«Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ -2011, 3 ο Γ/σιο Παλλήνης»

Transcript

1 Συμμετοχή της Μαρίας Κριθαρά από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Α2 «Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ -2011, 3 ο Γ/σιο Παλλήνης» Αυτή η ταινία είναι αρκετά μελαγχολική και σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για το γκρίζο που υπάρχει γύρω σου. Ωστόσο, προσπαθεί να σε βάλει σε ένα κλίμα λίγο «πραγματικό», γιατί είναι μία ταινία που σαν τη βλέπεις, σου έρχονται σκέψεις στο μυαλό. Σωστός χειρισμός εικόνων αλλά και μουσικής! Κατά τη γνώμη μου, είναι η καλύτερη ταινία, γιατί είναι έξυπνη, σωστή (δηλαδή καλογραμμένη) και πιστεύω τα παιδιά που τη φτιάξανε και τη σκεφτήκανε είχαν μια ωραία και πρωτότυπη ιδέα, αλλά και ένα μήνυμα να διαδώσουν. Στην ταινία ξεχωρίζει επίσης και η θέληση των παιδιών που θέλουν να δώσουν χρώμα και φως στην περιοχή τους, αλλά και επειδή προσπαθούν. Η συγκεκριμένη ταινία ξεχωρίζει με διαφορά από τις άλλες μιας και είναι η πιο έξυπνη και πρωτότυπη. Πιστεύω, αν και μελαγχολική ήταν πολύ αισιόδοξη και ευχάριστη! Συμμετοχή της Βερόνικας Τσομιάδη από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ3 «Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο «Σκέψου χρώματα» , 3 ο Γ/σιο Παλλήνης». Κατά τη γνώμη μου, το θέμα που ήθελε να προβάλλει η ταινία ήταν η αισιοδοξία και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και ακόμα πως μπορούμε και εμείς αν το θέλουμε να βοηθήσουμε σε αυτό. Στην ταινία έδειξαν πως παιδιά από ένα σχολείο που δεν είχε χρώμα και ήταν σαν φυλακή, μπόρεσαν και φτιάξανε ένα ωραίο περιβάλλον, γεμάτο χρώμα, στο οποίο θα ένιωθαν πολύ πιο οικεία από πριν. Αν ήμουν εγώ στη θέση τους, θα τα παρουσίαζα έτσι ακριβώς, γιατί πραγματικά μου άρεσε πολύ, δεν υπήρχε κανένα θέμα που δεν μας έδειξαν. Οι εικόνες ήταν παραστατικές, πραγματικές και δημιουργούσαν σκέψεις για το παρελθόν αλλά και το μέλλον. Ακόμα και η μουσική ταίριαζε τέλεια με όλο αυτό που ήθελαν να «βγάλουν» τα παιδιά στην ταινία. Ήταν τόσο διαφορετική και τόσο αισιόδοξη που δεν την βαριόσουν καθόλου. Δεν έχω ξαναδεί παρόμοια. Γιατί δεν ήταν σαν ταινία αλλά σα στιγμιότυπο που αφηγείται ένας φίλος μας. Και για να κλείσω, η ταινία ήταν υπέροχη, βασισμένη πάνω στη ζωή και με όνειρα που κάνουν αρκετά παιδιά. Επίσης, ήταν αισιόδοξη και πιστεύω πως όλα ήταν ξεκάθαρα.

