ΑΝΩΤΑΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΑ

ΑΝΩΤΑΤΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΑ (Υπoθέσεις Αρ. 551/2013, 553/2013, 555/2013, 556/2013, 557/2013, 558/2013, 559/2013, 560/2013, 561/2013, 562/2013, 563/2013, 564/2013. 565/2013, 566/2013, 567/2013, 569/2013, 570/2013, 571/2013, 575/2013, 581/2013, 582/2013, 583/2013, 586/2013, 587/2013, 590/2013, 591/2013, 592/2013, 593/2013, 594/2013, 595/2013, 596/2013, 597/2013, 598/2013, 599/2013, 600/2013, 601/2013, 602/2013, 603/2013, 604/2013, 605/2013, 606/2013, 607/2013, 609/2013, 610/2013, 611/2013, 612/2013, 613/2013, 614/2013, 615/2013, 616/2013, 617/2013, 618/2013, 619/2013, 620/2013, 670/2013) 7 Ιουνίου 2013 [ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑ ΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΚΛΗΡΙ ΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙ ΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙ ΟΥ, ικαστές] ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (Υπόθεση Αρ. 551/2013) 1. ΜΥΡΤΩΣ ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΛΟΥ 2. ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΛΟΥ 3. ΜΕΛΑΝΘΩ ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΛΟΥ Αιτητριών 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΚΛΩΚΛΑΣ 2. ΕΛΕΝΗ ΜΑΚΛΩΚΛΑ 3. ΟΜΝΙ MEDIKA LTD 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 553/2013) Αιτητών

2 (Υπόθεση Αρ. 555/2013) YIANNOS DEMETRIOU INVESTMENTS LIMITED 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ (Υπόθεση Αρ. 556/2013) LAKELIGHT ENTERPRISES LTD Αιτητές 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ (Υπόθεση Αρ. 557/2013) REN JIANJUN Αιτητής 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ Ι ΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Υπόθεση Αρ. 558/2013) 1. Λ. ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ & ΣΙΑ.Ε.Π.Ε. 2. Λ. ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ & ΣΙΑ Αιτητών 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ Ι ΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

3 (Υπόθεση Αρ. 559/2013) 1. Λ. ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ & ΣΙΑ.Ε.Π.Ε. 2. Λ. ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ & ΣΙΑ Αιτητών 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ Ι ΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ REN JIANJUN 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ Ι ΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΣ ΑΡΧΗΣ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ (Υπόθεση Αρ. 560/2013) Αιτητή (Υπόθεση Αρ. 561/2013) Αιτητής

4 FAIRHOPE FINANCE S.A. (Υπόθεση Αρ. 562/2013) (Υπόθεση Αρ. 563/2013) MAINSTREAM INTERNATIONAL LIMITED ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΗΣ ΚΥΠΡΟΣ (Υπόθεση Αρ. 564/2013) Αιτητής 1. ΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ 2. ΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΗΣ (Υπόθεση Αρ. 565/2013) Αιτητές

5 ΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΟΥ (Υπόθεση Αρ. 566/2013) Αιτητή (Υπόθεση Αρ. 567/2013) PICABO INTERNATIONAL LIMITED WATLMP CO LIMITED 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ PELECANOS & PELECANOU LLC 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 569/2013) (Υπόθεση Αρ. 570/2013)

6 DAZZLECAST ENTERPRISES LTD 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 571/2013) (Υπόθεση Αρ. 575/2013) ΜΑΡΙΝΕΛΛΑΣ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ ς 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 581/2013) KRYPTO SECURITY (CYPRUS) LTD 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 582/2013) SLPI SWISS LINE PROPERTY INVESTMENT HOLDING LIMITED

7 VORNESTO HOLDINGS LIMITED ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΖΑΝΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 583/2013) (Υπόθεση Αρ. 586/2013) Αιτητή (Υπόθεση Αρ. 587/2013) 1. ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΑΒΒΑ ΚΑΦΦΑ 2. ΚΟΥΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΛΑΚΗ ΚΑΦΦΑ 3. N.P.P. BETOMIX LTD Αιτητές 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. MIKIS HADJIKKOS PAINTS LTD 2. ΜΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΚΚΟΣ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ.590/2013) Αιτητές

8 M.I. MARITIME LTD 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ (Υπόθεση Αρ. 591/2013) (Υπόθεση Αρ. 592/2013) PNS HOLDINGS LTD 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 593/2013) ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΦΦΑ Αιτητής 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 594/2013) ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΣΙΑΚΚΑΡΙΑΣ & ΥΙΟΙ ΛΤ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

9 (Υπόθεση Αρ. 595/2013) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ς 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 596/2013) ΧΡΙΣΤΟ ΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Αιτητής 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. ΙΩΑΝΝΗΣ ΟΚΚΑΣ 2. ΑΝΤΡΙΑ ΟΚΚΑ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ Ν. ΣΙΑΚΟΛΑ (Υπόθεση Αρ. 597/2013) Αιτητών (Υπόθεση Αρ. 598/2013)

10 ΕΛΕΝΗ Ν. ΣΙΑΚΟΛΑ (Υπόθεση Αρ. 599/2013) (Υπόθεση Αρ. 600/2013) 1. IACOVOU-ZEMCO JOINT VENTURE 2. IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTIONS) LTD 3. ZEMCO CONSTRUCTION LTD Αιτητές (Υπόθεση Αρ. 601/2013) NOBEL TRUST LTD 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Υπόθεση Αρ. 602/2013) ΙΩΑΝΝΙ ΗΣ ΗΜΗΤΡΙΟΥ.Ε.Π.Ε. Αιτητές 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

11 ΜΑΡΙΝΑ ΣΙΑΚΟΛΑ (Υπόθεση Αρ. 603/2013). (Υπόθεση Αρ. 604/2013) 1. SEFA CONTRACTORS JV 2. ATLASPANTOU CO LTD 3. CYBARCO PLC 4. GENERAL CONSTRUCTIONS COMPANY LTD 5. IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTIONS) LTD 6. ZEMCO CONSTRUCTION LTD Αιτητές (Υπόθεση Αρ. 605/2013) IACOVOU BROTHERS (CONSTRUCTIONS) LTD. ΣΚΥΡΑ ΛΙΜΑ ΗΜΟΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕ (Υπόθεση Αρ. 606/2013).

12 1. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ 2. ΙΩΑΝΝΑ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. ΑΝ ΡΕΟΥ ΝΙΚΟΣ 2. ΑΝ ΡΕΟΥ ΙΣΜΗΝΗ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. BIOTRONICS LTD 2. ΒΑΡΝΑΒΑ ΒΑΡΝΑΒΑΣ 3. ΒΑΡΝΑΒΑ ΘΕΟΠΙΣΤΗ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ DAINVILLE INVESTMENTS LIMITED (Υπόθεση Αρ. 607/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 609/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 610/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 611/2013) Αιτητές.

