Αρχαία Ελληνικά: Αρχικοί χρόνοι ανωμάλων ρημάτων [Σύμφωνα με τη σχολική γραμματική]

Transcript

1 Αρχαία Ελληνικά: Αρχικοί χρόνοι ανωμάλων ρημάτων [Σύμφωνα με τη σχολική γραμματική] Α ἄ γνυμι = κατάγνυμι (κατά + ἄ γνυμι = σπάζω, τσακίζω), μέλλ. κατάξω, αόρ. κατέαξα (υποτ. κατάξω κτλ.). Παθ. κατάγνυμαι, παθ. αόρ. κατεάγην (υποτ. καταγ ῶ, ευκτ. καταγείην κτλ.), ενεργ. πρκμ. β με παθ. σημασ. κατέαγα (= είμαι τσακισμένος). ἀ γορεύω, πρτ. ἠ γόρευον, μέλλ. -αγορεύσω και συνήθ. -ερῶ, αόρ. -ηγόρευσα και β -εῖ πον, πρκμ. -είρηκα, υπερσ. -ειρήκειν. Παθ. ἀ γορεύομαι, πρτ. -ηγορευόμην, μέσ. μέλλ. ως παθ. - αγορεύσομαι, παθ. μέλλ. -ρηθήσομαι, παθ. αόρ. -ηγορεύθην και συνήθ. -ερρήθην, πρκμ. - ειρημαι, υπερσ. -ειρήμην. ἄ γω (= οδηγώ, φέρνω ), πρτ. ἦ γον, μέλλ. ἄ ξω, αόρ. β ἤ γαγον, πρκμ. ἦ χα και (μτγν.) ἀ γήοχα, υπερσ. (μτγν.) ἠ γηόχειν. Μέσ. και παθ. ἄ γομαι, πρτ. ἠ γόμην, μέσ. μέλλ. ἄ ξομαι, παθ. μέλλ. ἀ χθήσομαι, μέσ. αόρ. β ἠ γαγόμην, παθ. αόρ. ἤ χθην, πρκμ. ἦ γμαι, υπερσ. ἤ γμην. ἀδικέω -ῶ, πρτ. ἠ δίκουν, μελλ. ἀ δικήσω, αόρ. ἠ δίκησα, πρκμ. ἠ δίκηκα, υπερ. ἠ δικήκειν. Μέσ. και παθ. ἀδικοῦ μαι, πρτ. ἠ δικούμην, μέσος μέλλοντα με σημασία παθητική ἀ δικήσομαι (= θα αδικηθώ από άλλον), παθ. αόρ. ἠ δικήθην, πρκ. ἠ δίκημαι, υπερ. ἠ δικήμην. ᾄ δω (= ψάλλω, τραγουδώ), πρτ. ᾖ δον, μέσ. μέλλ. ως ενεργ. ᾄ σομαι, αόρ. ᾖ σα. Παθ. ᾄ δομαι, παθ. αόρ. ᾔ σθην. αἰδέομαι -οῦ μαι (= ντρέπομαι, σέβομαι), παρατ. ᾐ δεόμην -ούμην, μέσ. μέλλ. αἰ δέ-σομαι, μέσ. αόρ. ᾐ δε-σάμην, παθ. αόρ. ως μέσ. ᾐ δέσ-θην, παρακ. ᾔ δεσμαι. αἰνέω -ῶ, συνήθ. σύνθ. ἐπαινῶ, παραινῶ κτλ., παρατ. ᾔ νεον -ουν, μέλλ. αἰ νέ-σω, αόρ. ᾔνε- σα, παρακ. ᾔ νε-κα. Παθ. αἰνέομαι -οῦ μαι, παρατ. ᾐ νεόμην -ούμην, μέσ. μέλλ. ως ενεργ. αἰνέ- σομαι, παθ. μέλλ. αἰ νεθήσομαι, παθ. αόρ. ᾐ νέ-θην, παρακ. ᾔ νη-μαι. αἱρέω -ῶ. (= πιάνω, κυριεύω), παρατ. ᾕ ρεον -ουν, μέλλ. αἱ ρήσω, αόρ. εἷ λον, παρακ. ᾕ ρη-κα, υπερσ. ᾑ ρή-κειν. (Ως παθ. του αἱ ρέω χρησιμεύει το ρ. ἁ λίσκομαι = πιάνομαι, κυριεύομαι). Μέσ. με ενεργ. σημασία αἱρέομαι -οῦ μαι (= εκλέγω, προτιμώ), παρατ. ᾑ ρεόμην -ούμην, μέλλ. αἱρή- σομαι, αόρ. β εἱ λ-όμην, παρακ. ᾕ ρη-μαι, υπερσ. ᾑ ρή-μην. Παθ. αἱρέομαι -οῦ μαι (= εκλέγομαι, προτιμιέμαι), παρατ. ᾑ ρεόμην -ούμην, μέλλ. αἱ ρε-θήσομαι, αόρ. ᾑ ρέ-θην, παρακ. ᾕ ρη-μαι, υπερσ. ᾑ ρή-μην. αἴ ρω (= σηκώνω), πρτ. ᾖ ρον, μέλλ. ἀρῶ, αόρ. ἦ ρα (υποτ. ἄ ρω, προστ. ἆ ρον κτλ.), πρκμ. ἦ ρκα, ύπερσ. ἤ ρκειν. Μέσ. και παθ. αἴ ρομαι, πρτ. ᾐ ρόμην, μέσ. μέλλ. ἀροῦ μαι, μέσ. αόρ. ἠ ράμην, παθ. αόρ. ἤ ρθην (και ως μέσ.), πρκμ. ἦ ρμαι, υπερσ. ἤ ρμην. αἰ σθάνομαι (αποθ. μέσ.), πρτ. ᾐ σθανόμην, μέσ. μέλλ. αἰ σθήσομαι, μέσ. αόρ. β ᾐ σθόμην, πρκμ. ᾔ σθημαι, υπερσ. ᾐ σθήμην. αἰτιάομαι -ῶ μαι (αποθ. μεικτό). (= κατηγορ ῶ ), παρατ. ᾐ τιαόμην -ώμην, μέσ. μέλλ. αἰ τιαὰσομαι, (παθ. μέλλ. αἰ τιαθήσομαι, μεταγ.), μέσ. αόρ. ᾐ τιασάμην, παθ. αόρ. ᾐ τιαὰθην, παρακ. ᾐ τίαμαι, υπερσ. ᾐ τιαὰμην.

2 ἀκέομαι -οῦ μαι (αποθ. ενεργ.) (= θεραπεύω), μέλλ. ἀκοῦ μαι, αόρ. ἠ κεσάμην. ἀ κούω. πρτ. ἤ κουον, μέσ. μέλλ. ως ενεργ. ἀ κούσομαι, αόρ. ἤ κουσα, πρκμ. ἀ κήκοα, υπερσ. ἠ κηκόειν. Παθ. ἀ κούομαι, παθ. μέλλ. ἀ κουσθήσομαι, παθ. αόρ. ἠ κούσθην. ἁ λίσκομαι (= πιάνομαι, κυριεύομαι αποθ., παθ. του αἱρέω -ῶ), πρτ. ἡ λισκόμην, μέσ. μέλλ. με παθ. σημασ. ἁ λώσομαι, ενεργ. αόρ. β με παθ. σημασ. ἑ άλων και σπάν. με συναίρεση ἥ λων (υποτ. ἁλ ῶ, -ῷς, -ῷ κτλ., ευκτ. ἁ λοίην, απαρ. ἁλῶ ναι, μετ. ἁλούς), πρκμ. ἑ άλωκα και σπάν. με συναίρ. ἥ λωκα, υπερσ. ἡ λώκειν. ἁ μαρτάνω (= αποτυχαίνω, λαθεύω) πρτ. ἡ μάρτανον, μέσ. μέλλ. με ενεργ. σημασ. ἁ μαρτήσομαι, αόρ. β ἥ μαρτον, πρκμ. ἡ μάρτηκα, υπερσ. ἡ μαρτήκειν. Παθ. ἁ μαρτάνομαι και συνήθ. ως απρόσ. ἁ μαρτάνεται, πρτ. ἡ μαρτάνετο, παθ. αόρ. ἡ μαρτήθη, πρκμ. ἡ μάρτηται, υπερσ. ἡ μάρτητο. ἀ μφιέννυμι ( ἀ μφί + ἕ ν-νυ-μι = ντύνω), πρτ. ἠ μφιέννυν, μέλλ. συνηρ. ἀμφιῶ, - εῖς, -εῖ κτλ., αόρ. ἠ μφίεσα. Μέσ. ἀ μφιέννυμαι, (πρτ. ἠ μφιεννύμην), μέσ. μέλλ. ἀ μφιέσομαι, πρκμ. ἠ μφίεσμαι. ἀ ναλίσκω και ἀναλόω -ῶ (= ξοδεύω), πρτ. ἀ νήλισκον και ἀ νήλουν, μέλλ. ἀ ναλώσω, αόρ. ἀ νήλωσα, πρκμ. ἀ νήλωκα. Μέσ. και παθ. ἀ ναλίσκομαι και σπάν. ἀναλόομαι -οῦ μαι, πρτ. ἀ νηλισκόμην και ἀ νηλούμην, παθ. μέλλ. ἀ ναλωθήσομαι, παθ. αόρ. ἀ νηλώθην, πρκμ. ἀ νήλωμαι, υπερσ. ἀ νηλώμην. ἀνιάω -ῶ (= λυπώ, στενοχωρώ), πρτ. ἠ νίαον -ων, μέλλ. ἀ νιαὰσω, αόρ. ἠ νίασα. Μέσ. ἀνιῶ μαι, πρτ. ἠ νιώμην, μέσ. μέλλ. ἀ νιαὰσομαι, παθ. αόρ. ως μέσ. ἠ νιαὰθην. ἀ νοίγω και ἀ νοίγνυμι ( ἀ ναὰ + οἰ γω), πρτ. ἀνέῳ γον, μέλλ. ἀ νοίξω, αόρ. ἀνέῳ ξα, πρκμ. ἀνέῳ χα. Παθ. ἀ νοίγομαι, πρτ. ἀνεῳ γόμην, παθ. αόρ. ἀνεῴ χθην, πρκμ. ἀνέῳ γμαι, υπερσ. ἀνεῴ γμην. ἀ νύω και ἀ νύτω (ή ἁ νύτω). (= τελειώνω), πρτ. ἤ νυον και ἤ νυτον, μέλλ. ἀ νυὰσω, αόρ. ἤ νυσα, πρκμ. ἤ νυκα. Παθ. ἀ νύτομαι, μέσ. αόρ. ἠ νυσάμην, παθ. αόρ. ἠ νυὰσθην, πρκμ. ἤ νυσμαι. ἀ πεχθάνομαι (αποθ. = γίνομαι μισητός), πρτ. ἀ πηχθανόμην, μέσ. μέλλ. με παθ. σημασ. ἀ πεχθήσομαι, μέσ. αόρ. β με παθ. σημασ. ἀ πηχθόμην, πρκμ. ἀ πήχθημαι, υπερσ. ἀ πηχθήμην. ( ἀ πο)διδράσκω (= δραπετεύω), πρτ. ἀ πεδίδρασκον, μέσ. μέλλ. με ενεργ. σημασ. ἀ ποδράσομαι, αόρ. β ἀ πέδραν, πρκμ. ἀ ποδέδρακα, υπερσ. ἀ πεδεδράκειν. ( ἀπο)θνῄ σκω, πρτ. ἀπέθνῃ σκον, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) ἀποθανοῦ μαι, αόρ. β ἀ πέθανον, πρκμ. τέθνηκα, υπερσ. ἐ τεθνήκειν. ἀ πόλλυμι και ἀ πολλύω (= καταστρέφω, χάνω), πρτ. ἀ πώλλυν και ἀ πώλλυον, μέλλ. (συνηρ.) ἀπολῶ, αόρ. ἀ πώλεσα, πρκμ. ἀ πολώλεκα, υπερσ. ἀ πωλωλέκειν, Παθ. ἀ πόλλυμαι, πρτ. ἀ πωλλύμην, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) ἀπολοῦ μαι, μέσ. αόρ. β με παθ. σημασ. ἀ πωλόμην, ενεργ. πρκμ. β με παθ. σημασ. ἀ πόλωλα, υπερσ. ἀ πωλώλειν.