2 Συμμετοχή της Ελεονώρας Σπυριδοπούλου από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ3 «Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο «Σκέψου χρώματα», που έγινε το 2011, από το 3 ο Γ/σιο Παλλήνης» Αυτή η ταινία, που με εντυπωσίασε περισσότερο από τις άλλες, ήταν περισσότερο μελαγχολική και αργή. Η μουσική της στην αρχή πιστεύω πως ήταν λυπητερή. Αυτή η ταινία μιλάει για ένα σχολείο, το οποίο δεν είχε χρώματα, ήταν πολύ ψυχρό! Υπήρχαν κάποια παιδιά που συναντήθηκαν στο σχολείο και αποφάσισαν να κάνουν το σχολείο με τις δικές τους σκέψεις και δημιουργίες, πιο χαρούμενο και με πολύ χρώμα. Αυτό το σχολείο ήταν άδειο και αυτό έκανε τα παιδιά λυπημένα, γιατί χωρίς χρώμα δεν είναι τίποτε ωραίο στη ζωή. Τα παιδιά με πολλή φαντασία και δημιουργικότητα έκαναν το σχολείο πάλι σαν καινούριο! Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ταινία και με εντυπωσίασε πάρα πολύ! Η ταινία θυμίζει πολύ μία ομαδική παρέα που συγκεντρώθηκε στο σχολείο. Η εντύπωση που μας αφήνουν τα παιδιά στην αρχή είναι μελαγχολική ενώ προς το τέλος που έφτιαξαν το σχολείο- χαρούμενη. Είναι πιστεύω αληθινή, το πρόβλημα αυτό το βιώνουν κι άλλοι άνθρωποι κι άλλα παιδιά. Αλλά με τη φαντασία που έχει ένα παιδί, μπορεί να κάνει τα πάντα, αν το θέλει πολύ και του αρέσει. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ταινία και ένιωσα τα συναισθήματα που είχαν τα παιδιά για το σχολείο αυτό.

3 Συμμετοχή της Κατερίνας Κωστίδου από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ2 Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο «Σκέψου Χρώματα»-2011, 3 ο Γυμνάσιο Παλλήνης Κατά τη γνώμη μου, το κύριο θέμα είναι πως υπάρχουν σχολεία τα οποία είναι γκρι, μονόχρωμα, χωρίς σχέδια, χωρίς λίγο χρώμα, για να ομορφύνει το σχολείο! Προσωπικά με πείθουν όσα μας δείχνουν στο βίντεο, αν και μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο αν σκεφτόντουσαν πιο έξυπνα. Μπορούσαν π.χ. να δείξουν και το εσωτερικό του σχολείου. Οι εικόνες τις ταινίας είναι εντυπωσιακές, αυτός είναι και ο λόγος που διάλεξα να γράψω για αυτή την ταινία. Η ταινία αυτή έχει μεν ωραίες εικόνες αλλά θυμίζουν και την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι της ταινίας φυσικά και πείθουν, γιατί είναι παιδιά, παιδιά σαν εμάς. Ο ρυθμός της ταινίας είναι κάπως αργός και μελαγχολικός, γιατί μας μιλάει για παιδιά τα οποία έχουν ένα σχολείο γκρι, χωρίς καθόλου χρώμα, αλλά στο τέλος της ταινίας γίνεται λίγο πιο χαρούμενος, γιατί τα παιδιά μαζεύονται σαν ομάδα, παίρνουν μπογιές και αρχίζουν να βάφουν το σχολείο. Κάνουν πολύ ωραία σχέδια, βάφουν τα πάντα, ακόμα και τις γλάστρες με τα λουλούδια και τα παγκάκια, μόνο και μόνο για να κάνουν το σχολείο πιο φωτεινό και πιο χαρούμενο! Η μουσική της ταινίας εκφράζει ό,τι ακριβώς και η ταινία. Μελαγχολικά πράγματα στην αρχή αλλά μετά γίνεται πιο γρήγορη και πιο χαρούμενη. Η δική μου αγαπημένη σκηνή, και αυτή που πιστεύω πως ξεχώρισε, ήταν η σκηνή που μαζεύονται κάποια αγόρια και ζωγραφίζουν ένα τοίχο γεμάτο με σχέδια (graffiti). Κατά τη γνώμη μου αυτή η σκηνή ήταν εντυπωσιακή! Νομίζω ότι αυτή η ταινία μοιάζει περισσότερο με ένα στιγμιότυπο που μας έχει αφηγηθεί κάποιος φίλος, διότι σε όλη την ταινία μιλάει κάποιος playback, ώστε να μην τον δούμε, έτσι φαίνεται σα να διηγείται κάποιος την ιστορία και ο άλλος την φαντάζεται. Η ταινία ήταν απλά τέλεια. Ήταν ειλικρινής και μιλούσε για πράγματα που κάθε σχολείο μπορεί να έχει. Η ταινία αυτή μου δημιούργησε μια αισιόδοξη διάθεση και μου υπενθύμισε πως ποτέ δεν πρέπει να τα βάζουμε κάτω σε όποιο πρόβλημα και αν υπάρξει και όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα!!

