Υποθυρεοειδισμός. Διάγνωση Η πιο σημαντική και απαραίτητα εξέταση για τη διάγνωση του

Transcript

1 ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ Υποθυρεοειδισμός Η ετυμολογία της λέξης θυρεοειδής δείχνει τη σημαντική θέση που κατέχει στην λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Προέρχεται από τη λέξη 'θυρεός' που σημαίνει έμβλημα και αυτό γιατί ο θυρεοειδής αδένας μοιάζει με θυρεό. Εισαγωγή Ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας, ο οποίος βρίσκεται στη βάση του λαιμού και έχει σχήμα πεταλούδας. Σελίδα 1 Αιτίες Σελίδα 2 Εισαγωγή Ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας, ο οποίος βρίσκεται στη βάση του λαιμού και έχει σχήμα πεταλούδας. Η δουλειά του θυρεοειδή είναι να παράγει θυρεοειδικές ορμόνες. Η κύρια θυρεοειδική ορμόνη είναι η θυροξίνη, η οποία επίσης αναφέρεται ως Τ4. Οι θυρεοειδικές ορμόνες, μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, μεταφέρονται σε όλους τους ιστούς του σώματος και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία πολλών οργάνων όπως της καρδιάς, του εντέρου και των πνευμόνων. Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις του θυρεοειδή. Περίπου 2 με 3% του πληθυσμού έχει υποθυρεοειδισμό και ένα 10% έχει υποκλινικό υποθυρεοειδισμό. Προσβάλει άτομα κάθε ηλικίας, όλων των φύλων και των φυλών και δεν κάνει κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι υπολογίζεται ότι τα μισά περίπου άτομα που έχουν υποθυρεοειδισμό δεν το γνωρίζουν. Και αυτό λόγω της μη ειδικής φύσης των συμπτωμάτων της πάθησης. Συμπτώματα Ο υποθυρεοειδισμός δεν έχει ειδικά συμπτώματα. Τα συμπτώματα του εμφανίζονται και σε άλλες ασθένειες και όλοι οι ασθενείς δεν εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα. Σελίδα 3 Διάγνωση Η πιο σημαντική και απαραίτητα εξέταση για τη διάγνωση του είναι η εξέταση της θυρεοειδοτρόφου ορμόνης, ή αλλιώς TSH, στο αίμα. Σελίδα 3 Ο υποθυρεοειδισμός πλήττει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού και σε μεγάλες ηλικίες μπορεί να φθάσει ακόμα και το 10%. Είναι γεγονός ότι τα συχνότερα θύματα του είναι οι γυναίκες. Υποθυρεοειδισμός είναι η παθολογική εκείνη κατάσταση κατά την οποία ο θυρεοειδής υπολειτουργεί. Δηλαδή η έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών είναι μικρότερη από το φυσιολογικό με αποτέλεσμα να επιβραδύνονται πολλές λειτουργίες του σώματος. Η συχνότερη αιτία του είναι η αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια. ΆΆλλες συχνές αιτίες είναι οι λεγόμενες ιατρογενείς, Θεραπεία Λήψη θυροξίνης Σελίδα 4 Εγκυμοσύνη Παχυσαρκία Πρόληψη Σελίδα 5 δηλαδή η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς και η καταστροφή του θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο. Λιγότερο συχνές αιτίες είναι ο εκ γενετής υποθυρεοειδισμός, η θυρεοειδίτιδα, κάποια φάρμακα τα οποία προκαλούν υποθυρεοειδισμό, κάποιες παθήσεις της υπόφυσης και κάποιες σπάνιες παθήσεις κατά τις οποίες έχουμε διήθηση του θυρεοειδούς αδένα. Αιτίες Αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια.endkrinlgs.cm Χειρουργική αφαίρεση θυρεοειδούς Χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου Συγγενής υποθυρεοειδισμός Υποξεία θυρεοειδίτιδα Φάρμακα Δευτεροπαθής υποθυρεοειδισμός (διαταραχές υπόφυσης) Γρ. Ευφραιμίδης, ενδοκρινολόγος Σελίδα 1

