Ερευνητική εργασία Β2 Θέμα: «ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ» Θέματα και ομάδες: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας- Βοθρατζήδες Πράσινο και Βιοποικιλότητα-Green team Βιώσιμη Μετακίνηση-Μπιπ-μπιπ Κοινωνικά Βιώσιμη Πόλη-Ο νονός και τα τσιράκια του
Ανανεωσιμες Πηγες Ενεργειας Βοθρατζηδες Παναγιωτου Δημητρης Παναγοπουλου Μαρια Παπαδοπουλος Κυριλλος Παπαδοπουλου Πενυ Πεπονη Ευγενια Σαγκριωτης Παναγιωτης Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ Βιώσιμη πόλη Η έννοια της οικολογικής βιώσιμης πόλης αναφέρεται σε μία περιοχή η οποία έχει σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπόψη από το αρχικό ακόμα στάδιο δημιουργίας της, την οικολογική της επιβάρυνση προς το περιβάλλον. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά της είναι: η τοπική παραγωγή τροφίμων, η ελαχιστοποίηση της δαπανούμενης ενέργειας και η παραγωγή αυτής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η διαχείριση του νερού, η διαχείριση των αποβλήτων, η κομποστοποίηση αυτών και η ανακύκλωσή τους και η μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων. Κομποστοιποιηση Η κομποστοποίηση είναι μια φυσική διαδικασία η οποία μετατρέπει τα οργανικά υλικά σε μια πλούσια σκούρα ουσία. Αυτή η ουσία λέγεται κομπόστα ή φούμους ή εδαφοβελτιωτικό. Η κομποστοποίηση είναι ένας πολύ άμεσος και σημαντικός τρόπος ανακύκλωσης. Γεωθερμία Γεωθερμία ή Γεωθερμική ενέργεια ονομάζουμε τη φυσική θερμική ενέργεια της Γης που διαρρέει από το θερμό εσωτερικό του πλανήτη προς την επιφάνεια. Υδροηλεκτρική Ενέργεια Προέρχεται από την εκμετάλλευση των υδάτων των ποταμών. Η υδροηλεκτρική ενέργεια δεν παράγει βλαβερά αέρια και κατά συνέπεια έχει αισθητά μικρότερη επίδραση στην ατμόσφαιρα. Φωτοβολταϊκά Φωτοβολταϊκά χαρακτηρίζονται οι βιομηχανικές διατάξεις μετατροπής της ηλιακής
ενέργειας σε ηλεκτρική. Πρόκειται για ηλεκτρογενήτριες που συγκροτούνται από πολλά φωτοβολταϊκά στοιχεία σε επίπεδη διάταξη που έχουν ως βάση λειτουργίας το φωτοβολταϊκό φαινόμενο. Βιομαζα Γενικά μετά την ενεργειακή κρίση του 1973, η βιομάζα άρχισε να παίζει όλο και σημαντικότερο ρόλο στην κάλυψη των παγκόσμιων ενεργειακών αναγκών. Σήμερα θεωρείται ότι είναι μία σπουδαία πηγή ενέργειας, η οποία είναι δυνατό να συμβάλει στην ενεργειακή επάρκεια μετά την εξάντληση των αποθεμάτων του αργού πετρελαίου, του ορυκτού άνθρακα και του φυσικού αερίου. Ο όρος βιομάζα χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει: α) Τα υλικά ή καλύτερα τα υποπροϊόντα και κατάλοιπα της φυσικής, ζωικής δασικής και αλιευτικής παραγωγής. β) Τα υποπροϊόντα τα οποία προέρχονται από τη βιομηχανική επεξεργασία των υλικών αυτών. γ) Τα αστικά λύματα και σκουπίδια. δ) Τις φυσικές ύλες που προέρχονται είτε από φυσικά οικοσυστήματα π.χ, αυτοφυή φυτά δάση είτε από τεχνητές φυτείες αγροτικού ή δασικού τύπου. Η βιομάζα είναι ανανεώσιμη αφού αποτελεί αποθήκη ενέργειας της οποίας πηγή είναι ο ήλιος και επίσης κατά την καύση της δεν παράγεται CO2. Η ενέργεια από τις πηγές βιομάζας παρουσιάζουν από πολλές απόψεις μια πιο πολύπλοκη εικόνα σε σχέση με τις υπόλοιπες τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτό οφείλεται στη μεγάλη ποικιλία αερίων πετροχημικής βιομηχανίας και τεχνολογιών μετατροπής και στη μεγαλύτερη πρόοδος που έχει διαφανεί σε κάποιους τομείς σε σχέση με άλλους. Η βιομάζα επίσης ίσως παράσχει ενέργεια για μια ποικιλία εφαρμογής, συμπεριλαμβανομένων και της οικιακής και βιομηχανικής θέρμανσης, παράγωγα καυσίμων μεταφοράς και ηλεκτρισμού. Η επιλογή να δώσουμε τις καίριες εξελίξεις χωρίς να επεκταθούμε σε τμήματα της τεχνολογίες τεράστια, δεν μας επιτρέπει να αποδώσουμε αυτά που πρέπει στις εξελίξεις στη πληθώρα των αερίων βιομάζας ή και να αναλύσουμε τις τεχνολογίες μετατροπής αναλυτικά. Γι αυτό το λόγο θα περιοριστούμε σε μια συνολική εξέταση των εξελίξεων στις αγορές, στις ηγετικές τεχνολογίες μετατροπής και σε μερικά από τα θέματα του μέλλοντος της βιομάζας. Γεωθερμία Γεωθερμία ή Γεωθερμική ενέργεια ονομάζουμε τη φυσική θερμική ενέργεια της Γης που διαρρέει από το θερμό εσωτερικό του πλανήτη προς την επιφάνεια. Η μετάδοση θερμότητας πραγματοποιείται με δύο τρόπους: α) Με αγωγή από το εσωτερικό προς την επιφάνεια β) Με ρεύματα μεταφοράς, που περιορίζονται όμως στις ζώνες κοντά στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών, λόγω ηφαιστειακών και υδροθερμικών φαινομένων. Χρησεις Γεωθερμιας Ανάλογα με το θερμοκρασιακό της επίπεδο μπορεί να έχει διάφορες χρήσεις.
H Υψηλής Ενθαλπιας (>150 C) χρησιμοποιείται συνήθως για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η ισχύς τέτοιων εγκαταστάσεων το 1979 ήταν 1.916 ΜW με παραγόμενη ενέργεια 12 106 kwh/yr. Η Μέσης Ενθαλπίας 80 έως 150 C) που χρησιμοποιείται για θέρμανση ή και ξήρανση ξυλείας και αγροτικών προϊόντων καθώς και μερικές φορές και για την παραγωγή ηλεκτρισμού (π.χ. με κλειστό κύκλωμα φρέον που έχει χαμηλό σημείο Η Χαμηλής Ενθαλπίας 25 έως 80 C) που χρησιμοποιείται για θέρμανση χώρων, για θέρμανση θερμοκηπίων, για ιχθυοκαλλιέργειες, για παραγωγή γλυκού νερού. Εφαρμογες Οι εφαρμογές της γεωθερμικής ενέργειας ποικίλουν ανάλογα με τη θερμοκρασία και περιλαμβάνουν: ηλεκτροπαραγωγή (θ>90 C), (παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με δυαδικό κύκλο) θέρμανση χώρων (με καλοριφέρ για θ>60 C, με αερόθερμα για θ>40 C, με ενδοδαπέδιο σύστημα (θ>25 C), ψύξη και κλιματισμό (με αντλίες θερμότητας απορρόφησης για θ>60 C, ή με υδρόψυκτες αντλίες θερμότητας για θ<30 C) θέρμανση θερμοκηπίων και εδαφών επειδή τα φυτά αναπτύσσονται γρηγορότερα και γίνονται μεγαλύτερα με τη θερμότητα (θ>25 C), ή και για αντιπαγετική προστασία ιχθυοκαλλιέργειες (θ>15 C) επειδή τα ψάρια χρειάζονται ορισμένη θερμοκρασία για την ανάπτυξή τους βιομηχανικές εφαρμογές όπως αφαλάτωση θαλασσινού νερού (θ>60 C), ξήρανση αγροτικών προϊόντων, κλπ θερμά λουτρά για θ = 25-40 C Προβλήματα και πλεονεκτήματα Γενικά, η αξιοποίηση της γεωθερμικής ενέργειας συναντά ορισμένα βασικά προβλήματα, τα οποία θα πρέπει να λυθούν ικανοποιητικά για την οικονομική εκμετάλλευση της εναλλακτικής αυτής μορφής ενέργειας. Οι τύποι αυτοί των προβλημάτων είναι ο σχηματισμός επικαθίσεων (ή όπως συχνά λέγεται οι καθαλατώσεις ή αποθέσεις) σε κάθε σχεδόν επιφάνεια που έρχεται σε επαφή με το γεωθερμικό ρευστό, η διάβρωση των μεταλλικών επιφανειών, καθώς και ορισμένες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις (διάθεση των ρευστών μετά τη χρήση τους, εκπομπές τοξικών αερίων, ιδίως του υδροθείου). Όλα αυτά τα προβλήματα σχετίζονται άμεσα με την ιδιάζουσα χημική σύσταση των περισσότερων γεωθερμικών ρευστών. Τα γεωθερμικά ρευστά λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της παραμονής τους σε επαφή με διάφορα πετρώματα περιέχουν κατά κανόνα σημαντικές διαλυμένων αλάτων και αερίων. Η αλλαγή των θερμοδυναμικών χαρακτηριστικών των ρευστών στο στάδιο της εκμετάλλευσης μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ευνοϊκές τόσο για τη χημική προσβολή των μεταλλικών επιφανειών, όσο και για την απόθεση ορισμένων διαλυμένων ή αιωρούμενων στερεών και την απελευθέρωση στο περιβάλλον επιβλαβών ουσιών. Ο σχηματισμός επικαθίσεων σε γεωθερμικές μονάδες μπορεί να ελεγχθεί σε κάποιο βαθμό,