4 Συμμετοχή του Αλέξανδρου Μπέλλη από το 1ο Γυμνάσιο Πρέβεζας Σκέψου Χρώματα Διάρκεια: 5 λεπτά Παρουσιάστηκε: Σχολική χρονιά Που: 3 ο Γυμνάσιο Παλλήνης Ποιες τάξεις συμμετείχαν; Δευτέρα και Τρίτη Γυμνασίου Η ταινία παρουσιάζει ένα γυμνάσιο το οποίο όπως όλα τα άλλα είναι μουντό και χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Το κύριο θέμα που θέλει να θίξει αυτή η μικρού μήκους ταινία είναι η σημερινή κατάσταση των ελληνικών σχολείων, η οποία κάθε άλλο παρά θετική είναι. Τα παιδιά μιλάνε για ένα σχολείο «ασπρόμαυρο»,«χωρίς χρώματα». Το φαινόμενο αυτό είναι από τα συνηθέστερα για το σύνολο των Ελληνικών σχολείων. Αν και ο χαρακτηρισμός «φυλακή» που χρησιμοποιούν οι μαθητές φαντάζει υπερβολικός, είναι σωστός και χαρακτηριστικός της αίσθησης που έχουν τα παιδιά από το σχολικό περιβάλλον. Η ταινία θίγει επίσης το φαινόμενο της ομαδικής εργασίας και μας δείχνει πως τα παιδιά μετά από μια συλλογική προσπάθεια κατάφεραν να έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα (ένα πολύχρωμο σχολείο). Η ταινία ήταν γεμάτη με ασπρόμαυρες εικόνες έτσι ώστε να μας τραβήξει το ενδιαφέρον αλλά και για να δείξει και την άποψη των παιδιών για το σχολείο τους. Το θέμα και ο τρόπος που παρουσιάστηκε η ταινία ήταν πολύ ρεαλιστικός γιατί πραγματεύεται ένα πραγματικό πρόβλημα που αναφέρεται στο σημερινό σχολείο. Τα πρόσωπα που εμφανίζονται στην ταινία είναι καθημερινά παιδιά και μας δίνουν την αίσθηση ότι είναι σαν και εμάς. Ο ρυθμός της ταινίας είναι γρήγορος και «μπιτάτος» και ταιριάζει με το θέμα της ταινίας. Η μουσική της ταινίας βγάζει κάτι μελαγχολικό και σίγουρα κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Το βίντεο αυτό θα μπορούσε να είναι το ρεπορτάζ κάποιας τοπικής εφημερίδας. Η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ήταν ειλικρινής και ξεκάθαρη αλλά και γιατί περιέγραφε ένα σημαντικό θέμα που απασχολεί τη μαθητική κοινότητα. Η διάθεση μου αφότου παρακολούθησα την ταινία ήταν ανάμεικτη. Πρώτα ένιωσα απαισιοδοξία, που τη διαδέχτηκε όμως η ελπίδα και η προοπτική που δημιουργείται μέσα από μια θετική στάση αντιμετώπισης της ίδιας της ζωής και της θέλησης να αλλάξουμε τα πράγματα μέσα από συλλογική προσπάθεια.

