ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ. e-posters

Transcript

1 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ e-posters 0

2 Α1 Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ RANIBIZUMAB ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ Α. Λιάσκα, Ε. Μακρή, Κ. Ανδριανοπούλου, Β. Δημοπούλου, Σ. Σταμέλου Οφθαλμολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας Σκοπός: Η αποτύπωση της αποτελεσματικότητας του ranibizumab στο προερχόμενο από απόφραξη της κεντρικής φλέβας αμφιβληστροειδούς οίδημα ωχράς. Υλικό & Μέθοδος: αναδρομική παρεμβατική μελέτη σειράς 5 ασθενών (άνδρες, ηλικίας 59 έως 76 ετών) με απόφραξη κεντρικής φλέβας αμφιβληστροειδούς και πρόσφατη (4-15 ημερών) μείωση όρασης. Καταγράφηκαν η αρχική οπτική οξύτητα, το πάχος της ωχράς (central foveal thickness-cft), ο αριθμός των ενέσεων ranibizumab, το διάστημα παρακολούθησης, η τελική οπτική οξύτητα και το τελικό CFT. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα αυξήθηκε από Μέτρηση Δακτύλων σε 1/10 έως 5/10(Wilcoxon signed rank sum test, p= ), ο αριθμός των ενέσεων ήταν 2 έως 5, το διάστημα παρακολούθησης ήταν 3 έως 9 μήνες, το CFT μειώθηκε από μm σε μm(wilcoxon signed rank sum test, p= ). Φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της μείωσης του οιδήματος της ωχράς και του αριθμού των ενέσεων (Spearman correlation, p=0.0539). Δεν υπήρξε κανένας οφθαλμός με νεοαγγειακό γλαύκωμα. Σε έναν ασθενή με την υποχώρηση του οιδήματος αποκαλύφθηκε υαλοειδοωχρική έλξη η οποία αντιμετωπίστηκε με ocriplasmine. Συμπεράσματα: στην απόφραξη κεντρικής φλέβας αμφιβληστροειδούς η μηνιαία χορήγηση ranibizumab μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την οπτική οξύτητα και να μειώσει το οίδημα ωχράς. Η διατήρηση των αποτελεσμάτων επιτυγχάνεται με επαναλαμβανόμενες ενέσεις. 1

3 Α2 Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΘΕΜΑΤΟΣ ΔΕΞΑΜΕΘΑΖΟΝΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΕΣ anti-vegf ΕΓΧΥΣΕΙΣ Ζ. Καψάλα, Κ. Γκλεζάκος, Μ. Κόλλιας, Β. Παπαδόπουλος, Κ. Πέτρου Οφθαλμολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Σκοπός: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του ενδοϋαλοειδικού ενθέματος δεξαμεθαζόνης στη θεραπεία παθήσεων της ωχράς κηλίδας σε σύγκριση με τις ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-vegf. Υλικό & Μέθοδος: Πρόκειται για αναδρομική μελέτη στην οποία συμπεριλήφθηκαν 18 ασθενείς με μέση ηλικία 71±11 έτη. Στους ασθενείς αυτούς χορηγήθηκε ενδοϋαλοειδικό ένθεμα δεξαμεθαζόνης, ενώ στο παρελθόν είχαν υποβληθεί σε ενδοϋαλοειδικές ενέσεις anti-vegf. Υπολογίστηκε η μεταβολή της καλύτερα διορθωμένης οπτικής οξύτητας, της ενδοφθάλμιας πίεσης και του κεντρικού πάχους του αμφιβληστροειδούς μετά τη χορήγηση του ενθέματος δεξαμεθαζόνης, καθώς και μετά την τελευταία anti-vegf ένεση. Αποτελέσματα: Θεραπεύτηκαν συνολικά 19 οφθαλμοί με ενδοϋαλοειδικό ένθεμα δεξαμεθαζόνης από τους οποίους οι 6 παρουσίαζαν υγρού τύπου ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (υηεω), 11 διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας (ΔΟΙΩ) και 2 απόφραξη φλέβας αμφιβληστροειδούς (ΑΦΑ). Η οπτική οξύτητα και η ενδοφθάλμια πίεση παρουσίασαν μικρή μη στατιστικά σημαντική μεταβολή κατά την εξέταση των ασθενών 14±7 ημέρες μετά τη χορήγηση του ενθέματος. Αντίθετα, το κεντρικό πάχος του αμφιβληστροειδούς σημείωσε στατιστικά σημαντική μείωση κατά μέσο όρο κατά 111μm (p=0,000). Οι ίδιες παράμετροι στον έτερο μη θεραπευθέντα οφθαλμό δε σημείωσαν μεταβολή. Anti-VEGF θεραπεία έλαβαν 28 οφθαλμοί, από τους οποίους 9 είχαν διαγνωσθεί με υηεω, 17 με ΔΟΙΩ και 2 με ΑΦΑ. Οι ασθενείς έλαβαν κατά μέσο όρο 9±5 ενέσεις anti- VEGF και εξετάστηκαν 8±3 ημέρες μετά τη χορήγηση της θεραπείας. Για το θεραπευόμενο οφθαλμό δε σημειώθηκε μεταβολή της οπτικής οξύτητας και της ενδοφθάλμιας πίεσης, ενώ το κεντρικό πάχος του αμφιβληστροειδούς ελαττώθηκε κατά μέσο όρο κατά 58 μm (p=0,003). Στον έτερο μη θεραπευθέντα οφθαλμό δε προέκυψε καμία στατιστικά σημαντική μεταβολή. Δεν παρατηρήθηκε ανεπιθύμητη ενέργεια (τοπική ή συστηματική) σε κανέναν ασθενή. Συμπεράσματα: Στη μελέτη μας το οίδημα στην περιοχή της ωχράς κηλίδας μειώθηκε περισσότερο με το ενδοϋαλοειδικό ένθεμα δεξαμεθαζόνης συγκριτικά με τις anti-vegf ενέσεις. Ωστόσο, η οπτική οξύτητα δε σημείωσε σημαντική μεταβολή με καμία από τις δύο θεραπείες. 2

4 Α3 Μελέτη ασφάλειας της ενδουαλοειδικης ένεσης του εμφυτεύματος δεξαμεθαζονης (Ozurdex ) Δ.Κυριάκου 1, A. Boixadera 1, S. Copete 1, L. Distefano 1 1 Vall d'hebron University Hospital, Barcelona, Spain Σκοπός: Αξιολόγηση της ασφάλειας του εμφυτεύματος δεξαμεθαζονης σε 185 οφθαλμούς 177 ασθενών από τον Απρίλιο του 2012 έως τον Ιούνιο του 2014 στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Vall d'hebrón της Βαρκελώνης. Υλικό & Μέθοδος: Aναδρομική μελέτη σειράς περιστατικών. Μελετήθηκε η ένδειξη για θεραπεία, ο αριθμός οφθαλμών που πρώτη φορά δέχονταν θεραπεία και αυτών που είχαν ήδη υποβληθεί σε ένεση, η ενδοφθαλμια πίεση, η οφθαλμική αντιυπερτασικη θεραπεία, ο αριθμός και τα χρονικά διαστήματα μεταξύ των ενέσεων, ο μέσος χρόνος παρακολούθησης και οι επιπλοκές. Αποτελέσματα: 56 οφθαλμοί (30%) λάμβαναν για πρώτη φορά θεραπεία με ενδουαλοειδικη ένεση και 129 (70%) είχαν ήδη υποβληθεί σε ενδουαλοειδικη θεραπεία. 50% έπασχαν από διαβητικό οίδημα της ωχρας, 19,5% θρόμβωση κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς και 18,4% θρόμβωση φλεβικού κλάδου του αμφιβληστροειδούς. Η μέση ενδοφθαλμια πίεση πριν την ένεση ήταν 15,8+/- 2,6 mmhg και η υψηλότερη μέση τιμή παρατηρήθηκε στις 8 εβδομάδες με τιμές πίεσης 19+/-6,4. 26% των ασθενών χρειάστηκαν την χρήση 1,4 αντιυπερτασικων κολλύριων (1-4 κολλύρια), και 2 ασθενείς με προηγούμενη διάγνωση γλαυκώματος υποβλήθηκαν σε χειρουργείο. Η δημιουργία καταρράκτη διαπιστώθηκε σε ένα 22,3%. Η μέση τιμή του αριθμού των ενέσεων ήταν 2,3 (1-5) με μέσο χρονικό διάστημα μεταξύ των ενέσεων 5 μήνες. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 12 μήνες (5-26). Ένα 4.3% των ασθενών παρουσίασαν επιπλοκές: ένα περιστατικό λοιμώδους εδοφθαλμιτιδας, ένα άσηπτης ενδοφθαλμιτιδας, ένα περιστατικο με ρωγμή αμφιβληστροειδούς, ένα με ενδουαλοειδικη αιμορραγία, ένα με υποτονία και ένα με μετανάστευση του εμφυτεύματος στο πρόσθιο ημιμόριο. Συμπεράσματα: Το εμφύτευμα δεξαμεθαζονης έχει ένα καλό προφίλ ασφαλείας γίνεται ο κατάλληλος έλεγχος της ενδοφθαλμιας πίεσης. εάν 3

