A.C. Diver. (1990). Εφηβεία. Παιδαγωγική Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια Λεξικό, τ.4ος, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα (διασκευή).

Transcript

1 Έκθεση Α Λυκείου: Εφηβεία [Τράπεζα Θεμάτων] Κείμενο 1 Εφηβεία Οι έφηβοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του επόμενου βήματος, που οδηγεί στην ενηλικίωση, ενώ η κοινωνία απαιτεί απ αυτούς να αρχίσουν να προετοιμάζονται για τους νέους ρόλους τους. Παύουν πια να είναι παιδιά εξαρτημένα, που ζουν σ έναν κόσμο φτιαγμένο από τους γονείς τους. Ταυτόχρονα, αρχίζουν να προσεγγίζουν την ανεξαρτησία, συνήθως με την καθοδήγηση των γονιών τους. Προσπαθούν να ενσωματώσουν τους εαυτούς τους και τα οράματά τους στην κοινωνία, να βρουν κάποιον χώρο πολιτισμικά και κοινωνικά αποδεκτό. Γενικά, η εφηβεία θεωρείται περίοδος κρίσης. Υπάρχουν ενήλικες που πιστεύουν πως οι νέοι είναι ιδεαλιστές, απογοητευμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα και ότι δεν έχουν καλές σχέσεις με την παλαιότερη γενιά, από την οποία προσπαθούν να αποδεσμευτούν. Η αντίθετη θεώρηση της εφηβείας θέλει τους νέους να έχουν ενσωματώσει τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά των γονιών τους και να λειτουργούν με βάση αυτά σε ένα περιβάλλον, στο οποίο η γονική εξουσία και καθοδήγηση συνεχώς μειώνεται, καθώς οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους να αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο τους ρόλους των ενηλίκων. Τότε οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να λειτουργούν ως καθοδηγητές και σύμβουλοι, ενώ οι σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και στους νέους χαρακτηρίζονται από αμοιβαίο σεβασμό και φροντίδα. A.C. Diver. (1990). Εφηβεία. Παιδαγωγική Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια Λεξικό, τ.4ος, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα (διασκευή). Κείμενο 2 Συγκρουσιακές σχέσεις γονέων και εφήβων: Μύθος ή πραγματικότητα; Η σχέση γονέων-εφήβων έχει μελετηθεί διεξοδικά από ειδικούς. Ωστόσο, παρατηρείται μεγάλη διαφορά τόσο στα δεδομένα των ερευνών, όσο και στις θεωρητικές προσεγγίσεις. Παρά τις διαφορές, οι περισσότερες κλασικές ψυχολογικές θεωρήσεις της προσωπικότητας έχουν ορισμένες ομοιότητες όσον αφορά στην εφηβεία. Όλοι, λόγου χάριν, συμφωνούν πως η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος αλλαγών, που δημιουργεί άγχος και πίεση στους εφήβους. Παραδοσιακά οι εκδηλώσεις του άγχους και της πίεσης οδηγούσαν στη γενίκευση για τη συγκρουσιακή φύση των σχέσεων γονέων-εφήβων. Η άποψη που επικρατούσε για πολλές δεκαετίες είναι ότι οι γονικές-εφηβικές σχέσεις είναι κυρίως συγκρουσιακές. Μάλιστα ως πρόσφατα αποτελούσε κοινή παραδοχή ότι κατά την περίοδο της εφηβείας αναπτύσσονται συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς και στους εφήβους. Όμως, τα πορίσματα νεότερων μελετών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για τη μεγάλη πλειονότητα η περίοδος της εφηβείας βιώνεται από τους νέους και τις οικογένειές τους χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ακόμη κι όταν υπάρχουν διαφωνίες των εφήβων με