5 Συμμετοχή της Νεφέλης Μαραζοπούλου από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ3 ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΤΑΙΝΙΑ «ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ» Ένα 3 /λεπτο βιντεάκι του 2011 με πρωταγωνιστές μαθητές του 3 ου Παλλήνης. Το βιντεάκι έχει ως θέμα του τα χρώματα στη ζωή μας. Γυμνασίου Οι πρώτες μου σκέψεις μετά από την παρακολούθηση της ταινίας ήταν πάρα πολλές. Σε μία όμως κατέληξα: το χρώμα γεννιέται μαζί με μας. Τα πράσινα ρούχα του μαιευτήρα, οι γαλάζιοι τοίχοι των δωματίων του μαιευτηρίου, τα κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί λουλούδια που προσφέρουν στη μητέρα, τα ροζ ρουχαλάκια για τα κορίτσια, τα μπλε για τα αγόρια... Έτσι, σιγά-σιγά γνωρίζουμε και «γευόμαστε» όλα τα χρώματα που έφτιαξε η φύση και βέβαια όλα αυτά με τα οποία, ο άνθρωπος επέλεξε να χρωματίσει -για λόγους αισθητικούς ή κοινωνικούς- τη ζωή και την καθημερινότητά του. Αυτό το βιντεάκι εκφράζει τη σχέση μας με τα χρώματα που υπαγορεύεται καταρχήν από τη φύση, που μας προσφέρει, για παράδειγμα, το κίτρινο του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας, προτρέποντάς μας να δραστηριοποιηθούμε ή αντίθετα το βαθύ μπλε της νύχτας, όταν ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε. Επίσης, επηρεάζεται από τα αισθητικά και τα κοινωνικά μας ερεθίσματα: το μαύρο είναι το χρώμα του πένθους, το κόκκινο είναι της φωτιάς, το ροζ παιδικό, το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας... Σύμφωνα όμως με κάποιες θεωρίες, η κατανόηση των χρωμάτων φτάνει σε πιο βαθιά επίπεδα της ανθρώπινου χαρακτήρα, πέρα από τα όσα έχουμε δει στη φύση, έχουμε συνηθίσει από τις κοινωνικές τους χρήσεις ή μας υπαγορεύει η ψυχολογία μας. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι η αναγνώριση των χρωμάτων συνδέεται άμεσα με βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Καθώς η ταινία ξεκινάει με το γκρι,που προκύπτει από την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου, κυριαρχεί το απαρηγόρητο και το αποπνικτικό. Όταν ξανανοίγει, όμως, δίνει ένα σημείο κρυφής ελπίδας. Η επιλογή του γκρι θεωρώ ότι είναι ιδανική, γιατί προφανώς ο στόχος των δημιουργών της είναι να παρουσιάσουν τη σημερινή κοινωνική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί λόγω της οικονομικής κρίσης, που βιώνει η χώρα μας. Άχρωμες γειτονιές, γεμάτες τσιμέντο και σκουπίδια, εγκαταλελειμμένα σχολεία που υπολειτουργούν, νέοι απελπισμένοι που φοβούνται να ονειρευτούν, νέοι που δεν έχουν μέλλον, νέοι που πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και που τελικά τολμούν να το κάνουν. Τολμούν να διώξουν το γκρίζο από την καθημερινότητά τους και τη γεμίζουν με τα ΧΡΩΜΑΤΑ της ΕΛΠΙΔΑΣ, της ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ, της ΕΙΡΗΝΗΣ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ.

