ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

Transcript

1 ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Επιτροπή Αναφορών ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέµα: Αναφορά 0380/2005, του Eric Andrew Gueslain de Classie, βρετανικής ιθαγένειας, σχετικά µε φόρο 5% στους ευρωπαίους πολίτες που επιθυµούν να πωλήσουν το σπίτι τους στην Ισπανία αλλά δεν έχουν στην κατοχή τους άδεια µονίµου κατοικίας 1. Περίληψη της αναφοράς Ο αναφέρων, βρετανός συνταξιούχος, καταγγέλλει ότι ως πολίτης της ΕΕ χωρίς άδεια µόνιµης κατοικίας στην Ισπανία υπόκειται σε φόρο 5% εάν θελήσει να πωλήσει το αποκτηθέν σπίτι του στην Ισπανία. Σύµφωνα µε πληροφορίες από τις ισπανικές φορολογικές αρχές, αυτός ο φόρος θα επιστραφεί αργότερα. Ωστόσο, κατά τη γνώµη του αναφέροντος, υπάρχει εν προκειµένω διάκριση λόγω ιθαγένειας σε σχέση µε τους Ισπανούς, οι οποίοι δεν υποχρεούνται να καταβάλουν αυτόν τον φόρο. 2. Παραδεκτό Χαρακτηρίσθηκε παραδεκτή στις 14 Σεπτεµβρίου Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει πληροφορίες (άρθρο 192, παράγραφος 4, του Κανονισµού). 3. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 28 Μαρτίου Ιστορικό/Περίληψη των πραγµατικών περιστατικών Ο αναφέρων είναι βρετανός συνταξιούχος, κάτοχος ενός σπιτιού στην Ισπανία. Ο αναφέρων υποστηρίζει ότι ως πολίτης της ΕΕ που δεν διαθέτει άδεια διαµονής στην Ισπανία θα υπόκειτο σε φόρο 5% σε περίπτωση πώλησης του σπιτιού του, ο οποίος, όπως πληροφορήθηκε από τις ισπανικές φορολογικές αρχές, θα του επιστρεφόταν αργότερα. CM\ doc PE v03-00 Eνωµένη στην πολυµορφία

2 Η καταγγελία Ο αναφέρων πιστεύει ότι γίνονται διακρίσεις λόγω εθνικότητας σε βάρος των φορολογουµένων µη µόνιµων κατοίκων, δεδοµένου ότι οι φορολογούµενοι που είναι µόνιµοι κάτοικοι δεν υπόκεινται στον εν λόγω φόρο. Παρατηρήσεις της Επιτροπής σε σχέση µε τους ισχυρισµούς που περιέχονται στην αναφορά Βάσει της ισπανικής φορολογικής νοµοθεσίας τα κεφαλαιακά κέρδη (δηλαδή η διαφορά µεταξύ της τιµής απόκτησης και της τιµής πώλησης ενός ακινήτου) των µη µόνιµων κατοίκων φορολογούνται µε σταθερό συντελεστή 35%, ενώ οι µόνιµοι κάτοικοι υπόκεινται: (1) στην κανονική προοδευτική φορολόγηση όταν τα περιουσιακά στοιχεία παραµένουν στην κυριότητα του φορολογούµενου για λιγότερο από ένα έτος και (2) σε φορολόγηση µε σταθερό συντελεστή 15% όταν τα περιουσιακά στοιχεία εκποιούνται τουλάχιστον ένα έτος µετά την απόκτησή τους. Ο αναφέρων προφανώς αναφέρεται στη διάταξη του ισπανικού νόµου για τη φορολογία εισοδήµατος των µη µόνιµων κατοίκων («Ley del Impuesto sobre la Renta de no Residentes»), σύµφωνα µε την οποία, σε περίπτωση µεταβίβασης ακινήτων που βρίσκονται στην ισπανική επικράτεια από φορολογουµένους χωρίς µόνιµη διαµονή, ο αποκτών υποχρεούται να παρακρατήσει ποσοστό 5% του συµφωνηθέντος τιµήµατος και να µεταβιβάσει το ποσό αυτό στις ισπανικές αρχές έναντι φόρου κεφαλαιακών κερδών. Ο πωλητής αποκτά κατά συνέπεια την αντίστοιχη φορολογική πίστωση. Το εν λόγω 5% του τιµήµατος δεν είναι πρόσθετος φόρος επί των κεφαλαιακών κερδών, που καταβάλλεται µόνον από φορολογούµενους που δεν είναι µόνιµοι κάτοικοι, αλλά ένας τρόπος διασφάλισης της είσπραξης του οφειλόµενου φόρου 35% επί των κεφαλαιακών κερδών από φορολογούµενους που δεν είναι µόνιµοι κάτοικοι. Συνήθως το 5% που παρακρατείται επί της τιµής πώλησης υπολείπεται του φόρου του 35% που οφείλεται επί των κεφαλαιακών κερδών. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η προαναφερθείσα νοµοθεσία που προβλέπει διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές επί των κεφαλαιακών κερδών των µόνιµων κατοίκων και των µη µόνιµων κατοίκων φορολογουµένων δεν είναι συµβατή µε την αρχή της ελευθερίας κινήσεων κεφαλαίου που εγγυάται το άρθρο 56 της Συνθήκης ΕΚ, καθώς και µε την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων, και για τον λόγο αυτόν αποφάσισε να παραπέµψει την Ισπανία στο ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων βάσει του άρθρου 226 της Συνθήκης ΕΚ (επισυνάπτεται το σχετικό δελτίο Tύπου). Συµπεράσµατα Η Επιτροπή προτείνει την περάτωση της εξέτασης της αναφοράς../. Συνηµµένο(α) PE v /6 CM\ doc

