ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL)

Transcript

1 ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL) 299/2014 ΜΠΡ ΚΑΒ ( ) (Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αναγκαστική εκτέλεση κατά ΟΤΑ. Ανακοπή κατά επιταγής προς πληρωμή. Αρμοδιότητα. Καλλικράτης. Συγχώνευση Δήμων. Ο νέος Δήμος υπεισέρχεται ως καθολικός διάδοχος στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των Δήμων που συγχωνεύτηκαν και ως προς τις δημοτικές επιχειρήσεις τους. Όχι όμως ως προς τα χρέη των επιχειρήσεων αυτών προς τρίτους. Απόκειται στην διακριτική ευχέρεια του ΔΣ του Δήμου να αναλάβει τα χρέη αυτά. Προϋποθέσεις. Ο καθού η ανακοπή δυνάμει τελεσίδικης δικαστικής αποφάσεως κατά δημοτικής επιχείρησης επέσπευσε αναγκαστική εκτέλεση κατά ΟΤΑ ο οποίος συγχωνεύτηκε και είχε υπεισέλθει στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του Δήμου ο οποίος είχε συστήσει την εναγομένη δημοτική επιχείρηση. Δεν υπάρχει απόφαση του ΔΣ του ανακόπτοντα για ανάληψη χρεών της εν λόγω επιχείρησης. Δεκτή η ένσταση έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης για το Δήμο. Νομιμοποιείται παθητικά η υπό εκκαθάριση δημοτική επιχείρηση. Ο ανακόπτων δεν είχε καταστεί αυτοδικαίως καθολικός διάδοχος της εναγομένης επιχειρήσεως. Δεκτή η ανακοπή. Ακυρώνει την επιταγή. Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια του συνδρομητή μας κου Απόστολου Αγελαράκη, δικηγόρου Καβάλας. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:299/2014 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ (Τακτική διαδικασία) ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ακριβή Κωτσοπούλου, Πρωτοδίκη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Καβάλας, και από τη Γραμματέα Φλωρίκα Χαραλαμπίδου. ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του, την 8η Απριλίου 2014, για να δικάσει την ανακοπή, μεταξύ: ΤΟΥ ΑΝΑΚΟΠΤΟΝΤΟΣ: Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης 1ου βαθμού, Δήμου Καβάλας, που εδρεύει στην Καβάλα, νομίμως εκπροσωπούμενου, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου του Απόστολου Αγελαράκη. ΤΟΥ ΚΑΘ` ΟΥ Η ΑΝΑΚΟΠΗ:..., κατοίκου Καβάλας, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας Δικηγόρου του Αιμιλίας Ευθυμίου. Ο ανακόπτων ζητεί να γίνει δεκτή η από , με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 175/2012 ανακοπή του, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της και μετά από νόμιμη αναβολή για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και μετά την εκφώνηση της από το οικείο πινάκιο (18), οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν. ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Ο ανακόπτων ζητεί με την υπό κρίση ανακοπή του, να ακυρωθεί για τους λόγους που ειδικότερα εκθέτει η από επιταγή προς πληρωμή, που του επιδόθηκε την , και συντάχθηκε κάτω από αντίγραφο εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού της με αριθμό 164/1997 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καβάλας προς ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων του σε βάρος του ανακόπτοντος, ποσού 6.093,957 δραχμών, πλέον τόκων και εξόδων. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση ανακοπή, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 934 παρ. 1 εδ. α` ΚΠολΔ, δεδομένου ότι ο καθ` ου δεν έχει προβεί στη σύνταξη κατασχετήριας έκθεσης κατά του ανακόπτοντος. Εξάλλου, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο είναι καθ` ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρο 933 παρ. 1, ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει μετά από την τροποποίηση του με το Ν. 4055/2012, καθόσον η υπό κρίση ανακοπή κατατέθηκε πριν από τη δημοσίευση και την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου την , 932 ΚΠολΔ), κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία (άρθρο 270 επ. ΚΠολΔ, άρθρο 9 παρ. 3 ΕισΝΚΠολΔ), κατά την οποία εκδικάζεται η διαφορά από την απαίτηση, για την οποία εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής (632 παρ.1, 3 ΚΠολΔ), καθότι αφορά επίσπευση εκτέλεσης για αξίωση, που για τη διάγνωση της εφαρμόστηκε η εν λόγω διαδικασία, η οποία πλέον εφαρμόζεται και για την αξιολόγηση των λόγων της κρινόμενης ανακοπής (ΑΠ 1630/1983 ΝοΒ , ΕΑ 5326/2007 ΕλλΔ , ΕΑ 4193/2006 ΕλλΔ ). Ως εκ τούτου, η ανακοπή πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της. Σύμφωνα με παρ. 1 του αρθρ. 283 του ν. 3852/2010 «... Οι δήμοι που συνιστώνται με το άρθρο 1 υπεισέρχονται αυτοδικαίως από την έναρξη data:text/html;charset=utf 8,%3Cb%20style%3D%22color%3A%20rgb(0%2C%200%2C%200)%3B%20font family%3a%20'times%20new%20roman' 1/5

2 λειτουργίας τους και χωρίς άλλη διατύπωση σε όλα τα ενοχικά και εμπράγματα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δήμων και κοινοτήτων που συνενώνονται, στα οποία περιλαμβάνονται και τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συνεργασίες. Οι εκκρεμείς δίκες, στις οποίες διάδικο μέρος είναι ΟΤΑ πρώτου βαθμού που συνενώνεται, συνεχίζονται από το νέο δήμο αυτοδικαίως, χωρίς να απαιτείται ειδική διαδικαστική πράξη συνέχισης για καθεμία από αυτές.» Εξάλλου, ειδικά ως προς τις επιχειρήσεις των συνενούμενων Δήμων προβλέφθηκε στην παρ. 1 του αρ. 107 του νόμου αυτού ότι «Επιχειρήσεις δήμων. Ι. Οι δήμοι μπορεί να έχουν μόνον: α) μία κοινωφελή επιχείρηση β) μία δημοτική επιχείρηση ύδρευσης αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.), γ) μία επιχείρηση με ειδικό σκοπό τη λειτουργία ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού, εφόσον λειτουργούσαν αντίστοιχες στους συνενούμενους δήμους, και δ) μία δημοτική ανώνυμη εταιρία του άρθρου 266 του Κ.Δ.Κ., εφόσον είχαν συσταθεί τέτοιες εταιρίες στους συνενούμενους δήμους,...», ενώ με το επόμενο άρθρο 108 και στην παρ. 1 αυτού ορίζεται ότι «Οι δήμοι που προκύπτουν από: συνένωση υπεισέρχονται αυτοδικαίως από την έναρξη λειτουργίας τους, στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις των συνενούμενων δήμων και κοινοτήτων, ως προς τις επιχειρήσεις αυτών, καθώς και στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις που απορρέουν από συμβάσεις που έχουν υπογράψει, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι συμβάσεις εργασίας ή έργου μέχρι τη λήξη τους». Από το σύνολο των ως άνω παρατιθέμενων διατάξεων προκύπτει ότι η βούληση του νομοθέτη ήταν να διατηρηθούν στο σύνολο τους τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των καταργουμένων Δήμων και να μεταφερθούν αυτούσια στους νεοσύστατους Δήμους, προκειμένου να μην διαταραχθεί η λειτουργία τους και να εξασφαλιστεί κάθε κεκτημένο δικαίωμα τους και παράλληλα να διαφυλαχθούν τόσο οι αξιώσεις των Δήμων έναντι των τρίτων αλλά και αυτές των τρίτων έναντι των Δήμων, εφόσον είχαν αναληφθεί τέτοιες από του καταργούμενους πλέον Δήμους. Συνεπώς, πράγματι ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πρώην Δήμου Φιλίππων, ο Δήμος Καβάλας είναι καθολικός διάδοχος, όχι όμως και για τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων του πρώην αυτού Δήμου προς τρίτους. Ειδικότερα ως προς τις υποχρεώσεις των λυθεισών δημοτικών επιχειρήσεων, όπως αυτή για την