Οι φάσεις εξέλιξης της σχεδιαστικής μνήμης/εμπειρίας ως κυκλική εναλλαγή του κυρίαρχου όρου στον λογισμό του αντικειμένου

Transcript

1 Η αλλαγή του παραδείγµατος κατηγορηµατική Το αξιολογικό αντικείµενο Η ς ασαφής τυπική συναρτησιακή ασαφής διαδικαστική ασαφούς και τυπικής ς πλαίσιο του αντικειµένου ως προς συναρτήσεις 1 πλαίσιο του αντικειµένου ως προς διαδικασίες 1 ο σώµα γενίκευσης το φυσικό αντικείμενο Οι φάσεις εξέλιξης της σχεδιαστικής μνήμης/εμπειρίας ως κυκλική εναλλαγή του κυρίαρχου όρου στον λογισμό του αντικειμένου 3 πλαίσιο του αντικειµένου ως προς κατηγορήµατα 2 2 ο σώµα γενίκευσης το τελεολογικό αντικείμενο 3 ο σώµα γενίκευσης το αξιολογικό αντικείμενο

2 Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Το αξιολογικό αντικείµενο Η ς κατηγορηµατική ασαφής τυπική συναρτησιακή ασαφής διαδικαστική ασαφούς και τυπικής ς 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα / η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της εικόνα / αμοιβαία διαμόρφωση εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση / η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της δείκτης / διάκριση αιτίου-αιτιατού συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστη-γνωστού 3 το σύμβολο ως / οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της σύμβολο / αμοιβαία διαμόρφωση διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού Το 'απόσπασμα', η σημασιοδότηση του πραγματικού και η αλλαγή του θέματος

3 Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Το αξιολογικό αντικείµενο Η ς κατηγορηµατική ασαφής τυπική συναρτησιακή ασαφής διαδικαστική ασαφούς και τυπικής ς η διάδοση του επαισθητού η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό Η ιστορία της Μεγάλης Συµφιλίωσης Η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς' 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα / η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της εικόνα / αμοιβαία διαμόρφωση εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση / η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της δείκτης / διάκριση αιτίου-αιτιατού συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστη-γνωστού 3 το σύμβολο ως / οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της σύμβολο / αμοιβαία διαμόρφωση διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού Το 'απόσπασμα', η σημασιοδότηση του πραγματικού και η αλλαγή του θέματος

4 Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Το αξιολογικό αντικείµενο Η ς κατηγορηµατική ασαφής τυπική συναρτησιακή ασαφής διαδικαστική ασαφούς και τυπικής ς η διάδοση του επαισθητού η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό Η ιστορία της Μεγάλης Συµφιλίωσης Η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς' 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα / η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της εικόνα / αμοιβαία διαμόρφωση εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού Το 'απόσπασμα', η σημασιοδότηση του πραγματικού και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας και φύσης από το αρχέτυπο στο πρότυπο 2 το σύμβολο ως συνάρτηση / η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της δείκτης / διάκριση αιτίου-αιτιατού συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστη-γνωστού 3 το σύμβολο ως / οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της σύμβολο / αμοιβαία διαμόρφωση διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού στην ουτοπία της βιοµηχανικής κατασκευής του µέλλοντος και στην ουτοπία της διαχείρισης του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από τα πρότυπα της θρησκευτικής, ταξικής, εθνικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns)

5 Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Το αξιολογικό αντικείµενο Η ς κατηγορηµατική ασαφής τυπική συναρτησιακή ασαφής διαδικαστική ασαφούς και τυπικής ς η διάδοση του επαισθητού η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό Η ιστορία της Μεγάλης Συµφιλίωσης Η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς' Το 'απόσπασμα', η σημασιοδότηση του πραγματικού και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας και φύσης από το αρχέτυπο στο πρότυπο στην ουτοπία της βιοµηχανικής κατασκευής του µέλλοντος και στην ουτοπία της διαχείρισης του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από τα πρότυπα της θρησκευτικής, ταξικής, εθνικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας χιασµατικής και διπολικής διαβάθµισης των εννοιολογικών κατηγοριών ορισµού του κατηγορήµατος υποκειµενικής και αντικειµενικής οργάνωσης/ αντίληψης του 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα / η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της εικόνα / αμοιβαία διαμόρφωση εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns) εναλλαγή του ετεροαναφορικού και αυτοαναφορικού ορισµού των στοιχείων και σχέσεων της συνάρτησης συναρµογής και σύνθεσης κατά την οργάνωση/ αντίληψη του 2 το σύμβολο ως συνάρτηση / η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της δείκτης / διάκριση αιτίου-αιτιατού συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστη-γνωστού 3 το σύμβολο ως / οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της σύμβολο / αμοιβαία διαμόρφωση διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού αναγωγής και αποδοχής της εµπειρίας κατά τον ορισµό της ς προβληµατοθεσίας και του σταθερότυπου κατά την οργάνωση/ αντίληψη του

