El verbo en Griego. Desinencias verbales en Griego clásico

Transcript

1 El verbo en Griego Desinencias verbales en Griego clásico singular plural dual primarias secundarias flexión en α 1 imperativo temáticas atemáticas 1 -ω -μι -ν < *μ 2 -μι 3 -α < *-μ 2 4 -εις -ς < -σι -ς -α-ς -θι / -Ø /(σ)ον 5 3 -ει -σι < -τι -Ø < *-τ - ε -τω 1 -ο-μεν -μεν -μεν -α-μεν 2 -ε-τε -τε -τε -α-τε -τε 3 -ουσι < -οντι -ασι < -ντι -ν -σαν -εν 6 -α-σι -α-ν 7 -ντων /-ντωσαν 8 2 -ε-τον -τον -τον -α-τον -τον 3 -ε-τον -τον -την -α-τον -ά-την 9 -των infinitivo -ειν /-ναι / (σα)ι 10 -μεν, -μεναι VOZ ACTIVA singular plural dual primarias secundarias imperativo infinitivo 1 -μαι -μην -σθαι 2 -σαι -σο -σο, -ου, -(σα)ι ται -το -σθω 1 -μεθα -μεθα 2 -σθε -σθε -σθε 3 -νται -ντο -σθων, -σθωσαν σθον -σθον -σθον 3 -σθον -σθην -σθων VOZ MEDIA 1 Estas desinencias son empleadas por el aoristo sigmático y el perfecto activos. La -α de 1ª sg. es etimológicamente diferente en el aoristo y en el perfecto, aunque confluyeron y se confundieron. 2 Algunos tiempos conservan una desinencia -α (<-μ vocalizada tras consonante o wau); ej. ἔχεα <*ἔχεϝµ, ἔλυσα <*ἔλυσµ.este es el origen de la desinencia 1ª sg. del aoristo sigmático y que da lugar a esta flexión por extensión de la α. 3 -ν usada en todos los tiempos y modos, salvo el optativo que emplea -μι. 4 Una 2ª sg. en -θα (-σθα), originariamente como desinencia del perfecto, que aparece en οἶσθα (οἶδα) ἦσθα (εἰμί), puede aparecer especialmente en la lengua épica y poética. 5 -θι para la flexión atemática, -ø para la temática y algunas formas no temáticas como el perfecto activo y ciertos presentes en - μι; -(σ)ον para el aoristo sigmático. 6 -ν (<*-ντ) se usa en el imperfecto y aoristo temáticos; -σαν (<-σα+ν < *σ+ ν) es empleada en el imperfecto y aoristos atemáticos y pasivos; -εν (<*-εντ) es la que emplea el optativo de la voz activa y pasiva. 7 -ασι (<-αντι) es empleada por el perfecto y -αν (<*αντ) por el aoristo sigmático. 8 Se usan indistintamente. 9 -ατον es para el perfecto (tiempo primario) y -άτην para el aoristo sigmático (tiempo secundario). 10 -ειν para la flexión temática, -ναι para la atemática y el perfecto activo (-έναι), (σα)ι para el aoristo sigmático. Son dialectales las formas -μεν y -μεναι son dialectales. 11 -ου (<-ε-σο) para la flexión temática y el perfecto, -σο para la flexión atemática y -(σα)ι para el aoristo sigmático. 12 Se usan indistintamente. 1

2 FORMACIÓN DE LOS TIEMPOS Y MODOS VERBALES PRESENTE DE ο/ε raíz de presente desinencias 1 INDICATIVO as activas/medias temático atemático PRETÉRITO IMPERFECTO DE INDICATIVO aumento raíz de presente ο/ε desinencias 2 as activas/medias temático atemático FUTURO DE INDICATIVO raíz de futuro ο/ε desinencias 1 as activas/medias temático AORISTO DE INDICATIVO aumento raíz de aoristo ο/ε desinencias 2 as activas/medias desinencias de flexión en α activas/medias temático atemático sigmático PERFECTO DE INDICATIVO raíz de perfecto desinencias de flexión en α activas desinencias primarias medias activo medio PRETÉRITO PLUSCUAMPERFECTO DE INDICATIVO aumento raíz de ει 13 desinencias 2 as activas activo perfecto desinencias 2 as medias medio MODO SUBJUNTIVO raíces de presente, aoristo o perfecto ω/η desinencias 1 as activas/medias presente, aoristo y perfecto de subjuntivo MODO OPTATIVO raíces de presente, futuro, aoristo o perfecto οι αι ιη/ι desinencias 2 as activas/medias flexión temática aoristo sigmático flexión atemática raíces de presente temático y aoristo + ο/ε MODO IMPERATIVO raíces de presente atemático, aoristo atemático y aoristo pasivo raíz de aoristo sigmático raíz de perfecto + α desinencias de imperativo activas/medias 13 Las terminaciones del pluscuamperfecto son: sg. 1ª -(κ)ειν o -(κ)ην, 2ª -(κ)εις o -(κ)ης, 3ª -(κ)ει; pl. 1ª -(κ)ει μεν, 2ª -(κ)ειτε, 3ª -(κ)εισαν o -(κ)εσαν. 2

3 FORMACIÓN DE LOS INFINITIVOS Y PARTICIPIOS * Formación de los infinitivos: voz activa voz media voz pasiva temáticos -ειν -ε-σθαι atemáticos -ναι -σθαι aoristo sigmático -αι -α-σθαι perfecto -έναι -σθαι futuro aoristo * Formación de los participios 14 : -σθαι -ναι masculino femenino neutro temáticos -ων [-οντος] -ουσᾰ [-ούσης] -ον [-οντος] perfecto -ώς [-ότος] -υῖα [-υίας] -ός [-ότος] aoristo sigmático -ᾱς [-αντος] -ασᾰ [-άσης] -αν [-αντος] atemáticos -ς [-ντος] -σᾰ [-σης] -ν [-ντος] pres. en -νυμι -νύς [-νύντος] -νῦσα [-νύσης] -νύν [-νύντος] acaban en α -άς [-αντος] -ᾶσᾰ [-άσης] -άν [-αντος] acaban en ε,η -είς [-εντος] -εῖσα [-είσης] -έν [-έντος] acaban en ο,ω -ούς [-όντος] -οῦσα [-ούσης] -ον [-όντος] VOZ MEDIA -μενος [-μένου] -μένη [-μένης] -μενον [-μένου] VOZ PASIVA futuro -μενος [-μένου] -μένη [-μένης] -μενον [-μένου] aoristo -είς [-εντος] -εῖσα [-είσης] -εν [-έντος] VOZ ACTIVA 14 Aparece la terminación del nominativo y entre corchetes el correspondiente genitivo. Recuérdese que la mayoría de los participios activos y los del aoristo pasivo tienen par a el masculino y el neutro flexión en ντ salvo el participio de perfecto que es un tema en τ. Los participio medios y del futuro pasivo la tienen por la segunda declinación. 3

4 SOBRE LOS VERBOS (PRESENTES) EN -μι Son todos ellos presentes atemáticos, es decir, carecen de las vocales temáticas (ο/ε) entre la raíz verbal y las desinencias: εἰμί, ἐσ-μεν frente a λύ-ο-μεν. Tienen desinencias especiales en la voz activa, como se puede ver en el esquema de desinencias verbales, en tanto que en la voz media emplean las mismas que los presentes temáticos, de los que se diferencian por no llevar las vocales temáticas: δείκνυ-μεν/λύ-ο-μεν, δείκνυ-μαι/λύ-ο-μαι. El participio de estos presentes es sigmático para el masculino en la voz activa (δεικύς < *δείκνυντς) en tanto que es con vocal larga en la misma categoría en los presentes temáticos (λύων < *λύωντ). Tienen una desinencia especial de infinitivo: -ναι en tanto que los temáticos tienen -ειν. Se da la circunstancia de que algunos de estos verbos presentan aparentes irregularidades en la raíz; todas ellas se explican por el hecho de que son de origen muy antiguo y conservan rasgos arcaizantes. En la práctica tienden a ser sustituidos por formas temáticas (δεικνύω en lugar de δείκνυμι). *Clasificación de los presentes en -μι. 1º Radicales son aquellos que carecen de todo tipo de sufijos o infijos: εἰ-μί, εἶ-μι, κάθημαι, φη-μί, κεῖ-μαι. 2º Sufijales son los que presentan algún sufijo añadido a la raíz, bien el sufijo -νῡ-/-νῠ- 15 (δείκ-νυ-μι, ἕν-νυ-μι, ῥήγ-νυ-μι, κορέν-νυ-μι), bien el sufijo -νη-(<-νᾱ-)/-νᾰ- (δάμ-νη-μι, πύλνα-μαι, σκίδ-νη-μι). 3º Reduplicados son los que presentan una reduplicación de la primera consonante de la raíz más una iota (reduplicación de presente 16 ). Son cuatro (τίθημι, ἵστημι, ἵημι, δίδωμι) con particularidades como la alternancia de vocal breve con vocal larga en la raíz y el estar dotados de aoristos especiales; véanse los cuadros correspondientes. 15 Este sufijo como el siguiente llevan vocal larga en el singular del presente e imperfecto indicativos de la voz activa y vocal breve en el resto de las formas activas y en toda la voz media. Esta alternancia se da también en algunos presentes: τίθημι/τίθεμαι, δίδωμι/δίδομαι, ἵημι/ἵεμαι. 16 Se diferencia de la del perfecto y de la de algunos aoristos en que éstos utilizan como vocal la ε. 4

