Ubuntu Unleashed Συνδεσιμότητα δικτύου

Transcript

1 Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας Τμήμα Διαχείρισης πληροφοριών Πτυχιακή εργασία Ubuntu Unleashed Συνδεσιμότητα δικτύου Οι φοιτήτριες: Σιδηροπούλου Φωτεινή 1448 Τσιτσίκα Μαρία 1477 Επιβλέπων καθηγητής: Παπαδημητρίου Αστέριος Καβάλα Σεπτέμβριος 2010

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Περιεχόμενα Συνδεσιμότητα δικτύου Τοποθέτηση θεμελίων : Το περιβάλλον τοπικής διεπαφής Έλεγχος για τη διαθεσιμότητα του Loopback Interface Διαμορφώνοντας τη διεπαφή Loopback χειροκίνητα Δικτύωση με TCP/IP Ubuntu και δικτύωση Διευθύνσεις με TCP/IP Όρια της τρέχουσας διεύθυνσης IP Χρησιμοποίηση της IP που μετατρέπεται σε Ubuntu Θύρες Οργάνωση δικτύου Υποδικτύωση Μάσκες υποδικτύου Ευρεία μετάδοση, κοινή, και πολλαπλή διανομή διευθύνσεων Συσκευές υλικού για δικτύωση Κάρτες διασύνδεσης δικτύων Διπλής υποδοχής χωρίς NIC δίκτυο Απλός δακτύλιος BASE-T BASE-T BASE-Τ Οπτική Ίνα και Gigabit Ethernet Ασύρματες διεπαφές δικτύων Καλώδιο δικτύου Αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγος Καλώδιο οπτικής ίνας Κόμβοι δικτύου (hubs) και διακόπτες Δρομολογητές και Γέφυρες Γέφυρες Δρομολογητές Έναρξη καινούργιου υλικού δικτύου Χρησιμοποιώντας εργαλεία ρύθμισης του δικτύου Ρύθμιση γραμμής εντολών διεπαφής δικτύου Αρχεία ρύθμισης δικτύου Χρησιμοποιώντας γραφικά εργαλεία ρύθμισης Κεφάλαιο Εξ αποστάσεως πρόσβαση με SSH και Telnet Εγκατάσταση ενός Telnet server Telnet ενάντια SSH Εγκατάσταση ενός SSH server Τα SSH εργαλεία Χρησιμοποιώντας την scp για την αντιγραφή αρχείων Χρησιμοποιώντας sftp για την αντιγραφή πολλών αρχείων Χρησιμοποιώντας ssh-keygen για την ενεργοποίηση key-based Logins

3 2.6 Απομακρυσμένο Χ XDMCP VNC Παραπομπές Κεφάλαιο Διαχείριση του Apache Web server Σχετικά με τον Apache web server Εγκαθιστώντας τον Apache server Εγκατάσταση με ΑΡΤ Δημιουργώντας μόνοι σας πηγή Ξεκινώντας και σταματώντας το Apache Ξεκινώντας το Apache χειροκίνητα Xρησιμοποιώντας /etc/init.d/apache Runtime Server Configuration Settings Runtime Configuration Directives Eπεξεργάζοντας το httρd.conf Βιβλιογραφία

4 Κεφάλαιο Συνδεσιμότητα δικτύου Ένα από τα οφέλη της τεχνολογίας ανοικτών πηγών γενικά και πιο συγκεκριμένα του Linux, είναι ότι τώρα είναι αρκετά ώριμα ώστε να χρησιμοποιηθούν αβίαστα σε διάφορα διαφορετικά περιβάλλοντα δικτύωσης, καθώς επίσης και στο διαδίκτυο. Με την ισχυρή υποστήριξη του διαδικτυακού πρωτοκόλλου TCP/IΡ, και τα Linux μπορούν να μιλήσουν σε όλες τις UNIX καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των Mac OS X, Windows (με την βοήθεια της Samba), NetWare (IPX) και ακόμη παλαιότερων πρωτόκολλων όπως το DECNET και το Banyan Vines. Πολλοί οργανισμοί χρησιμοποιούν το Linux ως μια πύλη στο διαδίκτυο, επιτρέποντας σε πολλούς διαφορετικούς πελάτες να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω του Linux, καθώς και να επικοινωνούν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άμεσων μηνυμάτων. Το κεφάλαιο αυτό καλύπτει τη συνδεσιμότητα δικτύου και διαδικτύου, μιας και τα περισσότερα δίκτυα καταλήγουν να συνδέονται με το διαδίκτυο με κάποια φόρμα ή μορφή. Θα μάθετε για το πώς να αφομοιώσετε τις βασικές έννοιες σωστά, συμπεριλαμβανομένων της διαμόρφωσης και της διαχείρισης των καρτών δικτύων (NICs) και άλλων υπηρεσιών δικτύων με Ubuntu. Μπορείτε επίσης να μάθετε πώς να διαχειρίζεστε τις υπηρεσίες δικτύου από την γραμμή εντολών πάλι ένα σημαντικό μάθημα σε περίπτωση που βρεθείτε περιορισμένοι σε μια γραμμή εντολών. Θα εξετάσουμε επίσης τις επιλογές συνδεσιμότητας, για την εισερχόμενη και την εξερχόμενη κίνηση του δικτύου καθώς και τη σημασία του πρωτοκόλλου σημείο προς σημείο (PPP-Point to Point Protocol). Επίσης, περιλαμβάνεται μια γενική εικόνα γραφικής διαχείρισης των πελατών για το Ubuntu, τα οποία γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. 3

5 1.2 Τοποθέτηση θεμελίων : Το περιβάλλον τοπικής διεπαφής Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συμβεί για να μπορέσετε να συνδεθείτε με επιτυχία σε ένα δίκτυο ή ακόμα και στο διαδίκτυο, είναι να δημιουργηθεί μια τοπική διεπαφή, επίσης μερικές φορές ονομάζεται και loopback interface, αλλά πιο συχνά αναφερόμενη ως lo. Το πρωτόκολλο TCP / IP (βλ. Δικτύωση με πρωτόκολλο TCP / IP στο παρακάτω κεφάλαιο) χρησιμοποιεί αυτήν την διεπαφή για να ορίσει μια διεύθυνση IP στον υπολογιστή σας και είναι απαραίτητη για να καθιερώσει το Ubuntu μια διεπαφή σημείο προς σημείο Έλεγχος για τη διαθεσιμότητα του Loopback Interface Δεν θα πρέπει κανονικά να δημιουργήσετε χειροκίνητα μια διεπαφή loopback δεδομένου ότι το Ubuntu δημιουργεί αυτόματα μία για σας κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης. Για να βεβαιωθείτε ότι εγκαταστάθηκε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή ifconfig ενώ εργάζεστε, σαν βάση για να δείτε κάτι παρόμοιο με αυτό: $ ifconfing lo Link encap: Local Loopback inet addr: Mask: inet6 addr: ::1/128 Scope: Host UP LOOPBACK RUNNING MTU: Metric: 1 RX packets: 13 errors: 0 dropped: 0 overruns: 0 frame: 0 TX packets: 13 errors: 0 dropped: 0 overruns: 0 carrier: 0 Collisions: 0 txqueuelen: 0 RX bytes: 832 (832.0 b) TX bytes: 832 (832.0 b) 4

6 Αυτό που βλέπετε σε αυτό το παράδειγμα είναι στοιχείο ότι η διεπαφή loopback είναι παρούσα και ενεργή. Το inet adds είναι ο αριθμός IP που ορίζεται στη τοπική διεπαφή, συνήθως μαζί με μια μάσκα μετάδοσης , και ότι έχει υπάρξει λίγη δραστηριότητα σε αυτήν την διεπαφή (RX = είναι τα πακέτα που λαμβάνουν και TX = τα πακέτα που μεταδίδουν). Αν το αποτέλεσμα σας δε μοιάζει με το παραπάνω, θα πρέπει να ρυθμίσετε χειροκίνητα τη τοπική διεπαφή αφού ολοκληρώσετε το υπόλοιπο του παρόντος τμήματος Διαμορφώνοντας τη διεπαφή Loopback χειροκίνητα Η διεύθυνση IP της τοπικής διεπαφής, διευκρινίζεται σε ένα αρχείο διαμόρφωσης κειμένων που χρησιμοποιείται από το Ubuntu για να κρατά αρχείο των διάφορων IP διευθύνσεων ευρείων δικτύων. Το αρχείο καλείται /etc/hosts και υπάρχει συνήθως σε ένα σύστημα, ακόμα κι αν είναι κενό. Το αρχείο χρησιμοποιείται από τον πυρήνα Linux και άλλα εργαλεία δικτύωσης ώστε να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στις τοπικές διευθύνσεις IP και στα ονόματα χρηστών. Εάν δεν έχετε διαμορφώσει οποιεσδήποτε άλλες διεπαφές δικτύωσης τότε μπορείτε να διαπιστώσετε ότι το αρχείο περιέχει μόνο μια γραμμή: localhost.localdomain localhost Αυτή η γραμμή καθορίζει την ειδική τοπική διεπαφή και της ορίζει μια διεύθυνση IP Ίσως ακούσετε ή διαβάσετε κάποιους όρους όπως τοπική διεπαφή, loopback, και πλαστή διεπαφή. Όλοι αυτοί οι όροι αναφέρονται στη χρήση της διεύθυνσης IP. Ο όρος loopback interface δείχνει στους οδηγούς δικτύωσης Linux, ότι το μηχάνημα μιλάει σε ένα δίκτυο που αποτελείται από μόνο ένα μηχάνημα. Ο πυρήνας στέλνει την κυκλοφορία δικτύων από και προς στον ίδιο υπολογιστή. Η πλαστή διεπαφή δείχνει ότι η διεπαφή δεν υπάρχει πραγματικά όσον αφορά τον εξωτερικό κόσμο. Υπάρχει μόνο για τοπικό μηχάνημα. Κάθε δικτυωμένο μηχάνημα Ubuntu στο τοπικό LAN θα χρησιμοποιεί την ίδια διεύθυνση IP για κάθε τοπική διεπαφή. Εάν για κάποιους λόγους ένας υπολογιστής 5

