ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΕΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΕΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Δημ. Ρόζος Επ. Καθ. ΕΜΠ Ημερίδα ΕΕΤΓ Θεσσαλονίκη, 14 Οκτωβρίου 2011

Η αναγκαιότητα των Τεχνικογεωλογικών Χαρτών Τα αποτελέσματα των πρώτων συνεργασιών Γεωλόγων και Μηχανικών σε κοινά πεδία έρευνας απογοητευτικά (απουσία κοινής γλώσσας επικοινωνίας). Έτσι, πολύ σοβαρές αστοχίες μέχρι τη δεκαετία του 60, με υλικές ζημιές και δυστυχώς ανθρώπινα θύματα σε ορισμένες περιπτώσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αστοχιών, αποτελούν τα φράγματα St. Francis και Teton Αμερικής, μρ Malpasset Γαλλίας, Vaiont Ιταλίας, Περδίκκα Ελλάδας, η σήραγγα Seikan Ιαπωνίας κλπ. Φράγμα βαρύτητας St. Francis κατασκευάστηκε το 1926-1928.

Φράγμα Malpasset αστόχησε το 1959 (θάνατος 400 ανθρώπων). Φράγμα Περδίκα (1963). εν λειτούργησε ποτέ σαν ταμιευτήρας νερού.

Η τραγικότερη περίπτωση καταστροφής φράγματος στην ιστορία με 2.600 νεκρούς, συνέβη στις 9 του Οκτώβρη του 1963, στο φράγμα Vajont στη Β. Ιταλία, εξ αιτίας της τεράστιας κατολίσθησης από τα πρανή της λεκάνης κατάκλυσης. Από Hoek, 2000.

Έτσι: κατανοήθηκε η απουσία επικοινωνίας μεταξύ Μηχανικών και Γεωλόγων, αναδείχθηκεχ η η ανάγκη γη αξιοποίησης ης των γεωλογικών γ πληροφοριών και η απόδοσή τους με όρους μηχανικής πρακτικής, για να είναι χρήσιμες στους Μηχανικούς (όχι υπερσχεδιασμός ή υποσχεδιασμός των κατασκευών), δηλαδή αναπτύχθηκε η ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ, ο κλάδος εκείνος της γεωλογικής επιστήμης που διασφαλίζει ότι οι γεωλογικοί παράγοντες που επηρεάζουν το σχεδιασμό, την κατασκευή, τη λειτουργία και τη συντήρηση των τεχνικών έργων, έχουν επισημανθεί, θί έχουν κατάλληλα λ διασαφηνισθεί και έχουν σαφώς διατυπωθεί για σωστή χρήση στη μηχανική πρακτική. Βασικά εργαλεία του νέου γεωλογικού γ κλάδου: η υπαίθρια έρευνα, οι επιτόπου δοκιμές και οι εργαστηριακές δοκιμές. Η υπαίθρια έρευνα έχει σαν βασικό πυλώνα την ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, που επιδιώκει:

1.ομαδοποίηση των γεωλογικών σχηματισμών με βάση τη φυσική κατάσταση, τη γεωτεχνική συμπεριφορά και τους υδρογεωλογικούς χαρακτήρες, 2. αποτύπωση των ομάδων αυτών πάνω σε τοπογραφικούς χάρτες διαφόρων, αλλά συνήθως μεγάλων κλιμάκων, έτσι ώστε : να εξασφαλίζεται καλή γνώση της αλληλεπίδρασης του στενού και ευρύτερου γεωλογικού περιβάλλοντος - τεχνικού έργου, τόσο κατά τη διάρκεια της κατασκευής όσο και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του. Τεχνικογεωλογικός χάρτης με συνοπτικό υπόμνημα για τη μελέτη του οδικού άξονα Αλεποχωρίου Σχίνου (9 λιθολογικοί τύποι).

Μεθοδολογία εκπόνησης Τεχνικογεωλογικών χαρτών στο πλαίσιο τηςiaeg. Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι: οι τεχνικογεωλογικοί ο χάρτες, καταγράφουν ααγράφουαγράφου τις ιδιαιτερότητες ες των γεωλογικών σχηματισμών και τα προβλήματα που αυτές προκαλούν, με στόχο την οικονομική, ασφαλή και περιβαλλοντικά ορθή κατασκευή των τεχνικών έργων. Ο Dearman το 1974 σε γράμμα προς τον εκδότη του περιοδικού Q. Jhl. Engng Geol.: (α) αναφέρει ότι με αφορμή τη συζήτηση των πρακτικών της Επιτροπής της IAEG για την προετοιμασία τεχνικογεωλογικών χαρτών επιβεβαιώνεται το μεγάλο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, (β) θεωρεί ότι επανεξέταση σε βάθος τριετίας των απόψεων της Επιτροπής δεν είναι σωστή και μάλλον χρειάζεται δοκιμαστική περίοδος δεκαετίας για πρακτική εφαρμογή των σχετικών συστάσεων,

(γ) αναγνωρίζει την αξία των συμβολισμών πετρωμάτων και εδαφών που προτείνει ο Διεθνής Οργανισμός Προτυποποίησης (ISO), για χρήση στους τεχνικογεωλογικούς χάρτες, αν και παραδέχεται ότι το πρόβλημα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, στο πλαίσιο των τροποποιημένων συστάσεων της Επιτροπής για την παρουσίαση, περιγραφή και ονοματολογία πετρωμάτων και εδαφών. Οι Dearman και Matula το 1976 (Επιτροπή IAEG), δέχονται ότι οι πληροφορίες που θα δίνει ένας τεχνικογεωλογικός χάρτης, πρέπει: να είναι αυτές ακριβώς που χρειάζονται για τον ακριβή προσδιορισμό των γεωτεχνικών παραμέτρων του περιβάλλοντος αναφοράς του χάρτη, να παρουσιάζονται κατά τέτοιο τρόπο που να γίνονται εύκολα κατανοητές από επαγγελματίες χρήστες που δεν είναι γεωλόγοι, να διευκολύνουν την πρόβλεψη των μεταβολών που είναι δυνατόν να προκύψουν από την επίδραση της κατασκευής στο τεχνικογεωλογικό και υδρογεωλογικό περιβάλλον.