2 τους γονείς και είναι ιδιαίτερα έντονες, οι νέοι πιστεύουν πως δεν έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις σχέσεις τους με τους γονείς. Στις περιπτώσεις βέβαια εκείνες στις οποίες οι οικογενειακές σχέσεις είναι συγκρουσιακές, αποδεικνύεται ότι πράγματι δημιουργούνται ουσιαστικά προβλήματα που επηρεάζουν τη λειτουργία της οικογένειας και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του εφήβου καθώς και τη συμπεριφορά του. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις διαπιστώνεται ότι οι σχέσεις γονέων-εφήβων δεν έγιναν συγκρουσιακές με την αρχή της εφηβείας, αλλά προϋπήρχαν. Χρ. Βιτσιλάκη-Σορωνιάτη. (2002). Συγκρουσιακές σχέσεις γονέων και εφήβων: Μύθος ή πραγματικότητα; Εκπαιδευτική, Οικογενειακή και Πολιτική Ψυχοπαθολογία, τ. Β, Αθήνα: Ατραπός (διασκευή). ΘΕΜΑΤΑ Α1. Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των γονέων κατά την περίοδο της εφηβείας, σύμφωνα με το πρώτο κείμενο; (60-80 λέξεις) Οι γονείς θα πρέπει σταδιακά να παραχωρούν όλο και περισσότερες ελευθερίες στα παιδιά τους, διατηρώντας για τον εαυτό τους το ρόλο του συμβούλου και καθοδηγητή. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τον προγενέστερο πιο παρεμβατικό τους ρόλο και με την προϋπόθεση πως οι έφηβοι αξιοποιούν με σύνεση και υπευθυνότητα τις νέες ελευθερίες τους, οι γονείς θα πρέπει να είναι έτοιμοι να εμπιστευτούν την κρίση των παιδιών τους. Ζητούμενο, άλλωστε, είναι οι έφηβοι να έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους, ώστε σύντομα να είναι σε θέση να λειτουργήσουν ως ενήλικες. Α1. Ποιες είναι, σύμφωνα με το δεύτερο κείμενο, οι απόψεις που υπάρχουν για τις σχέσεις γονέων και εφήβων; (60-80 λέξεις) Σύμφωνα με το δεύτερο κείμενο υπάρχουν δύο αντιτιθέμενες απόψεις για τις σχέσεις γονέων και εφήβων. Η μία άποψη, που είναι και η παλαιότερη, υποστηρίζει πως οι εντάσεις και το άγχος της εφηβείας οδηγούν σε συγκρούσεις τους εφήβους με τους γονείς τους, καθιστώντας έτσι έντονα συγκρουσιακές τις μεταξύ τους σχέσεις. Η δεύτερη και νεότερη άποψη, ωστόσο, βασιζόμενη σε έρευνες επισημαίνει πως οι περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν την εφηβεία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ενώ, ακόμη κι αν υπάρχουν διαφωνίες ή συγκρούσεις, αυτές δεν έχουν ιδιαίτερες επιπτώσεις στις σχέσεις γονέων-εφήβων. Α1. Ποιες απόψεις διατυπώνονται στο κείμενο για την περίοδο της εφηβείας; (60-80 λέξεις) Στο κείμενο διατυπώνονται δύο διαφορετικές απόψεις σχετικά με την εφηβεία. Από τη μία πλευρά υπάρχει η αίσθηση πως οι έφηβοι ως ιδεαλιστές είναι απογοητευμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα κι αυτό τους ωθεί σε μια τάση απόρριψης της παλαιότερης γενιάς απ την οποία και θέλουν να αποδεσμευτούν. Ενώ, από την άλλη διατυπώνεται η σκέψη πως η μετάβαση των εφήβων στην ενηλικίωση γίνεται ομαλότερα, καθώς αυτοί έχουν υιοθετήσει τα ιδανικά και τις πεποιθήσεις των γονιών τους και με τη δική τους

3 καθοδήγηση αξιοποιούν την ανεξαρτησία που τους παρέχεται. Προκύπτει, έτσι, μεταξύ γονιών και εφήβων μια σχέση αμοιβαίου σεβασμού και φροντίδας. Α2. Να δώσετε από έναν πλαγιότιτλο στη δεύτερη παράγραφο (Παραδοσιακά γονείς) και την τρίτη παράγραφο (Στις περιπτώσεις προϋπήρχαν) του δεύτερου κειμένου. 2 η παράγραφος: Αντιτιθέμενες απόψεις σχετικά με την εφηβεία. 3 η παράγραφος: Οι συγκρουσιακές σχέσεις στην οικογένεια επηρεάζουν σημαντικά τους εφήβους. Α2. Πώς επιτυγχάνεται η συνοχή ανάμεσα στις περιόδους της δεύτερης παραγράφου (Παραδοσιακά τους γονείς) του δεύτερου κειμένου; Μάλιστα ως πρόσφατα...: Το βεβαιωτικό επίρρημα «μάλιστα» χρησιμοποιείται για να τονίσει με έμφαση πως μέχρι και πρόσφατα οι σχέσεις γονέων-εφήβων θεωρούνταν συγκρουσιακές. Όσα συμπληρώνονται με το μάλιστα, ενισχύουν και επιβεβαιώνουν όσα είχαν προηγηθεί. Όμως, τα πορίσματα νεότερων μελετών...: Ο αντιθετικός σύνδεσμος «όμως», σε λειτουργία επιρρήματος εδώ, ενισχύει τη συνοχή των περιόδων του κειμένου, καθώς δηλώνει την αντίθεση ανάμεσα σε όσα θεωρούσαν παλαιότερα ως δεδομένα για την εφηβεία και σε όσα προκύπτουν πλέον από πορίσματα ερευνών. Α2. Να χωρίσετε τη δεύτερη παράγραφο (Παραδοσιακά τους γονείς) του δεύτερου κειμένου σε δυο παραγράφους και να αιτιολογήσετε τη διαφορετική παραγραφοποίηση. 