5 USO Y CLASIFICACIÓN DE LOS TEMAS VERBALES Los verbos griegos se enuncian con cuatro formas, cuyas raíces léxicas reciben el nombre de temas, a las que a veces conviene añadir una quinta forma, la del perfecto medio-pasivo, cuando ésta no coincide con la del perfecto activo. μανθάν-ω μαθή-σ-ο-μαι έ-μαθ-ο-ν μεμάθη-κ-α (μεμάθη-μαι) tema de presente Para el PRESENTE y el IMPERFECTO activos y medios Tema de presente. Τemáticos Αtemáticos Sin tema de futuro Para el FUTURO activo y medio reduplicación Sufijados Con reduplicación Sufijados Sin reduplicación Sufijados Con reduplicación Otra clasificación del tema de presente. Hay vocal temática tema de aoristo Para el AORISTO activo y medio tema de perfecto Para el PERFECTO y PLUSCUAMPERFECTO activos tema de perfecto medio Para el PERFECTO y PLUSCUAMPERFECTO medios, y para el FUTURO y AORISTO pasivos Radicales λύ-ω, τρίβ-ω -y- βάλλ-ω < *βάλ-y-ω, (aor. ἔ-βαλ-ον) -(ι)σκ- εὑρ-ίσκ-ω, (aor. ηὕρ-ον) αὐξ-άν-ω, (aor. ἔ-βαλ-ον) -ν-, -αν- τυ-γ-χ-άν-ω, (aor. ἔ-τυχ-ον) Radicales γί-γν-ο-μαι (aor. ἔ-γεν-ό-μην) γι-γνώ-σκ-ω (aor. ἔ-γνω-ν) Radicales εἰ-μί, εἶ-μι -νῡ-/-νῠ- δείκ-νῡ-μι, (aor. ἔ-δειξα) -νη-(-νᾱ-)/-νᾰ- δάμ-νη-μι, (aor. ἐ-δάμα-σα) ἵστημι <*σι-στη-μι (aor. ἔ-στη-ν) ἵημι < *yίyημι (aor. ἧ-κα) no contractos SI temáticos contractos δίδωμι (aor. ἔ-δω-κα) τίθημι < *θίθημι (aor. ἔ-θη-κα) NO atemáticos Hay sufijo añadido a la raíz verbal sufijados radicales (no sufijados) Hay reduplicación (primera consonante + ι) reduplicados no reduplicados Tema de futuro. Sigmático λύ-σ-ω (λύ-ω) En -άω [-ῶ -ᾷς -ᾷ...] ἐλῶ (ἐλαύνω) Contracto En -έω [-ῶ -εῖς -εῖ...] μενῶ (μένω) Hipercaracterizado (sigmático y contracto a la vez) φευξοῦμαι (φεύγω) En -θη- λύ-θη-σομαι (λύω) Pasivo En -η- τραπ-ή-σομαι (τρέπω) Perfecto 17 λελύ-σ-ομαι (λύω) 17 Mayoritariamente son medios. 5

6 Tema de aoristo. Radicales Sufijados Temáticos ἔ-λιπ-ο-ν (λείπω) Atemáticos ἔ-βη-ν (βαίνω), ἔ-γννω-ν (γιγνώσκω) En -κα 18 ἔ-θη-κα (τίθημι), ἧ-κα (ἵημι), ἔ-δω-κα (δίδωμι) Sigmáticos ἔ-λυ-σα (λύω) Pseudosigmáticos 19 ἔ-χε-α (χέω), ἔ-μειν-α (μείνω) En -θη- ἐ-λύ-θη-ν (λύω) Pasivos En -η- ἐ-τράπ-η-ν (τρέπω) Tema de perfecto. Debiles (con κ) λέ-λυ-κα (λύω) Activos Fuertes 20 (sin κ) τέτριφ-α (τρίβω), λέλοιπ-α (λείπω), οἶδ-α (*εἴδω) Medio-pasivos λέλυ-μαι (λύω), τέτριμ-μαι (τρίβω) Futuro perfecto 21 λελύ-σ-ομαι (λύω) SINTAXIS DE LOS MODOS Breve exposición del uso de los modos en griego clásico: Indicativo (negación οὐ) Subjuntivo (negación μή) Optativo (negación μή) Imperativo - Realidad En el presente: imperfecto + ἄν - Irrealidad En el pasado: aoristo + ἄν En el presente: εἰ γάρ, εἴθε + imperfecto - Deseo realizable En el pasado: εἰ γάρ, εἴθε + aoristo - Exhortativo - Prohibitivo - Voluntativo - Deliberativo - De temor - Prospectivo o eventual propio - Eventual (con ἄν) - Iterativo en el presente o el futuro - Desiderativo: deseo realizable (con o sin ἄν) - Potencial - Iterativo en el pasado - De posibilidad (con ἄν) - De cortesía - Oblicuo o de subordinación - De mandato - De prohibición 18 En realidad se trata de aoristos atemáticos, con flexión completa en las voces activa y media, que tienen un sufijo -κα- en las tres personas del singular del indicativo activo. 19 Con flexión similar a la de los aoristos sigmáticos pero carecen de sigma como morfema de aoristo, bien por haberla perdido o bien, en la mayoría de los casos, por haberse extendido este tipo a otros verbos como son los verbos en líquida, que sistemáticamente tienen en ático un aoristo de este tipo sin haber tenido previamente la sigma. 20 A veces se utiliza el término perfectos aspirados, porque en la mayoría de ellos la raíz acaba en una oclusiva aspirada. El término no es muy acertado por haber algunos que carecen de esta aspirada. 21 Mayoritariamente son medios. 6

7 LA VOZ PASIVA Solamente existen formas específicamente pasivas para el futuro y el aoristo, en tanto que el resto de los temas (presente y perfecto), aunque tengan formas medias, pueden tener un valor medio o pasivo. En cuanto a su origen, la voz pasiva es tardía y, en realidad, emplea formas medias para el futuro (como si se tratara de un futuro medio más) y activas para el aoristo (como si fuese un aoristo atemático). Lo que realmente permite identificar la voz pasiva es, entonces, el sufijo que se añade a la raíz. El sufijo más común y generalizado para formar la voz pasiva es θη y, en menor medida, el sufijo η. Conviene recordar que los aoristos con h tuvieron en principio un valor intransitivo y, en algunos casos, permanece. Los tiempos específicos de la voz pasiva se forman como sigue 22 : FUTURO = raíz + θη/η + σ + vocal temática + desinencias primarias medias AORISTO = aumento + raíz + θη/η + desinencias secundarias activas En cuanto a la formación de los modos verbales en cada uno de los temas de la voz pasiva, se siguen las mismas normas que si de un futuro medio o de un aoristo atemático activo se tratara. Véanse, a modo de ejemplo, estos dos temas correspondientes al verbo λύω. futuro indicativo futuro optativo infinitivo futuro λυθήσομαι λυθησοίμην λυθήσεσθαι λυθήσεσαι 23 λυθήσοι(σ)ο λυθήσεται λυθήσοιτο participio futuro λυθησόμεθα λυθησοίμεθα λυθησόμενος λυθησομένου λυθήσεσθε λυθήσοισθε λυθησομένη λυθησομένης λυθήσονται λυθήσοιντο λυθησόμενον λυθησομένου aoristo ind. aor. subjuntivo aoristo optativo aor. imperativo ἐλύθην λυθῶ <*λυθήω λυθείην <*λυθήιην ἐλύθης λυθῇς <*λυθήῃς λυθείης <*λυθήιης λύθητι <*λύθηθι ἐλύθη λυθῇ <*λυθήῃ λυθείη <*λυθήιη λυθήτω ἐλύθημεν λυθῶμεν <*λυθήωμεν λυθεῖμεν <*λυθήιμεν ἐλύθητε λυθῆτε <*λυθήητε λυθεῖτε <*λυθήιτε λύθητε ἐλύθησαν λυθῶσι <*λυθήωσι λυθεῖεν <*λυθήιεν λυθέντων <*λυθήντων infinitivo λυθῆναι participio λυθείς (<*λυθέντς) 24 λυθέντος λυθεῖσα λυθείσης λυθέν (<*λυθέντ) λυθέντος Flexión de un aoristo pasivo en η. Aoristo ἐτράπην de τρέπω. 22 Téngase en cuenta que la raíz considerada como pasiva es en principio la misma que la del presente de indicativo activo (o, en su defecto, medio), como sucede con el verbo λύω. En el caso de que la raíz para la voz pasiva fuera diferente, ésta coincide con la del perfecto medio-pasivo, razón por la que éste a veces se agrega al tradicional enunciado verbal de cuatro temas. 23 λυθήσῃ. 24 La forma λυθεντ- < *λυθηντ-, en virtud de la ley de Osthoff. 7