7 Ubuntu δεν έχει αυτήν την διεπαφή, εκδώστε ένα αρχείο /etc/hosts για να προσθέσετε την καταχώρηση τοπικής διεπαφής, και μετά χρησιμοποιήσετε τις εντολές ifconfig και route ως βάση για να δημιουργήσετε τη διεπαφή ως εξής: #/sbin/ifconfig lo #/sbin/route add lo Αυτές οι εντολές θα δημιουργήσουν τη τοπική διεπαφή στη μνήμη (όλες οι διεπαφές, όπως οι eth0 ή ppp0, δημιουργούνται στη μνήμη όταν χρησιμοποιούμε το Linux), και θα προσθέσουν έπειτα τη διεύθυνση IP σε έναν εσωτερικό πίνακα (στη μνήμη) έτσι ώστε ο κώδικας δικτύωσης του πυρήνα Linux να μπορεί να παρακολουθεί διαδρομές προς διαφορετικές διευθύνσεις. Χρησιμοποιήστε την εντολή ifconfig, όπως παρουσιάστηκε προηγουμένως, για να εξεταστεί η διεπαφή. Πρέπει τώρα να είστε σε θέση να χρησιμοποιήσετε την εντολή ping για να ελέγξετε ότι η διεπαφή αποκρίνεται κατάλληλα ως εξής (χρησιμοποιώντας είτε τοπική διεπαφή είτε τη διεύθυνση IP) : $ping c 3 localhost ping localhost ( ) 56 (84) bytes of data. 64 bytes from localhost ( ): icmp_seq=1 ttl=64 time=0.036 ms 64 bytes from localhost ( ): icmp_seq=2 ttl=64 time=0.028 ms 64 bytes from localhost ( ): icmp_seq=3 ttl=64 time=0.028 ms --- localhost ping statistics packets transmitted, 3 received, 0% packet loss, time 1999 ms rtt min/avg/max/mdev=0.028/0.030/0.036/0.007 ms Η επιλογή c χρησιμοποιείται για να θέσει τον αριθμό των pings, και η εντολή, εάν είναι επιτυχής (όπως ήταν προηγουμένως), επιστρέφει τις πληροφορίες σχετικά με τη 6

8 ταχύτητα της κυκλοφοριακής διαδρομής, όσον αφορά την αποστολή ενός δοκιμαστικού πακέτου στη συγκεκριμένη κεντρική μονάδα. 1.3 Δικτύωση με TCP/IP Το βασικό δομικό στοιχείο για κάθε δίκτυο που βασίζεται σε λειτουργικά συστήματα Unix, είναι η ακολουθία των τριών πρωτοκόλλων του Πρωτόκολλου Ελέγχου Μεταφορών/Πρωτόκολλου Διαδικτύου (TCP/IP- Transport Control Protocol/Internet Protocol). Η ακολουθία αποτελείται από το Πρωτόκολλο Διαδικτύου (IP Internet Protocol), το Πρωτόκολλο ελέγχου μεταφορών (TCP - Transport Control Protocol), και το Καθολικό Πρωτόκολλο Διαγραμμάτων Δεδομένων (UDP - Universal Datagram Protocol). Το ΙΡ είναι το βασικό πρωτόκολλο. Το πρωτόκολλο TCP/IP είναι βασισμένο σε πακέτο, το οποίο σημαίνει ότι τα δεδομένα κατά την μετάδοση σπάνε σε μικρά κομμάτια για να μεταδοθούν στον αποδέκτη. Σπάζοντας τα δεδομένα σε διαχειρίσιμα πακέτα επιτρέπει τις γρηγορότερες και ακριβέστερες μεταφορές. Στο TCP/IP, όλα τα δεδομένα ταξιδεύουν μέσω των πακέτων IP, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι διευθύνσεις αναφέρονται ως διευθύνσεις IP. Είναι το χαμηλότερο επίπεδο της ακολουθίας. Το TCP είναι ένα πρωτόκολλο βασισμένο στη σύνδεση. Πριν τα δεδομένα μεταφερθούν ανάμεσα στα δυο μηχανήματα, δημιουργείτε μια σύνδεση μεταξύ τους. Όταν γίνεται μια σύνδεση, ένα ρεύμα δεδομένων αποστέλλεται στην διεύθυνση IP σπασμένο σε πακέτα τα οποία στη συνέχεια μεταδίδονται. Στο τερματικό του αποδέκτη, τα πακέτα τακτοποιούνται στη θέση τους και στέλνονται στην κατάλληλη θύρα εφαρμογής. Το TCP/IP αποτελεί τη βάση του διαδικτύου. Χωρίς αυτό, το διαδίκτυο θα ήταν σε πολύ διαφορετική θέση, αν αυτό υπήρχε. Από την άλλη, το UDP είναι ένα πρωτόκολλο χωρίς σύνδεση. Οι εφαρμογές που χρησιμοποιούν αυτό το πρωτόκολλο επιλέγουν απλά τον προορισμό τους και αρχίζουν την αποστολή. Το UDP χρησιμοποιείται συνήθως για μικρές ποσότητες δεδομένων ή για γρήγορα και αξιόπιστα δίκτυα. Αν σας ενδιαφέρει το εσωτερικό του 7

9 πρωτοκόλλου TCP / IP, ανατρέξτε στην ενότητα "Αναφορά" στο τέλος αυτού του κεφαλαίου για μέρη όπου μπορείτε να ψάξετε περισσότερες πληροφορίες Ubuntu και δικτύωση Υπάρχει πιθανότητα η κάρτα δικτύου σας να έχει ρυθμιστεί κατά την εγκατάσταση του Ubuntu. Μπορείτε ωστόσο, να χρησιμοποιήσετε την εντολή ifconfig στα γραφικά εργαλεία διαμόρφωσης Ubuntu, όπως το χρήστη του δικτύου, για να επεξεργαστείτε πληροφορίες συσκευών δικτύων του συστήματός σας ή να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε συσκευές δικτύου στο σύστημά σας. Εκατοντάδες εντολές δικτύωσης και βοηθητικά προγράμματα συμπεριλαμβάνονται με Ubuntu είναι πάρα πολλά για να καλυφθούν στο παρόν κεφάλαιο και περισσότερο από αρκετά για την καλυφθούν σε δύο ή τρεις τόμους. Σχεδόν όλες οι κάρτες ethernet μπορούν να χρησιμοποιηθούν με Linux, μαζί με πολλές PCMCIA ενσύρματες και ασύρματες κάρτες δικτύου. Τα καλά νέα είναι ότι πολλές ασύρματες συσκευές δικτύων USB λειτουργούν επίσης καλά με Linux, και περισσότερες θα υποστηριχθούν με τις επερχόμενες εκδόσεις του πυρήνα Linux. Ελέγξτε το Project Linux USB στην διεύθυνση : τις τελευταίες εξελίξεις ή να επιβεβαιώσετε την υποστήριξη για τη συσκευή σας. Αφού διαβάσετε αυτό το κεφάλαιο, μπορεί να θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με άλλους πελάτες γραφικών του δικτύου για τη χρήση με Linux. Ο πελάτης GNOME ethereal, για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση όλης της κυκλοφορίας στο δίκτυο LAN ή σε συγκεκριμένους τύπους κυκλοφορίας. Ένας άλλος πελάτης, NmapFE, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σάρωση σε συγκεκριμένο υπολογιστή για να ανοίξει θύρες και άλλες λειτουργικές υπηρεσίες. 8