1 η παράγραφος: Παραδοσιακά οι εκδηλώσεις του άγχους... συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς και στους εφήβους. 2 η παράγραφος: Όμως, τα πορίσματα νεότερων μελετών... σημαντικές επιπτώσεις στις σχέσεις τους με τους γονείς. Στην πρώτη παράγραφο αναφέρεται η κυρίαρχη άποψη για την εφηβεία που ίσχυε μέχρι και πρόσφατα, ενώ στη δεύτερη παράγραφο καταγράφονται τα πορίσματα νεώτερων μελετών, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την παλαιότερη θεώρηση της εφηβείας. Β1. Να δημιουργήσετε από μία πρόταση με ένα αντώνυμο των λέξεων του πρώτου κειμένου με έντονη γραφή: παύουν, εξαρτημένα, ενήλικες, απογοητευμένοι, μειώνεται. παύουν συνεχίζουν εξαρτημένα ανεξάρτητα ενήλικες ανήλικοι απογοητευμένοι ευχαριστημένοι μειώνεται αυξάνεται

4 Οι έφηβοι συνεχίζουν σε πολλές περιπτώσεις να ερμηνεύουν την πραγματικότητα σύμφωνα με τις απόψεις και τις αντιλήψεις των γονιών τους. Βασική επιδίωξη των γονιών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους, ώστε να γίνουν ανεξάρτητα και υπεύθυνα άτομα. Οι ανήλικοι έχουν πάντοτε ανάγκη την προστατευτική παρουσία κάποιου ενήλικα. Οι γονείς είναι ευχαριστημένοι, όταν βλέπουν πως η προσπάθειά τους έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η απόδοση των εφήβων αυξάνεται, όταν ζουν σ ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον κι έχουν τη συνεχή στήριξη των γονιών τους. B1. «Γενικά, η εφηβεία θεωρείται περίοδος κρίσης». Χρησιμοποιώντας την παραπάνω πρόταση, να δημιουργήσετε μια παράγραφο λέξεων. Γενικά, η εφηβεία θεωρείται περίοδος κρίσης, καθώς η μετάβαση στην ενηλικίωση συνοδεύεται από σημαντικές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση των νέων. Η προσπάθεια διαμόρφωσης και εδραίωσης μιας ταυτότητας που να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του εφήβου, τον φέρνει συχνά σε σύγκρουση με τις προσδοκίες των γονιών του. Ενώ, συνάμα, η ολοένα εντονότερη επιθυμία του για ανεξαρτησία εντείνει τις μεταξύ τους προστριβές, με αποτέλεσμα ο έφηβος να βιώνει συχνά συναισθηματικές διακυμάνσεις και απογοητεύσεις. B1. Να συντάξετε μία παράγραφο λέξεων στην οποία να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις/φράσεις του κειμένου με έντονη γραφή: νέους ρόλους, ανεξαρτησία, πεποιθήσεις και ιδανικά, αμοιβαίο σεβασμό και φροντίδα, σχέση γονέων-εφήβων. Η σχέση γονέων-εφήβων μπορεί να χαρακτηρίζεται από αμοιβαίο σεβασμό και φροντίδα, αρκεί αφενός οι γονείς να αντιλαμβάνονται και να αποδέχονται την ανάγκη των εφήβων για ανεξαρτησία κι αφετέρου οι έφηβοι να σέβονται τις εύλογες ανησυχίες των γονιών τους. Οι έφηβοι, άλλωστε, καθώς προετοιμάζονται να υιοθετήσουν τους νέους ρόλους τους στην ενήλικη ζωή, είναι βέβαιο πως θα διατηρήσουν πολλές πεποιθήσεις και ιδανικά των γονιών τους. Β2. Να επισημάνετε ποιες από τις λέξεις με έντονη γραφή των παρακάτω προτάσεων έχουν κυριολεκτική / δηλωτική και ποιες μεταφορική / συνυποδηλωτική σημασία: 1. Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να λειτουργούν ως καθοδηγητές και σύμβουλοι. Κυριολεκτική δηλωτική 2. [Οι νέοι] έχουν ενσωματώσει τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά των γονιών τους.