8 futuro indicativo futuro optativo infinitivo futuro τραπήσομαι τραπησοίμην τραπήσεσθαι τραπήσεσαι 25 τραπήσοι(σ)ο τραπήσεται τραπήσοιτο participio futuro τραπησόμεθα τραπησοίμεθα τραπησόμενος τραπησομένου τραπήσεσθε τραπήσοισθε τραπησομένη τραπησομένης τραπήσονται τραπήσοιντο τραπησόμενον τραπησομένου aoristo ind. aor. subjuntivo aoristo optativo aor. imperativo ἐτράπην τραπῶ <*τραπήω τραπείην <*τραπήιην ἐτράπης τραπῇς <*τραπήῃς τραπείης <*τραπήιης τράπητι <*τράπηθι ἐτράπη τραπῇ <*τραπήῃ τραπείη <*τραπήιη τραπήτω ἐτράπημεν τραπῶμεν <*τραπήωμεν τραπεῖμεν <*τραπήιμεν ἐτράπητε τραπῆτε <*τραπήητε τραπεῖτε <*τραπήιτε τράπητε ἐτράπησαν τραπῶσι <*τραπήωσι τραπεῖεν <*τραπήιεν τραπέντων <*τραπήντων infinitivo τραπῆναι participio τραπείς (<*τραπέντς) 26 τραπέντος τραπεῖσα τραπείσης λυθέν (<*λυθέντ) λυθέντος 25 τραπήσῃ. 26 La forma τραπεντ- < *τραπηντ-, en virtud de la ley de Osthoff. 8

9 CONJUGACIÓN DE εἰμί singular plural presente futuro indicativo imperfecto subjuntivo optatativo imperativo indicativo optativo 1 ἐμί ἦ 27, ἦν ὦ εἴην 28 ἔσομαι ἐσοίμην 2 εἶς ἦσθα, ἦς ᾖς εἴης ἴσθι ἔσεσαι 29 ἔσοι(σ)ο 3 ἐστίν ἦν ᾖ εἴη ἔστω ἔσεται ἔσοιτο 1 ἐσμέν ἦμεν ὠμεν εἶμεν ἐσόμεθα ἐσοίμεθα 2 ἐστέ ἦτε, ἦστε ἦτε εἶτε ἔστε ἔσεσθε ἔσοισθε 3 εἰσί(ν) ἦσαν ὦσι εἶεν ὄντων 30 ἔσονται ἔσοιντο infinitivo εἶναι- infinitivo ἔσεσθαι participio ὤν [ὄντος] οὖσα [οὔσης] ὄν [ὄντος] participio ἐσόμενος -η -ον CONJUGACIÓN DE εἶμι singular plural indicativo imperfecto subjuntivo optatativo imperativo infinitivo 1 εἶμι ᾖα, ἤειν ἴω ἴοιμι ἰέναι 2 εἶ ᾔεισθα, ᾔεις ἴῃς ἴοις ἴθι 3 εἶσι ᾔει(ν) ἴῃ ἴοι ἴτω participio 1 ἴμεν ᾖμεν, ᾔειμεν ἴωμεν ἴοιμεν ἰών [ἰόντος] 2 ἴτε ᾖτε, ᾔειτε ἴητε ἴοιτε ἴτε ἰοῦσα [ἰούσης] 3 ἴᾱσι ᾖσαν, ᾔεσαν ἴωσι ἴοιεν ἰόντων ἰόν [ἰόντος] CONJUGACIÓN DE οἶδα singular plural indicativo pret. pluscuamperfecto subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 οἶδα ᾔδη, ᾔδειν εἰδῶ εἰδείην εἰδέναι 2 οἶσθα 31 ᾔδησθα, ᾔδεις εἰδῇς εἰδείης ἴσθι 3 οἶδε ᾔδει(ν) εἰδῇ εἰδείη ἴστω participio 1 ἴσμεν ᾖσμεν, ᾔδεμεν εἰδῶμεν εἰδεῖμεν εἰδώς [εἰδότος] 2 ἴστε ᾐστε, ᾔδετε εἰδῆτε εἰδεῖτε ἴστε εἰδυῖα [εὐδυίας] 3 ἴσᾱσι ᾖσαν, ᾔδεσαν εἰδῶσι εἰδεῖεν ἴστων εἰδός [εἰδότος] futuro εἴσομαι, εἰδήσω ἦ < ἦα (Hom.). 28 En plural se encuentran formas con η: εἴημεν, εἴητε, εἴησαν. 29 ἔσει, ἔσῃ. 30 ἔστωσαν, ἔστων. 31 οἶδας. 32 Se flexionan como λύσω y λύσομαι con sus respectivos optativos, infinitivos y participios. 9

10 CONJUGACIÓN DEL VERBO λύω Voz activa presente imperfecto futuro aoristo perfecto pluscuamperfecto 1 λύω ἔλυον λύσω ἔλυσα λέλυκα ἐλελύκειν 33 2 λύεις ἔλυες λύσεις ἔλυσας λέλυκας ἐλελύκεις 3 λύει ἔλυε λύσει ἔλυσε λέλυκε ἐλελύκει 1 λύομεν ἐλύομεν λύσομεν ἐλύσαμεν λελύκαμεν ἐλελύκειμεν 2 λύετε ἐλύετε λύσετε ἐλύσατε λελύκατε ἐλελύκειτε 3 λύουσι ἔλυον λύσουσι ἔλυσαν λελύκασι ἐλελύκε(ι)σαν 1 λύω λύσω λελύκω (λελυκώς ὦ...) 2 λύῃς λύσῃς λελύκῃς 3 λύῃ λύσῃ λελύκῃ 1 λύωμεν λύσωμεν λελύκωμεν 2 λύητε λύσητε λελύκητε 3 λύωσι λύσωσι λελύκωσι 1 λύοιμι λύσοιμι λύσαιμι λελύκοιμι (λελυκώς εἴη...) 2 λύοις λύσοις λύσαις 34 λελύκοις 3 λύοι λύσοι λύσαι λελύκοι 1 λύοιμεν λύσοιμεν λύσαιμεν λελύκοιμεν 2 λύοιτε λύσοιτε λύσαιτε λελύκοιτε 3 λύοιεν λύσοιεν λύσαιεν λελύκοιεν 2 λῦε λῦσον λέλυκε (λελυκώς ἴσθι...) 3 λυέτω λυσάτω λελυκετω 2 λύετε λύσατε λελύκετε 3 λυόντων 35 λυσάντων λελυκόντων INFINITIVO λύειν λύσειν λῦσαι λελυκέναι λύων λύσων λύσας λελυκώς indicativo subjuntivo optativo imperativ λύοντος λύσοντος λύσαντος λελυκότος PARTICIPIO λύουσα λύσουσα λύσασα λελυκυῖα λυούσης λυσούσης λυσάσης λελυκυίας λύον λύσον λύσαν λελυκός λύοντος λύσοντος λύσαντος λελυκότος 33 En la 1ª y 2ª de singular son posibles también ἐλελύκη y ἐλελύκης respectivamente. 34 2ª sg. λύσειας, 3ª sg. λύσειε, 3ª pl. λύσειαν. 35 Con la desinencia -τωσαν λυέτωσαν, λυσάτωσαν y λελυκέτωσαν. 10

