EURIOMCODE : ένα Ευρωπαϊκό, Διαπεριφερειακό, Μεσογειακό Παρατηρητήριο για την προστασία και την διαχείριση των παράκτιων ζωνών ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΘΡΑΚΗΣ «ΑπόΑπό τον Αιγιαλό και Παραλία στην Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιας Ζώνης» Δημήτρης Κ. Πετρίδης Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός Ηράκλειο - Κρήτη,, 19 Μαρτίου 2008
Η Ελλάδα με συνολική έκταση 131957 Km2 και μήκος ακτών περίπου 15021 Km., έχει την πιο εκτεταμένη ακτογραμμή από όλες τις Μεσογειακές Χώρες παρουσιάζει την μεγαλύτερη, μετά την Νορβηγία, αναλογία μήκους ακτών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης
Η παράκτια ζώνη μοιράζεται σχεδόν εξίσου μεταξύ της ηπειρωτικής και της νησιωτικής χώρας με τα 7700 Km της ακτογραμμής να αντιστοιχούν σε 3053 νησιά. Οι ακτές αποτελούν χώρο ιδιαίτερης σημασίας για την Ελλάδα, τόσο από πλευράς ανάπτυξης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων όσο και από πλευράς προστασίας των φυσικών οικοσυστημάτων και αντιμετώπισης των πιέσεων ή συγκρούσεων για την χρήση των παράκτιων πόρων.
Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.
Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Χωροταξικό Σχέδιο Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης Πολυάριθμες στωματολίμνες (Lagoons) οι περισσότερες από τις οποίες χρησιμοποιούνται ως φυσικά ιχθυοτροφία (Fisheries). Ολόκληρεςοιπεριοχέςτων Δέλτα των ποταμών και των Lagoons, είναι οικολογικά προστατευόμενες από την συνθήκη RAMSAR και το Δίκτυο Natura 2000 Μέσα στις περιοχές αυτές επιτρέπονται µόνο ορισμένες χρήσεις γης (γεωργικές - κτηνοτροφικές - αλιευτικές). Κατά μήκος της ακτογραμμής υπάρχουν περίπου : 100 km βραχώδεις- υψηλές ακτές, 70 km λοφώδεις- μέσου ύψους ακτές, αποτελούμενες από μικρής ως μέσης αντοχής γεωλογικούς σχηματισμούς, οι οποίοι υφίστανται μέτρια ως έντονη διάβρωση και υποχώρηση και 110 km αμμώδεις - χαμηλές ακτές στις οποίες περιλαμβάνονται και τέσσερα Δέλτα ποταμών (Στρυμόνα, Νέστου, Φιλιουρή,- Λίσου, και Έβρου).
. Ο Ελληνικός Παράκτιος Χώρος συγκεντρώνει: Μεγάλο ποσοστό πληθυσμού Πλήθος ανθρωπίνων δραστηριοτήτων Σημαντικό μέρος των υποδομών και εγκαταστάσεων, μεταφορών και επικοινωνιών Με αποτέλεσμα να ασκείται μεγάλη πίεση στην παράκτια περιοχή. Να μειώνονται διαρκώς οι φυσικές και αδόμητες εκτάσεις. να έχει αλλοιωθεί σημαντικά το τοπίο τα τελευταία χρόνια. να εμφανίζονται προβλήματα ρύπανσης στους κλειστούς κόλπους και θάλασσες.
