ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - Γραµµατεία -

Transcript

1 Κείµενο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - Γραµµατεία - Σύνθεση των επιµέρους παρεµβάσεων των µελών της Συνέλευσης ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. ΣΥΝΤΑΓΜΑ Γενική συζήτηση Σαφής προοπτική ενός Συντάγµατος Συνταγµατική Συνθήκη ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩ ΩΝ ΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΡΜΟ ΙΟΤΗΤΕΣ Μέθοδος κατανοµής των αρµοδιοτήτων Έλεγχος για την τήρηση της αρχής της επικουρικότητας και της κατανοµής αρµοδιοτήτων Αρµοδιότητες που αξίζει να αναπτυχθούν Ανάγκη επανεξέτασης ή και επανεθνικοποίησης ορισµένων τοµέων ιαφοροποίηση της έντασης της κοινοτικής δράσης ανάλογα µε τους τοµείς Πιθανή ανάπτυξη των διαφόρων αρµοδιοτήτων Οικονοµική διακυβέρνηση, κοινωνική πολιτική ΚΕΠΠΑ Εσωτερικές υποθέσεις και δικαιοσύνη Χρηµατοδότηση της Ένωσης ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ Ενίσχυση, εν γένει, του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στο µηχανισµό λήψης αποφάσεων Νοµοθετικό σώµα προερχόµενο από τα εθνικά κοινοβούλια Ενίσχυση του ελέγχου των κυβερνήσεων από τα εθνικά κοινοβούλια ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ DV\ doc 1/20 PE /Αναθ. 2

2 9. ΣΤΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ Προεδρία Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Συµβούλιο Επιτροπή ικαστήριο ΜΕΣΑ Ιεράρχηση των κανόνων Τυπολογία των µέσων ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ιάρκεια των εργασιών Πληροφόρηση επικοινωνία µε τους πολίτες Υποψήφιες χώρες Οµάδες εργασίας Σύνταγµα 1.1 Γενική συζήτηση - HAEN 1 : αναφέρεται, προκαταρκτικά, στο εύρος της "συντακτικής φιλοδοξίας" την οποία επιδεικνύουν ορισµένοι και τάσσεται υπέρ του να υπάρξει µια κάποια σύνεση: κατ αρχάς θα πρέπει να διευκρινισθεί η ιδέα για ένα "Σύνταγµα της ΕΕ". Σύνταγµα µε την έννοια που δίνουν στον όρο αυτό τα οµοσπονδιακά κράτη (τύπου Ηνωµένων Πολιτειών ή Γερµανίας), δηλαδή ένα κείµενο που πλαισιώνει την άσκηση κυριαρχικών δικαιωµάτων, απορρέει από µία συντακτική εξουσία και µπορεί να εξελιχθεί χωρίς να απαιτείται η οµοφωνία των µελών της Οµοσπονδίας; Θεµελιώδης Συνθήκη; Σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι σηµαντικό, όταν υποστηρίζεται ένα Σύνταγµα µε την αυστηρή έννοια του όρου, να προσµετρηθεί ο κίνδυνος αποδυνάµωσης του καθορισµού των κοινών πολιτικών ή αµφισβήτησης ορισµένων κανόνων βασικών για την ευρωπαϊκή θεσµική ισορροπία (π.χ. µη αναγνώριση του δικαιώµατος πρωτοβουλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), οι οποίοι δεν θα µπορούσαν εύκολα να υπάρξουν στο πλαίσιο ενός δηµοκρατικού Συντάγµατος - BERÈS και HÄNSCH 2 : υπογραµµίζουν ότι η εκκίνηση µιας συνταγµατικής διαδικασίας δεν έχει νόηµα παρά µόνον αν αντιστοιχεί σε ένα συµπληρωµατικό στάδιο της ολοκλήρωσης και έχει την υποστήριξη των λαών των διαφόρων κρατών µελών 1.2 Σαφής προοπτική ενός Συντάγµατος: - DUFF 3 : προτείνει άµεσα ορισµένα άρθρα για το Σύνταγµα (χρησιµοποιώντας παράλληλα την έννοια της Συνταγµατικής Συνθήκης) - CARNERO GONZALEZ 4 (επικεντρώνεται στο θέµα της χρηµατοδότησης της Ένωσης) - IDRAC 5 (θα αρκείτο σε µια Συνταγµατική Συνθήκη) 1 Γαλλική Γερουσία (CONV 12/02). 2 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 63/02) 3 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02). 4 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 38/02). 5 Γαλλική Βουλή (CONV 44/02) PE /Αναθ. 2 2/20 DV\ doc

3 - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 6 ζητεί ένα βασικό κείµενο που θα στηρίζεται στις εργασίες του Ευρωπαϊκού Πανεπιστηµιακού Ινστιτούτου (Φλωρεντία) 1.3 "Συνταγµατική Συνθήκη": - Παρέµβαση NAHTIGAL 7 - Παρέµβαση TEUF 8, που προτείνει πλήρη διάρθρωση για τη σχεδιαζόµενη Συνταγµατική Συνθήκη - Παρέµβαση SEVERIN 9 - Παρέµβαση TRZCINSKI 10, που υποδεικνύει τα ουσιώδη στοιχεία που πρέπει να περιληφθούν (θεµελιώδη δικαιώµατα, διάρθρωση των εξουσιών, αρµοδιότητες, νοµική θέση των κρατών µελών) - Παρέµβαση MICH-DE GUCHT-DI RUPO Χάρτης των Θεµελιωδών ικαιωµάτων - Θα πρέπει να συµπεριληφθεί στο τελικό κείµενο κατά τα µέλη NAHTIGAL 12, TEUF 13 (που υποδεικνύει επίσης, ως εναλλακτική λύση, να υπάρχει στη Συνταγµατική Συνθήκη µια απλή παραποµπή στο Χάρτη), TRZCINSKI 14, IDRAC 15, BERÈS-HÄNSCH 16, MICH-DE GUCHT-DI RUPO 17, VAN LANCKER 18, ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ 19, KAVAN 20 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 21 - DUFF 22 : προκρίνει να γίνεται αναφορά στο Χάρη σε ένα άρθρο σχετικό µε την ιθαγένεια, και να ενταχθεί στις Συνθήκες υπό µορφή πρωτοκόλλου - Αντιθέτως, το µέλος BRUTON 23 δεν συµφωνεί, προτιµώντας την προσχώρηση της Ένωσης στην Ευρωπαϊκή Σύµβαση για τα ικαιώµατα του Ανθρώπου 3. Νοµική προσωπικότητα της Ένωσης - Η αναγνώριση της νοµικής προσωπικότητας της Ένωσης υποστηρίζεται από τα µέλη TEUF 24, TIILIKAINEN 25, DUFF 26, ΙΩΑΚΕΙΜΙ Η 27 6 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 7 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 8 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 9 Ρουµανικό Κοινοβούλιο (CONV 41/02). 10 Πολωνική Κυβέρνηση (CONV 34/02). 11 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) 12 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 13 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 14 Πολωνική Κυβέρνηση (CONV 34/02). 15 Γαλλική Κυβέρνηση (CONV 44/02) 16 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 63/02) 17 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) 18 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 86/02) 19 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 115/02) 20 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 86/02) 21 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 22 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02) 23 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 24 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). DV\ doc 3/20 PE /Αναθ. 2