11 CONJUGACIÓN DEL VERBO λύω Voz media presente imperfecto futuro aoristo perfecto pluscuamperfecto 1 λύομαι ἐλυόμην λύσομαι ἐλυσάμην λέλυμαι ἐλελύμην 2 λύεσαι 36 ἐλύεσο 37 λύσεσαι 38 ἐλύσα(σ)ο 39 λέλυσαι ἐλέλυσο 3 λύεται ἐλύετο λύσεται ἐλύσατο λέλυται ἐλέλυτο 1 λυόμεθα ἐλυόμεθα λυσόμεθα ἐλυσάμεθα λελύμεθα ἐλελύμεθα 2 λύεσθα ἐλύεσθα λύσεσθε ἐλύσασθε λέλυσθε ἐλέλυσθε 3 λύονται ἐλύοντο λύσονται ἐλύσαντο λέλυνται ἐλέλυντο 1 λύωμαι λύσωμαι λελυμένος ὦ 2 λύησαι, λύῃ λύσησαι 40 λελυμένος ᾖς 3 λύηται λύσηται λελυμένος ᾖ 1 λυώμεθα λυσώμεθα λελυμένοι ὦμεν 2 λύησθε λύσησθε λελυμένοι ἦτε 3 λύωνται λύσωνται λελυμένοι ὦσι 1 λυοίμην λυσοίμην λυσαίμην λελυμένος εἴην 2 λύοι(σ)ο λύσοι(σ)ο λύσαι(σ)ο λελυμένος εἴης 3 λύοιτο λύσοιτο λύσαιτο λελυμένος εἴη 1 λυοίμεθα λυσοίμεθα λυσαίμεθα λελυμένοι εἶμεν 2 λύοισθε λύσοισθε λύσαισθε λελυμένοι εἶτε 3 λύοιντο λύσοιντο λύσαιντο λελυμένοι εἶεν 2 λύου <λύεσο λῦσαι λέλυσο 3 λυέσθω λυσάσθω λελύσθω 2 λύεσθε λύσασθε λέλυσθε 3 λυέσθων λυσάσθων λελύσθων INFINITIVO λύεσθαι λύσεσθαι λύσασθαι λελύσθαι λυόμενος λυσόμενος λυσάμενος λελυμένος indicativo subjuntivo optativo imperativo λυομένου λυσομένου λυσαμένου λελυμένου PARTICIPIO λυομένη λυσομένη λυσαμένη λελυμένη λυομένης λυσομένης λυσαμένης λυλυμένης λυόμενον λυσόμενον λυσάμενον λελυμένον λυομένου λυσομένου λυσαμένου λελυμένου 36 λύει, λύῃ. 37 ἐλύου. 38 λύσει, λύσῃ. 39 ἐλύσω. 40 λύσῃ 11

12 CONJUGACIÓN DEL VERBO λύω Voz pasiva presente imperfecto futuro aoristo perfecto pluscuamperfecto 1 λύομαι ἐλυόμην λυθήσομαι ἐλύθην λέλυμαι ἐλελύμην 2 λύεσαι 41 ἐλύεσο 42 λυθήσεσαι 43 ἐλύθης λέλυσαι ἐλέλυσο 3 λύεται ἐλύετο λυθήσεται ἐλύθη λέλυται ἐλέλυτο 1 λυόμεθα ἐλυόμεθα λυθησόμεθα ἐλύθημεν λελύμεθα ἐλελύμεθα 2 λύεσθα ἐλύεσθε λυθήσεσθε ἐλύθητε λέλυσθε ἐλέλυσθε 3 λύονται ἐλύοντο λυθήσονται ἐλύθησαν λέλυνται ἐλέλυντο 1 λύωμαι λυθῶ λελυμένος ὦ 2 λύησαι, λύῃ λυθῇς λελυμένος ᾖς 3 λύηται λυθῇ λελυμένος ᾖ 1 λυώμεθα λυθῶμεν λελυμένοι ὦμεν 2 λύησθε λυθῆτε λελυμένοι ἦτε 3 λύωνται λυθῶσι λελυμένοι ὦσι 1 λυοίμην λυθησοίμην λυθείην λελυμένος εἴην 2 λύοι(σ)ο λυθήσοι(σ)ο λυθείης λελυμένος εἴης 3 λύοιτο λυθήσοιτο λυθείη λελυμένος εἴη 1 λυοίμεθα λυθησοίμεθα λυθεῖμεν λελυμένοι εἶμεν 2 λύοισθε λυθήσοισθε λυθεῖτε λελυμένοι εἶτε 3 λύοιντο λυθήσοιντο λυθεῖεν λελυμένοι εἶεν 2 λύου <λύεσο λύθητι 44 λέλυσο 3 λυέσθω λυθήτω λελύσθω 2 λύεσθε λύθητε λέλυσθε 3 λυέσθων λυθέντων λελύσθων INFINITIVO λύεσθαι λυθήσεσθαι λυθῆναι λελύσθαι λυόμενος λυθησόμενος λυθείς λελυμένος indicativo subjuntivo optativo imperativo λυομένου λυθησομένου λυθέντος λελυμένου PARTICIPIO λυομένη λυθησομένη λυθεῖσα λελυμένη λυομένης λυθησομένης λυθείσης λυλυμένης λυόμενον λυθησόμενον λυθέν λελυμένον λυομένου λυθησομένου λυθέντος λελυμένου 41 λύει, λύῃ. 42 ἐλύου. 43 λυθήσει, λυθήσῃ. 44 λύθητι < *λύθηθι. 12

13 CONJUGACIÓN DEL VERBO δείκνυμι 45 ACTIVA indicativo (imperfecto) 46 subjuntivo optativo imperativo presente futuro aoristo perfecto 1 δείκνυμι ἔδεικνυν δεικνύω δεικνύοιμι 2 δείκνυς ἔδεικνυς δεικνύῃς δεικνύοις δείκνυε 3 δείκνυσι ἔδεικνυ δεικνύῃ δεικνύοι δεικνύτω 1 δείκνυμεν ἐδείκνυμεν δεικνύωμεν δεικνύοιμεν 2 δείκνυτε ἐδείκνυτε δεικνύητε δεικνύοιτε δείκνυτε 3 δεικνύασι ἐδείκνυσαν δεικνύωσι δεικνύοιεν δεικνύντων infinitivo δεικνύναι participio δεικνύς [-νύντος] δεικνῦσα [-νύσης] δεικνύν [-νύντος] δείξω... δείξοιμι... infinitivo δείξειν participio δείξων δείξουσα δείξον ἔδειξα... δείξω... δείξαιμι... δεῖξον... infinitivo δεῖξαι participio δείξας δείξασα δείξαν δέδειχα... ἐδεδείχειν δεδείχω... δεδείχοιμι... δέδειχε... infinitivo δεδειχέναι participio δεδειχώς δεδειχυῖα δεδειχός ΜΕDIA indicativo (imperfecto) subjuntivo optativo imperativo 1 δείκνυμαι ἐδεικνύμην δεικνύωμαι δεικνυοίμην 2 δείκνυσαι ἐδείκνυσο δεικνύησαι 47 δεικνύοι(σ)ο δείκνυσο 3 δείκνυται ἐδείνυτο δεικνύηται δεικνύοιτο δεικνύσθω 1 δεικνύμεθα ἐδεικνύμεθα δεικνυώμεθα δεικνυοίμεθα 2 δείκνυσθε ἐδείκνυσθε δεικνύησθε δεικνύοισθε δείκνυσθε 3 δείκνυνται ἐδείκνυντο δεικνύωνται δεικνύοιντο δεικνύσθων 48 presente futuro aoristo perfecto infinitivo δείκνυσθαι participio δεικνύμενος -η -ον δείξομαι δειξοίμην infinitivo δείξεσθαι participio δειξόμενος -η -ον ἐδειξάμην δείξωμαι δείξαιμι δεῖξαι infinitivo δείξασθαι participio δειξάμενος -η -ον δέδειγμαι ἐδεδείγμην δεδειγμένος ὦ δεδειγμένος εἴην δέδειξο infinitivo δεδεῖχθαι participio δεδειγμένος -η -ον PASIVA indicativo (imperfecto) subjuntivo optativo imperativo futuro δειχθήσομαι δειχθησοίμην infinitivo δειχθήσεσθαι participio δειχθησόμενος -η -ον aoristo ἐδείχθην δειχθῶ δειχθείην δείχθητι infinitivo δειχθῆναι participio δειχθείς δειχθεῖσα δειχθέν 45 En los temas de futuro, aoristo y perfecto sólo se indica la forma incial al ser flexión es similar a del verbo λυώ. 46 Corresponde al imperfecto en el tema de presente y al pluscuamperfecto en el tema de perfecto. 47 δεικνύῃ. 48 δεικνύσθωσαν. 13