ικανοποίηση της οποίας επισπεύδεται σε βάρος του ανακόπτοντος αναγκαστική εκτέλεση, δεδομένης της αυτοτέλειας που διέπει την λειτουργία τους έναντι των Δήμων, αφού αυτές διοικούνται από χωριστά διοικητικά συμβούλια, με χωριστούς προϋπολογισμούς και διέπονται από άλλες διατάξεις, ο νόμος κατέστησε σαφές, ότι οι νεοσύστατοι Δήμοι υπεισέρχονται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των καταργούμενων Δήμων έναντι των επιχειρήσεων τους ακόμη και σε αυτές που απορρέουν από συμβάσεις έργου και εργασίας που έχουν συνάψει οι καταργούμενοι δήμοι με αυτές. Σε καμία περίπτωση, με την παρ. 1 του αρ. 108 του ν. 3852/2010 δεν εννοείται ότι οι νεοσύστατοι Δήμοι υπεισέρχονται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ίδιων των επιχειρήσεων έναντι τρίτων. Η εν λόγω διάταξη αναφέρεται στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις σχέσεις μεταξύ των καταργουμένων Δήμων και των επιχειρήσεων που είχαν συστήσει (π.χ. μετοχικό κεφάλαιο, τυχόν εκκρεμείς συμβάσεις κλπ) και όχι σε αυτά που οι ίδιες οι επιχειρήσεις είχαν προς τρίτους. Ο προϊσχύσας Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας (π.δ. 410/1995) στα άρθρα συμπεριέλαβε ρυθμίσεις σχετικές με τις δημοτικές επιχειρήσεις. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 277 αυτού: «1. Οι δήμοι και οι κοινότητες μπορούν να συνιστούν δικές τους επιχειρήσεις ή να μετέχουν σε επιχειρήσεις που συνιστούν μαζί με άλλα νομικά ή φυσικά πρόσωπα ή σε επιχειρήσεις που ήδη υπάρχουν: α) για την εκτέλεση έργων που έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση του κοινού, καθώς και για την οικονομική εκμετάλλευση των έργων αυτών, β) για την παραγωγή αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών που έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση του κοινού, γ) για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων που έχουν σκοπό την πραγματοποίηση εσόδων. 2. (...) 3. Η σύσταση αμιγούς δημοτικής (...) επιχείρησης ή η συμμετοχή σε τέτοια επιχείρηση γίνεται, μετά πλήρη οικονομοτεχνική μελέτη, με απόφαση του δημοτικού (...) συμβουλίου, που λαμβάνεται με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του και πράξη του περιφερειακού διευθυντή που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. (...) 4. (...) 5. Οι παραπάνω δημοτικές (...) επιχειρήσεις αποτελούν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και διέπονται από τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από αυτόν το νόμο. 6. Η σύσταση ή η συμμετοχή σε επιχείρηση που δεν είναι αμιγής δημοτική (...) γίνεται ύστερα από πλήρη οικονομοτεχνική μελέτη με απόφαση των δημοτικών (...) συμβουλίων, που λαμβάνεται με την πλειοψηφία της παραγράφου 3. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται τα περιουσιακά στοιχεία που εισφέρονται και το ποσοστό της συμμετοχής στο εταιρικό κεφάλαιο, η εκπροσώπηση του δήμου (...) στα όργανα της επιχείρησης και οι όροι συμμετοχής και αποχώρησης. Οι επιχειρήσεις αυτής της παραγράφου λειτουργούν με τη μορφή της ανώνυμης εταιρείας ή της εταιρείας μικτής οικονομίας ή του συνεταιρισμού. (...) 7. (...) 8. Δεν επιτρέπεται η επιχορήγηση από (...) Δήμο (...) οποιασδήποτε επιχείρησης που συνιστούν ή στην οποία συμμετέχουν με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 35 του παρόντος διατάγματος. (...)». Περαιτέρω, με τη διάταξη της παρ. 1 περιπ. β` του άρθρου 291 του ως άνω π.