αν όχι ολοκληρωτικά, με μια πληθώρα τεχνικών και μεθόδων. Μερικές από τις πιο τυπικές πρακτικές είναι ο σωστός σχεδιασμός της μονάδας και η επιλογή των κατάλληλων συνθηκών λειτουργίας της, η ρύθμιση του ph του ρευστού, η προσθήκη χημικών ουσιών (αναστολέων δημιουργίας επικαθίσεων) και, τέλος, η απομάκρυνση των σχηματιζόμενων στερεών με χημικά ή φυσικά μέσα, στη διάρκεια προγραμματισμένων ή όχι διακοπών λειτουργίας της μονάδας. Οι διάφορες δυνατότητες ελέγχου της διάβρωσης στις γεωθερμικές μονάδες επικεντρώνονται:(α) στην επιλογή του κατάλληλου υλικού κατασκευής (π.χ. χρήση πολυμερικών υλικών, εναλλακτών θερμότητας από τιτάνιο, Hastelloy κτλ.), (β) στην επικάλυψη των μεταλλικών επιφανειών με ανθεκτικά στη διάβρωση στρώματα, (γ) στην προσθήκη αναστολέων διάβρωσης, και (δ) στον ορθό σχεδιασμό της μονάδας. Η γεωθερμική ενέργεια θεωρείται ήπια μορφή ενέργειας, σε σύγκριση με τις συμβατικές μορφές ενέργειας, χωρίς βέβαια οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εκμετάλλευσή της να είναι συχνά αμελητέες. Η υψηλότερη περιεκτικότητα των γεωθερμικών ρευστών υψηλής ενθαλπίας σε διαλυμένα άλατα και αέρια σε σχέση με τα ρευστά χαμηλής ενθαλπίας επιβάλλουν το διαχωρισμό των επιπτώσεων από την αξιοποίηση της γεωθερμίας. Τα προβλήματα από τη διάθεση των νερών που χρησιμοποιούνται για άμεσες χρήσεις είναι κατά κανόνα ηπιότερα (και σχεδόν μηδενικά) από ότι των ρευστών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την αξιοποίηση των ρευστών υψηλής ενθαλπίας διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή και ταξινομούνται σε συνάρτηση της αιτίας όπως τη χρήση γης, εκπομπές αερίων, τη διάθεση υγρών αποβλήτων, θόρυβο, δημιουργία μικροσεισμικότητας και καθιζήσεις. Η έκταση γης που απαιτείται για την αξιοποίηση της γεωθερμίας (π.χ. για την εγκατάσταση της μονάδας, το χώρο για τις γεωτρήσεις, τις σωληνώσεις μεταφοράς και τους δρόμους πρόσβασης) είναι γενικά μικρότερη από την έκταση της γης που απαιτούν άλλες μορφές ενέργειας (ατμοηλεκτρικοί σταθμοί άνθρακα, υδροηλεκτρικοί σταθμοί κτλ.). Το CO2 που εκπέμπεται από γεωθερμικές μονάδες ποικίλλει ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του πεδίου, καθώς και την τεχνολογία παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας, αν και οι εκπομπές του είναι κατά πολύ μικρότερες από τις αντίστοιχες εκπομπές ατμοηλεκτρικών μονάδων και συγκρίνονται ευνοϊκά και με τις εκπομπές (έμμεσες ή άμεσες) από άλλες ΑΠΕ. Το H2S, λόγω της έντονης οσμής του και της σχετικής τοξικότητάς του, είναι υπεύθυνο τις περισσότερες φορές για τη προκατάληψη που εκδηλώνεται κατά της γεωθερμίας. Οι εκπομπές H2S ποικίλλουν από <0,5 g/kwh μέχρι και 7 g/kwh. Οι εκπομπές του H2S μπορούν να ελεγχθούν σχετικά εύκολα και να μειωθούν σε συγκεντρώσεις 1 ppb με μια πληθώρα μεθόδων, όπως με τη διεργασία Stredford, με την καύση και επανεισαγωγή, με την οξειδωτική μέθοδο Dow κτλ. Η κύρια ανησυχία από την αξιοποίηση της γεωθερμίας υψηλής ενθαλπίας προέρχεται από τη διάθεση των γεωθερμικών νερών στους υδάτινους αποδέκτες. Λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της περιεκτικότητάς του σε διάφορα χημικά συστατικά, το γεωθερμικό ρευστό προτού διατεθεί σε υδάτινους αποδέκτες θα πρέπει να υποστεί κάποια επεξεργασία και να μειωθεί η θερμοκρασία του. Τονίζεται ξανά ότι η περιβαλλοντικά περισσότερο αποδεκτή μέθοδος διάθεσης των γεωθερμικών ρευστών είναι η επανεισαγωγή τους στον ταμιευτήρα. Συγκρινόμενη με τις άλλες ΑΠΕ, η γεωθερμία δεν υστερεί σε περιβαλλοντικά οφέλη. Αυτό βέβαια έρχεται σε προφανή αντίθεση με την εντύπωση που κυριαρχεί ότι ορισμένες ΑΠΕ (π.χ. φωτοβολταικά, αιολική ενεργεία) δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον. Η εντύπωση αυτή μεταβάλλεται όταν κανείς συνυπολογίσει τις επιπτώσεις οποιασδήποτε μορφής ενέργειας σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής μιας τεχνολογίας, αλλά και την επιβάρυνση στο περιβάλλον από την κατασκευή και λειτουργία των μονάδων.
Τα περιβαλλοντικά οφέλη της γεωθερμίας μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: Συνεχής παροχή ενέργειας, με υψηλό συντελεστή λειτουργίας (load factor), >90%. Μικρό λειτουργικό κόστος, αν και το κόστος παγίων είναι σημαντικά αυξημένο σε σχέση και με τις συμβατικές μορφές ενέργειας.* Μηδενικές ή μικρές εκπομπές αερίων στο περιβάλλον. Μικρή απαίτηση γης. Συμβολή στην επίτευξη των στόχων της Λευκής Βίβλου της Ε.Ε. και του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αποτελεί τοπική μορφή ενέργειας με συνέπεια την οικονομική ανάπτυξη της γεωθερμικής περιοχής. Συμβολή στην μείωση της ενεργειακής εξάρτησης μιας χώρας, με τον περιορισμό των εισαγωγών ορυκτών καυσίμων. Η χρήση της Γεωθερμίας παγκοσμίως Η πρώτη βιομηχανική εκμετάλλευση της γεωθερμικής ενέργειας έγινε στο Λαρνταρέλλο (Lardarello) της Ιταλίας όπου από τα μέσα του περασμένου αιώνα χρησιμοποιήθηκε ο φυσικός ατμός για να εξατμίσει τα νερά που περιείχαν βορικό οξύ αλλά και να θερμάνει διάφορα κτήρια. Το 1904 έγινε στο ίδιο μέρος η πρώτη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από τη γεωθερμία (σήμερα παράγονται εκεί 2,5 δισ. kwh/έτος). Σπουδαία είναι η αξιοποίηση της γεωθερμικής ενέργειας από την Ισλανδία όπου καλύπτεται πολύ μεγάλο μέρος των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια και θέρμανση. Κατά το 2005, 72 χώρες έχουν αναπτύξει γεωθερμικές εφαρμογές χαμηλής-μέσης θερμοκρασίας, κάτι που δηλώνει σημαντική πρόοδο σε σχέση με το 1995, όταν είχαν αναφερθεί εφαρμογές μόνο σε 28 χώρες. Η εγκατεστημένη θερμική ισχύης γεωθερμικών μονάδων μέσης και χαμηλής θερμοκρασίας ανήλθε το 2007 στα 28268 MWt, παρουσιάζοντας αύξηση 75% σε σχέση με το 2000, με μέση ετήσια αύξηση 12%. Αντίστοιχα, η χρήση ενέργειας αυξήθηκε κατά 43% σε σχέση με το 2000 και ανήλθε στα 273.372 TJ (75.940 GWh/έτος). Παραγωγή ηλεκτρικής ισχύος με γεωθερμική ενέργεια το 2008 γινόταν σε 24 χώρες. Το 2007 η εγκατεστημένη ισχύς των μονάδων παραγωγής ενέργειας στον κόσμο ανήλθε στα 9735 MWe, σημειώνοντας αύξηση περισσότερων από 800 MWe σε σχέση με το 2005. Βιώσιμο σπίτι Στο πρώτο «Παθητικό σπίτι» που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα είναι στη Πεντέλη. Το κόστος της κατασκευής είναι 10% περισσότερο από το κανονικό, αλλά η ενέργεια που καταναλώνει είναι 90% λιγότερη από ένα συμβατικό σπίτι. Το «Παθητικό σπίτι» που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Γερμανία, δε διαθέτει λεβητοστάσιο, ούτε καυστήρα και ουσιαστικά λειτουργεί σαν ένα θερμός δηλαδή, το κέλυφός του είναι τόσο καλά μονωμένο ώστε η εσωτερική θερμοκρασία του σπιτιού δεν μεταβάλλεται εύκολα σε σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι το χειμώνα η θερμότητα που παράγεται από τα φώτα, τις οικιακές συσκευές και τα ανθρώπινα σώματα επαρκεί για την θέρμανση του σπιτιού. Ωστόσο ο αέρας ανανεώνεται σε όλα τα δωμάτια όλο το 24ώρο μέσο ενός έξυπνου συστήματος. Παράλληλα, το «Παθητικό σπίτι» μπορεί να είναι και μηδενικών ρίπων αν συνδυαστεί με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τα σπίτια αυτά μπορούν να έχουν οποιοδήποτε μέγεθος, ενώ μπορούν να αναβαθμιστούν και τα υπάρχοντα κτίρια, ώστε να μειωθεί δραματικά η ενεργειακή τους κατανάλωση. Κομποστοποιηση
