ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ & ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣΗΣ ΝΟΤΤΙΝΧΑΜ, ΝΤΑΡΜΠΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ECUMENICAL PATRIARCHATE ARCHDIOCESE OF THYATEIRA AND GREAT BRITAIN GREEK ORTHODOX CHURCH OF THE VIRGIN MARY ELEOUSA 184 Derby Road, Nottingham, NG7 1NF Τηλ: 01159472305 www.greekcommunitynottingham.org.uk AUGUST 2017 ANNOUNCEMENTS AND PROGRAMME OF HOLY SERVICES

v Ο Ιερός Ναός είναι ανοικτός κατά την διάρκεια της εβδομάδος κάθε Τρίτη 10:00-14:00 & Σάββατο 17:30-19:00 εκτός Τρι 22/8, Τρι 29/8, Σαβ 19/8 & Σαβ 26/8. v Επίσης κάθε Τρίτη και Σάββατο Ιερά Εξομολόγηση. v Παρακαλούνται πολύ όσοι επιθυμούν να τελέσουν μνημόσυνο ή γιορτή να επικοινωνούν με τον π.βασίλειο. Τηλ. Επικοινωνίας με τον π. Βασίλειο:07527990563 ή email: fr.vasileios.notts@gmail.com. v Συνεχίζεται για 6η χρονιά η λειτουργία του Charity shop της κοινότητός μας. Το κατάστημα βρίσκεται στο Sneinton(205 Carlton road) και ανοίγει Τρίτη - Παρασκευή από 10:30-14:30. Χρειαζόμαστε οτιδήποτε μπορείτε να δωρήσετε τα οποία να είναι σε καλή κατάσταση και επίσης χρειάζονται εθελοντές για την λειτουργία του καταστήματος. v Λειτουργεί στην αίθουσα της Κοινότητος το Χριστιανικό μας Βιβλιοπωλείο η "Χριστιανική Γωνιά". Εκεί μπορείτε να βρείτε βιβλία πνευματικού ενδιαφέροντος στα Ελληνικά και Αγγλικά καθώς και διάφορα άλλα εκκλησιαστικά είδη σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές. Επίσης, θα βρείτε και Ελληνικά προιόντα όπως τυριά, λουκάνικα, πίττες για σουβλάκια, λάδι, σοκολάτες, μπισκότα, μέλι, τυροπιτάκια, λουκανικοπιτάκια, μπουγάτσες, μπύρες, κρασί, κ.ά. v Από Τρίτη 1 Αυγούστου αρχίζει η νηστεία προς τιμήν της Παναγίας και ολοκληρώνεται στις 14 Αυγούστου. Σ αυτή την περίοδο νηστεύουμε από κρέας, ψάρι, αυγά,γάλα και τυρί. Την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (6 αυγ) επιτρέπεται το ψαρι.

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ 18:00-18:45, ΕΚΤΟΣ ΣΑΒ 19/8 & ΣΑΒ 26/8. Τρι 1 η ΑΓ. 7 ΠΑΙΔΩΝ ΜΑΚΑΒΑΙΩΝ 09:30-10:30 Όρθρος 19:00-20:00 Εσπερινός & Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο Τετ 2 α, Πεμ 3 η, Παρ 4 η 19:00-20:00 Εσπερινός & Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο Κυρ 6 η Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ 09:30-10:30 Όρθρος 10:30-11:45 Θ. Λειτουργία - Ευλογία σταφυλιού 11:45-12:30 Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο Δευ 7 η, Τρι 8 η, Τετ 9 η, Πεμ 10 η, Παρ 11 η 19:00-20:00 Εσπερινός & Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο Κυρ 13 η Ι` Ματθαίου 09:30-10:15 Όρθρος 10:15-11:30 Θ. Λειτουργία 11:30-12:30 Ο Επιτάφιος της Παναγίας με τα Εγκώμια και Γιορτή Δευ 14 η 19:00-20:15 Εσπερινός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και γιορτή Τρι 15 η Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 09:30-10:30 Όρθρος 10:30-12:00 Θ. Λειτουργία Κυρ 20 η ΙΑ` Ματθαίου 09:30-10:30 Όρθρος 10:30-12:30 Θ. Λειτουργία Κυρ 27 η ΙΒ` Ματθαίου Αγ. Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου 09:30-10:30 Όρθρος 10:30-12:30 Θ. Λειτουργία Η ΤΡΙΤΗ 29 η ΑΥΓ. ΕΙΝΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ.

