Η πικρή αλήθεια. -Αντί για ευημερία έχουμε γενικευμένη φτώχεια στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα,

Transcript

1 Είναι η ΕΕ ένας ιμπεριαλιστικός συνασπισμός του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου και ισχυρών χωρών της Ευρώπης ή πρόκειται για μια ένωση κρατών/χωρών στην υπηρεσία των λαών και των πολιτών της ΕΕ. Oi αρχές και τα ιδανικά που διακηρύσσει η ΕΕ στα επίσημα ντοκουμέντα της αποτελούν τη βάση της λειτουργίας της ή αποτελούν ένα επικάλυμμα για την ιμπεριαλιστική της δράση; Η ΕΕ υπηρετεί τα συμφέροντα των λαών ή τα συμφέροντα των καπιταλιστών; Έχει πολύ μεγάλη σημασία να ερευνήσουμε και να μελετήσουμε ενδελεχώς το χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΕ γιατί έτσι θα μπορέσουμε καλύτερα να καταλήξουμε και σε σωστά συμπεράσματα σχετικά με την πολιτική στάση που πρέπει να έχει κανείς απέναντι στην ΕΕ. Η ΕΟΚ/ΕΕ έχει στο μεταξύ πάνω από μισό αιώνα ζωής. Έχει σωρευτεί υπεραρκετή πείρα και γνώση για να εκτιμήσουμε το χαρακτήρα της ΕΕ βασισμένοι όχι μόνο στη θεωρεία ή στις διακηρύξεις και υποσχέσεις τις ίδιας της ΕΕ αλλά και στην πράξη η οποία αποτελεί και και το επιβεβαιωτικό κριτήριο για την ορθότητα των συμπερασμάτων και θέσεών μας. Η πικρή αλήθεια Η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα οδηγεί με τον πιο δραματικό τρόπο τους εργαζόμενους, πλατιά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τη νεολαία σ' όλες τις χώρες της ΕΕ στο πικρό και οδυνηρό συμπέρασμα ότι αυτή η ΕΕ δεν έχει καμιά σχέση με την ΕΕ που οι ίδιοι επιθυμούν. -Αντί για ευημερία έχουμε γενικευμένη φτώχεια στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, 1 / 6

2 -αντί για κοινωνική αλληλεγγύη έχουμε την πλήρη αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους και κατά συνέπεια σε πολλές περιπτώσεις τραγικά ανθρωπιστικά προβλήματα, -αντί για κοινωνική δικαιοσύνη έχουμε το φαινόμενο τα βάρη της κρίσης να φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων και τα μονοπώλια και τραστ να επιδοτούνται με δισεκατομμύρια ευρώ, οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, -αντί για ανθρώπινα δικαιώματα έχουμε απάνθρωπη μεταχείριση προς πρόσφυγες και μετανάστες, -αντί για σύγκλιση έχουμε μεγαλύτερη απόκλιση με περαιτέρω υποβάθμιση των οικονομικά αδύναμων χωρών, -αντί για αλληλεγγύη μεταξύ εταίρων έχουμε την υποταγή και εκμετάλλευση των αδύναμων εταίρων στην ΕΕ, -αντί για προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος έχουμε συνέχιση της υποβάθμισης και καταστροφής του, -αντί για ελευθερία έχουμε την κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας και την ενίσχυση της απόλυτης ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου και τον αυταρχικό περιορισμό ακόμα και την καταστολή με την αστυνομία του δικαιώματος της διαμαρτυρίας και απεργίας, -αντί για ενότητα έχουμε τη δημιουργία στην πράξη ζωνών διαφόρων ταχυτήτων στην ΕΕ, -αντί για δημοκρατία έχουμε την αυταρχική πολιτική επέμβασης των οργάνων της ΕΕ και των μεγάλων χωρών που πολλές φορές φτάνει και στο σημείο να περιορίζει βασικούς τομείς της εθνικής κυριαρχίας, 2 / 6