Διαδικασία κομποστοποίησης Τα βακτήρια, οι μύκητες και άλλα μικρόβια είναι οι 'εργάτες' της κομποστοποίησης. Αυτοί υποβοηθούνται κι από πολλούς άλλους μεγαλύτερους οργανισμούς. Κατά τη διάρκεια της κομποστοποίησης, αυτά τα μικρόβια παράγουν διοξείδιο του άνθρακα (CO2), θερμότητα και νερό καθώς αποικοδομούν τα οργανικά υλικά του σωρού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι το κομπόστα (πλούσιο, σκούρο, θριφτό και άοσμο), τέλειο λίπασμα για τον κήπο. Για την αποτελεσματική κομποστοποίηση χρειάζεται: Σωστό μίγμα υλικών (σε σωστές αναλογίες) Σωστό αερισμό Σωστή υγρασία Σωστό μέγεθος υλικών Κομποστοποιήσιμα απορρίμματα Ενώ οτιδήποτε ήταν κάποτε ζωντανό μπορεί να κομποστοποιηθεί, κάποια υλικά είναι καλύτερα να τα χειριστούν επαγγελματίες και να μείνουν μακριά από τον οικιακό κομποστοποιητή μας. Όταν λοιπόν επιλέγετε τα υλικά της κομποστοποίησής σας, αποφύγετε: Απορρίμματα που προσελκύουν ενοχλητικά ζωύφια Άρρωστα ή μολυσμένα από έντομα φυτά Τα λιπαρά φαγητά, όπως το κρέας και τα τυροκομικά, πρέπει να αποφεύγονται επειδή προσελκύουν τρωκτικά, σκυλιά, γάτες, μύγες κ.α.. Τα απορρίμματα των σκύλων και των γατών δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται γιατί μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες. Μπορείτε επίσης να αποφύγετε την προσθήκη άρρωστων φυτών ή φυτών που έχουν προσβληθεί έντονα από έντομα, εκτός αν είστε σίγουροι για την υψηλή θερμοκρασία του κομποστοποιητή σας, οπότε αν μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα διασπαστούν τελείως και δεν θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Αυτό ισχύει και για τα αναπαραγωγικά μέρη των φυτών όπως οι ρίζες και οι σπόροι, τα οποία καλό είναι να αποφεύγονται εκτός αν η θερμοκρασία του Προϋποθέσεις - υλικά κομποστοποίησης Τα μόνα υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή οικιακού κομπόστα συνοψίζονται στα παρακάτω: Ειδικός κάδος κομποστοποίησης (με λίγους ή και καθόλου γαιοσκώληκες) Λίγο χώμα κήπου Εργαλεία κήπου (σκαλιστήρι, ποτιστήρι, ένα μακρύ ξύλο για ανακάτεμα) Μικρό καδάκι κουζίνας για τη συλλογή των υλικών στην κουζίνα Ευρωπαϊκή πρακτική Στην Ευρώπη υπάρχει ένα μεγάλο ρεύμα κατευθυνόμενο προς την οικιακή κομποστοποίηση, η οποία μάλιστα δεν έρχεται σε αντίθεση με καμία άλλη μέθοδο που μπορεί ενδεχομένως να εφαρμόζει ο εκάστοτε δήμος. Η Ελλάδα, με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ 29407/3508/16-12-2002) εναρμονίστηκε με την κοινοτική οδηγία θέτοντας ως ποσοτικούς στόχους τη μείωση στα βιοαποικοδομήσιμα απόβλητα κατά 25%, 50% και 65%, σε σχέση με το 1995, μέχρι το 2010, το 2013 και το 2020 αντίστοιχα. κομποστοποιητή είναι υψηλή οπότε θα διασπαστούν.ρριμμάτων μπορούν να κομποστοποιηθούν. Υδροηλεκτρική Ενέργεια Προέρχεται από την εκμετάλλευση των υδάτων των ποταμών. Η υδροηλεκτρική ενέργεια δεν παράγει βλαβερά αέρια και κατά συνέπεια έχει αισθητά μικρότερη επίδραση στην ατμόσφαιρα. Το μέχρι σήμερα αναξιοποίητο υδροηλεκτρικό δυναμικό της ηπειρωτικής κυρίως Ελλάδος, θα μπορούσε να καλύψει σημαντικό ποσοστό της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης. Σε αρκετές περιοχές της Ηπείρου μπορούν να κατασκευαστούν από ιδιώτες μικροί υδροηλεκτρικοί σταθμοί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Μια από τις αναξιοποίητες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ηπείρου αποτελεί το τεράστιο υδάτινο δυναμικό το οποίο σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις φαίνεται να πλησιάζει το 30% του συνολικού φρέσκου νερού της Ελλάδας. Όλοι οι ποταμοί της Ηπείρου έχουν τις πηγές τους στην οροσειρά της Πίνδου. Η οροσειρά της Πίνδου έχει σημαντικές βροχοπτώσεις και εδαφολογία τέτοια ώστε να μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το υδάτινο δυναμικό από μεγάλες υψομετρικές διαφορές ενώ από την άλλη πλευρά το έδαφος της οροσειράς είναι τέτοιο που ευνοεί τη δημιουργία τεχνητών λιμνών και δεξαμενών ύδατος. Πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι ενώ η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται τη στιγμή που απαιτείται από τους καταναλωτές το νερό το οποίο αποταμιεύεται σε ταμιευτήρες για μελλοντική χρήση για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άρδευση κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων, σαν απόθεμα νερού, εμπλουτισμό λιμνών, αθλητικά γεγονότα, τουρισμό κ.λ.π. Παράλληλα το κύριο κριτήριο για την κατασκευή ή όχι ενός υδροηλεκτρικού εργοστασίου δεν είναι μόνο η δυνατότητα παραγωγής φτηνής και καθαρής για το περιβάλλον ενέργειας αλλά η σωστότερη, οικολογική επέμβαση στη φύση για διατήρηση της φύσης της περιοχής και τη σωστή Περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Οι μέχρι τώρα έρευνες έδειξαν ότι στην Ήπειρο μπορούν να δημιουργηθούν μέχρι 18 μεγάλα υδροηλεκτρικά εργοστάσια καθώς επίσης μέχρι και 50 περίπου μικρά, που μπορούν να παράγουν 5,000 GWh περίπου ετησίως. Η παραγωγή αυτή ενέργειας αντιστοιχεί στο 25% του αξιοποιήσιμου υδάτινου δυναμικού της χώρας και στο 15% της καταναλισκόμενης ισχύος στην Ελλάδα ανά έτος. Φωτοβολταϊκά Με τον γενικό όρο φωτοβολταϊκά χαρακτηρίζονται οι βιομηχανικές διατάξεις μετατροπής της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική. Στην ουσία πρόκειται για ηλεκτρογενήτριες που συγκροτούνται από πολλά φωτοβολταϊκά στοιχεία σε επίπεδη διάταξη που έχουν ως βάση λειτουργίας το φωτοβολταϊκό φαινόμενο. Τα φωτοβολταϊκά ανήκουν στη κατηγορία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Φωτοβολταϊκό Φαινόμενο Το φωτοβολταϊκό (Φ/Β) φαινόμενο αφορά τη μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική. Το Φ/Β φαινόμενο ανακαλύφθηκε το 1839 από τον Εντμόντ Μπεκερέλ (Alexandre-Edmond Becquerel ). Περιληπτικά πρόκειται για την απορρόφηση της ενέργειας του φωτός από τα ηλεκτρόνια των ατόμων του Φ/Β στοιχείου και την απόδραση των ηλεκτρονίων αυτών από τις κανονικές τους θέσεις με αποτέλεσμα την δημιουργία ρεύματος. Το ηλεκτρικό πεδίο που προϋπάρχει στο Φ/Β στοιχείο οδηγεί το ρεύμα στο φορτίο. Δομή ενός φωτοβολταϊκού συστήματος Το φωτοβολταϊκό σύστημα αποτελείται από ένα αριθμό μερών ή υποσυστημάτων: (α) Τη φωτοβολταϊκή γεννήτρια με τη μηχανική υποστήριξη και πιθανόν ένα σύστημα παρακολούθησης της ηλιακής τροχιάς. (β) Μπαταρίες (υποσύστημα αποθήκευσης)- πλέον δεν χρησιμοποιούνται, εκτός σε απομακρυσμένες εγκαταστάσεις όπως είναι π.χ. οι Φάροι, διαφορετικά η σύνδεση του πάνελ γίνεται απευθείας με το υφιστάμενο δίκτυο της ΔΕΗ. (γ) Καθορισμό ισχύος και συσκευή ελέγχου που περιλαμβάνει φροντίδα για μέτρηση και παρατήρηση. (δ) Εφεδρική γεννήτρια. Η επιλογή του πώς και ποια από αυτά τα στοιχεία ολοκληρώνονται μέσα στο σύστημα εξαρτάται από ποικίλες εκτιμήσεις. Χρήσεις Τα φωτοβολταϊκά είναι διατάξεις που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα από την ηλιακή ακτινοβολία. Το ηλεκτρικό αυτό ρεύμα χρησιμοποιείται για να δώσει ενέργεια σε μια συσκευή ή για τη φόρτιση μπαταρίας. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιείται ευρέως σε μικροϋπολογιστές τσέπης που λειτουργούν χωρίς μπαταρία, απλώς με την έκθεσή τους στο
φως. Τα φωτοβολταϊκά χρησιμοποιούνται συχνά σε συστοιχίες για την παραγωγή ενέργειας σε μεγάλη κλίμακα. Σε τέτοια μορφή χρησιμοποιούνται για να δίνουν ενέργεια σε δορυφόρους, διαστημόπλοια, αλλά και σε απλούστερες εφαρμογές, όπως για την ενεργειοδότηση απομακρυσμένων τηλεφώνων εκτάκτου ανάγκης σε εθνικές οδούς, σε σπίτια κλπ.