4 4. Στόχοι της Ένωσης - Για το µέλος HAEN 28, οι στόχοι αυτοί θα πρέπει να είναι επιµελώς ιεραρχηµένοι - Για το µέλος HÜBNER 29, δεν µπορούν να έχουν αποκλειστικά οικονοµικό χαρακτήρα. - Για το µέλος DUFF 30, οι στόχοι αυτοί είναι: "προώθηση της κοινωνικής και οικονοµικής προόδου, δηµιουργία ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, αναβάθµιση του περιβάλλοντος στην Ευρώπη και τον κόσµο, ασφάλεια και προάσπιση της Ένωσης" - Για το µέλος HJM-WALLÉN 31, είναι οι εξής "προώθηση της διεθνούς ειρήνης, ασφάλειας και ανάπτυξης, επίτευξη αειφόρου ανάπτυξης και εξέλιξη της ΕΕ σε ένα χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης" - Για το µέλος IDRAC 32, πρέπει προηγουµένως να επαληθευθεί ο αρχικός στόχος για «µια όλο και πιο στενή ένωση», ώστε να επαναβεβαιωθεί διαπιστώνοντας τη σύγκλιση που υπάρχει ως προς τους ακόλουθους στόχους: ειρήνη, εσωτερική ασφάλεια, οικονοµική ευηµερία και αειφόρος ανάπτυξη, προαγωγή των ατοµικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωµάτων, διαπεριφερειακή συνοχή, ποικιλοµορφία των πολιτισµικών ταυτοτήτων, ανάπτυξη ενός πιο αλληλέγγυου κόσµου - Οι MICH-DE GUCHT-DI RUPO 33 εκτιµούν ότι τα καθήκοντα της Ένωσης χρειάζεται να αναπροσαρµοσθούν και ανασυνταχθούν στο πλαίσιο της Συνταγµατικής Συνθήκης 5. Αρµοδιότητες 5.1 Μέθοδος κατανοµής των αρµοδιοτήτων: - HAEN 34 : θεωρεί ότι δεν θα ήταν η κατάλληλη µια προσέγγιση ανά οµάδα αρµοδιοτήτων (αποκλειστικές αρµοδιότητες της Επιτροπής / αποκλειστικές αρµοδιότητες κρατών µελών) - TEUF 35 : τάσσεται, αντίθετα, υπέρ µιας απαρίθµησης των αρµοδιοτήτων της Ένωσης που κάνει τη διάκριση µεταξύ "αποκλειστικών", "θεµελιωδών" και "επικουρικών". Παράλληλα πρέπει να ορισθούν οι τοµείς για τους οποίους αρµόδια είναι µόνο τα κράτη µέλη - FARNLEITER 36 : ζητεί να αναφέρεται σαφώς στις Συνθήκες ότι η αρµοδιότητα για τη λήψη αποφάσεων επί αρµοδιοτήτων ανήκει στα κράτη µέλη και ότι η Ένωση έχει αποκλειστικές εξουσίες µόνον όταν αυτές αναφέρονται σαφώς στις Συνθήκες. Οι αρµοδιότητες πρέπει να χωρίζονται σε «αποκλειστικές αρµοδιότητες της Ένωσης, κοινές αρµοδιότητες της Ένωσης και των κρατών µελών, και αρµοδιότητες των κρατών µελών». Όλοι οι τοµείς στους οποίους η Ένωση διαθέτει αποκλειστική αρµοδιότητα πρέπει να αναφέρονται ρητώς στη Συνθήκη, η οποία πρέπει να περιέχει και έναν σαφή και µη εξαντλητικό κατάλογος των αποκλειστικών 25 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 26 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02) 27 Ελληνικό Κοινοβούλιο (CONV 113/02) 28 Γαλλική Γερουσία (CONV 12/02). 29 Πολωνική Κυβέρνηση (CONV 20/02). 30 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02). 31 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 32 Γαλλική Βουλή (CONV 44/02) 33 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) 34 Γαλλική Γερουσία (CONV 12/02). 35 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02) 36 Αυστριακή Κυβέρνηση (CONV 58/02). PE /Αναθ. 2 4/20 DV\ doc

5 αρµοδιοτήτων των κρατών µελών. Θα πρέπει επίσης να αναφέρεται ρητώς στη Συνθήκη ότι όλες οι µη αναφερόµενες αρµοδιότητες ανήκουν στα κράτη µέλη - HJM WALLÉN 37 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 38 : απορρίπτουν ρητώς την ιδέα ενός αυστηρού καταλόγου αρµοδιοτήτων, θεωρούν δε ότι θα πρέπει να διατηρηθεί η σηµερινή µέθοδος βάσει της οποίας οι αρµοδιότητες απορρέουν από τους στόχους της Ένωσης και να εκσυγχρονισθούν ορισµένοι από αυτούς τους στόχους. Έτσι, στην παρέµβαση αναφέρονται διάφορα κριτήρια για τον προσδιορισµό των καθηκόντων που θα πρέπει να ασκούνται κατά προτεραιότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο (διεθνικός χαρακτήρας του υπό εξέταση ζητήµατος, κίνδυνος ζηµίας εις βάρος του συνόλου σε περίπτωση µεµονωµένης εθνικής δράσης ή απουσίας ευρωπαϊκής δράσης, ή πλεονέκτηµα της λήψης ευρωπαϊκών µέτρων έναντι µιας εθνικής δράσης) - TIILIKAINEN 39, NAHTIGAL 40 : αντιτίθενται επίσης ρητώς στην κατάρτιση ενός καταλόγου αρµοδιοτήτων, όπως και ο κ. ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 41, ο οποίος ζητεί επίσης η αλληλεγγύη και η επικουρικότητα να συνυπάρχουν ως κατευθυντήριες αρχές για την ανάθεση αρµοδιοτήτων IDRAC 42 : διευκρινίζει ότι δεν πρέπει να ελπίζεται πως ένας ακριβέστερος καθορισµός επιµέρους τοµέων αρµοδιότητας, από τους οποίους άλλοι θα υπάγονται στην Ένωση και άλλοι στα κράτη µέλη, θα οδηγήσει σε διασάφηση των καθηκόντων της Ένωσης, και αναφέρει διάφορα παραδείγµατα προς επίρρωσιν του ισχυρισµού του Οι GLOTZ-HAHN- HÜBNER-McSHARRY-MOSCOVICI 43 (σε κοινή παρέµβαση που ζητεί την ένταξη στη Συνθήκη µιας αρχής σύµφωνα µε την οποία κάθε πεδίο το οποίο δεν εµπίπτει στην αρµοδιότητα της Ένωσης παραµένει στην αποκλειστική αρµοδιότητα των κρατών µελών) αντιτίθενται επίσης στη συγγραφή ενός καταλόγου αρµοδιοτήτων PALACIO 44 εκτιµά ότι ένα σύστηµα λίστας θα έκανε ουσιαστικά αδύνατη την έγκριση, σε κοινοτικό επίπεδο, οποιουδήποτε κειµένου που θα πρότεινε την αντιµετώπιση των διαφόρων νοµικών πτυχών ενός συγκεκριµένου προβλήµατος, όπως η οδηγία για το ηλεκτρονικό εµπόριο. Πιστεύει ότι η πραγµατική συζήτηση αφορά κυρίως τους κοινοτικούς στόχους - BRUTON 45 : θεωρεί ότι µια πιο ευέλικτη προσέγγιση θα ήταν να απαριθµηθούν κατηγορίες αρµοδιοτήτων ανάλογη σκέψη διατυπώνεται και από τους MICH-DE GUCHT-DI RUPO 46 οι οποίοι προτείνουν διάφορα κριτήρια για να καθορισθεί η απόδοση αρµοδιότητας στην Ένωση (αποφυγή των αρνητικών συνεπειών που θα είχε µια δράση σε εθνικό επίπεδο τη στιγµή που το εύρος της σχεδιαζόµενης δράσης ξεπερνά τα εθνικά όρια ύπαρξη συγκριτικού πλεονεκτήµατος µιας δράσης σε επίπεδο Ένωσης από άποψη αποτελεσµατικότητας ή πόρων ανάγκη συνοχής και αλληλεγγύης) - WUERMING 47 θεωρεί ότι η έκθεση Lamassoure θα πρέπει να ληφθεί ως βάση και προτείνει την πραγµατοποίηση µιας επισκόπησης από την οµάδα εργασίας Christophersen ώστε να ελεγχθεί κατά πόσο είναι αναγκαίες οι προσαρµογές στις Συνθήκες 37 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 38 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 39 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 40 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 41 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 42 Γαλλική Βουλή (CONV 44/02) 43 Γερµανική, Αγγλική, Πολωνική, Ιρλανδική, Γαλλική Κυβέρνηση (CONV 88/02) 44 Ισπανική Κυβέρνηση (CONV 56/02) 45 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 46 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) 47 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 107/02) DV\ doc 5/20 PE /Αναθ. 2

