--- φωτογραφiες εργων μπορειτε να βρειτε στο παρακατω link:

Transcript

1 Από την Παρασκευή 24.7, στην πολιτιστική πλατφόρμα ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ εγκαινιάζονται δύο νέες ατομικές εκθέσεις: I do not know you but I love you, της Σέρβας ζωγράφου, Maja Djorjevic και Lycra Proper, της Ελληνίδας γλύπτριας Ραλλού Παναγιώτου. Η πλατφόρμα παρουσιάζει επίσης τη νέα εγκατάσταση της ομαδικής έκθεσης Δύο Χωριά από τη Μύκονο ΙΙ. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων περφόρμερ και θεωρητικοί που την ίδια περίοδο συμμετέχουν στο residency του Tinos Quarry Platform στην Τήνο, θα απαγγείλουν αποσπάσματα από διάφορα κείμενα. Συγκεκριμένα, η Jennifer Teets θα απαγγείλει από το κείμενο Art as Experience (1934) του Αμερικάνου John Dewey, ενώ κείμενα του resident Valentinas Klimasauskas, θα διαβαστούν από τον Πέτρο Τουλούδη και την Salomeja Marcinkeviciute, χρησιμοποιώντας ως έμπνευση την παραδοσιακή μουσική πολυφωνική μέθοδο της Λιθουανίας για να ενώσουν έτσι διαφορετικές μορφές έκφρασης. Οι αναγνώσεις θα λάβουν χώρα στην ταράτσα των ΔΥΟ ΧΩΡΙΩΝ, στα πλαίσια της συνεργασίας μεταξύ του Tinos Quarry Platform και των ΔΥΟ ΧΩΡΙΩΝ. --- εγκαινια εκθεσεων: παρασκευh 24 ιουλiου, 20:00-00:00 διαρκεια εκθεσεων: ωρεσ λειτουργιασ: δευτερα-κυριακη, 11:00-14:00 & 18:00-02:30 φωτογραφiες εργων μπορειτε να βρειτε στο παρακατω link: πληροφοριες τυπου: δημητρα κολλερου dimitra@diohoria.com γενικeς πληροφοριες:

2 maja djordjevic I don t know you, but I love you Η Maja Djordjevic (γ. 1990) ανήκει στην πρώτη γενιά παιδιών που μεγάλωσαν σχεδιάζοντας γραφήματα doodles σε υπολογιστή. Ένα doodle είναι ένα απλό σχέδιο που απεικονίζει είτε κάποια συγκεκριμένη παραστατική έννοια, είτε αφηρημένα σχήματα. Τυπικά παραδείγματα doodle αποτελούν τα σκαριφήματα που βρίσκουμε στο περιθώριο των σχολικών τετραδίων. Δημοφιλή είδη doodles αποτελούν φιγούρες από χαρακτήρες κόμιξ, φανταστικά όντα, τοπία, γεωμετρικά σχήματα και μουντζούρες. Τη δεκαετία του 90 εμφανίστηκαν τα πρώτα ψηφιακά doodles σχεδιασμένα από κάποιο λογισμικό πρόγραμμα σε υπολογιστή. Χάρη στις δυνατότητες που προσφέρουν αυτά τα προγράμματα, τα ψηφιακά doodles χαρακτηρίζονται από τα ζωντανά, σχεδόν πλαστικά τους χρώματα (όπως το έντονο ροζ και το τιρκουάζ) τα οποία δίνουν περισσότερο συναίσθημα στα σχέδια που απεικονίζουν. Αυτό που επιτυγχάνει στη ζωγραφική της η Djordjevic είναι να μεταφέρει αυτήν την πλαστικότητα των χρωμάτων καθώς και όλο το συναίσθημα που τα χαρακτηρίζει, σε ζωγραφικά έργα φτιαγμένα με την τεχνική και τη μαεστρία των μεγάλων κλασσικών ζωγράφων. Δημιουργεί έργα από λάδι σε καμβά τα οποία όμως, είναι πανομοιότυπα στην αισθητική, και στην απόδοση των συναισθημάτων με τα ψηφιακά doodles που φτιάχνει ως προσχέδια των έργων της.