2 Α ΥΤΟΑΝΟΣΗ Θ ΥΡΕΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ ( Θ ΥΡΕΟΕΙΔΙΤΙΔΑ H ASHIMOTO) Το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου κάτω από φυσιολογικές συνθήκες προστατεύει το σώμα από την εισβολή των βακτηριδίων και των ιών. Στις αυτοάνοσες νόσους, όπως άλλωστε προδίδει και το όνομά τους, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει ως ξένα κάποια συστατικά του οργανισμού και επομένως τους επιτίθεται. Πιο συγκεκριμένα στον αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό το αμυντικό σύστημα επιτίθεται σε συστατικά του θυρεοειδούς αδένα με αποτέλεσμα να επηρεάζει την ικανότητά των θυρεοειδικών κυττάρων να παράγουν ορμόνες. ΌΌταν ένας ικανός αριθμός κυττάρων έχει καταστραφεί τότε η παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών από τα εναπομείναντα κύτταρα δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού. Οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτοάνοσου είναι πρωτίστως το οικογενειακό ιστορικό. ΆΆτομα που έχουν συγγενείς με αυτοάνοση θυροειδοπάθεια είναι σε κίνδυνο να εμφανίσουν αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια και οι ίδιοι. ΈΈνας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία. Η έναρξή της νόσου μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως είναι πιο συχνή στα ηλικιωμένα άτομα. Επίσης ασθενείς που πάσχουν από άλλες αυτοάνοσες νόσους όπως σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο του Addisn, λεύκη, κακοήθη αναιμία και άλλες, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό και θα πρέπει να ελέγχονται μόλις διαγνωστεί η πάθηση τους. Τέλος, οι πάσχοντες από σύνδρομο Dn ή από σύνδρομο Turner εμφανίζουν συχνά αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό. Ιατρογενείς αιτίες του Πολλοί άνθρωποι είτε λόγω της παρουσίας όζων, είτε λόγω της ύπαρξης καρκίνου του θυρεοειδούς ή λόγω της νόσου του Graves, υποβάλλονται σε θυρεοειδεκτομή δηλαδή σε αφαίρεση μέρους ή ακόμα και του συνόλου του θυρεοειδούς τους. Σε περίπτωση που αφαιρεθεί όλος ο αδένας, όπως είναι αυτονόητο, οι ασθενείς θα αναπτύξουν υποθυρεοειδισμό. Στην περίπτωση που μόνο ένα μέρος του θυρεοειδή αφαιρεθεί τότε το εναπομείναν μέρος ή θα δουλεύει ικανοποιητικά ώστε να διατηρεί τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα στα φυσιολογικά ή δεν θα επαρκεί για την παραγωγή της απαραίτητης ποσότητας θυρεοειδικών ορμονών οπότε πάλι ο ασθενής θα καταστεί υποθυρεοειδικός. Ο ίδιος μηχανισμός προκαλεί υποθυρεοειδισμό μετά τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου. Επίσης οι ασθενείς που έχουν λάβει ακτινοβολία στο κεφάλι ή το λαιμό για τη θεραπεία νόσου του Hdgkin s, λεμφώματος ή καρκίνου μπορεί να αναπτύξουν υποθυρεοειδισμό μέσω της απώλειας μέρους ή και του συνόλου της θυρεοειδικής λειτουργίας. Συγγενής υποθυρεοειδισμός Συγγενή υποθυρεοειδισμό ονομάζουμε την ύπαρξη από τη γέννηση ακόμα. Μπορεί να οφείλεται είτε στο μη σχηματισμό του αδένα κατά την εμβρυική ζωή, είτε σε μη επαρκή λειτουργία των θυρεοειδικών κυττάρων ή των ενζύμων τους. Αποτελεί συχνή