Οι Βlyth and Defreitas (1976) (Κούκης Σαμπατακάκης, 2007) θεωρούν ότι οι τεχνικογεωλογικοί χάρτες προβάλλουν πολλά στοιχεία χρήσιμα στο μηχανικό, όπως το βάθος της αποσάθρωσης, ο βαθμός διάρρηξης, οι μεταβολές στην αντοχή, οι ζώνες καθιζήσεων, οι κατολισθήσεις, κλπ. Στο τέλος της δεκαετίας του 70 ο Dearman et.al al. εκδίδουν τον τεχνικογεωλογικό χάρτη της κατοικημένης περιοχής του Newcastle (1977). Παράλληλα η δράση αυτού αλλά και άλλων με παραδοσιακό γεωλογικό υπόβαθρο (π.χ. χ Fookes, Jones, Cooke, κλπ) ) καθιερώνουν τους τεχνικογεωλογικούς και γεωμορφολογικούς χάρτες και προσδοκούν την επόμενη δεκαετία να εξαπλώνεται η εφαρμογή τους σε όλες τις φάσεις των έργων πολιτικού μηχανικού και ιδιαίτερα στις υπαίθριες έρευνες για τις κατασκευές.

Παρόλα αυτά,, στο τέλος της δεκαετίας του 80 αν και η σπουδαιότητα της Τεχνικής γεωλογίας αναγνωρίζεται στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη περιοχών από τη Γεωλογική Υπηρεσία της Αγγλίας, εν τούτοις διαπιστώνεται ότι προς αυτή την κατεύθυνση οι εξελίξεις εκεί βρίσκονται σημαντικά πίσω από τη διεθνή κοινότητα (Doornkamp et al., 1987). Η ουσιαστική διαφοροποίηση τη δεκαετία του 90 είναι η ανάπτυξη χαρτών ειδικού σκοπού. Με την παραγωγή όλο και ισχυρότερων Η/Υ και την ευρεία χρήση των GIS, είναι πλέον πολύ διαδεδομένη η σύνθεση τεχνικογεωλογικών χαρτών που κατηγοριοποιούν την επιδεκτικότητα (susceptibility) susceptibility), την επικινδυνότητα (hazard), αλλά και τον κίνδυνο ίδ (risk) (ik) περιοχών επιρρεπών σε αστοχία, για να χρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία για πρόληψη ή και αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Η εμφάνιση τέτοιων χαρτών είχε αρχίσει στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κορυφώθηκε τη δεκαετία που μόλις πέρασε.

Ο καθηγητής Fookes το 1997 δέχεται ότι η τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση στη Βρετανία εμφανίζεται όλο και λιγότερο χρησιμοποιούμενη στην πράξη αν και το κόστος της ημερήσιας απασχόλησης στην ύπαιθρο ενός τεχνικού γεωλόγου στο Ηνωμένο Βασίλειο ισοδυναμεί μόνο με μερικά μέτρα ερευνητικής γεώτρησης (Hutchinson, 2001) Ο Griffiths το 2002, παραδέχεται την άποψη των έμπειρων τεχνικογεωλόγων που αναφέρει ότι. τα αρχικά στάδια μιας τεχνικογεωλογικής έρευνας με βασικούς πυλώνες τις εργασίες γραφείου, την υπαίθρια αναγνώριση και τη σχετική τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση, είναι πολύ κρίσιμα στο σχεδιασμό ορθής διερεύνησης εδάφους θεμελίωσης και επιτυχούς κατασκευής. και το τεκμηριώνει αναφέροντας ότι θεωρώντας την υπάρχουσα βιβλιογραφία ββ τα τελευταία 35 χρόνια (κυρίως ρ ς το περιοδικό Quarterly Journal of Engineering Geology και 20 ειδικές εκδόσεις σε τεχνικογεωλογικά θέματα), η αντίληψη αυτή επιβεβαιώνεται καθημερινά.

συνεχίζοντας όμως εκφράζει ανησυχίες, μήπως το μήνυμα αυτό εξασθενεί με το πέρασμα των χρόνων, καθώς αντιλαμβάνεται ότι η νέα γενιά μηχανικών και τεχνικών γεωλόγων είναι λιγότερο οικεία με την αντίληψη που οι παλαιότεροι είχαν διδαχθεί και εφαρμόσει στο παρελθόν. Ο φόβος αυτός είναι ορατός και στην Ελλάδα, καθώς οι νεότεροι μηχανικοί ηα και τεχνικοί γεωλόγοι δίνουν βαρύτητα α σαδάφορα στα διάφορα υπολογιστικά προγράμματα, αγνοώντας μάλλον, τη βασική αρχή των υπολογιστών που λέει: garbages in garbages out δηλαδή αγνοώντας την αξία της υπαίθριας έρευνας στον ευρύτερο χώρο μιας κατασκευής, αλλά και της τελικής καταγραφής των σχετικών πληροφοριών στον τεχνικογεωλογικό χάρτη. Οι Chacon et. al. (2006), στηριζόμενοι στα πορίσματα της Επιτροπής Νο 1 της IAEG, αναφέρονται στη σχέση κατολισθήσεων και GIS.