10 1.3.2 Διευθύνσεις με TCP/IP Για να κατανοήσετε τη δικτύωση με Linux, θα πρέπει να ξέρετε τα βασικά στοιχεία των διευθύνσεων TCP/IP. Οι διευθύνσεις Διαδικτύου IP (επίσης γνωστές και ως δημόσια διεύθυνση IP) είναι διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνται εσωτερικά σε ένα τοπικό δίκτυο ή σε ένα δίκτυο LAN. Οι διευθύνσεις διαδικτύου IP ορίζονται (για τις Ηνωμένες Πολιτείες και μερικούς άλλους κεντρικούς εξυπηρετητές) από την αμερικανική γραμματεία για το διαδίκτυο, διαθέσιμες στη διεύθυνση Φορείς που χρειάζονται μια διεύθυνση διαδικτύου κάνουν αίτηση σε αυτή την υπηρεσία για να τους αποδοθεί μια διεύθυνση. Η υπηρεσία ορίζει παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου (ISPs) με μία ή περισσότερες σελίδες διευθύνσεων IP, τις οποίες το ISPs μπορεί έπειτα να αποδώσει στους συνδρομητές τους. Θα αναγνωρίσετε αμέσως την τρέχουσα μορφή του πρωτοκόλλου TCP / IP, γνωστή ως IPv4 (IP έκδοση 4). Σε αυτή τη μέθοδο, μια διεύθυνση πρωτοκόλλου TCP / IP εκφράζεται από μια σειρά τεσσάρων δεκαδικών αριθμών σε μια 32-bit τιμή εκφρασμένη σε μια μορφή γνωστή ως μορφή δεκαδικών με τελείες, όπως Κάθε σύνολο αριθμών είναι γνωστό ως οκτάδα (οκτώ άσσοι και μηδενικά, όπως για να εκπροσωπεί το 128) και κυμαίνεται από μηδέν έως 255. Η πρώτη οκτάδα καθορίζει σε ποια κατηγορία συνήθως ανήκει το δίκτυο. Υπάρχουν τρεις κλάσης των δικτύων. Οι κλάσεις είναι: Κλάση Α - Αποτελείται από δίκτυα με την πρώτη οκτάδα να κυμαίνεται από 1 έως 126. Υπάρχουν μόνο 126 δίκτυα της κλάσης A - καθένα από τα οποία αποτελείται από κεντρικούς εξυπηρετητές. (Αν κάνετε τις πράξης, υπάρχουν ενδεχομένως διευθύνσεις, αλλά καμία μερίδα κεντρικού εξυπηρετητή μιας διεύθυνσης δεν μπορεί να είναι όλο μηδενικά ή 255s). Το δίκτυο "10." προορίζεται αποκλειστικά για τοπική χρήση του δικτύου, και το δίκτυο "127." είναι αποκλειστικά για τη διεύθυνση loopback Η διεύθυνση Loopback χρησιμοποιείται από το πρωτόκολλο TCP / IP για να μπορούν οι πελάτες και τα 9

11 προγράμματα διακομιστών που είναι σχετικά με το δίκτυο Linux, να επικοινωνούν στον ίδιο κεντρικό εξυπηρετητή. Η διεύθυνση δεν θα εμφανίζεται και δεν θα είναι προσβάσιμη στο δίκτυο LAN. Σημείωση Παρατηρήστε ότι το μηδέν δεν περιλαμβάνεται στην κλάση Α. Η μηδενική διεύθυνση χρησιμοποιείται για τις μεταδόσεις από δίκτυο σε δίκτυο. Επίσης, σημειώστε ότι υπάρχουν δύο άλλες κλάσης των δικτύων, οι κλάσεις D και E. Τα δίκτυα της κλάσης D προορίζονται για πολλαπλές διευθύνσεις και δεν προορίζονται για χρήση από τους κεντρικούς εξυπηρετητές του δικτύου. Οι διευθύνσεις της κλάσης Ε θεωρούνται πειραματικές, και ως εκ τούτου δεν είναι ανοικτές για τις δημόσιες διευθύνσεις. Κλάση Β - Αποτελείται από δίκτυα που ορίζονται από τις δύο πρώτες οκτάδες με την πρώτη να κυμαίνεται από 128 έως 191. Το δίκτυο "128." επίσης χρησιμοποιείτε για τοπική χρήση του δικτύου. Υπάρχουν δίκτυα της κλάσης Β κάθε ένα με πιθανούς κεντρικούς εξυπηρετητές. Κλάση C - Αποτελείται από ένα δίκτυο που ορίζεται από τις τρεις πρώτες οκτάδες με την πρώτη να κυμαίνεται από 192 έως 223. Το δίκτυο "192" είναι άλλο ένα δίκτυο που προορίζεται για τοπική χρήση του δικτύου. Υπάρχουν πιθανά δίκτυα της κλάσης C, με πάνω από 254 κεντρικούς εξυπηρετητές το καθένα. Καμία μερίδα κεντρικής μονάδας μιας διεύθυνσης IP δεν μπορεί να είναι όλα μηδενικά ή 255s. Οι διευθύνσεις χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως διευθύνσεις μετάδοσης. IP διευθύνσεις με μόνο μηδενικά στο τμήμα της κεντρικής μονάδας χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως διευθύνσεις μετάδοσης από δίκτυο σε δίκτυο. IP διευθύνσεις με μόνο 255s στο τμήμα της κεντρικής μονάδας είναι αποκλειστικά για μεταδώσεις τοπικού δικτύου. Τα μηνύματα μετάδοσης συνήθως δεν φαίνονται στους χρήστες. 10

12 Αυτές οι κλάσεις είναι συγκεκριμένες, αλλά μια μάσκα δικτύου καθορίζει σε ποια κλάση ανήκει το δίκτυο σας. Επίσης καθορίζει ποιο μέρος μιας διεύθυνσης IP αντιπροσωπεύει το δίκτυο και ποιο μέρος αντιπροσωπεύει τη κεντρική μονάδα. Κοινές μάσκες δικτύου για τις διάφορες κλάσεις είναι: Class A Class B Class C Λόγω της κατανομής των διευθύνσεων IP για τις κεντρικές μονάδες του διαδικτύου, είναι πλέον αδύνατο να πάρετε ένα δίκτυο της κλάσης Α. Επίσης, είναι σχεδόν αδύνατο να πάρετε ένα δίκτυο της κλάσης Β (έχουν δοθεί όλες οι διευθύνσεις έξω, αλλά ορισμένες εταιρείες είναι πρόθυμες να πουλήσουν τις δικές τους), και η διαθεσιμότητα δικτύων κλάσης C μειώνεται γρήγορα λόγω της τρέχουσας αύξησης της χρήσης Διαδικτύου παγκοσμίως. Δείτε την ακόλουθη πλαϊνή μπάρα Όρια της τρέχουσας διεύθυνσης IP Το τρέχον σχέδιο διευθύνσεων IPv4 είναι βασισμένο στην 32-bit αρίθμηση και περιορίζει τον αριθμό διαθέσιμων διευθύνσεων IP σε περίπου 4,1 δισεκατομμύρια. Σε πολλές εταιρείες και οργανισμούς (ιδιαίτερα στις ΗΠΑ) είχε ανατεθεί πολύ μεγάλο περιορισμό διευθύνσεων IP στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης του Διαδικτύου, πράγμα που οδήγησε σε έλλειψη ανοιχτών διευθύνσεων. Ακόμη και με προσεκτική κατανομή IP διευθύνσεων στους κεντρικούς υπολογιστές συνδεδεμένους με το διαδίκτυο, και τη χρήση της μετάφρασης διευθύνσεων δικτύων (NAT), παρέχουν επικοινωνία προς και από μηχανήματα πίσω από έναν υπολογιστή συνδεδεμένο στο διαδίκτυο, το διαδίκτυο μπορεί να ξεμείνει από διαθέσιμες διευθύνσεις. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, ένα νεότερο σύστημα που ονομάζεται IPv6 (ΙΡ version 6) έχει τεθεί σε εφαρμογή. Θα χρησιμοποιείται μια πολύ μεγαλύτερη διευθυνσιοδότηση βασισμένη σε 128-bit διευθύνσεις, με αρκετό χώρο για να περιέχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες για ένα συγκεκριμένο κεντρικό 11

13 υπολογιστή ή μια συσκευή, όπως το παγκόσμιο εξυπηρετητή θέσης (GPS) ή τη σειριακή αρίθμηση. Παρά το γεγονός ότι οι ειδικές λεπτομέρειες σχετικά με όλο το περιεχόμενο μιας διεύθυνσης IPv6 πρέπει να οριστικοποιηθούν, όλες οι σχετικές οργανώσεις με το διαδίκτυο φαίνεται να συμφωνούν ότι κάτι πρέπει να γίνει για να παρέχει περισσότερες διευθύνσεις. Σύμφωνα με τον Vint Cerf, έναν από τους κύριους προγραμματιστές του πρωτοκόλλου TCP / IP, "θα υπάρχουν σχεδόν 2,5 δισεκατομμύρια συσκευές στο διαδίκτυο μέχρι το 2006, και μέχρι το 2010 ο μισός πληθυσμούς παγκοσμίως θα έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο". Μπορείτε να πάρετε μια καλή εικόνα των διαφορών μεταξύ των στρατηγικών του IPv4 και του IPv6 σε σχέση με τις αναθέσεις διευθύνσεων IP, καθώς και τη διαδικασία εγγραφής για την απόκτηση διευθύνσεων IP, κάνοντας περιήγηση στη διεύθυνση Διάβαστε το Linux IPv6 HOWTO κάνοντας περιήγηση στη διεύθυνση Το Ubuntu υποστηρίζει τη χρήση IPv6 και περιλαμβάνει διάφορα εργαλεία δικτύωσης που προσαρμόζονται στη διεύθυνση τύπου IPv6. Η υποστήριξη για το IPv6 μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας τις ρυθμίσεις και τις επιλογές στο αρχείο με το όνομα network στο πλαίσιο του καταλόγου / etc / sysconfig, καθώς και αλλαγές στα σχετικά αρχεία διαμόρφωσης του δικτύου, όπως το / etc / hosts. Πολλά εργαλεία βασισμένα σε IPv6, όπως είναι τα: ipcalc6, ping6, και traceroute6, είναι διαθέσιμα για Ubuntu. Δείτε διάφορα αρχεία στον κατάλογο usr/share/doc/initscripts για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ρύθμιση των διευθύνσεων IPv6 για προγράμματα με Linux και Ubuntu. Η μετάβαση στο IPv6 αργεί να έρθει διότι η πλειονότητα των λειτουργικών συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών, λογισμικών, υλικού, επιχειρήσεων, χρηστών, λειτουργούν ακόμη με νοοτροπία IPv4. Η στήριξη IPv6 θα απαιτήσει επανεγγραφές για πολλές δικτυακές χρήσεις, τμήματα λειτουργικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σήμερα, και εργαλεία για την δρομολόγηση ζωνών προστασίας του υλικού. 12