αιτία νοητικής υστέρησης καθώς οι θυρεοειδικές ορμόνες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος κατά την εμβρυική ζωή και ως την ηλικία των 2-3 ετών. Είναι φανερό ότι η έγκαιρη διάγνωση του συγγενούς είναι απαραίτητη. Φάρμακα που προκαλούν υποθυρεοειδισμό Τα πιο συχνά είναι η ιντερφερόνη η οποία χορηγείται για την θεραπεία της ηπατίτιδας, το λίθιο που χορηγείται σε ψυχιατρικές νόσους και η αμιοδαρόνη που χορηγείται για την αντιμετώπιση καρδιακών παθήσεων. Οι γυναίκες έχουν µεγαλύτερο κίνδυνο από τους άνδρες να εµφανίσουν υποθυρεοειδισµό και η διαφορά στη συχνότητα της πάθησης µεταξύ νέων γυναικών και νέων ανδρών είναι πολύ έντονη. Στις γυναίκες πολύ συχνά ξεκινάει κατά τη διάρκεια της εγκυµοσύνης, µετά τη γέννα ή γύρω στην εµµηνόπαυση..endkrinlgs.cm Σελίδα 2 Γρ. Ευφραιμίδης, ενδοκρινολόγος

3 Συμπτώματα Δυστυχώς ο υποθυρεοειδισμός δεν έχει ειδικά συμπτώματα. Αυτό σημαίνει ότι τα συμπτώματα του εμφανίζονται και σε άλλες ασθένειες και ότι όλοι οι υποθυρεοειδικοί ασθενείς δεν εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα. Για το λόγο αυτό η διάγνωση δεν μπορεί να τεθεί αποκλειστικά και μόνο από την αναφορά των συμπτωμάτων στο γιατρό. ΈΈνα άλλο στοιχείο που κάνει τη διάγνωση του δύσκολη είναι ότι η πάθηση αναπτύσσεται αργά με τον χρόνο. Ο υποθυρεοειδισμός εκδηλώνεται με σωματική κόπωση και πνευματική νωθρότητα, υπνηλία και δυσκολία έγερσης το πρωί, με αύξηση του βάρους παρά τη μειωμένη όρεξη, με δέρμα ξηρό και άγριο. Οι πάσχοντες από υποθυρεοειδισμό εμφανίζουν ευαισθησία στο κρύο και δυσκοιλιότητα. Οι γυναίκες παρουσιάζουν διαταραχές περιόδου και ειδικότερα έχουν συχνότερα εμμηνορρυσία, με περισσότερο αίμα ενώ και τα συμπτώματα πριν την περίοδο χειροτερεύουν. Πολύ συχνά ο υποθυρεοειδισμός συνοδεύεται από βρογχοκήλη (η οποία είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς) και από υψηλά επίπεδα χοληστερίνης. Ο υποθυρεοειδισμός έχει ενοχοποιηθεί και για την εκδήλωση κατάθλιψης. Σε προχωρημένα στάδια η εμφάνιση του ασθενούς παίρνει χαρακτηριστική όψη: ωχρό πρόσωπο, πρήξιμο βλεφάρων, ξερά μαλλιά και αραιά φρύδια, βραχνή και αργή φωνή. ΌΌποιος έχει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα ή σημεία δε σημαίνει ότι έχει υποθυρεοειδισμό αλλά σίγουρα θα πρέπει να τα αναφέρει στον ενδοκρινολόγο του προκειμένου να αποκλειστεί η διάγνωση του. Διάγνωση Η πιο σημαντική και απαραίτητη εξέταση για τη διάγνωση του είναι η εξέταση της θυρεοειδοτρόφου ορμόνης, ή αλλιώς TSH, στο αίμα. Η ορμόνη αυτή εκκρίνεται από την υπόφυση, η οποία είναι ένας ενδοκρινής αδένας στη βάση του εγκεφάλου. Η δουλειά της θυρεοειδοτρόφου ορμόνης είναι να ενεργοποιεί ή να απενεργοποιεί την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή ανάλογα με την ποσότητα των ορμονών που κυκλοφορούν στο αίμα. ΈΈτσι, σε περιπτώσεις υπερλειτουργίας του θυρεοειδή και αυξημένης ποσότητας ορμονών στο αίμα, η TSH μειώνεται δίνοντας σήμα στον θυρεοειδή να σταματήσει να παράγει άλλες ορμόνες. Αντίθετα, στον υποθυρεοειδισμό η TSH είναι αυξημένη, προκειμένου να αναγκάσει τον θυρεοειδή να παράγει μεγαλύτερη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Υπάρχει μια εξαίρεση στον κανόνα αυτόν και