5 Α4 ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΗΛΙΚΙΑΚΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ ΥΓΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΡΑΞΗΣ ΚΛΑΔΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΤΟΥ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ Ιωάννης Α. Μάλλιας 1, Μυλόβα Παναγιώτα 1, Τασσιοπούλου Αναστασία 1 Laser Plus Eye, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού συνύπαρξης ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας υγρού τύπου και απόφραξης κλάδου της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς. Πρόγνωση και τρόπος αντιμετώπισης. Υλικό & Μέθοδος: Γυναίκα, 77 ετών, με ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας υγρού τύπου στον αριστερό οφθαλμό, όραση ΔΟ:10/10 ΑΟ:1/20, 8 ενέσεις με παράγοντα anti-vegf. Η ασθενής ήρθε στο ιατρείο σε προγραμματισμένο ραντεβού και στον αριστερό οφθαλμό, βυθοσκοπικά φαινόταν αιμορραγία που παρέπεμπε σε απόφραξη του κλάδου της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς. Σε εξέταση OCT όπου διενεργήθηκε στην ασθενή η απόφραξη του κλάδου της κεντρικής φλέβας ήταν εμφανής, καθώς και το κυστικό οίδημα στον αριστερό οφθαλμό. Αποτελέσματα: Για να διαπιστωθεί εάν το κυστικό οίδημα ήταν συνέπεια της ενεργής χοριοειδικής νεοαγγείωσης ή της απόφραξης της κεντρικής φλέβας έγινε φλουροαγγειογραφία. Από τη φλουροαγγειογραφία διαπιστώθηκε πως υπήρχε ενεργός χοριοειδική νεοαγγείωση, και η ασθενής μπήκε σε σχήμα μηνιαίων ενδοϋαλοειδικών ενέσεων με παράγοντα anti-vegf. Συμπεράσματα: Μέχρι σήμερα δεν έχει περιγραφεί ξανά η συνύπαρξη ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας υγρού τύπου και απόφραξης κλάδου της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς. Η συνύπαρξη αυτή των δύο παθήσεων επιβαρύνει την πρόγνωση και μειώνει την όραση του ασθενούς. 4

6 Α5 Ενδοϋαλοειδική εφαρμογή καινοτόμου θερμοευαίσθητης υδρογέλης ως μεταφορέα παρατεταμένης αποδέσμευσης της φλουρμπιπροφαίνης Μπλαζάκη Σ., Παχής Κ., Μπόντζος Γ., Ναουμίδη Ε., Τζατζαράκης Ε., Αντιμησιάρη Σ., Τσιλιμπάρης Μ. Εργαστήριο Οπτικής και Όρασης, Ηράκλειο Κρήτης Σκοπός: Τα θερμοευαίσθητα πολυμερή μπορούν να ενισχύσουν τη βιοδιαθεσιμότητα των φαρμάκων στην υαλοειδική κοιλότητα. Η ενδοϋαλοειδική χορήγηση των ΜΣΑΦ δεν εφαρμόζεται λόγω του μικρού χρόνου ημιζωής τους και των απαιτούμενων πολλαπλών εγχύσεων. Η ανάπτυξη συστημάτων βραδείας αποδέσμευσης αποτελεί πρόκληση προκειμένου να συμπεριληφθεί αυτή η κατηγορία φαρμάκων στα θεραπευτικές επιλογές. Στη μελέτη αυτή παρουσιάζεται η κινητική της φλουρμπιπροφαίνης ενσωματωμένη σε πολυμερικά συστήματα. Μέθοδοι: Αναπτύχθηκαν δύο συστήματα θερμοευαίσθητης υδρογέλης; ένα πολυμερικό σύστημα (FT) και ένα πολυμερικό σύστημα σε συνδυασμό με λιποσωμικούς φορείς (FTL). Για τη μελέτη της κινητικής των δύο συστημάτων ενσωματώθηκε φλουρμπιπροφαίνη συγκέντρωσης 10mg/ml. Μελετήθηκε η βιοδιαθεσιμότητα του φαρμάκου των δύο συστημάτων σε πειραματόζωα σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία και συγκρίθηκε με αυτή του ελεύθερου (F). Τρεις οφθαλμοί συμπεριελήφθησαν σε κάθε χρονικό σημείο και η συγκέντρωση της φλουρμπιπροφαίνης προσδιορίστηκε με βάση τη μέθοδο της HPLC/MS. Αποτελέσματα: Το σύστημα της υδρογέλης διέλευσε από βελόνη 27G και μέσα σε λίγα δευτερερόλεπτα ζελατινοποιήθηκε εντός της υαλοειδικής κοιλότητας. Κατά τη διάρκεια της μελέτης δεν διαπιστώθησαν ευρήματα φλεγμονής, αιμορραγιών ή ενδοφθαλμίτιδας. Η μέγιστη συγκέντρωση υπολογίστηκε: F=513,91±76,94, FTL=408,23±4,76, FT=458,05±64,77. Η περιοχή κατω απο την καμπύλη (AUC) υπολογίστηκε: F=1,686,20, FT=1549,74, FTL=1930,78. Συμπεράσματα: Καταφέραμε να αυξήσουμε την παραμονή της φλουρμπιπροφαίνης στην υαλοειδική κοιλότητα. Είναι όμως απαραίτητη η περαιτέρω μελέτη των συστημάτων αυτών προκειμένου να αυξηθεί η βιοδιαθεσιμότητα του φαρμάκου. 5

7 Α6 Πολυτροπική Απεικόνιση της Πολυποειδικής Χοριοειδοπάθειας Σύγκριση μεταξύ Αγγειογραφίας Πράσινου Ινδοκυανίνης, Δομικού ΟCT και OCT Αγγειογραφίας Στράγγα Ε., Χαρώνης Αλ. Τμήμα Αμφιβληστροειδούς, Ιατρικό Κέντρο Οφθαλμολογίας Athens Vision Σκοπός: Ποιοτική και συγκριτική ανάλυση της ICGA, του δομικού OCT και της OCTA στην ανίχνευση της πολυποειδικής χοριοειδοπάθειας. Μέθοδοι: Αναδρομική, μη τυχαιοποιημένη, παρεμβατική κλινική σειρά. Αποτελέσματα: Aναλύθηκαν 8 οφθαλμοί (6 διαδοχικών ασθενών) με πολυποειδική χοριοειδοπάθεια με ταυτόχρονη πολυτροπική απεικόνιση. Ανιχνεύτηκε αιματική ροή εντός των πολυποειδικών σχηματισμών στο 50% των οφθαλμών και βάσει καθοδήγησης από την συμβατική ICGA. Έγινε ποιοτική σύγκριση της B- OCTA με το δομικό OCT και την αγγειογραφική συμπεριφορά των πολυποειδικών σχηματισμών στην ICGA. Στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία έγινε αντίστοιχη πολυτροπική σύγκριση μετά την εφαρμογή αντι VEGF θεραπείας ή/και φωτοδυναμικής θεραπείας. Συμπεράσματα: Παρατηρήσαμε μειωμένη ευαισθησία στην ανίχνευση των πολυποειδικών αγγειακών σχηματισμών στην OCTA χρησιμοποιώντας ως διαγνωστική δοκιμασία αναφοράς την συμβατική ICGA. Η μη αυτοματοποιημένη ανάλυση των εικόνων, καθώς και η συσχέτιση της OCTA σε Β-επίπεδο με την δομική OCT στην παρούσα πλατφόρμα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ICGA. 6