14 1.3.4 Χρησιμοποίηση της IP που μετατρέπεται σε Ubuntu Τρεις περιορισμοί των διευθύνσεων IP διατηρούνται για τη χρήση των εσωτερικών δικτύων και των κεντρικών υπολογιστών που δεν συνδέονται άμεσα με το διαδίκτυο. Οι σειρές διευθύνσεων είναι από έως , ή 1 δίκτυο κατηγορίας Α από , ή 16 δίκτυα κατηγορίας B και από , ή 256 δίκτυα κατηγορίας C. Χρησιμοποιήστε αυτές τις διευθύνσεις IP όταν δημιουργείτε ένα δίκτυο LAN στην επιχείρηση ή στο σπίτι σας. Όποια κατηγορία και αν επιλέξετε, εξαρτάται από τον αριθμό των κεντρικών εξυπηρετητών που είναι συνδεδεμένοι στο δίκτυο. Πρόσβαση στο διαδίκτυο για το εσωτερικό σας δίκτυο μπορεί να παρέχεται από έναν υπολογιστή που τρέχει Ubuntu ή άλλες ευρυζωνικές ή δρομολογητές dial-up. Ο κεντρικός εξυπηρετητής ή η συσκευή που είναι συνδεδεμένη με το διαδίκτυο, χρησιμοποιείται ως πύλη διαδικτύου για τη διαβίβαση πληροφοριών από και προς το δίκτυο LAN. Ο κεντρικός εξυπηρετητής θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιείτε ως ένα τείχος προστασίας για την προστασία του δικτύου σας από κακόβουλους χρήστες και δεδομένα ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως πύλη διαδικτύου. Ένας υπολογιστής που χρησιμοποιείται με τον τρόπο αυτό συνήθως έχει τουλάχιστον δύο διασυνδέσεις δικτύου. Ένας είναι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο με τους άλλους υπολογιστές που συνδέονται στο LAN (μέσω ενός διανομέα ή διακόπτη). Επίσης ορισμένες ευρυζωνικές συσκευές ενσωματώνουν, τέσσερις ή περισσότερες διασυνδέσεις δικτύου μεταγωγής. Τα δεδομένα περνούν έπειτα μεταξύ του LAN και του διαδικτύου χρησιμοποιώντας τη μετάφραση διευθύνσεων δικτύου ή NAT, καλύτερα γνωστά στο κύκλο του Linux ως μετατροπή ΙΡ. Σημείωση Μην βασίζεστε σε ένα μόνο σημείο της προστασίας του τοπικού δικτύου σας, ειδικά εάν χρησιμοποιείτε ασύρματο δίκτυο, παροχή dial-in στον τομέα των υπηρεσιών, ή να επιτρέψετε σε χρήστες κινητών συσκευών (laptop ή PDA) πρόσβαση εσωτερικά ή εξωτερικά στο δίκτυό σας. Επιχειρήσεις, ιδρύματα και ιδιώτες επικαλούνται μια νοοτροπία τάφρου που συχνά ανακαλύπτουν προς απογοήτευσή τους, ότι μια τέτοια προσέγγιση για την ασφάλεια εύκολα 13

15 παραβιάζεται. Βεβαιωθείτε ότι η λειτουργία του δικτύου σας συνοδεύεται από μια πολιτική ασφαλείας που τονίζει πολλαπλά επίπεδα της ασφαλούς πρόσβασης, η προστασία χτίζεται σε κάθε διακομιστή και σταθμό εργασίας, κάτι που επιτυγχάνεται εύκολα όταν χρησιμοποιούν το Linux Θύρες Οι περισσότεροι διακομιστές του δικτύου σας έχουν περισσότερες από μία εργασίες. Για παράδειγμα, ο διακομιστής διαδικτύου πρέπει να εξυπηρετεί και σταθερές και ασφαλείς σελίδες. Μπορεί επίσης να τρέχει ένας εξυπηρετητής FTP στον ίδιο κεντρικό υπολογιστή. Για το λόγο αυτό, οι εφαρμογές παρέχουν θύρες που χρησιμοποιούνται για να κάνουν "απευθείας" συνδέσεις για συγκεκριμένες υπηρεσίες λογισμικού. Αυτές οι θύρες βοηθούν το TCP / IP μεταξύ υπηρεσιών, ώστε τα δεδομένα να μπορούν να πάρουν τη σωστή εφαρμογή. Αν ελέγξετε το αρχείο / etc /services, θα δείτε τις κοινές θύρες και χρήσεις τους. Για παράδειγμα, για FTP, HTTP, και Post Office Protocol (ανάκτηση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας), θα δείτε ftp 21/tcp http 80/tcp http #WorldWideWeb HTTP pop3 110/tcppop-3 #POP version Οι θύρες ορίζονται στο αρχείο / etc / services στο παράδειγμα 21 για το FTP, 80 για το HTTP, και 110 για το POP3. Άλλες κοινές θύρες είναι 25 για το απλό πρωτόκολλο μεταφοράς ταχυδρομείου (SMTP) και 22 για την ασφαλή απομακρυσμένη σύνδεση (SSH). Σημειώστε ότι αυτές οι θύρες δεν είναι πάντα προκαθορισμένες, και μπορείτε να ρυθμίσετε το διακομιστή σας να ανταποκρίνεται και σε διαφορετικές θύρες. Για παράδειγμα, παρόλο που η θύρα 22 είναι εισηγμένη στο / ect / services ως κοινή προεπιλογή για το SSH, ο sshd εξυπηρετητής μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να ανταποκρίνεται σε μια διαφορετική θύρα επεξεργάζοντας τις ρυθμίσεις του αρχείου /etc / ssh / sshd_config. Η προεπιλεγμένη ρύθμιση μοιάζει με αυτό: #Port 22 14

16 Επεξεργαστείτε την καταχώρηση και χρησιμοποιήστε μια διαφορετική θύρα, αφού βεβαιωθείτε ότι επιλέγετε ένα αχρησιμοποίητο αριθμό θύρας, όπως Port 2224 Αποθηκεύστε τις αλλαγές σας, και στη συνέχεια κάντε επανεκκίνηση τον sshd εξυπηρετητή. (Ανατρέξτε στο Κεφάλαιο 15, "Αυτοματοποίηση Καθηκόντων," για να δείτε πώς να κάνετε επανεκκίνηση μιας υπηρεσίας.) Απομακρυσμένοι χρήστες πρέπει να έχουν πρόσβαση μέσω της θύρας 2224, η οποία μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας την επιλογή ssh s -p (θύρα) όπως: $ Ssh-p 2224 remote_host_name_or_ip 1.4 Οργάνωση δικτύου Η ιδιοκτησία που οργανώνει το δίκτυο σας που εξετάζει τη διαδικασία γίνεται όλο και πιο δύσκολη καθώς το μέγεθος του δικτύου σας αυξάνεται. Η οργάνωση του δικτύου που εξετάζει ένα δίκτυο κλάσης C με λιγότερες από 254 συσκευές είναι απλή. Η οργάνωση της εξέτασης για μια μεγάλη, παγκόσμια επιχείρηση με ένα δίκτυο κατηγορίας Α και πολλούς διαφορετικούς χρήστες, μπορεί να είναι εξαιρετικά σύνθετη. Εάν η εταιρεία σας απασχολεί λιγότερους από 254 κεντρικούς υπολογιστές (που σημαίνει οποιαδήποτε συσκευή που απαιτεί μια διεύθυνση IP, περιλαμβάνει ηλεκτρονικούς υπολογιστές, εκτυπωτές, δρομολογητές, διακόπτες, καθώς και άλλες συσκευές), και όλες οι ομάδες εργασίας σας μπορούν να μοιράσουν πληροφορίες, ένα ενιαίο δίκτυο κλάσης C θα είναι ικανοποιητικό Υποδικτύωση Στην κλάση Α και Β των δικτύων, μπορεί να υπάρχουν ξεχωριστά δίκτυα που ονομάζονται υποδίκτυα. Τα υποδίκτυα θεωρούνται μέρος του τμήματος υποδοχής μιας διεύθυνσης για τους ορισμούς της κλάσης του δικτύου. Για παράδειγμα, στο 15