14 Verbo: λείπω λείψω ἔλιπον λέλοιπα. VOZ ACTIVA PARADIGMA DE LA FLEXIÓN TEMÁTICA pres. ind imperf.ind. pres.subj. pres. optat. pres.imperat. infinitivo 1 λείπω ἔλειπον λείπω λείποιμι λείπειν 2 λείπεις ἔλειπες λείπῃς λείποις λεῖπε 3 λείπει ἔλειπε λείπῃ λείποι λειπέτω participio 1 λείπομεν ἐλείπομεν λείπωμεν λείποιμεν λείπων 2 λείπετε ἐλείπετε λείπητε λείποιτε λείπετε λείπουσα 3 λείπουσι ἔλειπον λείπωσι λείποιεν λειπόντων λεῖπον aor. ind. aor. subj. aor. optat. aor.imperat. infinitivo 1 ἔλιπον λίπω λίποιμι λιπεῖν 2 ἔλιπες λίπῃς λίποις λιπέ 3 ἔλιπε λίπῃ λίποι λιπέτω participio 1 ἐλίπομεν λίπωμεν λίποιμεν λιπών 2 ἐλίπετε λίπητε λίποιτε λίπετε λιποῦσα 3 ἔλιπον λίπωσι λίποιεν λιπόντων λιπόν fut. ind fut. optat. 1 λείψω λείψομεν λείψοιμι λείψοιμεν infinitivo λεῖψειν 2 λείψεις λείψετε λείψοις λείψοιτε participio 3 λείψει λείψουσι λείψοι λείψοιεν λείψων λείψουσα λεῖψον VOZ MEDIA pres.ind. imperf.ind. pres.subj. pres.optat. pres.imperat. infinitivo 1 λείπομαι ἐλειπόμην λείπωμαι λειποίμην λείπεσθαι 2 λείπεσαι ἐλείπεσο λείπησαι λείποι(σ)ο λείπου 3 λείπεται ἐλείπετο λείπηται λείποιτο λεπέσθω participio 1 λειπόμεθα ἐλειπόμεθα λειπώμεθα λειποίμεθα λειπόμενος 2 λείπεσθε ἐλείπεσθε λείπησθε λείποισθ3 λείπεσθε λειπομένη 3 λείπονται ἐλείποντο λείπωνται λείποιντο λειπέσθων λειπόμενον aor. ind. aor. subj. aor. optat. aor. imperat. infinitivo 1 ἐλιπόμην λίπωμαι λιποίμην λιπέσθαι 2 ἐλίπεσο λίπησαι λίποι(σ)ο λιποῦ 3 ἐλίπετο λίπηται λίποιτο λιπέσθω participio 1 ἐλιπόμεθα λιπώμεθα λιποίμεθα λιπόμενος 2 ἐλίπεσθε λίπησθε λίποισθε λίπεσθε λιπομένη 3 ἐλίποντο λίπωνται λίποιντο λιπέσθων λιπόμενον fut.ind. fut. optat. 1 λείψομαι λειψόμεθα λειψοίμην λειψοίμεθα infinitivo λείψεσθαι 2 λείψεσαι λείψεσθε λείψοι(σ)ο λείψοισθε participio 3 λείψεται λείψονται λείψοιτο λείψοιντο λειψόμενος -η -ον 14

15 PARADIGMAS DE LOS VERBOS CONTRACTOS Tema de presente: τιμάω. Tema de futuro: ἐλῶ (de ἐλαύνω). Tema de presente activo pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 τιμῶ < τιμάω ἐτίμων < ἐτίμαον τιμῶ < τιμάω τιμῴην < τιμαοίην 2 τιμᾷς < τιμάεις ἐτίμᾱς < ἐτίμαες τιμᾷς < τιμάῃς τιμῷης < τιμαοίης 3 τιμᾷ < τιμάει ἐτίμᾱ < ἐτίμαε τιμᾷ < τιμάῃ τιμῴη < τιμαοίη 1 τιμῶμεν < τιμάομεν ἐτιμῶμεν < ἐτιμάομεν τιμῶμεν < τιμάωμεν τιμῷμεν < τιμάοιμεν 2 τιμᾶτε < τιμάετε ἐτιμᾶτε < ἐτιμάετε τιμᾶτε < τιμάητε τιμῷτε < τιμάοιτε 3 τιμῶσι < τιμάουσι ἐτίμων < ἐτίμαον τιμῶσι < τιμάωσι τιμῷεν < τιμάοιεν pres. imperat. 2 τίμᾱ < τίμαε τιμᾶτε < τιμάετε 3 τιμάτω < τιμαέτω τιμώντων < τιμαόντων 2 infinitivo τιμᾶν < τιμάε(ι)ν Tema de presente medio participio τιμῶν τιμῶντος < τιμάων τιμάοντος τιμῶσα τιμώσης < τιμάουσα τιμαούσης τιμῶν τιμῶντος < τιμάον τιμάοντος pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 τιμῶμαι < τιμάομαι ἐτιμώμην < ἐτιμαόμην τιμῶμαι < τιμάωμαι τιμῴμην < τιμαοίμην 2 τιμᾷ < τιμάεσαι ἐτίμω < ἐτιμάεσο τιμᾷ < τιμάησαι τιμῷο < τιμάοισο 3 τιμᾶται < τιμάεται ἐτιμᾶτο < ἐτιμάετο τιμᾶται < τιμάηται τιμῷτο < τιμάοιτο 1 τιμώμεθα < τιμαόμεθα ἐτιμώμεθα < -αόμεθα τιμώμεθα < -αώμεθα τιμῴμεθα < -οίμεθα 2 τιμᾶσθε < τιμάεσθε ἐτιμᾶσθε < ἐτιμάεσθε τιμᾶσθε < τιμάησθε τιμῷσθε < τιμάοισθε 3 τιμῶνται < τιμάονται ἐτιμῶντο < ἐτιμάοντο τιμῶνται < τιμάωνται τιμῷντο < τιμάοιντο pres. imperat. 1 τιμῶ < τιμάεσο τιμᾶσθε < τιμάεσθε 3 τιμάσθω < τιμαέσθω τιμάσθων < τιμαέσθων 2 infinitivo τιμᾶσθαι < τιμάεσθαι Tema de futuro activo futuro. ind. futuro.optat. 1 ἐλῶ < ἐλάω ἐλῴην < ἐλαοίην 2 ἐλᾷς < ἐλάεις ἐλῴης < ἐλαοίης 3 ἐλᾷ < ἐλάει ἐλῴη < ἐλαοίη 1 ἐλῶμεν < ἐλάομεν ἐλῷμεν < ἐλάοιμεν 2 ἐλᾶτε < ἐλάετε ἐλῷτε < ἐλάοιτε 3 ἐλῶσι < ἐλάουσι ἐλῷεν < ἐλάοιεν Tema de futuro medio futuro. ind. futuro.optat. 1 ἐλῶμαι < ἐλάομαι ἐλῴμην < ἐλαοίμην 2 ἐλᾷ < ἐλάεσαι ἐλῷο < ἐλάοισο 3 ἐλᾶται < ἐλάεται ἐλῷτο < ἐλάοιτο 1 ἐλώμεθα < ἐλαώμεθα ἐλῴμεθα <ἐλαοίμεθα 2 ἐλᾶσθε < ἐλάεσθε ἐλῷσθε < ἐλάοισθε 3 ἐλῶνται < ἐλάονται ἐλῷντο < ἐλάοιντο participio τιμώμενος -ου < τιμαόμενος -ου τιμωμένη -ης < τιμαομένη ης τιμώμενον -ου < τιμαόμενον -ου ἐλᾶν < ἐλάε(ι)ν infinitivo participio ἐλῶν ἐλῶντος < ἐλάων ἐλάοντος ἐλῶσα ἐλώσης < ἐλάουσα ἐλαούσης ἐλῶν ἐλῶντος < ἐλάον ἐλάοντος ἐλᾶσθαι < ἐλάεσθαι infinitivo participio ἐλώμενος -μένου < ἐλαόμενος -μένου ἐλωμένη -μένης < ἐλαομένη -μένης ἐλώμενον -μένου < ἐλαόμενον -μένου 15

