيقات ولكات و همراستا با تحقيق سليگمن است. - Posture-first
9 (مجله سالمندي ايران) سال پنجم شماره هجدهم زمستان 389 در مقايسه دو گروه زمانيكه توجه به تكليف اوليه بود سالمندان بدون سابقه زمين خوردن توانايي اختصاص توجه بيشتري نسبت به سالمندان با سابقه زمين خوردن داشتند. شايد بتوان اذعان كرد كه عامل اختصاص توجه نقش مهمي در انجام بهتر تكاليف دوگانه و جلوگيري از زمين خوردن سالمندان دارد چرا كه توانايي اختصاص توجه در سالمندان بدون سابقه زمين خوردن بالا بوده و كمتر دچار اختلال تعادل و زمين خوردن ميشوند. در مقايسه دو گروه سالمندان بدون سابقه زمين خوردن تعداد قدمهاي كمتري در آزمون بر ميداشتند ولي در سالمندان با سابقه زمين خوردن تعداد قدمها در آزمون بيشتر بود. واضح است كه سالمندان با اختلال تعادل تعداد قدمها را زياد و طول قدمها را كاهش ميدهند تا زمين نخورند. در تحقيق حاضر نيز سالمندان با سابقه زمين خوردن تعداد قدمها را در آزمون افزايش ميدادند تا تعادل آنها حفظ شود. نتيجهگيري سالمندان با و بدون سابقه زمين خوردن توانايي اختصاص توجه به تكليف اوليه را داشتند كه در مقايسه دو گروه سالمندان بدون سابقه زمين خوردن توانايي اختصاص توجه بهتري نسبت به گروه سالمندان با سابقه زمين خوردن نشان دادند. زمانيكه هر دو گروه سالمندان به تكليف اوليه يا تكليف ثانويه توجه داشتند تكليف ثانويه حركتي منجر به اختلال تعادل بيشتري نسبت به تكليف ثانويه شناختي بر راه رفتن (تكليف اوليه) ميشد. اختلال تعادل در گروه با سابقه زمين خوردن به ويژه حين انجام تكليف ثانويه حركتي دشواري بيشتري نسبت به سالمندان بدون سابقه زمين خوردن نشان داد. عامل اختصاص توجه باعث تغيير تعداد قدمها در آزمون TUG شد و زمانيكه سالمندان دو گروه به راه رفتن توجه داشتند تعداد قدمها در ضمن راه رفتن كاهش داشت. در سالمندان با سابقه زمين خوردن تعداد قدمها در آزمون TUG بيشتر از سالمندان بدون سابقه زمين خوردن بود. تشكر و قدرداني با تشكر از سازمان بهزيستي استان تهران و مديران آسايشگاههاي خصوصي فرزانگان پرنيان پارسايان كيميا نورسته مهرورزان طليعه مهر فرهيختگان و نسيم به دليل مساعدت و همكاري در طرح و كليه سالمنداني كه در اين مطالعه شركت كردند.
مقايسه «اختصاص توجه» در راه رفتن و انجام تكليف ثانويه شناختي / حركتي در... 20 REFERENCES منابع. United Nations Population Division, World Population Ageing 2007, New York. Available from: http: //esa. un. org/unpp/p2k0data. asp. 2009. 2. American Census Bureau. World population. Available at: http: //www. census. gov. 2009. 3. مركزآمارايران. نتايج تفصيلي سرشماري عمومي نفوس ومسكن كل كشور سال 385 قابل دسترسي درسايت : http: //www. sci. org. ir/content/userfiles/census85/ census85/natayej/tables/jadval. html. cited 388/4/6. 4. Brittany A, MatsumaraMD, Anne F. Ambros,MD. Balance in the elderly. ClinGeriatr Med 2006;22: 395-42. 5. Shumway-Cook A,Woollacott M. Normal Postural Control. In: Shumway-CookWoollacott MH. eds. Motor control theory and Practical Application. 2nd ed. Philadelphia: LWW, 200: PP 63-9. 6. Doumas M,Smolders C,Krampe R. Task prioritization in aging: Effects of sensory Information on concurrent posture and memory performance. Exp Brain Res: 2008;87: 275-82. 7. Shumway-Cook A, Woollacott M, Baldwin. The effect of two type of cognitive tasks on postural stability in older adults with and without a history of falls. JGerontol997;4: 232-240. 8. Shumway-Cook A,Woollacott M. Motor control. Third Edition. Baltimore: Williams & Wilkins; 2007 ;PP 23-27. 9. Woollacott M, Shumway-Cook A. Attention and control of posture and Gait: a review of an emerging area of research. Gait Posture 2002;6: -4. 0. Rankin K, Woollacott M, Shumway-Cook A, Brown. Cognitive influence on postural stability: A neuromuscular analysis in young and older adults. J Gerontol 2000;55: 2-9.. Ka-Chun Siu,Woollacott M. Attentional demands of postural control: The ability to selectively allocate information-processing resources. Gait Posture 2007;25: 2-26. 2. Shumway-Cook A,Woollacott M. Attentional demand and postural control: The effect of sensory context. J Gerontol. 2000;55A: 0-6. 3. Shumway-Cook A, Brauer S,Woollacott M. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults using the timed up & go test. Phys Ther2000;80(9): 896-903. 4. Curt M, Campbell J, Rouse L, Shumway-Cook A. The effect of cognitive demand on timed up and go performance in older adults with and without parkinson disease. Neurol Re 2003;27: 2-7. 5. Rochester V, Hetheringto G, Kwakkel E, VanWegen. Attending to the task: interference effects of functional task on walking in parkinsons disease and the roles of cognition, depression, fatigue, and balance. Arch Phys Med Rehabil 2004;85: 578-85. 6. Bloem BR, Beckley DJ. Postural instability and falls in parkinsons disease. AdvNeurol 200;87: 209-23. 7. Bloem BR. Grimbergen AM, Munneke M. The posture second strategy: A revirw of wrong priorities in parkinsons disease. J NeurolSci 2006;248: 96-20. 8. Siu C. K. Chou SL,Woollacott HM. Attentional mechanisms contributing to balance constraints during gait: The effects of balance impairments. Brain Res 2009;248: 59-67. 9. Persad C, Jones L, Ashton-Miller,Giordani B. Executive function and gait in older adults with cognitive impairment. J Gerontol 2008;63: 350-55. 20. OShea M, Iansek R. Dual task interference during gait in people with parkinson disease: Effects of motor versus cognitive secondary tasks. PhysTher 2002;82: 888-97. 2. Nordin E, Rosendahl E, Lundin-Olsson. Timed up and go test: Reliability in older people dependent in activities of daily living focus on cognitive state. PhysTher2006;86: 646-55. 22. Rockwood K, Awalt E, Carver D, MacKnight C. Feasibility and measurement properties of the functional reach and timed up and go test in the canadian study of health and aging. J Gerontol 2000;55: 70-73. 23. Morris S, Morris M,Iansek R. Reliability of measurement obtained with the timedupand go test in people with parkinson disease. PhysTher 200;8: 80-8. 24. Ka-Chun S, Woollacott M. Does inability to allocate attention contributeto balance constraints during gait in older adults? J Gerontol 2008;63A: 2: 364-69. 25. Yogef-seligmann G, Dickstein R, Hausdorff. How does explicit prioritization alter walking during dual-task performance? Effect of age and sex on gait speed and variability. PhysTher 200;90: 77-85.