6 Η κανονική φάση: η εγκαθίδρυση του δυϊσμού 'ορθό / λάθος' επιβεβαιώνεται μέσα από τη συγκρότηση της γενεας συνέχειας, που δείχνει τη σύμβαση του κανόνα ως απόλυτη, και επιτρέπει την πρόβλεψη και κατασκευή του μέλλοντος. η οντολογία του συνεχούς ορισμού επιστημο αντικειμενικότητα (ο δυϊσμός του υποκειμένου /αντικειμένου αντικειμένου) επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα του υποκειμένου /αντικειμένου αντικειμένου) η οντολογία του υποβόσκοντος ορισμού Η επαναστατική φάση: η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση των πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τη σύμβαση του κανόνα ως σχετική, και επιτρέπει την ανατροπή και αναδιατύπωσή του. Ο ανόητος λόγος

7 Η κανονική φάση: η απόκρυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο ενεστώτας χρόνος: η δήλωση της 'αντικειμενικότητας', η αναφορά στη μεγάλη αφήγηση, η αφαίρεση, η αυτοαναφορικότητα. ο εκ των πραγμάτων ορισμός η σύνθεση στοιχείων και σχέσεων (συντακτικός σχεδιασμός / δείκτης) η συναρμογή οντοτήτων (συνειρμικός σχεδιασμός / εικόνα - σύμβολο) ο κατά την κρίση ορισμός Η επαναστατική φάση: η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση, η ετεροαναφορικότητα. Ο ασυνάρτητος λόγος

8 Η κανονική φάση: η αποδοχή της εμπειρίας, ο τύπος ως πρότυπο - η ταυτότητα της κοινωνικής εξάρτησης, η οικειοποίηση του αλλότριου με την προβολή σταθερών αξιών. η διάδοση του ορισμού ο σταθερότυπος η προβληματοθεσία (η / το ) (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων) η κατασκευή του ορισμού Η επαναστατική φάση: η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης, η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας. Ο ανοίκειος λόγος

9 Εννοιολογικά εργαλεία περιγραφής του αξιολογικού αντικειµένου (το αντικείµενο ως σύµβολο κοινωνικών αξιών) Η της εμπειρίας/ γνώσης κατά τις φάσεις εξέλιξης του παραδείγματος ως εννοιολογικό εργαλείο διάκρισης χαρακτηριστικών του αξιολογικού αντικειμένου: η ς (κατηγορηματική, συναρτησιακή, διαδικαστική) η αποδοχής ή μη της σχετικότητας της αλήθειας ( ασαφούς και τυπικής ς) 1η φάση: κατηγορηματική ασαφής 2η φάση: συναρτησιακή τυπική 3η φάση: διαδικαστική ασαφής κατηγορηματικός προσδιορισμός συναρτησιακός προσδιορισμός διαδικαστικός προσδιορισμός το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως κατηγόρημα η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την αναδιατύπωσή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'απόσπασμα' και η σημασιοδότηση του πραγματικού, η 'εικόνα' / αμοιβαία διαμόρφωση η συναρμογή οντοτήτων / αποσπασμάτων (συνειρμικός σχεδιασμός / εικόνα) η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η ετεροαναφορικότητα η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων) το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως συνάρτηση η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της η εγκαθίδρυση του δυϊσμού 'ορθό / λάθος' επιβεβαιώνεται μέσα από τη συγκρότηση της γενεας συνέχειας, που δείχνει τον κανόνα ως συνθήκη απόλυτη, και επιτρέπει την πρόβλεψη-κατασκευή του μέλλοντος η οντολογία του ενυπάρχοντος ορισμού επιστημο αντικειμενικότητα (ο δυϊσμός υποκειμένου / αντικειμένου) ο 'δείκτης' / διάκριση αιτίου-αιτιατού η σύνθεση στοιχείων και σχέσεων (συντακτικός σχεδιασμός / δείκτης) η απόκρυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο ενεστώτας χρόνος: η δήλωση της 'αντικειμενικότητας', η αναφορά στη μεγάλη αφήγηση, η αφαίρεση ο εκ των πραγμάτων ορισμός η αυτοαναφορικότητα εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστηγνωστού διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού γνώστη-γνωστού η κατασκευή του ορισμού η διάδοση του ορισμού η κατάλυση του ορισμού η αποδοχή της εμπειρίας, ο τύπος ως πρότυπο (η ταυτότητα της κοινωνικής εξάρτησης), η οικειοποίηση του αλλότριου με την προβολή σταθερών αξιών ο σταθερότυπος (η / το ) το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την ανατροπή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'σύμβολο' σε αναφορά με συμβατικούς κώδικες / αμοιβαία διαμόρφωση η συναρμογή οντοτήτων / συμβόλων (συνειρμικός σχεδιασμός / σύμβολο) η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η ετεροαναφορικότητα η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων)