8 Α7 Evaluating reading performance using eye-movement analysis: clinical cases of AMD and amblyopia Ktistakis E 1, Simos P 2, Tsilimbaris MK 1,3, Plainis S 1,4 1 Institute of Vision and Optics, School of Medicine, University of Crete, Heeraklion, Greece 2 Department of Psychiatry and Behavioural Sciences, School of Medicine, University of Crete, Heraklion, Greece 3 Ophthalmology Department, School of Medicine, University of Crete, Heraklion, Greece 4 Faculty of Life Sciences, University of Manchester, Manchester, UK Purpose: Visual acuity forms the preferred test among clinicians for assessing visual function. However, since many activities of daily living rely on reading, evaluation of reading performance is believed to form a more reliable outcome of functional vision. The purpose of this study was to evaluate functional vision of patients using of eye movement based measures of reading performance. Methods: One case of patient with wet AMD and two cases of patients with strabismic and anisometropic amblyopia are presented. All patients were native Greek speakers and had to read comprehensively IREST-like texts in Greek. The texts were 0.4 logmar (newsprint) in size at 40 cm distance. Eye movements were recorded with an infrared eye tracker (EyeLink II, SR Research Ltd) with a sampling rate of 500 Hz. Reading analysis included computation of reading speed, fixation duration, number of fixations per word, regressions and frequency distributions of fixation duration. Results: By comparing the worse with the better eye of each patient, we show a much more pronounced effect of AMD and amblyopia on reading performance compared to visual acuity. Eye-movement analysis showed that slower reading speed in the worse eye is due to an increase in (i) the number of fixations (ii) the mean fixation duration and (iii) the percentage of regressions. Discussion: Visual acuity test seems to underestimate functional vision due to AMD and amblyopia. Reading performance based on eye movement analysis seems to better correlate with the decreased functional vision which is experienced by such patients and probably forms a better measure to evaluate the effectiveness of any therapeutic interventions. 7

9 Α8 Vitreoretinal (VIAs) and Vitreomacular Interface (VMI) abnormalities in eyes treated with Endothelial Keratoplasty Christina Garnavou-Xirou 1, Stavros Velissaris 1, Evangelia Papavasileiou 2, Dominic McHugh 1, Emma Hollick 1, Timothy L Jackson 1,3 1 King s College Hospital, London, UK 2 Western Eye Hospital, Imperial College London, London, UK 3 King s College London, London, UK PURPOSE: The purpose of this study is to evaluate the incidence of vitreoretinal interface and foveal pathology, such as: rhegmatogenous retinal detachment (RRD), vitreomacular traction (VMT), cystoid macular oedema (CMO), macular cysts, epiretinal membrane (ERM), full thickness macular hole (FTMH) formation (from traction on the posterior pole) and whitewithout pressure (WWP), lattice degeneration, atrophic round holes, retinal breaks (from traction at peripheral retina), vitreous haemorrhages (from traction at retinal vessels) following Endothelial Keratoplasty using spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT) and clinical records. METHODS: A retrospective, noncomparative, interventional case series involving 13 out of 361 patients who underwent endothelial keratoplasty at King's College Hospital between 2009 and 2016, and were subsequently referred to the VR department. Out of these 13 patients, 11 had undergone DSEK (Descement s stripping Endothelial Keratoplasty), whilst 2 had undergone DMEK (Descement s Membrane Endothelial Keratoplasty). Data were extracted from SD-OCT data ((Spectralis, Heidelberg Engineering, Heidelberg, Germany), electronic medical records (Medisoft) and paper notes from the ophthalmology department at King's College Hospital. RESULTS: Out of the 13 patients referred to the VR department, 4 developed RRD, 3 developed vitreomacular traction, 1 developed vitreous haemorrhage, 1 developed CMO, 1 developed full thickness macular hole, 2 patients developed epiretinal membranes (one was bilateral) and one eye developed wet macular degeneration. CONCLUSIONS: Novel types of endothelial keratoplasty, combined or not with cataract surgery may be associated with various VIAs and foveal abnormalities. This case series emphasizes the importance of a thorough vitreoretinal examination in EK surgery candidates. 8

10 Α9 ΝΟΜΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ: ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ Ν. Κλάδος 1, Ε. Χριστοδουλάκης 2 1 Οφθαλμολογική Κλινική, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου, Ρέθυμνο Σκοπός: Η παρουσίαση όλων των περιπτώσεων με νομική τύφλωση (και των αιτιών τους) στο νομό Ρεθύμνου Κρήτης, κατά την περίοδο Μέθοδοι: Αναδρομική ανάλυση όλων των περιπτώσεων πιστοποιημένης νομικής τύφλωσης του τμήματος Οφθαλμολογίας του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνου Κρήτης, κατά το χρονικό διάστημα Οι Κοινωνικές Υπηρεσίες στην Ελλάδα, αποδέχονται τα πιστοποιητικά και γνωματεύσεις νομικής τύφλωσης μόνο από τα νοσοκομεία του ίδιου νομού, και οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται, είναι όλες οι περιπτώσεις του νομού Ρεθύμνου για αυτό το διάστημα. Αποτελέσματα: Κατά την περίοδο της εξετάστηκαν 184 ασθενείς οι οποίοι αιτήθηκαν ιατρική γνωμάτευση νομικής τύφλωσης, στα Εξωτερικά Ιατρεία της Οφθαλμολογικής Κλινικής. Από το σύνολο των παραπάνω ασθενών, οι 139 ασθενείς είχαν καλύτερη διορθωμένη οπτική οξύτητα μικρότερη από 1/20, 61 άνδρες και 78 γυναίκες. Η Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας (ARMD) ήταν η κύρια αιτία τύφλωσης σε 51 ασθενείς. Το Γλαύκωμα ήταν η δεύτερη πιο συχνή αιτία τύφλωσης σε 24 ασθενείς, η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια σε 14 ασθενείς, η Μελαγχρωστική Αμφιβληστροειδοπάθεια σε 8 ασθενείς ενώ η Μυωπική Ωχροπάθεια ήταν η αιτία τύφλωσης σε 5 ασθενείς. Συμπέρασμα: Η Ηλικιακή Εκφύλιση της Ωχράς Κηλίδας που ακολουθείται από το Γλαύκωμα είναι οι πιο κοινές αιτίες της νομικής τύφλωσης στον πληθυσμό του νομού Ρεθύμνου. Αυτά τα ευρήματα είναι αναμενόμενα σε μια ανεπτυγμένη χώρα. Είναι η πρώτη μελέτη που καταγράφει τις αιτίες της νομικής τύφλωσης για τον πληθυσμό της Κρήτης. 9

11 Α10 Long-term real-world outcomes of aflibercept treatment for neovascular age-related macular degeneration Maria Eleftheriadou MBBS MSc 1, Clara Vazquez-Alfageme MBBS 1, Sobha Sivaprasad FRCOphth 1, Philip Hykin FRCOphth 1, Robin D. Hamilton FRCOphth 1, Praveen J Patel FRCOphth MD(Res) 1 1 NIHR Biomedical Research Centre at Moorfields Eye Hospital NHS Foundation Trust and UCL Institute of Ophthalmology, London, United Kingdom Purpose: To report 2 year treatment outcomes with intravitreal aflibercept for neovascular age-related macular degeneration (namd) in routine clinical practice. Methods: Retrospective analysis of electronic medical record (EMR) notes (OpenEyes), paper case notes and review of spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT) imaging of patients with consecutively treated eyes with previously untreated namd. Patients were commenced on aflibercept injections in one or both eyes from 1 st October 2013 to 31 st December Data including age, gender, visual acuity (VA) measured on Early Treatment of Diabetic Retinopathy Study charts, injection episodes and complications were recorded. Additionally SD-OCT data including presence or absence of macular fluid and automated central subfield macular thickness (CSMT) at year 1 and 2, were also recorded. Results: Of the 109 eyes of 102 patients treated, data from 94 eyes of 88 patients were available at 2 year follow-up (86% of patients). In the analysis of 2 year outcomes, there were 58 women (60%), the mean (± standard deviation) age was 77.5 ± 8 years. Over the 2 years, these eyes received a median of 12 (mean, 11.4 ± 4) injections at a median of 100 (mean, 99.3 ± 5.3) weeks of follow-up. The mean VA changed from 55.9 ± 15 letters at baseline to 61.3 ± 16.9 letters (VA gain 5.4 letters gain) at 1 year and to 61 ± 17.1 letters (VA gain, 5.1 letters gain) at 2 years. The reduction in CSMT was 79.5 µm with absence of macular fluid in 70.4% of the 88 eyes with SD-OCT data available at 2 year follow-up. Conclusions and relevance: The VA and SD-OCT results compare favourably with outcomes seen in randomized controlled trials. The results suggest that good long-term, real world outcomes can be achieved using aflibercept for namd in real world settings. 10