16 PARADIGMAS DE LOS VERBOS CONTRACTOS Tema de presente: ποιέω. Tema de futuro: ἐρῶ (de λέγω). Tema de presente activo pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 ποιῶ < ποιέω ἐποίουν < ἐποίεον ποιῶ < ποιέω ποιοίην < ποιεοίην 2 ποιεῖς < ποιέεις ἐποίεις < ἐποίεες ποιῇς < ποιέῃς ποιοίης < ποιεοίης 3 ποιεῖ < ποιέει ἐποίει < ἐποίεε ποιῇ < ποιέῃ ποιοίη < ποιεοίη 1 ποιοῦμεν < ποιέομεν ἐποιοῦμεν < ἐποιέομεν ποιῶμεν < ποιέωμεν ποιοῖμεν< ποιέοιμεν 2 ποιεῖτε < ποιέετε ἐποιεῖτε < ἐποιέετε ποιῆτε < ποιέητε ποιοῖτε< ποιέοιτε 3 ποιοῦσι < ποιέουσι ἐποίουν < ἐποίεον ποιῶσι < ποιέωσι ποιοῖεν< ποιέοιεν pres. imperat. 2 ποίεε < ποίεε ποιεῖτε < ποιέετε 3 ποιείτω < ποιεέτω ποιούντων < ποιεόντων 2 infinitivo ποιεῖν < ποιέειν participio ποιῶν ποιοῦντος < ποιέων ποιέοντος ποιῦσα ποιύσης < τιμάουσα τιμαούσης ποιοῦν ποιοῦντος < ποιέον ποιέοντος Tema de presente medio pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 ποιοῦμαι < ποιέομαι ἐποιούμην < ἐποιεόμην ποιῶμαι < ποιέωμαι ποιοίην < ποιεοίμην 2 ποιεῖ < ποιέεσαι ἐποιοῦ < ἐποιέεσο ποιῇ < ποιέησαι ποιοίης < ποιέοισο 3 ποιεῖται < ποιέεται ἐποιεῖτο < ἐποιέετο ποιῆται < ποιέηται ποιοίη < ποιέοιτο 1 ποιούμεθα< -εόμεθα ἐποιούμεθα < -εόμεθα ποιώμεθα < -εώμεθα ποιοίμεθα < -εοίμεθα 2 ποιεῖσθε < ποιέεσθε ἐποιεῖσθε < ἐποιέεσθε ποιῆσθε < ποιέησθε ποιοῖσθε< ποιέοισθε 3 ποιοῦνται < ποιέονται ἐποιοῦντο < ἐποιέοντο ποιοῦνται < -έωνται ποιοῖντο < ποιέοιντο pres. imperat. 1 ποιοῦ < ποιέεσο ποιεῖσθε < ποιέεσθε 3 ποιείσθω < ποιεέσθω ποιείσθων< ποιεέσθων infinitivo ποεῖσθαι < ποιέεσθαι Tema de futuro activo futuro. ind. futuro.optat. 1 ἐρῶ < ἐρέω ἐροίην < ἐρεοίην 2 ἐρεῖς < ἐρέεις ἐροίης < ἐρεοίης 3 ἐρεῖ < ἐρέει ἐροίη < ἐρεοίη 1 ἐροῦμεν < ἐρέομεν ἐροῖμεν < ἐρέοιμεν 2 ἐρεῖτε < ἐρέετε ἐροῖτε < ἐρέοιτε 3 ἐροῦσι < ἐρέουσι ἐροῖεν < ἐρέοιεν Tema de futuro medio futuro. ind. futuro.optat. 1 ἐροῦμαι < ἐρέομαι ἐροίμην < ἐρεοίμην 2 ἐρεῖ < ἐρέεσαι ἐροῖο < ἐρέοισο 3 ἐρεῖται < ἐρέεται ἐροῖτο < ἐρέοιτο 1 ἐρούμεθα < ἐρεώμεθα ἐροίμεθα <ἐρεοίμεθα 2 ἐρεῖσθε < ἐρέεσθε ἐροῖσθε < ἐρέοισθε 3 ἐροῦνται < ἐρέονται ἐροῖντο < ἐρέοιντο participio ποιούμενος -ου < ποιεόμενος -ου ποιουμένη -ης < ποιεομένη ης ποιούμενον -ου < ποιεόμενον -ου ἐρεῖν < ἐρέειν infinitivo participio ἐρῶν ἐρούντος < ἐρέων ἐρέοντος ἐροῦσα ἐρούσης < ἐρέουσα ἐρεούσης ἐροῦν ἐρούντος < ἐρέον ἐρέοντος ἐρεῖσθαι < ἐρέεσθαι infinitivo participio ἐρούμενος -μένου < ἐρεόμενος -μένου ἐρουμένη -μένης < ἐρεομένη -μένης ἐρούμενος -μένου < ἐρεόμενον -μένου 16

17 Tema de presente: ἀξιόω 49. PARADIGMAS DE LOS VERBOS CONTRACTOS Tema de presente activo pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 ἀξιῶ < ἀξιόω ἠξίουν < ἠξίοον ἀξιῶ < ἀξιόω ἀξιοίην < ἀξιοοίην 2 ἀξιοῖς < ἀξιόεις ἠξίους < ἠξίοες ἀξοῖς < ἀξιόῃς ἀξιοίης < ἀξιοοίης 3 ἀξιοῖ < ἀξιόει ἠξίου < ἠξίοε ἀξιοῖ < ἀξιόῃ ἀξιοίη < ἀξιοοίη 1 ἀξιοῦμεν < ἀξιόομεν ἠξιοῦμεν < ἠξιόομεν ἀξιῶμεν < ἀξιόωμεν ἀξιοῖμεν < ἀξιοοιμεν 2 ἀξιοῖτε < ἀξιόετε ἠξιοῦτε < ἠξιόετε ἀξιῶτε < ἀξιόητε ἀξιοῖτε < ἀξιόοιτε 3 ἀξιοῦσι < ἀξιόουσι ἠξίουν < ἠξίοον ἀξιῶσι < ἀξιόωσι ἀξιοῖεν < ἀξιόοιεν pres. imperat. 2 ἀξίου < ἀξίοε ἀξιοῦτε< ἀξιόετε 3 ἀξιοῦτε < ἀξιοέτω ἀξιούντων < ἀξιοόντων 2 infinitivo ἀξοῦν < ἀξιόε(ι)ν participio ἀξιῶν ἀξιοῦντος < ἀξιόων ἀξιόοντος ἀξιῦσα ἀξιύσης < αξιόουσα ἀξιούσης ἀξιοῦν ἀξιοῦντος < ἀξιόον ἀξιόοντος Tema de presente medio pres. ind. imperf. ind. pres. subj. pres. optat. 1 ἀξιοῦμαι < ποιέομαι ἠξιούμην < ἠξιοόμην ἀξιῶμαι < ἀξιόωμαι ἀξιοίην < ἀξιόοίμην 2 ἀξιοῖ < ἀξιόεσαι ἠξιοῦ < ἠξιόεσο ἀξιοῖ < ἀξιόησαι ἀξιοίης < ἀξιόοισο 3 ἀξιοῦται < ἀξιόεται ἠξιοῦτο < ἠξιόετο ἀξιῶται < ἀξιόηται ἀξιοίη < ἀξιόοιτο 1 ἀξιούμεθα < -οόμεθα ἠξιούμεθα < -οόμεθα ἀξιώμεθα < -εώμεθα ἀξιοίμεθα < -οοίμεθα 2 ἀξιοῦσθε < ἀξιόεσθε ἠξιοῦσθε < ἠξιόεσθε ἀξιῶσθε < ἀξιόησθε ἀξιοῖσθε < ἀξιόοισθε 3 ἀξιοῦνται < ἀξιόονται ἠξιοῦντο < ἠξιόοντο ἀξιῶνται < ἀξιόωνται ἀξιοῖντο < ἀξιόοιντο pres. imperat. 1 ἀξιοῦ < ἀξιόεσο ἀξιοῦσθε < ἀξιόεσθε 3 ἀξιούσθω < ἀξιοέσθω ἀξιούσθων < ἀξιοέσθων infinitivo ἀξιοῦσθαι < ἀξιόεσθαι participio ἀξιούμενος -ου < ἀξιοόμενος -ου ἀξιουμένη -ης < ἀξιοομένη ης ἀξιούμενον -ου < ἀξιοόμενον -ου Una peculiaridad de los presentes contractos es que alargan la última vocal de la raíz en el resto de los temas verbales: τιμά-ω τιμή-σ-ω ἐ-τίμη-σα τε-τίμη-κα ποιέ-ω ποιή-σ-ω ἐ-ποίη-σα πε-ποίη-κα ἀξιό-ω ἀξιώ-σ-ω ἠξίω-σα ἠξίω-κα Por lo que respecta a su flexión, tanto presentes como futuros contractos no presentan dificultad especial ni peculiaridad morfológica salvo que, en su forma de uso en el dialecto ático, las tres personas de singular del optativo en la voz activa tienen una recaracterización como si fuese una flexión atemática. 49 Algunos verbos en -όω, como ἱδρόω y ῥιγόω tienen contracciones no esperables: ω en vez de ου y ῳ en lugar de οι. 17