Προστασια βιοποικιλοτητας Σημαντική δραστηριότητά μας είναι εξόρυξη πρώτων υλών από τα λατομεία για τα προϊόντα μας. Με ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης για κάθε λατομείο, σκοπός είναι να παραδώσουμε ένα χώρο με περισσότερα στοιχεία βιοποικιλότητας ανάλογα με αυτά που υπήρχαν πριν την επέμβαση, καθώς και να βελτιώσουμε την εικόνα του τοπίου που δημιουργήθηκε μετά την επέμβαση. Βιοποικιλοτητα Bιοποικιλότητα, ή βιολογική ποικιλότητα, ορίζουμε κυρίως το σύνολο των γονιδίων, των βιολογικών ειδών, των οικοσυστημάτων και των πολιτισμών μιας περιοχής. Ο μεγάλος αριθμός και η ποικιλομορφία των σύγχρονων μορφών ζωής στη γη είναι το αποτέλεσμα εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων εξελικτικής ιστορίας Σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία: "Βιολογική ποικιλότητα ή βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία των ζώντων οργανισμών πάσης προελεύσεως, περιλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, των χερσαίων, θαλασσίων και άλλων υδατικών οικοσυστημάτων και οικολογικών συμπλεγμάτων, των οποίων αποτελούν μέρος. Επίσης, περιλαμβάνεται η ποικιλότητα εντός των ειδών, μεταξύ ειδών και οικοσυστημάτων. Στη βιολογική ποικιλότητα περιλαμβάνεται, τέλος, η ποικιλότητα των γονιδίων μέσα και μεταξύ των ειδών." ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ Η ανθρώπινη πόλη είναι ένα από τα βασικά επιτεύγματα του πολιτισμού και από τους σταθμούς που καθόρισαν την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Από την αρχαιότητα ως σήμερα τα προβλήματα της πόλης, όπως για παράδειγμα το πρόβλημα της καθαριότητας στην αρχαία Θήβα που το ανέδειξε σε ένα επίπεδο ιδανικής λειτουργίας ο Επαμεινώνδας, ή το αποχετευτικό πρόβλημα της Ρώμης με τον διάσημο αποχετευτικό αγωγό Cloaca Maxima. Αργότερα επίσης τα προβλήματα των πόλεων του Μεσαίωνα και της νεότερης ιστορίας όπως στην περίπτωση του Λονδίνου, έδειχναν τις παρενέργειες και τα όρια της φέρουσας ικανότητας, σύμφωνα με τις τεχνικές δυνατότητες κάθε εποχής για την οργάνωση των ανθρώπινων πόλεων. Η βιώσιμη πόλη απορροφά ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής της βιώσιμης ανάπτυξης και των πολιτικών της. Η ενεργειακή διαχείριση της σύγχρονης πόλης, η διαχείριση των απορριμμάτων και των αποβλήτων και η διαχείριση για τον καθαρό αέρα της πόλης, το πράσινο, την ύδρευση και τους διάφορους άλλους τομείς πολιτικής για τις πόλεις, αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους πάνω στον οποίον συναντιούνται πολλές πολιτικές διακυβέρνησης στο σύγχρονο κόσμο.
Βιώσιμη πόλη σημαίνει ότι έχουμε μια αρχιτεκτονική και μια στρατηγική για το βιώσιμο σπίτι, για τη βιώσιμη γειτονιά και εν γένει για την πόλη ως ένα μέρος ενός ευρύτερου βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού. Η βιώσιμη πόλη περνά μέσα από το βιώσιμο νοικοκυριό, τη βιώσιμη οργάνωση των χώρων της εργασίας, των χώρων άθλησης, ψυχαγωγίας κοκ. Η βιώσιμη πόλη όμως δεν είναι βιώσιμη χάρη στις υλικές υποδομές. Γίνεται βιώσιμη μέσα από υπηρεσίες, υπηρεσίες που συντηρούν τον κοινωνικό ιστό, που μεριμνούν για την αντιμετώπιση των ανθρώπινων προβλημάτων-όπως για παράδειγμα με τα προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι»-και οι οποίες βοηθούν την ανθρώπινη προσωπικότητα να ανταπεξέλθει στην πίεση της κοινωνικής πραγματικότητας και των προσωπικών προβλημάτων και αναγκών. Η πόλη γίνεται ακόμη πιο βιώσιμη μέσα από τη δυνατότητα των ανθρώπων να δραπετεύσουν από αυτήν, να αποκτήσουν εμπειρίες φύσης, εμπειρίες οικοτουριστικών προορισμών και να ανανεώσουν τη σχέση μαζί της, εμπλουτίζοντας την καθημερινότητά τους και καθιστώντας την πιο ανεκτή και βιώσιμη. Μέρος της βιωσιμότητας της πόλης κρίνεται από την ικανότητα της πόλης και της κοινωνίας της να μη λειτουργεί ως γκέτο ενάντια στη φύση και τη βιοποικιλότητα
ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣH. ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΑΕΡΙΩΝ. ΧΡΗΣΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ ΒΙΩΣΙΜΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ:. ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ. ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ. ΡΥΜΟΤΟΜΙΑ-ΟΔΟΠΟΙΗΣΗ Ατμοσφαιρική ρύπανση Η ατμοσφαιρική ρύπανση δημιουργείται συνήθως στις μεγάλες πόλεις και προκαλείται από την έκλυση δηλητηριωδών αερίων όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και του αζώτου, το διοξείδιο του αζώτου και του θείου και το υδρόθειο. Τα αέρια αυτά προέρχονται είτε από την καύση στερεών ή υγρών καυσίμων στις κατοικίες, στα αυτοκίνητα και στις βιομηχανικές μονάδες, από βιομηχανικούς επεξεργασίες και από φωτοχημικές αντιδράσεις οι οποίες γίνονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Σε o,τι αφορά τις συγκοινωνίες, η στροφή από τη χρήση ιδιωτικού οχήματος στη χρήση των δημόσιων μέσων μεταφοράς καθώς και η χρήση καυσίμων φιλικών προς το περιβάλλον, αναμφισβήτητα θα λειτουργήσει ευεργετικά στις προσπάθειες εξοικονόμησης ενέργειας και μείωσης των εκπομπών ρύπων. Η κυριότερη αιτία ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις αστικές περιοχές οφείλεται στον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των πάσης φύσεως οχημάτων που κυκλοφορούν. Η λέξη ατμόσφαιρα σημαίνει μια «σφαίρα από αέρα» και αναφέρεται σε ένα μίγμα μεμονωμένων αερίων, καθένα από τα οποία έχει τις δικές του μοναδικές ιδιότητες.. Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε ένα αυτοκίνητο, ή περπατάτε, κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την κεντρική θέρμανση ή το κλιματιστικό σύστημα, ή ακόμη όταν αγοράζετε καινούρια προϊόντα, κάνετε διάφορες επιλογές που μπορούν να μειώσουν ή να αυξήσουν την
ατμοσφαιρική ρύπανση. Οδήγησε λιγότερο μείνετε O κύριος παράγοντας ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις πόλεις προέρχεται από τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά. Ένας τρόπος που μπορείτε να συμβάλετε για να μειώσετε την ατμοσφαιρική ρύπανση είναι να οδηγείτε λιγότερο. Λιγότερα ταξίδια με το αυτοκίνητό σας θα βοηθήσουν να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση. Η κυκλοφορία λιγότερων αυτοκινήτων δεν σημαίνει ότι πρέπει να στο σπίτι σας. Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε την οδήγηση με άλλα μέσα κυκλοφορίας: Χρησιμοποίησε το ποδήλατο σου ή περπάτησε μέχρι τον προορισμό σου Για ταξίδια με το αυτοκίνητο, χρησιμοποίησε ένα αυτοκίνητο με τους φίλους σου Χρησιμοποίησε δημόσιες συγκοινωνίες Χρησιμοποίησε το σχολικό λεωφορείο αντί το αυτοκίνητο των γονιών σου Απόφυγε άσκοπα ταξίδια και κανόνισε το δρομολόγιο ανάλογα με τις στάσεις που έχεις να. κάνεις Το κυκλοφοριακό πρόβλημα έχει ως κύριες επιπτώσεις την ατμοσφαιρική ρύπανση, την ηχορύπανση, τη σπατάλη ενέργειας, την απώλεια πολύτιμου χρόνου, τα τροχαία ατυχήματα, την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Όλα αυτά επιδεινώνουν την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος και συνεπάγονται σημαντικό οικονομικό κόστος. Το αυτοκίνητο κατηγορείται ότι συμβάλλει σημαντικά στη ρύπανση της ατμόσφαιρας. Η ρύπανση από τα αυτοκίνητα οφείλεται: Στα προϊόντα καύσεως του καυσίμου που κινεί το αυτοκίνητο (μονοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του άνθρακα, υδρογονάνθρακες, οξείδια του αζώτου και καπνός) Στα βελτιωτικά της βενζίνης όπως είναι οι ενώσεις του μολύβδου. Στα προϊόντα τριβής των ελαστικών στην άσφαλτο. Στα προϊόντα τριβής των φρένων. Στα προϊόντα καύσης των λιπαντικών. Στα προϊόντα που δημιουργούνται έμμεσα από την κυκλοφορία όπως είναι η σκόνη του δρόμου. Σε αιωρήματα από υλικά που μεταφέρονται όπως είναι τα μπάζα. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Σύστημα περιορισμένης διέλευσης που αφορά την, για ορισμένη διάρκεια καθημερινά, απαγόρευση της διέλευσης Ι.Χ. αυτοκινήτων από ορισμένη οδική περιοχή και την αντίστοιχη