3 ἀ ρέσκω, πρτ. ἤ ρεσκον, μέλλ. ἀ ρέσω, αόρ. ἤ ρεσα. Μέσ. ἀ ρέσκομαι, πρτ. ἠ ρεσκόμην, μέσ. αόρ. ἠ ρεσάμην. ἀρκέω -ῶ. παρατ. ἤ ρκεον -ουν, μέλλ. ἀ ρκέ-σω, αόρ. ἤ ρκε-σα. Παθ. ἀρκέομαι -οῦ μαι, εύχρ. το γ εν. ἀρκεῖ ται (μεταγεν. παθ. μέλλ. ἀ ρκεσ-θήσομαι, παθ. αόρ. ἠ ρκέσ-θην, παρακ. ἤρκεσ- μαι). αὔ ξω και αὐ ξάνω, πρτ. ηὔ ξανον και ηὖ ξον, μέλλ. αὐ ξήσω, αόρ. ηὔ ξησα, πρκμ. ηὔ ξηκα. Μέσ. και παθ. αὔ ξομαι και αὐ ξάνομαι, πρτ. ηὐ ξόμην και ηὐ ξανόμην, μέσ. μέλλ. αὐ ξήσομαι, παθ. μέλλ. αὐ ξηθήσομαι, παθ. αόρ. ηὐ ξήθην, πρκμ. ηὔ ξημαι, υπερσ. ηὐ ξήμην. ἀφικνέομαι -οῦ μαι (αποθ. = φθάνω), πρτ. ἀ φικνούμην, μέσ. μέλλ. ἀ φίξομαι, μέσ. αόρ. β ἀ φικόμην, πρκμ. ἀφῖ γμαι, υπερσ. ἀ φίγμην. ἄ χθομαι (αποθ. = στενοχωριέμαι, αγανακτώ), πρτ. ἠ χθόμην, μέσ. μέλλ. ἀ χθέσομαι, παθ. αόρ. με μέσ. σημασ. ἠ χθέσθην. Β βαίνω (= βαδίζω), πρτ. -εβαινον, μέσ. μέλλ. με ενεργ. σημασ. -βήσομαι, αόρ. β -εβην, πρκμ. βέβηκα, υπερσ. ἐ βεβήκειν. Παθ. -βαίνομαι, παθ. αόρ. -εβάθην, πρκμ. βέβαμαι. βάλλω (= ρίχνω, χτυπώ), πρτ. ἔ βαλλον, μέλλ. (συνηρ.) βαλῶ, αόρ. β ἔ βαλον, πρκμ. βέβληκα, υπερσ. ἐ βεβλήκειν. Παθ. βάλλομαι, πρτ. ἐ βαλλόμην, μέσ. μέλλ. βαλοῦ μαι, μέσ. αόρ. β ἐ βαλόμην, παθ. μέλλ. βληθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ βλήθην, πρκμ. βέβλημαι, υπερσ. -εβεβλήμην. βιβάζω (= βάζω), πρτ. -εβίβαζον, μέλλ. (συνηρ.) βιβῶ, -ᾷς, -ᾷ κτλ. αόρ. -εβίβασα. Παθ. βιβάζομαι, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) βιβῶ μαι, - ᾷ, ᾶ ται κτλ., μέσ. αόρ. -εβιβασάμην. βλώσκω (ποιητ. = έρχομαι), αόρ. β ἔ μολον. βούλομαι (αποθ. παθ. = θέλω), πρτ. ἐ βουλόμην και ἠ βουλόμην, μέσ. μέλλ. βουλήσομαι, παθ. αόρ. ἐ βουλήθην και ἠ βουλήθην, πρκμ. βεβούλημαι. Γ γελάω -ῶ. παρατ. ἐ γέλαον -ων, μέσ. μέλλ. ως ενεργ. γελάσομαι, αόρ. ἐ -γέλασα. Παθ. (κατα)γελαὰομαι -ῶ μαι, αόρ. ἐ -γελάσθην, παρακ. γε-γέ-λασ-μαι. γεύω. (= προσφέρω γεύμα), μόνο ο ενεστώτας. Μέσ. γεύομαι, μέσ. μέλλ. γεύσομαι, μέσ. αόρ. ἐ γευσάμην, πρκμ. γέγευσμαι. γηράσκω και (σπάν.) γηράω -ῶ, πρτ. ἐ γήρασκον, μέλλ. γηράσω και μέσ. ως ενεργ. -γηράσομαι, αόρ. α ἐ γήρασα, αόρ. β ἐ γήραν, πρκμ. γεγήρακα. γίγνομαι, πρτ. ἐ γιγνόμην, μέσ. μέλλ. γενήσομαι, μέσ. αόρ. β ἐ γενόμην, πρκμ. γεγένημαι και ενεργ. πρκμ. β (με την ίδια σημασ.) γέγονα, υπερσ. ἐ γεγενήμην και ενεργ. υπερσ. β (με την ίδια σημασ.) ἐ γεγόνειν. γιγνώσκω (= ξέρω, φρονώ, αποφασίζω), πρτ. ἐ γίγνωσκον, μέσ. μέλλ. γνώσομαι, αόρ. β ἔ γνων, πρκμ. ἔ γνωκα, υπερσ. ἐ γνώκειν. Παθ. γιγνώσκομαι, πρτ. ἐ γιγνωσκόμην, παθ. μέλλ. γνωσθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ γνώσθην, πρκμ. ἔ γνωσμαι, υπερσ. ἐ γνώσμην.

4 Δ δάκνω (= δαγκώνω), πρτ. ἔ δακνον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) δήξομαι, αόρ. β ἔ δακον. Μέσ. και παθ. δάκνομαι, παθ. αόρ. ἐ δήχθην, πρκμ. δέδηγμαι. δέδοικα και δέδια. (= φοβούμαι) είναι παρακείμ. του άχρηστου ρ. δείδω και έχει σημασία ενεστώτα. Υπερσυντέλ. (με σημασ. παρατ.) ἐ δεδοίκειν, -κεις, -κει, -κεμεν, -κετε, -κεσαν και ἐ δέδισαν. Μέλλ. δεί-σομαι, -σει, -σεται κτλ. Αόρ. ἔ δεισα. δείκνυμι (= δείχνω) και δεικνύω, παρατ. ἐ δείκνυν και ἐ δείκνυον, μέλλ. δείξω, αόρ. ἔ δειξα, παρακ. δέδειχα. Μέσ. και παθ. δείκνυμαι, παρατ. ἐ δεικνύμην, μέσ. μέλλ. -δείξομαι, παθ. μέλλ. δειχθήσομαι, μέσ. αόρ. -εδειξάμην, παθ. αόρ. ἐ δείχθην, παρακ. δέδειγμαι, υπερσ. ἐ δεδείγμην. δέω - δῶ (= δένω), παρατ. -έδεον -ουν, μέλλ. δήσω, αόρ. ἔ δησα, παρακ. δέδεκα, υπερσ. ἐ δεδέκειν. Παθ. δέομαι -οῦ μαι, παρατ. -εδεόμην -ούμην, παθ. μέλλ. δεθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ δέθην, παρακ. δέδεμαι, υπερσ. ἐ δεδέμην. δέω, δεῖς, δε ῖ, δέομεν, δεῖ τε, δέουσι. (= έχω ανάγκη), μέλλ. δεήσω, αόρ. ἐ δέησα. (Συνηθ. ως απρόσ. δεῖ, ἔ δει, δεήσει, ἐ δέησε, δεδέηκε). Μέσ. δέομαι, δέῃ ή δέει, δεῖται, δεόμεθα, δεῖσθε, δέονται, πρτ. ἐ δεόμην, μέσ. μέλλ. δεήσομαι, παθ. αόρ. ως μέσ. ἐ δεήθην, πρκμ. δεδέημαι. διαλέγομαι (αποθ. μέσ. = συνομιλώ, συζητώ), πρτ. διελεγόμην, μέσ. μέλλ. διαλέξομαι και σπάν. παθ. μέλλ. (μ ενεργ. σημασ.) διαλεχθήσομαι, παθ. αόρ. (με ενεργ. σημασ.) διελέχθην, πρκμ. διείλεγμαι, υπερσ. διειλέγμην δίδωμι (= δίνω), παρατ. ἐ δίδουν (-ους, -ου), μέλλ. δώσω, αόρ. ἔ δωκα, παρακ. δέδωκα, υπερσ. ἐ δεδώκειν. Μέσ. και παθ. δίδομαι, παρατ. ἐ διδόμην, μέσ. μέλλ. δώσομαι, μέσ. αόρ. β ἐ δόμην, παθ. μέλλ. δοθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ δόθην, παρακ. δέδομαι, υπερσ. ἐ δεδόμην. διψῶ, πρτ. ἐ δίψων, -ης, -η κτλ., αόρ. ἐ δίψησα. δοκέω -ῶ (= φαίνομαι, μου φαίνεται, νομίζω), πρτ. ἐ δόκουν, μέλλ. δόξω, αόρ. ἔ δοξα. Και ως απρόσωπο: δοκεῖ, πρτ. ἐ δόκει, μέλλ. δόξει, αόρ. ἔ δοξε, πρκμ. δέδοκται και δεδογμένον ἐ στί, υπερσ. ἐ δέδοκτο. δράω -δρῶ (= κάνω, ενεργώ), παρατ. ἔ δραον -ων, μέλλ. δράσω, αόρ. ἔ δρασα, παρακ. δέδρακα. Παθ. δράομαι -ῶ μαι, ἐ δραόμην -ώμην, αόρ. ἐ δράσθην, παρακ. δέδραμαι. δύναμαι. Ενεστ. οριστ. δύναμαι, δύνασαι, δύναται, δυνάμεθα, δύνασθε, δύνανται, υποτ. δύνωμαι, δύν ῃ, δύνηται, δυνώμεθα, δύνησθε, δύνωνται, ευκτ. δυναίμην, δύναιο, δύναιτο, δυναίμεθα, δύναισθε, δύναιντο, προστ. μόνο δυνάσθω, δυνάσ-θωσαν, απαρ. δύνασ-θαι, μετ. δυνά-μενος παρατ. ἐ( ἠ )δυνάμην, ἐ( ἠ )δύνω, ἐ( ἠ )δύνατο κτλ., μέσ. μέλλ. δυνή-σομαι, παθ. αόρ. ως μέσ. ἐ( ἠ )δυνή-θην και (σπάν.) ἐ -δυνάσ-θην, παρακ. δε-δύνη-μαι. Ε ἐάω -ῶ. (= αφήνω), (θ. ἐᾰ ), παρατ. εἰ αον -ων, μέλλ. ἐ άσω, αόρ. εἴ ασα, παρακ. εἴ ακα. Παθ. ἐάομαι-ῶ μαι, παρατ. δεν έχει, μέσ. μέλλ. ως παθ. ἐ άσομαι, παθ. αόρ. εἰ άθην, παρακ. εἴ αμαι.