18 PARADIGMA DEL AORISTO SIGMÁTICO 50 Aoristo ἔλυσα (de λύω). Voz activa indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἔλυσα λύσω λύσαιμι λῦσαι 2 ἔλυσας λύσῃς λύσαις 51 λῦσον 3 ἔλυσε λύσῃ λύσαῑ λυσάτω participio 1 ἐλύσαμεν λύσωμεν λύσαιμεν λύσᾱς λύσαντος 2 ἐλύσατε λύσητε λύσαιτε λύσατε λύσᾱσα λυσάσης 3 ἔλυσαν λύσωσι λύσαιεν λυσάντων λύσαν λύσαντος Voz media indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἐλυσάμην λύσωμαι λυσαίμην λύσασθαι 2 ἐλύσασο 52 λύσησαι 53 λύσαι(σ)ο λῦσαι 3 ἐλύσατο λύσηται λύσαιτο λυσάσθω participios 1 ἐλυσάμεθα λυσώμεθα λυσαίμεθα λυσάμενος λυσαμένου 2 ἐλύσασθε λύσησθε λύσαισθε λύσασθε λυσαμένη λυσαμένης 3 ἐλύσαντο λύσωνται λύσαιντο λυσάσθων λυσάμενον λυσαμένου PARADIGMA DEL AORISTO PASIVO 54 indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἐλύθην λυθῶ λυθείην λυθῆναι 2 ἐλύθης λυθῇς λυθείης λύθητι 3 ἐλύθη λυθῇ λυθείη λυθήτω participios 1 ἐλύθημεν λυθῶμεν λυθεῖμεν λυθείς λυθέντος 2 ἐλύθητε λυθῆτε λυθεῖτε λύθητε λυθεῖσα λυθείσης 3 ἐλύθησαν λυθῶσι λυθεῖεν λυθέντων λυθέν λυθέντος 50 Las formas que aparecen en negrita son las que no cambian, independientemente del verbo (en este caso en su forma del aoristo) de que se trate, variará entonces la raíz precedente. Los llamados aoristos pseudosigmáticos (tipo ἔχεα o ἔμεινα) se conjugan también así con la diferencia de que carecen de la sigma. 51 2ª sg. λύσειας,, 3ª sg. λύσειε, 3ª pl. λύσειαν. 52 ἐλύσω. 53 λύσει, λύσῃ. 54 En cuanto a las desinencias es paradigma activo. Las formas que aparecen en negrita son las que no cambian, independientemente del verbo (en este caso en su forma del aoristo) de que se trate, variará entonces la raíz precedente; el aoristo pasivo en η (al igual que los atemáticos intransitivos en -ην) se conjugan igual con la salvedad de que no hay θ. 18

19 FLEXIÓN DE LOS AORISTOS ATEMÁTICOS 55 MÁS USUALES βαίνω βήσομαι ἔβην βέβηκα indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἔβην βῶ βαίην βῆναι 2 ἔβης βῇς βαίης βῆθι 3 ἔβη βῇ βαίη βήτω participios 1 ἔβημεν βῶμεν βαῖμεν βάς βάντος 2 ἔβητε βῆτε βαῖτε βῆτε βᾶσα βάσης 3 ἔβησαν βῶσι βαῖεν βάντων 56 βάν βάντος ἀπο-διδράσκω 57 ἀποδράσομαι ἀπ-έδραν αποδέδρακα indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἔδρᾱν δρῶ δραίην δρᾶναι 2 ἔδρας δρᾷς δραίης δρᾶθι 3 ἔδρα δρᾷ δραίη δράτω participios 1 ἔδραμεν δρῶμεν δραῖμεν δράς δράντος 2 ἔδρατε δρᾶτε δραῖτε δρᾶτε δρᾶσα δράσης 3 ἔδρασαν δρῶσι δραῖεν δράντων δράν δράντος γιγνώσκω γνώσομαι ἔγνων ἐγνωκα indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἔγνων γνῶ γνοίην γνῶναι 2 ἔγνως γνῷ γνοίης γνῶθι 3 ἔγνω γνῷ γνοίη γνώτω participios 1 ἔγνωμεν γνῶμεν γνοῖμεν γνούς γνόντος 2 ἔγνωτε γνῶτε γνοῖτε γνῶτε γνοῦσα γνούσης 3 ἔγνωσαν γνῶσι γνοίεν γνόντων γνούν γνόντος δύ(ν)ω δύσομαι ἔδυν/ἔδυσα δέδυκα indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἔδῡν δύω δῦναι 2 ἔδυς δύῃς δῦθι 3 ἔδυ δύῃ δύτω participios (no existe) 1 ἔδυμεν δύωμεν δύς δύντος 2 ἔδυτε δύητε δῦτε δῦσα δύσης 3 ἔδυσαν δύωσι δύντων δύν δύντος Los aoristos atemáticos en -ην, que tienen el mismo origen que los aoristos pasivos, se conjugan igual que ellos. Así, ἐχάρην de χαίρω, se conjuga igual que ἐλύθην o ἐτράπην. Véase la conjugación de los aoristos pasivos y el apartado de la voz pasiva. 55 Estos aoristos no suelen tener voz media. 56 En estos aoristos, en virtud de la ley de Osthoff se abrevia la vocal larga: βάντων, δράντων, γνόντων, etc. 57 Se usa casi siempre en el compuesto ἀποδιδράσκω, es muy raro διδράσκω. 19

20 PARADIGMA DE ἵστημι PRESENTE FUT. AOR. AORISTO ATEM. PERF. ACTIVA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἵστημι στην ἱστῶ ἱσταίην ἱστάναι 2 ἵστης στης ἱστῇς ἱσταίης ἵστη 3 ἵστησι στη ἱστῇ ἱσταίη ἱστάτω participio 1 ἵστᾰμεν σταμεν ἱστῶμεν ἱσταιμεν ἱστάς ἱστάντος 2 ἵστᾰτε στατε ἱστῆτε ἱσταῖτε ἵστατε ἱστᾶσα ἱστάσης 3 ἱστᾶσι στασαν ἱστῶσι ἱσταῖεν ἱστάντων ἱστάν ἱστάντος στήσω στήσοιμι στήσειν στήσων -ουσα -ον ἔστησα στήσω στήσαιμι στῆσον στῆσαι στήσας -ασα -αν 1 ἔστην στῶ σταίην infinitivo 2 ἔστης στῇς σταίης στῆθι στῆναι 3 ἔστη στῇ σταίη στήτω participio 1 ἔστημεν στῶμεν σταῖμεν στάς στάντος 2 ἔστητε στῆτε σταῖτε στῆτε στᾶσα στάσης 3 ἔστησαν στῶσι σταῖεν στάντων στάν στάντος ἕστηκα 58 ἑστήκειν ἑστηκέναι ἑστήκω ἑστήκοιμι ἕστηκα fut. perfecto ἑστήξω ἑστηκώς -υῖα -ός PRESENTE FUT. AOR. PERF. MEDIA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἵσταμαι στάμην ἱστῶμαι ἱσταίμην ἵστασθαι 2 ἵστασαι στασο ἱστῆσαι 59 ἱσταῖ(σ)ο ἵστασο 3 ἵσταται στατο ἱστῆται ἱσταῖτο ἱστάσθω 1 ἱστάμεθα στάμεθα ἱστώμεθα ἱσταίμεθα participio 2 ἵστασθε στασθε ἱστῆσθε ἱσταῖσθε ἵστασθε ἱστάμενος -η -ον 3 ἵστανται σταντο ἱστῶνται ἱσταῖντο ἱστάσθων στήσομαι στησοίμην στήσεσθαι στησόμενος -η -ον ἐστησάμην στήσωμαι στησαίμην στῆσαι στήσασθαι στησάμενος -η -ον ἕσταμαι ἑστάμην ἑσταμένος ὦ ἑσταμένος εἴην ἕστασο ἑστάσθαι ἑσταμένος -η -ον FUT. AOR. PASIVA indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo, participio σταθήσομαι σταθησοίμην σταθήσεσθαι σταθησόμενος -η -ον ἐστάθην σταθῶ σταθείην στάθητι σταθῆναι σταθείς -εῖσα -έν 58 En ático tiene formas fuertes sin κ. 59 ἱστῇ. 20