12 Α11 ΟΠΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΧΡΗΣΗΣ LASER POINTER Φίλη Π., Καραθάνου Α., Ξάνθου Φ., Βασιλείου Β., Παπαγεωργίου Ε., Ανδρούδη Σ Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να παρουσιάσουμε περιστατικό εμφάνισης οπής ωχράς σε μικρό ασθενή κατόπιν χρήσης laser pointer Υλικό Μεθοδολογία: Ασθενής ηλικίας 9 ετών προσήλθε για τακτικό ορθοπτικό έλεγχο. Κατά την εξέταση η όρασή του ήταν ΔΟ = Μέτρηση δακτύλων και ΑΟ=10/10. Κατά την βυθοσκόπηση διαπιστώθηκε οπή ωχράς κηλίδας διαμέτρου >1000μ. Ο έλεγχος με αυτοφθορισμό και OCT-αγγειογραφία κατέδειξε χαρακτηριστικές γραμμοειδείς αλλοιώσεις πέριξ της οπής. Το ιστορικό του ασθενή ήταν αρνητικό για τραύμα ενώ ο ασθενής ανέφερε την χρήση laser pointer ως παιχνίδι με απευθείας έκθεση της δέσμης στον δεξιό οφθαλμό. Αποτελέσματα- Συμπεράσματα: Τα laser pointer μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στους οφθαλμούς και η αξιολόγηση των επιπτώσεων τους στον ανθρώπινο οφθαλμό, πιστεύεται ότι υποτιμάται σε διεθνή κλίμακα καθόσον οι συσκευές αυτές κατασκευάζονται ως επί το πλείστον στην Κίνα, χωρίς να υπόκεινται σε κάποιον έλεγχο ποιότητας. Θα πρέπει η Οφθαλμολογική κοινότητα να εισηγηθεί την πώλησή τους μόνο σε ενήλικες και από συγκεκριμένα, πιστοποιημένα σημεία πώλησης. 11

13 Α12 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ Αnti-VEGF ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ SWEPT-SOURCE ΚΑΙ OCT-ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑΣ Μάρης Δ., Καραθάνου Α., Δαστιρίδου Α., Ντόκος Α., Μιχάλης Δ., Ανδρούδη Σ. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να παρουσιάσουμε τις μορφολογικές αλλοιώσεις στην περιοχή της ωχράς πριν και μετά την χρήση anti-vegf με την χρήση swept-source OCT και OCT-Αγγειογραφίας. Υλικό-Μεθοδολογία: 15 ασθενείς με υγράς μορφής ηλικιακή εκφύλιση ωχράς που υποβάλλονται σε θεραπεία με anti-vegf. Αποτελέσματα Συμπεράσματα: Παρουσιάζονται οι μορφολογικές αλλοιώσεις που αφορούν την ελλειψοειδή ζώνη, τον υπαμφιβληστροειδικό χώρο καθώς και τις ακριβείς διαστάσεις και των εντοπισμό της νεοαγγειοακής μεβράνης πριν και μετά την anti-vegf θεραπεία. 12

14 Α13 Κεντρική ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια ως σπάνια επιπλοκή χημειοθεραπείας με αναστολείς BRAF και ΜΕΚ για μεταστατικό μελάνωμα του δέρματος Δ. Καβρουλάκη 1, Σ. Νιαβή 1, Α.Κορόγιαννος 2, Ι. Μις 1, Κ. Ρούγγας 1 1.Οφθαλμολογική Κλινική Άγιος Σάββας Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών 2. Ογκολογική Κλινική Άγιος Σάββας Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών Σκοπός: Η παρουσίαση δύο περιστατικών σπάνιων οφθαλμικών επιπλοκών μετά χημειοθεραπεία με αναστολείς BRAF (vemurafenib) και ΜΕΚ (trametinib) για μεταστατικό μελάνωμα του δέρματος. Υλικό και μέθοδος: Άντρας 54 ετών και γυναίκα 60 ετών με μεταστατικό μελάνωμα του δέρματος παρουσιάζονται για πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο (οπτική οξύτητα, ΕΟΠ, πίνακα Amsler και βυθοσκόπηση) πριν από την έναρξη χημειοθεραπείας με συνδυασμό αναστολέων BRAF και ΜΕΚ. Η παρακολούθηση προγραμματίστηκε μια εβδομάδα, ένα μήνα και 3 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας. Αποτελέσματα: Στην πρώτη εξέταση (πριν την έναρξη της θεραπείας): Ο άνδρας ασθενής είχε καλύτερη οπτική οξύτητα με διόρθωση 10/10 ΔΑΟ, ΕΟΠ, πίνακα Amsler και βυθοσκόπηση όλα εντός φυσιολογικών ορίων. Η γυναίκα είχε καλύτερη οπτική οξύτητα με διόρθωση 9/10 ΔΟ, 7/10 ΑΟ λόγω καταρράκτη άμφω, ΕΟΠ, πίνακα Amsler και βυθοσκόπηση όλα εντός φυσιολογικών ορίων. Μια εβδομάδα μετά την έναρξη της θεραπείας, και οι δύο ασθενείς παραπονέθηκαν για διαταραχές της κεντρικής όρασης. Ο άντρας ασθενής είχε καλύτερη οπτική οξύτητα με διόρθωση 8/10 ΔΟ, 9/10 ΑΟ, είχε κεντρικές διαταραχές στον πίνακα Amsler και η βυθοσκόπηση αποκάλυψε αμφοτερόπλευρη κεντρική ορώδη χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια με πολλαπλές εστίες αποκόλλησης του νευροεπιθηλίου του αμφιβληστροειδούς στην πορεία των μεγάλων αγγείων. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώθηκαν με οπτική τομογραφία συνοχής. Η γυναίκα ασθενής είχε καλύτερη οπτική οξύτητα με διόρθωση 8/10 ΔΟ, 6/10 ΑΟ, είχε κεντρικές διαταραχές στον πίνακα Amsler και η βυθοσκόπηση αποκάλυψε αμφοτερόπλευρη κεντρική ορώδη χοριοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια. Τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώθηκαν με οπτική τομογραφία συνοχής. Ο αναστολέας ΜΕΚ διακόπηκε και οι ασθενείς επανεξετάστηκαν μια εβδομάδα αργότερα, με υποχώρηση όλων των ευρημάτων. Έγινε επανέναρξη του αναστολέα ΜΕΚ σε χαμηλότερη δόση. Ένα μήνα αργότερα, υπήρξε επανεμφάνιση των ευρημάτων και στους δύο ασθενείς σε μικρότερη ένταση, το οποίο επιβεβαιώθηκε με οπτική τομογραφία συνοχής. Η θεραπεία παρέμεινε η ίδια λόγω βελτίωσης της μεταστατικής νόσου. Ένα μήνα αργότερα, η ορώδης χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια βελτιώθηκε, και δύο μήνες αργότερα υπήρξε πλήρης υποχώρηση των συμπτωμάτων. Συμπέρασμα:Πιθανές οφθαλμολογικές επιπλοκές της χημειοθεραπείας με αναστολείς BRAF και ΜΕΚ για μεταστατικό μελάνωμα του δέρματος είναι η αμφοτερόπλευρη κεντρική ορώδης χοριοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια με πολλαπλές αποκολλήσεις του νευροεπιθηλίου (δοσοεξαρτώμενη). Μελέτες έχουν δείξει πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων μετά τη διακοπή του αναστολέα ΜΕΚ. Στις δικές μας περιπτώσεις, παρατηρήθηκε πλήρης ύφεση των ευρημάτων δύο μήνες μετά την έναρξη χαμηλότερης δόσης του αναστολέα ΜΕΚ. Αναφορές: 1.Lüdeke I, Terheyden P, Grisanti S, Lüke M Development of serous retinopathy during therapy of a metastatic cutaneous melanoma. Ophthalmologe Feb Schoenberger SD, Kim SJ. Bilateral multifocal central serous-like chorioretinopathy due to MEK inhibition for metastatic cutaneous melanoma. Case Rep Ophthalmol Med 2013; 2013: Urner-Bloch U, Urner M, Stieger P et al. Transient MEK inhibitor-associated retinopathy in metastatic melanoma. Ann Oncol 2014; 25: Queirolo P 1, Picasso V 1, Spagnolo F 2.Combined BRAF and MEK inhibition for the treatment of BRAF-mutated metastatic melanoma. Cancer Treat Rev Jun;41(6): Epub 2015 Apr