5 ἐ γείρω (= σηκώνω), πρτ. ἤ γειρον, μέλλ. (συνηρ.) ἐγερῶ, αόρ. ἤ γειρα, πρκμ. β (με ουδ. διάθ.) ἐ γρήγορα (= αγρυπνώ, είμαι άγρυπνος), υπερσ. ἐ γρηγόρειν. Μέσ. και παθ. ἐ γείρομαι, πρτ. ἠ γειρόμην, μέσ. αόρ. β ἠ γρόμην (υποτ. ἔ γρ-ωμαι κτλ.), παθ. αόρ. και ως μέσ. ἠ γέρθην, πρκμ. ἐ γήγερμαι. ἐ θέλω και (σπάν.) θέλω, πρτ. ἤ θελον, μέλλ. ( ἐ )θελήσω, αόρ. ἠ θέλησα, πρκμ. ἠ θέληκα, υπερσ. ἠ θελήκειν. εἶ μι. (= θα πάω) Απαρ. ἰ έναι. Μετοχή ἰωὰ ν ( ἰ όντος), ἰοῦσα ( ἰ ούσης), ἰοὰν ( ἰ όντος), πρτ. ᾖ α ή ᾔ ειν. εἰ μί. Ενεστώτας εἰ μιὰ (είμαι), Πρτ. ἦ και ἦ ν (ήμουν) Μέλλ. ἔ σομαι (θα είμαι). Αόρ. ἐ γενόμην (υπήρξα, έγινα) Παρακ. γέγονα (έχω υπάρξει, έχω γίνει). Υπερ. ἐ γεγόνειν (είχα υπάρξει, είχα γίνει). εἴ ωθα, πρκμ. με σημασ. ενεστ. (= συνηθίζω), υπερσ. με σημασ. πρτ. εἰ ώθειν ή εἰ ωθωὰ ς ἦ ν. ἐ κπλήττω (= προκαλώ έκπληξη), πρτ. ἐ ξέπληττον, μέλλ. ἐ κπλήξω, αόρ. ἔ πληξα. Μέσ. και παθ. ἐ κ-πλήττομαι, πρτ. ἐ ξ-επληττόμην, παθ. μέλλ. β (ως μέσος) ἐ κπλαγήσομαι, παθ. αόρ. β (και ως μέσος) ἐ ξεπλάγην, πρκμ. ἐ κπέπληγμαι, υπερσ. ἐ ξεπεπλήγμην. ἐ λαύνω (= θέτω σε κίνηση, προχωρώ έφιππος ή πάνω σε άμαξα), πρτ. ἤ λαυνον, μέλλ. (συνηρ.) ἐλῶ, -ᾷς, -ᾷ -ῶμεν, -ᾶτε, -ῶ σι(ν), αόρ. ἤ λασα, πρκμ. ἐ λήλακα. Μέσ. και παθ. ἐ λαύνομαι, πρτ. ἠ λαυνόμην, μέσ. αόρ. ἠ λασάμην, παθ. αόρ. -ηλάθην, πρκμ. ἐ λήλαμαι. ἕ λκω (= σέρνω, τραβώ) πρτ. εἷ λκον, μέλλ. ἕ λξω, αόρ. εἵ λκυσα, πρκμ. -είλκυκα, μεσ. και παθ. ἕ λκομαι, πρτ. εἱ λκόμην, μέσ. αορ. -ειλκυσάμην, παθ. αόρ. -ειλκύσθην, πρκμ. - είλκυσμαι. ἔ οικα. (= μοιάζω). Τούτο είναι παρακείμενος του άχρηστου ρ. εἴ κ-ω και έχει σημασία ενεστώτα. Κλίνεται έτσι: Παρακείμ. Οριστ. ἔ -οικ-α, -ας, -ε, ἐ-οίκ-αμεν, -ατε, -ασι και εἴ ξασι. Υποτ. ἐ-οίκ-ω, -ῃς, - ῃ, -ωμεν, -ητε, -ωσι(ν). Ευκτ. ἐ-οίκ-οιμι, -οις, -οι κτλ. Προστ. λείπει. Απαρ. εἰκ-έναι (και μεταγεν. ἐ-οικ-έναι). Μετ. εἰκωὰ ς (-ότος), εἰκυῖα (-υίας), εἰ κοὰς (-ότος) (και μεταγ. ἐ-οικ-ώς, -υῖα, -ός). Υπερσ. (με σημασία παρατ.) ἐ-ῴ κ-ειν, ἐ-ῴ κ-εις, ἐ-ῴ κ-ει, ἐ-ῴ κ-εμεν, ἐ-ῴ κ-ετε, ἐ-ῴκ-εσαν. ἐπαινέω -ῶ. Βλ. αἰνέω -ῶ. ἐ πιλανθάνομαι (αποθ. μέσ. = λησμονώ), πρτ. ἐ πελανθανόμην, μέσ. μέλλ. ἐ πιλήσομαι, μέσ. αόρ. β ἐ πελαθόμην, πρκμ. ἐ πιλέλησμαι, υπερσ. ἐ πελελήσμην. ἐπιμελέομαι -οῦ μαι και ἐ πιμέλομαι (αποθ. παθ. = φροντίζω), πρτ. ἐ πεμελούμην και ἐ πεμελόμην, μέσ. μέλλ. ἐ πιμελήσομαι, παθ. μέλλ. (ως μέσ.) ἐ πιμεληθήσομαι, παθ. αόρ. (ως μέσος) ἐ πεμελήθην, πρκμ. ἐ πιμεμέλημαι. ἐ πίσταμαι. Ενεστ. οριστ. ἐ πίσταμαι, - σαι, -ται κτλ., υποτ. ἐπίστωμαι, - ῃ, -ηται κτλ., ευκτ. ἐ πισταίμην, -αιο, -αιτο κτλ. (ο τονισμός κατά τα βαρύτ.), προστ. ἐπίστω (και ἐ πίστασο), ἐ πιστάσθω κτλ., απαρ. ἐ πίστασθαι, μετ. ἐ πιστάμενος παρατ. ἠ πιστάμην, ἠπίστω (και ἠ πίστασο), ἠ πίστατο κτλ., μέσ. μέλλ. ἐ πιστήσομαι, παθ. αόρ. ἠ πιστήθην. ἕ πομαι (αποθ. μέσ. = ακολουθώ), πρτ. εἱ πόμην, μέσ. μέλλ. ἕ ψομαι, μέσ. αόρ. β ἑ σπόμην (υποτ. ἐ πίσπωμαι κτλ.). Τα λοιπά από το συνών. ἀκολουθ ῶ.