13 (Υπόθεση Αρ. 612/2013) I.V. EDUCATIONAL MANAGEMENTS SERVICES LIMITED GELADES LTD VYSHNEVSKYY VADYM (Υπόθεση Αρ. 613/2013) (Υπόθεση Αρ. 614/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 615/2013) STEELWAY ALLIANCE LIMITED 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

14 (Υπόθεση Αρ. 616/2013) GOODWAY ALLIANCE LIMITED 1. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ 2. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΩΣ ΑΡΧΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 1. ΧΟΒΧΑΝΝΕΣ ΤΑΤΑΡΙΑΝ 2. ΠΑΙΛΑΚ ΤΑΤΑΡΙΑΝ 3. ΒΤΑΚ ΤΑΤΑΡΙΑΝ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗ ΞΙΟΥΡΟΥΠΠΑΣ 2. ΕΛΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΞΙΟΥΡΟΥΠΠΑ 3. PANTELIS D. XIOUROUPPAS & SONS LIMITED 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ (Υπόθεση Αρ. 617/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 618/2013) Αιτητές.

15 1. ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 3. ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 4. ΜΑΡΩ ΣΩΤΗΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 5. G & S TELEMACHOU BAKERIES LTD 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ XΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ 2. ΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ 1. ΑΝ ΡΕΑ ΛΑΜΠΗ 2. ΜΑΡΙΤΣΑΣ ΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ 1. ΙΟΙΚΗΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ 2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ 3. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ (Υπόθεση Αρ. 619/2013) Αιτητές. (Υπόθεση Αρ. 620/2013). (Υπόθεση Αρ. 670/2013) Αιτητές.

16 ΕΜΦΑΝΊΣΕΙΣ: Κ. Μιχαηλίδου (κα) για Μιχαηλίδη και Κωνσταντίνου, για τους Αιτητές στην 551/2013. Μ. Ορφανίδης και Χρ. Πουτζουρής µε Χρ. Σιακαλλή (κα), για τους Αιτητές στις 553/2013, 581/2013, 596/2013, 597/2013, 607/2013, 609/2013, 610/2013, 617-620/2013. Α. ηµητρίου µε Ε. Μιχαήλ (κα) και Α. Χρίστου (κα), Κ. Καλλής και Στ. Αµερικάνος µε Σ. Κώστα, για τους Αιτητές στις 555/2013, 556/2013, 561-566/2013, 582/2013, 583/2013, 598-606/2013, 611-614/2013. Κ. Χαβιαράς, για τους Αιτητές στην 567/2013. Λ. Παπαφιλίππου µε Χρ. Χριστοφίδη, Γ. Βαλιαντή και Π. Χριστοφίδη, για τους Αιτητές στις 557/2013, 558/2013, 559/2013 και 560/2013. Α. Πελεκάνος, Χρ. Ιωάννου και Γ. Πολυχρόνης, για τους Αιτητές στις 569/2013, 570/2013, και 571/2013. Ρ. Ερωτοκρίτου µε Α. Κυπρίζογλου, για τους Αιτητές στη 575/2013. Κ. Χατζηϊωάννου µε Ν. Χατζηϊωάννου (κα), για τους Αιτητές στις 586/2013 και 590/2013. Α. Τσάρκατζης, για τους Αιτητές στις 587/2013, 592/2013 και 593/2013. Χρ. Κληρίδης µε Ξ. Ξενοφώντος, για τους Αιτητές στην 591/2013. Γ. Ιωάννου, για τους Αιτητές στις 594/2013 και 595/2013. Στ. Αµερικάνος µε Σ. Κώστα, για τους Αιτητές στις 615/2013 και 616/2013. Π. Αγγελίδης, για τους Αιτητές στην 670/2013. A. Ευαγγέλου µε Μ. Φράγκου (κα), για τους Κεντρική Τράπεζα Κύπρου και ιοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και για Ενδιαφερόµενο Μέρος 2 στην 591/2013. Π. Κληρίδης, Γενικός Εισαγγελέας, µε Ρ. Παπαέτη (κα), Ανώτερη ικηγόρο της ηµοκρατίας, Ε. Σιµεωνίδου (κα), ικηγόρο της ηµοκρατίας, Μ. Λοΐζου (κα), ικηγόρο της ηµοκρατίας, Μ. Θεοκλήτου (κα), ικηγόρο της ηµοκρατίας και Ε. Γαβριήλ (κα), δικηγόρο της ηµοκρατίας, για την Καθ Ης η Αίτηση Κυπριακή ηµοκρατία. Ε. Ρήγα (κα) για Α. Νεοκλέους, για το Ενδιαφερόµενο Μέρος 1 στην 591/2013. Μ Αντωνίου (κα) για Χρυσαφίνη και Πολυβίου, για το Ενδιαφερόµενο Μέρος Τράπεζα Κύπρου. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,.: Η απόφαση δεν είναι οµόφωνη. Με την απόφαση που θα αναγνώσω συµφωνούν οι ικαστές Ναθαναήλ, Παµπαλλής, Κληρίδης, Πασχαλίδης, Παναγή και Μιχαηλίδου. Η ικαστής Παπαδοπούλου θα δώσει τη δική της διϊστάµενη απόφαση. ιϊστάµενη απόφαση έχει ετοιµάσει και ο ικαστής Ερωτοκρίτου.

17 Α Π Ο Φ Α Σ Η ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,.: Από το Μάϊο του 2011 η ηµοκρατία, µετά από αλλεπάλληλες υποβαθµίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της από διεθνείς οίκους αξιολόγησης, απεκλείσθη από τις διεθνείς αγορές για σκοπούς δανειοδότησης. Τον Οκτώβριο του 2011 επήλθε η αποµείωση των οµολόγων της Ελλάδος, η οποία επηρέασε την κεφαλαιακή βάση τόσο της Τράπεζας Κύπρου όσο και της Λαϊκής Τράπεζας, κατάσταση η οποία επεδεινώθη ως εκ της δυσµενούς εξέλιξης των χαρτοφυλακίων τους στην Ελλάδα και µεγάλης εκροής καταθέσεων, αλλά και ως εκ της συνεχούς υποβάθµισης των Ελληνικών και Κυπριακών οµολόγω Εδόθη µάλιστα και κρατική στήριξη στη Λαϊκή ύψους 1.800.000.000 το Μάϊο του 2012. Την 25.6.2012 η ηµοκρατία, αντιµετωπίζοντας τα σοβαρότατα προβλήµατα τα οποία προέκυψαν το τελευταίο έτος ως εκ της αδυναµίας της να χρηµατοδοτήσει τις ανάγκες της και να επιλύσει τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των χρηµατοπιστωτικών ιδρυµάτων και δη της Λαϊκής Τράπεζας και της Τράπεζας Κύπρου, σε συνδυασµό και µε χρόνια διαρθρωτικά προβλήµατα της οικονοµίας και των δηµοσιονοµικών, απεφάσισε και απευθύνθηκε για οικονοµική βοήθεια στον Ευρωπαϊκό