17 128. στο δίκτυο κλάσης Β, μπορείτε να έχετε έναν υπολογιστή με μια διεύθυνση και ένα άλλο με μια διεύθυνση , αυτοί οι υπολογιστές είναι στο ίδιο δίκτυο ( ), αλλά έχουν διαφορετικά υποδίκτυα ( και ). Λόγω αυτού, η επικοινωνία μεταξύ των δύο υπολογιστών απαιτεί είτε ένα δρομολογητή είτε ένα διακόπτη. Τα υποδίκτυα μπορούν να είναι χρήσιμα για το διαχωρισμό των ομάδων εργασίας μέσα στην επιχείρησή σας. Συχνά τα υποδίκτυα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις χωριστές ομάδες εργασίας που δεν έχουν καμία πραγματική ανάγκη να αλληλεπιδράσουν μαζί ή να προστατεύσουν από τις άλλες ομάδες πληροφορίες που περνούν μεταξύ των μελών μιας συγκεκριμένης ομάδας εργασίας. Για παράδειγμα, εάν η εταιρεία σας είναι αρκετά μεγάλη για να έχει το δικό της τμήμα ανθρώπινου δυναμικού και τμήμα μισθοδοσίας, θα μπορούσατε να βάλετε τους κεντρικούς εξυπηρετητές των τμημάτων στο υποδίκτυο τους και να χρησιμοποιήσετε τις ρυθμίσεις των δρομολογητών σας για να περιορίσετε τους κεντρικούς εξυπηρετητές που μπορούν να συνδεθούν με αυτό το υποδίκτυο. Αυτή η ρύθμιση αποτρέπει τα δίκτυα που εργάστηκαν μαζί και δεν είναι μέλη των εξουσιοδοτημένων υπηρεσιών να μπορούν να δουν μερικές εμπιστευτικές πληροφορίες του ανθρώπινου δυναμικού και του προσωπικού μισθοδοσίας. Η χρήση υποδικτύου δίνει τη δυνατότητα στο δίκτυό σας να αυξήσει πάνω από 254 κεντρικούς εξυπηρετητές και διευθύνσεις IP. Με την κατάλληλη ρύθμιση παραμέτρων δρομολόγησης, οι χρήστες μπορεί να μην γνωρίζουν καν ότι είναι σε διαφορετικό υποδίκτυο από τους συναδέλφους τους. Μια άλλη κοινή χρήση των υποδικτύων είναι με τα δίκτυα που καλύπτουν μια ευρεία γεωγραφική περιοχή. Δεν είναι πρακτικό για μια επιχείρηση με γραφεία στο Σικάγο και το Λονδίνο να έχει και τα δύο γραφεία στο ίδιο υποδίκτυο, έτσι η χρησιμοποίηση ενός χωριστού υποδικτύου για κάθε γραφείο είναι η καλύτερη λύση Μάσκες υποδικτύου Οι μάσκες υποδικτύου χρησιμοποιούνται από το TCP / IP για να δείξουν ποιο μέρος μιας διεύθυνσης IP είναι το τμήμα του δικτύου και ποιο μέρος είναι ο κεντρικός εξυπηρετητής. Οι μάσκες υποδικτύου αναφέρονται συνήθως ως netmasks. Για ένα καθαρό δίκτυο κλάσης Α, το netmask θα ήταν , για ένα δίκτυο κλάσης B, το 16

18 netmask θα ήταν , και ένα δίκτυο κλάσης C, θα ήταν Τα netmasks μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν για να παρεκκλίνουν τις τυποποιημένες κλάσης. Με τη χρήση των τυποποιημένων netmasks μπορεί το υποδίκτυο του δίκτυό σας να ανταποκριθεί στις ανάγκες σας. Για παράδειγμα, το δίκτυό σας έχει μόνο μια διεύθυνση κλάσης C. Έχετε μια ανάγκη στο υποδίκτυο του δίκτυό σας. Αν και αυτό δεν είναι δυνατό με μια κανονική μάσκα υποδικτύου κλάσης C, μπορείτε να αλλάξετε τη μάσκα για να σπάσετε το δίκτυό σας σε υποδίκτυα. Με την αλλαγή του τελευταίου οκταδικού σε έναν αριθμό μεγαλύτερο του μηδενός, μπορείτε να σπάσετε το δίκτυο σε όσα υποδίκτυα χρειάζεστε. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς να δημιουργήσετε ένα υποδίκτυο, ανατρέξτε στο Day 6 "Η Τέχνη της κάλυψης υποδικτύου", του Sam Teach Yourself TCP / IP Network Administration in 21 Days. Το κεφάλαιο αυτό αναλύει λεπτομερώς τον τρόπο δημιουργίας προσαρμοσμένων netmasks και εξηγεί πώς να δημιουργήσετε και να αντιγράψετε μια διεύθυνση στην οθόνη για κεντρικούς υπολογιστές σε κάθε υποδίκτυο. Μπορείτε επίσης να περιηγηθείτε στον οδηγό Linux Network Administrator και να διαβάστε για το πώς μπορείτε να δημιουργήσετε υποδίκτυα στο Ευρεία μετάδοση, κοινή, και πολλαπλή διανομή διευθύνσεων Οι πληροφορίες μπορούν να φτάσουν στα συστήματα μέσω τριών τύπων διευθύνσεων: κοινής, πολλαπλής, και ευρείας μετάδοσης. Κάθε τύπος διεύθυνσης χρησιμοποιείται σύμφωνα με το σκοπό των πληροφοριών που στέλνονται, όπως εξηγείται εδώ: Κοινή μετάδοση Στέλνει τις πληροφορίες σε μία συγκεκριμένη κεντρική μονάδα. Οι διευθύνσεις κοινής μετάδοσης χρησιμοποιούνται για Telnet, FTP, SSH, ή οποιεσδήποτε άλλες πληροφορίες που πρέπει να μοιραστούν μια προς μια σε ανταλλαγή των πληροφοριών. Αν και είναι δυνατό οποιοσδήποτε κεντρικός υπολογιστης στο υποδίκτυο / δίκτυο να δει τις πληροφορίες που διαβιβάστηκαν, μόνο 17

19 ένας κεντρική υπολογιστής είναι ο προοριζόμενος παραλήπτης και θα ενεργήσει βάσει των πληροφοριών που παραλαμβάνονται. Πολλαπλή μετάδοση - Ευρείας μετάδοσης πληροφορίες σε ομάδες υπολογιστών που μοιράζονται μια εφαρμογή, όπως ένας πελάτης τηλεοπτικής σύσκεψης ή μια απευθείας σύνδεση εφαρμογή τυχερού παιχνιδιού. Όλα τα μηχανήματα που συμμετέχουν στη διάσκεψη ή το παιχνίδι επιθυμούν τις ίδιες πληροφορίες ακριβώς στον ίδιο χρόνο για να είναι αποτελεσματικές. Ευρείας μετάδοσης - Μεταδίδει πληροφορίες σε όλους τους κεντρικούς υπολογιστές ενός δικτύου ή ενός υποδικτύου. Το πρωτόκολλο δυναμικής διαμόρφωσης υποδοχής (DHCP) χρησιμοποίει τα μηνύματα ευρείας μετάδοσης όταν ο DHCP πελάτης ψάχνει έναν κεντρικό υπολογιστή DHCP για να κάνει ρυθμίσεις δικτύου, και το αντίστροφο πρωτόκολλο ανάλυσης διευθύνσεων (RARP) χρησιμοποιεί μηνύματα ευρείας μετάδοσης για την ανάλυση διεύθυνσης του σκληρού σε διευθύνσεις IP. Τα μηνύματα ευρείας μετάδοσης χρησιμοποιούν.255 σε όλες τις οκτάδες της διεύθυνσης δικτύου IP του κεντρικού υπολογιστή. ( θα μεταδώσει ευρέως σε κάθε κεντρικό υπολογιστή της κλάσης Β στο δικτύου σας). 1.5 Συσκευές υλικού για δικτύωση Όπως δηλώνεται στην αρχή αυτού του κεφαλαίου, η δικτύωση είναι ένα από τα ισχυρά σημεία του λειτουργικού συστήματος Linux. Αυτό το κεφάλαιο καλύπτει τις κατηγορίες συσκευών που χρησιμοποιούνται για τη βασική δικτύωση. Σημειώστε ότι αυτό το κεφάλαιο μιλά για συσκευές υλικού, και όχι για συσκευές δικτύωσης Linux, που συζητούνται στο κεφάλαιο, "χρησιμοποίηση εργαλείων για την διαμόρφωση δικτύων." 18

20 1.5.1 Κάρτες διασύνδεσης δικτύων Ένας υπολογιστής πρέπει να έχει μια κάρτα διασύνδεσης δικτύου (NIC-Network Interface Controller) για να συνδεθεί με ένα δίκτυο. Αυτήν την περίοδο, υπάρχουν διάφορες τοπολογίες (τρόποι σύνδεσης υπολογιστών) για τις συνδέσεις δικτύων. Αυτές οι τοπολογίες κυμαίνονται από τη παλιά και κυρίως ξεπερασμένη 10BASE-2 ως τη πολύ νεώτερη και δημοφιλή ασύρματη δικτύωση WI-FI ή Διπλής υποδοχής χωρίς NIC δίκτυο Ο πραγματικά λιτός μπορεί επίσης να "δικτυώσει" δύο τερματικούς σταθμούς Linux χρησιμοποιώντας ένα καλώδιο null-modem ή ένα καλώδιο LPT και ένα PPP, όπως φαίνεται στο PPP HOWTO στη σελίδα HOWTO/direct.html. Απλός συνδέστε δύο ηλεκτρονικούς υπολογιστές τρέχοντας τα Linux μαζί με ένα καλώδιο null-modem, και χρησιμοποιήστε το pppd daemon σε κάθε τερματικό. Εάν ένας κεντρικός υπολογιστής Linux συνδέεται με ένα δίκτυο ή έχει σύνδεση dial-up, εκείνος ο υπολογιστής γίνεται μια πύλη για έναν άλλο κεντρικό υπολογιστή. Πρέπει να χρησιμοποιήσετε την επιλογή pppd's defaultroute μόνο στο σειριακό κεντρικό υπολογιστή κατά τη σύνδεση. Κάθε NIC έχει μια μοναδική διεύθυνση (τη διεύθυνση υλικού, γνωστή ως έλεγχος πρόσβασης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ή τη MAC), η οποία προσδιορίζει εκείνο το NIC. Αυτή η διεύθυνση είναι έξι ζευγάρια των δεκαεξαδικών bits που χωρίζονται με άνω και κάτω τελείες (:). Μια διεύθυνση της MAC μοιάζει κάπως έτσι: 00:60:08:8F:5A:D9. Η διεύθυνση υλικού χρησιμοποιείται από το DHCP (βλ. το "δυναμικό πρωτόκολλο διαμόρφωσης υποδοχής" αργότερα σε αυτό το κεφάλαιο) για να προσδιορίσει ένα συγκεκριμένο κεντρικό υπολογιστή. Χρησιμοποιείται επίσης από το πρωτόκολλο ανάλυσης διευθύνσεων (ARP) και το αντίστροφο πρωτόκολλο ανάλυσης διευθύνσεων (RARP) για να χαρτογραφήσει του κεντρικούς υπολογιστές στη διεύθυνση IP. Αυτό το κεφάλαιο καλύπτει μερικούς από τους διαφορετικούς τύπους NIC που χρησιμοποιούνται για να συνδέσουν το δίκτυό σας. 19