Αναφέρουν ότι υπάρχουν 661 εργασίες και βιβλία στη βιβλιογραφία που σχετίζονται με το αντικείμενο και δίνουν σε διάγραμμα τα βήματα για χαρτογράφηση και αποτίμηση κατολισθήσεων στο GIS, με ανάλυση των διάφορων τύπων αυτών από τα αρχικά δελτία καταγραφής. Πέρα από τα παραπάνω, στη δεκαετία του 2000, διαπιστώνεται ότι το κόστος της τεχνικογεωλογικής χαρτογράφησης φοβίζει. είναι ευκολότερο να πείσεις έναν εργοδότη να κάνει άλλη μια γεώτρηση σε μια περιοχή παρά να καλέσει έναν έμπειρο γεωλόγο στη χαρτογράφηση για λίγες μέρες (Griffiths, 2002). Έτσι οι ευκαιρίες για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο μαθαίνοντας από τους παλαιότερους είναι εξαιρετικά σπάνιες και οι παλαιοί γερνούν μαζί με την απογοήτευση των νέων

Έτσι, ακόμα και σήμερα αναγνωρίζεται ότι σε διεθνές επίπεδο, η πλέον ολοκληρωμένη προσπάθεια παρουσίασης τεχνικογεωλο- γικών χαρτογραφήσεων έγινε το 1976 με τον οδηγό Τεχνικογεωλογικών χαρτών που συνέταξε η Επιτροπή τεχνικογεωλογικών χαρτογραφήσεων της Ι.Α.Ε.G. και εξέδωσε η UNESCO (UNESCO/I.A.E.G.,1976). Στο μέσον δηλαδή της πλέον παραγωγικής δεκαετίας για την ανάδειξη και εξέλιξη του αντικειμένου, ηεπιτροπήαυτή, με εκπροσώπους από την Αγγλική, Τσεχοσλοβακική, Ρωσική, Αμερικανική, Γερμανική και Γαλλική Σχολή, ήταν εγγύηση για την αξία και χρησιμότητα του οδηγού. Με βάση τις αρχές του οδηγού της οι διάφοροι τεχνικογεωλογικοί χάρτες ταξινομούνται σύμφωνα με:

τον σκοπό για τον οποίο συντάσσονται, το περιεχόμενο, και την κλίμακα. Σκοπός σύνταξης Σύμφωνα με το σκοπό σύνταξης, μπορεί να υπάρχουν χάρτες που χαρακτηρίζονται: Ειδικού σκοπού. Αυτοί που κατασκευάζονται π.χ. για δρόμους, φράγματα, σήραγγες κ.λ.π.). Πολλαπλού σκοπού. Χάρτες των τεχνικογεωλογικών συνθηκών π.χ. για περιφερειακή ανάπτυξη και σχεδιασμό. Περιεχόμενο Σύμφωνα με το περιεχόμενο, διακρίνονται επίσης τέσσερις τύποι τεχνικογεωλογικών χαρτών, ως ακολούθως:

Συνοπτικοί. Χάρτες που περιέχουν και περιγράφουν όλα τα βασικά στοιχεία του τεχνικογεωλογικού περιβάλλοντος. Αναλυτικοί. Δίνουν λεπτομερή στοιχεία για συγκεκριμένο παράγοντα του τεχνικογεωλογικού περιβάλλοντος (π.χ. χάρτες κατολισθήσεων, σεισμικής επικινδυνότητας κ.λ.π.). ) Βοηθητικοί. Περιλαμβάνουν βασικά δεδομένα ορισμένου ορίζοντα (π.χ. χάρτες ισοβαθών υποβάθρου) κ.λ.π. Συμπληρωματικοί. Συνοδευτικοί των τεχνικογεωλογικών, με έμφαση στη γεωμορφολογία τη γεωφυσική την υδρογεωλογία κ.λ.π. Περιέχουν δηλαδή βασικά στοιχεία του γεωπεριβάλλοντος και βοηθούν στην κατανόηση των τεχνικογεωλογικών συνθηκών.

Κλίμακα Σύμφωνα με την κλίμακα, οι τεχνικογεωλογικοί χάρτες διακρίνονται σε : Μεγάλης κλίμακας: (1:10.000000 και μεγαλύτερη). Μεσαίας κλίμακας: (<1:10.000 και > 1:100.000). Μικρήςή κλίμακας: (1:100.000100 000 και μικρότερη). ) Τεχνικογεωλογικές ενότητες των σχηματισμών σε χάρτες διαφόρων κλιμάκων Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για καλή παρουσίαση των τεχνικογεωλογικών χαρτών είναι η σωστή ταξινόμηση των σχηματισμών σε ενότητες, για τις διάφορες κλίμακες. Οι ενότητες αυτές πρέπει, σύμφωνα με τον οδηγό, να παρουσιάζουν βαθμό ομοιογένειας από πλευράς γεωτεχνικών ιδιοτήτων. Έτσι, η ομάδα εργασίας της I.A.E.G. πρότεινε τον ακόλουθο τρόπο ομαδοποίησης, που βασίζεται στην προέλευση των σχηματισμών στη λιθολογία και, αλλά και στην αντοχή, παραμορφωσιμότητα, ρφ μ, χημική σταθερότητα και υδροπερατότητα. ρ

Λιθολογική ακολουθία (LS).Για χάρτες κλίμακας <από 1:200.000. αποτελείται από Λιθολογικές Ενότητες διαμορφωμένες κάτω από ευρύτερα παρόμοιες γεωτεκτονικές και παλαιογεωγραφικές συνθήκες. συνεπώς, μόνο πολύ γενικά τεχνικογεωλογικά χαρακτηριστικά είναι δυνατόν να δοθούν στην περίπτωση αυτή. Λιθολογική ενότητα (LC). Διαμορφώνεται σε χάρτες κλίμακας 1:200.000 έως 1:10.000. είναι σύνολο Λιθολογικών Τύπων που δημιουργήθηκαν κάτω από ειδικές γεωτεκτονικές και παλαιογεωγραφικές συνθήκες. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να καθορισθούν επακριβώς οι φυσικές και μηχανικές ιδιότητες του συνόλου. άρα πληροφορίες δίνονται μόνο για τους επιμέρους λιθολογικούς τύπους και τη γενική τους συμπεριφορά. ρφ ρ Δηλαδή μέσα στην Ενότητα, ηδιευθέτησηστοχώροτωνλιθολογικών τύπων είναι ομοιόμορφη και διακριτή, αλλά η ίδια δεν είναι απαραίτητα ομοιόμορφη από πλευράς λιθολογίας ή φυσικής κατάστασης.