18 Μηχανισµό Στήριξης των χωρών του Ευρώ Eurogroup - (EFSM&/ESM) και στο ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Πολύµηνες διαπραγµατεύσεις οδήγησαν σε προκαταρκτικό Μνηµόνιο Συναντίληψης το Νοέµβριο του 2012. Στην πορεία των πραγµάτων όµως, και εφ όσον δεν επήρχετο οριστική κατάληξη, τα προβλήµατα συνεχώς επιδεινώνοντο, µε αυξηµένες ανάγκες και πιέσεις κάλυψης των τρεχουσών υποχρεώσεων ως προς τα κρατικά δάνεια και τα δηµοσιονοµικά και µε σοβαρή επιδείνωση των αφορώντων τις εν λόγω Τράπεζες λόγω µειωµένης ρευστότητας και συνεχιζοµένων µεγάλων εκροών καταθέσεων όπως και µεγάλων κεφαλαιακών ελλειµµάτων τα οποία κατεδείχθησαν και σε µελέτη του οίκου PIMCO την 1.2.2013. Η ήδη από καιρού αναληφθείσα προσφυγή στην έκτακτη ρευστότητα που παρέχεται από την Κεντρική Τράπεζα, µε τη συµφωνία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στο Emergency Liquidity Assistance (ELA) για σκοπούς στήριξης της Λαϊκής Τράπεζας συνεχίσθηκε και επεκτάθηκε το Φεβρουάριο του 2013 και στην Τράπεζα Κύπρου. Ήταν µε το ούτω συνολικά διαµορφωθέν υπόβαθρο, που την 16.3.2013 η Κυβέρνηση κατέληξε σε πολιτική συµφωνία µε το Eurogroup στη βάση προγράµµατος οικονοµικής προσαρµογής που περιλάµβανε, αφ ενός την παροχή οικονοµικής βοήθειας 10.000.000.000 από το Eurogroup µε

19 ενδεχόµενη συνεισφορά και του ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, και αφ ετέρου τη λήψη µέτρων από τη ηµοκρατία στη βάση ιδίων πόρων και δηµοσιονοµικών πολιτικών, περιλαµβανοµένου ενός one-off stability levy επί όλων των καταθέσεων, ανασφάλιστων όσο και ασφαλισµένω Νοµοσχέδιο όµως, το οποίο η Κυβέρνηση παρουσίασε στη Βουλή προς υλοποίηση της εν λόγω συµφωνίας, απερρίφθη από τη Βουλή την 19.3.2013. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απεφάσισε τότε την 21.3.2013 να διατηρήσει την έκτακτη παροχή ρευστότητας µέσω του ELA µόνο µέχρι την 25.3.2013, εκτός αν ετίθετο σε ισχύ πρόγραµµα της Ε.Ε. και του.ν.τ. που θα διασφάλιζε τη φερεγγυότητα των εν λόγω τραπεζώ Να σηµειωθεί ότι η Λαϊκή Τράπεζα είχε ήδη αξιοποιήσει όλα τα ενέχυρα της για απορρόφηση έκτακτης ρευστότητας και µάλιστα η ηµοκρατία της παρείχε και συνολική κρατική εγγύηση 1.000.000.000 για έκδοση οµολόγων για το σκοπό αυτό. Η εικόνα που προέκυπτε ήταν λοιπόν εκείνη του βεβαίου κινδύνου άµεσης χρεοκοπίας της Λαϊκής Τράπεζας και κατά συνέπεια και της ηµοκρατίας ως εγγυητού της σε σχέση µε τα εν λόγω οµόλογα αλλά και ως υπόχρεας δυνάµει των δικών της κρατικών οµολόγων, µε αλυσιδωτές επιπτώσεις στην Τράπεζα Κύπρου αλλά και σε ολόκληρο το τραπεζικό σύστηµα και το κράτος. Οι επιπτώσεις θα αντανακλούσαν όχι µόνο στις ανασφάλιστες αλλά και στις ασφαλισµένες καταθέσεις, αφού δεν θα υπήρχαν τα διαθέσιµα

20 κρατικά ποσά προς κάλυψη των, δυνάµει των σχετικών Σχεδίων Προστασίας Καταθέσεω Οι εξελίξεις ακολούθησαν αµέσως. Την εποµένη 22.3.2013 η Βουλή ψήφισε νόµους που αφορούσαν προσπάθεια διάσωσης της οικονοµίας και περιλάµβαναν τον περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και άλλων Ιδρυµάτων Νόµο του 2013 (Ν. 17(Ι)/2013) (εν τοις εφεξοίς «ο Νόµος»), δηµοσιευθέντα την ίδια ηµέρα. Την 25.3.2013 επετεύχθη νέα πολιτική συµφωνία της Κυβέρνησης µε το Eurogroup στη βάση προγράµµατος οικονοµικής προσαρµογής που περιλάµβανε, αφ ενός την παροχή της ίδιας οικονοµικής βοήθειας των 10.000.000.000, και αφ ετέρου τη λήψη µέτρων από τη ηµοκρατία στη βάση ίδιων πόρων και πολιτικών, περιλαµβανοµένων των ακολούθων, περιεχοµένων στο σχετικό εκδοθέν Eurogroup Statement on Cyprus: 1. Laiki will be resolved immediately with full contribution of equity shareholders, bond holders and uninsured depositors based on a decision by the Central Bank of Cyprus, using the newly adopted Bank Resolution Framework. 2. Laiki will be split into a good bank and a bad bank. The bad bank will be run down over time. 3. The good bank will be folded into Bank of Cyprus (BoC), using the Bank Resolution Framework, after having heard the Boards of

21 Directors of BoC and Laiki. It will take 9 bn Euros of ELA with it. Only uninsured deposits in BoC will remain frozen until recapitalisation has been effected, and may subsequently be subject to appropriate conditions. 4. The Governing Council of the ECB will provide liquidity to the BoC in line with applicable rules. 5. BoC will be recapitalised through a deposit/equity conversion of uninsured deposits with full contribution of equity shareholders and bond holders. 6. The conversion will be such that a capital ratio of 9% is secured by the end of the programme. 7. All insured depositors in all banks will be fully protected in accordance with the relevant EU legislation. 8. The programme money (up to 10bn Euros) will not be used to recapitalize Laiki and Bank of Cyprus. Ήταν σε αυτή τη βάση που η Κεντρική Τράπεζα, ως Αρχή Εξυγίανσης δυνάµει του Νόµου 17(Ι)/2013, εξέδωσε τα ακόλουθα διατάγµατα: - Το περί Πώλησης Εργασιών της Τράπεζας Κύπρου ηµόσιας Εταιρείας Λτδ ιάταγµα του 2013 (Κ Π 93/2013, 25.3.2013). - Το περί Πώλησης Εργασιών της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ιάταγµα του 2013 (Κ Π 94/2013, 25.3.2013).

22 - Το περί της Πώλησης Εργασιών των εν Ελλάδι Εργασιών της Τράπεζας Κύπρου ηµόσιας Εταιρείας Λτδ ιάταγµα του 2013 (Κ Π 96/2013, 26.3.2013). - Το περί Πώλησης Εργασιών των εν Ελλάδι Εργασιών της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ιάταγµα του 2013 (Κ Π 97/2013, 26.3.2013). - Το περί ιάσωσης µε ίδια Μέσα της Τράπεζας Κύπρου ηµόσιας Εταιρείας Λτδ ιάταγµα του 2013 (Κ Π 103/2013, 29.3.2013). - Το περί της Πώλησης Ορισµένων Εργασιών της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ιάταγµα του 2013 (Κ Π 104/2013, 29.3.2013). - Το περί της Πώλησης Ορισµένων Εργασιών στο Ηνωµένο Βασίλειο της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ιάταγµα του 2013 (Κ Π 105/2013, 1.4.2013). Να εξηγηθεί ότι τα ιατάγµατα 93 και 94 προνοούν γενικώς ότι εφαρµόζεται το µέτρο της πώλησης εργασιών της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας αντιστοίχως. Το ιάταγµα 96 προνοεί για την πώληση των εργασιών της Τράπεζας Κύπρου στην Ελλάδα προς την Τράπεζα Πειραιώς. Το ιάταγµα 97 προνοεί για την πώληση των εργασιών της