3 Direct taxation: Commission decides to refer Spain to the Court of Justice over two tax provisions The European Commission has decided to refer Spain to the Court of Justice over its taxation of non-residents' capital gains realised on the sale of Spanish immovable property. Under Spanish law, capital gains of resident individuals derived from immovable property are taxed at a rate of 15%, whereas similar capital gains of non-resident individuals are taxed at a rate of 35%. The Commission has also decided to refer Spain to the Court of Justice over its taxation of non-residents' employment-related income. Under Spanish law employment related income is generally subject to a final withholding tax at a rate of 25% when it is paid to non-resident individuals whereas for resident individuals it is taxed according to a progressive scale. The Commission considers that Spanish tax legislation in these two areas fails to conform to the EC Treaty requirements, in particular to the nondiscrimination principle. Spain has not changed its legislation despite the Commission's formal request of July 2005 (IP/05/933). Employment income of non-residents Spanish tax legislation subjects resident individuals to progressive taxation on their employment-related income while applying a flat tax rate of 25% to the Spanish income from employment of non-resident individuals (with exceptions for pensions and income of nonresident short term employees). As a result, non-residents are subject to a higher tax burden than resident individuals, because the latter are subject to progressive rates of taxation ranging from 15% to 45%. The difference in treatment is most significant in the case of taxpayers receiving a comparatively low income, such as trainees. The Commission considers that the Spanish tax legislation fails to conform to the EC Treaty requirements, in particular to the non-discrimination principle. The higher tax burden on nonresidents also makes it less attractive for Spanish employers to recruit labour from other Member States rather than from Spain and thus represents an obstacle to the free movement of workers. Capital gains of non-residents Under Spanish legislation capital gains of non-resident individuals are taxed at a flat rate of 35%, whereas residents are subject to progressive taxation when the fixed assets remain within the possession of the taxpayer for less than one year, and to a flat rate of 15% when the assets are realised after one year of possession. Thus, non-resident individuals are always subject to a higher tax burden if they sell their property after one year of possession, and are so in most cases, if the property is sold within the year after acquisition. The Commission considers that the Spanish tax legislation fails to conform to the freedom of capital movement enshrined Article in the EC Treaty together with the non-discrimination principle. Background CM\ doc 3/6 PE v03-00