6 ἔ ρχομαι (αποθ.), πρτ. ᾔ ειν και ᾖ α, μέλλ. εἶ μι (= θα έρθω ή θα πάω), αόρ. β ἦ λθον, πρκμ. ἐ λήλυθα, υπερσ. ἐ ληλύθην. ἐρωτάω -ῶ, πρτ. ἠ ρώτων, μέλλ. ἐ ρωτήσω και μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) ἐ ρήσομαι, αόρ. ἠ ρώτησα και μέσ. αόρ. β (με ενεργ. σημασ.) ἠ ρόμην (υπ. ἔ ρωμαι κτλ.), πρκμ. ἠ ρώτηκα. Παθ. ἐρωτῶ μαι, πρτ. ἠ ρωτώμην, παθ. αόρ. ἠ ρωτήθην, πρκμ. ἠ ρώτημαι. ἐ σθίω (= τρώγω), πρτ. ἤ σθιον, μέσ. μέλλ. (μ ενεργ. σημασ.) ἔ δομαι, αόρ. β ἔ φαγον, πρκμ. ἐ δήδοκα, παθ. πρκμ. -εδήδεσμαι. εὑ ρίσκω, πρτ. ηὕ ρισκον και εὕ ρισκον, μέλλ. εὑ ρήσω, αόρ. β ηὗ ρον και εὗ ρον, πρκμ. ηὕ ρηκα και εὕ ρηκα. Μέσ. και παθ. εὑ ρίσκομαι, πρτ. ηὑ ρισκόμην και εὑ ρισκόμην, μέσ. μέλλ. εὑ ρήσομαι, μέσ. αόρ. β ηὑ ρόμην και εὑ ρόμην, παθ. μέλλ. εὑ ρεθήσομαι, παθ. αόρ. ηὑ ρέθην και εὑ ρέθην, πρκμ. εὕ ρημαι, υπερσ. ηὑ ρήμην και εὑ ρήμην. ἔ χω, πρτ., εἶ χον, μέλλ. ἕ ξω και σχήσω, αόρ. β ἔ σχον (υποτ. σχ ῶ, σχῇς, σχῇ κτλ., ευκτ. σχοίην, σχοίης, σχοίη κτλ., αλλά σύνθ. παράσχοιμι, παράσχοις, παράσχοι κτλ., προστ., σχές, απαρ. σχεῖν, μετ. σχών, σχοῦ σα, σχόν), πρκμ. ἔ σχηκα. Μέσ. και παθ. ἔ χομαι, πρτ. εἰ χόμην, μέσ. μέλλ. ἕ ξομαι και σχήσομαι, μέσ. αόρ. β (και ως παθ.) ἐ σχόμην (υποτ. σχῶμαι, σχ ῇ, σχῆται κτλ.), πρκμ. -έσχημαι. Ζ ζεύγνυμι (= ζεύω), πρτ. -εζεύγνυν, αόρ. ἔ ζευξα. Μέσ. και παθ. ζεύγνυμαι, μέσ. αόρ. ἐ ζευξάμην, παθ. αόρ. α ἐ ζεύχθην, παθ. αόρ. β ἐ ζύγην, πρκμ. ἔ ζευγμαι. ζῶ, πρτ. ἔ ζων, μέλλ. ζήσω και συνήθ. μέσ. μέλλ. (με την ίδια σημασ.) βιώσομαι, αόρ. β ἐ βίων, πρκμ. βεβίωκα. Παθ. πρκμ. βεβίωται, μτχ. ὁ βεβιωμένος (βίος) και ταὰ βεβιωμένα. Η ἥ δομαι (αποθ. = ευχαριστιέμαι, ευφραίνομαι), πρτ. ἡ δόμην, παθ. μέλλ. (ως μέσος) ἡ σθήσομαι, παθ. αόρ. (ως μέσος) ἥ σθην. ἥ κω (= έχω έρθει), ἧ κον (= είχα έρθει ή ήρθα), ἥ ξω (= θα έχω έρθει). Θ θέω, θεῖς, θεῖ κτλ. (= τρέχω), πρτ. ἔ θεον, -εις, -ει κτλ., μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) -θεύσομαι. Τα λοιπά από το ρ. τρέχω. Παθ. μόνο μεταθέομαι (= καταδιώκομαι, με κυνηγούν). θηράω -ῶ (= κυνηγώ), παρατ. -θήραον-ων, μέλλ. θηράσω, αόρ. ἐ θήρασα, παρακ. τεθήρακα, υπερσ. ἐ τεθηράκειν. Μέσ. και παθ. θηράομαι -ῶ μαι τα λοιπά ποιητ. και μεταγ. θιγγάνω (=αγγίζω, ψαύω), αόρ. β ἔ θιγον. Τα λοιπά από το ἅπτομαι. θνῄ σκω. Βλ. ἀποθνῄ σκω. θραύω. μόνο ο ενεστώτας και ο αόρ. ἔ θραυσα. Παθ. θραύομαι, παθ. αόρ. ἐ θραύσθην, πρκμ. τέθραυσμαι. I

7 ἰάομαι -ῶ μαι (αποθ.). (= γιατρεύω), παρατ. ἰ αόμην-ώμην, μέσ. μέλλ. ἰ άσομαι, μέσ. αόρ. ἰ ασάμην, παθ. αόρ. με παθ. διάθ. ἰ άθην. ἵ ζω. Βλ. καθίζω. ἵ ημι. (= ρίχνω), παρατ. ἵ ην, μέλλ. ἥ σω, αόρ. ἧ κα, παρακ. εἷ κα. Μέσ. και παθ. ἵ εμαι, παρατ. ἱ έμην, μέσ. μέλλ. -ήσομαι ( ἀ φ-ή-σομαι), παθ. μέλλ. -εθήσομαι ( ἀ φ-ε-θήσομαι), μέσ. αόρ. α -κά-μην (προ-η-κά-μην, σπάν.), μέσ. αόρ. β -είμην ( ἀ φείμην, ἀφεῖ σο, ἀφεῖ το κτλ.), παθ. αόρ. - είθην ( ἀ φείθην, υποτ. ἀφεθῶ κτλ.), παρακ. -εῖ μαι ( ἀφεῖ μαι), υπερσ. - είμην ( ἀ φείμην, ἀφεῖ σο, ἀφεῖτο κτλ.). ἵ στημι. (= στήνω), παρατ. ἵ στην, μέλλ. στήσω, αόρ. α ἔ στησα, αόρ. β ἔ στην, παρακ. ἕ στηκα, υπερσ. εἱ στήκειν και ἑ στήκειν. Μέσ. και παθ. ἵ σταμαι, παρατ., ἱ στάμην, μέσ. μέλλ. στήσομαι,, παθ. μέλλ. σταθήσομαι, μέσ. αόρ. α ἐ στησάμην, παθ. αόρ. ἐ στάθην. Ο παρακείμ. ἕστηκα και ο υπερσυντ. εἱστήκειν έχουν σε ορισμένα πρόσωπα και δεύτερους τύπους. Έτσι σχηματίζονται οι τύποι: ἕ στηκα, -κας, -κε, -καμεν, -κατε, -κασι και ἕ σταμεν, ἕ στατε, ἑ-στᾶ- σι. Απαρ. ἑ στηκέναι και ἑ στάναι. Μετοχή: ἑ στηκώς, -κυῖ α, -κοὰς και ἑ στώς, ἑστῶ σα, ἑστωὰ ς και ἐ στός, γεν. ἑστῶ τος, ἑ στώσης, ἑστῶ τος. Υπερσυντέλ. εἱ στήκειν, -κεις, -κει, -κεμεν, -κετε, -κεσαν και ἕ -στα-σαν. Κ καθέζομαι (κατά + ἕ ζομαι, αποθ. = κάθομαι), πρτ. (με σημασ. αορ.) ἐ καθεζόμην, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) καθεδοῦ μαι. καθεύδω (κατά + εὕ δω = κοιμούμαι), πρτ. ἐ κάθευδον ή καθηῦ δον, μέλλ. καθευδήσω. κάθημαι. Ο ενεστώτας με σημασία παρακειμένου του καθέζομαι. Παρατατ. ἐ καθήμην, ἐ κάθησο, ἐ κάθητο κτλ. Και χωρίς αύξηση: καθήμην, καθῆσο, καθῆτο, καθήμεθα, καθῆσθε, καθῆ ντο. Μέλλ. (συνηρ.) καθεδοῦ μαι, καθεδε ῖ, καθεδεῖται κτλ. (από το καθέζομαι). καθίζω (κατά + ἵ ζω = βάζω κάποιον να καθίσει), πρτ. ἐ κάθιζον, μέλλ. (συνηρ.), καθιῶ, -εῖς, -εῖ κτλ., αόρ. ἐ κάθισα και καθῖ σα. Μέσ. καθίζομαι (= καθίζω τον εαυτό μου, βυθίζομαι), πρτ. ἐ καθιζόμην, μέσ. μέλλ. καθιζήσομαι, μέσ. αόρ. -εκαθισάμην. καίω και κάω. πρτ. ἔ καιον και ἔ καον, μέλλ. καύσω, αόρ. ἔ καυσα, πρκμ. κέκαυκα. Παθ. καίομαι και κάομαι, πρτ. ἐ καόμην (μόνο), παθ. μέλλ. καυθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ καύθην, πρκμ. κέκαυμαι, υπερσ. ἐ κεκαύμην. καλέω -ῶ. παρατ. ἐ κάλεον -ουν, μέλλ. συνηρημ. καλῶ, αόρ. ἐ κάλεσα, παρακ. κέκληκα, υπερσ. ἐ -κεκλήκειν. Παθ. καλέομαι -οῦ μαι, παρατ. ἐ καλεόμην -ούμην, μέσ. μέλλ. καλοῦ μαι, παθ. μέλλ. κληθήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ καλεσάμην, παθ. αόρ. ἐ κλήθην, παρακ. κέκλημαι, υπερσ. ἐ κεκλήμην. κάμνω (= κοπιάζω, κουράζομαι), πρτ. ἔ καμνον, μέσ. μέλλ. καμοῦ μαι, αόρ. β ἔ καμον, πρκμ. κέκμηκα, υπερσ. ἐ κεκμήκειν. κατάγνυμι (κατά + ἄ γνυμι = σπάζω, τσακίζω), μέλλ. κατάξω, αόρ. κατέαξα (υποτ. κατ-άξω κτλ.). Παθ. κατάγνυμαι, παθ. αόρ. κατεάγην (υποτ. καταγ ῶ, ευκτ. καταγείην κτλ.), ενεργ. πρκμ. β με παθ. σημασ. κατέαγα (= είμαι τσακισμένος).