23 Λαϊκής Τράπεζας στην Ελλάδα προς την Τράπεζα Πειραιώς. Το ιάταγµα 105 προνοεί για την πώληση των εργασιών της Λαϊκής Τράπεζας στην Αγγλία προς την Bank of Cyprus UK Limited. Το ιάταγµα 104 προνοεί για την πώληση ορισµένων εργασιών της Λαϊκής Τράπεζας στην Κύπρο προς την Τράπεζα Κύπρου. Το ιάταγµα 103 προνοεί για την µε ίδια µέσα διάσωση της Τράπεζας Κύπρου. Αµέσως µετά, άρχισε η καταχώρηση προσφυγών καταθετών των εν λόγω Τραπεζών κατά των εν λόγω διαταγµάτων, στα πλαίσια των οποίων κατεχωρήθησαν και αιτήσεις για ενδιάµεσα διατάγµατα. Κρίναµε ορθό, ως εκ της φύσεως του θέµατος, να επιληφθούµε αυτών ως Πλήρης Ολοµέλεια και, εφ όσον υπήρξε συναντίληψη για µη προώθηση των αιτήσεων για ενδιάµεσα διατάγµατα, να επισπεύσουµε την ακρόαση των προσφυγών εξετάζοντας κατά πρώτον, ως αρµόζει, προδικαστική ένσταση της ηµοκρατίας ότι οι προσβαλλόµενες πράξεις δεν συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις αλλά Πράξεις Κυβερνήσεως ώστε να µην υπόκεινται στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου ικαστηρίου. Ενώπιον µας ετέθησαν τελικώς οι ήδη καταχωρηθείσες προσφυγές, που εντάσσονται σε δύο κατηγορίες. Η µια κατηγορία αφορά τα διατάγµατα τα οποία συναρτώνται προς τα της Λαϊκής, και δη το ιάταγµα 104. Μερικές από

24 αυτές τις προσφυγές αφορούν και τα ιατάγµατα 94 (575/2013, 586/2013, 590/2013, 670/2013), 97 (586/2013, 590/2013, 670/2013) και 105 (590/2013) και την Α..Π. 197/2013 (586/2013, 590/2013), η οποία αφορά το διορισµό από την Κεντρική Τράπεζα, ως Αρχή Εξυγίανσης, της Άντρης Αντωνιάδου ως Ειδικού ιαχειριστή της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd. Η άλλη κατηγορία αφορά το διάταγµα 103 το οποίο συναρτάται προς τα της Τράπεζας Κύπρου. Τα ιατάγµατα 93 και 96 τα οποία αφορούν την Τράπεζα Κύπρου δεν προσβάλλονται. Πριν υπεισέλθουµε στην προδικαστική ένσταση, η οποία τίθεται ως προς όλα τα διατάγµατα, να παρατηρήσουµε ότι, ως προς το ιάταγµα 94, το οποίο αναφέρεται στις προσφυγές 575/2013, 586/2013, 590/2013 και 670/2013, ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Κεντρική Τράπεζα εισηγήθηκε ότι αυτό εν πάση περιπτώσει δεν µπορεί να προσβάλλεται διότι δεν επηρεάζει ευθέως δικαιώµατα καταθετών, καθ όσον δεν ρυθµίζει την πώληση εργασιών της Λαϊκής όπως τα ιατάγµατα 97, 104 και 105, παρά µόνο θέτει τη Λαϊκή υπό καθεστώς εξυγίανσης δια της εξαγγελίας της εφαρµογής του µέτρου πώλησης εργασιών της. Αυτό είναι ορθό, αφού, πέραν της πρόνοιας ότι «υνάµει του παρόντος ιατάγµατος η Αρχή Εξυγίανσης εφαρµόζει το µέτρο της πώλησης εργασιών της Cyprus Popular

25 Bank Public Co Ltd», ουδέν εξειδικεύεται το οποίο να µπορούσε να συσχετισθεί προς τον επηρεασµό συγκεκριµένων συµφερόντων των καταθετών, δεν είναι δε τυχαίο που το µεν ιάταγµα 94 αναφέρεται ως «Το περί Πώλησης Εργασιών..» δηλαδή γενικώς, ενώ τα ιατάγµατα 97, 104 και 105 ως «Το περί της Πώλησης Εργασιών,», καταδεικνύοντας έτσι το συγκεκριµένο του πράγµατος. Το ίδιο βεβαίως ισχύει ως προς το ιάταγµα 93 το οποίο αφορά αντιστοίχως την Τράπεζα Κύπρου, το οποίο όµως δεν προσβάλλεται σε οποιαδήποτε προσφυγή. Το θέµα όµως δεν χρειάζεται να µας απασχολήσει περαιτέρω. Περαιτέρω προδικαστικές ενστάσεις ως προς τα ιατάγµατα 94, 97 και 105, τα οποία αναφέρονται στις προσφυγές 586/2013, 590/2013 και 670/2013, εγείρονται από τη ηµοκρατία στη βάση ότι τα ιατάγµατα αυτά δεν συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις ούτε έχουν ως προς τούτα έννοµο συµφέρον οι καταθέτες. Ότι είπαµε σε σχέση µε την προδικαστική ένσταση του κ. Ευαγγέλου όσον αφορά το ιάταγµα 94 ισχύει και σε σχέση µε την προδικαστική ένσταση της ηµοκρατίας όσον αφορά το ιάταγµα 94 αλλά και όσον

26 αφορά την Α Π 197/2013 η οποία περιορίζεται στο διορισµό Ειδικού ιαχειριστή. Ως προς τα ιατάγµατα 97 και 105, η θέση της ηµοκρατίας είναι ότι τα εν λόγω ιατάγµατα δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν τους Αιτητές αφού δεν επιφέρουν διαφοροποιήσεις στα δικά τους δικαιώµατα και υποχρεώσεις. Η θέση των Αιτητών είναι ότι επηρεάζονται και έχουν έννοµο συµφέρον ιδιαιτέρως κατά το ότι, µε την πώληση των εργασιών της Λαϊκής στην Ελλάδα και στην Αγγλία, παραβιάζεται η αρχή, η οποία αναγνωρίζεται και στο άρθρο 3(2)(γ) του Νόµου, ότι οι πιστωτές της Τράπεζας που είναι στην ίδια τάξη, όπως είναι οι καταθέτες, τυγχάνουν ίσης µεταχείρισης, αφού οι καταθέτες της Ελλάδας και της Αγγλίας τίθενται σε ευνοϊκότερη θέση από ότι οι καταθέτες της Κύπρου, µη υφιστάµενοι τις συνέπειες της εξυγίανσης της Τράπεζας. Ότι οι Αιτητές µπορεί να επηρεάζονται από την πώληση των εργασιών της Ελλάδας και της Αγγλίας µε τον τρόπο που εισηγούνται είναι ορθό. Η πώληση αυτή θέτει σε προνοµιακή θέση τους καταθέτες της Ελλάδας και της Αγγλίας, οι οποίοι δεν θα υποστούν έτσι τις συνέπειες της εξυγίανσης της Λαϊκής τις οποίες θα υποστούν οι καταθέτες της Κύπρου, µε ευθέως