5 Μεταφορική συνυποδηλωτική 3. Η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος αλλαγών, που δημιουργεί άγχος και πίεση στους εφήβους. Κυριολεκτική δηλωτική Β2. Να επισημάνετε ποιες από τις παρακάτω προτάσεις του πρώτου κειμένου χρησιμοποιούνται με κυριολεκτική / δηλωτική και ποιες με μεταφορική / συνυποδηλωτική σημασία: 1. «Οι έφηβοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του επόμενου βήματος». = Μεταφορική / συνυποδηλωτική 2. «[Οι περισσότεροι] ενήλικες πιστεύουν». = Κυριολεκτική δηλωτική 3. «Θέλει τους νέους να έχουν ενσωματώσει τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά των γονιών τους». = Μεταφορική / συνυποδηλωτική Β2. Να επισημάνετε ποιες από τις παρακάτω προτάσεις του πρώτου κειμένου χρησιμοποιούνται με κυριολεκτική-δηλωτική και ποιες με μεταφορική-συνυποδηλωτική σημασία: 1. «Οι έφηβοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του επόμενου βήματος». Μεταφορική συνυποδηλωτική 2. «Προσπαθούν να ενσωματώσουν τους εαυτούς τους και τα οράματά τους». Μεταφορική συνυποδηλωτική 3. «Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να λειτουργούν ως καθοδηγητές και σύμβουλοι». Κυριολεκτική

6 Κείμενο Εφηβεία Η εφηβεία αποτελεί μία μεταβατική περίοδο στη ζωή του ανθρώπου, η οποία αρχίζει με το τέλος της παιδικής ηλικίας και οδηγεί στην ενηλικίωση. Κατά τη διάρκειά της, συντελούνται βιολογικές, σωματικές και ψυχολογικές μεταβολές, που επηρεάζουν και διαμορφώνουν τη στάση του εφήβου απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους, ενηλίκους και συνομηλίκους, καθώς και τις απόψεις και τις ιδέες του απέναντι σε αρχές και αξίες που επικρατούν στην κοινωνία, όπου ζει. Επίσης, η εφηβεία είναι μία περίοδος αναζήτησης ταυτότητας, ατομικότητας, προσωπικών επιλογών και στάσης ζωής. Όμως, σήμερα οι αναζητήσεις αυτές γίνονται όλο και πιο δύσκολες λόγω των κοινωνικών συνθηκών, καθώς η ρευστότητα της σημερινής οικογενειακής δομής δημιουργεί αντιφάσεις και ασυνέχειες στον τρόπο με τον οποίο οι γονείς και τα παιδιά βιώνουν τους ρόλους τους. Ο έφηβος έχει ανάγκη να του αναγνωρίζουν ελευθερία και αυτονομία. Χρειάζεται το δικό του χώρο, ο οποίος συμβολίζει την ατομικότητα και τη διαφορετικότητά του. Οι προσωπικές επιλογές στο ντύσιμο, η διευθέτηση του προσωπικού χώρου και χρόνου, η επιλογή των φίλων, του τρόπου διασκέδασης, της ελευθερίας λόγου και πράξεων, η ανάληψη ορισμένων ευθυνών και η αναγνώριση από τους γονείς των ικανοτήτων του είναι τα στοιχεία που συντελούν στην απόκτηση ξεχωριστής αυτόνομης ταυτότητας και συνθέτουν την αλλαγή της σχέσης του παιδιού με τους γονείς του. Ασφαλώς, όπως ο έφηβος βρίσκεται σε φάση αναζήτησης ταυτότητας, έτσι και ο γονιός βρίσκεται σε φάση αναζήτησης του γονεϊκού του ρόλου. Καθώς έρχεται αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες συμπεριφορές και νέες ανάγκες, πολλές φορές δυσκολεύεται να βάλει όρια. Η ταυτότητα του εφήβου δομείται γύρω από δύο βασικούς άξονες. Ο πρώτος αφορά την «ταυτότητα του φύλου», δηλαδή την αναγνώριση και την αποδοχή για τον εαυτό του των σωματικών, ψυχολογικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών που διακρίνουν το φύλο στο οποίο ανήκει βιολογικά. Ο δεύτερος άξονας αφορά την «κοινωνική ταυτότητα», δηλαδή τη διαμόρφωση της ιδεολογίας, των ηθικών αξιών, των κοινωνικών στάσεων και των επαγγελματικών επιλογών. Η κοινωνική ταυτότητα αναφέρεται στη θέση, στις ενέργειες και στη λειτουργία του ατόμου ως μέλους της κοινωνίας. Αν σκεφθούμε, λοιπόν, τη σημασία των παραπάνω «ταυτοτήτων», θα καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους η εφηβεία θεωρείται πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του ανθρώπου. Προς το τέλος της εφηβείας ο έφηβος, έχοντας πλέον επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με τους γονείς και τ αδέλφια του, έχοντας δοκιμαστεί στις σχέσεις του (σχέσεις βαθιάς φιλίας, αντιπαλότητας, εχθρότητας, αγάπης) με τους συνομηλίκους του, έχοντας υιοθετήσει ηθικές αξίες και ιδεολογικά πρότυπα, αισθάνεται ικανός να ενεργεί ως μέλος της κοινωνίας των ενηλίκων. Θ. Γιοβαζολιάς κ.α. (2011). Συνεργασία εκπαιδευτικών οικογένειας, Αθήνα: ΥΠΔΒΜΘ, Γ. Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης. ΙΔΕΚΕ (διασκευή).