6 - DINI 48 : θεωρεί ότι το ζήτηµα δεν είναι τόσο να καθορισθούν οι τοµείς όπου η Ένωση και τα κράτη µέλη θα έχουν την αντίστοιχη αρµοδιότητα, αλλά να οριοθετηθεί το πεδίο δράσης της Ένωσης και των κρατών µελών εντός των ανταγωνιστικών αρµοδιοτήτων θεωρεί ακόµη ότι είναι αναγκαίο ένα σύστηµα που να επιτρέπει την προσθήκη ή αφαίρεση αρµοδιοτήτων και ότι το άρθρο 308 οδήγησε µέχρι σήµερα σε αξιόλογη πρόοδο. Προτείνει µια βελτιωµένη φόρµουλα αυτού του τύπου (οµοφωνία των κυβερνήσεων, σύµφωνη γνώµη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και έγκριση από τα εθνικά κοινοβούλια) - TIILIKAINEN 49 : θεωρεί επίσης ότι τόσο το άρθρο 95 όσο και το άρθρο 308 αποτέλεσαν πηγή δυναµισµού και δεν πρέπει να τεθούν υπό αµφισβήτηση - MICH-DE GUCHT-DI RUPO 50 : αναφέρουν επίσης το άρθρο 94, κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση αλλά δέχονται ότι θα µπορούσαν να προβλεφθούν εγγυήσεις για να προληφθούν καταχρηστικές ερµηνείες της Συνθήκης - BÖSCH 51 : τάσσεται, αντίθετα, υπέρ της κατάργησης του άρθρου 308 σε κοινή παρέµβασή τους οι GLOTZ-HAHN-HÜBNER-McSHARRY-MOSCOVICI 52 εκτιµούν, αντιθέτως, ότι αυτό θα µπορούσε να διατηρηθεί, ούτως ώστε να χρησιµεύσει και ως βάση για την επιστροφή αρµοδιοτήτων της Ένωσης, σε σχέση µε τα θέµατα για τα οποία η δράση της δεν είναι πλέον απαραίτητη - FARNLEITER 53 : θεωρεί ότι τα άρθρα 95 και 308 πρέπει να διατηρηθούν αλλά να ορίζουν σαφέστερα τους τοµείς στους οποίους εφαρµόζονται (π.χ. το άρθρο 95 πρέπει να ισχύει µόνο για την υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς). Το άρθρο 308 πρέπει να συµπεριλάβει το ΕΚ, την Επιτροπή των Περιφερειών και την ΟΚΕ - Άλλα µέλη της Συνέλευσης επιµένουν για τη διατήρηση του άρθρου 308: BASILE Έλεγχος για την τήρηση της αρχής της επικουρικότητας και της κατανοµής αρµοδιοτήτων: - PALACIO 55 : υπογραµµίζει εκ των προτέρων ότι το σηµερινό σύστηµα διαθέτει µηχανισµούς ασφάλειας, στηριζόµενη κυρίως στην εµπειρία από την οδηγία σχετικά µε τη διαφηµιστική εκστρατεία κατά του καπνού - FARNLEITER 56 : ζητεί έναν εκ των προτέρων µηχανισµό (εντός του ΕΚ) παρόµοιο µε αυτό του άρθρου 300, παράγραφος 6 της ΣΕΚ. Τα εθνικά κοινοβούλια, η Επιτροπή των Περιφερειών και οι περιφέρειες µε νοµοθετικές αρµοδιότητες πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτό το µηχανισµό, ο οποίος θα πρέπει επίσης να εφαρµόζεται και στα άρθρα 96 και HAIN 57 : υποστηρίζει ότι η επισκόπηση της επικουρικότητας θα πρέπει να πραγµατοποιείται πριν από τηνκατάθεση ενός νοµικού κειµένου - HAEN 58 : θεωρεί ότι ένα ειδικό όργανο (δεύτερο νοµοθετικό σώµα, προερχόµενο από τα εθνικά κοινοβούλια) πρέπει να ασχολείται µε τον έλεγχο του σεβασµού της αρχής της επικουρικότητας 48 Ιταλός Γερουσιαστής (CONV 32/02). 49 Φινλανδική Κυβέρνηση (CONV 37/02). 50 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) 51 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 42/02). 52 Γερµανική, Αγγλική, Πολωνική, Ιρλανδική, Γαλλική Κυβέρνηση (CONV 88/02) 53 Αυστριακή Κυβέρνηση (CONV 58/02). 54 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 94/02) 55 Αυστριακή Κυβέρνηση (CONV 58/02). 56 Αυστριακή Κυβέρνηση (CONV 58/02). 57 Αγγλική Κυβέρνηση (CONV 66/02). 58 Γαλλική Γερουσία (CONV 12/02). PE /Αναθ. 2 6/20 DV\ doc

7 - σε κοινή παρέµβασή τους οι GLOTZ-HAHN-HÜBNER-McSHARRY-MOSCOVICI 59 τάσσονται υπέρ της εφαρµογής του ελέγχου αυτού από πολιτικό όργανο που θα εκφράζει συλλογικά τα εθνικά κοινοβούλια, εξετάζουν όµως (χωρίς να εισέρχονται σε λεπτοµέρειες) και µια εναλλακτική λύση υπό τη µορφή ενός οργάνου εντεταλµένου από το Συµβούλιο - TEUF 60 : προτείνει τη συγκρότηση µιας "µεικτής επιτροπής" Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εθνικών κοινοβουλίων για την άσκηση του σχετικού ελέγχου - BÖSCH 61 : θεωρεί ότι θα πρέπει να συγκροτηθεί ικαστήριο Αρµοδιοτήτων, αποτελούµενο από µέλη των εθνικών συνταγµατικών δικαστηρίων - BASILE 62 : υποστηρίζει επίσης έναν δικαιοδοτικό έλεγχο, µη ανασταλτικό, µέσω ενός ειδικού τµήµατος του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου - TIILIKAINEN 63 : τονίζει ότι τα περισσότερα επιχειρήµατα που προβλήθηκαν στη συζήτηση ευνοούν έναν πολιτικό µηχανισµό (που προηγείται της τελικής έγκρισης µιας πράξης) - DINI 64 : θεωρεί ότι, ναι µεν το ικαστήριο θα πρέπει να εξακολουθήσει να έχει τον τελευταίο λόγο ως προς τον έλεγχο των αρµοδιοτήτων, θα µπορούσε όµως να εξετασθεί το ενδεχόµενο να συσταθεί µεικτή επιτροπή µε τη συµµετοχή και των κρατών µελών που θα αποφαίνεται προκαταρκτικά - BRUTON 65 : προτείνει να µπορεί να υπάρχει δυνατότητα προσφυγής κατ έφεσιν κατά του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου, βάσει αναφοράς υπογραφόµενης από το 40% τουλάχιστον των µελών των εθνικών κοινοβουλίων που προέρχονται από το ένα τέταρτο τουλάχιστον των κρατών µελών - IDRAC 66 : θεωρεί ότι ο έλεγχος της επικουρικότητας πρέπει να διεξάγεται τόσο σε πολιτικό όσο και σε δικαστικό επίπεδο στο πλαίσιο αυτό, η συγκρότηση ειδικού τµήµατος εντός του ΕΚ είναι µια πρόταση που χρήζει περαιτέρω εµβάθυνσης - BARRAU 67 : θεωρεί ότι πρέπει να θεσπισθεί στο αρχικό στάδιο της νοµοθετικής διαδικασίας µια προσφυγή ενώπιον του ΕΚ ανοιχτή για τα όργανα της Ένωσης ή στο ένα τέταρτο των µελών της Συνδιάσκεψης, οι οποίοι θα εκπροσωπούν τουλάχιστον 6 κράτη µέλη, εντός προθεσµίας ενός µηνός από την υποβολή της πρότασης ένας τέτοιος έλεγχος δεν θα αποτελούσε, εξάλλου, εµπόδιο για τη δυνατότητα δικαιοδοτικής έφεσης ενώπιον του ΕΚ εκ των υστέρων, me ejairetikño xaraktñhra 5.3 Αρµοδιότητες που αξίζει να αναπτυχθούν: - DUFF 68 : αναφέρει ως "κύριες" αρµοδιότητες της Ένωσης την εµπορική πολιτική, τελωνειακή Ένωση, τα περιβαλλοντικά ζητήµατα που ενδιαφέρουν περισσότερα του ενός κράτη µέλη και την ΚΕΠΠΑ/ΚΕΑΑ - Κατά BARRAU 69, η κοινωνική πολιτική, που πρέπει να αποτελέσει αντικείµενο Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Συνθήκης, και η οικονοµική διακυβέρνηση 59 Γερµανική, Αγγλική, Πολωνική, Ιρλανδική, Γαλλική Κυβέρνηση (CONV 88/02) 60 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 61 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 42/02). 62 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 94/02) 63 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 64 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 32/02). 65 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 66 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 67 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 68 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02). 69 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). DV\ doc 7/20 PE /Αναθ. 2