ελεύθερη διέλευση των πάσης φύσεως αυτοκινήτων που εξυπηρετούν ανάγκες μεταφοράς εμπορευμάτων ή μεταφοράς κοινού γενικά. Η χρήση των καθαρότερων μέσων μαζικής μεταφοράς όπως τα τραμ, τα ηλεκτρικά οχήματα και το ελαφρύ μετρό. Βελτίωση του συγκοινωνιακού δικτύου Τεχνολογική και ηλιακή ανανέωση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και των Ι.Χ. Οι πόλεις χωρίς αυτοκίνητα, Η συνδρομητική χρήση των αυτοκίνητων. Ασφαλείς διαβάσεις για πεζούς. ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ Ποδήλατο ονομάζεται το δίτροχο (μερικές φορές τρίτροχο) όχημα, που κινείται καθώς ο αναβάτης του χρησιμοποιεί τη μυϊκή δύναμη των ποδιών του. Το ποδήλατο αποτελεί ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο. Ο αριθμός των ποδηλάτων του πλανήτη στις μέρες μας υπολογίζεται ότι ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ποδηλάτου αποτελεί η δυνατότητα του να ανταποκρίνεται σε αρκετά διαφορετικές απαιτήσεις, όπως είναι η μετακίνηση, η άθληση και η ψυχαγωγία. Στην κλασική του μορφή, το ποδήλατο αποτελείται από δύο τροχούς, οι οποίοι βρίσκονται ο ένας πίσω από τον άλλο και συνδέονται μεταξύ τους με μεταλλικό σκελετό. Βασικά επίσης μέρη ενός τυπικού ποδήλατου αποτελούν το τιμόνι, η σέλα, το σύστημα μετάδοσης της κίνησης και τα φρένα. Ως συμπληρωματικός εξοπλισμός, όχι δηλαδή απαραίτητος για τη λειτουργικότητα του ποδηλάτου, χρησιμοποιείται ένα πλήθος από εξαρτήματα. Draisienne Draisienne
Ariel Bike Το 1839, ο Σκωτσέζος σιδηρουργός Κιρκπάτρικ Μακμίλαν σχεδιάζει την velocipede. Ο Μακμίλαν βελτίωσε την κατασκευή του Φον Ντράις, εισάγοντας τη χρήση των πεταλιών, συνδεδεμένων με ράβδους με τον οπίσθιο τροχό. Με αυτό τον τρόπο, ο αναβάτης δεν ήταν πλέον αναγκασμένος να φέρνει τα πόδια του σε επαφή με το έδαφος, κάτι που περιόριζε σημαντικά την ταχύτητα του οχήματος. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1860, ο Γάλλος Πιέρ Μισώ αλλάζει το σχέδιο της velocipede, συνδέοντας τα πετάλια απευθείας με τον μπροστινό τροχό. Αργότερα, ο Μισώ θα εισάγει τη χρήση συμπαγούς καουτσούκ στους τροχούς, δείχνοντας ουσιαστικά το δρόμο προς τα γνωστά στις μέρες μας λάστιχα. Το 1870 οι Βρετανοί Τζέιμς Στάρλεϋ και Γουίλλιαμ Χίλμανσχεδιάζουν ένα ποδήλατο με αρκετά μεγαλύτερο μπροστινό τροχό. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν την εκπληκτική, για την εποχή, ταχύτητα των 24 χλμ/ώρα. Το μοντέλο που κατασκεύασαν ονομάστηκε ariel και ήταν το πρώτο ποδήλατο εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από μέταλλο. Βασικό μειονέκτημα του μεγέθους του μπροστινού τροχού του ariel αποτελούσε η ιδιαίτερα υψηλή θέση της σέλας που, λόγω της φτωχής κατανομής βάρους, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της ασφάλειας του αναβάτη. Rover Bicycle Rover Bicycle Τα επόμενα χρόνια, μια σειρά από ενδιαφέρουσες ιδέες και εφευρέσεις εφαρμόζονται στο ποδήλατο,βελτιώνοντας το συνεχώς: η μετάδοση κίνησης μέσω αλυσίδας, η χρήση ταχυτήτων, τα φρένα, ο κούφιος σκελετός, το δυναμό και η σαμπρέλα αποτελούν τις πλέον χαρακτηριστικές αυτών των εφευρέσεων. Για παράδειγμα, μετά την εισαγωγή της αλυσίδας και των ταχυτήτων,
δεν υπήρχε η ανάγκη ένα ποδήλατο να διαθέτει μεγάλου μεγέθους μπροστινό τροχό προκειμένου να κατορθώνει μεγάλες ταχύτητες. Έτσι, το 1885 είναι η χρονιά που κατασκευάζεται το μοντέλο rover, που συχνά χαρακτηρίζεται ως το πρώτο σύγχρονο ποδήλατο. Κατασκευαστής του ήταν ο Τζον Κεμπ Στάρλεϋ, ανιψιός του Τζέιμς Στάρλεϋ. Η επιστροφή σε μικρότερου μεγέθους τροχούς βελτίωσε σημαντικά την άνεση με την οποία κανείς θα μπορούσε πλέον να κάνει ποδήλατο. Ως φυσικό επακόλουθο, τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού για το ποδήλατο έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Με το πέρασμα στον 20ο αιώνα ένας μεγάλος αριθμός ποδηλατικών λεσχών κατακλύζει και τις δύο πλευρές του ατλαντικού ωκεανού, αντικατοπτρίζοντας την καινούργια μόδα. Παράλληλα, εμφανίζονται οι πρώτες βιομηχανίες κατασκευής ποδηλάτων. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί η βιομηχανία Raleigh, η οποία λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της έφτασε να παράγει περίπου 30.000 ποδήλατα το χρόνο. Ιδρυτής της ήταν ο Άγγλος Φρανκ Μπάουντεν. Μέσα στο πρώτο μισό τα μέσα του 20ου αιώνα, το ποδήλατο έχει γίνει το βασικό μέσο μετακίνησης για εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. Ιδιαίτερα βοηθητική προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η επαφή πολλών υπανάπτυκτων χωρών με τις ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της αποικιοκρατίας. Από την άλλη πλευρά βέβαια, η ανάπτυξη των μηχανοκίνητων μέσων μεταφοράς είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί αρκετά το ενδιαφέρον για το ποδήλατο σε αρκετές ανεπτυγμένες χώρες. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Δανία και η Ολλανδία, στις οποίες η χρήση του ποδηλάτου διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα. 1ο Ποδηλατοδρομιο στην Ελλαδα Στην Ελλάδα το πρώτο ποδήλατο ήρθε το 1885, ενώ το 1890, τη χρονιά ίδρυσης της Διεθνούς Ποδηλατικής Ομοσπονδίας, έγιναν οι πρώτοι ποδηλατικοί αγώνες. Το πρώτο ποδηλατοδρόμιο της χώρας κατασκευάζεται στην Αθήνα για τις ανάγκες των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, Πρόκειται για το μετέπειτα ποδοσφαιρικό Γήπεδο Καραϊσκάκη. Στους Αγώνες του 1896 οι ποδηλάτες Κωνσταντινίδης και Παρασκευόπουλος αναδεικνύονται Ολυμπιονίκες στα δύο αγωνίσματα ποδηλασίας (85 και 320 χιλιόμετρα αντίστοιχα). Ολυμπιακο Ποδηλατοδρομιο Σήμερα το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο ανήκει στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Αθλητικού Κέντρου Αθήνας (OAKA) που βρίσκεται στο Μαρούσι. Κατασκευάστηκε το 1991 σε μια έκταση 40 στρεμμάτων και έχει χωρητικότητα 5.250 θέσεων. Την τελική μορφή την πήρε το
2004 όταν για τις ανάγκες των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 προστέθηκε στέγαστρο, με ανοικτά τα πλαϊνά για καλύτερο εξαερισμό. Το 2006 τα πλαϊνά κλείστηκαν με ύαλοκατασκευή, και το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο έγινε στάδιο κλειστού τύπου. Στην Ελλάδα το πρώτο ελληνικό ποδήλατο με χειροποίητο σκελετό κατασκευάστηκε από την Rafbikes (HERMES) στο Ναύπλιο. Yπάρχουν διάφορες βιομηχανίες κατασκευής ποδηλάτων. Οι οπαδοί του ποδηλάτου θεωρούν ότι το ποδήλατο μπορεί να αποτελέσει τη λύση στα έντονα προβλήματα συγκοινωνίας που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες μεγαλουπόλεις. Κεντρικά επιχειρήματά τους αποτελούν το γεγονός ότι το ποδήλατο δεν αντιμετωπίζει προβλήματα κυκλοφοριακής συμφόρησης, απαιτεί μηδαμινό χώρο στάθμευσης, έχει τη δυνατότητα να μετακινείται και εκτός οδικού δικτύου, ενώ παράλληλα δε μολύνει το περιβάλλον με κανένα τρόπο (καυσαέρια, ηχορρύπανση). Συνοπτική και χρονολογική εξέλιξη ποδηλάτου: Draisienne 1817: Εφευρέθηκε η οδηγούμενη Draisienne. MacMillan Velocipede 1839: Το MacMillan velocipede ήταν το πρώτο του είδους του το οποίο δεν απαιτούσε τα πόδια στο έδαφος.