7 ΘΕΜΑΤΑ Α1. Ποιες αλλαγές, σύμφωνα με το κείμενο, συντελούνται στον έφηβο κατά τη διάρκεια της εφηβείας και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών; (60-80 λέξεις) Σύμφωνα με το κείμενο, κατά τη διάρκεια της εφηβείας συντελούνται βιολογικές, σωματικές και ψυχολογικές μεταβολές, οι οποίες επηρεάζουν κι εν τέλει διαμορφώνουν τη στάση του εφήβου τόσο απέναντι στον εαυτό του όσο και απέναντι στους άλλους. Από τις αλλαγές αυτές επηρεάζονται, επίσης, οι απόψεις και οι ιδέες του εφήβου απέναντι στο σύστημα αρχών και αξιών της κοινωνίας στην οποία ζει. Ενώ, συνάμα, έχουν σημαντική επίδραση και στην τελική διαμόρφωση της ταυτότητας, της προσωπικότητας και των γενικότερων ατομικών επιλογών του εφήβου. Α1. Ποιες είναι οι αλλαγές, σύμφωνα με το κείμενο, που σηματοδοτούν το τέλος της εφηβείας; (60-80 λέξεις) Το τέλος της εφηβείας σηματοδοτείται από την αίσθηση του εφήβου πως είναι πια ικανός να ενεργήσει ως μέλος της κοινωνίας των ενηλίκων. Αίσθηση, η οποία προκύπτει ύστερα από τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων του εφήβου με τους γονείς και τα αδέρφια του, κι αφού έχει δοκιμαστεί στις διάφορες εκφάνσεις των σχέσεων με τους συνομηλίκους του, αφού δηλαδή έχει γνωρίσει τη φιλία, την εχθρότητα, μα και την αγάπη. Ενώ, παράλληλα, έχει ήδη διαμορφώσει το πλαίσιο των ηθικών του αξιών και των ιδεολογικών του προτύπων. Α1. Για ποιους λόγους, σύμφωνα με το κείμενο, ο έφηβος επιθυμεί να αισθάνεται ελεύθερος και αυτόνομος; (60-80 λέξεις) Η επιθυμία του εφήβου να αισθάνεται ελεύθερος και αυτόνομος οφείλεται στην ανάγκη απόκτησης και διαμόρφωσης της ξεχωριστής του ταυτότητας. Ο έφηβος μέσα από τις προσωπικές του επιλογές στο ντύσιμο, στον τρόπο διασκέδασης, στους φίλους μέσα από την ελεύθερη διευθέτηση του προσωπικού του χώρου και χρόνου, καθώς και μέσα από την ουσιαστικότερη ελευθερία λόγου και πράξεων, δομεί σταδιακά τη δική του αυτόνομη προσωπικότητα. Εκφράζει, έτσι, την ατομικότητα και τη διαφορετικότητά του, και προχωρά στην αναδιαμόρφωση των σχέσεών του με τους γονείς του, απ τους οποίους επιθυμεί να γίνει αποδεκτός ως ένας αυτόνομος άνθρωπος με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Α2. Ποια είναι η συλλογιστική πορεία που ακολουθεί ο συγγραφέας στη δεύτερη παράγραφο (Ο έφηβος... γονείς του) του κειμένου (επαγωγική ή παραγωγική); Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας. Η συλλογιστική πορεία που ακολουθείται είναι παραγωγική, διότι από τη γενικότερη διαπίστωση πως ο έφηβος έχει ανάγκη να του αναγνωρίζουν ελευθερία και αυτονομία, ο γράφων προχωρά σε επιμέρους στοιχεία, τα οποία ορίζουν την ελευθερία και την αυτονομία του νέου στο επίπεδο των προσωπικών επιλογών (ντύσιμο, διευθέτηση προσωπικού χώρου και χρόνου, επιλογή φίλων κ.ά.).