10 Εννοιολογικά εργαλεία περιγραφής του αξιολογικού αντικειµένου (το αντικείµενο ως σύµβολο κοινωνικών αξιών) Μεθοδολογία της έρευνας είναι η επαναδιατύπωση των επιμέρους στοιχείων της πραγματικότητας σύμφωνα με νέα σημασιοδοτικά συστήματα Μεθοδολογία της έρευνας είναι η γενίκευση για την προσέγγιση της αλήθειας ώστε να περιλάβει τα νέα ζητήματα και τους παλιούς ορισμούς σε ενιαίο ορισμό Μεθοδολογία της έρευνας είναι η αρχαιολογία, η αποδόμηση, για την κατάλυση της απολυτότητας των ορισμών και τη διαχείρισή τους ως συμβατικών κωδίκων 1η φάση: κατηγορηματική ασαφής 2η φάση: συναρτησιακή τυπική 3η φάση: διαδικαστική ασαφής κατηγορηματικός προσδιορισμός συναρτησιακός προσδιορισμός διαδικαστικός προσδιορισμός το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως κατηγόρημα η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την αναδιατύπωσή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'απόσπασμα' και η σημασιοδότηση του πραγματικού, η 'εικόνα' / αμοιβαία διαμόρφωση η συναρμογή οντοτήτων / αποσπασμάτων (συνειρμικός σχεδιασμός / εικόνα) η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η ετεροαναφορικότητα η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων) το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως συνάρτηση η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της η εγκαθίδρυση του δυϊσμού 'ορθό / λάθος' επιβεβαιώνεται μέσα από τη συγκρότηση της γενεας συνέχειας, που δείχνει τον κανόνα ως συνθήκη απόλυτη, και επιτρέπει την πρόβλεψη-κατασκευή του μέλλοντος η οντολογία του ενυπάρχοντος ορισμού επιστημο αντικειμενικότητα (ο δυϊσμός υποκειμένου / αντικειμένου) ο 'δείκτης' / διάκριση αιτίου-αιτιατού η σύνθεση στοιχείων και σχέσεων (συντακτικός σχεδιασμός / δείκτης) η απόκρυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο ενεστώτας χρόνος: η δήλωση της 'αντικειμενικότητας', η αναφορά στη μεγάλη αφήγηση, η αφαίρεση ο εκ των πραγμάτων ορισμός η αυτοαναφορικότητα εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστηγνωστού διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού γνώστη-γνωστού η κατασκευή του ορισμού η διάδοση του ορισμού η κατάλυση του ορισμού η αποδοχή της εμπειρίας, ο τύπος ως πρότυπο (η ταυτότητα της κοινωνικής εξάρτησης), η οικειοποίηση του αλλότριου με την προβολή σταθερών αξιών ο σταθερότυπος (η / το ) το σύμβολο κοινωνικών αξιών ως οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την ανατροπή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'σύμβολο' σε αναφορά με συμβατικούς κώδικες / αμοιβαία διαμόρφωση η συναρμογή οντοτήτων / συμβόλων (συνειρμικός σχεδιασμός / σύμβολο) η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η ετεροαναφορικότητα η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων)