Η μεταμόρφωση του Χριστού και η σημασία της για μας του Βασιλείου Στογιάννου, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Η Μεταμόρφωση δεν είναι από τις εορτές που το περιεχόμενό τους μπορεί να εξαντληθεί στην ανάμνηση ενός γεγονότος. Η ευρύτητα του εορτασμού είναι ανάλογη και με το θεολογικό και σωτηριολογικό περιεχόμενο της εορτής. Η Εκκλησία έθεσε τη Μεταμόρφωση του Χριστού εορτολογικά στο κέντρο του διαστήματος από το Πάσχα μέχρι τα Χριστούγεννα. Χονδρικά μεσολαβεί περίπου το ίδιο διάστημα -τέσσερις μήνες- ανάμεσα στις τρεις μεγάλες Δεσποτικές εορτές. Η Μεταμόρφωση, μαζί με την Ενανθρώπιση και το Πάσχα, είναι ένας από τους πνευματικούς σταθμούς της ανθρώπινης πορείας μέσα στο χρόνο. Κι αυτό δείχνει πως η Εκκλησία δεν θεώρησε ποτέ τη Μεταμόρφωση ως ένα απλό θαύμα, αλλά ως μία πράξη του Χριστού τής ίδιας σημασίας για την σωτηρία μας με την Ενσάρκωση και την Ανάσταση. Γι αυτό πρόταξε την νηστεία, γι αυτό περικύκλωσε την κυρία ημέρα της εορτής με προεόρτια και μεθέορτα. Μια και τόσο μεγάλη είναι η εορτή, καλό θα είναι να μιλήσουμε λίγο για το νόημά της, έτσι που ο εορτασμός μας να έχει μια σωστή θεμελίωση και να μην εξαντλείται στην τήρηση των πατροπαράδοτων εθίμων. Η Μεταμόρφωση του Χριστού είναι ένα επεισόδιο από την επίγεια δράση του, που έλαβε χώρα λίγο πριν από την πορεία του προς την Ιερουσαλήμ, πορεία που απέληξε στο Πάθος και την Ανάσταση. Μαζί με την Βάπτιση έχει κοινή την αποκάλυψη της αγίας Τριάδος. Μαζί με την Ανάσταση έχει κοινή την αποκάλυψη της δόξας του Θεού. Μαζί με την Πεντηκοστή έχει κοινή την δημιουργική επενέργεια του Παρακλήτου.

Είναι αποκάλυψη του Θεού προς τον άνθρωπο η Μεταμόρφωση, που βοηθά στη σωτηρία μας με τη σωστή θεογνωσία και ανθρωπογνωσία που παρέχει. Αποκαλύπτεται σ αυτήν ποιός είναι ο Χριστός, αλλά συγχρόνως και ποιός είναι ο άνθρωπος και που βαδίζει η ιστορία μας. Αυτά τα τρία σημεία θα δούμε στη συνέχεια -χωρίς φυσικά και να εξαντλούμε το νόημά της. Μας δείχνει η Μεταμόρφωση ποιoς είναι ο Χριστός. Πολλοί σύγχρονοί μας έχουν για τον Χριστό την πλανεμένη αντίληψη πως είναι ένας μεγάλος δάσκαλος ή ένας ηθικολόγος. Η Μεταμόρφωσή του όμως αποκαλύπτει ότι είναι Υιός του Θεού. Η αλλαγή της μορφής του, το θεϊκό άκτιστο φως που το περιτριγύρισε, η ουράνια φωνή του Πατρός που μαρτύρησε για τη θεϊκή του φύση, όλα δείχνουν ότι είναι Θεός. Μπορεί να έζησε ανάμεσά μας με την μορφή δούλου, μπορεί από αγάπη για μας να υπέμεινε το σταυρικό θάνατο, δεν παύει όμως ούτε στιγμή να είναι ο Λόγος του Θεού που ενανθρώπησε, δίδαξε, έπαθε και αναστήθηκε από απέραντη αγάπη για το πλάσμα του, τον άνθρωπο. Επειδή είναι Θεός, γι αυτό είναι και σωτήρας μας. Επειδή είναι Θεός, γι αυτό τα λόγια του και η ζωή του είναι δεσμευτικά για τους πιστούς. Επειδή είναι Θεός, γι αυτό η ζωή και το έργο του είναι το κέντρο της πίστεώς μας. Δεν είναι μόνο Θεός όμως ο Χριστός. Είναι και άνθρωπος, τέλειος άνθρωπος, ο πρώτος αληθινός άνθρωπος στην ιστορία του γένους μας. Είναι ο νέος Αδάμ, που συνομιλεί και πάλι με τον Θεό και Πατέρα, όπως ο παλαιός Αδάμ στον Παράδεισο. Είναι όμως πολύ παραπάνω από τον παλαιό, τον πρώτο Αδάμ ο Χριστός. Γιατί έχει ένα καινούριο γνώρισμα, που δεν μπόρεσε να αποκτήσει εκείνος, την ομοίωση με τον Θεό. Και ως άνθρωπος ο Χριστός είναι όμοιος με τον Θεό. Γιατί με την απόλυτη υπακοή του έγινε όμοιος με τον Λόγο, με τη θεϊκή φύση του. Η θέλησή του η ανθρώπινη ακολούθησε από την πρώτη στιγμή και μέχρι την ώρα του θανάτου τη θεϊκή του θέληση. Η επιθυμία του η