6 Προσωπικά θεωρώ πως είναι μια πολύ καλή ταινία, με γρήγορο ρυθμό, γεμάτη με ειλικρινή και ξεκάθαρα συναισθήματα, που όλοι νιώθουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μελαγχολική στην αρχή, αλλά γεμάτη αισιοδοξία στο τέλος. Ένα τέλος φωτεινό, μια τεράστια χρωματική ποικιλία, που μας κατευθύνει όλους, να εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας και να δούμε τη θετική πλευρά της ζωής, μέσα από τα χρώματά της. Συμμετοχή της Νεονύλλας Χιονίδη από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ3 «Γιατί μου άρεσε η ταινία με τίτλο «ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ»- 3 Ο ΓΥΜΝ. ΠΑΛΛΗΝΗΣ 2011» Κατά τη γνώμη μου, οι δημιουργοί της ταινίας θέλουν να μας δείξουν ότι τα παιδιά και όλοι χρειαζόμαστε χρώματα στη ζωή μας, δηλαδή χαμόγελο. Όλα όσα δείχνουν στην ταινία πιστεύω πως είναι αρκετά για να μας πείσουν. Διάλεξαν έναν σωστό τρόπο παρουσίασης. Δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν κάτι καλύτερο γι αυτό το θέμα. Αν θα παρουσίαζα εγώ αυτό το θέμα, δεν θα άλλαζα τίποτα. Επίσης σ αυτή την ταινία μοιάζει να θέλουν να μας δείξουν και λίγο την κακομεταχείριση των παιδιών.έχουν κάνει ωραίο συνδυασμό. Σ αυτή την περίπτωση είναι χρήσιμο το χαμόγελο. Οι εικόνες είναι πολύ αληθινές, γιατί μας θυμίζουν την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας. Οι άνθρωποι που εμφανίζονται στην ταινία είναι σαν ηθοποιοί και ταυτόχρονα σαν και εμάς. Απλοί και πειστικοί. Ο ρυθμός είναι αργός,στην αρχή, μελαγχολικός, αλλά στην πορεία γίνεται χαρούμενος. Ταιριάζει πολύ με το θέμα της ταινίας και πιστεύω ότι δεν θα μπορούσαν να επιλέξουν καλύτερο. Η μουσική είναι κατάλληλη και σε κάνει να ανατριχιάζεις. Η ταινία δε μοιάζει με τις άλλες. Είναι πρωτότυπη και ξεχωριστή. Προσωπικά, εμένα με εντυπωσίασε η σκηνή που τα παιδιά δραπέτευαν, για να πάρουν χρώματα και να αλλάξουν όλη την περιοχή, για την οποία είχαν την εντύπωση ότι θύμιζε φυλακή. Μοιάζει με ρεπορτάζ και σαν ένα στιγμιότυπο, που μας αφηγήθηκε ένας φίλος. Η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ και ήταν ξεκάθαρη. Αν και οι δικές μου εμπειρίες διαφέρουν, κατάφεραν να με κάνουν να φανταστώ τις δικές τους και να μπω στη θέση τους. Μου προκάλεσαν συναισθήματα χαράς, λύπης, αλλά και συγκίνησης.

7 Συμμετοχή της Σοφίας Στάθη από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ2 ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΤΑΙΝΙΑ «ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ»- 2011, 3 Ο Γ/ΣΙΟ ΠΑΛΛΗΝΗΣ Η ταινία, για την οποία επέλεξα να γράψω μία μικρή κριτική, ονομάζεται «Σκέψου χρώματα». Αν και διαρκεί λίγα μόνο λεπτά (3 και 30 ), το περιεχόμενό της είναι πολύ σημαντικό, ενδιαφέρον και στοχαστικό. Οι μαθητές και οι μαθήτριες αυτού του γυμνασίου προσπαθούν μέσω αυτής της ταινίας να θίξουν το πρόβλημα της έλλειψης πρασίνου (δέντρων, φυτών, πάρκων κλπ.)