11 Εννοιολογικά εργαλεία περιγραφής του αξιολογικού αντικειµένου (το αντικείµενο ως σύµβολο κοινωνικών αξιών) Μεθοδολογία της έρευνας είναι η επαναδιατύπωση των επιμέρους στοιχείων της πραγματικότητας σύμφωνα με νέα σημασιοδοτικά συστήματα Μεθοδολογία της έρευνας είναι η γενίκευση για την προσέγγιση της αλήθειας ώστε να περιλάβει τα νέα ζητήματα και τους παλιούς ορισμούς σε ενιαίο ορισμό Μεθοδολογία της έρευνας είναι η αρχαιολογία, η αποδόμηση, για την κατάλυση της απολυτότητας των ορισμών και τη διαχείρισή τους ως συμβατικών κωδίκων 1η φάση: κατηγορηματική ασαφής 2η φάση: συναρτησιακή τυπική 3η φάση: διαδικαστική ασαφής κατηγορηματικός προσδιορισμός συναρτησιακός προσδιορισμός διαδικαστικός προσδιορισμός το σύμβολο ως κατηγόρημα η κατασκευή της 'αλήθειας' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την ανατροπή και αναδιατύπωσή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'απόσπασμα' και η σημασιοδότηση του πραγματικού, η 'εικόνα' / αμοιβαία διαμόρφωση η ετεροαναφορικότητα, η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η συναρμογή οντοτήτων (συνειρμικός σχεδιασμός / εικόνα) εισαγωγή του καινοφανούς / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η κατασκευή του ορισμού η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων) το σύμβολο ως συνάρτηση η αποδοχή της 'αλήθειας' και η απαξίωση της η εγκαθίδρυση του δυϊσμού 'ορθό / λάθος' επιβεβαιώνεται μέσα από τη συγκρότηση της γενεας συνέχειας, που δείχνει τον κανόνα ως συνθήκη απόλυτη, και επιτρέπει την πρόβλεψη-κατασκευή του μέλλοντος η οντολογία του ενυπάρχοντος ορισμού επιστημο αντικειμενικότητα (ο δυϊσμός υποκειμένου / αντικειμένου) ο 'δείκτης' / διάκριση αιτίου-αιτιατού η αυτοαναφορικότητα, η απόκρυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο ενεστώτας χρόνος: η δήλωση της 'αντικειμενικότητας', η αναφορά στη μεγάλη αφήγηση, η αφαίρεση ο εκ των πραγμάτων ορισμός η σύνθεση στοιχείων και σχέσεων (συντακτικός σχεδιασμός / δείκτης) συγκρότηση κανόνων / διάκριση γνώστηγνωστού η αποδοχή της εμπειρίας, ο τύπος ως πρότυπο (η ταυτότητα της κοινωνικής εξάρτησης), η οικειοποίηση του αλλότριου με την προβολή σταθερών αξιών η διάδοση του ορισμού ο σταθερότυπος (η / το ) το σύμβολο ως οι πολλές 'αλήθειες' και η αποδοχή της η χιασματική αποδοχή της επιβεβαιώνεται μέσα από τη διάκριση συστημάτων πολλαπλών νοηματοδοτήσεων (την άλλη-γορία), που δείχνει τον κανόνα ως σύμβαση σχετική, και επιτρέπει την ανατροπή και αναδιατύπωσή του η οντολογία του συνεχούς επανα-ορισμού επιστημο υποκειμενικότητα (η αμοιβαιότητα υποκειμένου /αντικειμένου) το 'σύμβολο' σε έναν κώδικα/ αμοιβαία διαμόρφωση Όταν αντικείμενο της έρευνας καθίσταται η μεθοδολογία έρευνας ως σύστημα αντιμετώπισης συγκυριακών προβλημάτων, τότε οι πολλοί τρόποι κατασκευής της πραγματικότητας μας δείχνουν τρόπους αναδόμησης της δικής μας ανάλογα με το εκάστοτε πρόβλημα. η ετεροαναφορικότητα, η αποκάλυψη του υποκειμένου δημιουργού, ο παρελθών χρόνος: η δήλωση της 'υποκειμενικότητας', η σχετικότητα των μεγάλων αφηγήσεων, η ενσυναίσθηση ο κατά την κρίση ορισμός η συναρμογή οντοτήτων (συνειρμικός σχεδιασμός / σύμβολο) διαχείριση κωδίκων / αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού η αναγωγή της εμπειρίας, ο τύπος ως δείγμα τρόπου σκέψης σε δεδομένη συγκυρία η αναγνώριση του αλλότριου ως ειδοποιού διαφοράς στις φάσεις αναγωγής της εμπειρίας η κατάλυση του ορισμού η προβληματοθεσία (εισαγωγή του καινοφανούς / συγκρότηση κανόνων / διαχείριση κωδίκων)