4 The European Court of Justice has clearly established in its rulings that it is contrary to EU law (to the rules on free movement of persons and free movement of capital) to tax residents and non-residents differently, if there is no objective difference between the situation of the two to justify the difference in treatment. Moreover, in Case C-234/01 (Gerritse), the Court also made it clear that it is only permissible to apply a flat and definitive tax rate to a nonresident if that rate is not higher than that which would be applied to that person under the progressive table, applied to the net income increased by the personal basic tax-free allowance which is applied to residents. The latest information on infringement procedures concerning all Member States can be found at: The Commission considers that the difference in tax treatment of the two categories of taxpayers constitutes indirect discrimination on the grounds of nationality prohibited by the Treaty. 4. Συµπληρωµατική απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 7 Μαΐου Η ισπανική φορολογική µεταρρύθµιση εγκρίθηκε από το ισπανικό κοινοβούλιο µε τον νόµο 35/2006 της 28ης Νοεµβρίου 2006, που δηµοσιεύθηκε στην Επίσηµη Εφηµερίδα της 29ης Νοεµβρίου Μία από τις σηµαντικότερες τροποποιήσεις είναι ότι το εισόδηµα από υπεραξίες φορολογείται µε σταθερό συντελεστή 18%, ανεξαρτήτως της περιόδου συσσώρευσης και του εάν ο φορολογούµενος είναι µόνιµος κάτοικος Ισπανίας ή όχι. Θεωρούµε, εποµένως, ότι η συγκεκριµένη τροποποίηση αίρει κάθε διάκριση στον τοµέα αυτόν στο εξής: ο ίδιος σταθερός φορολογικός συντελεστής εφαρµόζεται στα κεφαλαιακά κέρδη κατοίκων και µη κατοίκων. Η Επιτροπή έκρινε ότι η παλαιότερη νοµοθεσία, η οποία προέβλεπε διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές για τα κεφαλαιακά κέρδη κατοίκων και µη κατοίκων, δεν ήταν συµβατή µε την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 56 της Συνθήκης ΕΚ, καθώς και µε την αρχή για την απαγόρευση των διακρίσεων, και για τον λόγο αυτόν αποφάσισε να παραπέµψει την Ισπανία στο ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σύµφωνα µε το άρθρο 226 της Συνθήκης ΕΚ. Για τον λόγο αυτόν, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ισπανίας. Επειδή είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες η εφαρµογή των κανόνων που εισήγαν διακρίσεις είχαν προκαλέσει προβλήµατα, και επειδή η ισπανική νοµοθεσία δεν προβλέπει µέσο προσφυγής σε τέτοιες περιπτώσεις, η Επιτροπή δεν προτίθεται να διακόψει τη διαδικασία επί παραβάσει, παρά τη θέση σε ισχύ της νέας νοµοθεσίας. Η Επιτροπή επί του παρόντος πραγµατοποιεί τις αναγκαίες προπαρασκευαστικές εργασίες προκειµένου να προσφύγει ενώπιον του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε σχέση µε την υπόθεση παράβασης αριθ. 2004/ Συµπληρωµατική απάντηση της Επιτροπής (ΑΝΑΘ. ΙΙ), που ελήφθη στις 6 Σεπτεµβρίου PE v /6 CM\ doc