δ/τος ορίζεται ότι: «Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, εκτός από τις αμιγείς δημοτικές (...) επιχειρήσεις των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης θεωρούνται (...) και οι: α) (...) β) επιχειρήσεις στις οποίες φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης διατηρούν πάντοτε κοινές μετοχές ή μερίδια που αντιπροσωπεύουν αθροιστικά τουλάχιστον το τριάντα πέντε στα εκατό (35%) του μετοχικού ή εταιρικού κεφαλαίου και μαζί με συνεταιρισμούς διατηρούν πάντοτε την πλειοψηφία των μετοχών ή μεριδίων». Ακόμη, ο νεότερος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, ττου κυρώθηκε με το όρθρο πρώτο του ν. 3463/2006 (ΦΕΚ Α` 114), ορίζει, στην παρ. 1 του άρθρου 252, ότι: «Οι Δήμοι (...) μπορούν να συνιστούν ή να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις, ο οποίες καλούνται επιχειρήσεις Ο.Τ.Α. (...). Οι επιτρεπόμενες μορφές των επιχειρήσεων αυτών είναι οι εξής: α. Δημοτικές (...) κοινωφελείς επιχειρήσεις, β. Ανώνυμες εταιρείες Ο.Τ.Α.» και στο άρθρο 253 ότι: «1. Η σύσταση ή η data:text/html;charset=utf 8,%3Cb%20style%3D%22color%3A%20rgb(0%2C%200%2C%200)%3B%20font family%3a%20'times%20new%20roman' 2/5

3 συμμετοχή σε επιχείρηση οποιασδήποτε μορφής γίνεται μετά από απόφαση του δημοτικού (...) συμβουλίου, (...). 2. Της ανωτέρω αποφάσεως προηγείται η εκπόνηση σχετικής οικονομοτεχνικής μελέτης βιωσιμότητας. Η ίδια υποχρέωση υφίσταται και σε κάθε περίπτωση αύξησης του κεφαλαίου ή της εισφοράς του Ο.Τ.Α. στην επιχείρηση (...)». Περαιτέρω, στο άρθρο 269 του ως άνω Κώδικα ορίζεται ότι: «1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος έως τις , όσες επιχειρήσεις Ο.Τ.Α., τις οποίες είτε έχουν συστήσει οι ίδιοι είτε συμμετέχουν σε αυτές κατά πλειοψηφία φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν προσαρμόζουν το καταστατικό τους στις διατάξεις του παρόντος νόμου, λύονται και τίθενται υπό εκκαθάριση. 2. Υφιστάμενες αμιγείς επιχειρήσεις του άρθρου 277 του π.δ. 410/1995 του ίδιου Δήμου ή Κοινότητας είναι δυνατόν να συγχωνευθούν έως κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 263» και στην παρ. 1 του άρθρου 270 ότι: "επιχειρήσεις των παραγράφων 1 και 2 του προηγουμένου άρθρου εξακολουθούν μέχρι τη συγχώνευση, λύση ή μετατροπή τους να διέπονται από τις αντίστοιχες διατάξεις του π.δ. 410/1995». Τέλος, στο άρθρο τέταρτο του ανωτέρω νόμου 3463/2006 ορίζεται ότι: «Η ισχύς του παρόντος αρχίζειαπό , με εξαίρεση τις διατάξεις των άρθρων (...), 252 έως 270, η ισχύς των οποίων, (...), αρχίζει από τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (ήτοι από ). Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι με τις ρυθμίσεις των άρθρων 269 και 270 του νεότερου Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα, τα οποία ισχύουν από τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ήτοι από 8.6,2006, τίθεται στις υφιστάμενες αμιγείς και μη επιχειρήσεις που έχουν συστήσει οι Ο.Τ.Α. υπό το καθεστώς ισχύος των άρθρων του π.δ/τος 410/1995, ανατρεπτική προθεσμία από την έναρξη ισχύος του θεσμικού πλαισίου των άρθρων 252 επ, που προβλέπει ο Κώδικας αυτός για τις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α. μέχρι την (την συμφωνάμε το άρθρο 25 του ν. 3613/2007, ΦΕΚ Α` 263, την σύμφωνα με το άρθρο 21 παρ. 13 του ν. 3731/2008, ΦΕΚ Α` 263 και ήδη την σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 3 του ν. 3812/2009), προκειμένου αυτές να προσαρμόσουν το καταστατικό τους στις διατάξεις του Δημοτικού και Κοινοτικού αυτού Κώδικα. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας αυτής, οι εν λόγω επιχειρήσεις λύονται και τίθενται υπό εκκαθάριση. Κατά το διάστημα που μεσολαβεί από τη δημοσίευση του ν. 3463/2006 μέχρις ότου οι υφιστάμενες επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α. να συγχωνευθούν (όπου προβλέπεται), να λυθούν ή να μετατραπούν, με απώτατο το χρονικό όριο της 31ης Δεκεμβρίου 2010, αυτές εξακολουθούν να διέπονται από τις διατάξεις των άρθρων του π.δ/τος 410/1995 (βλ.μον.πρωτ. Ηρακλ. 1258/2013 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Τέλος, επί ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής, το δικαστήριο πρέπει να αποφανθεί επί όλων των λόγων της ανακοπής, όταν πρόκειται να την απορρίψει, διαφορετικά υποπίπτει στην πλημμέλεια ότι άφησε αίτημα αδίκαστο. Όταν όμως διαπιστώνει ότι ένας από τους επικαλούμενους λόγους ανακοπής είναι νόμω και ουσία βάσιμος και οδηγεί στην ακύρωση της διαταγής πληρωμής, το δικαστήριο δεν δεσμεύεται να ακολουθήσει τη σειρά που εκτίθεται στο δικόγραφο, κατ` εφαρμογή της αρχής της διάθεσης (άρθρο 106 του ΚΠολΔ), και δεν υποχρεούται να αποφανθεί επί των άλλων λόγων της ανακοπής. Τούτο, απορρέει από την αρχή της οικονομίας της δικαστικής ενέργειας και από το ότι ικανοποιείται πλήρως το έννομο συμφέρον του ανακόπτοντος (ΕφΑΘ 1294/2009 ΕλΔνη , Εφθεσ 2292/2006 ΧρΙδΔ , ΕφΑΘ 5824/2001 ΕλΔνη ). Στην προκειμένη περίπτωση, ο ανακόπτων, με τον πρώτο λόγο της ανακοπής του, κατ` εκτίμηση του περιεχομένου του, διατείνεται ότι δεν νομιμοποιείται παθητικά στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του, δυνάμει της με αριθμό 164/1997 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, καθώς δεν καταλαμβάνεται από το δεδικασμένο της ανωτέρω απόφασης. Ειδικότερα ισχυρίζεται ότι διάδικοι στη δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η ανωτέρω απόφαση ήταν ο καθ` ου (ενάγων) και η δημοτική επιχείρηση «Λασπόλουτρα Κρηνίδων» (εναγομένη) και επομένως η απαίτηση του καθ` ου θα έπρεπε να στρέφεται σε βάρος της ως άνω δημοτικής επιχείρησης, η οποία εξακολουθεί να τελεί σε εκκαθάριση και όχι σε βάρος του ανακόπτοντος Δήμου Καβάλας, εφόσον δεν έχει χωρήσει ειδική ή καθολική διαδοχή. Ο ως άνω ισχυρισμός είναι ορισμένος και νόμιμος, στηριζόμενος στις διατάξεις που αναφέρονται στη νομική σκέψη της παρούσας, καθώς και σε αυτές των άρθρων 325, 919 παρ. 1 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Από τα έγγραφα τα οποία προσκομίζουν οι διάδικοι, για ορισμένα εκ των οποίων γίνεται ειδική μνεία κατωτέρω, δίχως να παραλείπεται κανένα ως προς την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, αποδεικνύονται τα εξής πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει της με αριθμό 164/1997 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, η οποία εκδόθηκε σε αγωγή καταβολής αμοιβής από σύμβαση έργου του καθ` ου, κατά της δημοτικής επιχείρησης του τότε Δήμου Φιλίππων «Λασπόλουτρα Κρηνίδων», επιδικάστηκε υπέρ του ενάγοντος (καθ` ου) ποσό 6.093,957 δραχμών, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, Η ως άνω απόφαση κατέστη τελεσίδικη, κατόπιν της εκδόσεως της με αριθμό 450/2002 αποφάσεως του Εφετείου Θράκης, δημοσιευθείσας την , επί ανακοπής ερημοδικίας της ανακόπτουσας δημοτικής επιχείρησης, κατά της με αριθμό 52/2000 απόφασης του Εφετείου Θράκης, επί εφέσεως της ως άνω εκκαλούσας, η οποία (απόφαση) εκδόθηκε ερήμην της (βλ. τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από τον καθ` ου αποφάσεις). Ο καθ` ου επέδωσε την στην τότε εναγομένη δημοτική επιχείρηση ακριβές αντίγραφο εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού της με αριθμό 164/1997 απόφασης (εκτελεστός τίτλος), όπως αποδεικνύεται από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον καθ` ου με αριθμό 14741/ έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Καβάλας Ελένης Χουλιάρα, χωρίς να προβεί σε περαιτέρω ενέργεια στα πλαίσια της αναγκαστικής εκτέλεσης. Στο μεταξύ, δυνάμει του άρθρου 1 παρ. 21 εδ. ΑΝ. 3852/2010, ο Δήμος Φιλίππων καταργήθηκε, αποτελώντας πλέον δημοτική ενότητα του διευρυμένου Δήμου Καβάλας, η δε δημοτική επιχείρηση «Λασπόλουτρα Κρηνίδων», μη πληρώντας τις προϋποθέσεις του άρθρου 269 παρ. 1 Ν 3463/2006, λύθηκε αυτοδικαίως και τέθηκε υπό εκκαθάριση. Ακολούθως, ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η data:text/html;charset=utf 8,%3Cb%20style%3D%22color%3A%20rgb(0%2C%200%2C%200)%3B%20font family%3a%20'times%20new%20roman' 3/5

4 διαδικασία της εκκαθάρισης και ο ανακόπτων με την από αιτιολογημένη απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου ενέκρινε και αποδέχθηκε το ποσό των 868,67 ευρώ που προέκυψε από την εκκαθάριση, χωρίς όμως να εκδοθεί διαπιστωτική πράξη από τον Γενικό Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης του Ν. 3852/2010, ώστε να επέλθει και τυπικά η ολοκλήρωση της εκκαθάρισης (βλ. την με αριθμό 39/2011 Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ.) Στη συνέχεια, ο καθ` ου κοινοποίησε στον ανακόπτοντα την εκ νέου επιταγή προς πληρωμή συνοδεύουσα αντίγραφο εξ απογράφου της ως άνω απόφασης, με την οποία τον επιτάσσει να καταβάλλει σε αυτόν τα εξής ποσά 1) ποσό ,95 ευρώ για επιδικασμένο κεφάλαιο οφειλής του προς αυτόν, 2) ποσό ,59 ευρώ για τόκους υπερημερίας του ποσού αυτού κατά το διατακτικό της απόφασης, 3) ποσό 454,88 ευρώ για επιδικασθείσα δικαστική δαπάνη 4) ποσό 873,55 ευρώ για έξοδα και τέλη εκτελούμενου απογράφου, 5) ποσό 30,00 ευρώ για την σύνταξη της ίδιας επιταγής. Ωστόσο, το προϊόν της εκκαθάρισης ως καταγραφή και μόνον αποδέχθηκε ο Δήμος Γόρτυνας με την ως άνω 18/2012 απόφαση του, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι με κάποιον τρόπο καθίσταται και καθολικός διάδοχος των χρεών της εκκαθαρισθείσης εταιρείας, η οποία μάλιστα έστω και τυπικά εξακολουθεί να υφίσταται για τις ανάγκες της εκκαθάρισης, σύμφωνα με τα αναλυτικά διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας. Ειδικότερα, από κανένα συνδυασμό διατάξεων, δεν προκύπτει, ότι εκ του νόμου καθίστανται κατ` αρχήν καθολικοί διάδοχοι για τα χρέη των δημοτικών επιχειρήσεων οι Δήμοι που τις συνέστησαν, είτε κατά την διάρκεια της λειτουργίας τους, είτε κατά την διάρκεια της εκκαθάρισης τους, είτε και μετά την ολοκλήρωση αυτής. Συγκεκριμένα, από τα άρθρα του ν.δ. 410/1995, που διέπουν την λειτουργία της δημοτικής επιχείρησης «Λασπόλουτρα Κρηνίδων» και άλλων τέτοιων επιχειρήσεων, προκύπτει σαφώς ότι αυτές λειτουργούν αυτοτελώς σε σχέση με τους Δήμους που τους συνέστησαν (χωριστή διοίκηση, χωριστός προϋπολογισμός, χωριστός κανονισμός), χωρίς καμία αναφορά σε συνυποχρέωση ή συνδικαίωμα του Δήμου που τις συστήνει στις οφειλές ή τις αξιώσεις που έχει η κάθε επιχείρηση. Μετά δε την με οποιονδήποτε τρόπο νόμιμη λύση τέτοιων δημοτικών επιχειρήσεων, οι εκκαθαριστές που ορίζονται ενεργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του αρ. 284 του ν.δ. 410/1995 σε συνδυασμό προς τις διατάξεις του αρ. 4 της ΥΔ ΦΕΚ 244Β , κάθε πράξη απαραίτητη για την διεκπεραίωση των εκκρεμών υποθέσεων του υπό εκκαθάριση ΝΠΙΔ. Εξάλλου, ενώ στις διατάξεις αυτές ρητά αναφέρεται ότι «μετά την εκκαθάριση της περιουσίας της επιχείρησης (όσα περιουσιακά στοιχεία απομένουν περιέρχονται στον Δήμο ή την κοινότητα που την είχε συστήσει», και ότι «...