8 - Κατά NAHTIGAL 70, αυτές είναι οι τηλεπικοινωνίες, οι ταχυδροµικές υπηρεσίες, η ενέργεια, οι χρηµατοοικονοµικές υπηρεσίες, η προστασία του περιβάλλοντος και ορισµένες πτυχές του συνταξιοδοτικού καθεστώτος (µεταφορά δικαιωµάτων) - Κατά IDRAC 71, πέραν της ΚΕΠΠΑ και του οικονοµικού και κοινωνικού τοµέα, τα λεγόµενα «διασυνοριακά» ζητήµατα: καταπολέµηση του οργανωµένου εγκλήµατος, µετανάστευση, άσυλο, περιβάλλον, υγεία, διεθνή δίκτυα ενέργειας και µεταφορών - Κατά ΙΩΑΚΕΙΜΙ Η 72, το περιβάλλον, η µετανάστευση και η φορολογία - Κατά TIILIKAINEN 73 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ Η 74, η επισιτιστική ασφάλεια - Κατά DUHAM 75, ο αθλητισµός - η ιθαγένεια κατά HÜBNER 76, BARRAU 77, TEUF 78 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ Η 79, ο οποίος επιθυµεί να υπάρξει µια "κοινωνική ιθαγένεια" - Κατά TEUF 80, HJM WALLÉN 81, BASILE 82, ΙΩΑΚΕΙΜΙ Η 83 και NAHTIGAL 84, η ΚΕΠΠΑ (σχετικά µε το θέµα αυτό διατυπώνονται πολλές παρατηρήσεις που κατατείνουν στην κατάργηση των πυλώνων: TEUF 85, SEVERIN 86 και MARTONYI 87 ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 88 ; ζητεί την ενοποίηση των τριών πυλώνων σε έναν µοναδικό κοινοτικό πυλώνα, ενώ αντιθέτως το µέλος BÖSCH 89 θεωρεί ότι η ΚΕΠΠΑ όπως και τα θέµατα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων πρέπει να συνεχίσουν να υπάγονται στην οµοφωνία και τη διακυβερνητική συνεργασία) - Η δικαιοσύνη και οι εσωτερικές υποθέσεις κατά τα µέλη TEUF 90, HJM WALLÉN 91, TIILIKAINEN 92 (καταπολέµηση της τροµοκρατίας), NAHTIGAL 93 (έλεγχος εξωτερικών συνόρων, καταπολέµηση του οργανωµένου εγκλήµατος, προστασία των µειονοτήτων), BASILE 94 (αγώνας κατά της τροµοκρατίας, του οργανωµένου εγκλήµατος, του οικονοµικού εγκλήµατος και των αδικηµάτων κατά της δηµόσιας διοίκησης), KAVAN 95 (και τα αδικήµατα µε χρήση βίας στην καθηµερινή ζωή) και ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 71 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02) 72 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 73 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 74 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 75 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 33/02). 76 Πολωνική Κυβέρνηση (CONV 20/02). 77 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 78 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 79 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 80 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 81 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 82 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 94/02) 83 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 84 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 85 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 86 Ρουµανικό Κοινοβούλιο (CONV 41/02). 87 Ουγγρική Κυβέρνηση (CONV 28/02). 88 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 89 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 42/02). 90 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 91 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 92 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 93 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 94 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 94/02). 95 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 115/02) 96 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 102/02) PE /Αναθ. 2 8/20 DV\ doc

9 - Κατά το µέλος SEVERIN 97 το θέµα της προστασίας των εθνικών/πολιτιστικών µειονοτήτων πρέπει να εξετάζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο 5.4 Ανάγκη επανεξέτασης ή και επανεθνικοποίησης ορισµένων τοµέων: - HJM WALLÉN 98 : περιορίζεται στο να κάνει µια νύξη στην ανάγκη εκσυγχρονισµού των στόχων της γεωργικής πολιτικής και ενηµέρωσης των στόχων της περιφερειακής και των διαρθρωτικών πολιτικών - BÖSCH 99 : υποστηρίζει, αντίθετα, σαφώς την επιστροφή της γεωργίας στα κράτη και είναι σαφώς αντίθετος στην κοινοτικοποίηση του 2ου και 3ου πυλώνα οι τοµείς της πολιτικής για τη δικαιοσύνη και τις εσωτερικές υποθέσεις που υπάγονται στον πρώτο πυλώνα θα πρέπει να επιστρέψουν στον τρίτο πυλώνα και να εξετάζονται από ένα νέο Συµβούλιο, το οποίο να προεδρεύεται από τον Γενικό Γραµµατέα - WUERMING 100 : απορρίπτει την "επανεθνικοποίηση", γράφει όµως ότι δεν θα πρέπει να αποκλείεται µια αναδιάρθρωση των δραστηριοτήτων της Ένωσης - NAHTIGAL 101 : τονίζει ότι µια επανεθνικοποίηση των πολιτικών αυτών δεν θα είχε κανένα νόηµα, θεωρεί όµως αναγκαίο τον επαναπροσδιορισµό τους (κρίνοντας, ειδικότερα, ότι τα κράτη µέλη πρέπει να διαθέτουν ελευθερία στην κατανοµή των κοινοτικών πόρων) 5.5 ιαφοροποίηση της έντασης της κοινοτικής δράσης ανάλογα µε τους τοµείς: - HJM WALLÉN 102 : τονίζει ότι, ενώ σε βασικούς τοµείς η παραδοσιακή κοινοτική µέθοδος και η εναρµόνιση παραµένουν αναγκαίες, σε άλλους θα ήταν καταλληλότερη η προσφυγή στην ανοικτή συνεργασία (κοινή στόχοι, αλλά ευρύτερο περιθώριο επίτευξής τους) - NAHTIGAL 103 : υποστηρίζει την ανάπτυξη των µεθόδων αµοιβαίας εποπτείας και ανοικτής συνεργασίας (που προϋποθέτουν µια ουδέτερη Επιτροπή καθώς και ενισχυµένο δηµοκρατικό έλεγχο σε θέµατα συντονισµού των οικονοµικών πολιτικών, κοινωνικής προστασίας και καταπολέµησης του αποκλεισµού και της ανεργίας) - DINI 104 : τονίζει ότι το ισχύον κείµενο της Συνθήκης διαφοροποιεί ήδη το επίπεδο κοινοτικής δράσης, χρησιµοποιώντας διάφορους όρους όπως "κοινές πολιτικές", "πολιτικές", "µέτρα", "µέτρα ενθάρρυνσης", "προώθηση", "συµβολή", προτείνει δε τον εξορθολογισµό της χρήσης τους ανάλογα µε τους τοµείς - MICH-DE GUCHT-DI RUPO 105 : υπογραµµίζουν ότι η σχέση αρµοδιοτήτων και µέσων δεν µπορεί να είναι άκαµπτη. Η ένταση της αρµοδιότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση µε την αρµοδιότητα των κρατών µελών είναι συνάρτηση των επιδιωκόµενων πολιτικών στόχων και µε κανέναν τρόπο ο ένας ή ο άλλος τύπος µέσου δεν εξαρτάται από την κατηγορία της αρµοδιότητας 97 Ρουµανικό Κοινοβούλιο (CONV 41/02). 98 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 99 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 42/02). 100 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 107/02) 101 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 39/02). 102 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 103 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 39/02). 104 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 32/02). 105 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02) DV\ doc 9/20 PE /Αναθ. 2

10 - HAIN 106 : υπογραµµίζει ότι η σύνδεση διαφόρων µεθόδων συνεργασίας µε διάφορες διαδικασίες λήψης αποφάσεων (ειδική πλειοψηφία, οµοφωνία) και διαφορετικά επίπεδα αρµοδιότητας (αποκλειστική, κοινή/συµπληρωµατική, εθνική) είναι χρήσιµη, δεν θα πρέπει όµως να περιορίσει την ευελιξία 5.6 Πιθανή ανάπτυξη των διαφόρων αρµοδιοτήτων: K Οικονοµική διακυβέρνηση, κοινωνική πολιτική: - BARRAU 107 : αναφέρει ιδίως τη φορολογική εναρµόνιση και προτείνει την απαρίθµηση 10 βασικών πτυχών του ευρωπαϊκού κοινωνικού µοντέλου. - BRUTON 108 : προτείνει τη διάκριση µεταξύ διαφόρων σεναρίων ανάπτυξης στο πλαίσιο του Συµφώνου Σταθερότητας IDRAC 109 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 110 : υποστηρίζουν και τη φορολογική εναρµόνιση και την κατάρτιση κοινωνικών κανόνων για την αποφυγή του κοινωνικού ντάµπινγκ - VAN LANCKER 111 : καταθέτει µια εκτενή παρέµβαση σχετικά µε την οικονοµική και κοινωνική διακυβέρνηση,η οποία ξεκινά από την απαίτηση να ενσωµατωθεί ο Χάρτης και να προστεθούν στη Συνέλευση και να προωθηθούν στη Συνθήκη οι κοινωνικοί στόχοι ζητεί συναπόφαση και ειδική πλειοψηφία για τα κοινωνικά και φορολογικά θέµατα, προτείνει τη διαµόρφωση βασικών ετήσιων προσανατολισµών για την οικονοµική πολιτική και την πολιτική απασχόλησης, την ένταξη στη Συνθήκη της ανοικτής µεθόδου συντονισµού και τη δηµιουργία µιας τριµερούς επιτροπής για την κοινωνική συναίνεση, την ανάπτυξη την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή, καθώς και ενός διµερούς Ευρωπαϊκού Συµβουλίου για την εργασία - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 112 : ζητεί τον συντονισµό της χρηµατοπιστωτικής και της φορολογικής πολιτικής και την εκπροσώπηση της ευρωζώνης από την Επιτροπή στις εξωτερικές σχέσεις K ΚΕΠΠΑ: - HJM WALLÉN 113 : θεωρεί ότι πρέπει να διασφαλισθεί καλύτερος συντονισµός µε την πολιτική ανάπτυξης, την εµπορική πολιτική και τις µεταναστευτικές πολιτικές, τις πολιτικές ασύλου και µετανάστευσης (γενικότερη εφαρµογή της κοινοτικής µεθόδου) - NAHTIGAL 114, BRUTON 115 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 116 : υποστηρίζουν την ιδέα να συγχωνευθούν τα καθήκοντα του Επιτρόπου Εξωτερικών Σχέσεων (Αντιπρόεδρος της Επιτροπής) και Ύπατου Εκπροσώπου και εν γένει να κοινοτικοποιηθεί εν µέρει και σταδιακά η ΚΕΠΠΑ (ψηφοφορία µε ειδική πλειοψηφία, κοινή πρωτοβουλία κρατών µελών/επιτροπής/ύπατου Εκπροσώπου για µια µεταβατική περίοδο), αν και ο στρατιωτικός τοµέας θα πρέπει να εξακολουθήσει να υπάγεται στη διακυβερνητική συνεργασία 106 Αγγλική Κυβέρνηση (CONV 66/02) 107 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 108 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 109 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02) 110 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 111 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 86/02) 112 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 113 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 114 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 115 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 116 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) PE /Αναθ. 2 10/20 DV\ doc