15 A14 Βραχυθεραπεία με ραδιενεργές πηγές Ρουθηνίου για την αντιμετώπιση ασθενών με Μελάνωμα του Χοριοειδούς. Αποτελέσματα από τη 1η κλινική σειρά ασθενων που υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο Athens Eye Hospital Αναστασάκης Α., Παλαιολόγος Θ., Μπούρου Α., Ζαφειράκης Π., Λιβήρ- Ραλλάτος Χ., Λιβήρ-Ραλλάτος Γ. Τμήμα Οφθαλμικής Βραχυθεραπείας, Athens Eye Hospital Σκοπός Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων,της πρώτης σειράς ασθενών με μελάνωμα του χοριοειδούς, που αντιμετωπίσθηκαν στην Ελλάδα, με Βραχυθεραπεία ραδιενεργών πηγών Ρουθηνίου (Ru-106). Υλικό-Μέθοδος Αναδρομική μελέτη των φακέλων, ασθενών με διάγνωση Μελάνωμα Χοριοειδούς που αντιμετωπίσθηκαν στο Κλινική μας, με τη χρήση ραδιενεργών πηγών Ρουθηνίου. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν μόνο οι ασθενείς οι οποίοι είχαν τουλάχιστον τρεις μήνες, χρόνο παρακολούθησης, μετά τη βραχυθεραπεία. Οι παράμετροι που μελετήθηκαν ήταν, η προ- και μετεγχειρητική οπτική οξύτητα, το υπερηχογραφικό ύψος της βλάβης(προ/μετ-εγχειρητικό), η δόση της β- ακτινοβολίας σε κάθε περιστατικό, η εμφάνιση δι-εγχειρητικών και πρώιμων ή όψιμων μετεγχειρητικών επιπλοκών και το ποσοστό τοπικής ελέγχου της νόσου. Αποτελέσματα-Συζήτηση Τα αποτελέσματα από 14 οφθαλμούς (14 ασθενών) οι οποίοι πληρούσαν το κριτήριο εισόδου, συμπεριελήφθησαν στη μελέτη μας. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης των ασθενων μετά την ακτινοβολία ήταν 19,7 μήνες. Δεκατρείς στους 14 ασθενείς, εμφάνισαν είτε ικανοποιητική συρρίκνωση της βλάβης ή πλήρη υποστροφή της βλάβης μετά την ένθεση της ραδιενεργού πηγής ρουθηνίου. Ένας στους 14 οφθαλμούς εμφάνισε μη ικανοποιητική μείωση του ύψους της βλάβης (μείωση της βλάβης κατά 40% στο εξάμηνο μετά την ένθεση της ραδιενεργού πηγής) και αποφασίστηκε η ένθεση 2 ης ραδιενεργού πηγής ρουθηνίου που είχε σαν αποτέλεσμα τη πλήρη αδρανοποίηση της βλάβης. Τέλος, ένας από τους 14 οφθαλμούς εμφάνισε τοπική υποτροπή της νόσου (1 χρόνο μετά τη βραχυθεραπεία) και συνεστήθη δευτερογενής εξόρυξη. Στη συζήτηση έμφαση θα δοθεί στους προ-εγχειρητικούς παραμέτρους που είναι σημαντικοί, έτσι ώστε η βραχυθεραπεία με ραδιενεργές πηγές ρουθηνίου να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όσον αφορά την υποστροφή-συρρίκνωση των όγκων αυτών. 14

16 Α15 ΒΑΡΙΑ ΣΙΛΙΚΟΝΗ: ΦΙΛΟΣ Η ΕΧΘΡΟΣ Αναστασιλάκης Κ., Κουτσιμπογεώργος Δ., Μάνθος Κ., Κανιούρας Δ., Κυριακίδου Ν., Ζώττα Π., Μόσχου Κ. Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας Θεσσαλονίκης Diathlasis, Τμήμα Χειρουργικής Υαλοειδούς-Αμφιβληστροειδούς Σκοπός: Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού αφαίρεσης βαριάς σιλικόνης με υαλοειδεκτομή 23g και ταυτόχρονης αντιμετώπισης των οφειλόμενων στη σιλικόνη επιπλοκών. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενής 35 ετών ο οποίος έπασχε από υποτροπή κατώτερης αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς με έντονη παραγωγική υαλοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια αντιμετωπίστηκε με υαλοειδεκτομή και ένθεση βαριάς σιλικόνης. Εντός 2μήνου ανέπτυξε υπερώριμο καταρράκτη, οπίσθιες συνέχειες ίριδας, κυστικό οίδημα ωχράς και επαμφιβληστροειδικές μεμβράνες. Πραγματοποιήθηκε φακοθρυψία με λύση των οπίσθιων συνεχειών, αφαίρεση της βαριάς σιλικόνης με υαλοειδεκτομή 23g και αφαίρεση των επαμφιβληστροειδικών μεμβρανών. Αποτελέσματα: Η οπτική οξύτητα βελτιώθηκε στα 5-6/10 μετεγχειρητικά (από αντίληψη κινουμένης χειρός). Το κυστικό οίδημα υποχώρησε ενώ ο αμφιβληστροειδής παρέμεινε κολλημένος. Συμπεράσματα: Η αντιμετώπιση επιπλεγμένων περιστατικών αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς με έγχυση βαρέος ελαίου σιλικόνης παρέχει ικανοποιητικά αποτελέσματα, όμως οι συχνές επιπλοκές που τη συνοδεύουν καθιστούν αναγκαία τη συνετή και επιφυλακτική χρήση της. 15

17 Α16 Ανατομικά και Λειτουργικά Αποτελέσματα Αποκατάστασης Ρηγματογενούς Αποκόλλησης Αμφιβληστροειδούς Ανάλυση της Μικρομετατόπισης του Αμφιβληστροειδούς Στράγγα Ε. 1, Κανελλάκης Μ. 2, Κοκιαντώνης Ε. 2, Μανώλακας Ι. 2, Νομικάριος Δ. 2, Χαρώνης Αλ Τμήμα Αμφιβληστροειδούς, Ιατρικό Κέντρο Οφθαλμολογίας Athens Vision 2. Οφθαλμοχειρουργικό Ρόδου Σκοπός: Καταγραφή της ανατομικής και λειτουργικής αποτελεσματικότητας της χειρουργικής αποκατάστασης ρηγματογενούς αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς, με στοχευμένη ανάλυση της μετεγχειρητικής μικρομετατόπισης του αμφιβληστροειδούς. Μέθοδοι: Αναδρομική, διαδοχική, μη τυχαιοποιημένη, παρεμβατική κλινική σειρά. Αποτελέσματα: Mελετήθηκαν 65 οφθαλμοί (60 διαδοχικών ασθενών) με ΡΑΑ που υποβλήθηκαν σε χειρουργική αποκατάσταση, με μέση παρακολούθηση 10.5 μηνών. Καταγράφηκαν οι λειτουργικές και ανατομικές παράμετροι πριν και μετά το χειρουργείο, με στοχευμένη ανάλυση της καλύτερα διορθωμένης οπτικής οξύτητας, της μεταμορφοψίας, της διπλωπίας, της τομογραφικής ανάλυσης της ωχράς, καθώς και της εικόνας αυτοφθορισμού του οπισθίου πόλου μετεγχειρητικά. Έγινε συσχέτιση των παραμέτρων με την ποιότητα ζωής των ασθενών μετεγχειρητικά χρησιμοποιώντας το σταθμισμένο ερωτηματολόγιο VFQ25. Καταγράφηκαν συνολικά ικανοποιητικά ανατομικά και λειτουργικά αποτελέσματα (84.5% αποκατάσταση μετά 1 χειρουργείο, βελτίωση δείκτη VFQ25 στο 77% ασθενών). Παρατηρήθηκε ασθενής συσχέτιση των ποιοτικών δεδομένων με την μικρομετατόπιση του αμφιβληστροειδούς στον αυτοφθορισμό. Συμπεράσματα: Η μικρομετατόπιση του αμφιβληστροειδούς καταγράφεται με τη μέθοδο του αυτοφθορισμού σε ασθενείς μετά από επιτυχή χειρουργική αποκατάσταση ΡΑΑ και συσχετίζεται, έστω και ασθενώς, με τους ποιοτικούς δείκτες της μετεγχειρητικής όρασης. 16