8 κεῖ μαι. Το ρ. κεῖ μαι (= κείτομαι, είμαι τοποθετημένος). Ενεστώτας με σημασία παρακειμένου του ρ. τίθεμαι. Παρατ. (με σημασία υπερσυντ.) ἐ κείμην, ἔ κεισο, ἔ κειτο κτλ. Μέλλ. κείσομαι, κείσ ῃ, κείσεται κτλ. κελεύω. (= διατάζω, παραγγέλνω), πρτ. ἐ κέλευον, μέλλ. κελεύσω, αόρ. ἐ κέλευσα, πρκμ. κεκέλευκα. Παθ. κελεύομαι, πρτ. ἐ κελευόμην, παθ. αόρ. ἐ κελεύσθην, πρκμ. κεκέλευσμαι. κεράννυμι και (σπάν.) κεραννύω (λέγεται για τα υγρά = κάνω μείγμα, ανακατεύω) αόρ. ἐ κέρασα. Μέσ. και παθ. κεράννυμαι, παθ. μέλλ. κραθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ κράθην και ἐ κεράσθην, μέσ. αόρ. -εκερασάμην, πρκμ. κέκραμαι, υπερσ. ἐ κεκράμην. κλαίω και κλάω. πρτ. ἔ κλαον, μέλλ. κλαύσομαι και κλαήσω ή κλαιήσω, αόρ. ἔ κλαυσα. Μέσ. αόρ. ἐ κλαυσάμην. κλείω (και κλῄ ω) πρτ. ἔκλῃ ον ή ἔ κλειον, μέλλ. κλῄ σω ή κλείσω, αόρ. ἔκλῃ σα ή ἔ κλεισα. Μέσ. και παθ. -κλήομαι ή -κλείομαι, πρτ. -εκλῃ όμην ή -εκλειόμην, παθ. μέλλ. -κλῃ σθήσομαι ή - κλεισθήσομαι, μέσ. αόρ. -εκλῃ σάμην ή -εκλεισάμην, παθ. αόρ. ἐκλῄ σθην ή ἐ κλείσθην, πρκμ. κέκλῃ μαι ή κέκλειμαι, υπερσ. ἐκεκλῄ μην ή ἐ κεκλείμην. κλέπτω, πρτ. ἔ κλεπτον, μέλλ. κλέψω και μέσ. μέλλ. (με την ίδια σημασ.) κλέψομαι, αόρ. ἔ κλεψα, πρκμ. κέκλοφα. Παθ. κλέπτομαι, παθ. αόρ. ἐ κλάπην, πρκμ. -κέκλεμμαι. κρεμάννυμι (= κρεμώ), αόρ. ἐ κρέμασα. Μέσ. και παθ. κρεμάννυμαι, παθ. αόρ. ἐ κρεμάσθην, πρκμ. κρέμαμαι. κρούω. πρτ. ἔ κρουον, μέλλ. κρούσω, αόρ. ἔ κρουσα, πρκμ. -κέκρουκα, υπερσ. -εκεκρούκειν. Μέσ. και παθ. κρούομαι, πρτ. ἐ κρουόμην, μέσ. μέλλ. κρούσομαι, μέσ. αόρ. ἐ κρουσάμην, παθ. αόρ. -εκρούσθην, πρκμ. κέκρου(σ)μαι, υπερσ. ἐ κεκρούσμην. κτάομαι -ῶ μαι (αποθ. μεικτό), πρτ. ἐ κτώμην, μέσ. μέλλ. κτήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ κτησάμην, παθ. αόρ. ἐ κτήθην, πρκμ. κέκτημαι και ἔ κτημαι (υποτ. (κ) ἐ κτημένος ὦ κτλ. και μονολ. κέκτωμαι, γ εν. κεκτῆται, β πλ. κεκτῆσθε ευκτ. (κ) ἐκτημένος εἴην κτλ. και μονολ. κεκτῄμην, κεκτῇο, κεκτῇτο κτλ. προστ. κέκτησο απαρ. κεκτῆσθαι, μετ. (κ) ἐ κτημένος), υπερσ. ἐ κεκτήμην. Λ λαγχάνω (= παίρνω κάτι με κλήρο, παίρνω μέρος σε κάτι), πρτ. ἐ λάγχανον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) λήξομαι, αόρ. β ἔ λαχον, πρκμ. εἴ ληχα, υπερσ. εἰ λήχειν. Παθ. λαγχάνομαι, παθ. αόρ. ἐ λήχθην, πρκμ. εἴ ληγμαι. λαμβάνω, πρτ. ἐ λάμβανον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) λήψομαι, αόρ. β ἔ λαβον, πρκμ. εἴ ληφα, υπερσ. εἰ λήφειν. Μέσ. και παθ. λαμβάνομαι, πρτ. ἐ λαμβανόμην, παθ. μέλλ. ληφθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ λήφθην, μέσ. αόρ. β ἐ λαβόμην, πρκμ. εἴ λημμαι, υπερσ. - ειλήμμην. λανθάνω (= μένω κρυμμένος ή απαρατήρητος, ξεφεύγω την προσοχή κάποιου), πρτ. ἐ λάνθανον, μέλλ. λήσω, αόρ. β ἔ λαθον, πρκμ. λέληθα, υπερσ. ἐ λελήθειν. λέγω (= μιλώ), πρτ. ἔ λεγον, μέλλ. λέξω ή (συνηρ.) ἐρῶ, -εῖς, -εῖ κτλ., αόρ. α ἔ λεξα ή εἶ πα, αόρ. β εἶ πον, πρκμ. εἴ ρηκα, υπερσ. εἰ ρήκειν. Παθ. λέγομαι, πρτ. ἐ λεγόμην, παθ.

9 μέλλ. λεχθήσομαι και συνήθ. ῥ ηθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ λέχθην και συνήθ. ἐ ρρήθην, πρκμ. λέλεγμαι και και συνήθ. εἴ ρημαι, υπερσ. εἰ ρήμην, συντελ. μέλλ. εἰ ρήσομαι. λείπω (= αφήνω), πρτ. ἔ λειπον, μέλλ. λείψω, αόρ. β ἔ λιπον, πρκμ. β λέλοιπα, υπερσ. ἐ λελοίπειν. Μέσ. και παθ. λείπομαι, πρτ. ἐ λειπόμην, μέσ. μέλλ. -λείψομαι, παθ. μέλλ. - λειφθήσομαι, μέσ. αόρ. β -ελιπόμην, παθ. αόρ. ἐ λείφθην, πρκμ. λέλειμμαι, υπερσ. ἐ λελείμμην, συντελ. μέλλ. λελείψομαι. Μ μανθάνω, πρτ. ἐ μάνθανον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) μαθήσομαι, αόρ. β ἔ μαθον, πρκμ. μεμάθηκα, υπερσ. ἐ μεμαθήκειν. Παθ. μόνο ενεστ. μανθάνομαι. μάχομαι (αποθ. μέσ.), πρτ. ἐ μαχόμην, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) μαχοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται κτλ., μέσ. αόρ. ἐ μαχεσάμην, πρκμ. μεμάχημαι. μείγνυμι και μειγνύω (= σμίγω), πρτ. -εμείγνυν, μέλλ. μείξω, αόρ. ἔ μειξα. Μέσ. και παθ. μείγνυμαι, πρτ. -εμειγνύμην, παθ. μέλλ. -μειχθήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ μειξάμην, παθ. αόρ. α (και ως μέσ.) ἐ μείχθην και παθ. αόρ. β (και ως μέσ.) ἐ μίγην, πρκμ. μέμειγμαι, υπερσ. ἐ μεμείγμην. μέλει (απρόσ. = υπάρχει φροντίδα), πρτ. ἔ μελε, μέλλ. μελήσει, αόρ. ἐ μέλησε, πρκμ. μεμέληκε, υπερσ. ἐ μεμελήκει. μέλλω (= έχω σκοπό, αναβάλλω), πρτ. ἔ μελλον και ἤ μελλον, μέλλ. μελλήσω, αόρ. ἐ μέλλησα. Παθ. γ εν. μέλλεται. μένω, πρτ. ἔ μενον, μέλλ. (συνηρ.) μενῶ, -εῖς, -εῖ κτλ., αόρ. ἔ μεινα, πρκμ. μεμένηκα. μιμνήσκω (= θυμίζω), εύχρ. τα συνθ. ἀ να( ὑ πο)μιμνήσκω κτλ., πρτ. -εμίμνησκον, μέλλ. -μνήσω, αόρ. -έμνησα. Μέσ. μιμνήσκομαι (συνήθ. σύνθ.) πρτ. -εμιμνησκόμην, μέσ. μέλλ. -μνήσομαι, παθ. μέλλ. (ως μέσος) μνησθήσομαι, παθ. αόρ. (ως μέσος) ἐ μνήσθην, πρκμ. (με σημασ. ενεστ.) μέμνημαι (= θυμούμαι υποτ. μεμνῶμαι, - ῇ, -ῆται, κτλ., ευκτ. μεμνῄμην, -ῇo, -ῇτο κτλ.), υπερσ. (με σημασ. πρτ.) ἐ μεμνήμην. Ν νέμω (= μοιράζω, βόσκω), πρτ. ἔ νεμον, μέλλ. (συνηρ.) νεμῶ, -εῖς, -εῖ κτλ., αόρ. ἔ νειμα, πρκμ. νενέμηκα. Μέσ. και παθ. νέμομαι, πρτ. ἐ νεμόμην, μέσ. μέλλ. (συνηρ.) νεμοῦ μαι, - ε ῖ, -εῖ ται κτλ., μέσ. αόρ. ἐ νειμάμην, παθ. αόρ. ἐ νεμήθην, πρκμ. νενέμημαι, υπερσ. ἐ νενεμήμην. Ξ ξέω, ξεῖς, ξε ῖ, ξέομεν, ξεῖ τε, ξέουσι. (= ξύνω), αόρ. ἔ ξεσα. ξύω. αόρ. ἔ ξυσα. Μέσ. αόρ. ἐ ξυσάμην, παθ. αόρ. -εξύσθην. Ο οἶ δα (= ξέρω) Το οἶδα είναι παρακείμ. β του άχρηστου ρ. εἴδω και πήρε σημασία ενεστώτα. Υπερσυντέλ. (με σημασία παρατ.) ᾔ δειν ή ᾔ δη, ᾔ δεις ή ᾔ δησθα, ᾔ δει ή ᾔ δειν, ᾔδεμεν ή ᾖ σμεν, ᾔ δετε ή ᾖ στε, ᾔ δεσαν ή ᾖ σαν. Μέλλ. εἴ -σομαι και εἰ δή-σω.