3 H έκθεση I do not know you but I love you αποτελείται από δύο μέρη. Στον χώρο των ΔΥΟ ΧΩΡΙΩΝ παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα που αποτελούν το ημερολόγια της καλλιτέχνιδας από τη στιγμή που της έγινε η πρόταση να συμμετάσχει στο πρόγραμμα φιλοξενίας των ΔΥΟ ΧΩΡΙΩΝ μέχρι τη στιγμή που έφθασε στη Μύκονο. Τα έργα αυτά είναι αντικατοπτρισμός της φαντασίας της και των συναισθημάτων που την κυρίευαν για την πρόταση που της είχε γίνει. Η Djordjevic τα σχεδίασε χωρίς να δει και να ερευνήσει καμία εικόνα της Μυκόνου. Στο διαδίκτυο παρουσιάζονται doodleς της Djordjevic που είναι αποτέλεσμα της επιτόπιας έρευνας που έκανε μετά την παραμονή της για 1 μήνα στη Μύκονο. Τα doodles αυτά παρουσιάζονται κάτω από τον τίτλο Now I know you and I really love you, στα κοινωνικά δίκτυα όλων των φορέων (καταστήματα, οργανισμοί, μπαρ) που ενέπνευσαν την καλλιτέχνη κατά την παραμονή της στο νησί, καθώς και στην ιστοσελίδα των ΔΥΟ ΧΩΡΙΩΝ. Η Maja Djordjevic (γ. 1990, Βελιγράδι) είναι μια νέα ανερχόμενη καλλιτέχνης με βάση το Βελιγράδι, όπου ζει και εργάζεται. Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών (Βελιγράδι) το Η δουλειά της έχει εκτεθεί στh Σερβία, στο Novisad και στο Stiftung Donauschwabisches Museum,Stuttgart, Karlsrue, Γερμανία. Κατά τη διάρκεια του 2015 η δουλειά της έχει παρουσιαστεί στην KM8 Gallery, Βελιγράδι και στο Cultural Center of Ribnica, Kraljevo, Σερβία. Η Djordjevic έχει λάβει το Rista i Beta Vukanović, βραβείο Ζωγραφικής για νέους ζωγράφους, καθώς και το βραβείο σχεδίου από την Σχολή Καλών Τεχνών, Βελιγράδι.

4 δεις μηχανισμοί νεωτερικότητας, παρουσίασης του εαυτού, ως στοιχειώδεις πολιτισμικές προραλλου παναγιωτου Lycra Proper Η Ραλλού Παναγιώτου δημιουργεί έργα όπου θραύσματα αρχιτεκτονικών τοπίων, ανατομίες συγκεκριμένων προϊόντων και ίχνη από δραστηριότητες που υποδεικνύουν κατάσταση διακοπών και ρέμβης, μεταπλάθονται σε σύνθετες τοπολογίες. Το έργο της προκύπτει ως μια σύγκλιση στοιχείων του ατομικού, της εργασίας της μνήμης, των έκκεντρων συνθηκών της περιφέρειας - με τη μορφή ιδιαίτερης υλικότητας, αρχιτεκτονικών συνθηκών, χρηστικών προϊόντων ως μεταλλαγμένες εκδοχές δυτικού στυλ - με την ενοποιητική έννοια του junkspace, αυτού που απομένει όταν παρέλθει η διαδικασία του εκσυγχρονισμού. Τα έργα της Ραλλούς Παναγιώτου εστιάζουν στην αμφίδρομα διαβρωτική σχέση του φυσικού με προϊόντα και υλικά όπως eyeliner, lycra, πλαστικά καλαμάκια, ειδωμένων ως στοιχειώ-