18 Α17 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΤΙΔΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Α. Χαλκιά 1, Κ. Τσουλναράς 1, Μ. Τσιλιμπάρης 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Σκοπός: Παρουσίαση των περιστατικών μετεγχειρητικής ενδοφθαλμίτιδας που αντιμετωπίστηκαν στην Οφθαλμολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου κατά την περίοδο Υλικό & Μέθοδος: Σε συνεργασία με τη στατιστική υπηρεσία του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη των ιατρικών φακέλων ασθενών που εισήχθηκαν στην οφθαλμολογική κλινική με κλινική διάγνωση μετεγχειρητικής ενδοφθαλμίτιδας. Αποτελέσματα: Συνολικά 19 περιστατικά αντιμετωπίστηκαν κατά το διάστημα εκ των οποίων 10 από αυτά είχαν χειρουργηθεί στην κλινική μας. Οξεία περιστατικά ήταν 13 και καθυστερημένης έναρξης 6. Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 68,2 έτη. Η ενδοφθαλμίτιδα προέκυψε μετά από χειρουργική αφαίρεση καταρράκτη σε 12 ασθενείς, μετά από συνδυασμένο χειρουργείο αφαίρεσης καταρράκτη-τραμπεκουλεκτομής σε 1 ασθενή, μετά από επέμβαση αφαίρεσης καταρράκτη-υαλοειδεκτομής σε 1 ασθενή, μετά από επέμβαση αφαίρεσης καταρράκτη-μεταμόσχευσης κερατοειδούς σε 1 ασθενή και τέλος μετά από ενδουαλοειδική έγχυση αντι-αγγειογενετικών παραγόντων σε 4 ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ενδοβόλβιες εγχύσεις ευρέος φάσματός αντιβιοτικών, 15 από αυτούς έλαβαν και ενδοβόλβιες εγχύσεις δεξαμεθαζόνης, ενώ 3 ασθενείς υποβλήθηκαν και σε διαγνωστική-θεραπευτική υαλοειδεκτομή. 68,4% των ασθενών παρουσίασαν βελτίωση στην οπτική οξύτητα, σε 15,8% των ασθενών η οπτική οξύτητα παρέμεινε σταθερή και 15,8% των ασθενών παρουσίασαν χειρότερη οπτική οξύτητα. Συμπεράσματα: Η άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση των περιστατικών μετεγχειρητικής ενδοφθαλμίτιδας συνέβαλε στη διατήρηση/βελτίωση της οπτικής οξύτητας στο 84,2% των ασθενών. Τέλος τα ποσοστά ενδοφθαλμίτιδας ασθενών που χειρουργήθηκαν στην οφθαλμολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα κατά την πενταετία. 17

19 Α18 Vitrectomy and intravitreal tpa for sub-foveal haemorrhage secondary to wet-armd K. Kaprinis 1, S. Lash 1, R. Newsom 1, T. Papathomas 1 1 Eye Unit, Southampton University Hospital, Southampton, UK Purpose: to evaluate the efficacy and safety of vitrectomy and intravitreal tpa for the management of sub-foveal haemorrhage secondary to wet-armd. Materials and Methods: Retrospective case series of patients with sub-foveal haemorrhage secondary to wet-armd in the last year managed with 23g pars plana vitrectomy followed by fluid to air exchange and tpa (30μg in 0.03 ml) into the vitreous cavity. All patients were subjected to supine position for 2 hours post-operatively, with no posturing required afterwards. Full ophthalmic examination and OCT scans were performed at baseline, 2 weeks post-operatively and then monthly. Functional outcome was evaluated using best-corrected logmar visual acuity (BCVA) whereas the anatomical outcome was determined with regards of the haemorrhage displacement (total, partial or none) as well as any scarring formation. Paired samples t-test was used to compare mean BCVA at different visits (SPSS 22.0 for windows). Results: Seven eyes (7 patients) were recorded having vitrectomy and intravitreal tpa for subfoveal haemorrhage. Four out of 7 eyes had previous treatment with anti-vegf intravitreal injections. Mean age of the patient was 82.6 ± 5.7 years. Mean BCVA at baseline was 1.84 ± Mean BCVA increased at 1.4 ± 0.86 (t = 1.3, p = 0.24) at 2 weeks and reached at 0.95 ± 0.6 (t = 3.45, p = 0.014) at their final visit. Mean follow-up was 18.4 weeks (range weeks). Total displacement of the haemorrhage was achieved in 4 eyes (57%) and partial in the remaining 3 eyes (43%). No intraoperative complications were noted. High intraocular pressure was noted in 1 eye and 1 eye presented at 2 weeks with vitreous haemorrhage which self-cleared. No retinal detachment or endophthalmitis was recorded. Discussion: According to this study vitrectomy and intravitreal tpa seems to be an effective and safe technique for the management of sub-foveal haemorrhage secondary to wet-armd. 18

20 Α19 Αντιμετώπιση ωχροπάθειας οφειλόμενης σε οπή του οπτικού δίσκου με την τεχνική του ανεστραμμένου πετάλου (inverted flap) της έσω αφοριστικής μεμβράνης (ILM) Αναστασιλάκης Κ., Κουτσιμπογεώργος Δ., Κανιούρας Δ., Μάνθος Κ., Ζώττα Π., Θεοδωρίδου Ε., Μόσχου Κ. Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας Θεσσαλονίκης Diathlasis, Τμήμα Χειρουργικής Υαλοειδούς-Αμφιβληστροειδούς Σκοπός Να παρουσιαστεί μια αποτελεσματική τεχνική αντιμετώπισης της οφειλόμενης σε οπή του οπτικού δίσκου ωχροπάθειας. Μέθοδος Ασθενής, 41 ετών,, παρουσιάστηκε με πτώση της όρασης στον ΑΟ από διετίας.από το οφθαλμολογικό ιστορικό είχε υποβληθεί σε υαλοειδεκτομή με ένθεση αερίου προ 1 1/2 έτους. Από την κλινική εξέταση η οπτική οξύτητα ήταν 1/10 μ.δ και η βυθοσκόπηση ανέδειξε οπή του οπτικού δίσκου με ορώδη αποκόλληση της ωχράς στον ΑΟ. Διενεργήθη υαλοειδεκτομή με αφαίρεση του υπολειπόμενου υαλοειδούς και παροχέτευση του υπαμφιβληστροειδικού υγρού με κάνουλα 41g. Aκολούθησε η δημιουργία πετάλου της έσω αφοριστικής μεμβράνης (ILM) και η αναδίπλωσή του εντός της οπής του οπτικού δίσκου. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε προσεχτική ανταλλαγή υγρού-αέρα και έγχυση SF6 20%. Αποτελέσματα Η οπτική οξύτητα βελτιώθηκε σημαντικά μετά το χειρουργείο (3-4/10 με αστιγματική διόρθωση) όπως επίσης και η ανατομία της ωχράς κηλίδας με πλήρη απορρόφηση του υπαμφιβληστροειδικού υγρού. Συμπεράσματα H τεχνική της δημιουργίας ανεστραμμένου πετάλου της έσω αφοριστικής μεμβράνης για την αντιμετώπιση της οφειλόμενης σε οπή του οπτικού δίσκου ωχροπάθειας παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα με ταχεία ανατομική και λειτουργική αποκατάσταση της ωχράς,καθώς και αποφυγή του ενδοlaser στα όρια του οπτικού δίσκου. 19