Λιθολογικός τύπος (LT). Εφαρμόζεται για χάρτες κλίμακας μεγαλύτερης 1:10.000000 έως 1:5.000. περιλαμβάνει υλικά με ομοιογένεια στη σύσταση, δομή και υφή, αλλά με διαφορές στη φυσική κατάσταση. έτσι μόνο η γενική εικόνα των φυσικών και μηχανικών ιδιοτήτων μπορεί να δοθεί, με το εύρος των τιμών τους. Π.χ. ένας τύπος ψαμμίτη περιλαμβάνει διάφορους τεχνικογεωλογικούς τύπους που διαφέρουν στο βαθμό αποσάθρωσης. Τεχνικογεωλογικός τύπος (ΕΤ). Αναφέρεται σε χάρτες κλίμακας μεγαλύτερης από 1:5.000. έχει το μεγαλύτερο βαθμό φυσικής ομοιογένειας. Παρουσιάζει συνεπώς ομοιομορφία στο λιθολογικό χαρακτήρα και στη φυσική κατάσταση. άρα δίνονται, στατιστικά προσδιορισμένες τιμές κύριων φυσικών και μηχανικών ιδιοτήτων.

Συσχέτιση - αλληλουχία διαφόρων τεχνικογεωλογικών ενοτήτων. Ο οδηγός παρέχει ακόμη τις γενικές κατευθύνσεις για τον τρόπο παρουσίασης των υδρογεωλογικών συνθηκών με: (α) καμπύλες, π.χ. πιεζομετρικές, για μεσαίας - μεγάλης κλίμακας χάρτες και (β) σύμβολα ήκαι αριθμούς για μικρής κλίμακας χάρτες), καθώς και των γεωμορφολογικών συνθηκών και γεωδυναμικών φαινομένων. Παράλληλα αναφέρεται στον τρόπο συλλογής των γεωλογικών πληροφοριών (για εδάφη και πετρώματα), αλλά και στον τρόπο μετουσίωσης αυτών για τεχνικογεωλογική χρήση.

Εμπειρίες από την Ελληνική πραγματικότητα Το 1978, η Επιτροπή Γεωτεχνικής του ΤΕΕ με αφορμή την αυξανόμενη εξάπλωση και ποικιλία των Τεχνικών έργων και τη διαπίστωση της έλλειψης ενιαίας μεθοδολογίας εκπόνησης τέτοιων χαρτών, θέλοντας να βάλει σε τάξη τα δρώμενα από πλευράς τεχνικογεωλογικών χαρτογραφήσεων στην Ελλάδα, ανέθεσε σε ομάδα εργασίας τη σύνταξη προδιαγραφών εκπόνησης γεωτεχνικών ώ χαρτογραφήσεων. Η ομάδα αυτή, αφού διαπίστωσε ότι οι Τεχνικές Εταιρείες σε Ελλάδα και εξωτερικό χρησιμοποιούσαν κάποιο είδος εσωτερικών οδηγιών (ατελείς μορφές σχετικών χαρτών), αλλά και ότι οι όποιες προσπάθειες διατύπωσης κανονισμών για σύνταξη τεχνικογεωλογικών γ χαρτών βασίζονταν σε γεωλογικά γ και όχι τεχνικογεωλογικά στοιχεία, κατέληξε στην υιοθέτηση του οδηγού της UNESCO, αναφέροντας: προτιμήσαμε προτιμήσαμε να μεταφράσουμε πιστά, σά, αλλά και να αποδώσουμε σωστά την ορολογία και το νόημα του εγχειριδίου της UNESCO, που κατά την άποψή μας εξαντλεί το θέμα σε βάθος και σε πλάτος. άος

Έτσι, η επίδραση του οδηγού από τη δεκαετία του 80 ουσιαστική στα Ελληνικά δρώμενα. Πολλοί (ΙΓΜΕ, Πανεπιστήμια αλλά και κάποιες Ιδιωτικές Εταιρείες) βρήκαν τον οδηγό χρήσιμο στον τρόπο σύνταξης Τεχνικογεωλογικών χαρτών διαφόρων κλιμάκων, πάντα βέβαια με τις σχετικές προσαρμογές αναφορικά με τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε τεχνικογεωλογικού περιβάλλοντος και του είδους του τεχνικού έργου που εξυπηρετούσαν. Οι χάρτες αυτοί σταδιακά διαρθρώθηκαν για κάλυψη των αναγκών ενός ευρέως φάσματος δραστηριοτήτων όπως ο περιφερειακός και ο αστικός σχεδιασμός (μικρής και μεσαίας κλίμακας χάρτες), ευρύτερες ζώνες τεχνικών έργων και προβληματικών περιοχών, (μεγάλης έως μεσαίας κλίμακας χάρτες), αλλά και τις στενές περιοχές θεμελίωσης τεχνικών έργων, (μεγάλης κλίμακας χάρτες). Η συμβολή του καθηγητή Γ. Κούκη με τη δουλειά του στο ΙΓΜΕ όπου συντάσσει χάρτες για σημαντικού ενδιαφέροντος περιοχές (περιοχή Ακρόπολης Αθηνών, περιοχή Επικούρειου Απόλλωνος, κλπ αλλά και μετέπειτα κατά τη θητεία του σαν καθηγητής στο Παν/μιο Πατρών, με μελέτες και Διδ. Διατριβές, είναι πολύ σημαντική.

Τεχνικογεωλογικός χάρτης Ακρόπολης Αθηνών, κλίμακας 1:500 με 11 τεχνικογεωλογικούς τύπους (Ανδρονόπουλος Κούκης, 1976.