Διάβρωση Ακτών Ένα μεγάλο ποσοστό των παράκτιων ζωνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαβρώνεται κάθε χρόνο, παρά την ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος μέτρων προστασίας ακτών από διάβρωση και πλημμυρικά φαινόμενα. (Eurosion) Η ποικιλομορφία των παράκτιων περιοχών συμβάλλει στην τοπική και περιφερειακή ταυτότητα τους, απεικονίζοντας την προηγούμενη και την παρούσα σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντός του.(map Map)
Υποχρεώσεις των Μεσογειακών Χωρών Στη Συνθήκη της Βαρκελώνης δηλώνεται ότι: "τα Συμβαλλόμενα Μέλη θα δεσμευθούν να προωθήσουν την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, λαμβάνοντας υπόψη την προστασία των περιοχών τοπίου και οικολογικού ενδιαφέροντος και την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων." (Map)
Map: Μεσογειακό Πρόγραμμα Δράσης Το σχέδιο MAP, το οποίο ξεκίνησε το 1975, ήταν το πρώτο που υιοθετήθηκε ως Πρόγραμμα σχετικό με τις Περιφερειακές Θάλασσες υπότηναιγίδατωνηνωμένωνεθνών. Η λειτουργία του προγράμματος καθορίζεται από τη Σύμβαση της Βαρκελώνης. Μέσω του MAP, τα Συμβαλλόμενα Μέλη στη Συνθήκη της Βαρκελώνης και τα Πρωτόκολλα της έχουν ως σκοπό να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της προστασίας του θαλάσσιου και του παράκτιου περιβάλλοντος ωθώντας περιφερειακά και εθνικά σχέδια ώστε να επιτύχουν την βιώσιμη ανάπτυξη.
Το Συνέδριο της Βαρκελώνης Η "Συνθήκη για την Προστασία της Μεσογείου Ενάντια στη Ρύπανση (Συνθήκη της Βαρκελώνης), υιοθετήθηκε το 1976, τέθηκε σε ισχύ το 1978, τροποποιήθηκε από τα Συμβαλλόμενα Μέλη το 1995 και καταγράφηκε ως "Συνθήκη για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος και της Παράκτιας Περιοχής της Μεσογείου". Τέθηκε σε ισχύ στις 9 Ιουλίου 2004. Η Συνθήκη και τα έξι πρωτόκολλα της συνθέτουν αυτό που είναι γνωστό ως σύστημα της Βαρκελώνης, το νομικό πλαίσιο του MAP.
Eurosion (2004-2006) 2006) είναι βασισμένο στην υπόθεση ότι : «η παράκτια διάβρωση είναι ένα φαινόμενο που δεν μπορεί ποτέ να ελεγχθεί εντελώς αλλά μπορεί να ρυθμιστεί με έναν οικονομικά και οικολογικά βιώσιμο τρόπο».
Eurosion (2004-2006) 2006) Η άποψη αυτή λαμβάνει υπ όψη: Τις φυσικές και ανθρωπογενείς αιτίες της διάβρωσης (ακραία καιρικά φαινόμενα, σεισμικές δράσεις, μειωμένος ανεφοδιασμός φερτών υλών από τους ποταμούς λόγω των φραγμάτων, και των μηχανισμών «αυτό-υπεράσπισης» των παράκτιων ζωνών κ.λπ.) Τις διαφορετικές χρήσεις της ακτής τόσο του ηπειρωτικού όσο και θαλάσσιου μέρος της. Οι χρήσεις ορίζονται από τις ανάγκες διατήρησης της βιοποικιλότητας και του ανάγλυφου αλλά και από τον τουρισμό, τη βιομηχανία και τη μεταφορά. Τα διαφορετικά επίπεδα διαχείρισης (από τοπικές σε ευρωπαϊκές και περιφερειακές θάλασσες) Τις εκτιμήσεις λεκανών απορροής των ποταμών Τις παρούσες ανησυχίες και τις μακροπρόθεσμες προοπτικές (π.χ. αλλαγή κλίματος)
Eurosion (2004-2006) 2006) Συμπεράσματα: Η παράκτια διάβρωση οδηγεί σε τρεις διαφορετικούς τύπους επιδράσεων (ή κινδύνων): απώλεια εδάφους με οικονομική αξία καταστροφή της φυσικής προστασίας (συνήθως ένα σύστημα αμμόλοφων) ως αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου πλημμυρικού γεγονότος υπονόμευση των τεχνητών έργων προστασίας ακτών, που ενδεχομένως οδηγεί σε κίνδυνο πλημμυρών.