3 -αντί για ειρήνη έχουμε τη συμμετοχή της ΕΕ σε πολέμους κ.α. Τι σχέση μπορεί να έχουν με όλα αυτά οι ελπίδες και τα όνειρα των πολιτών και των λαών της ΕΕ! Ο ύμνος της ΕΕ " Ωδή στη χαρά " ( ποιητικό έργο του Σίλερ μελοποιημένο από το Μπετόβεν στην 9. συμφωνία ) πως μπορεί να τα συμβολίζει όλα αυτά! Ούτε κατ' επίφαση δεν έχει μείνει κάποιο ιδανικό πια που να μπορεί να αποτελέσει το συνεκτικό ιστό ενότητας της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν το φόβο σαν μέσο τρομοκράτησης των λαών τους για να εκβιάσουν την επιλογή τους για παραμονή στην ΕΕ. Ο φόβος ότι η κόλαση εκτός ΕΕ μπορεί να είναι χειρότερη αποτελεί πλέον το συνεκτικό ιστό που κρατάει τους λαούς στα πλαίσια της ΕΕ. Ο σκοπός της ένωσης Η εκτεταμένη οικονομική κρίση ήταν ο τελευταίος παράγοντας που διέλυσε και τα εναπομείναντα υπολείμματα του πέπλου εξιδανίκευσης της ΕΕ. Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα στον καθένα ότι πρόκειται για ένα σχέδιο συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και ένωσης των κεφαλαιοκρατών με βασικό άξονα τη Γερμανία και τη Γαλλία και με απώτερο σκοπό τη δημιουργία σε γενικές γραμμές ευρωπαϊκού κεφαλαίου και κατά συνέπεια εξέλιξη ευρωπαϊκής υπεραστικής τάξης μέσα από μια μακρόχρονη διαδικασία συγχώνευσης. Τα προβλήματα, οι τριβές και πολλές φορές οι συγκρούσεις όχι μόνο δεν ακυρώνουν τον απώτερο σκοπό αλλά αντίθετα αποδεικνύουν την απεριόριστη επιμονή και αντοχή με την οποία επιδιώκεται η επίτευξή του. Μέσα από αυτή τη χρονοβόρα και πολύπλοκη διαδικασία επιδιώκεται σταδιακά η εμπέδωση της απόλυτης κυριαρχίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, της ευρωπαϊκής υπεραστικής τάξης απέναντι στην εργατική τάξη και στους λαούς της ΕΕ και η οικοδόμηση ενιαίας και ισχυρής ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης η οποία θα μπορεί να παίζει ουσιαστικότερο και αποτελεσματικότερο ρόλο δίπλα στις ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο για τη διασφάλιση και προώθηση των συμφερόντων του καπιταλιστικού συστήματος του δυτικού κόσμου. Από το ξεκίνημά της η ΕΟΚ/ΕΕ φέρνει τα βασικά χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού και γιαυτό εξ υπαρχής είχε και έχει ιμπεριαλιστική συμπεριφορά. Η ΕΕ επεμβαίνει με όλα τα διπλωματικά, πολιτικά και οικονομικά μέσα σε τρίτες χώρες για την προώθηση των συμφερόντων της και έχει συμμετάσχει και συμμετέχει μαζί με τις ΗΠΑ, με το πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Irak, Λιβύη και τώρα προωθείται η καταστροφή της Συρίας) που επέφεραν συντριβή κρατών, θρυμματισμό και κατακερματισμό χωρών και συμφορές και δυστυχία λαών. Είναι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι για τον έλεγχο της γεωστρατηγικής θέσης, για την υφαρπαγή των πρώτων υλών και του πλούτου των θυμάτων χωρών καθώς και την εγκατάσταση, σταθεροποίηση και στήριξη φίλα προσκείμενων καθεστώτων στις χώρες αυτές.η ΕΕ φέρει όλα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού όπως αυτά αναδείχτηκαν στο έργο του Λένιν "Ο ιμπεριαλισμός ως το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού". Η υψηλή τέχνη της καθυπόταξης 3 / 6