Γενικά, οι πρώτοι τεχνικογεωλογικοί χάρτες στη δεκαετία του 70 περιορίζονταν σε χώρους θεμελίωσης τεχνικών έργων και όχι σε ευρύτερες περιοχές ανάπτυξης. Οι πρώτες προσπάθειες σύνταξης επιτελικών χαρτών άρχισαν στα τέλη αυτής της δεκαετίας. Το 1978 οκούκης σε εργασία στο Δελτίο του ΚΕΔΕ αναφέρεται στη χρησιμότητα των γεωτεχνικών χαρτογραφήσεων στα τεχνικά έργα και δίνει σχέδιο υπομνήματος για χάρτη Ελλάδος 1:500.000, 000 αλλά και συνοπτικά τον τρόπο παρουσίασης γεωλογικών σχηματισμών για χάρτες μεγάλης κλίμακας. To 1982 οι Κούκης Ρόζος δίνουν τους τεχνικογεωλογικούς χάρτες των οικισμών Περαχώρας Καπαρελίου, Πλαταιών και Ερυθρών ρ σε κλίμακα 1:5000, που είχαν πληγεί από το σεισμό των Αλκυονίδων νήσων. Το 1982 οι Κούκης Ρόζος παρουσιάζουν μια πρώτη διάκριση των σχηματισμών του Ελλαδικού χώρου με βάση τις γεωδυναμικές διεργασίες και κυρίως τις κατολισθητικές κινήσεις. Συντάσσεται σχετικός επιτελικός χάρτης κλίμακας 1:500.000, με 29 λιθολογικές ακολουθίες.

Το 1983, οι Μαρίνος Σκιάς Δημάδης κ.α., παρουσιάζουν το γεωτεχνικό χάρτη της αστικής περιοχής της Ξάνθης σε κλίμακα 1:5.000, όπου διακρίνουν 6 ζώνες με διαφοροποιημένη τεχνικογεωλογική συμπεριφορά, ως προς τις συνθήκες θεμελίωσης, την εκσκαψιμότητα και την ευστάθεια πρανών. Το 1985 οι Μαρίνος - Κούκης Τσιαμπάος - Σκιάς Στουρνάρας σε άρθρο τους για τη γεωτεχνική χαρτογράφηση στον αστικό σχεδιασμό και την περιφερειακή ανάπτυξη, θεωρούν βασική τη σύνταξη τεχνικογεωλογικών χαρτών, που (α) βοηθούν τα αναπτυξιακά έργα σε μια περιοχή, (β) συμβάλλουν στην αρτιότητα σχεδιασμού, κατασκευής και λειτουργίας των τεχνικών έργων. Η όλη εργασία, επηρεασμένη από τον οδηγό της UNESCO, προτείνει για την Ελλάδα τη σύνταξη: Γενικού τεχνικογεωλογικού χάρτη 1:500 500.000 000 ή 1:200 200.000 000 για γενικούς σκοπούς περιφερειακού σχεδιασμού, Βασικού τεχνικογεωλογικού χάρτη 1:25.000 για τις ανάγκες αστικής, βιομηχανικής, αγροτικής και τουριστικής ανάπτυξης, Γεωτεχνικού χάρτη αστικής χρήσης γης 1:5.000 για τις συνθήκες θεμελίωσης οικοδομικών και τεχνικών έργων στο πλαίσιο του αστικού σχεδιασμού.

Ο απόηχος της σημασίας των τεχνικογεωλογικών χαρτών έφθασε και στα αρμόδια κυβερνητικά όργανα. Έτσι, στις προδιαγραφές Γεωλογικών Μελετών στα πλαίσια των μελετών τεχνικών έργων που συντάχθηκαν από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Ε (ΦΕΚ Β 29/86), αναφέρεται στην επιφανειακή έρευνα εντάσσεται η σύνταξη του τεχνικογεωλογικού χάρτη, που αποτελεί συμπλήρωση του γεωλογικού χάρτη με τα απαραίτητα γεωτεχνικά στοιχεία. για τη φάση της οριστικής μελέτης. Επίσης στο Α. Γενικό μέρος (εργασίεςί υπαίθρου), ) αναφέρεται και η σύνταξη γεωλογικού γεωτεχνικού χάρτη χωρίς άλλη επεξήγηση. η Στη συνέχεια όμως (Β. Ειδικό μέρος, 1. Έργα Οδοποιίας) οι τεχνικογεωλογικοί χάρτες σε όλα τα επιμέρους έργα (σήραγγες, θέσεις γεφυρών, ορύγματα, αεροδρόμια, κλπ) ) απουσιάζουν. Εκεί κατά τους συντάκτες χρειάζονται μόνο γεωλογικοί, που προτείνονται ακόμα και σε κλίμακες 1:100, 1:200, 1:500!!!!!

Το 1987, οι Μαρίνος Ξυδάκης, με τον Γεωτεχνικό φάκελο Ξάνθης, παρουσιάζουν τεχνικογεωλογικούς χάρτες, τόσο για επιτελικό σχεδιασμό (κλίμακα 1:25.000 με 17 λιθολογικές ενότητες), όσο και για τα συνήθη προβλήματα του αστικού χώρου (κλίμακας μ ς 1:5.000 και διάκριση 21 λιθολογικών τύπων). ) Το 1989 ο Ρόζος παρουσιάζει στο πλαίσιο της Δ.Δ. του τεχνικογεωλογικό χάρτη του νομού Αχαΐας σε κλίμακα 1:100.000 με 18 λιθολογικές ενότητες και τεχνικογεωλογικό χάρτη των Πλειοπλειστοκαινικών και τεταρτογενών αποθέσεων του ίδιου νομού σε κλίμακα 1:50.000, με 8 λιθολογικές ενότητες. Το 1989 ο Τσιαμπάος στη Δ.Δ. Δ του, ενσωματώνει τεχνικογεωλογικό χάρτη του Δήμου Ηρακλείου σε κλίμακα 1:5.000 που διακρίνει τους σχηματισμούς της περιοχής σε 5 λθ λιθολογικούςλ τύπους. Το 1991 ο Σαμπατακάκης συντάσσει για τις ανάγκες της Δ.Δ. του τον τεχνικογεωλογικό χάρτη των Αθηνών σε κλίμακα 1:25.000, με διάκριση 11 λιθολογικών (γεωτεχνικών) ενοτήτων. Ο ίδιος χάρτης παρουσιάζεται και το 2000 (Κούκης Σαμπατακάκης σε διεθνές περιοδικό).