5 υνάµει της προηγούµενης ισπανικής νοµοθεσίας, οι µόνιµοι κάτοικοι εξωτερικού ήταν πάντα υποκείµενοι σε µεγαλύτερη ουσιαστικά φορολογική επιβάρυνση από τους κατοίκους ηµεδαπής αν πωλούσαν την ιδιοκτησία τους ύστερα από ένα έτος κατοχής, και το ίδιο συνέβαινε και στις περισσότερες περιπτώσεις που η πώληση πραγµατοποιείτο µέσα στο έτος απόκτησης της ιδιοκτησίας. Η Ισπανία τροποποίησε τη νοµοθεσία. Από την 1η Ιανουαρίου 2007, το εισόδηµα από υπεραξίες φορολογείται µε σταθερό συντελεστή 18%, ανεξαρτήτως της περιόδου συσσώρευσης και του εάν ο φορολογούµενος είναι µόνιµος κάτοικος Ισπανίας ή όχι. Εντούτοις, λόγω του ότι υπήρχαν πολλές περιπτώσεις στις οποίες εφαρµόστηκαν κανόνες που εισήγαγαν διακρίσεις και η ισπανική νοµοθεσία δεν προέβλεπε µέσα αποκατάστασης για τέτοιες καταστάσεις, η Επιτροπή προσέφυγε στο ικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις 6 Οκτωβρίου 2009, το ικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε ότι: «επιφυλάσσοντας διαφορετική µεταχείριση, έως τις 31 εκεµβρίου 2006, στις υπεραξίες που είχαν αποκοµισθεί στην Ισπανία από κατοίκους ηµεδαπής και σε εκείνες που είχαν αποκοµισθεί από κατοίκους αλλοδαπής, το Βασίλειο της Ισπανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 56 ΕΚ και 40 της συµφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονοµικό Χώρο, της 2ας Μαΐου 1992». Όσον αφορά τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν οι φορολογούµενοι που δεν είναι µόνιµοι κάτοικοι Ισπανίας και επλήγησαν από την εφαρµογή των προγενέστερων κανόνων οι οποίοι εισήγαγαν διακρίσεις όταν ζητούν να τους επιστραφεί ο φόρος που κατέβαλαν, πρέπει να σηµειωθεί ότι το ικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δηλώσει ήδη ότι η διασφάλιση της προστασίας των δικαιωµάτων που εκχωρούνται από το κοινοτικό δίκαιο αποτελεί ζήτηµα που εµπίπτει στο πεδίο της διαδικαστικής αυτονοµίας των κρατών µελών. Βάσει της ισπανικής νοµοθεσίας, το φορολογούµενο πρόσωπο έχει το δικαίωµα να ζητήσει τη διόρθωση της φορολογικής του δήλωσης και, όπου κρίνεται απαραίτητο, την επιστροφή των µη οφειλόµενων ποσών που έχει καταβάλει υπό την προϋπόθεση ότι θα το πράξει αυτό σε διάστηµα τεσσάρων ετών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει ότι οι ισπανικές φορολογικές αρχές προβαίνουν ήδη σε επιστροφή φόρων και θεωρεί ότι η υποβολή αιτήµατος µεµονωµένα για επιστροφή φόρου δεν συνιστά εµπόδιο ή περιορισµό στην άσκηση αυτού του δικαιώµατος. Μέχρι σήµερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει λάβει καταγγελίες για τη συγκεκριµένη κατάσταση από φορολογούµενους που δεν είναι µόνιµοι κάτοικοι. Όσον αφορά τους φορολογούµενους των οποίων το δικαίωµα για διόρθωση και επιστροφή των ποσών που κατέβαλαν χωρίς να οφείλουν να τα καταβάλουν είχε παραγραφεί όταν εκδόθηκε η απόφαση του ικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση αποζηµίωσης για την απώλεια που υπέστησαν στο Consejo de Ministros (Συµβούλιο Υπουργών). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει ότι το Consejo de Ministros απέρριψε αίτηση σχετικά µε το εν λόγω ζήτηµα, υποστηρίζοντας ότι η παραβίαση της Συνθήκης της ΕΕ από τον ισπανικό νόµο δεν ήταν αρκούντως σοβαρή, κάτι που αποτελεί µία από τις τρεις απαιτούµενες προϋποθέσεις, σύµφωνα µε την πάγια νοµολογία του ικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αιτών αποφάσισε να προσφύγει ενώπιον του Tribunal Supremo κατά της συγκεκριµένης απόφασης. Εναπόκειται στο ικαστήριο να αποφασίσει αν η παραβίαση της ΣΛΕΕ από τον ισπανικό νόµο ήταν αρκούντως σοβαρή και, κατά συνέπεια, αν οι CM\ doc 5/6 PE v03-00

6 φορολογούµενοι δικαιούνται επιστροφή του καταβληθέντος φόρου. PE v /6 CM\ doc