4 Όμως ο ιμπεριαλισμός της ΕΕ παρουσιάζει νέα φαινόμενα. Η ΕΕ δεν δρα μόνο προς το εξωτερικό με ιμπεριαλιστικό τρόπο αλλά στρέφεται και προς το εσωτερικό της, στην ίδια την επικράτειά της, με τον ίδιο τρόπο. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα πάρουμε πολύ σοβαρά υπόψη και πρέπει να τύχουν παραπέρα επιστημονικής εξερεύνησης και τεκμηρίωσης διότι έχουν μεγάλη σημασία τόσο θεωρητικά όσο και πολιτικά. Η διεύρυνση της ΕΕ γίνεται τυπικά με όλες τις επισημότητες στη βάση της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης, της ενότητας, της σύγκλισης, της ανάπτυξης, του κοινού πεπρωμένου κ.α. με την προοπτική της δημιουργίας τού κοινού μέλλοντος. Επί της ουσίας όμως, στην πράξη δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Με τη διαδικασία της διεύρυνσης έχει συνενωθεί γύρω από το βασικό πυρήνα της ΕΕ μια σειρά από χώρες που οι αστικές τάξεις και οι πολιτικές τους ελίτ δεν ήταν σε θέση από μόνες τους να κυριαρχήσουν στις χώρες τους και επιζήτησαν τη σωτηρία τους στην ένταξή τους στην ΕΕ. Η ένταξή των χωρών αυτών έχει γίνει αποδεκτή από την ΕΕ με όρους απόλυτης προσαρμογής τους στις απαιτήσεις και ανάγκες των κυρίαρχων χωρών και καπιταλιστικών κύκλων της ΕΕ με αντάλλαγμα την εξασφάλιση της κυριαρχίας αυτών των ανίκανων και υποτακτικών αστικών τάξεων και των πολιτικών τους ελίτ στις χώρες αυτές. Ετσι έχουμε, παρά τα όποια αναπτυξιακά πακέτα της ΕΕ για τις χώρες αυτές, το βάθεμα της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών και των λιγότερο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών και περιφερειών, τη μεταφορά πλούτου από τις χώρες αυτές προς τις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες και αντί για σύγκλιση και ανάπτυξη μεγαλύτερη απόκλιση και βιομηχανική αποδόμηση με συνέπεια να ολισθαίνουν αυτές οι χώρες στην υπανάπτυξη. Τα όργανα της ΕΕ και οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες δεν διστάζουν να προχωρήσουν και σε αυταρχικές πολιτικές παρεμβάσεις και σε περιορισμούς τομέων εθνικής κυριαρχίας όταν διαπιστώνουν ότι οι ελίτ των χωρών αυτών δεν είναι ικανές να εφαρμόσουν τις πολιτικές εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. Έφτασαν στο σημείο να επιβάλουν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα με την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά ακόμη και στην Ιταλία με την κυβέρνηση Μόντι, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια μεγάλη χώρα και ιδρυτικό μέλος της ΕΟΚ/ΕE. Η δημιουργία ζώνης μέσα στην επικράτεια της ΕΕ προς εκμετάλλευση Οι κυβερνήσεις του καπιταλιστικού συστήματος αξιοποιούν, όπως και σήμερα, τις οικονομικές κρίσεις ως ευκαιρίες για την εφαρμογή πολιτικών με κύριο στόχο να ρίχνουν όλα τα βάρη των κρίσεων στις πλάτες των εργαζομένων και των λαών και για να συγκροτούν μεγάλες εφεδρικές στρατιές υποταγμένου και πάμφθηνου εργατικού δυναμικού.στη σημερινή φάση ο ισχυρός πυρήνας του κεφαλαίου και οι ισχυρές χώρες τις ΕΕ σε συνεργασία με τα όργανα της ΕΕ αξιοποιούν την εκτεταμένη οικονομική κρίση ως την ιδανική ευκαιρία και για να κατασκευάσουν μια ευρύτερη ζώνη χωρών και περιφερειών χωρών, μια ενδοχώρα μέσα στην επικράτεια της ΕΕ γύρω από τον αναπτυγμένο πυρήνα ισχυρών οικονομικά χωρών ως πεδίο πολιτικής κηδεμονίας και απεριόριστης οικονομικής εκμετάλλευσης. Χώρες που δεν καταφέρνουν να συγκλίνουν προς το σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου αλλά και χώρες ή περιφέρειες τους που δεν αντέχουν να κρατηθούν στην πρώτη γραμμή θα καθηλώνονται ή θα εξωθούνται στη ζώνη αυτή. Η ζώνη αυτή ξεκινάει από τις βαλτικές χώρες και προσπαθούν τώρα με όλες αυτές τις εξουθενωτικές πολιτικές που εφαρμόζουν να την επεκτείνουν ως την Πορτογαλία. Με τις πολιτικές αυτές επιταχύνεται με εντατικούς ρυθμούς η δημιουργία των πλέον ευνοϊκών συνθηκών 4 / 6