Το 1997 οι Κούκης Ρόζος Αποστολίδης δίνουν το Γεωτεχνικό χάρτη της περιοχής της πόλης των Τρικάλων σε κλίμακα 1:10.000 με διάκριση 5 λιθολογικών τύπων για τις εκεί τεταρτογενείς και μολασσικές αποθέσεις. Το 2006 ηδ/ Δ/νση Τεχν. Γεωλογίας του ΙΓΜΕ (υπευθ. Ν. Νικολάου) σε συνεργασία με το Τμήμα Γεωλογίας του Παν/μίου Πατρών (υπευθ. Γ. Κούκης) συντάσσει τον Τεχνικογεωλογικό χάρτη της περιοχής της Νομαρχίας Αθηνών για επιτελικές ανάγκες της Νομαρχίας. Ο χάρτης αυτός κλίμακας 1:10.000 (που έχει σμικρυνθεί και σε κλίμακα 1:50.000), 000) περιλαμβάνει 11 φύλλα και στο υπόμνημα 20 λιθολογικούς τύπους. Στηη Δ.Δ. του Βασιλειάδη, το 2010 παρουσιάζονται χάρτες που αναφέρονται στην επικινδυνότητα λόγω κατολισθήσεων του Ελλαδικού χώρου (επιβλέπων καθ. Γ. Κούκης) Τέλος σχετικοί τεχνικογεωλογικοί Γεωτεχνικοί χάρτες έχουν συνταχθεί στο πλαίσιο μελετών για τα μεγάλα γραμμικά έργα των ΠΑΘΕ, ΕΓΝΑΤΙΑ, ΕΡΓΟΣΕ

Επανερχόμενοι στις ενέργειες της πολιτείας διαπιστώνεται ότι στις Οδηγίες Μελέτης Οδικών Έργων (Ο.Μ.Ο.Ε., 2003), η αναγκαιότητα των τεχνικογεωλογικών χαρτογραφήσεων είναι πλέον γενικά αποδεκτή. Επισημαίνεται εδώ η συμμετοχή του καθ. Γ. Κούκη στη σύνθεση της σχετικής Ομάδας Εργασίας των Ο.Μ.Ο.Ε. που υπέδειξε την αξία των τεχνικογεωλογικών χαρτογραφήσεων για τα σημαντικά και ποικίλα τεχνικά έργα των οδικών αξόνων. Έτσι: 1. Στην αναλυτική περιγραφή ερευνητικών εργασιών και γεωλογικής μελέτης (Άρθ. Α2.1.2.), πέρα από την αναφορά στη γεωλογική χαρτογράφηση με έμφαση στα τεχνικογεωλογικά χαρακτηριστικά υπάρχει και η σύνταξη τεχνικογεωλογικού χάρτη και γεωλογικής επικινδυνότητας με επικέντρωση στα τεχνικογεωλογικά χαρακτηριστικά των σχηματισμών σε σχέση με τα γεωλογικά προβλήματα, τα έργα και τους κινδύνους που τα απειλούν..

2. Επιπρόσθετα, στο Στάδιο Οριστικής Μελέτης Οδοποιίας αναφέρεται η ανάγκη σύνταξης τεχνικογεωλογικού χάρτη, κλίμακας 1:1000 και εύρους ίδιου με αυτό του γεωλογικού χάρτη, ενώ 3. Στο Κεφ. 4 Γεωτεχνικές μελέτες και μελέτες Γεωτεχνικών Έργων αναφέρεται η ανάγκη για τεχνικογεωλογικούς χάρτες με εκτιμήσεις για την εκσκαψιμότητα των σχηματισμών και την κατάταξη των τεχνικογεωλογικών ενοτήτων σε κατηγορίες σεισμικής επικινδυνότητας. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα τεχνικογεωλογικών χαρτών διαφόρων κλιμάκων και σκοπού από τον Ελλαδικό χώρο που έγιναν με τη συμμετοχή μου, όπως: χάρτες γενικού-ειδικούειδικού σχεδιασμού (μικρής - μεσαίας κλίμακας), χάρτες για ορισμένο πρόβλημα (μεσαίας έως μεγάλης κλίμακας), χάρτες στενής περιοχής έρευνας (μεγάλης κλίμακας).

ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Κλίμακα 1:500.000) Χάρτης μικρής κλίμακας συμβουλευ- τικός στο γενικό σχεδιασμό, δηλαδή δεν υποκαθιστά τις επιτόπου γεωτεχνικές έρευνες. Σύμφωνα με το χάρτη αυτό, οι 30 λιθολογικές ακολουθίες στις οποίες οίες ομαδοποιούνται οι γεωλογικοί σχημα- τισμοί είναι οι εξής: Α. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 5 λιθολογικές ακολουθίες. Β. Τα Τριτογενή ιζήματα σε 4 λιθολογικές ακολουθίες. Γ. Οι Σχηματισμοί του προνεογενούς υποβάθρου σε 21 λιθολογικές ακολουθίες, ενώ δίνονται και εύρη κύμανσης κύριων γεωμηχανικών χαρακτηριστικών Η διάκριση αυτή είναι χωρική και αντανακλά την παλαιογεωγραφική, λιθοστρωματογραφική και γεωτεχνική συγγένεια (π.χ Φλύσχης Δυτικής Ελλάδος, Κεντρικής Ελλάδος και Ανατολικής Ελλάδος. Σύνταξη: Β. Ανδρονόπουλος -. Ρόζος - Γ. Κούκης Μ. Κυνηγαλάκη

ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Κλίμακα 1:10.000) 000) Χάρτης μεγάλης κλίμακας συμβουλευτικός για αστική και βιομηχανική ανάπτυξη. Σύμφωνα με το χάρτη αυτό, οι λιθολογικές ενότητες (20 20) στις οποίες ομαδοποιούνται οι γεωλογικοί σχηματισμοί είναι οι εξής: Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 2 λιθολογικές ενότητες, Β. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις σε 7 λιθολογικές ενότητες. Γ. Τα Πλειοπλειστοκαινικά ιζήματα σε 2 λιθολογικές ενότητες.. Οι Σχηματισμοί του προνεογενούς υποβάθρου σε 9 λιθολογικές ενότητες, ενώ δίνονται και εύρη κύμανσης κύριων γεωμηχανικών χαρακτηριστικών που βέβαια δεν μπορεί ί να χρησιμοποιηθούν χωρίς έλεγχο και σχετική γεωτεχνική έρευνα. Σύνταξη:. Ρόζος Ι. Χατζηνάκος Εμ. Αποστολίδης

Χαρακτηριστικές εικόνες από τις εδαφικές υποχωρήσεις στην περιοχή ΕΣΣΟ Σίνδου Εκβολές Αξιού Γαλλικού.

ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ Κλίμακα 1:5.000 (μεγάλη), εδώ δίνεται σε μεσαία 1:20.000) Χάρτης για αστική και βιομηχανική ανάπτυξη. Οι λιθολογικοί τύποι (13) στους οποίους ομαδοποιούνται οι σχη- ματισμοί είναι οι εξής: Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 5 λιθολογικούς τύπους (4 ιστ/κές), Β. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις (νεότερες και παλαιότερες σε 7 λιθολογικούς τύπους. Β. Τα Πλειοκαινικά ιζήματα σε 1 λιθολογικό τύπο. Και εδώ τα εύρη κύμανσης των γεωμηχανικών χαρα- κτηριστικών που δίνονται δεν μπορεί να χρησιμοποιη- θούν χωρίς σχετική γεωτε- χνική έρευνα. Σύνταξη: Γ. Κούκης. Ρόζος

Χαρακτηριστικές μορφές των Πλειοκαινικών ιζημάτων στην περιοχή των Πατρών.

ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΔΗΜΟΥ ΚΥΜΗΣ Σύνταξη:. Ρόζος Ι. Ηλία Π. Τσαγγαράτος Κ. Μαρκαντώνης 4 για τα τεταρτογενή, 4 για τα νεογενή και 8 για τους σχηματισμούς του προνεογενούς υποβάθρου. Πολλές κατολισθήσεις τόσο στα παράλια όσο και εσωτερικά. Κλίμακα 1:25.000 Χάρτης ήμου Κύμης σε μεσαία κλίμακα 1:25.000. Συντάχθηκε για τη μελέτη των αστοχιών πρανών στην περιοχή. ιακρίθηκαν 16 λιθο- λογικές ενότητες: Χάρτης χωριού Βιτάλων μεγάλης κλίμακας 1:5000 με 5 λιθολογικούς τύπους: (1 οι επιχωματώσεις, 2 οι τεταρτογενείς σχηματι- σμοί, 2 τα νεογενή (φυλ- λώδεις και ασβεστιτικές μάργες). Αστοχίες σε σπίτια του οικισμού.

Χαρακτηριστικές εικόνες αστοχιών στην ευρύτερη περιοχής του ήμου Κύμης.

Αστοχίες στο χωριό Βίταλα του δήμου Κύμης.

Χάρτης μεσαίας κλίμακας για τις αστοχίες κατά μήκος της σιδ. Γραμμής, Χράνων ιαβολιτσίου στην Πελοπόννησο (10 λιθολογικές ενότητες). Α. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 5 λιθολογικές ενότητες Β. Οι Σχηματισμοί του υποβάθρου επίσης σε 5 λιθολογικές ενότητες Σύνταξη:. Ρόζος Κ. Μαρκαντώνης - Π. Τσαγγαράτος

Άποψη της Σ.Γ. Χράνων ιαβολιτσίου και λιθόκτιστης σήραγγας. εξιά φαίνεται η απόφραξη με ασβεστίτη των αποστραγγιστικών οπών μέσα στις σήραγγες

ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΧΑΛΚΕΙΟΥ Κλίμακα 1:2.000 Χάρτης μεγάλης κλίμακας και ειδικού σκοπού, που περιλαμβάνει 7 τεχνικογεωλογικούς γ τύπους. Α. Οι νεώτερες Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 3 τεχνικογεωλογικούς τχ γ ύςτύπους, Β. Οι ιλουβιακές αποθέσεις σε 1 τεχνικογεωλογικό τύπο, Γ. Τα Νεογενή ιζήματα σε 3 τεχνικογεωλογικούς γ τύπους. Απεικονίζει την κατάσταση από πλευράς κατολισθήσεων σε οικιστική ζώνη και βοηθά στην επιλογή των μέτρων αντιμετώπισης. Σύνταξη:. Ρόζος Κ. Μαρκαντώνης - Π. Τσαγγαράτος

Άποψη του χωριού Χαλκείο του Νομού Κορινθίας και χαρακτηρι- στικές εικόνες αστοχιών στο χώρο του..

Χάρτης μεγάλης κλίμακας, 1:10.000000 και πολλαπλού σκοπού,, που περιλαμβάνει 3 λιθολογικές ενότητες. Α. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 1 λιθολογική ενότητα, Β. Τα Νεογενή ιζήματα σε 2 λιθολογικές ενότητες. Απεικονίζει την κατάσταση από πλευράς εδαφι- κών υποχωρήσεων, αλλά και εκμετάλλευσης επιφανειακών και υπόγειων νερών σε οικιστική κή ζώνη. Σύνταξη:. Ρόζος Κ. Μαρκαντώνης - Π. Τσαγγαράτος

Αστοχίες από εδαφικές υποχωρήσεις στο χώρο του δήμου Θερμαϊκού.

ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΑΝΘΟΥΠΟΛΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ Κλίμακα 1:5.000 Χάρτης μεγάλης κλίμακας, 1:5.000 και ειδικού σκοπού, που περιλαμβάνει 6 λιθολογικούς τύπους. Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 1 λιθολογική ενότητα Β. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 2 λιθολογικές ενότητες Γ. Τα νεογενή σε 1 λιθολογική ενότητα. Οι Σχηματισμοί του υποβάθρου σε 2 λιθολογικές ενότητες (η 1 ενσωματώνει τους δύο κύριους λιθότυπους του Αθ. σχιστόλιθου Σύνταξη:. Ρόζος Ι. Βακόνδιος Μ. Κυνηγαλάκη

Χάρτης ζωνοποίησης εδαφικών υποχωρήσεων στην Αθύ Ανθούπολη Περιστερίου.

Αστοχίες από εδαφικές υποχωρήσεις στο χώρο της Ανθούπολης Περιστερίου.