ονομάζεται δευτεροπαθής υποθυρεοειδισμός. Πρόκειται για μια σπάνια πάθηση. Στην κατάσταση αυτή το όργανο που πάσχει είναι η υπόφυση, η οποία δεν μπορεί να παράγει θυρεοειδοτρόφο ορμόνη με αποτέλεσμα ούτε ο θυρεοειδής να μπορεί να παράγει ορμόνες αφού δεν λαμβάνει το απαραίτητο σήμα από την υπόφυση. Τα περισσότερα εργαστήρια δίνουν ως φυσιολογικά όρια της TSH τα 0,4 4,0mU/L. ΌΌμως στις μέρες μας υποστηρίζεται ότι θα πρέπει να υπάρχει μια διαφοροποίηση και για όσους έχουν τιμές μέσα στα φυσιολογικά όρια. Πιο συγκεκριμένα οι τιμές μεταξύ 0,4 και 2,5 θεωρούνται οι απόλυτα φυσιολογικές. Για όσους έχουν τιμές πάνω από 2,5 και κάτω από 4,0 καλό θα είναι να γίνεται μέτρηση και των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων. Τα αντισώματα αυτά είναι που επιτίθενται στον θυρεοειδή και προκαλούν τον υποθυρεοειδισμό. ΆΆτομα με θετικά αντισώματα σημαίνει ότι είναι σε κίνδυνο να αναπτύξουν αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό στο μέλλον και σε αυτά τα άτομα συστήνεται η μέτρηση της TSH ετησίως. ΆΆτομα με TSH μεγαλύτερη του 10 έχουν εξορισμού υποθυρεοειδισμό και θα χρειαστούν θεραπεία. Πριν την έναρξη της θεραπείας είναι φρόνιμο να γίνεται μια επανάληψη της τιμής της TSH, ειδικά στις περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν συνάδουν με τη διάγνωση του. Υπάρχει και μια γκρίζα ζώνη για τις τιμές της ορμόνης αυτής, η οποία είναι μεταξύ του 4,0 και του 10,0. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για υποκλινικό υποθυρεοειδισμό. Υπήρξε μεγάλη συζήτηση για το αν ένα άτομο με υποκλινικό υποθυρεοειδισμό πρέπει η όχι να αρχίσει θεραπεία. Οι περισσότεροι ενδοκρινολόγοι καταλήγουν ότι στις περιπτώσεις αυτές η έναρξη της θεραπείας πρέπει να εξατομικεύεται. Θα πρέπει να συνεκτιμώνται τα συμπτώματα, τα σημεία και οι εργαστηριακές εξετάσεις του ασθενούς. Μερικοί γιατροί θεραπεύουν όλες τις περιπτώσεις υποκλινικού. Κάποιοι άλλοι μόνο όσες περιπτώσεις έχουν συμπτώματα ή παρουσία αντισωμάτων στο αίμα ή αυξημένη χοληστερίνη. Σε κάθε περίπτωση η χορήγηση θεραπείας πρέπει να έχει ως σκοπό της τη διατήρηση της TSH σε φυσιολογικά επίπεδα. Είναι αυτονόητο ότι άτομα με υποκλινικό υποθυρεοειδισμό θα πρέπει να ελέγχονται συχνά για την περίπτωση που ο υποκλινικός εξελιχθεί σε τυπικό υποθυρεοειδισμό. Μια άλλη εξέταση είναι η μέτρηση της θυροξίνης ή Τ4 στο αίμα. Η θυροξίνη είναι η κύρια ορμόνη που παράγεται από τον θυρεοειδή. Στις μέρες μας είναι εφικτή η μέτρηση της ελεύθερης Τ4 (free T4) η οποία είναι ουσιαστικά και το δραστικό κλάσμα της ολικής Τ4 που κυκλοφορεί στο αίμα. Υψηλή ελεύθερη Τ4 σημαίνει υπερθυρεοειδισμό και χαμηλή ελεύθερη Τ4 σημαίνει υποθυρεοειδισμό. Η ελεύθερη Τ4 πρέπει να συνεκτιμάται πάντα με την TSH..endkrinlgs.cm Γρ. Ευφραιμίδης, ενδοκρινολόγος Σελίδα 3