ανθρώπινη ήταν ταυτισμένη με τη θεϊκή επιθυμία του. Έτσι έγινε και ως άνθρωπος αυτό που ήταν ως Θεός: Υιός του Θεού. Αυτό ακριβώς είναι που μας δίνει τη δυνατότητα της σωτηρίας, ότι δηλ. ο Χριστός θέωσε την ανθρώπινη φύση μας. Ανέλαβε να κάνει ό,τι δεν κατόρθωσε ο παλαιός Αδάμ, να κάνει τον άνθρωπο υιό του Θεού με τη θέωση της φύσεώς του. Θεός αληθινός και άνθρωπος αληθινός αποκαλύπτεται κατά τη Μεταμόρφωσή του ο Χριστός. Θεός αληθινός, γιατί το μαρτυρεί η ουράνια φωνή και ο ερχομός του Μωυσή και του Ηλία. Θεός αληθινός, όπως το δείχνει η στάση των μαθητών του και η έκπληξή τους. Άνθρωπος αληθινός όπως το δείχνει η αλλαγή της μορφής του, όταν αποκαλύφθηκε στη θεωμένη μορφή της. Άνθρωπος αληθινός, όπως ήταν και πριν και μετά από τη Μεταμόρφωση ανάμεσά μας.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου +Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν Τον Αύγουστο η Εκκλησία τιμά το τέλος της επίγειας ζωής της Παρθένου Μαρίας, τον θάνατο της, την κοίμηση της όπως είναι πια γνωστή και σε αυτή τη λέξη περικλείονται το όνειρο, η ευλογία, η ειρήνη, η ηρεμία και η χαρά. Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τις συνθήκες της κοίμησης της Παναγίας, της Μητέρας του Κυρίου. Διάφορες ιστορίες και διηγήσεις, γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας από την εποχή της πρώτης Εκκλησίας, ακριβώς όμως λόγω της ποικιλότητας τους, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε την «ιστορικότητα» καμιάς από αυτές. Με τη γιορτή της Κοιμήσεως η μνήμη και η αγάπη της Εκκλησίας επικεντρώνονται όχι στην ιστορικότητα και πραγματικότητα του γεγονότος, την ήμερα και τον τόπο όπου αυτή η μοναδική γυναίκα, η Μητέρα όλων των μητέρων συμπλήρωσε την επίγεια ζωή της. Όπου και όποτε και αν συνέβη, η Εκκλησία αντίθετα τονίζει την ουσία και το νόημα του θανάτου της, μνημονεύοντας τον θάνατο αυτής της οποίας ο Υιός, σύμφωνα με την χριστιανική μας πίστη, νίκησε τον θάνατο, αναστήθηκε εκ των νεκρών και υποσχέθηκε σε μας την τελική ανάσταση και τη νίκη της αιώνιας ζωής. Ο θάνατος της ερμηνεύεται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την εικόνα της Κοιμήσεως που τοποθετείται στα προσκυνητάρια των εκκλησιών μας εκείνη την ημέρα, ως το κέντρο της όλης γιορτής. Η Μητέρα του Θεού έχει πεθάνει και βρίσκεται ξαπλωμένη στο νεκροκρέβατο. Οι απόστολοι του Χριστού είναι συγκεντρωμένοι γύρω της και πάνω ψηλά, στο κέντρο, βρίσκεται ο Χριστός, ο οποίος κρατά στα χέρια του τη Μητέρα του, ζωντανή και αιώνια ενωμένη μαζί του. Εδώ βλέπουμε μαζί τον θάνατο και αυτό που ξεπεράστηκε με τον συγκεκριμένο θάνατο της Θεοτόκου: όχι το διχασμό αλλά την ένωση όχι τη λύπη αλλά τη χαρά και κυρίως όχι τον θάνατο αλλά τη ζωή. «Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε»., ψάλλει η Εκκλησία ατενίζοντας αυτή την εικόνα. Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του βαθύτερου και πιο ωραίου ύμνου που απευθύνεται στην Θεοτόκο: «Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας!» (Ακάθιστος Ύμνος). Το φως που εκχύνεται από την Κοίμηση προέρχεται ακριβώς από αυτή την ατελεύτητη, μυστική ήμερα. Μελετώντας αυτό τον θάνατο και βλέποντας αυτό το νεκροκρέβατο καταλαβαίνουμε ότι πλέον δεν υπάρχει θάνατος, ότι το γεγονός του θανάτου ενός προσώπου έγινε γεγονός ζωής, είσοδος εκεί όπου βασιλεύει η ζωή. Αυτή που έδωσε τον εαυτό της ολοκληρωτικά στο Χριστό, που τον αγάπησε μέχρι τέλους, συναντιέται μαζί