11 - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 117 : ζητεί την αύξηση των εξουσιών του Ύπατου Εκπροσώπου ώστε να θεσπίσει τακτικά Συµβούλια Ευρωπαϊκής Άµυνας. Τα καθήκοντα του Petersberg θα πρέπει να συνδεθούν µε µια ευρύτερη οικονοµική εξωτερική πολιτική (περιλαµβανοµένης της αναπτυξιακής πολιτικής) και µε την περιβαλλοντική πολιτική. Η Κοινή Πολιτική Άµυνας θα πρέπει να µετατραπεί σε ένα "σύστηµα συλλογικής άµυνας" που θα είναι συµπληρωµατικό του ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα πρέπει να αποκτήσει µόνιµη θέση στο Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ - IDRAC 118 : προτείνει η εξωτερική και η αµυντική πολιτική να ενταχθούν στην κοινοτική σφαίρα κατά στάδια: σε µια µεταβατική φάση, θα διατηρηθούν οι ειδικοί κανόνες για την ικανότητα πρωτοβουλίας, τους όρους ψηφοφορίας και τη συµµετοχή των κρατών µελών στους διεθνείς οργανισµούς θα καθορισθούν συγκεκριµένα στάδια προς µια ενισχυµένη ολοκλήρωση. Θα πρέπει να ορισθεί ένα συνολικό στρατηγικό δόγµα. Η ίδρυση ευρωπαϊκής υπηρεσίας εξοπλισµών θα αποτελούσε χρήσιµο µέσον - LAMASSOURE 119 : προτείνει ένα σχέδιο σταδιακής κοινοτικοποίησης της ΚΕΠΠΑ, µε σειρά επιχειρηµάτων, κάτι ανάλογο µε το πρότυπο της διαδικασίας µε την οποία θεσπίσθηκε η Οικονοµική και Νοµισµατική Ένωση - DINI 120 : εξετάζει το ζήτηµα της ΚΕΠΠΑ µέσω της βελτίωσης της αποτελεσµατικότητας των υπαρχόντων σχετικών µέσων (πρβλ. "µέσα") K Εσωτερικές υποθέσεις και δικαιοσύνη - TEUF 121, ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 122, KAVAN 123 και BRUTON 124 εµµένουν ιδιαίτερα στις επιχειρησιακές αρµοδιότητες της EUROPOL και την ανάπτυξη ευρωπαϊκής µεθοριακής αστυνοµίας KAVAN 125 : υπογραµµίζει ότι αυτές οι επιχειρησιακές αρµοδιότητες θα πρέπει να υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο BÖSCH 126 : ζητεί τον καλύτερο συντονισµό της EUROPOL αντιτίθεται, ωστόσο, στην παραχώρηση επιχειρησιακών αρµοδιοτήτων στην EUROPOL - BRUTON 127 : τάσσεται, επιπλέον, υπέρ µιας κοινής µεταναστευτικής πολιτικής που θα περικλείει θέµατα όπως το δικαίωµα στην εργασία, οι κοινωνικές παροχές και η ελεύθερη κυκλοφορία στην Ένωση KAVAN 128 : ζητεί την εναρµόνιση της πολιτικής για το άσυλο, µια πολιτική για τη µετανάστευση συνδεδεµένη µε την πολιτική για την απασχόληση και την προστασία των θεµελιωδών ελευθεριών και δικαιωµάτων. Οι "αποφάσεις πλαίσιο" θα πρέπει να µετατραπούν σε οδηγίες, επί των οποίων η Επιτροπή έχει δικαίωµα πρωτοβουλίας 117 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 118 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02) 119 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 36/02) 120 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 65/02) 121 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 122 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02) 123 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 115/02) 124 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 125 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 115/02) 126 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 118/02) 127 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 128 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 115/02) DV\ doc 11/20 PE /Αναθ. 2

12 - HJM WALLÉN 129 : προτείνει να εξετασθεί η καθιέρωση ευρωπαίου εισαγγελέα στο πλαίσιο του πρώτου πυλώνα για ορισµένα εγκλήµατα IDRAC 130 : πέραν της θέσπισης ευρωπαϊκής εισαγγελίας, προτείνει µια πολιτική εναρµόνισης του ποινικού δικαίου K Χρηµατοδότηση της Ένωσης - IDRAC 131 : θεωρεί ότι θα πρέπει να επανέλθουµε σε ένα πραγµατικό σύστηµα ιδίων πόρων, το οποίο θα έδινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη δυνατότητα να παρεµβαίνει στον καθορισµό των πόρων MICH-DE GUCHT- DI RUPO 132 : εκφράζουν την ίδια άποψη - BARRAU 133 και CARNERO GONZALEZ 134 : θεωρούν αναγκαία την επανεξέταση του σηµερινού ανώτατου ορίου του 1,27 % των ιδίων πόρων - CARNERO GONZALEZ 135 : υποστηρίζει, επιπλέον, τη θέσπιση προοδευτικού ευρωπαϊκού φόρου εισοδήµατος DUFF 136 : τάσσεται υπέρ του συστήµατος ιδίων πόρων που θα δίνει τη δυνατότητα είσπραξης φόρων, στο πλαίσιο ενός δηµοσιονοµικού συστήµατος που θα προβλέπει τον καθορισµό κάποιου ορίου, σε ποσοστό των ΑΕΠ, για τις δαπάνες της Ένωσης - TEUF 137 και CARNERO GONZALEZ 138 : υποστηρίζουν την κατάργηση της διάκρισης µεταξύ υποχρεωτικών και µη υποχρεωτικών δαπανών 6. Εθνικά κοινοβούλια (βλ. επίσης "Έλεγχος για την τήρηση της αρχής της επικουρικότητας") 6.1 Ενίσχυση, εν γένει, του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στο µηχανισµό λήψης αποφάσεων: - στην παρέµβαση NAHTIGAL 139 ζητείται η ενίσχυση του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων, ιδίως σε περίπτωση παραχώρησης νέων αρµοδιοτήτων στην Ένωση - στην παρέµβαση BRUTON 140 εκτίθενται διάφορες ιδέες όπως αυτή ενός "συµβουλευτικού σηµειώµατος" που θα συντάσσει κάθε υπουργείο εντός προθεσµίας ενός µηνός σχετικά µε κάθε πρόταση της Επιτροπής, αυτή των βιντεοδιασκέψεων των επιτρόπων, ή ακόµη η ιδέα να θεσπισθεί σε κάθε κοινοβούλιο µια ευρωπαϊκή εβδοµάδα που θα είναι αφιερωµένη στην ενηµέρωση γύρω από την Ευρώπη - στην παρέµβαση EINEM 141 προτείνεται να θεσπισθεί η υποχρέωση κάθε προεδρίας να υποβάλλει έκθεση στα εθνικά κοινοβούλια, καθώς και το δικαίωµα των εθνικών κοινοβουλίων να θέτουν ερωτήσεις δύο φορές τον χρόνο 129 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 130 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 131 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 132 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02). 133 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 134 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 38/02). 135 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 38/02). 136 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 57/02). 137 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 138 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 38/02). 139 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02). 140 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 141 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 81/02). PE /Αναθ. 2 12/20 DV\ doc