4 ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ: ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ! m c s. Θεραπεία Υποθυρεοειδισμού l n i r k d n e. Ο υποθυρεοειδισμός δεν μπορεί να αναστραφεί. Δεν έχει εφευρεθεί μέθοδος που να μπορεί να κάνει τον θυρεοειδή να ξαναλειτουργήσει κανονικά μετά από την αυτοάνοση επίθεση. Το μόνο που μπορούμε να επιτύχουμε είναι να υποκαταστήσουμε την ποσότητα της ορμόνης που ουσιαστικά λείπει από τον οργανισμό με φάρμακα. Με αυτόν τον τρόπο επαναφέρουμε τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα στα φυσιολογικά με συνέπεια και ο οργανισμός να αρχίσει να λειτουργεί πάλι κανονικά. Το φάρμακο που χορηγείται είναι η θυροξίνη, δηλαδή υποκαθιστούμε την ορμόνη που ο οργανισμός έχει πάψει να παράγει. Η δόση της θυροξίνης πρέπει να εξατομικεύεται. Ο ενδοκρινολόγος όταν αποφασίζει να ξεκινήσει αγωγή με θυροξίνη πρέπει να λαμβάνει υπόψη του κάποιους παράγοντες όπως το βάρος του ασθενούς, την ηλικία του, την αιτία του, την ύπαρξη άλλων ασθενειών και φυσικά ποια άλλα φάρμακα λαμβάνει ο ασθενής. Η αρχική δόση που θα χορηγηθεί, κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να επανεξεταστεί κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης και αυτό όχι γιατί ο υποθυρεοειδισμός έχει χειροτερεύσει άλλα διότι η αρχική δόση είναι κατ εκτίμηση. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να μπορει να ορίσει με ακρίβεια τη δόση της θυροξίνης. Συνήθως μάλιστα ξεκινάμε με μικρότερες δόσεις για να αποφύγουμε την ανάπτυξη Σελίδα 4 συμπτωμάτων υπερθυρεοειδισμού από πιθανή μεγάλη δόση θυροξίνης. g Η θυροξίνη είναι μια ορμόνη μακράς δράσης. Με άλλα λόγια θα χρειαστούν κάποιες εβδομάδες μέχρι ο οργανισμός να προσαρμοστεί στην εξωγενώς χορηγούμενη θυροξίνη. Μετά από 6 10 εβδομάδες θεωρητικά είναι ένα διάστημα μέσα στο οποίο ο οργανισμός θα έχει προσαρμοστεί και ο ενδοκρινολόγος θα μπορεί να μετρήσει εκ νέου με ασφάλεια την TSH προκειμένου να διαπιστώσει υποχώρηση της σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν η TSH εξακολουθεί και είναι υψηλή τότε χρειάζεται αύξηση της δόσης της θυροξίνης και ένα νέο διάστημα 6 εβδομάδων μέχρι την επόμενη μέτρηση. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητες αρκετές επισκέψεις μέχρι να επιτευχθεί η σωστή δόση της θυροξίνης. Κάθε άνθρωπος ανταποκρίνεται διαφορετικά στη χορήγηση του φαρμάκου. ΌΌταν βρεθεί τελικά η απαιτούμενη δόση, τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν θα χρειαστεί νέα αλλαγή για αρκετά χρόνια. Η θυροξίνη είναι χάπι και λαμβάνεται σε καθημερινή βάση. Είναι πολύ σημαντικό να λαμβάνει ο ασθενής τη δόση του καθημερινά χωρίς διακοπή. Αν για οποιοδήποτε λόγο σταματήσει η λήψη της θυροξίνης τότε σιγά σιγά ο ασθενής θα ξαναγίνει υποθυρεοειδικός και θα αναπτύξει τα συμπτώματα του. Είναι καλό το χάπι να λαμβάνεται την ίδια ώρα καθημερινά. Η σύσταση είναι το χάπι να λαμβάνεται το πρωί με άδειο στομάχι ώστε η απορρόφηση του να γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Υπάρχουν κάποια φάρμακα που πρέπει να λαμβάνονται τουλάχιστον 3-4 ώρες μετά τη λήψη της θυροξίνης. Για παράδειγμα τα συμπληρώματα ασβεστίου και σιδήρου και κάποια αντιόξινα που περιέχουν ασβέστιο ή αλουμίνιο. Σε κάθε περίπτωση ο γιατρός θα φροντίσει ενημερώνει τον ασθενήγια τα φάρμακα αυτά. Το να αμελήσει ένας ασθενής να λάβει μια δόση θυροξίνης δεν είναι και τόσο σοβαρό, διότι όπως είπαμε η θυροξίνη είναι μακράς δράσης φάρμακο και εξακολουθεί και παραμένει στον οργανισμό για μεγάλο διάστημα. Αν η στιγμή που διαπιστώσει κάποιος ότι ξέχασε το χάπι είναι χρονικά κοντά στην