21 1.5.2 Απλός δακτύλιος Η δικτύωση απλού δακτυλίου αναπτύχθηκε από την ΙΒΜ. Όπως το όνομα υπονοεί, το δίκτυο οργανώνεται σε ένα δαχτυλίδι. Ένα ενιαίο "σημείο" περνάει από κεντρικό υπολογιστή σε κεντρικό υπολογιστή, καταδεικνύοντας την άδεια του αποδέκτη του κεντρικού υπολογιστή να μεταφέρει τα δεδομένα. Ο απλός δακτύλιος έχει ένα μέγιστο ποσοστό μεταφοράς των 16Mbps (16 εκατομμύρια bit ανά δευτερόλεπτο). Αντίθετα από το 10BASE-2 και το 10BASE-5, ο απλός δακτύλιος χρησιμοποιεί αυτό που ονομάζεται αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγος καλωδίων (UTP). Αυτό το καλώδιο μοιάζει πολύ με το καλώδιο που συνδέει το τηλέφωνό σας με τον τοίχο. Σχεδόν όλοι οι απλοί δακτύλιοι NICs αναγνωρίζονται από το Linux BASE-T Το 10BASE-T ήταν πρότυπο για πολύ καιρό. Ένας μεγάλος αριθμός δικτύων το χρησιμοποιεί ακόμα. Το 10BASE-T επίσης χρησιμοποιεί καλώδιο UTP. Αντί της διαμόρφωσης σε δακτύλιο, το 10BASE-T χρησιμοποιεί συνήθως μια αστεροειδή αρχιτεκτονική. Σε αυτήν την αρχιτεκτονική, όλοι οι κεντρικοί υπολογιστές συνδέονται με μια κεντρική θέση (συνήθως ένα κόμβο, για τον οποίο μπορείτε να μάθετε αργότερα στο κεφάλαιο με τίτλο "κόμβοι και διακόπτες"). Όλα τα δεδομένα στέλνονται σε όλους τους κεντρικούς υπολογιστές, αλλά ο αποδέκτης αναλαμβάνει δράση σχετικά με μεμονωμένα πακέτα. Το 10BASE-T έχει ένα δείκτη μεταφοράς των 10Mbps. Το 10BASE-T έχει ένα μέγιστο μήκος τμήματος 100 μέτρων. Υπάρχουν πολλοί κατασκευαστές του 10BASE-T NICs, και οι περισσότεροι αναγνωρίζονται από Ubuntu. 20

22 BASE-T Το 100BASE-T ήταν δημοφιλές γύρω στο τέλος της χιλιετίας, και κρατά την ίδια ευκολία διαχείρισης όπως το 10BASE-T αυξάνοντας την ταχύτητα κατά 10. Για τα περισσότερα δίκτυα, το βήμα από το 10BASE-T στο 100BASE-T είναι τόσο απλό όσο το να αντικαθιστάς NICs και κόμβους. Τα περισσότερα 100BASE-T NICs και κόμβοι μπορούν επίσης να χειριστούν το 10BASE-T και μπορούν αυτόματα να ανιχνεύσουν ποιός είναι σε χρήση. Αυτό επιτρέπει μια βαθμιαία βελτίωση του δικτύου και συνήθως δεν απαιτεί επανασυρμάτωση ολόκληρου του δικτύου. Σχεδόν ο καθένας γνωρίζει ότι το 100BASE-T NIC και γενικότερα τα NICs είναι συμβατά με τα Linux, χάρη στον Donald Becker το Το 100BASE-T απαιτεί κατηγορία 5 σε αθωράκιστα συνεστραμμένα ζεύγη καλωδίων BASE-Τ Το 1000BASE-T - συνήθως αναφέρεται ως gigabit Ethernet - είναι το αποδεκτό πρότυπο στην δικτύωση επιχειρήσεων, με τα περισσότερα NICs να ανιχνεύονται και να διαμορφώνονται από το Ubuntu. Όπως το 100BASE-T NICs, το gigabit NICs υποβαθμίζεται αυτόματα εάν συνδεθεί σε ένα πιο αργό δίκτυο. Επίσης όπως το 100BASE-T, το gigabit NICs απαιτεί την κατηγορία 5 σε αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγους καλωδίων. Παρόλα αυτά, πολλά ιδρύματα αναπτύσσουν τα καλώδια κατηγορίας 6 επειδή έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια και έτσι συχνά αξίζουν το πρόσθετο κόστος. Θα διαπιστώσετε ότι πολλοί νεώτεροι υπολογιστές εφοδιάζονται με το gigabit NICs ως βασικό Οπτική Ίνα και Gigabit Ethernet Η οπτική ίνα χρησιμοποιείται συχνότερα στις νεώτερες και τελευταίας τεχνολογίας εγκαταστάσεις επειδή το κόστος μπορεί να είναι απαγορευτικό για τις παλαιότερες τοποθεσίες. 21

23 Οι οπτικές ίνες χρησιμοποιήθηκαν αρχικά στα δίκτυα διανομής διεπαφής δεδομένων (FDDI), παρόμοια με τον απλό δακτύλιο στη δομή εκτός από το ότι υπάρχουν δύο δακτύλιοι - ο ένας είναι πρωταρχικός, ενώ ο άλλος είναι δευτερεύον. Ο αρχικός δακτύλιος χρησιμοποιείται αποκλειστικά, και ο δευτερεύον μένει εκτός λειτουργίας έως ότου υπάρξει ένα σπάσιμο στον αρχικό δακτύλιο. Σε αυτό το σημείο, αναλαμβάνει ο δευτερεύον δακτύλιος, κρατώντας το δίκτυο ζωντανό. Το FDDI έχει μια ταχύτητα 100Mbps και έχει ένα μέγιστο μήκος δακτυλίου 62 μιλίων. Το FDDI χρησιμοποιεί διάφορα σημεία συγχρόνως, που μαζί με τη γρηγορότερη ταχύτητα των οπτικών ινών, βοηθούν στη δραστική αύξηση της ταχύτητας των δικτύων. Όπως ειπώθηκε, η μεταπήδηση σε ένα οπτικό δίκτυο ινών μπορεί να είναι πολύ δαπανηρή. Για να γίνει αναβάθμιση, πρέπει να ξαναγίνει ηλεκτρική εγκατάσταση (σε όλο το δίκτυο Αμερικής μέχρι $150 ανά σύνδεση δικτύων), και συγχρόνως όλα τα NICs πρέπει να αντικατασταθούν. Τα περισσότερα FDDI NICs αναγνωρίζονται από το Linux. Το σχετικό με τις ίνες gigabit καλείται 1000BASE-Χ, ενώ το 1000BASE-T gigabit Ethernet χρησιμοποιεί συνεστραμμένα ζεύγη (βλ. το τμήμα "αθωράκιστα συνεστραμμένα ζεύγη ", αργότερα σε αυτό το κεφάλαιο) Ασύρματες διεπαφές δικτύων Η ασύρματη δικτύωση, όπως λέει και το όνομα της, λειτουργεί χωρίς καλώδια δικτύων και είναι μια εξαιρετικά δημοφιλής επιλογή, ιδιαίτερα για εκείνους των οποίων οι σύζυγοι δεν θέλουν καλώδια να σέρνονται παντού. Η αναβάθμιση είναι τόσο εύκολη όσο και η αντικατάσταση των καρτών δικτύου και του εξοπλισμού, όπως οι δρομολογητές και οι διακόπτες. Ο ασύρματος εξοπλισμός δικτύωσης μπορεί επίσης να λειτουργήσει μαζί με την παραδοσιακή ενσύρματη δικτύωση χρησιμοποιώντας τον υπάρχοντα εξοπλισμό. Μπορεί να μην είναι πρακτικό να αναβαθμίσετε έναν υπολογιστή γραφείου ή ένα μεγάλο εξυπηρετητή ακόμα και αν η καλωδίωση είναι ήδη σε ισχύ. Η ασύρματη δικτύωση παραμένει πιο αργή από ένα παραδοσιακό ενσύρματο δίκτυο. Εντούτοις, αυτή η κατάσταση αλλάζει με την ευρύτερη υιοθέτηση των νεώτερων πρωτοκόλλων, 22