21 Α20 Ανεστραμμένος κρημνός της έσω αφοριστικής μεμβράνης για την ωχροπάθεια λόγω optic disc pit : Απεικονιστικά ευρήματα μέσω Swept- Source τομογραφία οπτικής συνοχής και χειρουργική προσέγγιση : κλινικά περιστατικά J. García-Arumi 1,2, Δ. Κυριάκου 1, S. Pastor Idoate 1, S. Copete Piqueras 1 1 Vall d'hebron University Hospital, Barcelona, Spain 2 Instituto de microcirugía ocular (IMO), Barcelona, Spain Σκοπός: Αξιολόγηση της τεχνικής του ανεστραμμένου κρημνού της έσω αφοριστικής μεμβράνης για τη θεραπεία της ωχροπάθειας λόγω optic disc pit (ODP) και απεικόνιση του κρημνού και της ωχροπαθειας μέσω swept source τομογραφίας οπτικής συνοχής. Υλικό & Μέθοδος: 3 οφθαλμοί από 3 ασθενείς με ODP ωχροπάθεια που υποβλήθηκαν σε υαλοειδεκτομη, αφαίρεση της έσω αφοριστικής μεμβράνης και τοποθέτηση της ανεστραμμένα για την κάλυψη του ODP. Ακολούθησε ανταλλαγή υγρού αέρα και επιπωματισμός με αέριο. Οφθαλμολογική εξέταση και τομογραφία swept-source πραγματοποιήθηκαν την πρώτη εβδομάδα και τον πρώτο, τρίτο και έκτο μήνα μετεγχειρητικά. Αποτελέσματα: Με την μέθοδο του ανεστραμμένου κρημνού επιτευχτεί στους 6 μήνες η βελτίωση της οπτικής οξύτητας και των τριών ασθενών και βελτίωση της ωχροπαθειας. Με τη βοήθεια της τομογραφίας μπορούμε να καταγράψουμε την σωστή τοποθέτηση του κρημνού στον κρατήρα του ODP και την παραμονή του 6 μήνες μετεγχειρητικά. Συμπεράσματα: Η μέθοδος του ανεστραμμένου κρημνού για την κάλυψη του ODP μπορεί να είναι μια εναλλακτική θεραπεία για την ωχροπαθεια. Η τομογραφία οπτικής συνοχής τύπου swept source προσφέρει την άμεση και καλύτερη απεικόνιση της θέσης του κρημνού και της βελτίωσης της ωχροπαθειας μετεγχειρητικά. 20

22 Α21 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΧΟΡΙΟΕΙΔΟΥΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΠΙΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΚΑΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΟΦΘΑΛΜΟ Ε. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Γ. ΜΠΑΤΣΟΣ, Δ. ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ, Μ. ΣΤΕΦΑΝΙΩΤΟΥ Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Ιωαννίνων Σκοπός: Η αξιολόγηση του πάχους του χοριοειδούς με χρήση απεικόνισης αυξημένου βάθους (enhanced depth imaging-edi), σε ασθενείς με ιδιοπαθή επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη και συσχέτιση με τον έτερο οφθαλμό Υλικό & Μέθοδος: Τριάντα δύο ασθενείς με ιδιοπαθή επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη ηλικίας από 57 έως 85 ετών καθώς και 23 φυσιολογικοί οφθαλμοί ατόμων ηλικίας από 37 έως 80 ετών. Η μέτρηση του πάχους του χοριοειδούς έγινε στο κεντρικό βοθρίο με χρήση απεικόνισης αυξημένου βάθους. Αρχικά έγινε μία μέτρηση αναφοράς και στη συνέχεια μετά από την υαλοειδεκτομή για την αφαίρεση της μεμβράνης αλλά και στους 3 και 6 μήνες από το χειρουργείο. Αποτελέσματα: Το υποβοθρικό πάχος του χοριοειδούς στους οφθαλμούς με ιδιοπαθή μεμβράνη ήταν από 199 μm έως 309 μm ενώ, στους φυσιολογικούς έτερους οφθαλμούς από 248 μm έως 336 μm. Η σύγκριση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων των οφθαλμών με επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη με τους έτερους φυσιολογικούς οφθαλμούς και την ομάδα ελέγχου, καθώς και οι μετρήσεις μετεγχειρητικά συζητούνται. Συμπεράσματα: Το πάχος του χοριοειδούς σε οφθαλμούς με ιδιοπαθή επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη φαίνεται να είναι μικρότερο σε σύγκριση με τον έτερο φυσιολογικό οφθαλμό. Περαιτέρω αλλαγές που παρατηρούνται μετά την υαλοειδεκτομή στα άτομα που υποβλήθηκαν σε αφαίρεση της μεμβράνης φαίνεται να είναι παροδικές με το πάχος να επανέρχεται κοντά σε αυτό της αρχικής μέτρησης στους 3 μήνες μετά το χειρουργείο. 21

23 Α22 Management of Acute Sub-Macular Haemorrhage Using intravitreal injection of tissue plasminogen activator and gas Athanasios Karamitsos 1, Vasileios Papastavrou 1, Kadambari Oswal 1, David Cottrell 1, Kevin Stannard 1, Tsveta Ivanova 1, Roxanne Hillier 1 1. Newcastle Eye Centre, Royal Victoria Infirmary, Newcastle upon Tyne, UK Purpose: To assess the structural and functional outcomes of intravitreal injection of tissue plasminogen activator (TPA) and gas for the management of sub-macular haemorrhage (SMH). Methods: Consecutive records of 23 patients (14 male, 9 female, mean±sd age 83.2±14.2 years) with SMH (mean±sd duration 2.9±2.5 days, range 1-12 days) who underwent TPA and gas injection were evaluated retrospectively. Statistical correlations between visual acuity (VA; 4 weeks post intervention), VA (baseline), duration of SMH, and OCT dimensions of SMH (diameter and thickness) were sought. A qualitative analysis of OCT features of eyes in which displacement/visual gain had been unsuccessful was carried out. Results: Successful displacement of haemorrhage achieved in 20/23 (87%) of patients. 15/23 (65%) of patients experienced improved VA 4 weeks post intervention ( 10 ETDRS letters). Three patients developed vitreous haemorrhage post procedure, and one retinal detachment. Visual gain post intervention correlated negatively with duration of SRH (p<0.05). The dimensions of the SMH had no prognostic value for post-operative visual outcome in our sample. Conclusion: The structural and functional outcomes for this quick and relatively non-invasive intervention for the management of SMH compare favorably with other techniques described. The best visual outcomes following TPA and gas injection may be expected in patients treated at an earlier stage, irrespective of the size of the haemorrhage. Financial Disclosure: None of the authors has any financial interest. 22

24 Α23 Retinal Detachment Open Globe Injury Score as a mean of predicting retinal detachment after open globe injury: a retrospective comparative study Evangelia Papavasileiou 1, Christina Garnavou-Xirou 2, Stavros Velissaris 2, Rahila Zakir 1, Graham Duguid 1, Katarzyna Brodowska 3, Timothy L Jackson 2,4, Dean Eliott 3 1 Western Eye Hospital, Imperial College London, London, UK 2 King s College Hospital, London, UK 3 Massachusetts Eye and Ear Infirmary, Boston, USA 4 King s College London, London, UK PURPOSE: To determine the validity of the Retinal Detachment Open Globe Injury (RD-OGI) Score in the prediction of retinal detachment (RD) SETTING: Western Eye Hospital (London, UK), King's College Hospital (London, UK), Massachusetts Eye and Ear Infirmary (Boston, USA). METHODS: This is a retrospective analysis of 184 OGIs from 231 patients that occurred between 1 January 2012 and 31 January The RD rate for different risk factors and in different cut-off points was compared to that of the RD-OGI model, while receiver-operator curves (ROC), area under the curves (AUC), sensitivity, specificity, positive predictive values (+PV) and negative predictive values (-PV) for RD were established. Cases were stratified as Low Risk, Moderate Risk, and High Risk, while the log-rank test was used to compare hazard risks between the different classes and establish the optimal predicting RD-OGI value for RD. RESULTS: Within 1 year 66 (35.9%) of 184 eyes developed a RD. The RD-OGI Score performed best in predicting RD development at 30-days (AUC=0.939, AIC=108.8) while also performing extremely well at other time points. The RD rate was 0%, 11% and 48% for the Low, Moderate and High Risk classes, showing a statistically significant difference (p< 0.00) between the respective Kaplan-Meier curves. CONCLUSIONS: The RD-OGI Score proved reliable in predicting the development of RD based on clinical variables evident at OGI presentation. Stratification of RD-OGI scale into groups (Low, Moderate and High risk) further simplified predictability with the respective groups showing statistically significant difference in RD prevalence. 23