8 Α2. Με ποιον τρόπο αναπτύσσεται η δεύτερη παράγραφος (Ο έφηβος έχει... γονείς του) του κειμένου; Η παράγραφος αναπτύσσεται με παραδείγματα, καθώς ο συγγραφέας παραθέτει σειρά παραδειγμάτων προκειμένου να προσδιορίσει την αναγκαία ελευθερία των εφήβων. Έτσι, ο προσωπικός χώρος, οι προσωπικές επιλογές στο ντύσιμο, στη διευθέτηση του προσωπικού χώρου, η επιλογή των φίλων, η επιλογή του τρόπου διασκέδασης κ.λπ., λειτουργούν ως ενδεικτικά παραδείγματα της ελευθερίας εκείνης που επιτρέπει στους εφήβους να αποκτήσουν ξεχωριστή αυτόνομη προσωπικότητα. Α2. Πώς επιτυγχάνεται η συνοχή στις περιόδους της πρώτης παραγράφου (Η εφηβεία... ρόλους τους) του κειμένου; Επίσης, η εφηβεία είναι μία περίοδος αναζήτησης... Με το επίρρημα «επίσης» ο συγγραφέας προσθέτει επιπλέον στοιχεία σχετικά με την εφηβεία. Όμως, σήμερα οι αναζητήσεις αυτές γίνονται όλο και πιο δύσκολες... Με την επιρρηματική χρήση του αντιθετικού συνδέσμου «όμως» τονίζεται η αντίθεση με όσα προηγήθηκαν. Β1. Να συντάξετε μία παράγραφο λέξεων στην οποία να χρησιμοποιήσετε τις ακόλουθες λέξεις/φράσεις, με βάση τη σημασία τους στο κείμενο: εφηβεία, μεταβατική περίοδο, ελευθερία, αυτονομία, αλλαγή της σχέσης. Η εφηβεία συνιστά μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία το νέο άτομο διεκδικεί περισσότερη ελευθερία και αυτονομία από τους γονείς του, προκειμένου να διαμορφώσει την προσωπική του ταυτότητα. Ο τρόπος, μάλιστα, με τον οποίο αξιοποιεί την ελευθερία που του παρέχεται, αλλά και η προσωπικότητα που διαμορφώνει σταδιακά, οδηγούν στην αλλαγή της σχέσης του με τους γονείς του. Β1. «Η εφηβεία είναι μία περίοδος αναζήτησης ταυτότητας και προσωπικών επιλογών». Χρησιμοποιώντας την παραπάνω πρόταση, να δημιουργήσετε μία παράγραφο λέξεων. Η εφηβεία είναι μία περίοδος αναζήτησης ταυτότητας και προσωπικών επιλογών. Είναι η περίοδος κατά την οποία οι νέοι διαμορφώνουν τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους, επιλέγουν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό και αρχίζουν να σχεδιάζουν τη μελλοντική τους εξέλιξη. Συνάμα, οι νέοι εν μέσω ποικίλων σωματικών και ψυχολογικών αλλαγών, συνθέτουν το πλαίσιο των ηθικών τους αρχών και θέτουν τις βάσεις για την ξεχωριστή και αυτόνομη ταυτότητά τους.