ώρα που γίνεται η καθημερινή λήψη του, τότε μπορεί να το πάρει άμεσα. Αν το θυμηθεί την επόμενη μέρα τότε δεν υπάρχει πρόβλημα να παραλείψει ένα χάπι. Καλό είναι να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να μην λησμονείτε η καθημερινή δόση. Επίσης σε περίπτωση που κάποιος αμελεί συχνά τη λήψη της θυροξίνης θα πρέπει να σημειώνει πόσες φορές δεν έγινε σωστή λήψη του χαπιού και να ενημερώνει σχετικά τον θεράποντα ενδοκρινολόγο. Γρ. Ευφραιμίδης, ενδοκρινολόγος

5 Λήψη θυροξίνης & εγκυμοσύνη Σε περίπτωση που μια γυναίκα διαπιστώσει ότι έμεινε έγκυος θα πρέπει να συνεχίσει κανονικά τη λήψη της θυροξίνης και να ενημερώσει τον γιατρό της άμεσα. Η θυροξίνη είναι απολύτως ασφαλής για τις εγκύους. Για την ακρίβεια είναι ακόμα περισσότερο απαραίτητη διότι η θυροξίνη δεν θα χρειάζεται πλέον μόνο στην έγκυο αλλά και στο αναπτυσσόμενο έμβρυο. Είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να γίνεται συχνή μέτρηση της TSH. ΈΈχει υπολογιστεί ότι οι έγκυες που λαμβάνουν θεραπεία υποκατάστασης με θυροξίνη χρειάζονται κατά 30-50% περισσότερη θυροξίνη. Μετά την γέννα, η γυναίκα θα μπορεί να επιστρέψει στην η δόση που λάμβανε πριν την εγκυμοσύνη. Το κείμενο επιμελήθηκε ο ενδοκρινολόγος Γρ. Ευφαιμίδης Καραολή 1-3, Δάφνη (Μετρό Δάφνης) Υποθυρεοειδισμός & παχυσαρκία Οι πάσχοντες από υποθυρεοειδισμό παίρνουν βάρος. Επίσης έχουν δυσκολία στην απώλεια βάρους. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αυξάνουν το βάρος τους περισσότερο από κιλά. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στις περιπτώσεις η αύξηση του βάρους συνοδεύεται από μειωμένη όρεξη. ΈΈνας παχύσαρκος επομένως θα πρέπει να αναζητήσει τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του βάρους του και να μην ενοχοποιεί αποκλειστικά και μόνο τον υποθυρεοειδισμό του. Μπορεί ο υποθυρεοειδισμός να προληφθεί; Στις ανεπτυγμένες χώρες που η ποσότητα του ιωδίου στη δίαιτα είναι επαρκής, δεν υπάρχει τρόπος να προλάβει κάποιος τον υποθυρεοειδισμό. Το μόνο όπλο που έχουμε είναι η έγκαιρη διάγνωση. Για το λόγο αυτό άλλωστε όλα τα νεογέννητα υποβάλλονται σε ανιχνευτικό έλεγχο την τρίτη με πέμπτη ημέρα από τη γέννηση τους, προκειμένου να προληφθεί ο νεογνικός υποθυρεοειδισμός. Στη χώρα μας το πρόγραμμα αυτό εφαρμόζεται από το Επίσης, όλες οι έγκυες γυναίκες πρέπει να ελέγχουν τη θυρεοειδική τους λειτουργία. Και φυσικά, άτομα με συμπτώματα ύποπτα για υποθυρεοειδισμό και όσοι έχουν συγγενείς πάσχοντες από αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια είναι απαραίτητο να ελέγχονται. Εν κατακλείδι, το μήνυμα είναι ότι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη αυτοάνοσου είναι η ύπαρξη στο συγγενικό περιβάλλον ατόμων με αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια. ΌΌσοι επομένως θέλουν να προλάβουν την εκδήλωση της νόσου να επισκεφθούν τον ενδοκρινολόγο τους για περαιτέρω οδηγίες..endkrinlgs.cm τηλ: Επισκεφθείτε το blg.endkrinlgs.cm/blg/ Οι πληροφορίες που αναφέρονται στο παρόν άρθρο δεν έχουν σκοπό να αναπληρώσουν την ιατρική εξέταση, διάγνωση και θεραπεία. Συνιστάται η συµβουλή του γιατρού σας για κάθε ζήτηµα που αφορά στην υγεία σας. Γρ. Ευφραιμίδης, ενδοκρινολόγος Σελίδα 5