12 Η Εννοιολογικά διατύπωση του εργαλεία τύπου περιγραφής ως διαβαθμισμένη του σχεδιασμένου κατηγορία: αντικειμένου - εντός ενός εννοιολογικού διπόλου Ο Alois Riegl, Ιστορική Γραμματική των Πλαστικών Τεχνών, 1897, συγκροτεί εννοιολογικά φάσματα ως προς τις έννοιες ο Wilhelm Worringer, Αφαίρεση και Ενσυναίσθηση, 1908 ο Heinrich Wolfflin, Αρχές της Ιστορίας της Τέχνης, 1915, συγκροτεί τις έννοιες περιγραφής του έργου τέχνης ως προς τα εννοιολογικά δίπολα ο Paul Frankl, Αρχές της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής, 1914, περιγράφει το αρχιτεκτονικό έργο ως προς Στους μελετητές της ιστορίας της τέχνης το έργο προσεγγιζόταν με κατηγορηματική, μέσα από συγκριτικές κατηγοριοποιήσεις και κατατάξεις των έργων ως προς αναζητούμενες κανονικότητες. Στην επόμενη γενιά το αυτόνομο έργο αποτελεί το αντικείμενο προς κατανόηση και επιχειρηματολογία, ως προς την εσωτερική του συγκρότηση, ως προς ένα σύστημα συνάρτησής του, όπως ο Johannes Itten, Σχεδιασμός και Μορφή: Το Βασικό Μάθημα στο Bauhaus, , συγκροτεί εννοιολογικά δίπολα ως προς τις έννοιες ο Paul Klee, Παιδαγωγικό Σημειωματάριο, 1925 ο Wassily Kandinsky, Σημείο, Γραμμή, Επίπεδο, 1926 Στη συνέχεια, οι μελετητές εισάγουν εννοιολογικά δίπολα και χιάσματα κριτικής της δημιουργίας του αυτόνομου έργου τέχνης, του σχεδιασμού, μέσα από έννοιες που αναφέρονται στη σχεδιαστική, όπως ο Vincent Scully, στο Η Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, εντός ενός εννοιολογικού χιάσματος ο Robert Venturi, Πολυπλοκότητα και Αντίφαση στην Αρχιτεκτονική, 1966 "Η Τέχνη που βελτιώνει -ή- πνευματοποιεί τη Φύση" "ο αρμονικός πόλος / ο οργανικός πόλος" "Ενσυναίσθηση / Αφαίρεση" "γραμμικό / ζωγραφικό", "επίπεδο / βάθος", "κλειστή μορφή / ανοικτή μορφή", "πολλαπλότητα / ενότητα", "καθαρότητα / μη καθαρότητα" "πρόσθεση του / διαίρεση του ", "μορφή που εκπέμπει -ή- διαπερνάται από δυνάμεις", "συντονισμός / αντίθεση", "καθαρότητα / έλλειψη καθαρότητας", "μετωπικότητα / διαγώνια όψη", "μια εικόνα / πολλές εικόνες", "συνεργασία σκοπών / τονισμός κάποιου σκοπού" "μεγάλο / μικρό", "ίσιο / καμπύλο", "βαρύ / ελαφρύ", "διαφανές / αδιαφανές" "ενεργητικό / παθητικό" "στατική θεώρηση / δυναμική θεώρηση" "διαφοροποίηση / συνέχεια", "τάξη / δράση" "πολυπλοκότητα και αντίφαση / απλοποίηση ή γραφικότητα" "και τα δύο" ο Arata Isozaki, The International Design year Book, "μίμηση και αναβίωση μινιμαλισμός τέχνη και μοντερνισμός" ο Renny Ramakers, Droog Design in context, 2002 "το λιγότερο συν το περισσότερο"

13 Το αξιολογικό αντικείµενο Η αλλαγή του παραδείγµατος Η κατηγορηµατική ς η διάδοση του επαισθητού ασαφής η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό συναρτησιακή τυπική Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή ασαφής διαδικαστική διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού ασαφούς και τυπικής ς Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση Η ιστορία της από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας στην ουτοπία της βιοµηχανικής και στην ουτοπία της διαχείρισης Μεγάλης Συµφιλίωσης και φύσης κατασκευής του µέλλοντος του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος Ροκοκό κατηγορηµατικό χώρο του Ιστορισµού 'Νέα Τέχνη' συναρτησιακό χώρο του Μοντέρνου Κινήµατος διαδικαστικό χώρο του Εννοιολογικού Σχεδιασµού Ιστορισμός, Νεοκλασικισμός Νέος Πραγματισμός Pop art Εκλεκτισμός Μοντέρνο Κίνημα, Διεθνές στιλ Αποδόμηση Πραγματισμός Op art Εννοιολογικός σχεδιασμός, Μινιμαλισμός η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς': από τα πρότυπα της ταξικής, εθνικής, θρησκευτικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας Εννοιο τέχνη χιασµατικής και διπολικής διαβάθµισης των εννοιολογικών κατηγοριών ορισµού του κατηγορήµατος υποκειµενικής και αντικειµενικής οργάνωσης/αντίληψης του κατηγόρημα εναλλαγή του ετεροαναφορικού και αυτοαναφορικού ορισµού των στοιχείων και σχέσεων της συνάρτησης συναρµογής και σύνθεσης κατά την οργάνωση/αντίληψη του συνάρτηση αναγωγής και αποδοχής της εµπειρίας κατά τον ορισµό της ς προβληµατοθεσίας και του σταθερότυπου κατά την οργάνωση/αντίληψη του από το αρχέτυπο στο πρότυπο από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns)