9 Β1. «Η εφηβεία θεωρείται πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του ανθρώπου». Χρησιμοποιώντας την παραπάνω πρόταση να δημιουργήσετε μία παράγραφο λέξεων. Η εφηβεία θεωρείται πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του ανθρώπου, μιας και κατά τη διάρκειά της συγκροτείται και διαμορφώνεται η προσωπικότητά του. Τα πνευματικά ερεθίσματα που παρέχονται στον νέο, οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής, αλλά και η στάση των γονιών συνιστούν καίριους παράγοντες επίδρασης στην κρίσιμη αυτή διαδικασία αναζήτησης προσωπικής ταυτότητας. Β2. Να επισημάνετε τρία παραδείγματα μεταφορικής / συνυποδηλωτικής χρήσης της γλώσσας στο κείμενο και να αιτιολογήσετε τη χρήση τους. η «ρευστότητα» της σημερινής οικογενειακής δομής... Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη λέξη «ρευστότητα» για να αποδώσει με ιδιαίτερη παραστατικότητα το γεγονός πως η δομή της οικογένειας τείνει να μην έχει πια τη σταθερότητα παλαιότερων εποχών. έχοντας «υιοθετήσει» ηθικές αξίες και ιδεολογικά πρότυπα... Η λέξη «υιοθετήσει» χρησιμοποιείται εδώ μεταφορικά για να δηλώσει εμφατικά την αποδοχή και την αξιοποίηση από τους εφήβους προγενέστερων ηθικών αξιών και προτύπων. σχέσεις «βαθιάς» φιλίας... Το επίθετο «βαθιάς» δίνει παραστατικότερα την έννοια της ουσιαστικής φιλίας. Β2. Να δώσετε στο κείμενο έναν μεταφορικό/συνυποδηλωτικό τίτλο που να περιέχει τη λέξη «εφηβεία» ή παράγωγά της. Ο δρόμος προς την εφηβική ταυτότητα, είναι δρόμος αλλαγών! Β2.α. Να επισημάνετε στην τέταρτη παράγραφο (Η ταυτότητα... του ανθρώπου) δύο φράσεις ειδικού λεξιλογίου. ταυτότητα του φύλου κοινωνική ταυτότητα Β2.β.Να αιτιολογήσετε τη χρήση τους από τον συγγραφέα. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί φράσεις ειδικού λεξιλογίου καθώς επιθυμεί να πραγματευτεί με επιστημονικό τρόπο το εξεταζόμενο θέμα. Αξιοποιεί, έτσι, όρους της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας προκειμένου να αποδώσει με σαφή τρόπο δύο βασικά ζητούμενα της εφηβικής ηλικίας.

10 Εφηβεία Η εφηβεία είναι μια εποχή με αντιδράσεις τρόποι εκδήλωσης της εφηβικής αντίδρασης: οι νέοι αντιδρούν με ποικίλους τρόπους προς τους ενήλικες ανάλογα με τη συμπεριφορά των ενηλίκων, την προσωπικότητά τους και το πρόβλημα που προκύπτει. Οι κυριότεροι τρόποι είναι : 1. με (μικρές ή μεγάλες) επαναστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε παθογενή κοινωνική συμπεριφορά (παρανομία, ναρκωτικά, ομάδες περιθωρίου ). 2. με εσωστρέφεια : κλείνονται στον εαυτό τους, θεωρούν πως οι γονείς τους δεν τους κατανοούν και αποσύρονται σε μια μοναξιά που οι γονείς δεν υποπτεύονται και που κάποιες φορές μπορεί να έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα (αυτοκτονίες, ένταξη σε παραθρησκευτικές / παραψυχολογικές οργανώσεις). η εφηβεία μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις : 1. ο έφηβος καταπολεμά τις παραδοσιακές αξίες, αλλά και έχει ανάγκη από πρότυπα συμπεριφοράς και ακολουθεί ιδεολογίες ή πιστεύει τυφλά σε νέες αυθεντίες. 2. αμφισβητεί την προστατευτικότητα των γονιών, αλλά και τους κατηγορεί για αδιαφορία. 3. έχει ανάγκη από την παρουσία ανθρώπων γύρω του, αλλά και πολύ συχνά αποζητά την μοναξιά. 4. συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητάς του, που άλλοτε τη διατυμπανίζει και άλλοτε προσπαθεί να την αποκρύψει.