25 Α24 Υαλοειδεκτομή με αέριο σε πρωτοπαθή αποκόλληση αμφιβληστροειδή: ποσοστά επιτυχίας σε σχέση με τον αριθμό και τη θέση των ρωγμών, σε μια μικρή σειρά ασθενών Β. Πετούσης 1, Ε. Παπαβασιλείου 1, R. Walker 1, R. Zakir 1,2, G. Duguid 1, 1Western Eye Hospital, Imperial College Healthcare NHS Trust, London, UK, 2 Imperial College, London, UK, Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση του κατά πόσο η επιτυχία της υαλοειδεκτομής με αέριο επηρεάζεται από τον αριθμό και την θέση των ρωγμών, σε μια μικρή σειρά ασθενών με πρωτοπαθή αμφιβληστροειδική αποκόλληση. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήθηκαν το σύνολο των περιστατικών πρωτοπαθούς αμφιβληστροειδικής αποκόλλησης που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά με υαλοειδεκτομή και αέριο (SF6, C2F6, C3F8) μεταξύ 18 Ιουλίου και 30 Οκτωβρίου 2016 (10 εβδομάδες) σε ένα μόνο κέντρο. Τα περιστατικά κατατάχθηκαν σε δύο ομάδες σύμφωνα με το αριθμό των ρωγμών (0-2 και >3) και σε τρείς ομάδες σύμφωνα με τη θέση τους (ανώτερες, πλευρικές, κατώτερες). Η στατιστική ανάλυση τον αποτελεσμάτων έγινε μονοπαραγοντικά με την χρήση cross-tabulations, κατασκευή καμπύλων επιβίωσης (Kaplan-Meier) καθώς και πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης (Cox regression analysis). Αποτελέσματα: Στην έρευνα συμπεριελήφθησαν 53 οφθαλμοί (53 ασθενείς), με μέση ηλικία τα 58 έτη. Οκτώ περιστατικά (15.1%) παρουσίασαν επαναποκόλληση. Ο αριθμός των ρωγμών δεν είχε καμία επίδραση στον κίνδυνο επαναποκόλλησης. Στη μονοπαραγοντική ανάλυση (cross-tabulation), οφθαλμοί με κατώτερες ρωγμές εμφάνισαν 1.58 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα επαναποκόλλησης (CI95% ) και η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική. Αντίστοιχη διαφορά υπήρξε και στις καμπύλες επιβίωσης, ωστόσο εδώ το αποτέλεσμα δεν ήταν στατιστικά σημαντικό. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας επαληθεύουν την κλινική υποψία ότι η κατώτερη θέση των αμφιβλιστροειδικών ρωγμών και όχι ο αριθμός τους, μπορούν να επηρεάσουν τις πιθανότητες επιτυχίας υαλοειδεκτομής με αέριο. Ωστόσο, μελέτες με σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό περιστατικών απαιτούνται, ώστε να αντλήσουμε στατιστικά ασφαλή συμπεράσματα. 24

26 Α25 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΕ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΜΕ ΚΕΡΑΤΟΠΡΟΘΕΣΗ BOSTON Π. Πέτρου 1,2, Θ. Παρασκευόπουλος 1, P.J. Banerjee 2,3, M. Wilkins 2, M. Singh 2,4, K. Eastlake 3, G.A. Limb 5, D.G. Charteris 2,5, Χ. Κουτσανδρέα 1, Η. Γεωργάλας 1 1 Α'Πανεπιστημιακη Οφθαλμολογική Κλινική ΕΚΠΑ, Αθήνα 2 Moorfields Εye Hospital, London, UK 3 UCL Institute of Ophthalmology, London, UK 4 Wilmer Eye Institute, Johns Hopkins Hospital, Baltimore, Maryland, USA 5 NIHR Biomedical Research Centre for Ophthalmology, UCL Institute of Ophthalmology and Moorfields Eye Hospital, London, UK Σκοπός: Nα μελετήσουμε τη συχνότητα και τα χαρακτηριστικά των επιπλοκών του οπισθίου ημιμορίου μετά από ένθεση μόνιμης κερατοπρόθεσης Boston και να παραθέσουμε τη χρησιμότητα και τα αποτελέσματα της 23-gauge υαλοειδεκτομής στη διαχείριση των επιπλοκών. Υλικό & Μέθοδος: Αναδρομική μη-συγκριτική μελέτη σειράς περιστατικών. 27 οφθαλμοί από 27 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επέμβαση ένθεσης κερατοπρόθεσης Boston σε περίοδο 3 ετών στο Moorfields Eye Hospital. Συλλογή και ανάλυση των περιστατικών που υπεβλήθησαν σε pars plana υαλοειδεκτομή και είχαν κατά το ελάχιστο 6 μήνες μετεγχειρητικής παρακολούθησης με ιδιαίτερη βαρύτητα στα ανατομικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς και της έκβασης της χειρουργικής αντιμετώπισης. Αποτελέσματα: 27 ασθενείς υπεβλήθησαν σε επέμβαση ένθεσης κερατοπρόθεσης Boston στο διάστημα που μελετήθηκε. Σε 6 από τους ασθενείς (22%)διαπιστώθηκε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, με χαρακτηριστικά ορώδους υπεγέρσεως και επακόλουθης σοβαρής πρόσθιας παραγωγικής υαλοειδοαμφιβληστροειδοπάθειας, για την οποία υπεβλήθησαν σε pars plana υαλοειδεκτομή. Η μέση περίοδος μετεγχειρητικης παρακολούθησης ήταν 9 μήνες (με εύρος 6-14 μηνών). Στον τελικό επανέλεγχο η οπτική οξύτητα κυμαινόταν από αντίληψη φωτός έως 3/10, ενώ στους 5 από τους 6 οφθαλμούς ο αμφιβληστροειδής εμφανιζόταν επικολλημένος υπό έλαιο σιλικόνης. Η ιστολογική ανάλυση τεμαχίου υπαμφιβληστροειδικής μεμβράνης κατέδειξε την παρουσία κυρίως ινώδους ιστού με νευρογλοιακά κύτταρα και κύτταρα μελαγχρόου επιθηλίου, ευρήματα συμβατά με παραγωγική υαλοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια. Συμπεράσματα: Στη παρούσα μελέτη τα ευρήματά μας κατέδειξαν ότι η επιπλεγμένη με παραγωγική υαλοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, όπως αποδεικνύεται από τα κλινικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά αυτής της οντότητας, είναι συχνή επιπλοκή σε ασθενείς με ένθεση κερατοπρόθεσης Boston. Επιπλέον δείξαμε ότι η διενέργεια 23-gauge υαλοειδεκτομής σε ασθενέις με κερατοπρόθεση Boston είναι εφικτή και αποτελεσματική, ενώ παρότι η ανατομική αποκατάσταση ήταν επιτυχής, η οπτική οξύτητα παραμένει χαμηλή. 25

27 Α26 Analysis of the patient that underwent vitreous biopsy for suspected Intraocular Lymphoma over a period of 12 months E. Tsianta, P. Addison Moorfields Eye Hospital, London, UK Purpose To identify the features like clinical appearances and history that most frequently lead to suspect intraocular Lymphoma and therefore order vitreous biopsy in real world data. In addition, create a score based on clinical appearances that most frequently are related to lymphoma. Setting/Venue All patients that underwent vitreous biopsy for suspected Lymphoma within a period of 12 months were identified at the Uveitis Service at Moorfields eye Hospital. Methods We performed a retrospective single-center case study, where the following clinical signs were scored for each single patient ( total 25 ). 1. Chronic intermediate uveitis that is unresponsive to corticosteroids in older individuals 2 2. Median age in the 60s 3. Blurred vision and floaters and, less commonly, photophobia and ocular pain 4. Clumps or sheets of cells in the vitreous 5. Multifocal, cream-colored, subretinal lesions in the fundus 6. Fluorescent angiographic findings like granularity, late staining, and small foci of blockage at the level of the retinal pigment epithelium (RPE) 7. Absence of CMO 8. Bilaterality Results All 25 patients were adults with mean age 66 (range 26 93) ( Male 20 : Female 18 ). After vitreous biopsy, B cell Lymphoma was positive in 7 ( 28% ), suspicious but not confirmed in 4 ( 16% ) and in 1( 4% ) lung metastasis was detected. After using the scoring system retrospectively ( 0-8 points for yes or no in the above features ), 8 ( 32% ) were highly suspected out of which only 2 had a confirmed with positive vitreous result and 1 was suspicious, 6 ( 24% )had moderate possibility ( score of 4 )out of which 3 were confirmed with a positive result and 1 was suspicious. 11( 44%) patients had a low score ( 1-3 points ) and considered unlikely to have Lymphoma, nevertheless 1 was confirmed to have positive biopsy, 2 had a suspicious and in 1 lung metastasis was detected. Conclusions In a high percentage of patients the suspicion of IOL was low but the results identified positive or suspicious vitreous biopsy in 45% of those. It is important to raise awareness of the clinical features which lead to a high index of suspicion of intraocular lymphoma but atypical cases need to be considered as well. 26