14 Το αξιολογικό αντικείµενο Η αλλαγή του παραδείγµατος Η κατηγορηµατική ς η διάδοση του επαισθητού ασαφής η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό συναρτησιακή τυπική Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή ασαφής διαδικαστική διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού ασαφούς και τυπικής ς Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση Η ιστορία της από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας στην ουτοπία της βιοµηχανικής και στην ουτοπία της διαχείρισης Μεγάλης Συµφιλίωσης και φύσης κατασκευής του µέλλοντος του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος Ροκοκό κατηγορηµατικό χώρο του Ιστορισµού 'Νέα Τέχνη' συναρτησιακό χώρο του Μοντέρνου Κινήµατος διαδικαστικό χώρο του Εννοιολογικού Σχεδιασµού Ιστορισμός, Νεοκλασικισμός Νέος Πραγματισμός Pop art Εκλεκτισμός Μοντέρνο Κίνημα, Διεθνές στιλ Αποδόμηση Πραγματισμός Op art Εννοιολογικός σχεδιασμός, Μινιμαλισμός η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς': από τα πρότυπα της ταξικής, εθνικής, θρησκευτικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας Εννοιο τέχνη Η εισαγωγή καινοφανών κατηγορηµάτων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της διαπραγµάτευσης: χιασµατικής και διπολικής διαβάθµισης των εννοιολογικών κατηγοριών ορισµού του κατηγορήµατος υποκειµενικής και αντικειµενικής οργάνωσης/ αντίληψης του Η συγκρότηση συναρτησιακών κανόνων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της αναπαράστασης: εναλλαγή του ετεροαναφορικού και αυτοαναφορικού ορισµού των στοιχείων και σχέσεων της συνάρτησης συναρµογής και σύνθεσης κατά την οργάνωση/ αντίληψη του κατηγόρημα Η διαχείριση διαδικαστικών κωδίκων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων του ελέγχου και εξισορρόπησης: αναγωγής και αποδοχής της εµπειρίας κατά τον ορισµό της ς προβληµατοθεσίας και του σταθερότυπου κατά την οργάνωση/ αντίληψη του συνάρτηση από το αρχέτυπο στο πρότυπο από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns)

15 Το αξιολογικό αντικείµενο Η αλλαγή του παραδείγµατος Η κατηγορηµατική ς η διάδοση του επαισθητού ασαφής η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό συναρτησιακή τυπική Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή ασαφής διαδικαστική διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού ασαφούς και τυπικής ς Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση Η ιστορία της από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας στην ουτοπία της βιοµηχανικής και στην ουτοπία της διαχείρισης Μεγάλης Συµφιλίωσης και φύσης κατασκευής του µέλλοντος του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος Ροκοκό κατηγορηµατικό χώρο του Ιστορισµού 'Νέα Τέχνη' συναρτησιακό χώρο του Μοντέρνου Κινήµατος διαδικαστικό χώρο του Εννοιολογικού Σχεδιασµού Ιστορισμός, Νεοκλασικισμός Νέος Πραγματισμός Pop art Εκλεκτισμός Μοντέρνο Κίνημα, Διεθνές στιλ Αποδόμηση Πραγματισμός Op art Εννοιολογικός σχεδιασμός, Μινιμαλισμός η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς': από τα πρότυπα της ταξικής, εθνικής, θρησκευτικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας Εννοιο τέχνη Η εισαγωγή καινοφανών κατηγορηµάτων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της διαπραγµάτευσης: χιασµατικής και διπολικής διαβάθµισης των εννοιολογικών κατηγοριών ορισµού του κατηγορήµατος υποκειµενικής και αντικειµενικής οργάνωσης/ αντίληψης του διαπραγµάτευση συνάρτησηκατηγόρημα Διαφοριστικά σχήματα: Ανομοιογένεια (ετερότητα) Ομοιογένεια (ομοιότητα) Ισορροπιστικά σχήματα: Ανισοτροπία (αλλοτροπία) Ισοτροπία (συσσωμάτωση) Αλληλεπιδραστικά σχήματα: Συμμόρφωση (αλλοτρίωση) Συμμετοχή (οικειοποίηση) Η συγκρότηση συναρτησιακών κανόνων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της αναπαράστασης: εναλλαγή του ετεροαναφορικού και αυτοαναφορικού ορισµού των στοιχείων και σχέσεων της συνάρτησης συναρµογής και σύνθεσης κατά την οργάνωση/ αντίληψη του κατηγόρημα αναπαράσταση συνάρτησηκατηγόρημα Απεικονιστικά σχήματα: Πλουραλισμός (ετεροαναφορικότητα) Ολισμός (αυτοαναφορικότητα) Αφαιρετικά σχήματα: Ειρμός (αναλογία) Σύνταξη (δομή) Κωδικοποιητικά σχήματα: Θεμελιοκρατία (αρχέτυπο) Φιλελευθερισμός (στερεότυπο) Η διαχείριση διαδικαστικών κωδίκων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων του ελέγχου και εξισορρόπησης: αναγωγής και αποδοχής της εµπειρίας κατά τον ορισµό της ς προβληµατοθεσίας και του σταθερότυπου κατά την οργάνωση/ αντίληψη του συνάρτηση έλεγχος και εξισορρόπηση συνάρτησηκατηγόρημα Συμβολικά σχήματα: Ταύτιση (φαινότυπος) Γένεση (γενότυπος) Σχεσιακά σχήματα: Τελεολογία (κατασκεύασμα) Προαίρεση (αυτοπροσδιορισμός) Διαχειριστικά σχήματα: Διαλεκτική (θέση-αντίθεση) Αυτοδιαχείριση (αυτοοργάνωση) από το αρχέτυπο στο πρότυπο από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns)