11 η εφηβεία μια εποχή γεμάτη αμφισβητήσεις : τομείς που εντοπίζεται η αμφισβήτηση : 1. δομή της κοινωνίας : κοινωνικές ανισότητες, εκμετάλλευση, συμβιβασμός, καταπίεση, δουλοπρέπεια. 2. θέση της νεολαίας στην κοινωνία : διεκδικούν την ενεργητική συμμετοχή τους στο κοινωνικό σύνολο. 3. πολιτικό σύστημα : αμφισβητούν το κύρος της εξουσίας που νομιμοποιεί την αδικία, την έλλειψη της ελευθερίας, της ειρήνης. 4. τις παραδοσιακές οικογενειακές σχέσεις (αυταρχισμός, υπερπροστασία των γονέων). 5. παραδόσεις (πατρίδα, θρησκεία, ήθη και έθιμα). 6. εκπαίδευση. 7. προσωπικές σχέσεις (φιλία, έρωτας ). Οι αλλαγές που παρατηρούνται στις σχέσεις εφήβων και των γονιών τους : 1. το αλάθητο των γονέων κλονίζεται στην συνείδηση του νέου. 2. ο νέος διεκδικεί την αυτονομία του και την αναγνώριση της προσωπικότητας του. 3. επιδιώκει να απαλλαγεί από τον προστατευτικό κλοιό των γονέων, τον οποίο αντιλαμβάνεται ως καταπιεστική συμπεριφορά και παρέμβαση στην προσωπική του ζωή. 4. θεωρεί τις ιδέες των γονέων του αναχρονιστικές, ξεπερασμένες και προσκολλάται σε ιδέες και τρόπους ζωής που τονίζουν τη διαφορά νοοτροπίας ανάμεσα σ αυτόν και τους γονείς του. Οι σχέσεις γίνονται πιο δυσχερείς, όταν οι γονείς αγνοούν την ιδιαιτερότητα της εφηβικής ηλικίας και τις εσωτερικές αλλαγές που βιώνει ο έφηβος. Τα προβλήματα περιορίζονται, όταν οι γονείς είναι φορείς προοδευτικών αντιλήψεων και μπορούν με το διάλογο να δημιουργήσουν μαζί του σχέσεις ουσιαστικής επικοινωνίας και αμοιβαίου σεβασμού. Τα προβλήματα ενός νέου στην εποχή μας : 1. οι σπουδές του και ό,τι συνεπάγονται αυτές (απομάκρυνση από το οικογενειακό περιβάλλον, οικονομική εξάρτηση από την οικογένεια ) 2. το ζήτημα της επαγγελματικής του αποκατάστασης γίνεται εντονότερη σήμερα λόγω της αυξανόμενης ανεργίας και την έλλειψη σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού. 3. οι σχέσεις με το άλλο φύλο. Οι κοινωνικές προκαταλήψεις, ο πουριτανισμός (κυρίως στην επαρχία), τα ήθη και τα έθιμα δημιουργούν φραγμούς στην σεξουαλική απελευθέρωση του νέου.

12 4. υπάρχει πρόβλημα σωστής παιδείας και γενικότερης μόρφωσης, που να ολοκληρώνει την προσωπικότητα του νέου. Η σημερινή παιδεία στηρίζεται στην εξειδίκευση των γνώσεων και των προσανατολισμών (κυρίως επαγγελματικών) των νέων από πολύ νωρίς. 5. ένταξη στην κοινωνία αναζητώντας ο νέος σήμερα το κοινωνικό του στίγμα οδηγείται συχνά σε ανορθόδοξους τρόπους κοινωνικής προσαρμογής (επιθετικότητα, έγκλημα, άγχος, ναρκωτικά ) 6. το χάσμα γενεών (εντοπίζεται σε: οικογένεια, σχολείο, κοινωνία). 7. ηθικά προβλήματα έλλειψη προτύπων και ιδανικών. Οι νέοι αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα επιλογών, καθώς διαπιστώνουν ότι όσα διδάχτηκαν από την οικογένεια και το σχολείο δεν γίνονται πράξη στην καθημερινή ζωή. 8. η έλλειψη χρόνου. Κατανομή ευθυνών :καθοριστικοί παράγοντες για την επίλυση των προβλημάτων είναι : 1. κοινωνία : για τα προβλήματα των νέων οι ευθύνες αναζητούνται στην οικογένεια, την παιδεία, την πολιτεία και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Με την κατάλληλη αγωγή και την προβολή υψηλών ιδανικών οι παράγοντες αυτοί μπορούν να προλάβουν τέτοιου είδους προβλήματα. 2. νέοι :οι νέοι δεν ευθύνονται βέβαια για την κοινωνική κατάσταση που τους κληροδότησαν οι μεγάλοι, όμως οφείλουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για τα προβλήματα που δημιουργούν και που υφίστανται και οι ίδιοι τις συνέπειές τους. Απαιτείται προσπάθεια για συνεχή αυτοβελτίωση και συνεργασία με τους μεγαλύτερους ώστε να οδηγηθούν στην επίλυση των προβλημάτων τους. Ληπτέα μέτρα για την επίλυση των προβλημάτων της εφηβείας : 1. κοινωνικοποίηση των νέων με το διάλογο 2. παιδεία, αγωγή και επαγγελματική εξειδίκευση που να εφοδιάζουν το νέο, εκτός από τα επαγγελματικά εφόδια, και με τις ανάλογες αρετές, όπως αγάπη, δικαιοσύνη, ελευθερία, αισιοδοξία, αλληλεγγύη, θάρρος, αυτογνωσία και αυτοπειθαρχία. Η λύση είναι δυνατή, όταν κάθε φορέας αναλάβει τις ευθύνες του και συνειδητοποιήσει το χρέος του απέναντι στη νεολαία. «Όταν πάψουμε να συμπαθούμε τη νεότητα, τότε το έργο μας σ αυτό τον κόσμο τελείωσε» (ΜMcDonald, Άγγλος πολιτικός, ).