10 οἴ ομαι και οἶ μαι (αποθ. παθ. = νομίζω, φρονώ), πρτ. ᾠ όμην και ᾤ μην, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) οἰ ήσομαι, παθ. αόρ. (με ενεργ. σημασ.) ᾠ ήθην. οἴ χομαι (αποθ. ενεστ. με σημασ. πρκμ. = έχω φύγει), πρτ. (με σημασ. υπερσ.) ᾠ χόμην, μέσ. μέλλ. οἰ χήσομαι. ὄ λλυμι. Βλ. ἀπόλλυμι. ὄ μνυμι (= ορκίζομαι), πρτ. ὤ μνυν, μέσ. μέλλ. (συνηρ., με ενεργ. σημασ.) ὀμοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται κτλ., αόρ. ὤ μοσα, πρκμ. ὀ μώμοκα, υπερσ. ὠ μωμόκειν. Μέσ. και παθ. -όμνυμαι, πρτ. -ωμνήμην, παθ. μέλλ. -ομοσθήσομαι, μέσ. αόρ. -ωμοσάμην, παθ. αόρ. ὠ μό(σ)θην, πρκμ. ὀ μώμο(σ)ται, υπερσ. ὠ μώμο(σ)το. ὀ νίνημι. (=οφελώ, ευεργετώ) (Ενεστ. οριστ. ὀ νίνημι, ὀ νίνης, ὀνίνησι τα λοιπά πρόσ. άχρηστα - υποτ., ευκτ. και προστ. λείπουν απαρ. ὀ νινάναι, μετοχή μόνο θηλ. ὀνινᾶσα), παρατ. (λείπει και στη θέση του χρησιμοποιείται ο παρατ. του ὠφελ ῶ ) ὠ φέλουν, μελλ. ὀ νή-σω, αόρ. ὤ νη-σα. Μέσ. και παθ. ὀνίνᾰ μαι (εκτός από την οριστ. εύχρηστη η ευκτ. ὀ νιναίμην, ὀ νίναιο, ὀ νίναιτο, ὀ νιναίμεθα, ὀ νίναισθε, ὀνίναιντο, που τονίζεται κατά τα βαρύτονα, και το απαρ. ὀ νίνασθαι), παρατ. ὠ νινάμην, μέσ. μέλλ. ὀ νήσομαι, μέσ. αόρ. ὠ νήμην (ευκτ. ὀ ναίμην, ὄ ναιο, ὄ ναιτο, ὀ ναίμεθα, ὄ ναισθε, ὄναιντο, που τονίζεται κατά τα βαρύτονα απαρ. ὄ να-σθαι), παθ. αόρ. ὠ νή-θην τα λοιπά από το ὠφελοῦμαι. ὁράω -ῶ (= βλέπω), πρτ. ἑ ώρων, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) ὄ ψομαι, αόρ. β εἶ δον, (υποτ. ἴ δω, ευκτ. ἴ δοιμι, προστ. ἰ δέ, απαρ. ἰδεῖ ν, μετ. ἰ δών), πρκμ. ἑ όρακα ή ἑ ώρακα και ποιητ. ὄ πωπα, υπερσ. ἑ ωράκειν. Μεσ. και παθ. ὁρῶ μαι, πρτ. ἑ ωρώμην, παθ. μέλλ. ὀ φθήσομαι, μέσ. αόρ. β -ειδόμην (υποτ. ἴ δωμαι κτλ.), παθ. αόρ. ὤ φθην, πρκμ. ἑ όραμαι ή ἑ ώραμαι και ὦ μμαι ( ὦ ψαι, ὦ πται, ὤ μμεθα, ὦ φθε, ὠμμένοι εἰσιν.). ὀ φείλω (= χρωστώ), πρτ. ὤ φειλον, μέλλ. ὀ φειλήσω, αόρ. ὠ φείλησα και αόρ. β ὤ φελον (υποτ. ὀ φέλω κτλ.), πρκμ. ὠ φείληκα, υπερσ. ὠ φειλήκειν. Παθ. ὀ φείλομαι, πρτ. ὠ φειλόμην, παθ. αόρ. ὠ φειλήθην. ὀ φλισκάνω (= καταδικάζομαι να πληρώσω πρόστιμο), πρτ. ὠ φλίσκανον, μέλλ. ὀ φλήσω, αόρ. β ὦ φλον (υποτ. ὄ φλω κτλ.), πρκμ. ὤ φληκα, υπερσ. ὠ φλήκειν. Παθ. πρκμ. μετ. ὠφλημένος. Π παίω. (= χτυπώ), πρτ. ἔ παιον, μέλλ. παίσω, αόρ. ἔ παισα, πρκμ. πέπαικα. Παθ. παίομαι, (πρτ. ἐ παιόμην, μέσ. αόρ. ἐ παισάμην), παθ. αόρ. ἐ παίσθην. πάσχω, πρτ. ἔ πασχον, μέσ. μέλλ. (με παθ. σημασ.) πείσομαι, αόρ. β ἔ παθον, πρκμ. πέπονθα, υπερσ. ἐ πεπόνθειν. πατάσσω (= χτυπώ), εύχρ. ο αόρ. ἐ πάταξα. Τα λοιπά από τα συνώνυμα παίω, πλήττω, τύπτω. παύω. πρτ. ἔ παυον, μέλλ. παύσω, αόρ. ἔ παυσα, πρκμ. πέπαυκα. Μέσ. και παθ. παύομαι, πρτ. ἐ παυόμην, μέσ. μέλλ. παύσομαι, μέσ. αόρ. ἐ παυσάμην, παθ. μέλλ. παυ(σ)θήσομαι, παθ. αόρ. ἐ παύ(σ)θην, πρκμ. πέπαυμαι, υπερσ. ἐ πεπαύμην. πείθω, πρτ. ἔ πειθον, μέλλ. πείσω, αόρ. ἔ πεισα, πρκμ. πέπεικα, υπερσ. ἐ πεπείκειν. Μέσ. και παθ. πείθομαι, πρτ. ἐ πειθόμην, μέσ. μέλλ. πείσομαι, παθ. μέλλ. πεισθήσομαι, μέσ. αόρ.

11 β ἐ πιθόμην, παθ. αόρ. (και ως μέσ.) ἐ πείσθην, πρκμ. πέπεισμαι, υπερσ. ἐ πεπείσμην και ενεργ. πρκμ. β (ως μέσ.) πέποιθα (= έχω πεποίθηση, έχω θάρρος), ενεργ. υπερσ. β (ως μέσ.) ἐ πεποίθειν. πεινῶ, πεινῇς, πειν ῇ, πεινῶμεν, πεινῆτε, πεινῶ σι, πρτ. ἐ πείνων, -ης, -η, -ῶμεν, -ῆτε, -ων, μέλλ. πεινήσω, αόρ. ἐ πείνησα, πρκμ. πεπείνηκα. πετάννυμι (= ανοίγω), εύχρ. τα συνθ. ἀ να-πετάνννμι κτλ., πρτ. -επετάννυν, αόρ. -επέτασα. Παθ. - πετάννυμαι, πρτ. -επεταννύμην, πρκμ. -πέπταμαι. Τα λοιπά ποιητ. και μτγν. πέτομαι (αποθ. μέσ. = πετώ), μέσ. μέλλ. -πτήσομαι, μέσ. αόρ. β -επτόμην. Τα λοιπά ποιητ. και μτγν. πήγνυμι και πηγνύω (= μπήγω), αόρ. ἔ πηξα. Μέσ. και παθ. πήγνυμαι, πρτ. ἐ πηγνύμην, παθ. μέλλ. β παγήσομαι, μέσ. αόρ. -επηξάμην, παθ. αόρ. β ἐ πάγην, ενεργ. πρκμ. β (ως μέσος) πέπηγα, υπερσ. ἐ πεπήγειν. πίμπλημι. παρατ. ἐ πίμπλην, μέλλ. -πλήσω, αόρ. -έπλησα, παρακ. πέπληκα. Μέσ. και παθ. πίμπλαμαι, παρατ. ἐ πιμπλάμην, (μέσ. μέλλ. πλήσομαι), παθ. μέλλ. πλησθήσομαι, μέσ. αόρ. α ἐ πλησάμην και μέσ. αόρ. β -επλήμην (σπάν.), παθ. αόρ. ἐ πλήσθην, παρακ. -πέπλησμαι. πίμπρημι. συνήθ. σύνθ. ἐ μπί(μ)πρημι, παρατ. ἐ νεπίμπρην, μέλλ. ἐ μπρήσω, αόρ. ἐ νέπρησα. Παθ. ἐ μπίπραμαι, παθ. αόρ. ἐ νεπρήσθην. πίνω, πρτ. ἔ πινον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) πίομαι, αόρ. β ἔ πιον, πρκμ. πέπωκα. Παθ. πίνομαι, πρτ. ἐ πινόμην, παθ. αόρ. -επόθην, πρκμ. πέπομαι. πιπράσκω (= πουλώ), εύχρ. μόνο ο πρκμ. πέπρακα και ο υπερσ. ἐ πεπράκειν. Παθ. πιπράσκομαι, παθ. αόρ. ἐ πράθην, πρκμ. πέπραμαι, υπερσ. ἐ πεπράμην, συντελ. μέλλ. πεπράσομαι. Οι χρόνοι που λείπουν αναπληρώνονται από το ρ. πωλ ῶ και ἀποδίδομαι. πίπτω, πρτ. ἔ πιπτον, μέσ. μέλλ. (δωρικός) πεσοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται, -ούμεθα, -εῖσθε, -οῦνται, αόρ. β ἔ πεσον, πρκμ. πέπτωκα, υπερσ. ἐ πεπτώκειν. πλέκω, αόρ. ἔ πλεξα. Μέσ. και παθ. πλέκομαι, πρτ. ἐ πλεκόμην, παθ. αόρ. α ἐ πλέχθην, παθ. αόρ. β (και ως μέσος) -επλάκην, πρκμ. πέπλεγμαι. Τα λοιπά ποιητ. και μτγν. πλέω, πλεῖς, πλε ῖ, πλέομεν, πλεῖτε, πλέουσι, πρτ. ἔ πλεον, ἔ πλεις, ἔ πλει, ἐ πλέομεν, ἐπλεῖ τε, ἔπλεον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) πλεύσομαι και δωρικός πλευσοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖ ται κτλ., αόρ. ἔ πλευσα, πρκμ. πέπλευκα, υπερσ. -επεπλεύκειν. Παθ. πρκμ. πέπλευσμαι. πλήττω (= χτυπώ), συνήθ. σύνθ. ἐ κπλήττω, ἐ πιπλήττω κτλ. το απλό ρ. πλήττω με τη σημασία του «χτυπώ» έχει εκτός από τον ενεστ. εύχρηστους χρόνους μόνο: ενεργ. πρκμ. β πέπληγα, παθ. μέλλ. β πληγήσομαι, παθ. αόρ. β ἐ πλήγην, πρκμ. πέπληγμαι. Τα λοιπά αναπληρώνονται από τα ρ. παίω, πατάσσω και τύπτω. πνέω, πνεῖς, πνε ῖ, πνέομεν, πνεῖτε, πνέουσι, πρτ. ἔ πνεον, ἔ πνεις, ἔ πνει, ἐ πνέομεν, ἐπνεῖ τε, ἔπνεον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) πνεύσομαι και δωρικός πνευσοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται, -ούμεθα, -εῖσθε, οῦ νται, αόρ. ἔ πνευσα, πρκμ. -πέπνευκα. Παθ. σύνθ. διαπνέομαι. Τα λοιπά ποιητ. και μτγν.