21 PARADIGMA DE τίθημι PRESENTE FUT. AORISTO ATEM. PERF. ACTIVA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 τίθημι ἐτίθην τιθῶ τιθείην τιθέναι 2 τίθης ἐτίθεις τιθῇς τιθείης τίθει 3 τίθησι ἐτίθει τιθῇ τιθείη τιθέτω participio 1 τίθεμεν ἐτίθεμεν τιθῶμεν τιθεῖμεν τιθείς τιθέντος 2 τίθετε ἐτίθετε τιθῆτε τιθεῖτε τίθετε τιθεῖσα τιθείσης 3 τιθέασι ἐτίθεσαν τιθῶσι τιθεῖεν τιθέντων τιθέν τιθέντος θήσω θήσοιμι θήσειν θησών -ουσα -ον 1 ἔθηκα θῶ θείην infinitivo 2 ἔθηκας θῇς θείης θές θεῖναι 3 ἔθηκε θῇ θείη θέτω participio 1 ἔθεμεν θῶμεν θεῖμεν θείς θέντος 2 ἔθετε θῆτε θεῖτε θέτε θεῖσα θείσης 3 ἔθεσαν θῶσι θεῖεν θέντων θέν θέντος τέθηκα ἐτεθήκειν (-κη) τεθηκέναι τεθήκω τεθήκοιμι τέθηκε 60 fut. perfecto τεθηκώς ἔσομαι τεθηκώς -υῖα -ός MEDIA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 τίθεμαι ἐτιθέμην τιθῶμαι τιθείμην τίθεσθαι 2 τίθεσαι ἐτίθεσο τιθῇ τιθεῖο τίθεσο 3 τίθεται ἐτίθετο τιθῆται τιθεῖτο τιθέσθω 1 τιθέμεθα ἐτιθέμεθα τιθώμεθα τιθείμεθα participio 2 τίθεσθε ἐτίθεσθε τιθῆσθε τιθεῖσθι τίθεσθε τιθέμενος -η -ον 3 τίθενται ἐτίθεντο τιθῶνται τιθεῖντο τιθέσθων FUT. θήσομαι θησοίμην θήσεσθαι θησόμενος -η -ον 1 ἐθέμην θῶ θείμην infinitivo 2 ἔθου (<ἔθεσο) θῇς θεῖο θοῦ (<θέσο) θέσθαι 3 ἔθετο θῇ θεῖτο θέσθω 1 ἐθέμεθα θώμεθα θείμεθα participio 2 ἔθεσθε θῆσθε θεῖσθε θέσθε θέμενος -η -ον 3 ἔθεντο θῶνται θεῖντο θέσθων PRESENTE AORISTO PERF. τέθειμαι ἐτεθείμην τεθειμένος ὦ τεθειμένος εἴην τέθεισο τεθεῖσθαι τεθειμένος -η -ον FUT. AOR. PASIVA indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo, participio τεθήσομαι τεθησοίμην τεθήσεσθαι τεθησόμενος -η -ον ἐτέθην τεθῶ τεθείην τέθητι τεθῆναι τεθείς -εῖσα -εν 60 τεθηκώς ἴσθι. 21

22 PARADIGMA DE ἵημι PRESENTE FUT. AORISTO ATEM. ACTIVA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἵημι ἵην [ἵειν] ἱῶ ἱείην 2 ἵης ἵεις ἱῇς ἱείης ἵει ἱέναι 3 ἵησι ἵει ἱῇ ἱείη ἱέτω participio 1 ἵεμεν ἵεμεν ἱῶμεν ἱἱεῖμεν ἱείς ἱέντος 2 ἵετε ἵετε ἱῆτε ἱεῖτε ἵετε ἱεῖσα ἱείσης 3 ἱᾶσι ἵεσαν ἱῶσι ἱεῖεν ἱέντων ἱέν ἱέντος ἥσω ἥσοιμι ἥσειν ἥσων -ουσα -ον 1 ἧκα ὧ εἵην infinitivo 2 ἧκας ᾗς εἵης ἕς εἷναι 3 ἧκε ᾗ εἵη ἕτω participio 1 εἷμεν ὧμεν εἷμεν εἵς ἕντος 2 εἷτε ἧτε εἷτε ἕτε εἷσα εἵσης 3 εἷσαν ὧσι εἷεν ἕντων ἕν ἕντος PERF. εἷκα εἵκειν [εἵκη] (εἴκω) (εἵκοιμι) εἱκέναι εἱκώς -υῖα -ός MEDIA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 ἵεμαι ἱέμην ἱῶμαι ἱείμην 2 ἵεσαι ἵεσο ἱῇ (<ἱῆσαι) ἱεῖο ἵεσο ἵεσθαι 3 ἵεται ἵετο ἱῆται ἱεῖτο ἱέσθω 1 ἱέμεθα ἱέμεθα ἱώμεθα ἱείμεθα participio 2 ἵεσθε ἵεσθε ἱῆσθε ἱεῖσθε ἵεσθε 3 ἵενται ἵεντο ἱῶνται ἱεῖντο ἱέσθων ἱέμενος -η -ον FUT. ἥσομαι ἡσοίμην ἥσεσθαι ἡσόμενος -η -ον 1 εἵμην ὧμαι εἵμην infinitivo 2 εἶσο ᾗ (<ἧσαι) εἷ(σ)ο οὗ <ἕσο 3 εἷτο ἧται εἶτο ἕσθω ἕσθαι 1 εἵμεθα ὥμεθα εἵμεθα participio 2 εἶσθε ἧσθε εἷσθε ἕσθε 3 εἶντο ὧνται εἷντο ἕσθων ἕμενος -η -ον PRESENTE AORISTO PERF. εἷμαι εἵμην εἱμένος ὦ εἱμένος εἴην εἷσο εἷσθαι εἱμένος -η -ον FUT. AOR. PASIVA indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo, participio ἑθήσομαι ἑθησοίμην ἑθήσεσθαι ἑθησόμενος -η -ον εἵθην ἑθῶ ἑθείην ἕθητι ἑθῆναι ἑθείς ἑθεῖσα ἑθέν 22

23 PARADIGMA DE δίδωμι PRESENTE FUT. AORISTO ATEM. PERF. ACTIVA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 δίδωμι ἐδίδουν διδῶ διδοίην διδόναι 2 δίδως ἐδίδους διδῷς διδοίης δίδου 3 δίδωσι ἐδίδου διδῷ διδοίη διδότω participio 1 δίδομεν ἐδίδομεν διδῶμεν διδοῖμεν διδούς διδόντος 2 δίδοτε ἐδίδοτε διδῶτε διδοῖτε δίδοτε διδοῦσα διδούσης 3 διδόασι ἐδίδοσαν διδῶσι διδοῖεν διδόντων διδόν διδόντος δώσω δώσοιμι δώσειν δώσων -ουσα -ον 1 ἔδωκα δῶ δοίην infinitivo 2 ἔδωκας δῷς δοίης δός δοῦναι 3 ἔδωκε δῷ δοίη δότω participio 1 ἔδομεν δῶμεν δοῖμεν δούς δόντος 2 ἔδοτε δῶτε δοῖτε δότε δοῦσα δούσης 3 ἔδοσαν δῶσι δοῖεν δόντων δόν δόντος δέδωκα ἐδεδώκειν (ἐδεδώκη) δεδώκω δεδώκοιμι δέδωκε δεδωκέναι δεδωκώς -υῖα -ός MEDIA indicativo impf. ind. subjuntivo optativo imperativo infinitivo 1 δίδομαι ἐδιδόμην διδῶμαι διδοίμην 2 δίδοσαι ἐδίδοσο διδῷ δίδοῖ(σ)ο δίδοσο δίδοσθαι 3 δίδοται ἐδίδοτο διδῶται διδοῖτο διδόσθω 1 διδόμεθα ἐδιδόμεθα διδώμεθα διδοίμεθα participio 2 δίδοσθε ἐδίδοσθε διδῶσθε διδοῖσθε δίδοσθε 3 δίδονται ἐδίδοντο διδῶνται διδοῖντο διδόσθων διδόμενος -η -ον FUT. δώσομαι δωσοίμην δώσεσθαι δωσόμενος -η -ον 1 ἐδόμην δῶμαι δοίμην infinitivo 2 ἔδοσο δῷ (<δῶσαι) δοῖ(σ)ο δοῦ (<δόσο) 3 ἔδοτο δῶται δοῖτο δόσθω δόσθαι 1 ἐδόμεθα δώμεθα δοίμεθα participio 2 ἔδοσθε δῶσθε δοῖσθε δόσθε 3 ἔδοντο δῶνται δοῖντο δόσθων δόμενος -η -ον PRESENTE AORISTO PERF. δέδομαι ἐδεδόμην δεδομένος ὦ δεδομένος εἴην δέδοσο δεδόσθαι δεδομένος -η -ον FUT. AOR. PASIVA indicativo subjuntivo optativo imperativo infinitivo, participio δοθήσομαι δοθησοίμην δοθήσεσθαι δοθησόμενος -η -ον ἐδόθην δοθῶ δοθείην δόθητι δοθῆναι δοθείς -εῖσα -έν 23