24 όπως το g (που υποστηρίζει το κοινό b και το γρηγορότερο αλλά λιγότερο γνωστό a), μαζί με την εισαγωγή του πιο συμβατικού και ανέξοδου ασύρματου NICs. Ορισμένες g NICs λειτουργούν με ταχύτητες μέχρι και 108Mbps, πράγμα που φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι είναι γρηγορότερο από την 100BASE-T ενσύρματη δικτύωση. Εντούτοις, στην πράξη, είναι πολύ πιο αργό: Εκτός αν το περιβάλλον δικτύωσής σας έχει τοίχους λεπτούς σαν χαρτί, τότε μπορείτε να διχοτομήσετε την αναφερόμενη ταχύτητα των WI-FI συσκευών δικτύου. Στα 108Mbps λειτουργεί η μισή ταχύτητα του 100BASE-T. Με κάθε νέα έκδοση των Linux, όλο και περισσότερα ασύρματα NICs είναι συμβατά. Ως εκ τούτου, είναι συνήθως καλύτερο να αποκτάτε κάποιο επώνυμο ασύρματο NICs, επειδή έχετε περισσότερες πιθανότητες να είναι συμβατό. Ελέγξτε την ιστοσελίδα για πιο συγκεκριμένες πληροφορίες ως προς τη συμβατότητα του υλικού. Περισσότερα για την ασύρματη δικτύωση εξετάζονται αργότερα σε αυτό το κεφάλαιο. 1.6 Καλώδιο δικτύου Αυτήν την περίοδο, τρεις τύποι καλωδίων δικτύων υπάρχουν: ομοαξονικό, αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγος (UTP), και ίνα. Το ομοαξονικό καλώδιο (σπάνια χρησιμοποιείται σήμερα) μοιάζει πολύ με το ομοαξονικό καλώδιο που χρησιμοποιείται για να συνδέσει την τηλεόρασή σας με την υποδοχή καλωδίου ή την κεραία. Το UTP μοιάζει πολύ με το καλώδιο που περνά από το τηλέφωνό σας στην πρίζα (οι υποδοχές είναι λίγο πλατύτερες). Το καλώδιο ινών μοιάζει περίπου με τα RCA καλώδια που χρησιμοποιούνται στο στερεοφωνικό σύστημα ή όπως τα καλώδια που χρησιμοποιούνται στις ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι σας (δύο χωριστά τμήματα που συνδέονται). Τα παρακάτω κεφάλαια συζητούν το UTP και το καλώδιο ινών δικτύων λεπτομερέστερα. 23

25 1.6.1 Αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγος Το αθωράκιστο συνεστραμμένο ζεύγος (UTP) χρησιμοποιεί τα κωδικοποιημένα διά χρώματος ζευγάρια του λεπτού χάλκινου καλωδίου για να μεταδώσουν τα δεδομένα. Υπάρχουν έξι κατηγορίες UTP -κάθε μια εξυπηρετεί έναν διαφορετικό σκοπό: Κατηγορία 1 (Cat1) - Χρησιμοποιείται για τις μεταδόσεις φωνής όπως το τηλέφωνό σας. Μόνο ένα ζευγάρι χρησιμοποιείται ανά γραμμή - ένα καλώδιο που διαβιβάζει και ένα που λαμβάνει. Ένα βύσμα RJ-11 χρησιμοποιείται για να συνδέσει το καλώδιο με το τηλέφωνό σας και τον τοίχο. Κατηγορία 2 (Cat2) Χρησιμοποιείται στα αρχικά δίκτυα απλού δακτυλίου. Έχει ένα δείκτη μετάδοσης των 4Mbps (εκατομμύρια bit ανά δευτερόλεπτο) και έχει το πιο αργό ποσοστό μεταφοράς στοιχείων. Ένα βύσμα RJ- 11 χρησιμοποιείται επίσης για τις συνδέσεις καλωδίων. Κατηγορία 3 (Cat3) Χρησιμοποιείται για τα δίκτυα 10BASE-T. Έχει ένα δείκτη μετάδοσης των 10Mbps. Τρία ζεύγη καλωδίων χρησιμοποιούνται για να στείλουν και να λάβουν σήματα. Τα βύσματα RJ-11 ή RJ-45 μπορούν να χρησιμοποιηθούν για 3 ης κατηγορίας καλώδια, καταλήγοντας συνήθως στα μικρότερα RJ-11. Τα βύσματα RJ- 45 είναι παρόμοια στο σχεδιασμό με τα RJ-11, αλλά είναι μεγαλύτερα για να εφαρμόζουν μέχρι και τέσσερα ζεύγη καλωδίων και χρησιμοποιούνται συχνότερα καλώδια 5 ης κατηγορίας. Κατηγορία 4 (Cat4) Χρησιμοποιείται στα σύγχρονα δίκτυα απλού δακτυλίου. Έχει ένα δείκτη μετάδοσης των 16Mbps και είναι όλο και λιγότερο κοινό, δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις μεταπηδούν σε καλύτερες εναλλακτικές λύσεις. Τα βύσματα RJ- 45 χρησιμοποιούνται για τις συνδέσεις καλωδίων. Κατηγορία 5 (Cat5) Η γρηγορότερη από όλες τις κατηγορίες UTP με ένα ποσοστό μετάδοσης μέχρι 1000Mbps. Χρησιμοποιείται στα δίκτυα 100BASE-T και 1000BASE-T και χρησιμοποιεί τέσσερα ζεύγη καλωδίων. Το καλώδιο 5 ης κατηγορίας βγήκε στην κυκλοφορία όταν τα δίκτυα 10 BASE-T γίνονταν δημοφιλή και δεν είναι ακριβότερο από καλώδιο 3 ης κατηγορίας. Κατά συνέπεια, τα περισσότερα δίκτυα 10BASE-T χρησιμοποιούν UTP 5 ης κατηγορίας αντί 3 ης κατηγορίας. Το καλώδιο 5 ης κατηγορίας χρησιμοποιεί βύσματα τύπου RJ

26 Κατηγορία 6 (Cat6) Με δείκτη επίσης 1000Mbps, αυτό το καλώδιο είναι διαθέσιμο σε δύο μορφές: στο προσαρμοσμένο για μικρή διάρκεια (25-μέτρα) και στο σταθερό μέχρι και τα 100-μέτρα, αλλά δεν πρέπει να λυγιστεί Καλώδιο οπτικής ίνας Το καλώδιο οπτικής ίνας (ίνα) είναι συνήθως χρώματος πορτοκαλί ή κόκκινο. Η ταχύτητα μετάδοσης είναι 100Mbps και έχει μέγιστο μάκρος 62 μίλια. Η ίνα χρησιμοποιεί διπλό βύσμα για να συνδεθεί σε συσκευές. Κάποια πλεονεκτήματά της είναι ότι επειδή χρησιμοποιεί φώς αντί για ρεύμα για την μετάδοση σήματος δεν υπάρχει πιθανότητα ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών και είναι και πιο δύσκολη η εκμετάλλευση ή το να κρυφακούσει κανείς. 1.7 Κόμβοι δικτύου (hubs) και διακόπτες Οι κόμβοι δικτύου και οι διακόπτες χρησιμοποιούνται για να συνδέσουν αρκετούς χρήστες σε ένα δίκτυο αρχιτεκτονικής star (δίκτυο σε σχήμα αστεριού). Μπορούν να δεχτούν οποιονδήποτε αριθμό συνδέσεων, το σύνηθες μέγεθος είναι 4,8,16,24 και 48 συνδέσεις (θύρες) - κάθε θύρα έχει μια λυχνία που ανάβει όταν το δίκτυο είναι συνδεδεμένο (λυχνία συνδέσμου). Η χρήση τους βοηθάει την εύκολη επέκταση του δικτύου, μπορείς απλά να προσθέσεις κόμβους δικτύου ή διακόπτες αν θες να προσθέσεις νέες συνδέσεις. Κάθε μονάδα μπορεί να συνδεθεί με τους άλλους κόμβους ή διακόπτες στο δίκτυο συνήθως μέσω μιας θύρας στο κόμβο ή στο διακόπτη και ονομάζεται θύρα σύνδεσης (uplink port). Αυτό επιτρέπει σε δύο κόμβους ή διακόπτες που είναι συνδεδεμένοι με τη θύρα σύνδεσης να λειτουργήσουν σαν ένας κόμβος ή διακόπτης. Έχοντας μια κεντρική τοποθεσία όπου μπορούν να συνδεθούν όλοι οι χρήστες δικτύου επιτρέπει πιο εύκολη αντιμετώπιση προβλημάτων. Αν ένας χρήστης πέσει, δεν επηρεάζονται οι άλλοι χρήστες (εξαρτάται βέβαια και από το λόγο για τον οποίο κάποιος χρήστης είναι πεσμένος). Καθώς οι 25