και της ύπαρξης πολλών γκρίζων ή άχρωμων και άχαρων πολυκατοικιών και άλλων μουντών κτιρίων, όπως επίσης και την παρουσία πολλών σκουπιδιών στους δρόμους. Ακόμα και τα σχολεία είναι σα φυλακές, που δεν έχουν πια καθόλου χρώμα και δημιουργούν στους ανθρώπους που πηγαίνουν σ αυτά, έντονα αισθήματα μελαγχολίας και θλίψης. Κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να προσεγγίσουν το θέμα είναι ο κατάλληλος, καθώς οι ίδιοι συμμετέχουν ενεργά σε αυτό, προβάλλοντας το σχολείο τους και τα προβλήματά του. Στη συνέχεια, παρουσιάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι ίδιοι αντιμετώπισαν το ζήτημα. Οι πρωταγωνιστές λοιπόν, της ταινίας είναι πραγματικά προβληματισμένοι έφηβοι, που αγωνιούν για το μέλλον το δικό τους και του γύρω τους περιβάλλοντος! Οι εικόνες της ταινίας είναι αρκετά καλές, καθώς αρχικά, παρουσιάζουν ένα γκρι σχολείο, καθόλου όμορφο, όμως στη συνέχεια δείχνουν πώς βελτιώθηκε με τη βοήθειά τους! Παρουσίασαν λοιπόν, μια πραγματικότητα με αληθινές εικόνες που πάρθηκαν από την καθημερινότητά τους. Δεν είναι κάτι το φανταστικό ή εξωπραγματικό. Αντιθέτως, οι εικόνες αυτές μας κάνουν να δούμε ότι αυτό συνέβη αλήθεια και αποτελεί ένα πρόβλημα της ζωής μας! Ο ρυθμός είναι αρκετά γρήγορος. Δεν κρατά σε αγωνία το θεατή, αλλά σε εγρήγορση! Είναι αρχικά μελαγχολικός, καθώς μας δείχνει ορισμένες μουντές και θλιβερές εικόνες ενός σχολείου παραμελημένου και εγκαταλελειμμένου (σκουπίδια, γκρίζα χρώματα ), που θυμίζει φυλακή! Σταδιακά ο ρυθμός γίνεται όλο και πιο χαρούμενος, αφού το σχολείο μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο, χρωματιστό και ευχάριστο τόπο, όπου οι μαθητές και οι καθηγητές χαίρονται να πηγαίνουν! Ο ρυθμός, λοιπόν ταιριάζει απόλυτα με το θέμα. Όσον αφορά στη μουσική, θα μπορούσα να πω ότι ακολουθεί το ρυθμό και την εξέλιξη.όταν προβάλλονται μουντές εικόνες ακούγεται μελαγχολική μουσική με τον αντίστοιχο μελαγχολικό ρυθμό. Αντίθετα, όταν προβάλλονται ευχάριστες εικόνες, η μουσική είναι γρήγορη και ευχάριστη!

8 Αρκετά γνωρίσματα της ταινίας την κάνουν να ξεχωρίζει. Ομολογώ πως δε μοιάζει με καμία άλλη ταινία, που έχω δει. Η σκηνή,με την οποία εντυπωσιάστηκα περισσότερο,είναι, όταν οι μαθητές δημιουργούσαν το γκράφιτι στον τοίχο και έφτιαξαν τη γη πράσινη, το όνομα του σχολείου με κόκκινα γράμματα και το παγκάκι, που στο τέλος έγινε χρωματιστό και ευχάριστο στα μάτια των παιδιών!! Η ταινία αυτή μου άρεσε αρκετά! Ήταν ειλικρινής, ξεκάθαρη και γέννησε ερωτήματα «γιατί ο κόσμος μας να είναι μουντός και να μην κάνουμε εμείς τίποτε, ενώ είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε ;» «γιατί δεν κάνουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια να ομορφύνουμε το γύρω μας χώρο;» γιατί, γιατί, γιατί; Η ταινία με βοήθησε να αποκτήσω διάθεση αισιοδοξίας, χαράς και αποφασιστικότητας!! Τελειώνοντας θα ήθελα να πω στα παιδιά, πολλά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και να τους συμβουλεύσω να μην εγκαταλείπουν την προσπάθειά τους να προβληματίσουν εκτός από εμένα, και άλλους συμμαθητές μας, γονιούς και γενικότερα όλον τον κόσμο, ώστε να σκέφτονται θετικά και να προσπαθούν καθημερινά να βρουν τρόπους βελτίωσης, ακριβώς όπως τα παιδιά του 3 ου Γ/σίου Παλλήνης! Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με την ταινία και ελπίζω και στο μέλλον να γίνουν και άλλες παρόμοιες με τόσο ωραία θέματα και τόσο όμορφο τρόπο παρουσίασης!