5 εκμετάλλευσης στη ζώνη αυτή. Η ζώνη αυτή υποβαθμίζεται παραγωγικά και οικονομικά. Έχει αποδομηθεί ή αποδομείται η βιομηχανική της βάση, ωθείται βασικά σε μια ιδιάζουσα υπανάπτυξη. Το εργατικό της δυναμικό, από τον ανειδίκευτο εργάτη, τον ειδικευμένο εργάτη και τεχνίτη ως το επιστημονικό δυναμικό όλων των ειδικοτήτων υποβαθμίζεται μισθολογικά σε τέτοιο βαθμό ώστε το αντίτιμο που θα λαμβάνει ένας οποιοσδήποτε εργαζόμενος για την προσφερόμενη εργατική του δύναμη δεν θα αρκεί ούτε για την ίδια της την αναπαραγωγή. Αφού όμως το καπιταλιστικό σύστημα έχει φροντίσει να δημιουργήσει μεγάλες εφεδρικές στρατιές εργαζόμενων ιδιαίτερα στη ζώνη αυτή οι καπιταλιστές έχουν την ευχέρεια τώρα να χρησιμοποιούν το εργατικό δυναμικό όλων των βαθμίδων ως απλό αναλώσιμο υλικό με το μικρότερο δυνατό κόστος γι' αυτούς. Καταργείται ή καταστρατηγείται η εργατική νομοθεσία χωρίς να μένει κανένας φραγμός στην ασυδοσία του κεφαλαίου. Ο πλούτος και οι πρώτες ύλες της ζώνες αυτής είναι διαθέσιμες στους κεφαλαιοκράτες προς ιδιοποίηση και αξιοποίηση αντί ελαχίστου τιμήματος. Η πολιτική κηδεμονία της ζώνης αυτής με τις πρόθυμες και υποτελείς της ελίτ καθιερώνεται και θεσμικά.μέσα σ' αυτή την ευρεία ζώνη θα ιδρυθούν διάσπαρτα μια σειρά Ειδικές Οικονομικές Ζώνες ως νησίδες της απόλυτης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της συγκεκριμένης περιοχής χωρίς κανένα φραγμό. Οι μεγάλοι καπιταλιστικοί κολοσσοί έχουν ικανοποιηθεί στο έπακρο στην επιθυμία τους για σώρευση απεριορίστων κερδών σε παρόμοιες ζώνες σε μια σειρά χώρες του αναπτυσσόμενου και αναδυόμενου κόσμου, όπου είχαν και έχουν τη δυνατότητα να λεηλατούν περιοχές και να εκμεταλλεύονται εξοντωτικά τους εργαζόμενους ακόμα και τα μικρά παιδιά χωρίς φραγμούς και δισταγμούς. Γι αυτό είναι αναγκασμένος να πει κανείς ότι οι λύκοι ήπιαν αίμα και θέλουν και άλλο αίμα εδώ και τώρα. Η διαδικασία ολοκλήρωσης της συγκρότησης αυτής της ευρείας ζώνης με τις ιδιαίτερες νησίδες της προωθείται με τέτοια δρακόντεια μέτρα και τόσο εντατικούς ρυθμούς σήμερα, διότι οι κεφαλαιοκράτες της ΕΕ διαπιστώνουν ότι αύριο που δεν θα υπάρχουν αρκετές κερδοφόρες ευκαιρίες τοποθέτησης των κεφαλαίων τους στο εξωτερικό θα είναι πολύ αργά για τη δημιουργία της ζώνης αυτής. Το αδιέξοδο του ιμπεριαλισμού ως το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού Οι εργαζόμενοι στις χώρες των μεγάλων κερδοφόρων επενδύσεων της Ασίας κατορθώνουν με τους αγώνες τους να βελτιώνουν τις αμοιβές και τις συνθήκες εργασίας τους. Έτσι τόσο το μισθολογικό κόστος όσο και το γενικότερο κόστος παραγωγής ανεβαίνει συνεχώς. Σε πολλές περιπτώσεις οι μισθοί ήδη έχουν φτάσει τα επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Πολύ πιθανόν να έχουμε στο επόμενο