Το υπόλοιπο περιέρχεται στον Δήμο ή την κοινότητα που την είχε συστήσει...», ωστόσο πουθενά δεν γίνεται λόγος για αναδοχή του παθητικού, εφόσον προκύψει τέτοιο μετά το πέρας της εκκαθάρισης, από τον ίδιο τον Δήμο. Μετά την εφαρμογή του «Σχεδίου Καλλικράτης» και συγκεκριμένα στο άρθρο 109 παρ. 7 του ν. 3852/2010, όπως ισχύει σήμερα, παρέχεται η δυνατότητα λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές δυνατότητες του δήμου να αναληφθούν υποχρεώσεις των δημοτικών επιχειρήσεων, που έχουν λυθεί, από τους Δήμους που τις συνέστησαν, μετά από προηγούμενη αιτιολογημένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του και συγκεκριμένα «... Οφειλές των ανωτέρω επιχειρήσεων προς το Ελληνικό Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και προς τρίτους, περιλαμβανόμενων και δεδουλευμένων αποδοχών του μεταφερόμενου προσωπικού τους μπορούν να καταβάλλονται από τον οικείο δήμο μετά από αιτιολογημένη απόφαση του συμβουλίου, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία. Οι ρυθμίσεις του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζονται αναλογικά και για οφειλές αμιγών επιχειρήσεων του π.δ. 410/1995 που λύθηκαν, καθώς και για οφειλές ανωνύμων και αναπτυξιακών εταιριών των οποίων οι εταίροι είναι αποκλειστικά ΟΤΑ ή και νομικά τους πρόσωπα, εφόσον τελούν υπό εκκαθάριση ή λυθούν και τεθούν υπό εκκαθάριση μέχρι τις » Εξάλλου, ειδικά ως προς τις οφειλές των επιχειρήσεων αυτών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία με τον ν. 4047/2012 (άρθρο 2) καθίσταται υποχρεωτική η ανάληψη τέτοιων οφειλών από τους Δήμους που τις συνέστησαν, προκειμένου η εξόφληση τους να εξασφαλιστεί μέσω συμψηφισμού με τα έσοδα του Δήμου από τους Κεντρικούς Κρατικούς Πόρους ενώ για τις οφειλές των επιχειρήσεων προς τρίτους εξακολουθεί να ισχύει το άρθρο 109 παρ. 7 του ν. 3852/2010 και εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του Δημοτικού Συμβουλίου να αποφασίσει με απόλυτη πλειοψηφία των μελών του, την ανάληψη και εξόφληση τέτοιων οφειλών προς τρίτους, λαμβάνοντας υπόψη πάντα τις οικονομικές δυνατότητες του ίδιου του Δήμου, (αρ. 109 παρ. 7β του ν. 3852/2010 σε συνδυασμό προς το άρθρο δεύτερο του ν. 4047/2012 (ΦΕΚ 31 Α)). Προκειμένου να εξεταστεί η δυνατότητα εξόφλησης οποιασδήποτε οφειλής της δημοτικής επιχείρησης «Λασπόλουτρα Κρηνίδων» (ή οποιασδήποτε άλλης λυθείσας εκκαθαρισθείσας δημοτικής επιχείρησης, που έχει συσταθεί κατ` αρ. 277επ. του ν.δ. 410/1995) προς τρίτους από τον δήμο που την συνέστησε προϋποτίθεται επομένως η ύπαρξη απόφασης του Δημoτικού Συμβουλίου η οποία στην προκείμενη περίπτωση δεν υφίσταται. Ο Δήμος δε, κατά την λήψη της σχετικής απόφασης, λαμβάνει υπόψη όπως προαναφέρεται τις οικονομικές δυνατότητες του και τη νομιμότητα των διαδ)κασιών μέσα από τις οποίες προκύπτει η κάθε οφειλή προς τρίτους η οποία πρόκειται να αναληφθεί από αυτόν. Εν προκειμένω η απαίτηση του καθ` ου προέρχεται, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην εκτελούμενη απόφαση από την εκτέλεση του έργου «Λουτρά λάσπης», την οποία συμφώνησε η Δημοτική Επιχείρηση του πρώην Δήμου Φιλίππων, με την επωνυμία «Λασπόλουτρα Κρηνίδων» με τον καθ` ου. Ο πρώην Δήμος Φιλίππων με κανένα τρόπο δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος κατά την σύμβαση αυτή έργου. Συνεπώς, ο ανακόπτων, ως καθολικός διάδοχος του πρώην Δήμου Φιλίππων, δεν προκύπτει από κάποια νομική διάταξη ότι φέρει ευθύνη για την οφειλή αυτή, αφού με βάση τις ως άνω διατάξεις ο ανακόπτων υπεισέρχεται αυτοδικαίως στα δικαιώματα και της υποχρεώσεις του πρώην Δήμου Φιλίππων ως προς τις επιχειρήσεις του και όχι στις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων αυτών προς τρίτους, τις οποίες έχει data:text/html;charset=utf 8,%3Cb%20style%3D%22color%3A%20rgb(0%2C%200%2C%200)%3B%20font family%3a%20'times%20new%20roman' 4/5