5 εκτάσεις του σώματος σε συνεχώς μεταβαλλόμενα κοινωνικά περιβάλλοντα πολυτέλειας. Στην ατομική έκθεση της με τίτλο Lycra Proper στα Δύο Χωριά, η Ραλλού Παναγιώτου εστιάζει στη «γραφειοκρατεία του ελεύθερου χρόνου», στο πώς η έννοια των διακοπών αρχειοθετείται και κατηγοριοποιείται. Η lycra μετατρέπεται από υλικό σε ιδέα. Lycra μαγιώ των δεκαετιών του 80 και 90, προϊόντα της εγχώριας βιοτεχνίας, συγκεκριμένα αλλά αρχετυπικά, επανακατασκευάζονται μέσα από διαδοχικές βιομηχανικές διαδικασίες, μετατρέπονται σε συμπαγείς μνήμες, σε «κλασικές προτομές» τοποθετημένες πάνω σε έπιπλα γραφείου. Τα eyeliner μετατρέπονται σε αρχαϊκά βιομηχανικά τεχνήματα. Lycra στους κάκτους. Η Ραλλού Παναγιώτου (γ. 1978) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Γλασκώβης. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στο Glasgow School of Art in Glasgow, Ηνωμένο Βασίλειο. Μερικές από τις πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της είναι οι Between Shampoo & Snakes, IBID Projects, Λος Άντζελες (2014), Second Plateau, Melas/Papadopoulos, Αθήνα, Liquid Degrade, Riis gallery, Όσλο, Liste, IBID Projects, Basel (2013), Artists & Engineers, IBID Projects στο ReMap, Αθήνα (2011); Exaggerate The Classics, IBID Projects, Λονδίνο, Heavy Make Up, AMP, Αθήνα (2010); 4x4: Rallou Panagiotou, Transmission, Γλασκώβη (2009). Ενώ ανάμεσα στις πρόσφατες ομαδικές της εκθέσεις βρίσκονται The Corrupted Self, Riis gallery, Στικχόλμη (2014,) Hell As Pavilion, Palais de Tokyo, Παρίσι, All Masters At the Swing Door, επιμ. Ραλλού Παναγιώτου, Remap4, Αθήνα, At Table and In Bed, Melas/ Papadopoulos, Αθήνα (2013), One Person s Materialism Is Another Person s Romanticism, επιμ. Ραλλού Παναγιώτου, Anthea Hamilton, Lorna Macintyre, Glasgow International, Γλασκώβη, Harold Ancart, Rallou Panagiotou, Colin Snapp, IBID Projects, Λονδίνο, Méditerranée, Lanitis Foundation, Λευκωσία (2012).

6 δυο χωρια απο τη μυκονο ΙΙ Τέλος, η έκθεση Δυο Χωριά από τη Μύκονο II σε επιμέλεια της Μαρίνας Βρανοπούλου συγκεντρώνει έργα των Atelier Arizona, Γιάννη Βαρελά, Hugo Canoilas, Maja Djordjevic, Vassilis H., Η λία Καφούρου, Διονύση Καβαλιεράτου, Παναγιώτη Λουκά, Όλγας Μηλιαρέση-Φωκά, Μαλβίνας Παναγιωτίδη, Ραλλού Παναγιώτου, Selma Parlour, Wilhelm Sasnal, Aleksandar Todorovic, Αλέξανδρου Τζάννη, Πάνου Τσαγκάρη, Aleksandra Urban, Honza Zamojski και Vassilis H. Η ίδια η έκθεση, όπως άλλωστε και η πολιτιστική πλατφόρμα που την φιλοξενεί, μετασχηματίζεται διαρκώς και στις 24.7 παρουσιάζει μία νέα έκφανση της: τα έργα είναι άλλα από αυτά που παρουσιάστηκαν στα εγκαίνια της έκθεσης τον Ιούνιο, η νέα δουλειά των καλλιτεχνών έχει ανατροφοδοτήσει την υπάρχουσα ενημερώνοντας την. Κι αυτό γιατί, όπως δηλώνει η ιστορικός τέχνης Μαρίνα Βρανοπούλου, «τα Δυο Χωριά είναι πρώτα από όλα μια έρευνα εν εξελίξει, μία ερώτηση που προσπαθούμε ν απαντήσουμε, μια πλατφόρμα, με άλλα λόγια, τέχνης που λειτουργεί ως αφετηρία κι όχι ως τελικός προορισμός». Η έκθεση μελετά το δίπολο έλξης απώθησης που σχετίζεται με τη Μύκονο, καθώς και την τρέχουσα κατάσταση του τουρισμού και τις κοινωνικοπολιτικές αναταραχές της χώρας. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες έλαβαν εκτενές υλικό με όλα τα λήμματα που χαρακτηρίζουν τη Μύκονο από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Στη συνέχεια προσκλήθηκαν να έρθουν να μείνουν στο νησί (residency), να κάνουν επιτόπια έρευνα και να τοποθε-