Michaux Velocipede 1860: Michaux Velocipede Η πρώτη μηχανή προς ανάβαση σε μαζική παραγωγή. Phantom 1869: Το Phantom, με την κανονική οδήγησή του, εμφανίζεται. Ariel
1870: Το πρώτο μοντέλο που καθόρισε τα χαρακτηριστικά του συνηθισμένου ποδηλάτου. Salvo 1876: Salvo, η εμφάνιση ενός ποδηλάτου εύκολου προς ανάβαση. Υβριδικά αυτοκίνητα Η εφικτή λύση Υπερβολές; Τα τελευταία χρόνια αυτοκίνητο και μοτοσικλέτα δέχονται αδικαιολόγητα ασφυκτική πολιτική και κοινωνική πίεση για ό,τι έχει να κάνει με την ατμοσφαιρική ρύπανση γενικότερα και πιο ειδικά με την εκπομπή καυσαερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τρύπα του όζοντος.
Αν και κανείς δεν αντιλέγει ότι οι μεταφορές, γενικότερα, έχουν το δικό τους μερίδιο στην ατμοσφαιρική ρύπανση, εν τούτοις δεν δέχονται την ίδια πίεση π.χ. η αλόγιστη ανοικοδόμηση, η βιομηχανία, η αεροπορία, η οικιακή κατανάλωση ενέργειας και όποιες άλλες δραστηριότητες προκαλούν - και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη - ατμοσφαιρική ρύπανση. Για την αντιμετώπιση της ρύπανσης που προκαλείται από αυτοκίνητα / μοτοσικλέτες υιοθετήθηκαν κάμποσες λύσεις από το 1967 μέχρι σήμερα αλλά, όπως φαίνεται, η λεγόμενη υβριδική τεχνολογία είναι αυτή τη στιγμή η πιο αποτελεσματική από αυτές που άμεσα μπορούν να περάσουν στη μαζική παραγωγή χωρίς να κάνουν το κόστος απαγορευτικό. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι της επιτυχίας της. Πρώτον, τα υβριδικά αυτοκίνητα δεν κοστίζουν πολύ ακριβότερα από τα συμβατικά και δεύτερον έχουν εφάμιλλες και πολλές φορές καλύτερες επιδόσεις και μάλιστα με χαμηλότερη κατανάλωση, άρα και εκπομπή CO2 που είναι το μεγάλο πρόβλημα των βενζινοκινητήρων. Τελευταία δε έχουμε και πετρελαιοκίνητα υβριδικά. Η εξέλιξη της υβριδικής τεχνολογίας μάς δίνει τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε αρκετά μοντέλα (ακόμη και τζιπ 4Χ4) με διαφορετικές προδιαγραφές και βέβαια κόστος. Η αυξημένη τους τιμή αντισταθμίζεται εν μέρει από τη μείωση των δασμών και μακροχρόνια από το χαμηλότερο κόστος χρήσης. Στα «μείον» πρέπει να συνυπολογίσουμε το αυξημένο βάρος (λόγω μπαταριών και 2ου κινητήρα) που επιδρά εν μέρει στην οδική τους συμπεριφορά (κλίση στις στροφές και μικρότερη επιτάχυνση), όπως και το άγνωστο προς το παρόν κόστος αντικατάστασης των μπαταριών μετά παρέλευση 6-8 χρόνων από την αγορά τους, όπως και την πιο δύσκολη μεταπώλησή τους, αφού η αγορά δεν δείχνει ενδιαφέρον για μεταχειρισμένα του είδους. Ειδικά στην Ελλάδα, τα υβριδικά δασμολογούνται πολύ χαμηλά αλλά αυτό δεν φαίνεται να περνάει και τόσο στον τελικό καταναλωτή, υπάρχει δε το επιπλέον κίνητρο για κίνηση στους δακτυλίους των 3-4 πόλεων που έχουν, καθώς και απαλλαγή την πρώτη 5ετία από τα τέλη κυκλοφορίας. Τι είναι; Λέγοντας υβριδικό, εννοούμε το αυτοκίνητο του οποίου η ισχύς προέρχεται από το συνδυασμό ηλεκτροκινητήρα (που δεν ρυπαίνει όταν λειτουργεί) και συμβατικού κινητήρα. Και πως λειτουργεί;
Το υβριδικό αυτοκίνητο συνδυάζει και χρησιμοποιεί δύο πηγές ενέργειας. Τη θερμοδυναμική που προέρχεται από τον κινητήρα εσωτερικής καύσης και την ηλεκτρική που προέρχεται από τον ηλεκτροκινητήρα. Για τη συνδυασμένη λειτουργία είναι απαραίτητη η ύπαρξη μπαταριών, γεννήτριας και μετασχηματιστή. Ένα υβριδικό αυτοκίνητο μπορεί να κινείται είτε με τον έναν από τους δύο κινητήρες είτε με το συνδυασμό τους. Ο ηλεκτροκινητήρας αναλαμβάνει τη κίνηση σε κάθε ξεκίνημα (στην κίνηση των μεγαλουπόλεων είναι πολλά και συχνά) και σε πορεία χαμηλής ταχύτητας ενώ σε ανοιχτό δρόμο τον κύριο λόγο έχει ο βενζινοκινητήρας. Όταν όμως απαιτείται η μέγιστη ισχύς όπως σε ένα προσπέρασμα ή σε μια ανηφόρα αυτή εξασφαλίζεται από τη συνδυασμένη λειτουργία και των δύο. Οι ηλεκτρικοί κινητήρες θα μπορούσαν να αποτελούν εδώ και χρόνια τη λύση από μόνοι τους, αλλά ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο τους σταματά: Η πηγή ενέργειας που χρησιμοποιούν είναι οι μπαταρίες και αυτές δεν μπορούν να πάνε το αυτοκίνητό μας μακριά. Η αυτονομία τους είναι μικρή για ένα μέσο αυτοκίνητο και αν προσπαθήσουμε να τη μεγαλώσουμε θα χρειαστούν μεγαλύτερες και υπερβολικά βαρύτερες μπαταρίες, τόσο που θα έχουμε ένα πολύ δυσκίνητο όχημα. Επιπλέον η φόρτιση των μπαταριών αυτών διαρκεί κάποιες ώρες (!) ενώ κάθε συνηθισμένο αυτοκίνητο γεμίζει το ρεζερβουάρ του σε ένα βενζινάδικο με μια πεντάλεπτη στάση. Στο υβριδικό αυτοκίνητο όμως οι μπαταρίες φορτίζονται από μία γεννήτρια η οποία λειτουργεί χάρη στον βενζινοκινητήρα. Πιο αναλυτικά η χημική ενέργεια του καυσίμου μετατρέπεται με το βενζινοκινητήρα σε κινητική ενέργεια. Η κινητική ενέργεια μετατρέπεται με τη σειρά της σε ηλεκτρική από τη γεννήτρια. Η ηλεκτρική ενέργεια διοχετεύεται στον ηλεκτροκινητήρα που τη μετατρέπει ξανά σε κινητική ενέργεια κινώντας τους τροχούς. Η περισσευούμενη ηλεκτρική ενέργεια αποθηκεύεται στις μπαταρίες. Έτσι έχετε σχεδόν όλα τα πλεονεκτήματα του ηλεκτροκινητήρα με τη μεγάλη αυτονομία της βενζίνης. Και κάποιος μπορεί να ρωτήσει: "Γιατί τόση φασαρία; Στο κάτω - κάτω πάλι βενζίνη καίμε. Ποίο λοιπόν το περιβαλλοντικό όφελος;" Η απάντηση είναι απλή. Η χρήση του συνδυασμού των δύο κινητήρων εξασφαλίζει οικονομικότερη κίνηση. Ο βενζινοκινητήρας είναι πιο αποδοτικός όταν λειτουργεί σε συγκεκριμένες στροφές δίνοντας ενέργεια στη γεννήτρια. Αντίθετα σε ένα συμβατικό αυτοκίνητο