16 Το αξιολογικό αντικείµενο Η αλλαγή του παραδείγµατος Η κατηγορηµατική ς η διάδοση του επαισθητού ασαφής η συμβολική μορφή του μοντερνισμού η συμβολική μορφή της ενσωμάτωσης στον μοντερνισμό συναρτησιακή τυπική Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος Η αλλαγή του παραδείγµατος 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή 1 το σύμβολο ως κατηγόρημα/αποδοχή εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού εισαγωγή του καινοφανούς/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 2 το σύμβολο ως συνάρτηση/απαξίωση 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή 3 το σύμβολο ως /αποδοχή ασαφής διαδικαστική διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού διαχείριση κωδίκων/αλληλεπίδραση γνώστη-γνωστού ασαφούς και τυπικής ς Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Το 'απόσπασμα' και η αλλαγή του θέματος Αστική επανάσταση Εργατική επανάσταση Φυλετική επανάσταση Η ιστορία της από την ουτοπία της αµόλυντης κοινωνίας στην ουτοπία της βιοµηχανικής και στην ουτοπία της διαχείρισης Μεγάλης Συµφιλίωσης και φύσης κατασκευής του µέλλοντος του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος Ροκοκό κατηγορηµατικό χώρο του Ιστορισµού 'Νέα Τέχνη' συναρτησιακό χώρο του Μοντέρνου Κινήµατος διαδικαστικό χώρο του Εννοιολογικού Σχεδιασµού Ιστορισμός, Νεοκλασικισμός Νέος Πραγματισμός Pop art Εκλεκτισμός Μοντέρνο Κίνημα, Διεθνές στιλ Αποδόμηση Πραγματισμός Op art Εννοιολογικός σχεδιασμός, Μινιμαλισμός η ουτοπία της 'διανθρώπινης σταθεράς': από τα πρότυπα της ταξικής, εθνικής, θρησκευτικής κοινωνίας στα πρότυπα της παγκόσµιας κοινωνίας Εννοιο τέχνη Η εισαγωγή καινοφανών κατηγορηµάτων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της διαπραγµάτευσης: χιασµατικής και διπολικής διαβάθµισης των εννοιολογικών κατηγοριών ορισµού του κατηγορήµατος υποκειµενικής και αντικειµενικής οργάνωσης/ αντίληψης του διαπραγµάτευση συνάρτησηκατηγόρημα Διαφοριστικά σχήματα: Ανομοιογένεια (ετερότητα) Ομοιογένεια (ομοιότητα) Ισορροπιστικά σχήματα: Ανισοτροπία (αλλοτροπία) Ισοτροπία (συσσωμάτωση) Αλληλεπιδραστικά σχήματα: Συμμόρφωση (αλλοτρίωση) Συμμετοχή (οικειοποίηση) Η συγκρότηση συναρτησιακών κανόνων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων της αναπαράστασης: εναλλαγή του ετεροαναφορικού και αυτοαναφορικού ορισµού των στοιχείων και σχέσεων της συνάρτησης συναρµογής και σύνθεσης κατά την οργάνωση/ αντίληψη του Η διαχείριση διαδικαστικών κωδίκων ως αποκύηµα της αλλαγής των όρων του ελέγχου και εξισορρόπησης: αναγωγής και αποδοχής της εµπειρίας κατά τον ορισµό της ς προβληµατοθεσίας και του σταθερότυπου κατά την οργάνωση/ αντίληψη του κατηγόρημα αναπαράσταση συνάρτηση έλεγχος και εξισορρόπηση συνάρτησηκατηγόρημα συνάρτησηκατηγόρημα Απεικονιστικά σχήματα: Πλουραλισμός (ετεροαναφορικότητα) Ολισμός (αυτοαναφορικότητα) Αφαιρετικά σχήματα: Ειρμός (αναλογία) Σύνταξη (δομή) Κωδικοποιητικά σχήματα: Θεμελιοκρατία (αρχέτυπο) Φιλελευθερισμός (στερεότυπο) Συμβολικά σχήματα: Ταύτιση (φαινότυπος) Γένεση (γενότυπος) Σχεσιακά σχήματα: Τελεολογία (κατασκεύασμα) Προαίρεση (αυτοπροσδιορισμός) Διαχειριστικά σχήματα: Διαλεκτική (θέση-αντίθεση) Αυτοδιαχείριση (αυτοοργάνωση) από την αναλλοίωτη φύση (ο χώρος της φυσικής ιστορίας, ο χώρος ως απόσπασµα του φυσικού ) από το αρχέτυπο στο πρότυπο στην τεχνο δηµοκρατία (ο χώρος της οικονοµικοπολιτικής ιστορίας, ο χώρος ως απόσπασµα του τεχνητού ) και στην κοινωνική πολυµορφία (ο χώρος της κοινωνικής ιστορίας, ο χώρος ως απόσπασµα του πολιτισµικού ) από την αντιπαράθεση της φυσικής / κοινωνικής ταυτότητας, στην αντιπαράθεση της 'πολλαπλής προσωπικής / µαζικής κοινωνικής ταυτότητας Η κλειστή - η ανοικτή µορφή και η συναρµογή (assemblage) των σηµείων από τη συγκρότηση αυτόνοµων αντικειµένων/ειδών µε αυτόνοµα στοιχεία/είδη, στο α-µορφικό αντικείµενο (ο βαθµός µηδέν της µορφής) Η µορφή - το υπόβαθρο και η διττή µορφή από το αντικείµενο εργαλείο/αποτύπωµα των συµβατικών δράσεων, στο αντικείµενο που η ερµηνεία του προκαλεί τη φυσική/εννοιο δράση από τη φυσική επικοινωνία (ο χώρος ως Φυσικοποιηµένος Νόµος, ή Νοµοθετηµένη Φύση ) Το κενό στην προοπτική, στην αξονοµετρία και ο µεταβατικός χώρος στην παράλλαξη (parallax) στην παγκόσµια επικοινωνία (ο χώρος ως Φυσικοποιηµένη Κοινωνία, ή Νοµοθετηµένο Άτοµο ) και στην ιδιωµατική επικοινωνία (ο χώρος ως Κοινωνικοποιηµένο Σηµαίνον, ή Εξατοµικευµένο Σηµαινόµενο ) από το αντικείµενο απεικόνιση των φυσικών / λογικών δράσεων του υποκειµένου και της εµπειρίας τους, στο αντικείµενο απεικόνιση της εννοιος εµπειρίας Οι πολλές / η µία κλίµακα της µορφής και η κλίµακα των αποσπασµάτων από το ανάλογο της µηχανικής και της στατικής δοµής (αίτιο / αιτιατό και φέρον / φερόµενο), στο ανάλογο της δοµής του Η/Υ (υλικό / λογισµικό) Το λεξικό / η γραµµατική των µορφών και οι γραµµατικές των σχηµάτων (shape grammars) από το χρηστικό αντικείµενο (φυσική γλώσσα και δοµική γλωσσολογία), στο επικοινωνιακό αντικείµενο (ποιητική γλώσσα και σηµειολογία της λογοτεχνίας) από την ανα συγκρότηση (ο χώρος ως φαινόµενο) Η άκλιτη / η κλινόµενη µορφή και η άρθρωση των µορφών στην αιτιοκρατική συγκρότηση (ο χώρος ως δοµή) από τα σύµβολα των κοινωνικών προτύπων, σε στοιχεία δοµής χωρίς προκαθορισµένες σχέσεις Η γεωµετρία, η στερεοµετρία και η τοπολογία από το στοιχείο και την άρθρωσή του, στο στοιχείο που περιλαµβάνει τη συνθήκη άρθρωσής του Η µηχανική, η στατική και η ροµποτική και στην πολύπλοκη συγκρότηση (ο χώρος ως πολύπλοκο σύστηµα) από τη δοµή του αντικειµένου ως άθροισµα θέσεων / αντιθέσεων µε το υποκείµενο, στη δοµή που επαναορίζει τις δράσεις του υποκειµένου Η ανθρωποµετρία, η εργονοµία και η κοινωνιοµετρία από το πρότυπο στον τύπο από τον τύπο στα τυπικά πεδία σχέσεων (patterns)