του μπροστά στις λαμπρές πύλες του θανάτου και τότε ο θάνατος μετατρέπεται σε ευφρόσυνο συναπάντημα, η ζωή θριαμβεύει, η χαρά και η αγάπη κυριαρχούν πάνω σε όλα. Για αιώνες η Εκκλησία ατενίζει και εμπνέεται από το θάνατο εκείνης που στάθηκε η μητέρα του Ιησού, που έδωσε ζωή στο Σωτήρα και Λυτρωτή μας, που έδωσε τον εαυτό της ολοκληρωτικά σ εκείνον μέχρι το τέλος, μένοντας μόνη κάτω από το σταυρό. Μελετώντας την Κοίμηση της η Εκκλησία ανακαλύπτει και βιώνει τον θάνατο όχι πλέον ως φόβο και τρόμο και τέλος, αλλά λαμπρή και αυθεντική αναστάσιμη χαρά «Εν τη γεννήσει σου σύλληψις άσπορος, εν τη κοιμήσει σου νέκρωσις άφθορος». Εδώ, σ ένα από τους πρώτους ύμνους του όρθρου της γιορτής, βλέπουμε να εκφράζεται η ουσία αυτής της χαράς: «νέκρωσις άφθορος». Ποιό είναι όμως το νόημα αυτής της αντίθεσης των λέξεων; Κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου, αποκαλύπτεται σε μας και γίνεται δική μας χαρά όλο το ευφρόσυνο μυστήριο αυτού του θανάτου, διότι η Παναγία, η Παρθένος Μαρία είναι μια από μας. Αν θάνατος είναι ο φόβος και η θλίψη του χωρισμού, η κάθοδος στην απαίσια μοναξιά και το σκοτάδι, τότε τίποτα από όλα αυτά δεν τα συναντούμε στο θάνατο της Παναγίας, αφού η Κοίμησή της, όπως και ολόκληρη η ζωή της ήταν συνάντηση, αγάπη, κίνηση προς το αμάραντο και άδυτο φως της αιωνιότητας και είσοδος μέσα σ αυτό. Η τελεία αγάπη «έξω βάλλει τον φόβον», γράφει ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο ευαγγελιστής της αγάπης (Α Ιωάν. δ 18). Συνεπώς δεν υπάρχει φόβος στην άφθορο και αθάνατο κοίμηση της Παρθένου Μαρίας. Εδώ, ο θάνατος κατέρρευσε εκ των ένδον, απαλλάχτηκε από όλα αυτά που τον γεμίζουν με τρόμο και απελπισία. Ο ίδιος ο θάνατος μετατρέπεται σε θρίαμβο ζωής. Ο θάνατος γίνεται «αυγή μυστικής ημέρας». Γι αυτό η γιορτή δεν έχει καθόλου πόνο, νεκρώσιμους θρήνους και θλίψη, αλλά μόνο φως και χαρά. Είναι σαν να πλησιάζουμε τις θύρες του δικού μας αναπόφευκτου θανάτου και ξαφνικά τις βρίσκουμε ορθάνοικτες, γεμάτες φως από τη νίκη που πλησιάζει, από την ανατολή της βασιλείας του Θεού που είναι εγγύς. Στη λάμψη αυτού του ασύγκριτου εόρτιου φωτός, σ αυτές τις αυγουστιάτικες μέρες που ο φυσικός κόσμος φτάνει στο αποκορύφωμα της ομορφιάς του και γίνεται ύμνος δοξολογίας και ελπίδας, σημείο του ερχομού ενός άλλου κόσμου, αντηχούν τα λόγια από τους ύμνους της Κοίμησης. «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, παρθένε άχραντε παρθενεύει γαρ τόκος, και ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Η μετά τόκον παρθένος και μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, την κληρονομίαν σου» (Ωδή θ ). Ο θάνατος δεν είναι πια θάνατος. Ο θάνατος καταυγάζεται από την αιωνιότητα και την αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι πια διχασμός αλλά

ένωση, όχι λύπη αλλά χαρά, όχι ήττα αλλά νίκη. Αυτό λοιπόν γιορτάζουμε την ήμερα της Κοίμησης της πανάχραντου Μητέρας, αληθινή προτύπωση και πρόγευση και σκίρτημα χαράς για την ανατολή της μυστικής και ατελεύτητης ημέρας. v The Church is open during the week on Tue 10:00-14:00 & Sat 17:30-19:00 (except Tue 22/8, Tue 29/8, Sat 19/8 & Sat 26/8) (Holy Confession also available). v For those who wish to celebrate name days or memorial services, are kindly requested to communicate with Father Vasileios from the previous day on Tel: 07527990563 or email: fr.vasileios.notts@gmail.com. v The Charity shop of our community in Sneinton (205 Carlton road) opens Tuesday - Friday, 10:30-14:30. We need everything you can donate in good condition and also volunteers are needed for the daily