Eurosion (2004-2006) 2006)
Σύσταση 2002/413/EK τουευρωπαϊκούκοινοβουλίουκαιτουσυμβουλίου της30ης Μαΐου 2002 σχετικά με την εφαρμογή της ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιας ζώνης στην Ευρώπη [ Επίσημη Εφημερίδα λ 148 των 6.6.2002 ]. Εξ αιτίας της σημασίας των παράκτιων ζωνών στην Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση συστήνει ότι τα κράτη μέλη υιοθετούν μια στρατηγική μέθοδο στη διαχείρισή τους. Αυτή πρέπει να βασιστεί σε: προστασία του παράκτιου περιβάλλοντος αναγνώριση της απειλής που τίθεται από την αλλαγή κλίματος εφαρμογή των παράκτιων μέτρων προστασίας συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των παράκτιων τακτοποιήσεων και της πολιτιστικής κληρονομιάς τους βιώσιμες οικονομικές ευκαιρίες και επιλογές απασχόλησης ένα λειτουργούν κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα προσιτό έδαφος για ψυχαγωγικούς και αισθητικούς λόγους συνοχή των μακρινών παράκτιων κοινοτήτων βελτιωμένο συντονισμό των μέτρων.
Μεσογειακό Πρωτόκολλο για τις Παράκτιες Περιοχές (Ανακοίνωση Τύπου Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ.Αθήνα,, 22 Ιανουαρίου 2008) Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργου Σουφλιά, η Ελλάδα υπέγραψε, χθες, το Μεσογειακό Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών, στο πλαίσιο της διήμερης Συνόδου των Μεσογειακών Χωρών που διεξάγεται στη Μαδρίτη (20-21/1/2008). 21/1/2008). Το Πρωτόκολλο αυτό θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τη βιώσιμη ανάπτυξη στη Μεσόγειο και ειδικότερα για την προστασία και ορθολογική διαχείριση των πιο ευαίσθητων περιοχών της, που είναι οι παράκτιες ζώνες. Το Μεσογειακό Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών είναι το πρώτο νομικό δεσμευτικό - ρυθμιστικό κείμενο διεθνούς συνεργασίας για τη διαχείριση των παράκτιων περιοχών. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την υλοποίηση των δεσμεύσεων και ρυθμίσεων του νέου Μεσογειακού Πρωτοκόλλου, το ΥΠΕΧΩΔΕ επεξεργάζεται Σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση του Παράκτιου και Νησιωτικού Χώρου.
Αποφάσεις Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Αποφ.. 9 της 7.2/15-9-19 1981( 81(ΦΕΚ Β' ' 551). Περί χαράξεως κατευθυντηρίων γραμμών και αναγκαίων ενεργειών για την διαχείριση των ακτών. Απόφ.. 10 της 7.2/15-9-19 1981( 81(ΦΕΚ Β' ' 551). Περί διαχειρίσεως των υδατικών πόρων της χώρας Αποφ.. 11 της 7.2/15-9-19 1981( 81(ΦΕΚ Β' ' 551). Περί χαράξεως κατευθυντηρίων γραμμών για την διατήρηση, προστασία και οικολογική διαχείρηση των παρακτίων βιοτόπων και μέτρα προστασίας για ορισμένους από αυτούς.
Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) Τα βασικά κριτήρια υιοθετήθηκαν στο Κεφάλαιο 17 της Ατζέντας 21 του Ρίο το 1992, το οποίο περιλαμβάνει τους εξής τομείς: την ολοκληρωμένη διαχείριση και αειφόρο ανάπτυξη των παράκτιων και θαλάσσιων περιοχών. την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. την αειφορική εκμετάλλευση και συντήρηση των θαλάσσιων οργανισμών είτε των διεθνών υδάτων είτε των εθνικών υδάτων. τη διατύπωση οποιασδήποτε μορφής αβεβαιότητας για τη διαχείριση στα πλαίσια των παγκοσμίων κλιματικών αλλαγών. την ενδυνάμωση της διακρατικής συνεργασίας και του συντονισμού. και τέλος της αειφορικής ανάπτυξης των μικρών νησιών.
Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) Βασικές αρχές : ενδυνάμωση των τοπικών στόχων δράσης για αειφορική ανάπτυξη. προστασία και συντήρηση των οικοσυστημάτων. σχεδιασμός και εφαρμογή προγραμμάτων που θα διασφαλίζουν ότι µία αναπτυσσόμενη δραστηριότητα δεν θα προκαλεί προβλήματα σε άλλες δραστηριότητες και άλλους τομείς. συντονισμός ανάμεσα στους διάφορους φορείς και ανάμεσα στα διαφορετικά κέντρα λήψης αποφάσεων (τοπικές κοινότητες, κρατικοί οργανισμοί, διακρατικοί οργανισμοί). συντονισμός στο περιεχόμενο και τον συγχρονισμό ανάμεσα στις αποφάσεις των διαφορετικών κέντρων λήψης αποφάσεων. συντονισμό ανάμεσα στη διαχείριση της παράκτιας ζώνης και των γειτονικών περιοχών της ξηράς και της θάλασσας.
Beachmed-e «Στρατηγική διαχείριση της προστασίας των ακτών για την βιώσιμη ανάπτυξη των παράκτιων περιοχών της Μεσογείου.» Μέτρο 2. Σχεδιασμός και δημιουργία τεχνικών εργαλείων για το χαρακτηρισμό του φαινόμενου της διάβρωσης στημεσόγειοκαι γιατηβιώσιμηεκμετάλλευσητωνπόρων Μέτρο 3. Αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος και των μορφολογικά ευαίσθητων ζωνών σε σχέση με τον κίνδυνο καταιγίδων και διάβρωσης Μέτρο 4. Προσδιορισμός των κανονιστικών και οργανωτικών παραγόντων για τον ορισμό, τη ρύθμιση και την διαχείριση τηςπροστασίαςτωνακτώναπόόλουςτουςεμπλεκόμενους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς
ObseMedi «Κανονισμός και προώθηση ενός Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την προστασία των ακτών της Μεσογείου» Ευρωπαϊκό Κανονισμό Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο 1. Ενεργές (Λειτουργικές) Υπηρεσίες 2. Συμβουλευτικές Υπηρεσίες
Παρατηρητήριο Ενεργές (Λειτουργικές) Υπηρεσίες Συλλογή Πληροφοριών - Αρχείο Εικόνων και Ύπαρξη ενός Οργανωτικού Συστήματος. Περιοδική Έρευνα της Θέσης της Ακτογραμμής σε Τοπική Κλίμακα. Περιοδική Έρευνα της Θέσης της Ακτογραμμής σε Περιφερειακή Κλίμακα. Ιζηματολογικός και Ορυκτολογικός Χαρακτηρισμός. Ανάπτυξη Σημείων Ελέγχου της Θάλασσας (Δίκτυο Αναφοράς). Τοποβαθυμετρική Έρευνα της Μορφολογίας της Ακτής. Απόκτηση Ιζηματολογικών και Στρωματογραφικών Στοιχείων του Θαλάσσιου Πυθμένα. Απόκτηση Στοιχείων για την Αξιολόγηση της Καθίζησης στην Παράκτια Ζώνη. Απογραφή Εργασιών και Φορέων-Υπηρεσιών που αφορούν την Ακτή.
Παρατηρητήριο Συμβουλευτικές Υπηρεσίες Χρήση Δεικτών για τον Έλεγχο της Μορφολογικής Κατάστασης της Ακτής. Χρήση Δεικτών για τον Έλεγχο της Κοινωνικής & Οικονομικής Ανάπτυξης της Παράκτιας Ζώνης. Διανομή Στοιχείων με άλλους Φορείς και Συμμετέχοντες. Συγκεκριμένες Ενέργειες για την Δημόσια Ευαισθητοποίηση, την Επικοινωνία και την Επεξεργασία Ερωτηματολογίων σχετικά με τους Φορείς που Πραγματοποιούν Δραστηριότητες στις Παράκτιες Περιοχές η και την Θάλασσα.