7 τηθούν προσωπικά πάνω στο τι είναι η Μύκονος (και τι η Ελλάδα) σε σχέση με τα στερεότυπα που της αποδίδονται, μετασχηματίζοντας έτσι την εμπειρία της επαφής τους με το νησί σε δημιουργία. Λίγα λόγια για την πολιτιστική πλατφόρμα ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ Τα Δύο Χωριά είναι μια νέα πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης και πολιτισμού. Μέσα από ένα ζωντανό πρόγραμμα από εκθέσεις, residencies, εκδηλώσεις, εκδόσεις και pop-up βιβλιοπωλεία, τα Δύο Χωριά διεγείρουν τη συζήτηση, τον πειραματισμό, τη δημιουργικότητα και την ανταλλαγή γνώσης με το κοινό. Δημιουργήθηκαν το 2015 από τη Μαρίνα Βρανοπούλου με σκοπό να στηρίξουν τους καλλιτέχνες στην παραγωγή και την έκθεση των έργων τους. Επιπλέον, τα Δύο Χωριά ενθαρρύνουν το διάλογο μεταξύ της εγχώριας και της παγκόσμιας σκηνής τέχνης, προωθώντας την ελληνική και διεθνή τέχνη σε ένα ευρύτερο κοινό. Τα Δύο Χωριά προσπαθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολιτιστικού πειραματισμού στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, παρουσιάζοντας σημαντικές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις φημισμένων καλλιτεχνών. Παράλληλα, μια νεότερη γενιά καλλιτεχνών θα συμμετέχει στις εκθέσεις και τα προγράμματα φιλοξενίας. Τα Δύο Χωριά συνεργάζονται επίσης με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και το βιβλιοπωλείο OMMU, με σκοπό να φιλοξενούν εκδόσεις τέχνης στον κήπο των Δύο Χωριών. Μια ακόμη συνεργασία είναι και αυτή μεταξύ των Δυο Χωριών και της Tinos Quarry Platform. Το όνομα Δύο Χωριά είναι εμπνευσμένο από τον τίτλο ενός βιβλίου του Έλληνα αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, «Δύο Χωριά στη Μύκονο», όπου η λέξη χωριά σημαίνει ταυτόχρονα οικισμός, αλλά και μέρος. Έχοντας σα βάση τους στη Μύκονο, οι δράσεις των Δύο Χωριών εκτείνονται νομαδικά και σε άλλους τόπους, στοχεύοντας, από τη μια, στη μελέτη των διαφορετικών κοινωνικών όψεων που παρουσιάζει ο καθένας, και αποτελώντας την κινητήριο δύναμη για την καλλιτεχνική δημιουργία, από την άλλη. Πρόκειται για τόπους, σχεδόν τόσο δημοφιλείς όσο και η Μύκονος στο μη-μυημένο στην τέχνη κοινό, που παρουσιάζουν μια εξίσου ενδιαφέρουσα και δυναμική κοινωνική κατάσταση. ta δυο χωρια ευχαριστουν θερμα τουσ κυριους χορηγουσ και τους υποστηρικτεσ