5 την διακριτική ευχέρεια σταθμίζοντας τα οικονομικά του δήμου να αναλάβει με αιτιολογημένη απόφαση του διοικητικού του συμβουλίου και όχι την υποχρέωση να πράξει τούτο. Επομένως ο ανακόπτων ούτε και αυτοδικαίως έχει καταστεί καθολικός διάδοχος ως προς τις οφειλές της, της δημοτικής επιχείρησης «Λασπόλουτρα Κρηνίδων», αφού όπως και πιο πάνω αναλύεται τέτοια ιδιότητα δεν προσδίδεται σε αυτόν από καμία από τις προαναφερόμενες διατάξεις που εφαρμόζονται ως προς αυτόν και την ευθύνη του σε σχέση με τους καταργούμενους δήμους και Τις επιχειρήσεις αυτών. Αντιθέτως, για την εγκαθίδρυση της υποχρεώσεως του να εξοφλήσει το χρέος που απορρέει από την ως άνω δικαστική απόφαση που επιχειρείται να εκτελεστεί εις βάρος του, προαπαιτείται αιτιολογημένη απόφαση του δημοτικού του συμβουλίου, μετά από στάθμιση των οικονομικών του δεδομένων, αλλά και έλεγχο της νομιμότητας των διαδικασιών μέσα από τις οποίες προέκυψε το χρέος για την λυθείσα και εκκαθαρισθείσα δημοτική επιχείρηση. Επομένως, ο ανακόπτων δεν νομιμοποιείται παθητικά στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω, ο σχετικός λόγος ανακοπής πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος παρελκούσης της εξέτασης των λοιπών προβαλλόμενων λόγων διότι, με την ευδοκίμηση του κριθέντος λόγου ανακοπής ικανοποιείται πλήρως, σύμφωνα και με τα εκτιθέμε να στην οικεία θέση της μείζονος σκέψης, το έννομο συμφέρον του ανακόπτοντος και να ακυρωθεί η επισπευδόμενη σε βάρος του ανακόπτοντος αναγκαστική εκτέλεση δυνάμει της προσβαλλόμενης επιταγής προς πληρωμή. Τα δικαστικά έξοδα του ανακόπτοντος πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του καθ` ου, λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 191 παρ.2 ΚΠολΔ), μειωμένα όμως κατ` άρθρο π.δ. 410/1995 και ήδη 281 παρ. 2 του ν. 3463/2006, (ΑΠ 675/2009, ΑΠ 56/2008, ΑΠ 1630/2005 Νομός), κατ` εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 22 παρ. 1 του ν. 3693/1957 και 5 παρ. 12 του ν. 1738/1987, που ισχύουν και όταν νικά το Ελληνικό Δημόσιο (βλ. ΑΠ 394/2001 ΕλλΔνη 43,124, ΑΠ 129/2000 ΕλλΔνη 41,1024, ΕφΑθ 10676/1998 Αρμ. 54, 200, ΕφΑθ 8015/1996 ΝοΒ 45,1130), όπως το ποσό αυτών ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσης. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΔΕΧΕΤΑΙ την ανακοπή. ΑΚΥΡΩΝΕΙ την με ημερομηνία επιταγή προς πληρωμή, επιδοθείσα στον ανακόπτοντα την , που συντάχθηκε κάτω από αντίγραφο εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού της με αριθμό 164/1997 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, για ολόκληρο το επιτασσόμενο ποσό του κεφαλαίου και των τόκων αυτού, καθώς και για το επιτασσόμενο ποσό των δικαστικών εξόδων (τελών απογράφου, έκδοση αντιγράφου εξ απογράφου, εξόδων σύνταξης επιταγής προς εκτέλεση, εξόδων επίδοσης επιταγής προς πληρωμή). ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον καθ` ου η ανακοπή στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του ανακόπτοντος, τα οποία καθορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300,00) ευρώ. ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του, σε έκτακτη δημοσία συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στην Καβάλα, την 30 Σεπτεμβρίου Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Π.Β. data:text/html;charset=utf 8,%3Cb%20style%3D%22color%3A%20rgb(0%2C%200%2C%200)%3B%20font family%3a%20'times%20new%20roman' 5/5