12 πταίω, πρτ. ἔ πταιον, μέλλ. πταίσω, αόρ. ἔ πταισα, πρκμ. ἔ πταικα. πτάρνυμαι (αποθ. = φτερνίζομαι), εύχρ. ο ενεστ. και ο ενεργ. αόρ. β ἔ πταρον. πυνθάνομαι (αποθ. μέσ. = ρωτώ, μαθαίνω), πρτ. ἐ πυνθανόμην, μέσ. μέλλ. πεύσομαι, μέσ. αόρ. β ἐ πυθόμην, πρκμ. πέπυσμαι, υπερσ. ἐ πεπύσμην. πωλέω -ῶ, πρτ. ἐ πώλουν, μέλλ. πωλήσω. Παθ. πωλοῦ μαι, πρτ. ἐ πωλούμην, παθ. αόρ. ἐ πωλήθην. Τα λοιπά αναπληρώνονται από τα ρ. πιπράσκω και ἀποδίδομαι. Ρ ῥ έω, ῥεῖ ς, ῥε ῖ, ῥ έομεν, ῥεῖ τε, ῥ έουσι, πρτ. ἔ ρρεον, ἔ ρρεις, ἔ ρρει, ἐ ρρέομεν, ἐρρεῖ τε, ἐρρέουσι, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) ῥ υήσομαι, αόρ. ἐ ρρύην, πρκμ. ἐ ρρύηκα, υπερσ. -ερρυήκειν. ῥ ήγνυμι (= σκίζω), πρτ. -ερρήγνυν, μέλλ. -ρήξω, αόρ. ἔ ρρηξα. Μέσ. και παθ. ῥ ήγνυμαι πρτ. ἐ ρρηγνύμην, μέσ. αόρ. -ερρηξάμην, παθ. αόρ. β ἐ ρράγην, ενεργ. πρκμ. ως μέσ. και παθ. -έρρωγα, υπερσ. -ερρώγειν. ῥιγόω -ῶ. (= με πιάνει ρίγος, κρυώνω), Οριστ. ενεστ. ῥιγ ῶ, ῥιγῷ ς, ῥιγ ῷ, ῥιγῶ μεν, ῥιγῶ τε, ῥιγῷσι(ν) παρατ. ( ἐρρίγω- ον) ἐ ρρίγων, ἐ ρρίγως, ἐ ρρίγω, ἐρριγῶ μεν, ἐρριγῶ τε, ἐρρίγων. Υποτ. ῥιγ ῶ, ῥιγῷ ς, ῥιγ ῷ, ῥιγῶ μεν, ῥιγῶ τε, ῥιγῶσι. Ευκτ. ῥιγῴ ην, ῥιγῴ ης, ῥιγῴ η, ῥιγῷ μεν, ῥιγῷ τε, ῥιγῷεν. Προστ. δεν έχει. Απαρ. ῥιγῶ ν. Μετ. ῥιγῶ ν, γεν. ῥιγῶντος κτλ. ῥ ώννυμι (= δυναμώνω), αόρ. ἔ ρρωσα. Παθ. αόρ. (και ως μέσος) ἐ ρρώσθην, πρκμ. ἔ ρρωμαι, υπερσ. ἐ ρρώμην. Παράγ. ῥ ώμη, ῥῶσις ( ἀ νάρρωσις), ἄρρωστος, εὔρωστος κ.ά. Σ σβέννυμι (= σβήνω), αόρ. ἔ σβεσα. Παθ. -σβέννυμαι, πρτ. -εσβεννύμην, μέσ. μέλλ. (ως παθ.) - σβήσομαι, παθ. αόρ. -εσβέσθην, ενεργ. αόρ. β (ως παθ.) ἔ σβην, ενεργ. πρκμ. (ως παθ.) -έσβηκα, ενεργ. υπερσ. (ως παθ.) -εσβήκειν. σείω. πρτ. ἔ σειον, αόρ. ἔ σεισα. Μέσ. και παθ. σείομαι, μέσ. αόρ. ἐ σεισάμην, παθ. αόρ. ἐ σείσθην, πρκμ. σέσεισμαι. σήπω (= σαπίζω). Παθ. σήπομαι, παθ. μέλλ. β -σαπήσομαι, παθ. αόρ. β ἐ σάπην, ενεργ. πρκμ. β (με παθ. σημασ.) σέσηπα. σκοπέω-ῶ και σκοπέομαι-οῦ μαι (=παρατηρώ, εξετάζω, σκέφτομαι), πρτ. ἐ σκόπουν και ἐ σκοπούμην, μέσ. μέλλ. σκέψομαι, μέσ. αόρ. ἐ σκεψάμην, πρκμ. (με ενεργ. και παθ. σημασ.) ἔ σκεμμαι, υπερσ. (με παθ. σημασ.) ἐ σκέμμην. σπάω -ῶ. παρατ. ἔ σπαον -ων, μέλλ. σπάσω, αόρ. ἔ σπασα. Παθ. σπάομαι -ῶ μαι, παρατ. ἐ σπαόμην -ώμην, μέσ. μέλλ. σπάσομαι, μέσ. αόρ. ἐ σπασάμην, παρακ. ἔ σπασμαι. σπένδω (= κάνω σπονδή, δηλ. χύνω από το ποτήρι μου λίγο κρασί προς τιμή των θεών και απλώς: χύνω), πρτ. ἔ σπενδον, μέλλ. σπείσω, αόρ. ἔ σπεισα. Μέσ. σπένδομαι (= κάνω συνθήκη με

13 σπονδές, ειρηνεύω), πρτ. ἐ σπενδόμην, μέσ. μέλλ. σπείσομαι, μέσ. αόρ. ἐ σπεισάμην, πρκμ. (μέσ. και παθ.) ἔ σπεισμαι, υπερσ. ἐ σπείσμην. στρέφω, πρτ. ἔ στρεφον, μέλλ. στρέψω, αόρ. ἔ στρεψα. Μέσ. και παθ. στρέφομαι, πρτ. ἐ στρεφόμην, μέσ. μέλλ. -στρέφομαι, παθ. μέλλ. β -στραφήσομαι, μέσ. αόρ. -εστρεψάμην, παθ. αόρ. β (και ως μέσ.) ἐ στράφην, παθ. αόρ. α (σπάν.) ἐ στρέφθην, πρκμ. ἔ στραμμαι, υπερσ. - εστράμμην. στρώννυμι και ποιητ. στόρνυμι (= στρώνω), πρτ. ἐ στρώννυν, αόρ. ἐ στόρεσα. Παθ. -στόρνυμαι, πρκμ. ἔ στρωμαι. συλλέγω (συὰν + λέγω = μαζεύω), πρτ. συνέλεγον, μέλλ. συλλέξω, αόρ. συνέλεξα, πρκμ. συνείλοχα. Μέσ. και παθ. συλλέγομαι, πρτ. συνελεγόμην, μέσ. μέλλ. συλλέξομαι, παθ. μέλλ. β συλλεγήσομαι, μέσ. αόρ. συνελεξάμην, παθ. αόρ. β συνελέγην και (σπάν.) παθ. αόρ. α συνελέχθην, πρκμ. συνείλεγμαι, υπερσ. συνειλέγμην. Τ τείνω (= τεντώνω), πρτ. ἔ τεινον, μέλλ. τενῶ, αόρ. ἔ τεινα, πρκμ. -τέτακα. Μέσ. και παθ. τείνομαι, πρτ. ἐ τεινόμην, μέσ. μέλλ. -τενοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖ ται κτλ., μέσ. αόρ. -ετεινάμην, παθ. μέλλ. -ταθήσομαι, παθ. αόρ. -ετάθην, πρκμ. τέταμαι, υπερσ. -ετετάμην. τελέω -ῶ. (= εκτελώ), παρατ. ἐ τέλεον -ουν, μέλλ. συνηρ. τελῶ, αόρ. ἐ τέλεσα, παρακ. τετέλεκα, υπερσ. ἐ τετελέκειν. Παθ. τελέομαι -οῦ μαι, παρατ. ἐ τελεόμην -ούμην, παθ. μέλλ. τελεσθήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ τελεσάμην, παθ. αόρ. ἐ τελέσθην, παρακ. τετέλεσμαι, υπερσ. ἐ τετελέσμην. τέμνω (= κόβω), πρτ. ἔ τεμνον, μέλλ. (συνηρ.) τεμῶ, αόρ. β ἔ τεμον, πρκμ. τέτμηκα. Μέσ. και παθ. τέμνομαι, πρτ. ἐ τεμνόμην, μέσ. μέλλ. -τεμοῦ μαι, μέσ. αόρ. β ἐ τεμόμην, παθ. μέλλ. τμηθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ τμήθην, πρκμ. τέτμημαι, υπερσ. ἐ τετμήμην. τήκω (= λιώνω), πρτ. -έτηκον, αόρ. ἔ τηξα. Μέσ. και παθ. τήκομαι, παθ. αόρ. α ἐ τήχθην, παθ. αόρ. β ἐ τάκην, πρκμ. ενεργ. (ως μέσ. ή παθ.) τέτηκα, υπερσ. ἐ τετήκειν. τίθημι. (= θέτω), παρατ. ἐ τίθην, μέλλ. θήσω, αόρ. ἔ θηκα, παρακ. τέθηκα ή τέθεικα. Μέσ. και παθ. τίθεμαι, παρατ. ἐ τιθέμην, μέσ. μέλλ. θήσομαι, παθ. μέλλ. τεθήσομαι, μέσ. αόρ. β ἐ θέμην, παθ. αόρ. ἐ τέθην, παρακ. μέσ. τέθειμαι, παρακ. παθ. κεῖ μαι (= είμαι τοποθετημένος από κάποιον), υπερσ. παθ. ἐ κείμην. τίκτω (= γεννώ), πρτ. ἔ τικτον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) τέξομαι, αόρ. β ἔ τεκον, πρκμ. τέτοκα. τίνω (= πληρώνω), πρτ. ἔ τινον, μέλλ. τίσω (και τείσω), αόρ. ἔ τισα (και ἔ τεισα), πρκμ. - τέτικα (και τέτεικα). Μέσ. αόρ. ἐ τισάμην, παθ. αόρ. -ετίσθην (και -ετείσθην), πρκμ. -τέτισμαι, υπερσ. -ετετίσμην. τιτρώσκω (= πληγώνω), πρτ. ἐ τίτρωσκον, μέλλ. τρώσω, αόρ. ἔ τρωσα. Παθ. τιτρώσκομαι, πρτ. ἐ τιτρωσκόμην, παθ. μέλλ. τρωθήσομαι, παθ. αόρ. ἐ τρώθην, πρκμ. τέτρωμαι, υπερσ. ἐ τετρώμην. τρέπω, πρτ. ἔ τρεπον, μέλλ. τρέψω, αόρ. ἔ τρεψα, ποιητ. αόρ. β ἔ τραπον, πρκμ. τέτροφα. Μέσ. και παθ. τρέπομαι, πρτ. ἐ τρεπόμην, μέσ. μέλλ. τρέφομαι, μέσ. αόρ. α ἐ τρεψάμην, μέσ. αόρ.