Απόκτηση και ενημέρωση πληροφοριών χρήσης γης και χρήσης της θάλασσας κοντά στην παράκτια ζώνη. Δέχεται δεδομένα και στοιχεία από: το Εθνικό Πλαίσιο Χωρικής Ανάπτυξης το Χωροταξικά Σχέδια Περιφερειών και Νομών Σχέδια Χωροταξικής Ανάπτυξης Περιοχών Σχεδιασμός Χρήσεων Γης και Ρύθμιση Εξωαστικού Χώρου
Απόκτηση και ενημέρωση πληροφοριών χρήσης γης και χρήσης της θάλασσας κοντά στην παράκτια ζώνη. Περιλαμβάνει: Ακτογραμμή και Χερσαία ζώνη πλάτους 2 Km. Παραποτάμιες περιοχές πλάτους 1 Km Θαλάσσια ζώνη (η οποία πρέπει να οριοθετηθεί με βάση την γραμμή βάθους των 50 m και στην ειδική περίπτωση όπου αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στην ακτή το θαλάσσιο όριο να ορίζεται με βάση την οριζόντια απόσταση από την ακτογραμμή μέχρι 1 ναυτικό μίλι.).
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις (Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Αιγιαλός «είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». «είναιι η περιστοιχούσα τη θάλασσα χερσαία ζώνη η βρεχομένη από τας μεγίστας πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, είναι κτήμα κοινόχρηστον, ανήκει ως τούτον εις το Δημόσιον και προστατεύται και διαχειρίζεται υπ αυτού» (άρθρο 1 του Α.Ν.. 2344/1940) «είναι η περιστοιχούσα την θάλατταν γη καθ όσο μέρος βρέχεται από τας μεγίστας πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων εν καιρώ χειμώνος ουχί όμως και από τας εκτάκτους πλημμύρας» (άρθρο 15 του από 21-6-1837 1837 Νόμου περί διακρίσεως των κτημάτων «μέχρις ου το χειμέριον έξεισι κύμα» Βυζαντινό και Ρωμαϊκό Δίκαιο
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Παραλία «είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα» Παλαιός Αιγιαλός «είναι η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού». ο αιγιαλός είναι δημιούργημα της φύσης και περιγράφεται με ένα τεχνικό τρόπο. η παραλία είναι ένα νομικό προϊόν και συνέπεια Διοικητικών πράξεων.
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας Ο αιγιαλός είναι κοινόχρηστο κτήμα, ανήκει ως εκ τούτου εις το Δημόσιο το οποίο τον διαχειρίζεται και οφείλει να τον προστατεύει. (άρθρο 967 Αστικού Κώδικα) Αρμόδιες Υπηρεσίες Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου ελέγχει διοικητικά διαχειρίζεται τις ακτές του Νομού ενημερώνει τις υπόλοιπες Αρχές Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης εγκρίνει μελέτες και έργα επεμβάσεων για την προστασία των ακτών.
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών αποφασίζει τις παραχωρήσεις του αιγιαλού και παραλίας, με σύμφωνη γνώμη άλλων Υπουργείων και Υπηρεσιών. Εθνικής Άμυνας (Υ.ΕΘ.Α.)..). Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων Ανάπτυξης Εμπορικής Ναυτιλίας Πολιτισμού Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Υπηρεσίες που Εμπλέκονται: 1. Τοπικές Υπηρεσίες και Φορείς 1. Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου (υπάγεται στο Υπουργείο Οικονομικών) Λιμεναρχείο Περιοχής Φορέας διοίκησης και εκμετάλλευσης Λιμένα Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Διεύθυνση Πολεοδομίας Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών Επιτροπή Αρχιτεκτονικού Ελέγχου Νομαρχιακή Επιτροπή Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Δήμος ή Κοινότητα της περιοχής Γραφείο Πολεοδομίας (εάν υπάρχει)
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Υπηρεσίες που Εμπλέκονται: 2. Υπηρεσίες Περιφέρειας 2. 3. Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Διεύθυνση Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων 3. Κεντρικοί Οργανισμοί Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε. Ε.Ο.Τ. Κτηματολόγιο Α.Ε
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Κατ' εξαίρεση ο αιγιαλός και η παραλία, μπορούν να χρησιμεύσουν για σκοπούς: Κοινωφελείς. Περιβαλλοντικούς. Πολιτιστικούς. Εξυπηρέτησης υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος. Απλής χρήσης. Ως απλή χρήση εννοείται κάθε χρήση, εφόσον από αυτή δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων πραγμάτων και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους.