διάστημα στροφή προς την Αφρική για παραπέρα καταλήστευση της και εκμετάλλευση του εργατικού της δυναμικού, καλυμμένη με το μανδύα της ανάπτυξης και αυτής της ηπείρου. Όμως οι παίκτες είναι τώρα πιο πολλοί και η αντίσταση των εργαζόμενων και των λαών ένας υπολογίσιμος ανασταλτικός παράγοντας για τα συμφέροντά τους. Οι αναδυόμενες χώρες πιέζουν για να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αναδιανομή και η επέκταση σφαιρών επιρροής έχει φτάσει τα όριά της. Οι επιμέρους πολεμικές επεμβάσεις και οι οικονομικές κρίσεις μπορεί να δίνουν κάποια ανάσας στο σύστημα δεν λύνουν όμως τα προβλήματα του καπιταλισμού μακροπρόθεσμα. Δεκάδες τρισεκατομμύρια εμπορεύματα και μέσα παραγωγής σε ευρώ καταστρέφονται με τις κρίσεις, αλλά και πολλές δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποσύρει οι καπιταλιστές από την οικονομία και τα έχουν τοποθετήσει σε θησαυροφυλάκια 5 / 6

6 παράκτιων εταιρειών καθώς επίσης και πολλά τρισεκατομμύρια δαπανούν για τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Σε επενδύσεις θα προχωρήσουν μόνο αν διαπιστώσουν ότι υπάρχουν ευκαιρίες ικανοποιητικής κερδοφορίας. Τελικά έχουμε να κάνουμε με τον απόλυτο παραλογισμό ενός συστήματος που σαν ένας βρυκόλακας έχει απορροφήσει και απορροφά από τους εργαζόμενους και τους λαούς την υπεραξία που έχει δημιουργήσει και δημιουργεί η εργατική τους δύναμη και πέρα από το μέρος που παρακρατούν για ιδιωτική χρήση και αυτό που χρησιμοποιούν για την επιβολή της κυριαρχίας τους ένα μεγάλο μέρος το καταστρέφουν με τη μορφή εμπορευμάτων και μέσων παραγωγής στη διάρκεια των κρίσεων ή το αποθησαυρίζουν με τη μορφή του κέρδους εφαρμόζοντας παράλληλα εξοντωτικά μέτρα για αναδιανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Ο καπιταλισμός στο ανώτατο στάδιό του ως ιμπεριαλισμός έχει γίνει ένα απολύτως παρασιτικό και παρακμιακό σύστημα. Ένα σύστημα που "κάθεται" επάνω στη σωρευμένη "νεκρή εργασία" και συνεχίζει να απομυζά μέχρι εξοντώσεως τη "ζωντανή εργασία". Μπροστά στο τέλμα και τα αδιέξοδα που προμηνύονται για το καπιταλιστικό σύστημα οι καπιταλιστές της ΕΕ και οι ισχυρές χώρες της ΕΕ με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια διέξοδο δημιουργώντας μια τεράστια ζώνη, μια τεράστια ενδοχώρα προς εκμετάλλευση και απομύζηση,όπως δείξαμε παραπάνω. Πολύ πιθανό να προβούν και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες στην δημιουργία όμοιων πεδίων εκμετάλλευσης για την υπέρβαση των αδιεξόδων τους. Όμως η διέξοδος βρίσκεται στην ίδια την υπέρβαση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος από την εργατική τάξη, όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς. Όσο ουτοπικό κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο, άλλη λύση, άλλη διέξοδος δεν υπάρχει για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας. Οι αντικειμενικές εξελίξεις είναι τέτοιες που θα συμπιέζουν χρόνους σε στιγμές και θα αναγκάσουν την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και τους λαούς σε κάθε χώρα να ωριμάσουν πριν είναι αργά και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και των καιρών για να καταστρέψουν τον καπιταλισμό και να οικοδομήσουν μια σοσιαλιστική κοινωνία. 6 / 6