13 - για τα µέλη KILJUNEN-VANHANEN-HLE-KORHONEN 142 είναι σαφές ότι, σε κάθε περίπτωση, το ζήτηµα του ελέγχου εκ µέρους των εθνικών κοινοβουλίων σε σχέση µε τα ευρωπαϊκά θέµατα θα πρέπει να αντιµετωπισθεί σε εθνικό επίπεδο. Θα µπορούσε, ωστόσο, να αναφέρεται στη Συνθήκη ότι οι υπουργοί που συµµετέχουν στο Συµβούλιο εγγυώνται ότι όντως πραγµατοποιείται η κατάλληλη εξέταση σε εθνικό επίπεδο θα πρέπει, συνεπώς, τα εθνικά κοινοβούλια να δέχονται, το ταχύτερο δυνατόν, τακτική και πλήρη ενηµέρωση - ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ 143 : πιστεύει επίσης ότι το ουσιαστικό µέρος της συµβολής των εθνικών κοινοβουλίων στη λειτουργία των Συµβουλίων Υπουργών διέρχεται µέσω της λειτουργίας του Συµβουλίου και ότι πρέπει, συνεπώς, να βελτιωθεί ο έλεγχος σε εθνικό επίπεδο. Αναφέρεται, ωστόσο, στις συνεδριάσεις για την ενηµέρωση των εθνικών κοινοβουλίων από την Επιτροπή και τη γραµµατεία του Συµβουλίου και στην εντατικότερη ανταλλαγή απόψεων στους κόλπους της COSAC 6.2 Νοµοθετικό σώµα προερχόµενο από τα εθνικά κοινοβούλια: - HAEN 144 : υποστηρίζει την ιδέα αυτή: ένα δεύτερο νοµοθετικό σώµα, αποτελούµενο από ισάριθµους εθνικούς βουλευτές από κάθε κράτος µέλος, θα είχε ως πλεονέκτηµα να φέρει πιο κοντά τους πολίτες στην Ευρώπη και θα αποτελούσε απάντηση στη σκλήρυνση της στάσης των µικρών κρατών µελών. Το σώµα αυτό θα ασκούσε κυρίως έλεγχο ως προς την εφαρµογή της αρχής της επικουρικότητας και τη δράση που αναλαµβάνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στα πλέον διακυβερνητικά θέµατα (ΚΕΠΠΑ, δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις) SEVERIN 145 : το δεύτερο αυτό νοµοθετικό σώµα πρέπει να συγκροτηθεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να είναι ένα όργανο αποτελούµενο από εκπροσώπους των κρατών µελών και των τοπικών και περιφερειακών αρχών - BRUTON 146 : αντιθέτως, δεν θεωρεί πρόσφορη την ιδέα σύστασης νέου οργάνου και προτιµά να παραχωρηθεί ένας ειδικός ρόλος στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συµβουλίου της Ευρώπης σε θέµατα ΚΕΠΠΑ, ανθρωπίνων δικαιωµάτων και αναθεώρησης των Συνθηκών - ΕΙΝΕΜ 147 : απορρίπτει ρητώς αυτή την ιδέα - KILJUNEN-VANHANEN-HLE-KORHONEN 148 : δεν βλέπουν τη χρησιµότητα ενός δεύτερου σώµατος και εκτιµούν ότι µάλλον αυτό που χρειάζονται τα εθνικά κοινοβούλια είναι ενισχυµένοι µηχανισµοί συνεργασίας, των οποίων το µέσον θα µπορούσε να είναι η COSAC, εφόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνωρισθεί ως ισότιµος εταίρος - BARRAU 149 : αντιτίθεται στην ιδέα ενός δεύτερου σώµατος, εκφράζει όµως την ιδέα ενός σώµατος που θα αποτελείται κατά τα 3/4 από µέλη των εθνικών κοινοβουλίων και κατά το 1/4 από µέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και το οποίο θα εκλέγει τον Πρόεδρο της Ένωσης, θα διαθέτει δικαίωµα πρωτοβουλίας και θα συµµετέχει στον έλεγχο του σεβασµού της επικουρικότητας (πρβλ. 5.2). Το σώµα αυτό θα συνέρχεται δύο φορές τον χρόνο στο Στρασβούργο και θα διαθέτει γραµµατεία 142 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 82/02). 143 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 102/02). 144 Γαλλική Γερουσία (CONV 12/02). 145 Ρουµανικό Κοινοβούλιο (CONV 41/02). 146 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 147 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 148 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 82/02). 149 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 84/02). DV\ doc 13/20 PE /Αναθ. 2

14 - ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ 150 : επίσης πιστεύει ότι ένα δεύτερο σώµα θα περιέπλεκε τη διαδικασία και απορίπτει την ιδέα - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 151 : απορρίπτει την ιδέα ενός δεύτερου νοµοθετικού σώµατος αποτελούµενου από εκπροσώπους των εθνικών κοινοβουλίων και ζητεί τη βελτίωση της συνεργασίας µεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων και τη µεταρρύθµιση της COSAC - BÖSCH 152 και KURZMANN 153 : προτείνουν τα εξής: το Συµβούλιο στον 1ο πυλώνα θα πρέπει να λειτουργεί ως ένα Πρώτο Σώµα. Το Πρώτο Σώµα να αποτελείται από 2 µέλη ανά κράτος µέλος (τον υπουργό για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και τον υπουργό για τη σχετική πολιτική). Οι συνεδριάσεις θα πρέπει να είναι δηµόσιες. Για τον BÖSCH 154, η ψηφοφορία θα πρέπει να είναι σύµφωνη µε όσα συµφωνήθηκαν στη Νίκαια 6.3 Ενίσχυση του ελέγχου των κυβερνήσεων από τα εθνικά κοινοβούλια - ΕΙΝΕΜ 155 : πιστεύει ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα πρέπει να ενισχύσουν τον ρόλο τους κυρίως µέσω του ελέγχου που ασκούν στις κυβερνήσεις τους (ενδεχοµένως µε τη χρήση ψηφισµάτων δεσµευτικών για την κυβέρνηση) - η παρέµβαση των KREIZBERG-KAM 156 δίδει επίσης έµφαση στον έλεγχο σε εθνικό επίπεδο και προτείνει, στο πλαισιο αυτό, τη βελτίωση των ανταλλαγών πληροφοριών και εµπειριών µέσω της διοργάνωσης κοινών συνεδριάσεων των επιτροπών ευρωπαϊκών υποθέσεων των εθνικών κοινοβουλίων και την καθιέρωση άµεσων επαφών µεταξύ των πολιτικών κοµµάτων και των µελών των διαφόρων κοινοβουλίων - BÖSCH 157 και KURZMANN 158 : πιστεύουν ότι οι υπουργοί του Συµβουλίου θα πρέπει να υπόκεινται σε εντολή του εθνικού κοινοβουλίου τους 7. Περιφέρειες - HJM WALLÉN 159 : θεωρεί ότι η ρύθµιση των σχέσεων µεταξύ των κρατών µελών και των τοπικών ή περιφερειακών οργάνων πρέπει να παραµείνει στην εθνική αρµοδιότητα - PALACIO 160 : εφιστά την προσοχή στον κίνδυνο να ευνοηθεί η ανάπτυξη "θεσµικών συντεχνιών" σε κάθε επίπεδο αρµοδιότητας (εθνικής, περιφερειακής, κοινοτικής), σε µια προσπάθεια διατήρησης, ή και ανάπτυξης του πεδίου των αρµοδιοτήτων τους - MICH-DE GUCHT-DI RUPO 161 : προτείνουν όπως τα κράτη µέλη κοινοποιήσουν κατάλογο των περιφερειών µε νοµοθετικές εξουσίες, µε επέκταση των αρµοδιοτήτων τους, στις οποίες θα µπορούσαν να παραχωρηθούν ειδικές συµβουλευτικές εξουσίες 150 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 102/02). 151 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 152 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 153 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 119/02). 154 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 155 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 81/02). 156 Εσθονικό Κοινοβούλιο (CONV 95/02). 157 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 158 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 119/02). 159 Σουηδική Κυβέρνηση (CONV 29/02). 160 Ισπανική Κυβέρνηση (CONV 56/02). 161 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02). PE /Αναθ. 2 14/20 DV\ doc