9 Συμμετοχή της Ηλιάνας Φούντογλου από το 1ο Γυμνάσιο Πρέβεζας, τάξη Γ «Σκέψου Χρώματα» Ζώντας σε μια εποχή όπου τα πράγματα για τη χώρα μας είναι θλιβερά, έκτος από τη στεναχώρια και τα προβλήματα των μεγάλων που δε τους επιτρέπουν να ζήσουν μια καλή και όμορφη ζωή, τα παιδιά, η νέα γενιά, έχουν χάσει «το χαμόγελο» τους!!! Η ψυχολογία τους έχει πέσει υπερβολικά και μάλιστα σε σημείο που βλέπουν όλα τα πράγματα γύρω τους μαύρα και απαισιόδοξα Αυτή την κατάσταση προσπάθησαν να μας προβάλλουν, με απώτερο σκοπό την συνειδητή ευαισθητοποίηση μας, οι μαθητές του 3 ου Γυμνασίου Παλλήνης μέσα από την ταινία τους «Σκέψου Χρώματα». Παρόλο που πρόκειται για ένα έργο μικρού μήκους (περίπου 3:30 λεπτά), τα νοήματα που μεταφέρει είναι αρκετά ώστε γίνει αντιληπτό το κύριο θέμα της ταινίας. Θα μπορούσαμε εύκολα να καταλάβουμε ότι κύριο θέμα της ταινιας αποτελούν οι ίδιοι οι μαθητές, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικές τάξεις του συγκεκριμένου Γυμνασίου. Έτσι λοιπόν, αυτά τα παιδιά κάθε μέρα νιώθουν τη ζωή τους να «σκοτεινιάζει» όλο και περισσότερο. Το σχολείο τους πλέον δε διαφέρει από μια φριχτή «φυλακή» και εκείνα είναι αναγκασμένα να βιώνουν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Από παντού λείπουν τα ΧΡΩΜΑΤΑ Όμως ξαφνικά, ένα πρωινό μην αντέχοντας άλλο αυτή την άσχημη κατάσταση, τα παιδιά αποφασίζουν να κάνουν κάτι για να σωθούν από την απελπισία και να πάψουν να μένουν άπραγοι. Σκέφτονται να βάλουν λίγο χρώμα στο σχολείο τους αλλά ουσιαστικά στην ίδια τους τη ζωή! Με το που είδα αυτήν την ταινία εξεπλάγην από τη δημιουργικότητα και την άψογη συνεργασία μεταξύ των μαθητών! Οι έντονες «άχρωμες» τις περισσότερες φορές εικόνες σε συνδυασμό με την απαλή μουσική και τον αργό ρυθμό με συνεπήραν, σε τέτοιο βαθμό που ένιωσα ότι αποτελώ και εγώ κομμάτι της. Η αντίθεση ανάμεσα στο γκρίζο και στο πολύχρωμο, στη λύπη και στη χαρά είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτού του έργου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η αποφασιστικότητα των παιδιών, τα οποία παρόλο που είναι σχετικά μικρά, πράττουν καλύτερα και από μεγάλους ενήλικες! Θέλουν να είναι τα ίδια που θα ορίζουν τη ζωή και το μέλλον τους και όχι οι άλλοι! Άραγε αν ήμασταν στη θέση τους θα σκεφτόμασταν με αυτόν τον τρόπο ή θα «βουτάγαμε» στην αδράνεια; Αυτό το ερώτημα με βασάνιζε καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Φυσικά αυτό που έχω να πώ είναι ότι πρέπει να παραδειγματιστούμε από εκείνους τους μικρούς ήρωες και αν στο μέλλον υπάρξουν στιγμές που θα τα βλέπουμε όλα μαύρα...πολύ απλά, ας «Σκεφτούμε Χρώματα»!!!