14 β ἐ τραπόμην, παθ. αόρ. α ἐ τρέφθην, παθ. αόρ. β ἐ τράπην, πρκμ. τέτραμμαι, υπερσ. ἐ τετράμμην. τρέφω, πρτ. ἔ τρεφον, μέλλ. θρέψω, αόρ. ἔ θρεψα, πρκμ. (ποιητ.) τέτροφα. Μέσ. και παθ. τρέφομαι, πρτ. ἐ τρεφόμην, μέσ. μέλλ. (και ως παθ.) θρέψομαι, μέσ. αόρ. ἐ θρεψάμην, παθ. μέλλ. β τραφήσομαι, παθ. αόρ. β ἐ τράφην και (σπάν.) παθ. αόρ. α ἐ θρέφθην, πρκμ. τέθραμμαι, υπερσ. ἐ τεθράμμην. τρέχω, πρτ. ἔ τρεχον, μέσ. μέλλ. (συνηρ., με ενεργ. σημασ.) δραμοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται κτλ., αόρ. β ἔ δραμον, πρκμ. δεδράμηκα, υπερσ. ἐ δεδραμήκειν. τυγχάνω (= πετυχαίνω, βρίσκω, τυχαίνω), πρτ. ἐ τύγχανον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) τεύξομαι, αόρ. β ἔ τυχον, πρκμ. τετύχηκα, υπερσ. ἐ τετυχήκειν και συνήθ. περιφρ. τετυχηκωὰ ς ἦ ν. τύπτω (= χτυπώ), πρτ. ἔ τυπτον, μέλλ. τυπτήσω τα λοιπά από τα ρ. παίω, πατάσσω, πλήττω κτλ. Παθ. τύπτομαι τα λοιπά από το πλήττομαι Υ ὑπισχνέομαι -οῦ μαι (αποθ. μέσ. = υπόσχομαι), πρτ. ὑ πισχνούμην, μέσ. μέλλ. ὑ ποσχήσομαι, μέσ. αόρ. β ὑ πεσχόμην, πρκμ. ὑ πέσχημαι, υπερσ. ὑ πεσχήμην. Φ Φαίνω (= φανερώνω), πρτ. ἔ φαινον, μέλλ. φανῶ, αόρ. ἔ φηνα, πρκμ. -πέφαγκα. Μέσ. και παθ. φαίνομαι, πρτ. ἐ φαινόμην, μέσ. μέλλ. φανοῦ μαι, παθ. μέλλ. β (ως μέσ.) φανήσομαι, μέσ. αόρ. -εφηνάμην, παθ. αόρ. β (ως μέσ.) ἐ φάνην, παθ. αόρ. α (με παθ. διάθ.) ἐ φάνθην, ενεργ. πρκμ. (ως μέσ.) πέφηνα, παθ. πρκμ. (με παθ. διάθ.) πέφασμαι (-νσαι, -νται, -σμεθα, -νθε, πεφασμένοι εἰσί(ν).). φέρω, πρτ. ἔ φερον, μέλλ. οἴ σω, αόρ. α ἤ νεγκα, αόρ. β ἤ νεγκον (υποτ. ἐνέγκω κτλ.), πρκμ. ἐ νήνοχα, υπερσ. -ενηνόχειν. Μέσ. και παθ. φέρομαι, πρτ. ἐ φερόμην, μέσ. μέλλ. οἴ σομαι, μέσ. αόρ. α ἠ νεγκάμην, παθ. μέλλ. οἰ σθήσομαι και ἐ νεχθήσομαι, παθ. αόρ. (και ως μεσ.) ἠ νέχθην, πρκμ. ἐ νήνεγμαι, υπερσ. -ενηνέγμην. φεύγω (= φεύγω, τρέπομαι σε φυγή, καταδιώκομαι, είμαι εξόριστος), πρτ. ἔ φευγον, μέλλ. φεύξομαι και (δωρικός) φευξοῦ μαι, -ε ῖ, -εῖται, -ούμεθα, -εῖσθε, -οῦ νται, αόρ. β ἔ φυγον, πρκμ. πέφευγα, υπερσ. ἐ πεφεύγειν. φημί. (= 1 λέω 2) συμφωνώ 3) ισχυρίζομαι), πρτ. ἔ -φην, απαρ. ενεστ. φά-ναι. μετοχή ενεστ. φάσκ-ων, φά-σκ-ουσα, φά-σκ-ον. μέλλ. φήσω. αόρ. ἔ φησα. φθάνω, πρτ. ἔ φθανον, μέσ. μέλλ. (με ενεργ. σημασ.) φθήσομαι, αόρ. α ἔ φθασα, αόρ. β ἔ φθην. φθείρω (= καταστρέφω), πρτ. ἔ φθειρον, μέλλ. (συνηρ.) φθερῶ, -εῖς, -εῖ -οῦμεν, -εῖτε, -οῦσι(ν), αόρ. ἔ φθειρα, πρκμ. ἔ φθαρκα, υπερσ. ἐ φθάρκειν. Παθ. φθείρομαι, πρτ. ἐ φθειρόμην, μέσ. μέλλ. (ως παθ.) φθεροῦ μαι, παθ. μέλλ. β -φθαρήσομαι, παθ. αόρ. β ἐ φθάρην, πρκμ. ἔ φθαρμαι, υπερσ. ἐ φθάρμην.

15 φύω (= γεννώ, παράγω, φυτρώνω), πρτ. ἔ φυον, μέλλ. (ποιητ.) φύσω, αόρ. ἔ φυσα. Μέσ. και παθ. φύομαι, πρτ. ἐ φυόμην, μέσ. μέλλ. (ως παθ.) φύσομαι, ενεργ. αόρ. β (ως μέσ. και παθ.) ἔ φυν, ενεργ. πρκμ. (ως μέσ. και παθ.) πέφυκα, ενεργ. υπερσ. (ως μέσ. και παθ.) ἐ πεφύκειν. Χ χαίρω (= χαίρομαι), πρτ. ἔ χαιρον, μέλλ. χαιρήσω, παθ. αόρ. β (ως ενεργ.) ἐ χάρην, πρκμ. (με σημασ. ενεστ.) γέγηθα (του ποιητ. γήθω). Παράγ. χαρά, χάρμα, χαρτοὰς ( ἐπίχαρτος). χαλάω -ῶ (= χαλαρώνω), (αρχ. θ. χαλᾰσ- πβ. γελάω- ῶ ), παρατ. ἐ χάλαον -ων, αόρ. ἐ χάλασα. Παθ. χαλάομαι -ῶ μαι, παθ. αόρ. ἐ χαλάσθην. χόω -χῶ ή χώννυμι (= σκεπάζω με χώμα). Ενεστ. χ ῶ, χοῖς, χο ῖ, χοῦμεν, χοῦτε, χοῦσι(ν). (απαρ. χοῦν, συγχοῦ ν), παρατ. ἔχοον- ἔ χουν (-ους, -ου κτλ.), μέλλ. χώσω, αόρ. ἔ χωσα, παρακ. κέχωκα. Παθ. -χόομαι -χοῦ μαι, παρατ. -εχοόμην -ἐ χούμην ( ἐχο ῦ, ἐχοῦ το, ἐ χούμεθα, ἐχοῦ σθε, ἐχοῦντο.), παθ. αόρ. ἐ χώσθην, παρακ. κέχωσμαι. Στον ενεστ. υπάρχει και τύπος χώννυμι, κατά τα ρ. σε -μι χράω χρῶ, χρῇς, χρ ῇ, χρῶμεν, χρῆτε, χρῶ σι(ν) (= δίνω χρησμό, προφητεύω), αόρ. ἔ χρησα. Μέσ. χρῶ μαι (= ζητώ χρησμό, ρωτώ το μαντείο), μέσ. αόρ. ἐ χρησάμην, παθ. αόρ. ἐ χρήσθην. χρή (είναι ανάγκη, πρέπει) Παρατ. χρῆ ν ή ἐχρῆ ν. Υποτ. χρ ῇ. Ευκτ. χρείη. Απαρ. χρῆναι. Μετοχή μόνο ουδ. τό χρεωὰ ν με σημασία ουσιαστικού (το πρέπον να γίνει). χρίω (= αλείφω), μόνο ο ενεστώτας. Μέσ. και παθ. χρίομαι, πρτ. ἐ χριόμην, μέσ. αόρ. ἐ χρισάμην, πρκμ. κέχριμαι, υπερσ. ἐ κεχρίμην. χρῶ μαι (μεταχειρίζομαι), χρ ῇ, χρῆται, χρώμεθα, χρῆσθε, χρῶνται. (αποθ. μεικτό), πρτ. ἐ χρώμην, ἐχρ ῶ, ἐχρῆ το, ἐ χρώμεθα, ἐχρῆ σθε, ἐχρῶ ντο, μέσ. μέλλ. χρήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ χρησάμην, παθ. αόρ. ἐ χρήσθην, πρκμ. (ως ενεργ.) κέχρημαι, υπερσ. ἐ κεχρήμην. Ψ ψαύω (αγγίζω) αόρ. ἔ ψαυσα. Ω Ὠθέω -ῶ (= σπρώχνω) πρτ. ἐ ώθουν, μέλλ. ὤ σω, αόρ. ἔ ωσα. Μέσ. και παθ. ὠθοῦ μαι, πρτ. ἐ ωθούμην, μέσ. μέλλ. -ώσομαι, παθ. μέλλ. -ωσθήσομαι, μέσ. αόρ. ἐ ωσάμην, παθ. αόρ. ἐ ώσθην, πρκμ. -έωσμαι ὠνέομαι -οῦ μαι (αποθ. μεικτό = αγοράζω), πρτ. ἐ ωνούμην, μέσ. μέλλ. ὠ νήσομαι, μέσ. αόρ. α ἐ πριάμην, παθ. αόρ. ἐ ωνήθην, πρκμ. ἐ ώνημαι, υπερσ. ἐ ωνήμην.