operation. v Our Christian Bookstore, the "Christian Corner" operates in the Community Hall. There you can find books of spiritual interest in Greek and English and several other ecclesiastical items(calendars, icons, crosses, candles, amulets, cd`s with church hymns, censers, charcoals, incense, Prayer Ropes, etc.) in very affordable prices. Also, you will find Greek products such as cheese, sausages, greek pita bread, virgin olive oil, chocolates, biscuits, honey, cheese pies, sausage pies, beer, wine, etc. v From Tuesday August 1, begins the fasting for the feast of the Dormition of the most Holy Mother of God which lasts until 14 August. During this period we fast from meat, fish, eggs, milk and cheese, except the day of the Transfiguration of Christ the Saviour (August 6) where fish is permitted.

EVERY SATURDAY THE VESPERS WILL BE AT 18:00-18:45, EXCEPT SAT 19/8 & SAT 26/8 Tue 1 st THE 7 HOLY MACABEES 09:30-10:30 Matins 19:00-20:00 Vespers & Supplication to the Virgin Mary Wed 2 nd, Thu 3 rd, Fri 4 th 19:00-20:00 Vespers & Supplication to the Virgin Mary Sun 6 th THE TRANSFIGURATION OF CHRIST THE SAVIOUR 09:30-10:30 Matins 10:30-11:45 Divine Liturgy Blessing of grapes 11:45-12:30 Supplication to the Virgin Mary Mon 7 th, Tue 8 th, Wed 9 th, Thu 10 th, Fri 11 th 19:00-20:00 Vespers & Supplication to the Virgin Mary Sun 13 th 10 th of Matthew 09:30-10:15 Matins 10:15-11:30 Divine Liturgy 11:30-12:30 The Epitaph of the Virgin Mary with the Praises to the Virgin Mary and Artoklasia (blessing of the breads) Mon 14 th 19:00-20:15 Vespers for the Dormition of the All-Holy Mother of God and Artoklasia (blessing of the breads) Tue 15 th DORMITION OF THE ALL-HOLY MOTHER OF GOD 09:30-10:30 Matins 10:30-12:00 Divine Liturgy Sun 20 th 11 th of Matthew 09:30-10:30 Matins 10:30-12:30 Divine Liturgy Sun 27 th 12 th of Matthew St. Phanourius 09:30-10:30 Matins 10:30-12:30 Divine Liturgy

DORMITION OF THE THEOTOKOS The feast of the Dormition or Falling-asleep of the Theotokos is celebrated on the fifteenth of August, preceded by a two-week fast. This feast, which is also sometimes called the Assumption, commemorates the death, resurrection and glorification of Christ s mother. It proclaims that Mary has been assumed by God into the heavenly kingdom of Christ in the fullness of her spiritual and bodily existence. As with the nativity of the Virgin and the feast of her entrance to the temple, there are no biblical or historical sources for this feast. The Tradition of the Church is that Mary died as all people die, not voluntarily as her Son, but by the necessity of her mortal human nature which is indivisibly bound up with the corruption of this world. The Orthodox Church teaches that Mary is without personal sins. In the Gospel of the feast, however, in the liturgical services and in the Dormition icon, the Church proclaims as well that Mary truly needed to be saved by Christ as all human persons are saved from the trials, sufferings and death of this world; and that having truly died, she was raised up by her Son as the Mother of Life and participates already in the eternal life of paradise which is prepared and promised to all who hear the word of God and keep it (Lk11.27 28). In giving birth, you preserved your virginity. In falling asleep you did not forsake the world, O Theotokos. You were translated to life, O Mother of Life, and by your prayers, you deliver our souls from death (Troparion).