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Ο αιγιαλός και η παραλία παραχωρούνται σε: Ιδιωτικούς Φορέα. Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Φορείς διοίκησης και εκμετάλλευσης Λιμένων. Οργανισμούς κοινής ωφέλειας. Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Εμπορικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται χύδην φορτία, εργοστάσια ή άλλες βιομηχανικές ή βιοτεχνικές επιχειρήσεις, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Υδατοκαλλιεργητικές. αλιευτικές επιχειρήσεις. σε αυτούς που εκμεταλλεύονται μεταλλεία ή λατομεία. για να κατασκευάσουν προβλήτες ή άλλα έργα, προοριζόμενα να εξυπηρετούν τιςπαραπάνωεπιχειρήσειςτουςήτιςεπιχειρήσειςτρίτωνπουέχουνωςσκοπό τη διακίνηση, φόρτωση και εκφόρτωση φορτίων κάθε είδους στο χώρο της προβλήτας.
Ν.. 2971/2001 Αιγιαλός, παραλία και άλλες διατάξεις Φ.Ε.Κ. Α' ' 285 της 19/12/2001) Διάβρωση της ξηράς Η διάβρωση των ακτών αντιμετωπίζεται ως ένα φυσικό φαινόμενο που επηρεάζει τον ορισμό ή τον επανακαθορισμό του Ορίου του Αιγιαλού και επηρεάζει και τον ορισμό της Ζώνης Παραλίας. Σε περίπτωση διάβρωσης της ακτής και μετατόπισης του αιγιαλού προς την ξηρά η επιτροπή οφείλει να καθορίσει τον αιγιαλό όπως τον δημιούργησε η φύση. (Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. 64/1959) «ΑνηΕπιτροπήκαθορισμούΑιγιαλούκαιπαραλίαςδιαπιστώσειότιηακτή διαβρώνεται από τη θάλασσα, επιτρέπεται η κατασκευή, κατά τις διατάξεις περί δημοσίων έργων, των αναγκαίων τεχνικών έργων στον αιγιαλό, την παραλία ή στη θάλασσα για την αποτροπή της διάβρωσης». «Επιτρέπεται σε ιδιοκτήτη να εκτελέσει προστατευτικά έργα όταν το κτήμα του απειλείται από την διάβρωση της ακτής, πάντα υπό τον έλεγχο της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης της περιοχής, μέσω μιας διαδικασίας εγκρίσεων των σχετικών μελετών του έργου».
Συμπεράσματα Προτάσεις Αντιστοίχηση της Νομικής Ορολογίας με την Επιστημονική. Ενσωμάτωση της Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας. Συμπλήρωση και τροποποίηση της Νομοθεσίας με την ενσωμάτωση της αντίστοιχης Ευρωπαϊκής και την αποδοχή των συμπερασμάτων και προτάσεων της Επιστημονικής Έρευνας. Επέκταση της Νομοθεσίας Μελετών και Έργων (Δημοσίων και Ιδιωτικών) σε θέματα Ακτομηχανικής και έργων Θαλάσσης ( Άρθρα Κανονισμός-Τιμολόγια Τιμολόγια). Απόκτηση Καταγραφή και Κωδικοποίηση Χωρικών πληροφοριών και Δεδομένων με εφαρμογή της οδηγίας. INSPIRE της Ε.Ε. για τις Παράκτιες περιοχές. Τροποποίηση της Διοικητικής Δομής με αρμοδιότητες στην Παράκτια Ζώνη (Κεντρικά Αποκεντρωτική και αυστηρά συγκεντρωτική Τοπικά). Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της Παράκτιας Ζώνης επιβάλλει την εμπλοκή φορέων, τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού τομέα, με κατανομή αρμοδιοτήτων ευθυνών και Δαπανών.
Η προσπάθεια κριτικής και συγκριτικής θεώρησης του μέχρι σήμερα ελληνικού θεσμικού πλαισίου για την Διαχείριση των ακτών απορρέει από την ανάγκη λειτουργίας σύγχρονης, ολοκληρωμένης νομοθεσίας και πολιτικής που να διέπει τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες της παράκτιας ζώνης, διαφυλάσσοντας την βιωσιμότητα των αντίστοιχων πόρων. Ευχαριστώ