10 Συμμετοχή της Χαράς Γεωργακοπούλου από το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών, τάξη Γ2 ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΤΑΙΝΙΑ «ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ» Η ταινία για την οποία αποφάσισα να κάνω μία μικρή κριτική ονομάζεται «ΣΚΕΨΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ», η διάρκεια της είναι (3 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα). Αν και έχει πολύ μικρή διάρκεια, το περιεχόμενο της είναι πολύ καλό. Η ταινία αυτή έγινε το 2011 από το σχολείο 3 ο Γυμνάσιο Παλλήνης. Κατά τη γνώμη μου, οι δημιουργοί της ταινίας διάλεξαν να φτιάξουν μόνοι τους μια ταινία με σχέση το σχολείο τους, το οποίο δεν είχε καθόλου χρώμα και αυτό επηρέαζε τη διάθεσή τους,στην καθημερινότητά τους. Με πείθουν, γιατί οι δημιουργοί της ταινίας είναι μαθητές στην ηλικία μου και αυτό με βοηθάει περισσότερο να τους καταλάβω, γιατί θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση τους. Με τον τρόπο παρουσίασης δε συμφωνώ απόλυτα. Όλη η ταινία μου άρεσε αλλά αυτό που θα άλλαζα εγώ είναι ότι θα ήθελα να ακούω τα λόγια των παιδιών και μέσα από αυτό να καταλάβω το πώς αποφάσισαν μόνοι τους να το κάνουν αυτό, δηλαδή να αλλάξουν τον τρόπο ζωής στο σχολείο, μέσα στο οποίο κάθονται τις πιο πολλές ώρες τις ημέρας. Οι εικόνες που βλέπουμε στη συγκεκριμένη ταινία, στην αρχή είναι πολύ άσχημες και σου χαλάνε τη διάθεση και είναι φυσιολογικό να αντιδράνε έτσι τα παιδιά.αφού έκατσαν και σκεφτήκανε το πρόβλημα, βρήκαν μια λύση, δηλαδή να φτιάξουν μόνοι τους τη ζωή τους στο σχολείο. Στο τέλος όμως της ταινίας, οι εικόνες βελτιώνουν και την ταινία, τη ζωή των παιδιών αλλά και τη ζωή των καθηγητών τους. Στην πραγματική ζωή, βλέπουμε παντού γύρω μας μουντά, άχρωμα και άχαρα κτίρια! Σκουπίδια και καυσαέρια κατακλύζουν τον κόσμο γύρω μας εμείς τα παιδιά δεν αισθανόμαστε ασφαλείς και όμορφα ούτε στο ίδιο μας το σχολείο στο οποίο περνούμε τις πιο πολλές ώρες της εβδομάδας. Γενικά, οι πρωταγωνιστές και οι δημιουργοί δεν μας έκαναν να καλλιεργήσουμε τη φαντασία μας, αλλά ασχολήθηκαν και έθιξαν ένα θέμα το οποίο είναι, δυστυχώς, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ! Ο ρυθμός της ταινίας είναι γρήγορος, οι εικόνες εναλλάσσονται πολύ γρήγορα και η εξέλιξη της ταινίας το ίδιο. Ταιριάζει απόλυτα με το θέμα της ταινίας. Η μουσική είναι αρκετά καλή. Ακολουθεί το ρυθμό της ταινίας καθώς και τις εικόνες Άσχημες εικόνες, αργός ρυθμός μελαγχολική μουσική. Όμορφες εικόνες, γρήγορος και ζωηρός ρυθμός ζωηρή και η μουσική και ευχάριστη. Η ταινία αυτή δεν είναι σαν τις άλλες που έχω δει Είναι τελείως διαφορετική. Αυτό την κάνει να ξεχωρίζει. Οι εικόνες, η μουσική, ο ρυθμός, το θέμα γενικά είναι πολύ καλό και αμφιλεγόμενο στη σύγχρονη εποχή. Η ταινία αυτή δε μοιάζει ούτε με ρεπορτάζ, ούτε με ένα στιγμιότυπο που αφηγήθηκε κάποιος φίλος, ούτε με σκέψεις που συζητήσαμε με ένα φίλο Αυτό, άλλωστε, την καθιστά ξεχωριστή.

11 Η ταινία μου άρεσε αρκετά. Ήταν ειλικρινής, ξεκάθαρη και μου γέννησε πολλά ερωτήματα Ένα από αυτά ήταν «Γιατί οι άνθρωποι να κάνουν έτσι το περιβάλλον χωρίς να το σέβονται και να το προστατεύουν;» ή «Γιατί αφού το κάνουν έτσι δε δραστηριοποιούνται, όπως τα παιδιά της ταινίας, για να κάνουν κάτι να το προστατεύσουν και να το βελτιώσουν;» Τελειώνοντας, η ταινία αυτή μου δημιούργησε διάθεση αισιοδοξίας και χαράς. Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε, την ευκαιρία να γράψω αυτή την κριτική σχετικά με την ταινία και ελπίζω και στο μέλλον να γίνουν και άλλες παρόμοιες ταινίες με τόσο ωραία θέματα και τόσο ωραίο τρόπο παρουσίασης!