Neither the tomb, nor death, could hold the Theotokos, who is constant in prayer and our firm hope in her intercessions. For being the Mother of Life, she was translated to life, by the One who dwelt in her virginal womb (Kontakion). The services of the feast repeat the main theme, that the Mother of Life has passed over into the heavenly joy, into the divine gladness and unending delight of the Kingdom of her Son (Vesperal hymn). The Old Testament readings, as well as the gospel readings for the Vigil and the Divine Liturgy, are exactly the same as those for the feast of the Virgin s nativity and her entrance into the Temple. Thus, at the Vigil we again hear Mary say: My soul magnifies the Lord and my Spirit rejoices in God my Saviour (Lk 1.47). At the Divine Liturgy we hear the letter to the Philippians where Saint Paul speaks of the self-emptying of Christ who condescends to human servitude and ignoble death in order to be highly exalted by God his Father (Phil 2.5 11). And once again we hear in the Gospel that Mary s blessedness belongs to all who hear the word of God and keep it (Lk 11.27 28). Thus, the feast of the Dormition of the Theotokos is the celebration of the fact that all men are highly exalted in the blessedness of the victorious Christ, and that this high exaltation has already been accomplished in Mary the Theotokos. The feast of the Dormition is the sign, the guarantee, and the celebration that Mary s fate is, the destiny of all those of low estate whose souls magnify the Lord, whose spirits rejoice in God the Saviour, whose lives are totally dedicated to hearing and keeping the Word of God which is given to men in Mary s child, the Saviour and Redeemer of the world. Finally it must be stressed that, in all of the feasts of the Virgin Mother of God in the Church, the Orthodox Christians celebrate facts of their own lives in Christ and the Holy Spirit. What happens to Mary happens to all who imitate her holy life of humility, obedience, and love. With her all people will be blessed to be more honorable than the cherubim and beyond compare more glorious than the seraphim if they follow her example. All will have Christ born in them by the Holy Spirit. All will become temples of the living God. All will share in the eternal life of His Kingdom who live the life that Mary lived. In this sense everything that is praised and glorified in Mary is a sign of what is offered to all persons in the life of the Church. It is for this reason that Mary, with the divine child Jesus within her, is called in the Orthodox Tradition the Image of the Church. For the assembly of the saved is those in whom Christ dwells.

THE TRANSFIGURATION OF OUR LORD, GOD AND SAVIOR JESUS CHRIST The Feast of the Transfiguration of Our Lord, God and Savior Jesus Christ is celebrated each year on August 6. The feast commemorates the transfiguration or metamorphosis of Christ on Mount Tabor, when our Lord appeared in His divine glory before the Apostles Peter, James, and John. The event of the Transfiguration is recorded in three of the four Gospels: Matthew 17:1-9, Mark 9:2-8, and Luke 9:28-36. Jesus took the Apostles Peter, James, and John with Him up upon a mountain, and while they were on the mountain Jesus was transfigured. His face shone like the sun, and His garments became glistening white. Moses and Elijah appeared with Christ, talking to Him. Peter declared how good it was for them to be there and expressed the desire to build three booths for Moses, Elijah, and Christ. This reference to the booths could imply that this occurred during the time of the Feast of Tabernacles when the Jews would be camping out in the fields for the grape harvest; for this Feast had acquired other associations in the course of its history, including the memory of the wanderings in the wilderness recorded in the Old Testament book of Exodus. While Peter was speaking, a bright cloud overshadowed them. A voice came from the cloud saying, "This is my beloved Son, with whom I am well pleased; listen to Him." When the disciples heard this they fell on their faces filled with awe. Jesus came to them and told them to not be afraid. When the three looked up they saw only Jesus. As Jesus and His disciples came down the mountain, He told them not to speak of what they had seen until He had risen from the dead.