27 ανάλογο επηρεασµό της θέσης τους κατά την εξυγίανση αφού, αν σε αυτή συµµετείχαν και οι καταθέτες της Ελλάδας και της Αγγλίας, ασφαλώς οι συνέπειες για τους καταθέτες της Κύπρου θα ήσαν, κατ αναλογία της συνεισφοράς των καταθετών της Ελλάδας και της Αγγλίας, πιο περιορισµένες. Βεβαίως, έναντι αυτού, θα πρέπει να σταθµισθεί το όφελος από το τίµηµα της πώλησης και την απαλλαγή της Λαϊκής των υποχρεώσεων της σε σχέση µε τις πωλούµενες εργασίες, µε το ζητούµενο να είναι κατά πόσο το εν λόγω όφελος είναι τουλάχιστον ίσο µε τη συνεισφορά που θα είχαν οι καταθέτες της Ελλάδας και της Αγγλίας αν συµµετείχαν στην εξυγίανση. εν είναι όµως αυτή η κατεύθυνση των εν λόγω προσφυγώ εν χρειάζεται όµως να επεκταθούµε περαιτέρω, διότι το εγειρόµενο θέµα του εννόµου συµφέροντος και της εκτελεστότητας ως προς τα ιατάγµατα 97 και 105 δεν µπορεί παρά να αφορά και πρωτίστως µάλιστα και το ιάταγµα 104 (που προσβάλλεται σε όλες τις προσφυγές της Λαϊκής), το οποίο επίσης ρυθµίζει τα της πώλησης εργασιών της Λαϊκής. Το θέµα εντάσσεται έτσι στα συνολικά πλαίσια της ευρύτερης θεώρησης του εννόµου συµφέροντος και της εκτελεστότητας, όπως και της

28 διάκρισης µεταξύ δηµοσίου και ιδιωτικού δικαίου, όπως ετέθησαν κατά την ακρόαση από το ίδιο το ικαστήριο. εν µπορεί να λησµονείται ότι το ιάταγµα 104 δεν ρυθµίζει σχέσεις της Πολιτείας και του πολίτη αλλά σχέσεις αφορώσες τις εργασίες της Λαΐκής και δη τα της πώλησης ορισµένων εργασιών της Λαϊκής στην Τράπεζα Κύπρου, πράξη που η ίδια εµπίπτει στο ιδιωτικό δίκαιο, εξ ου και υλοποιείται µέσω συµφωνίας στην οποία το ιάταγµα παραπέµπει. Είναι λοιπόν την ίδια τη Λαϊκή Τράπεζα που το ιάταγµα αφορά, ως πωλητή, όπως βεβαίως και την Τράπεζα Κύπρου, προς την οποία γίνεται η πώληση, ως αγοραστή, και δεν αφορά τους Αιτητές οι οποίοι µόνο συµβατική σχέση έχουν µε τη Λαϊκή Τράπεζα ως πιστωτές καταθέτες, όπως ακριβώς δεν αφορά τους όποιους άλλους (µη καταθέτες) πιστωτές της Λαϊκής που ευρίσκονται επίσης σε συµβατική σχέση µαζί της. Η ίδια δε η Λαϊκή Τράπεζα δεν έχει καταχωρήσει προσφυγή, αλλά ούτε και η Τράπεζα Κύπρου (και δεν εξετάζουµε κατά πόσο θα µπορούσαν). Τα ίδια ισχύουν ως προς τα ιατάγµατα 97 και 105, τα οποία επίσης αφορούν πώληση εργασιών της Λαϊκής προς άλλους αγοραστές (και βεβαίως αντιστοίχως ως προς το ιάταγµα 96 το οποίο αφορά την πώληση εργασιών της Τράπεζας Κύπρου στην Ελλάδα και το οποίο δεν προσβάλλεται). εν θίγεται λοιπόν ευθέως

29 άµεσο συµφέρον των καταθετών της Λαϊκής το οποίο να τους δίδει το δικαίωµα προσφυγής κατά της νοµιµότητας των ιαταγµάτων, όπως δεν θα είχαν δικαίωµα προσφυγής οποιοιδήποτε άλλοι (µη καταθέτες) συµβατικοί πιστωτές της Λαϊκής. Ο όποιος επηρεασµός των καταθετών της Λαϊκής διέρχεται µέσα από τις καταληκτικές ενέργειες της ίδιας της υπό εξυγίανση τράπεζας και απευθύνεται στην ανταπόκριση της ή όχι στις συµβατικές υποχρεώσεις της έναντι των καταθετώ Οι συνέπειες της παρέµβασης της Πολιτείας, µέσω του ιατάγµατος, στη σχέση της Λαϊκής µε τους καταθέτες της παραπέµπουν σε αιτιάσεις που οι καταθέτες µπορούν να έχουν εναντίον της Πολιτείας σε αστικές διαδικασίες. Αυτή είναι δε και η ουσία του θέµατος, σε συµφωνία µε την ορθόδοξη θεώρηση των πραγµάτω Τα όποια δικαιώµατα των καταθετών της Λαϊκής, αν αυτοί επηρεάζονται δυσµενώς από την πώληση των εργασιών της, δεν εµπίπτουν στα πλαίσια του αναθεωρητικού ελέγχου της νοµιµότητας των εν λόγω ιαταγµάτων αλλά στα πλαίσια αστικών διαδικασιών εναντίον της ίδιας της Λαϊκής στη βάση της συµβατικής σχέσης ή στα πλαίσια της διαδικασίας εξυγίανσης και κατ επέκταση και της ηµοκρατίας ως έχουσας, δια της παρέµβασης της αυτής µέσω της Κεντρικής Τράπεζας στα της Λαϊκής, ενδεχοµένως προκαλέσει ζηµία στους

30 καταθέτες. Είναι σε εκείνα τα πλαίσια που θα µπορεί να ελεγχθεί η νοµιµότητα των ενεργειών της ηµοκρατίας δυνάµει των ιαταγµάτων και η όποια ζηµία έχει ενδεχοµένως προκληθεί στους καταθέτες από τις ενέργειες εκείνες, περιλαµβανοµένων των θεµάτων που αφορούν τον όποιο επηρεασµό των προτεραιοτήτων και εξασφαλίσεων, τον επηρεασµό ως εκ της ενδεχοµένως µη συµφέρουσας αποξένωσης περιουσιακών στοιχείων (µε αναφορά και στα τρία ιατάγµατα 97, 105 και 103), τον επηρεασµό ως εκ της ανισότητας µεταχείρισης που µπορεί να προκύπτει ως εκ της επιλεκτικής µεταβίβασης υποχρεώσεων (µε ιδιαίτερη αναφορά στις µη µεταβιβαζόµενες υποχρεώσεις δυνάµει του Παραρτήµατος ΙΙ) και την πιστότητα της αποτίµησης των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής. Και είναι στα ίδια εκείνα πλαίσια που θα µπορούν να κριθούν οι όποιες άλλες αστικές ευθύνες ήθελαν αποδοθεί από προηγούµενες ενέργειες είτε στη ηµοκρατία είτε στην ίδια τη Λαϊκή, στις οποίες και σε τελευταία ανάλυση παραπέµπουν προσφυγές µε αναφορά στα γεγονότα στα οποία βασίζονται, περιλαµβανοµένης της όποιας προηγηθείσας ευθύνης για την κατάληξη των τραπεζών στην κατάσταση που ευρέθησαν και της όποιας αποτυχίας κάλυψης των ασφαλισµένων καταθέσεων δυνάµει των σχετικών Σχεδίων Προστασίας Καταθέσεων, που ενδεχοµένως να αντανακλούν στην έκταση των µέτρων εξυγίανσης.