Χάρτης μεσαίας κλίμακας 1:50.000000 για τις ανάγκες διερεύνησης προβλημάτων από την εγκατάσταση Ολοκληρωμένων Έργων ιάθεσης Απορριμμάτων (Ο.Ε..Α) Α). στο Πολυδένδι Αττικής (ειδικού σκοπού), με διάκριση των γεωλογικών σχηματισμών σε 13 λιθολογικές ενότητες. Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 1 λιθολογική ενότητα Β. Οι Τεταρτογενείς αποθέσεις διακρίθηκαν σε 2 λιθολογικές ενότητες Γ. Τα νεογενή σε 4 λιθολογικές ενότητες. Οι Σχηματισμοί του υποβάθρου σε 6 λιθολογικές ενότητες Σύνταξη:. Ρόζος Κ. Μαρκαντώνης - Π. Τσαγγαράτος

Η θέση της λεκάνης Μαλακάσας Μαυροσουβάλας (επάνω) και η χαρακτηριστική αποκάρστωση των ασβεστολίθων που την δομούν.

Σύνταξη: Γ. Κούκης. Ρόζος Κλασσικό ιστορικό μνημείο του 13ου αιώνα με στοιχεία φράγκικης φορτέτσας. Χάρτης σε μεγάλη κλίμακα (1:1.000) σε λόφο από πλειοπλειστοκαινικά κροκαλοπαγή και μάργες (υποκείμενες). 9 τεχνικογεωλογικοί τύποι. Αστοχίες στην ανωδομή και στα πρανή (υποσκαφές). Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 4 τεχνικογεωλογικούς τύπους Β. οι Τεταρτογενείς αποθέσεις σε 3 τεχνικογεωλογικούς τύπους Γ. Τα κροκαλοπαγή και οι μάργες του υποβάθρου σε 2 τεχνικογεωλογικούς τύπους. Αντίστοιχες μελέτες έχουν γίνει και σε πολλά άλλα κάστρα με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθ. Γ. Κούκη και τη δική μου συμμετοχή, όπως Κέρκυρα, Σκύρος Μυτιλήνη, Κυπαρισσία κλπ

Χαρακτηριστικές σχηματικές τομές από το Κάστρο της Καλαμάτας.

Εικόνες από την κατάσταση των τειχών και του σχηματισμού θεμελίωσης του Κάστρου της Καλαμάτας.

Θεμελιώθηκε από τον Ορσίνι το 1300. Α. Οι επιχωματώσεις διακρίθηκαν σε 5 τεχνικογεωλογικούς τύπους Β. Οι ολοκαινικές αποθέσεις σε 4 τεχνικογεωλογικούς τύπους Χάρτης ρης σε κλίμακα 1:2.500 με ιδιομορφία στη θεμελίωση (σε σχηματισμούς λιμνοθά- λασσας). 9 τεχνικογεωλογικοί τύποι Τα γεωμηχανικά χαρα- κτηριστικά σε δείγματα από γεωτρήσεις και ορύγματα. Η θεμελίωση μερικώς σε ξύλινους πασσάλους. Σύνταξη: Γ. Κούκης. Ρόζος

Εικόνες από την κατάσταση των τειχών και του σχηματισμού θεμελίωσης του Φρουρίου Αγ. Μαύρας Λευκάδας.

Συνοψίζοντας, ψζ πιστεύω ότι ο Οδηγός της UNESCO, δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για την εκπόνηση τεχνικογεωλογικών χαρτών. Βέβαια, η προσαρμογή στην λιθοστρωματογραφική διάρθρωση και γεωλογική δομή των περιοχών του Ελλαδικού χώρου είναι αναγκαία. Παράλληλα αναγκαία είναι η διάκριση των σχηματισμών σε τεχνικογεωλογικές ενότητες ανάλογα με την κλίμακα. Η προσωπική εμπειρία λέει ότι η ονομασία των ενοτήτων που θα διακριθούν θα πρέπει να περιέχουν και την ένδειξη για την ηλικία κυρίως στην περίπτωση των εδαφικών σχηματισμών και των σκληρών εδαφών μαλακών βράχων. Για παράδειγμα οι ονομασίες Τεταρτογενή συνεκτικά μικτών φάσεων ή νεογενή κυρίως αδρομερή είναι σαφώς προτιμότερες από χαρακτηρισμούς που περιέχονται σε τεχνικογεωλογικές μελέτες, όπως ψαμμόλιθος, μαργόλιθος κλπ.

Στην πρώτη περίπτωση, η ονομασία αποκαλύπτει στοιχεία για τον τρόπο σχηματισμού, την κοκκομετρία, τη διαγένεση, την προφόρτιση και συνεπώς δίνει μια πρώτη εικόνα της συμπεριφοράς από πλευράς αντοχής, παραμορφωσιμότητας, χημικής σταθερότητας και υδροπερατότητας. Στη δεύτερη περίπτωση, πέρα απότην κοκκομετρία και ίσως μια γνώση της συνεκτικότητας, οι ονομασίες δεν προσφέρουν τίποτε άλλο. Έτσι αυτός που σχεδιάζει μια θεμελίωση, δεν διαφωτίζεται για τα βάθη τεταρτογενούς καλύμματος και νεογενών αποθέσεων (αν υπάρχουν και όποια υπάρχουν), δηλαδή για το βάθος της ασφαλούς θεμελίωσης. Τέλος επισημαίνεται ότι η περιγραφή είναι λάθος να στηρίζεται μόνο στα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμών. Θα πρέπει αυτές να συμπληρώνουν την εικόνα της κάθε ενότητας που έχει διαμορφωθεί για τη δομή και τη γεωτεχνική συμπεριφορά των ενοτήτων από τη μακροσκοπική περιγραφή για το χρώμα, την αποσάθρωση, τη δομή και το μέγεθος κόκκων.

Συμπερασματικά, η τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση είναι σημαντική, καθώς αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση του γεωλογικού μοντέλου κάθε περιοχής ενδιαφέροντος, πάνω στο οποίο βασίζεται ηγεωτεχνική διάκριση και κατ επέκταση η ασφαλής κατασκευή.