15 - BÖSCH 162 : πιστεύει ότι θα πρέπει να δοθεί στην Επιτροπή των Περιφερειών καθεστώς ισότιµο εκείνου του ΕΚ, του Συµβουλίου, της Επιτροπής και του ΕΚ πιστεύει επίσης ότι η Επιτροπή των Περιφερειών και οι συνταγµατικές περιφέρειες θα πρέπει να έχουν το δικαίωµα προσφυγής ενώπιον του ΕΚ 8. Κοινωνία των πολιτών - BERÈS-HÄNSCH 163 : υπογραµµίζουν τη σηµασία της ανάπτυξης του ευρωπαϊκού δηµόσιου χώρου, ιδίως χάρη στην κοινωνία των πολιτών - ΗΑΙΝ 164 : προτείνει τη βελτίωση της διαβούλευσης µε τους πολίτες πριν από την υποβολή νοµοθετικών προτάσεων - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 165 : ζητεί τη θεσµοποίηση του διαλόγου µε την κοινωνία των πολιτών 9. Στενή συνεργασία - Η προσφυγή στη στενή συνεργασία κρίνεται αναγκαία για το µέλος NAHTIGAL Κατά TEUF 167, µπορεί να εξετασθεί, ενώ κατά BARRAU 168 κρίνεται ως κάτι φυσικό υπό το πρίσµα της ανάπτυξης των αρµοδιοτήτων της Ένωσης - IDRAC 169 : αναφέρεται σε µια πρωτοπορία κρατών που θέλουν να βαδίσουν µε ταχύτερο ρυθµό στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης - BERÈS-HÄNSCH 170 : θεωρούν ότι τα κράτη της Ευρω-οµάδας θα πρέπει να συµµετάσχουν σε µια στενότερη συνεργασία µε επιστέγασµα τη γενίκευση της ειδικής πλειοψηφίας και της συναπόφασης στους τοµείς της πολιτικής για την απασχόληση και της καταπολέµησης της φτώχειας και των αποκλεισµών - BARRAU 171 : φαίνεται να κινείται προς την ίδια κατεύθυνση 10. Θεσµικά όργανα 10.1 Προεδρία: - BERÈS-HÄNSCH 172 : τάσσονται υπέρ του να αποδοθεί µεγαλύτερη σηµασία στα πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως προς τον Πρόεδρο του Συµβουλίου και τον Πρωθυπουργό - BARRAU 173 : τάσσεται υπέρ ενός Προέδρου εκλεγόµενου για πενταετή θητεία, σε µια πρώτη φάση από µία Συνέλευση αποτελούµενη από εκπροσώπους των εθνικών κοινοβουλίων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και έπειτα µε άµεση καθολική ψηφοφορία: ο Πρόεδρος θα εκπροσωπεί την Ένωση στο εξωτερικό και θα προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου 162 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 163 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 63/02). 164 Αγγλική Κυβέρνηση (CONV 66/02). 165 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 166 Σλοβενική Κυβέρνηση (CONV 19/02 + CONV 39/02). 167 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 168 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 169 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 170 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 63/02). 171 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 172 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 63/02). 173 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). DV\ doc 15/20 PE /Αναθ. 2

16 - BÖSCH 174 : προτείνει αυτή η οµοσπονδία εθνικών κρατών να διευθύνεται από ένα πενταµελές Προεδρείο που θα αποτελείται από τη σηµερινή Τρόϊκα, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τον Πρόεδρο της Επιτροπής - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 175 : πιστεύει ότι υπάρχουν σοβαρά επιχειρήµατα για τη διατήρηση της εξαµηνιαίας προεδρίας, προτείνει, ωστόσο, ως εναλλακτικές λύσεις, τον ορισµό ενός Προέδρου από το Συµβούλιο για 3-5 χρόνια ή την ανάθεση της προεδρίας στον Γενικό Γραµµατέα 10.2 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: - TEUF 176 : θεωρεί ότι µια ενιαία εκλογική διαδικασία, η αναγνώριση στο ΕΚ δικαιώµατος πρωτοβουλίας και η πλήρης συναπόφαση σε θέµατα προϋπολογισµού αποτελούν βασικά στοιχεία BRUTON 177 : αντιτίθεται ρητώς σε κάθε περιορισµό του µονοπωλίου πρωτοβουλίας της Επιτροπής - ΕΙΝΕΜ 178 : θεωρεί ότι µόνο η παραχώρηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της εξουσίας της συναπόφασης µπορεί να διασφαλίσει τη νοµιµοποίηση µιας απόφασης, εφόσον οι εκπρόσωποι των διαφόρων κρατών µελών µπορεί να µειοψηφήσουν στο Συµβούλιο - KREITZBERG-KAM 179 : ζητούν την ενίσχυση των εξουσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και υποστηρίζουν όχι µόνο τη γενίκευση της συναπόφασης σε συνδυασµό µε την ειδική πλειοψηφία, αλλά και τη δυνατότητα του Κοινοβουλίου να παρεµβαίνει κατά τρόπο ισότιµο µε τα εθνικά κοινοβούλια όσον αφορά τη µεταρρύθµιση των Συνθηκών - BRUTON 180 : υποδεικνύει το ενδεχόµενο αναλογικής εκλογής που θα καλύπτει ολόκληρη την Ευρώπη - HÜBNER 181 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 182 : θεωρούν ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η εξουσία του. - BARRAU 183 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 184 : ζητούν τη µεταρρύθµιση του τρόπου εκλογής των ευρωπαίων βουλευτών και τη γενίκευση της συναπόφασης - DINI 185 : εκφράζεται σαφώς υπέρ της γενίκευσης της συναπόφασης (περιλαµβανοµένου του προϋπολογισµού), σε συνδυασµό µε την ειδική πλειοψηφία - BÖSCH 186 και KURZMANN 187 : πιστεύουν ότι η συναπόφαση µε το ΕΚ ως εύτερο Σώµα θα πρέπει να αποτελεί τον κανόνα σε όλους τους τοµείς του 1ου πυλώνα - KURZMANN 188 : ζητεί την εφαρµογή της συναπόφασης σε όλους τους τοµείς του 1ου πυλώνα 10.3 Συµβούλιο: 174 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 175 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 176 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 177 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 178 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 81/02). 179 Εσθονικό Κοινοβούλιο (CONV 95/02). 180 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 181 Πολωνική Κυβέρνηση (CONV 20/02). 182 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 183 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 184 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 185 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 65/02). 186 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 187 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 119/02). 188 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 119/02). PE /Αναθ. 2 16/20 DV\ doc

17 - TEUF 189 : οι αποφάσεις στο πλαίσιο του Συµβουλίου θα πρέπει να λαµβάνονται µε βάση τη διπλή πλειοψηφία των κρατών µελών και του πληθυσµού - DINI 190 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 191 : υποστηρίζουν τη λήψη των αποφάσεων µε πλειοψηφία στο πλαίσιο του Συµβουλίου - BRUTON 192 : προτείνει την ιδέα µιας προεδρίας των τριών, διάρκειας δεκαοκτώ µηνών ζητεί επίσης να βελτιωθεί η πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Συµβουλίου - KORHONEN 193 : προτείνει µια "οµαδική" προεδρία και θεωρεί υπερβολικό τον αριθµό των οµάδων του Συµβουλίου - BARRAU 194 : συνιστά να διαχωρισθούν προεδρία του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου και προεδρία του Συµβουλίου Υπουργών, να προβλεφθεί συλλογική προεδρία του Συµβουλίου και η σύσταση ενός Συµβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, καθώς και να συσταθεί ένα Συµβούλιο Κοινοτικών Υποθέσεων που θα αναλάβει ένα γενικό καθήκον συντονισµού και θα λογοδοτεί ενώπιον του Κοινοβουλίου - ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ 195 : ζητεί επίσης οι συνεδριάσεις του Συµβουλίου να είναι, τουλάχιστον εν µέρει, δηµόσιεςέφόσον αυτό ενεργεί ως νοµοθετικό σώµα - ΗΑΙΝ 196 : προτείνει τη διαµόρφωση µιας ευρείας ηµερήσιας διάταξης (στην οποία θα περιλαµβάνονται οι στόχοι, οι αρχές και οι δεσµεύσεις που διέπουν έναν συγκεκριµένο τοµέα πολιτικής), όπου θα συµµετέχουν όλα τα θεσµικά όργανα - BÖSCH 197 : στον 2ο και τον 3ο πυλώνα, θα πρέπει να υπάρχουν 3 Συµβούλια: το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο - πρέπει να διατηρηθεί η εξαµηνιαία εκ περιτροπής προεδρία, η οποία να επικεντρώνεται στη βασική λειτουργία του στρατηγικού πολιτικού σχεδιασµού, το Συµβούλιο ΚΕΠΠΑ - αποτελούµενο από τους Υπουργούς Εξωτερικών και Άµυνας διατήρηση της αρχής της εποικοδοµητικής αποχής όλες οι αρµοδιότητες της Επιτροπής στην εξωτερική πολιτική πρέπει να καταργηθούν ο Γενικός Γραµµατέας προεδρεύει του Συµβουλίου ΚΕΠΠΑ, χωρίς δικαίωµα ψήφου οι στρατιωτικές ικανότητες της ΕΕ πρέπει να ενισχυθούν τα εθνικά κοινοβούλια λαµβάνουν την τελική απόφαση όσον αφορά τη χρησιµοποίηση στρατιωτικών δυνάµεων το Συµβούλιο ικαιοσύνης και Εσωτερικών - απαρτίζεται από τους Υπουργούς ικαιοσύνης και Εσωτερικών προεδρεύεται από Γενικό Γραµµατέα χωρίς δικαίωµα ψήφου επικεντρώνεται στον αγώνα κατά της τροµοκρατίας και του οργανωµένου εγκλήµατος και στην δηµιουργία συνοριακής αστυνοµίας - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 198 : προτείνει να έχει το Συµβούλιο το δικαίωµα να προκηρύσσει εκλογές γοα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εφόσον το τελευταίο παύσει την Επιτροπή. Το Νοµοθετικό Συµβούλιο πρέπει να µετατραπεί σε ένα δεύτερο Σώµα. Προτείνει τον χωρισµό του ΣΓΥ σε Συµβούλιο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Συµβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Οι συνεδριάσεις του Νοµοθετικού Συµβουλίου πρέπει να είναι δηµόσιες 189 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 190 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 32/02). 191 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 192 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 193 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 83/02). 194 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 195 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 102/02). 196 Αγγλική Κυβέρνηση (CONV 66/02). 197 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 198 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). DV\ doc 17/20 PE /Αναθ. 2