31 Ως προς τούτο δε, είναι σηµαντικό να τονισθεί και η θεµελιακή διάσταση του άρθρου 3(2)(δ) του Νόµου ότι οι πιστωτές (και τούτο αναφέρεται σε όλους τους πιστωτές, περιλαµβανοµένων των καταθετών) του υποκείµενου σε εξυγίανση ιδρύµατος (εδώ της Λαϊκής) «δεν βρίσκονται σε δυσµενέστερη οικονοµική θέση ως αποτέλεσµα της εφαρµογής µέτρων εξυγίανσης συγκριτικά µε τη θέση που θα βρίσκονταν εάν το εν λόγω ίδρυµα ετίθετο εναλλακτικά σε εκκαθάριση». Η πρόνοια αυτή, ουσιαστικά κατοχυρώνοντας και στο Νόµο πάγιες νοµικές αρχές όσον αφορά την πρόκληση ζηµίας και την απόδειξη και αποτίµηση της έκτασής της, διασφαλίζει τα δικαιώµατα των καταθετών στις αστικές διαδικασίες στις οποίες και παραπέµπονται και καταδεικνύει το ουσιαστικό ζητούµενο, που είναι κατά πόσο ο καταθέτης έχει, ως εκ των συνεπειών των µέτρων εξυγίανσης, ζηµιώσει περισσότερο από όσο θα εζηµίωνε αν τα µέτρα εξυγίανσης δεν ελαµβάνοντο. Στα πλαίσια των αστικών διαδικασιών θα µπορούν να αποτιµηθούν όλα τα στοιχεία της µαρτυρίας που ήθελε προσκοµισθεί και που θα αφορά την κατάσταση της Λαϊκής κατά την έκδοση των ιαταγµάτων και κατ επέκταση και τη θέση των καταθετών της.

32 Το θέµα λοιπόν, όσον αφορά εν πάση περιπτώσει τους καταθέτες, δεν είναι θέµα δηµοσίου αλλά ιδιωτικού δικαίου. Τόσο ο Γενικός Εισαγγελέας και ο κ. Ευαγγέλου όσο και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι παρουσίασαν τις θέσεις τους στη βάση ότι το ιάταγµα 104 εµπεριέχει τόσες ατοµικές διοικητικές πράξεις όσοι είναι και οι καταθέτες της Λαϊκής, ώστε έκαστος να έχει δικαίωµα να καταχωρήσει προσφυγή. εν µας βρίσκει σύµφωνους η θεώρηση αυτή. Ούτε είναι το θέµα κατά πόσο µία κανονιστική πράξη µπορεί να θεωρηθεί ως ατοµική καθ όσον στην εφαρµογή της απευθύνεται σε συγκεκριµένα πρόσωπα, όπως στην αναφερθείσα κατά την ακρόαση περίπτωση Τοπικού Σχεδίου ή ρυµοτοµίας, η οποία σαφώς διαφέρει από την προκειµένη αφού εκεί υποκείµενα του Σχεδίου είναι τα ίδια τα ακίνητα προς τα οποία αυτό απευθύνεται. Το ιάταγµα 104, χαρακτηριζόµενο ως Κανονιστική ιοικητική Πράξη, δεν απευθύνεται, όπως είπαµε, ούτε ως προς το ρητώς αναφερόµενο υποκείµενο του πρόσωπο (τη Λαϊκή) ούτε ως προς το αντικείµενο του (την πώληση εργασιών της Λαϊκής), παρά µόνο στη Λαϊκή. Η αντίληψη ότι αναλύεται σε ατοµικές πράξεις ως προς τους καταθέτες θα ήταν πλασµατική, ως παραγνωρίζουσα ότι οι ίδιοι οι καταθέτες ουδόλως καθίστανται υποκείµενα του ιατάγµατος και µόνον εµµέσως «επηρεάζονται» αν επηρεάζονται δυσµενώς ως εκ του καθεστώτος εξυγίανσης στο οποίο η Λαϊκή τίθεται και το οποίο η Λαϊκή

33 εφαρµόζει. Η Λαϊκή είναι το νοµικό πρόσωπο που τίθεται σε εξυγίανση και είναι οι δικές της εργασίες που πωλούνται. Οι εργασίες αυτές δεν είναι εργασίες των καταθετών (ούτε καν των µετόχων της Λαϊκής), η µόνη σχέση των οποίων είναι εκείνη του πιστωτή της τράπεζας, ώστε η ίδια η φύση του συµφέροντος τους να είναι διαφορετική. Η σχέση καταθέτη και Λαϊκής είναι εκείνη πιστωτή και οφειλέτη. Ο καταθέτης ουσιαστικά παραδίδει τα χρήµατά του στην τράπεζα, τα οποία και απορροφούνται στο όλο ενεργητικό της ως δικά της πλέον περιουσιακά στοιχεία, και η τράπεζα οφείλει στον καταθέτη το ποσό της κατάθεσής του, σύµφωνα µε τους όρους της σύµβασης κατάθεσης. Ο λογαριασµός του µε την Τράπεζα δεν του δίδει δικαίωµα σε συγκεκριµένα χρήµατα παρά µόνο συνιστά ακριβώς το δούναι και λαβείν του, ως λογαριασµού, µε την τράπεζα, υπό τη µορφή της καταγεγραµµένης κατάστασης της συµβατικής τους σχέσης. Η θέση του καταθέτη σε θυρίδα της τράπεζας είναι εντελώς διαφορετική, αφού εκείνος διατηρεί την ιδιοκτησία του στα συγκεκριµένα χρήµατα ή άλλα αντικείµενα που ευρίσκονται στη θυρίδα. Ο µέτοχος της τράπεζας διαφέρει βεβαίως από τον καταθέτη κατά το ότι είναι ιδιοκτήτης αναλόγου µεριδίου της περιουσίας της τράπεζας, ο όποιος δικός του όµως

34 επηρεασµός θα µπορούσε να συναρτάτο µόνο προς επηρεασµό των ίδιων των µετοχών του. Η περίπτωση του καταθέτη διαφέρει εντελώς από την περίπτωση απαλλοτρίωσης, στην οποία έγινε αναφορά κατά την ακρόαση, αφού εκεί επηρεάζεται ευθέως ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του απαλλοτριωθέντος ακινήτου το οποίο και αποτελεί το αντικείµενο της απαλλοτρίωσης, εξ ου και έχει άµεσο έννοµο συµφέρον σε προσφυγή εναντίον της ατοµικής διοικητικής πράξης που αφορά το ακίνητό του. Σαφώς όµως δεν θα είχε έννοµο συµφέρον ο όποιος πιστωτής του ιδιοκτήτη ακινήτου το οποίο απαλλοτριώνεται, π.χ. ως δανειστής προς τον ιδιοκτήτη σε σχέση µε προτιθέµενη επιχείρηση σε αυτό, έστω και αν «επηρεάζεται» δυσµενώς αν η επιχείρηση δεν υλοποιηθεί, ή ο πιστωτής του ιδιοκτήτη εστιατορίου, ως τράπεζα παραχωρήσασα δάνειο, ως προς απόφαση για ανάκληση της άδειας λειτουργίας του, έστω και αν «επηρεάζεται» δυσµενώς από αυτή αν η επιχείρηση καταρρεύσει και το δάνειο δεν µπορεί να αποπληρωθεί. Ο κ. Χρ. Κληρίδης έχει ιδιαιτέρως απευθυνθεί στο θέµα του επηρεασµού των καταθετών της Λαϊκής από το ιάταγµα 104, υποδεικνύοντας ότι αυτό αφορά τόσο τις προτεραιότητες όσο και τα της ενδεχόµενης διαδικασίας