έχουμε υψηλή κατανάλωση στον βενζινοκινητήρα λόγω της απαίτησης να λειτουργεί σε μεγάλο εύρος στροφών προκειμένου να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες της κίνησης. Ο ηλεκτροκινητήρας λειτουργεί με χαμηλή κατανάλωση προσφέροντας κάθε στιγμή τεράστια ροπή (απαραίτητη για το ξεκίνημα ενός σταματημένου αυτοκινήτου) και την απαιτούμενη ισχύ εφόσον αυτή είναι σε χαμηλά επίπεδα (δηλαδή για ταχύτητες μικρότερες των 50 km/h). Λύνει δηλαδή το πρόβλημα της υπερβολικής κατανάλωσης του σταμάτα - ξεκίνα μέσα στις πόλεις και υποβοηθείται από το βενζινοκινητήρα στον ανοιχτό δρόμο και σε περιπτώσεις απαίτησης υψηλότερης ισχύος. Με αυτό τον τρόπο γίνεται βέλτιστη χρήση των πλεονεκτημάτων κάθε κινητήρα και άρα της ενέργειας που παράγεται. Γιατί να επιλέξω υβριδικό και όχι συμβατικό;
Ένα υβριδικό αυτοκίνητο συνδυάζοντας με βέλτιστο τρόπο τους δύο τύπους κινητήρα δεν υστερεί σε απόδοση από ένα συμβατικού τύπου αυτοκίνητο. Επιπλέον επιτυγχάνει μείωση της καταναλισκόμενης ενέργειας έως 40% με 50%. Αυτό σημαίνει οικονομία στα καύσιμα και σημαντική μείωση στις εκπομπές ρύπων. Αυτό το γεγονός δικαιολογεί και τα κίνητρα που δίνει το κράτος στους κατόχους υβριδικών. Στην Ελλάδα για παράδειγμα η αγορά τους συνοδεύεται από αρκετά «μπόνους»: απαλλάσσονται σε μεγάλο ποσοστό από τους δασμούς, δεν καταβάλλονται τέλη κυκλοφορίας για τα 5 πρώτα χρόνια και μπαίνουν ελεύθερα στις πόλεις που έχουν δακτύλιο. Πωλήσεις Παρ' όλα αυτά οι πωλήσεις υβριδικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και ειδικά τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Ήδη, το 2003, όταν στην Ελλάδα το Prius ήταν σχεδόν άγνωστο, στη γειτονική μας Ιταλία είχαν πωληθεί 2.300 «κομμάτια». Το 2006 οι πωλήσεις του Prius στην Ευρώπη έφτασαν τα 22.778 αυτοκίνητα, παρουσιάζοντας αύξηση 21% σε σχέση με το 2005. Στις ΗΠΑ, η αγορά των υβριδικών αυξάνεται κάθε μήνα ουσιαστικά. Μόνο μέσα στον περασμένο Αύγουστο πωλήθηκαν 9.850 Prius, ενώ συνολικά τα υβριδικά έχουν ένα ποσοστό 1,6% της τεράστιας αμερικανικής αγοράς. Βεβαίως ακόμα είναι μικρό, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι το 1/3 των Αμερικανών δήλωσε σε έρευνα ότι σκέφτεται να αγοράσει υβριδικό αυτοκίνητο στο μέλλον. Στην Ιαπωνία τα αντίστοιχα ποσοστά είναι πολύ μεγαλύτερα. Το πρώτο υβριδικό από τον Ferdinard Porsche Το πρώτο υβριδικό αυτοκίνητο το εφηύρε ο Ferdinard Porsche το 1900, ο ιδρυτής της γνωστής Γερμανικής εταιρείας κατασκευής σπορ αυτοκινήτων. Όμως χρειάστηκε να περάσουν εκατό χρόνια, μέχρι το υβριδικό αυτοκίνητο να μπει για τα καλά στη γραμμή
παραγωγής και να διεκδικεί μέρος της αγοράς, προσφέροντας μια οικολογικότερη τεχνολογία κίνησης. Το 1997 η Toyota λανσάρισε στην αγορά το Prius, το πρώτο υβριδικό αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής. Εκείνη την εποχή ο Ιαπωνικός κολοσσός έμοιαζε με Δον Κιχώτη. Γιατί να απασχοληθεί η γραμμή παραγωγής με μια τεχνολογία που όλοι οι άλλοι έχουν μόνο στο εργαστήριο; Αρχικά οι πωλήσεις που σημείωσε ανά τον κόσμο ήταν ελάχιστες. Όμως η Ιαπωνική εταιρεία απέκτησε τεχνογνωσία και προηγήθηκε. Δέκα χρόνια μετά οι πωλήσεις υβριδικών αυτοκινήτων αναμένεται να ξεπεράσουν τις 500.000 μόνο στις Η.Π.Α. Το 2007 πρόκειται να είναι το έτος κατά το οποίο η Toyota γίνεται η Νο1 αυτοκινητοβιομηχανία παγκοσμίως. Ο λόγος; Το Prius! Σήμερα κάθε εταιρεία έχει επιδοθεί σε αγώνα δρόμου προσπαθώντας να φτιάξει τα δικά της υβριδικά, ώστε να μη χάσει το τρένο. Η εκδίκηση των οικολόγων είναι εδώ! Τα υβριδικά της ελληνικής αγοράς HONDA CIVIC IMA: Συμβατικό κινητήρα 1.339 κ.εκ. και ηλεκτροκινητήρα. Συνολική ισχύς 115 ίπποι, κατανάλωση 9 λ/100 χμ, εκπεμπόμενοι ρύποι 109 γρ. CO2./χμ. Τιμή 22.690 ευρώ. TOYOTA PRIUS: Συμβατικό κινητήρα 1.497 κ.εκ. και ηλεκτροκινητήρα. Συνολική ισχύς 113 ίπποι, κατανάλωση 6-8 λ/100 χμ, εκπεμπόμενοι ρύποι 104 γρ. CO2./χμ. Τιμή 26.100 ευρώ. LEXUS RX 400h: Συμβατικό κινητήρα 3.331 κ.εκ. και δύο ηλεκτροκινητήρες. Συνολική ισχύς 272 ίπποι, κατανάλωση 12 λ/100 χμ, εκπεμπόμενοι ρύποι 192 γρ. CO2./χμ. Τιμή από 54.900 ευρώ. LEXUS GS 400h: Συμβατικό κινητήρα 3.456 κ.εκ. και ηλεκτροκινητήρα. Συνολική ισχύς 296 ίπποι, κατανάλωση 12 λ/100 χλμ, εκπεμπόμενοι ρύποι 186 γρ. CO2./χμ. Τιμή από 58.300 ευρώ. LEXUS RX 400h: Συμβατικό κινητήρα 4.969 κ.εκ. και ηλεκτροκινητήρα. Συνολική ισχύς 445 ίπποι, κατανάλωση 15 λ/100 χλμ, εκπεμπόμενοι ρύποι 219 γρ. CO2./χμ. Τιμή από 103.000 ευρώ. Πού οφείλεται η καθυστέρηση στην Ελλάδα; Η πρώτη αιτία είναι η χαμηλή ακόμα περιβαλλοντική συνείδηση, ειδικά όταν έχει να κάνει με συγκεκριμένες καταναλωτικές επιλογές. Υπάρχει έλλειμμα ενημέρωσης σχετικά με την υβριδική τεχνολογία. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν τι είναι, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι η απόδοση θα είναι χαμηλή, θα έχουν προβλήματα αυτονομίας (όπως με τα μοντέλα ηλεκτρικών αυτοκινήτων), κ.λπ. Οι τιμές των υβριδικών οχημάτων είναι αρκετά πάνω από το μέσο επίπεδο χρημάτων που διαθέτει η ελληνική οικογένεια για να αγοράσει αυτοκίνητο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν κυκλοφορούν μικρά υβριδικά αυτοκίνητα από τις εταιρείες. Τα κίνητρα που δίνει το ελληνικό Δημόσιο αποδεικνύονται ανεπαρκή. Εκτός των απαλλαγών από τα τέλη, τα υβριδικά μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στον δακτύλιο.
Δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα η εξαγγελία της προηγούμενης δημοτικής αρχής της Αθήνας για δωρεάν πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης, μέτρο που ισχύει για παράδειγμα στην Καλιφόρνια. Στο Λονδίνο, επίσης, τα υβριδικά δεν πληρώνουν τα τσουχτερά διόδια εισόδου στο κέντρο της πόλης. Παρ' όλα αυτά όλα δείχνουν ότι το μέλλον της αυτοκίνησης θα είναι σε μεγάλο βαθμό υβριδικό. Δεν είναι μόνο ότι όλες οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες ρίχνουν στην αγορά ολοένα και περισσότερα υβριδικά μοντέλα, αλλά ότι και οι καταναλωτές τα προτιμούν όχι μόνο λόγω οικονομίας, αλλά και λόγω της συνείδησής τους. Το «περιβαλλοντικό» κριτήριο θα σφραγίσει το μέλλον και της κατανάλωσης. ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ Τα υβριδικά λεωφορεία (diesel - ηλεκτρικά υβριδικά λεωφορεία) είναι πιο ήσυχα, καθαρότερα και αποδοτικότερα στην κατανάλωση καυσίμων από τα standard λεωφορεία diesel. Τα υβριδικά λεωφορεία συμβάλουν στη μείωση των εκπομπών των ρύπων και του διοξειδίου του άνθρακα κατά τουλάχιστον 30 τοις εκατό σε σύγκριση με τα συμβατικά ντίζελ λεωφορεία. ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ Τα υβριδικά λεωφορεία που κινούνται με ένα συνδυασμό από ένα συνηθισμένο κινητήρα diesel και έναν ηλεκτροκινητήρα.
Τα υβριδικά λεωφορεία χρησιμοποιούν επίσης το αναπαραγωγικό φρένο, πράγμα που σημαίνει ότι παράγουν ηλεκτρική ενέργεια όταν πιέζονται τα φρένα. Αυτή η ηλεκτρική ενέργεια αποθηκεύεται σε μια μπαταρία και χρησιμοποιείται για τη λειτουργία του ηλεκτρικού κινητήρα. Το πρόγραμμα εισαγωγής υβριδικής τεχνολογίας στις μεταφορές Από την αρχική εισαγωγή των υβριδικών λεωφορείων το 2006, οι κατασκευαστές έχουν αναπτύξει διάφορες εκδόσεις των υβριδικών συστημάτων για δοκιμές στο Λονδίνο. Το σημερινό πρόγραμμα, με την επιφύλαξη των επιδόσεων των λεωφορείων δοκιμής, είναι να εισαχθούν 300 υβριδικά λεωφορεία από το 2012. Θα συνεργαστούμε στενά με τους φορείς λεωφορείων και κατασκευαστών για τη μεγιστοποίηση του αριθμού των υβριδικών που εισήχθησαν μετά το 2012. Ο ρυθμός με τον οποίο κατασκευάζονται και παραδίνονται τα υβριδικά αυξάνει ανώ το κόστος παραγωγής του οχήματος μειώνεται. Περιβαλλοντικά οφέλη Δοκιμάζουμε τα υβριδικά λεωφορεία για να βεβαιωθούμε ότι παράγουν λιγότερες εκπομπές αερίων, επιβλαβείς ρύπους καθώς χαμηλότερα επίπεδα θορύβου. Σε σύγκριση με τα πετρελαιοκίνητα λεωφορεία, τα υβριδικά λεωφορεία περιβαλλοντικά οφέλη, όπως: Ελάχιστη 30 τοις εκατό μείωση της χρήσης καυσίμων Ελάχιστη 30 τοις εκατό μείωση του διοξειδίου του άνθρακα 3 ντεσιμπέλ [db (A)], μείωση της αντιληπτής ηχοστάθμης Μειωμένη ποσότητα οξειδίων του μονοξειδίου του αζώτου και του άνθρακα Ακόμα το κόστος μεταφοράς είναι πολύ μικρότερο το οποίο σημαίνει φθηνότερα εισιτήρια. Περισσότερες από 350 εταιρείες από 40 χώρες (σε παγκόσμιο επίπεδο) οι οποίες δραστηριοποιούνται στην κατασκευή λεωφορείων, Τραμ και λοιπών οχημάτων., έλαβαν μέρος στην παράλληλη έκθεση «Mobility & City», η οποία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με το 58ο Συνέδριο του UITP (από 7-11 Ιουνίου στη Βιέννη), εταιρείες όπως οι MAN, Neoplan, Mercedes-Benz, Scania, Solaris, Temsa, Van Hool, VDL Bus & Coach, Volvo Buses, παρουσίασαν όλες τις νέες εξελίξεις.
ΡΥΜΟΤΟΜΙΑ ΟΔΟΠΟΙΗΣΗ Ως πεζοδρόμιο ορίζεται ο χώρος στις πόλεις που προορίζεται για να περπατάνε οι πεζοί. Για αυτό τον λόγο και ονομάζεται πεζοδρόμιο. Σε αρκετές πόλεις του κόσμου, το πεζοδρόμιο είναι υπερυψωμένο, ενώ σε κάποιες περιοχές απλώς οριοθετείται με διαγράμμιση. Στο πεζοδρόμιο μπορεί να βρίσκονται φυτεμένα δένδρα ή άλλα φυτά. Πάνω στα πεζοδρόμια βρίσκονται επίσης οι σημάνσεις για τα αυτοκίνητα. Επειδή το πεζοδρόμιο είναι συνήθως υπερυψωμένο, δημιουργεί προβλήματα σε ανθρώπους με προβλήματα κινητικότητας που μεταχειρίζονται αναπηρικό καροτσάκι, αλλά και σε γονείς με καρότσι για τη μεταφορά του μωρού τους. Για το λόγο αυτό, στις γωνίες του δρόμου συνήθως δημιουργείται κατά την κατασκευή του πεζοδρομίου μια κλίση, ώστε να μην υπάρχει σκαλοπάτι, αλλά μια ομαλή μετάβαση από το δρόμο στο πεζοδρόμιο. Διεθνείς οργανισμοί ορίζουν το ελεύθερο πλάτος διέλευσης πεζοδρομίου τουλάχιστον στα 1,80 ως 2,00 m στους μη εμπορικούς δρόμους και στα 3,00 ως 3,50 m στους εμπορικούς και στα σημεία συγκέντρωσης του κοινού (π.χ. στάσεις λεωφορείων). Το αντίστοιχο όριο της ελληνικής νομοθεσίας προβλέπει όριο τα 1,50 μέτρα, που αντιστοιχεί σε συνολικό πλάτος πεζοδρομίου τα 2 μέτρα. [1] Το πρώτο επίπεδο, στο οποίο ανήκουν δύο ειδών εργαλεία στρατηγικού Πολεοδομικού Σχεδιασμού: 1. Τα Ρυθμιστικά Σχέδια και Προγράμματα Προστασίας Περιβάλλοντος, για τα μεγάλα αστικά κέντρα και 2. Τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ) και τα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ), τα οποία εκπονούνται στα διοικητικά όρια των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ. Το δεύτερο επίπεδο, το οποίο αποτελεί την εξειδίκευση και εφαρμογή του πρώτου επιπέδου, περιλαμβάνει : 1. Τις κάθε είδους Πολεοδομικές Μελέτες (ΠΜ), όπως μελέτες επεκτάσεων πόλεων ή οικισμών, μελέτες αναθεωρήσεων ρυμοτομικών σχεδίων, μελέτες Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ), μελέτες άλλων πολεμούμενων περιοχών (όπως παραγωγικών πάρκων κλπ) καθώς και μελέτες Αναπλάσεων ή άλλες ειδικές πολεοδομικές μελέτες. 2. Τις Πράξεις Εφαρμογής, οι οποίες είναι τα σχέδια και οι εργασίες επί εδάφους για την εφαρμογή του πολεοδομικού σχεδιασμού
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Έχοντας ολοκληρώσει την εργασία μας για τη βιώσιμη μετακίνηση συμπεραίναμε πως χρησιμοποιώντας μεταφορικά μέσα φιλικά προς το περιβάλλον όπως ποδήλατα, υβριδικά αυτοκίνητα και λεωφορεία μειώνουμε τους ατμοσφαιρικούς ρύπους και εξοικονομούμε χρήματα και ενέργεια. Αυτό σε συνεργασία με τη σωστή οικοδόμηση των δρόμων καθώς και με τη χρήση όσο το δυνατόν λιγότερων οχημάτων έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του κυκλοφοριακού προβλήματος και συνεπώς τη βιώσιμη μετακίνηση.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ Στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας (project) με θέμα τη βιώσιμη πόλη η ομάδα μας ανέλαβε να αναπτύξει το θέμα της κοινωνικής βιωσιμότητας. Για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα πρέπει η πόλη να ευημερεί τόσο στον περιβαλλοντολογικό όσο και στον κοινωνικό τομέα. Ως προς την κοινωνία προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα σφαιρικά. Για τον σκοπό αυτό το κάθε μέλλος της ομάδας ανέλαβε ένα επιμέρους ζήτημα. Συγκεκριμένα τα θέματα που αναπτύχθηκαν είναι τα ναρκωτικά, ο υπόκοσμος, η πορνεία, η νομοθεσία, η αστυνόμευση και η ασφάλεια των πολιτών. Στα συγκεκριμένα θέματα έμφαση δόθηκε τόσο στον τρόπο που αυτά επηρεάζουν στην κοινωνική βιωσιμότητα όσο και στα μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπιστούν διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Τέλος μέσω της δημιουργίας ερωτηματολογίων μάθαμε τις απόψεις κυρίως νέων αλλά και μεγαλύτερων σε σχέση με τα κοινωνικά προβλήματα καθώς και για το μέλλον της κοινωνίας. Εμμέλεια Τριαντάφυλλου-Νομοθεσία Ναυσικά Παναγοπούλου- Πορνεία Ναταλία Ριτσώνη - Αστυνόμευση και δικαιώματα του πολίτη Άλκης Φρυδάς - Αλκοολισμός Νικόλ Πρίφτη - Εγκλήματα Κώστας Ντατσούλης - Ναρκωτικά ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