18 10.4 Επιτροπή: - BRUTON 199 : υπενθυµίζει ότι µια ισχυρή Επιτροπή αποτελεί ίσως το καλύτερο εχέγγυο για την προστασία των συµφερόντων των µικρών κρατών µελών υπ αυτό το πρίσµα, ο Πρόεδρος της Επιτροπής θα πρέπει να εκλέγεται µε καθολική ψηφοφορία, υπό τον όρο να ενισχυθούν οι εξουσίες του (υπερισχύουσα ψήφος, δικαίωµα ορισµού πρόσθετων επιτρόπων και δικαίωµα αποποµπής των επιτρόπων του) και να κατοχυρωθεί καλύτερα η ανεξαρτησία του (συγκεκριµένα, µε το µη ανανεώσιµο της θητείας του) - IDRAC 200 : τάσσεται επίσης υπέρ της εκλογής του επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας µε άµεση καθολική ψηφοφορία, είτε αυτός είναι ο Πρόεδρος της Επιτροπής είτε πρόκειται για άλλο πρόσωπο - TEUF 201 : ο Πρόεδρος της Επιτροπής πρέπει να εκλέγεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή σε συνάρτηση µε τις ευρωπαϊκές εκλογές - SEVERIN 202 : οι εκτελεστικές της εξουσίες θα πρέπει να ενισχυθούν - BARRAU 203 καθώς και MICH-DE GUCHT-DI RUPO 204 : θεωρούν ότι θα πρέπει να αναλάβει το σύνολο των εκτελεστικών καθηκόντων, µε απλοποίηση τους συστήµατος επιτροπολογίας - ΑΤΤΑΛΙ ΗΣ 205 : εκφράζει την προσήλωσή του στον κανόνα του ενός Επιτρόπου ανά χώρα - BÖSCH 206 : προτιµά τη διατήρηση της ισχύουσας µεθόδου για τον ορισµό των µελών της Επιτροπής και του Προέδρου της πιστεύει ότι η Επιτροπή δεν πρέπει να έχει το δικαίωµα διάλυσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι πρέπει να υπάρχει ένας Επίτροπος ανά κράτος µέλος και ότι η Επιτροπή δεν πρέπει να διαθέτει αρµοδιότητες επί της εξωτερικής πολιτικής - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 207 : επιθυµεί να καταστεί η Επιτροπή το κεντρικό σώµα διακυβέρνησης, µε διευρυµένο ρόλο στη διαµόρφωση της ηµερήσιας διάταξης του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου, καθώς και την εκλογή του Προέδρου της Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Οι υποψήφιοι θα πρέπει να ορίζονται από τα ευρωπαϊκά κόµµατα. Ο Πρόεδρος θα επιλέγει τους Επιτρόπους του, των οποίων ο αριθµός δεν πρέπει να είναι συγκεκριµένος. Η εκλογή θα πρέπει να εγκρίνεται από την πλειοψηφία του Συµβουλίου. Η Επιτροπή πρέπει να διατηρήσει την αποκλειστικότητα του δικαιώµατος πρωτοβουλίας ικαστήριο: - Κατά TEUF 208, δικαιολογείται η καθιέρωση ευρωπαϊκής συνταγµατικής προσφυγής - DUFF 209 και FARNLEITER 210 : θεωρούν πτυχή της ιθαγένειας την αναγνώριση του δικαιώµατος προσφυγής ενώπιον του ικαστηρίου για τους πολίτες που θίγονται από κάποια νοµική πράξη της Ένωσης 199 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 200 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 201 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 202 Ρουµανικό Κοινοβούλιο (CONV 41/02). 203 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 204 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02). 205 Κυπριακή Κυβέρνηση (CONV 102/02). 206 Αυστριακό Κοινοβούλιο (CONV 80/02). 207 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 208 Γερµανικό Οµοσπονδιακό Συµβούλιο (Bundesrat) (CONV 23/02 + CONV 24/02). 209 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 57/02). 210 Αυστριακή Κυβέρνηση (CONV 58/02). PE /Αναθ. 2 18/20 DV\ doc

19 - KAVAN 211 : ζητεί επίσης αµεσότερη πρόσβαση στο ΕΚ 11. Μέσα 11.1 Ιεράρχηση των κανόνων: - TIILIKAINEN 212, BRUTON 213 και ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 214 (µε αφετηρία το µέληµα για απλοποίηση της Συνθήκης) υποστηρίζοντας µια καλύτερη διάκριση των νοµοθετικών και εκτελεστικών εξουσιών της Ένωσης, φαίνονται να κινούνται προς την κατεύθυνση µιας ιεράρχησης των κανόνων - IDRAC 215 : εγείρει επίσης το ζήτηµα της διάκρισης µεταξύ κανόνων νοµοθετικού χαρακτήρα και κανόνων εφαρµογής και συγχρόνως το θέµα της διασάφησης όσον αφορά την άσκηση των νοµοθετικών και την άσκηση των εκτελεστικών καθηκόντων MICH-DE GUCHT-DI RUPO 216 : θεωρούν απολύτως απαραίτητη µια τέτοια διάκριση - BARRAU 217 : κρίνει αναγκαία την καθιέρωση ιεράρχησης των κανόνων και τη θεωρεί πτυχή της απλοποίησης - DUFF 218 : προτείνει µια αναθεωρηµένη τυπολογία των νοµικών πράξεων η οποία θα αποδέχεται εµµέσως κάποια ιεράρχηση των κανόνων - ΗΑΙΝ 219 : διακρίνει 3 µορφές δράσης: Κανονισµοί, οι οποίοι δεν απαιτούν περαιτέρω νοµοθεσία εφαρµογής σε εθνικό επίπεδο, Οδηγίες Πλαίσιο, οι οποίες θέτουν έναν γενικό στόχο και επιτρέπουν στα κράτη µέλη να αποφασίσουν πώς θα τον επιτύχουν, και µη δεσµευτικά µέσα, όπως η στοχοδότηση και η πίεση από την οµάδα η επιτροπολογία είναι υπερβολικά αδιαφανής. Οι εκλεγµένοι εκπρόσωποι θα πρέπει να εξετάζουν περισσότερο τα µέτρα εφαρµογής. - DINI 220 : δεν πιστεύει ότι πρέπει να πραγµατοποιηθεί µια αυστηρή αντιστοίχιση των διαφόρων µορφών νοµοθετικών µέσων µε τις διαφορετικές αρµοδιότητες. Κατά τη γνώµη του, το θεσµικό όργανο που διαθέτει το δικαίωµα πρωτοβουλίας, δηλαδή η Επιτροπή, είναι αρµόδια να επιλέξει το κατάλληλο µέσον, στο πλαίσιο µιας ιεραρχίας αποσαφηνισµένων κανόνων - ΙΩΑΚΕΙΜΙ ΗΣ 221 : πιστεύει ότι τα µέσα θα µπορούσαν να είναι περιορισµένα και να γίνει ευρύτερη χρήση της νοµοθεσίας πλαισίου του ανοικτού συντονισµού και της αµοιβαίας αναγνώρισης 11.2 Τυπολογία των µέσων: - MICH-DE GUCHT-DI RUPO 222 : προτείνουν να βελτιωθούν οι διαδικασίες συντονισµού: οι πολιτικές αρχές θα πρέπει να καθορίζονται από το Συµβούλιο µε ειδική πλειοψηφία και 211 Τσεχική Κυβέρνηση (CONV 115/02). 212 Φινλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 37/02). 213 Ιρλανδικό Κοινοβούλιο (CONV 27/02). 214 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 215 Γαλλικό Κοινοβούλιο (CONV 44/02). 216 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02). 217 Γαλλική Εθνοσυνέλευση (CONV 13/02 και CONV 30/02). 218 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CONV 22/02 και 57/02). 219 Αγγλική Κυβέρνηση (CONV 66/02). 220 Ιταλικό Κοινοβούλιο (CONV 65/02). 221 Ελληνική Κυβέρνηση (CONV 113/02). 222 Βελγική Κυβέρνηση (CONV 53/02). DV\ doc 19/20 PE /Αναθ. 2