35 εκκαθάρισης. Οι υποδείξεις του όντως αναδεικνύουν αξιόλογα θέµατα, δεν διαφοροποιούν όµως τα πράγµατα ως προς το έννοµο συµφέρο Ο επηρεασµός των καταθετών στον οποίο αναφέρεται εµπίπτει στα πλαίσια αστικών σχέσεων και θα υπόκειται σε κρίση στις αστικές διαδικασίες όπου µπορεί να εγερθεί, µε αναφορά σε όποια παράµετρο θα διέπει το θέµα. Τα ίδια ισχύουν ως προς παρατηρήσεις για τις προτεραιότητες και διασφαλίσεις καταθετών εκ µέρους και άλλων ευπαιδεύτων συνηγόρων, όπως και ως προς τα εγερθέντα από τον κ. Χατζηϊωάννου σε σχέση µε τις επιπτώσεις των πωλήσεων δυνάµει των διαταγµάτων 97 και 105 (οµοίως και του ιατάγµατος 96). Το ιάταγµα 103 το οποίο αφορά την Τράπεζα Κύπρου διαφέρει από το ιάταγµα 104 το οποίο αφορά τη Λαϊκή και το οποίο εφαρµόζει το µέτρο της πώλησης εργασιών δυνάµει των άρθρων 7(1)(β) και 9 του Νόµου, κατά το ότι εφαρµόζει άλλο µέτρο εξυγίανσης, εκείνο της διάσωσης µε ίδια µέσα δυνάµει των άρθρων 7(1)(ε) και 12 του Νόµου προς το σκοπό αποκατάστασης της κεφαλαιακής επάρκειας της τράπεζας. Γίνονται προς τούτο πρόνοιες για µετατροπή ποσοστού 37.5% των καταθέσεων πέραν των 100.000 σε µετοχές τάξης Α, δέσµευση ποσοστού 22.5% των καταθέσεων πέραν των 100.000 για σκοπούς ενδεχόµενης µετατροπής του σε µετοχές

36 τάξης Α εντός 90 ηµερών, και δέσµευση του υπολοίπου ποσοστού 40% των καταθέσεων πέραν των 100.000 µε όρους ως προς επιτόκια, αποπληρωµή σε περίπτωση εκκαθάρισης, προτεραιότητα ως προς άλλες υποχρεώσεις της τράπεζας και µετατροπή σε κατάθεση. Η εφαρµογή του άλλου αυτού µέτρου εξυγίανσης όµως, δεν διαφοροποιεί την κατάσταση ως προς το θέµα του εννόµου συµφέροντος των καταθετών και την εκτελεστότητα της πράξης ως προς αυτούς. Η φύση της σχέσης των καταθετών της Τράπεζας Κύπρου µε την Τράπεζα Κύπρου είναι ακριβώς η ίδια µε εκείνη που έχει εξηγηθεί ως προς τη σχέση των καταθετών της Λαϊκής µε τη Λαϊκή. Ισχύουν λοιπόν και ως προς τους καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου όσα ελέχθησαν ως προς τους καταθέτες της Λαϊκής, µε τη διαπίστωση ότι ούτε αυτοί έχουν έννοµο συµφέρον για σκοπούς προσφυγής και ότι και ως προς αυτούς το θέµα είναι ιδιωτικού και όχι δηµοσίου δικαίου. Ο «επηρεασµός» των καταθέσεών τους από τις πρόνοιες του ιατάγµατος ανάγεται στα µέτρα εξυγίανσης, και προς όφελος, της ίδιας της τράπεζας προς την οποία και απευθύνεται το ιάταγµα και διέρχεται επίσης µέσα από τις ενέργειες της τράπεζας και την αποτυχία της να ανταποκριθεί στις συµβατικές υποχρεώσεις της ως εκ των µέτρων εξυγίανσής της. Καθ όσον η συµβατική οφειλή της τράπεζας προς τον

37 καταθέτη επηρεάζεται, ο καταθέτης είναι πρωτίστως προς την τράπεζα που θα πρέπει να στραφεί σε αστική διαδικασία, ως παραβαίνουσα τις συµβατικές υποχρεώσεις της για αποπληρωµή της κατάθεσης, µε ενδεχόµενη περαιτέρω επέκταση της αστικής διαδικασίας στη ηµοκρατία, ως προκαλέσασα τον επηρεασµό της συµβατικής οφειλής δια του ιατάγµατος. Στα πλαίσια εκείνα τότε είναι που θα κριθεί η νοµιµότητα της όποιας παράβασης των συµβατικών υποχρεώσεων της τράπεζας, διερχόµενης µέσα από την παρέµβαση δια των ενεργειών της Πολιτείας αλλά και ενδεχοµένως ευρύτερα των εµπλεκοµένων Ευρωπαϊκών οργάνων και άλλων, µε αναφορά και σε συνταγµατικές διαστάσεις αλλά και σε διαστάσεις Ευρωπαϊκού δικαίου. Και ο έλεγχος θα περιλαµβάνει όλα όσα έχουν ήδη λεχθεί αναφορικά µε τους καταθέτες της Λαϊκής, αλλά και όλα όσα έχουν ιδιαίτερη σηµασία (ως εκ της διαφοράς του µέτρου εξυγίανσης) αναφορικά µε τους καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου, και δη το υποχρεωτικό της µετατροπής καταθέσεων σε µετοχές, το αιτιολογηµένο της έκτασης του και την επάρκεια του ανταλλάγµατος, το κατά πόσο ήταν συµφέρουσα η αποξένωση των εργασιών της Ελλάδος ( ιάταγµα 96), τις προτεραιότητες και εξασφαλίσεις, το άνισο ως εκ της εξαίρεσης καταθέσεων (µε ιδιαίτερη αναφορά στο Παράρτηµα ), και την πιστότητα της αποτίµησης των περιουσιακών στοιχείων της Τράπεζας Κύπρου. Και, ευρύτερα, την όποια

38 προηγηθείσα ευθύνη για την κατάληξη των τραπεζών στην κατάσταση που ευρέθησαν και την όποια αποτυχία κάλυψης των ασφαλισµένων καταθέσεων δυνάµει των σχετικών Σχεδίων Προστασίας Καταθέσεων, που ενδεχοµένως να αντανακλούν στην έκταση των µέτρων εξυγίανσης. Ουδόλως λοιπόν επηρεάζονται τα ουσιαστικά δικαιώµατα των καταθετών της Λαϊκής και της Τράπεζας Κύπρου από τη θεώρηση ότι, ως προς αυτούς εν πάση περιπτώσει, δεν υφίσταται έννοµο συµφέρον για σκοπούς αναθεωρητικού ελέγχου και ότι οι αιτιάσεις τους εµπίπτουν όχι στο δηµόσιο αλλά στο ιδιωτικό δίκαιο. Απεναντίας, ενώ ο αναθεωρητικός έλεγχος, ως έλεγχος νοµιµότητας, έχει αναλόγως περιορισµένη εµβέλεια, οι αστικές διαδικασίες προσφέρονται ιδιαιτέρως προς διάγνωση κάθε θέµατος που µπορεί να είναι σχετικό και απευθύνονται στην ουσία του πράγµατος. Και σαφώς δεν πρέπει να συγχίζεται ο καθορισµός της ορθής δικαιοδοσίας µε την ουσία των δικαιωµάτω Βεβαίως, δεν πρέπει να λησµονείται ότι το αντικείµενο των αστικών διαδικασιών δεν µπορεί να είναι άλλο παρά η όποια χρηµατική ζηµία στους καταθέτες κατέστη προκύπτουσα από ενέργειες των τραπεζών, της Πολιτείας ή των εµπλεκοµένων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και