27 κόμβοι και οι διακόπτες δεν εμπλέκονται απευθείας με το λειτουργικό σύστημα Linux η συμβατότητα δεν είναι θέμα. Αν κατασκευάζεις ένα μικρό ή μεσαίου μεγέθους δίκτυο, είναι σημαντικό να σκεφτείς αν σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις κόμβους ή διακόπτες. Οι κόμβοι και οι διακόπτες μοιάζουν εμφανισιακά καθώς και τα δύο έχουν σειρές από θύρες δικτύου. Ωστόσο, κάτω από το καπάκι, η διαφορά είναι αρκετά σημαντική. Τα δεδομένα στέλνονται σαν πακέτα πληροφοριών μέσω του δικτύου. Με έναν κόμβο τα δεδομένα μεταφέρονται ταυτόχρονα σε όλες τις θύρες δικτύου, άσχετα με τη θύρα στην οποία είναι συνδεδεμένος ο υπολογιστής προορισμού. Οι διακόπτες, ωστόσο, είναι πιο ευφυής καθώς μπορούν να κατευθύνουν πακέτα πληροφοριών κατευθείαν στη σωστή θύρα δικτύου που οδηγεί στον υπολογιστή προορισμού. Αυτό το κάνουν μαθαίνοντας τις MAC διευθύνσεις κάθε υπολογιστή που είναι συνδεδεμένος. Με λίγα λόγια, η χρήση διακοπτών μειώνει τα επιπλέον πακέτα που στέλνονται μέσω του δικτύου, επομένως αυξάνεται το εύρος ζώνης του δικτύου. Σε ένα μικρό δίκτυο με 6-7 υπολογιστές η χρήση κόμβων είναι απολύτως αποδεκτή, και μάλιστα οι κόμβοι είναι πιο οικονομικοί σε σχέση με τους διακόπτες. Όμως για μεγαλύτερα δίκτυα, 15 και περισσότερων υπολογιστών, είναι καλύτερη η εγκατάσταση δικτύου με διακόπτες. Συμβουλή Η αντιμετώπιση προβλημάτων στις συνδέσεις δικτύων μπορεί να είναι μια πρόκληση, κυρίως σε μεγάλα δίκτυα. Αν ένας χρήστης παραπονεθεί ότι έχει χάσει τη σύνδεση δικτύου ο κόμβος είναι ένα καλό σημείο αρχής για τον εντοπισμό του προβλήματος. Αν είναι αναμμένη η λυχνία συνδέσμου για τη θύρα του χρήστη, η πιθανότητες είναι το πρόβλημα να είναι στη διαμόρφωση του δικτύου του χρήστη. Αν η λυχνία δεν είναι αναμμένη, έχει πρόβλημα η κάρτα διασύνδεσης δικτύου (NIC) του χρήστη, το καλώδιο δεν έχει τοποθετηθεί σωστά ή για κάποιο λόγο το καλώδιο δεν λειτουργεί. 26

28 1.8 Δρομολογητές και Γέφυρες Oι δρομολογητές και οι γέφυρες χρησιμοποιούνται για να συνδέσουν διάφορα δίκτυα στο δικό σας δίκτυο και για να συνδέσουν διάφορα υποδίκτυα στο δίκτυό σας. Και τα δύο υπηρετούν τον ίδιο σκοπό σύνδεσης δικτύων και υποδικτύων, αλλά το κάνουν με διαφορετικές τεχνικές. Οι πληροφορίες στις επόμενες ενότητες θα σας βοηθήσουν να επιλέξετε τη μέθοδο σύνδεσης που ταιριάζει περισσότερο στις ανάγκες σας Γέφυρες Οι γέφυρες χρησιμοποιούνται σε ένα δίκτυο για να συνδέσουν διάφορα υποδίκτυα. Η γέφυρα τυφλά αναμεταδίδει όλες τις πληροφορίες από το ένα υποδίκτυο στο άλλο χωρίς φιλτράρισμα και συνήθως αναφερόμαστε σε αυτή με τον όρο dumb gateway (βουβή πύλη). Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο αν ένα υποδίκτυο στο δίκτυό σας είναι υπερφορτωμένο και θέλετε να ελαφρύνεται το φορτίο. Η γέφυρα, ωστόσο, δεν είναι η καλύτερη λύση για να συνδεθείτε στο διαδίκτυο καθώς λειτουργεί χωρίς φιλτράρισμα. Εξάλλου δεν θέλετε όλη η κίνηση του διαδικτύου να έχει πρόσβαση στο δίκτυό σας Δρομολογητές Οι δρομολογητές μεταφέρουν πληροφορίες από ένα δίκτυο σε ένα άλλο, και επιτρέπουν το φιλτράρισμα των δεδομένων. Είναι κατάλληλα για να συνδέσετε το δίκτυό σας με ένα εξωτερικό δίκτυο, όπως το διαδίκτυο. Αν έχετε ένα server δικτύου για εσωτερικό intranet που δεν θέλετε να έχουν οι χρήστες του διαδικτύου πρόσβαση σε αυτό, για παράδειγμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το φίλτρο του δρομολογητή για να μπλοκάρετε τη θύρα 80 από το δίκτυό σας. Αυτά τα φίλτρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μπλοκάρουν συγκεκριμένους χρήστες από το να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Γι αυτούς τους λόγους οι δρομολογητές ονομάζονται και έξυπνες πύλες. 27

29 Οι δρομολογητές ποικίλλουν σε σύνθεση και τιμή: ένας δρομολογητής Cisco μπορεί να κοστίσει χιλιάδες δολάρια, ενώ άλλες μάρκες μπορεί να κοστίσουν κάτω από 100 δολάρια. 1.9 Έναρξη καινούργιου υλικού δικτύου Η διαμόρφωση αρχικού δικτύου και η έναρξη καινούργιου υλικού για το Ubuntu γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης. Σε τακτά διαστήματα, ωστόσο, θα πρέπει να ξανά ρυθμίσετε τη δικτύωση στο σύστημά σας, για παράδειγμα όταν ένας χρήστης θέλει να μεταφερθεί σε ένα διαφορετικό υποδίκτυο ή ένα διαφορετικό δίκτυο, ή αν χρειαστεί να αντικαταστήσετε κάποιο υλικό δικτύου του υπολογιστή. Το Linux δημιουργεί στη μνήμη διεπαφές δικτύου όταν ο πυρήνας αναγνωρίζει ότι ένα NIC ή άλλος μηχανισμός δικτύου είναι συνδεδεμένος στο δίκτυο. Αυτές οι διεπαφές διαφέρουν από άλλες Linux διεπαφές, όπως σειριακές θύρες επικοινωνίας, και δεν έχουν ένα αντίστοιχο αρχείο μηχανισμών στον κατάλογο /dev. Αν δεν δημιουργηθεί υποστήριξη στον πυρήνα σας για ένα συγκεκριμένο NIC, πρέπει να δοθεί η εντολή στο Linux να φορτώσει ένα συγκεκριμένο υποσύστημα πυρήνα που να υποστηρίζει το NIC. Περισσότερα από 100 τέτοια υποσυστήματα βρίσκονται στο lib/modules/2.6.xx.xx/kernel/net directory (όπου xx.xx είναι η έκδοση του πυρήνα σας). Μπορείτε να κάνετε έναρξη ενός NIC με διάφορους τρόπους όταν χρησιμοποιείται Linux. Με την εγκατάσταση του Ubuntu ο αυτόματος έλεγχος υλικού ανιχνεύει και ρυθμίζει το σύστημά σας να χρησιμοποιεί κάθε εγκατεστημένο NIC. Αν αφαιρέσετε το αυθεντικό NIC και το αντικαταστήσετε με διαφορετική μάρκα και μοντέλο το σύστημά σας δεν θα ανιχνεύει αυτόματα και δεν θα ανοίγει το μηχανισμό αν δεν ρυθμίσετε το Ubuntu να κάνει χρήση αυτόματου ελέγχου μηχανισμού κατά την εκκίνηση. Το Ubuntu θα πρέπει να ανιχνεύει την απουσία του παλιού NIC και την παρουσία του καινούργιου ΝΙC κατά την εκκίνηση. 28

30 Αν δεν χρησιμοποιείτε αυτόματη ανίχνευση και έλεγχο υλικού, μπορείτε να κάνετε έναρξη του υλικού δικτύου ως εξής: Χειροκίνητα με το αρχείο /etc/modprobe.conf ώστε το σύστημα να αναγνωρίσει και να υποστηρίξει το καινούργιο υλικό κατά την εκκίνηση. Γράψτε ένα έγγραφο ή εισάγετε εντολές στο αρχείο /etc/rc.d/rc.local για να ξεκινήσετε το νέο υλικό με την εκκίνηση, φροντίζοντας να αποφύγετε εξαρτήσεις από υπηρεσίες λογισμικού. Mε άλλα λόγια, να μην επιχειρήσετε απομακρυσμένες συνδέσεις ή υπερσυνδέσεις του συστήματος αρχείων μέχρι το υλικό να ανοίξει και να ρυθμιστεί. Χειροκίνητα φορτώστε ή ξεφορτώστε το υποσυστήματα του πυρήνα του νέου μηχανισμού με την εντολή modprobe. Παρακάτω αναλύεται η πρώτη και η τελευταία από τις παραπάνω μεθόδους. Επεξεργασία του αρχείου /etc/modprobe.conf Αυτό το αρχείο μπορεί να μην είναι παρών όταν αρχικά το αναζητήσετε, έτσι ίσως χρειαστεί να δημιουργήσετε ένα κενό αρχείο σε έναν κειμενοσυντάκτη (text editor). Μπορείτε χειροκίνητα να επεξεργαστείτε το αρχείο/etc/modprobe.conf για να προσθέσετε μια είσοδο εξαρτώμενου υποσυστήματος (γνωστή επίσης και ως directive) για να υποστηρίξετε ένα καινούργιο NIC ή άλλο μηχανισμό δικτύου. Αυτή η είσοδος περιλαμβάνει το όνομα του μηχανισμού και το αντίστοιχο υποσύστημα πυρήνα. Αφού προσθέσετε την εισαγωγή ο πυρήνας Linux αναγνωρίζει το καινούργιο σας υλικό δικτύου μετά την επανεκκίνηση. Το Ubuntu τρέχει έναν έλεγχο εξαρτώμενου υποσυστήματος μετά την εκκίνηση. Για παράδειγμα αν το σύστημά σας χρησιμοποιεί RealTek NIC μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια εισαγωγή σαν αυτή: alias eth0 8139too To παράδειγμα λέει στον πυρήνα Linux να φορτώσει τον 8139too υποσύστημα πυρήνα για να υποστηρίξει τον eth0 μηχανισμό δικτύου. Από την άλλη, αν έχετε 29