39 άλλω Και το ζητούµενο θα είναι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό που το ίδιο το άρθρο 3(2)(δ) του Νόµου προνοεί, εκφράζοντας, όπως είπαµε, πάγιες νοµικές αρχές το κατά πόσο η ζηµία στους καταθέτες είναι µεγαλύτερη από αυτή που θα υφίσταντο αν τα διατάγµατα δεν είχαν εκδοθεί και οι τράπεζες είχαν αφεθεί στην πορεία τους. εν θα µπορούσαν δηλαδή οι καταθέτες να ευρίσκονται σε δυσµενέστερη εκείνης θέση, όπως όµως δεν θα µπορούσαν να ευρίσκοντο ποτέ και σε ευνοϊκότερη και τούτο πρέπει να είναι συνεχώς υπ όψη, διότι είναι τα δεδοµένα που αφορούν την κατάσταση των τραπεζών κατά το χρόνο των ιαταγµάτων που καθορίζουν και την πραγµατική αξία των καταθέσεων κατά το χρόνο εκείνο, µε κυρίαρχο στοιχείο ότι οι καταθέτες δεν είναι παρά πιστωτές της τράπεζας. Ούτε θα διέφερε καθόλου η κατάληξη αυτή από την κατάληξη που θα είχαν οι προσφυγές, αν το ικαστήριο ανελάµβανε δικαιοδοσία, σε περίπτωση επιτυχίας τους. εδοµένου ότι, όπως ετόνισε ιδιαιτέρως ο Γενικός Εισαγγελέας, οι πράξεις που περιέχονται στα ιατάγµατα έχουν ήδη εκτελεσθεί, ακόµα και στην περίπτωση εκείνη το µόνο που θα µπορούσαν οι καταθέτες Αιτητές να είχαν ως µέτρο ικανοποίησής τους θα ήταν, σύµφωνα µε το Άρθρο 146 και τη νοµολογία, το δικαίωµα αγωγής ως προς τη ζηµία που θα είχαν υποστεί λόγω των ιαταγµάτων που θα ακυρώνοντο. Και η

40 αποτίµηση της ζηµίας αυτής δεν θα µπορούσε παρά να αναδείκνυε, ως το ζητούµενο, και πάλι το κατά πόσο, µε την έκδοση των ιαταγµάτων, οι καταθέτες Αιτητές ευρέθησαν σε δυσµενέστερη θέση από εκείνη που θα ευρίσκοντο αν τα ιατάγµατα δεν είχαν ακυρωθεί και οι τράπεζες είχαν αφεθεί στην πορεία τους. Οι παρατηρήσεις µας έχουν επέκταση και στο θέµα της κυβερνητικής πράξης που κυρίως απασχόλησε τους ευπαιδεύτους συνηγόρους ως η βάση της προδικαστικής ένστασης της ηµοκρατίας. Πρόδηλο είναι από τα λεχθέντα ότι το θέµα δεν χρειάζεται να αποφασισθεί είτε εδώ είτε στις αστικές διαδικασίες, όχι τόσο διότι δεν είναι αναγκαίο ως εκ της βασικής κατάληξης µας επί του αρµόδιου της δικαιοδοσίας, αλλά πρωτίστως διότι απόφανση επ αυτού ουδεµία πρακτική συνέπεια έχει. Η έγερση θέµατος κυβερνητικής πράξης θα είχε νόηµα µόνον εφ όσον ο χαρακτηρισµός πράξης ως κυβερνητικής θα απέκλειε τόσο τον έλεγχο της νοµιµότητας της όσο και οποιαδήποτε ευθύνη της πολιτείας για τις συνέπειες της. Ο Γενικός Εισαγγελέας, ερωτηθείς από το ικαστήριο κατά πόσον θεωρεί ότι η αποδοχή πράξης ως κυβερνητικής αποκλείει τέτοια ευθύνη, δεν τοποθετήθηκε. Η απάντηση όµως στο ερώτηµα αυτό είναι κρίσιµη, εφ όσον καταδεικνύει και την πρακτική σηµασία του θέµατος. Και η απάντηση

41 δίδεται από το ίδιο το Νόµο, ο οποίος συνάδει µε τη σύγχρονη αντίληψη ότι η Πολιτεία δεν είναι υπεράνω του Νόµου και δεν δικαιούται προνόµια ως προς ζηµιογόνες πράξεις της. Η πρόνοια του άρθρου 3(2)(δ), η θεµελιακή σηµασία της οποίας έχει ήδη τονισθεί, ότι οι πιστωτές της τράπεζας δεν θα ευρεθούν σε δυσµενέστερη οικονοµική θέση ως εκ της εφαρµογής των µέτρων εξυγίανσης από ότι θα ευρίσκοντο αν τα µέτρα δεν ελαµβάνοντο, απευθύνεται στην υποχρέωση τόσο των τραπεζών όσο και της Πολιτείας, µε συνέπεια την αστική ευθύνη της Πολιτείας προς εφαρµογή του Νόµου. Ούτως εχόντων όµως των πραγµάτων, και εφ όσον η αρχή είναι η διασφάλιση της διατήρησης της οικονοµικής κατάστασης των καταθετών ως εάν τα µέτρα εξυγίανσης που προνοούνται στα διατάγµατα δεν είχαν ληφθεί, ουδεµία πρακτική σηµασία θα είχε η απόφανση επί του κατά πόσο τα ιατάγµατα συνιστούν κυβερνητική πράξη ή όχι αφού, ακόµα και στην περίπτωση που θα συνιστούσαν, το άρθρο 3(2)(δ) θα είχε εφαρµογή. Η πρόνοια του άρθρου 3(2)(δ) λοιπόν υπερβαίνει το όλο θέµα της κυβερνητικής πράξης και καταδεικνύει την ούτως ανεγνωρισµένη ευθύνη των τραπεζών και της Πολιτείας για τις όποιες ζηµιογόνες συνέπειες της. Το µόνο θέµα που µπορεί λοιπόν να απασχολήσει σε οποιαδήποτε διαδικασία είναι το ήδη διατυπωθέν, κατά πόσο, και, αν ναι, σε ποία έκταση,

42 ο οποιοσδήποτε καταθέτης έχει ζηµιωθεί από τα µέτρα εξυγίανσης περισσότερο από όσο θα εζηµίωνε αν τα µέτρα εξυγίανσης δεν είχαν ληφθεί. Οι προσφυγές απορρίπτονται ως απαράδεκτες. Ως εκ του πρωτοτύπου του θέµατος, δεν θα γίνει διαταγή για έξοδα.. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΉΣ,. ΣΤ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ,. Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,. Κ. ΚΛΗΡΙ ΗΣ,. Α. ΠΑΣΧΑΛΙ ΗΣ,. Π. ΠΑΝΑΓΗ,. /ΚΧ»Π. ΜΙΧΑΗΛΙ ΟΥ,.